เมื่อผมโดนลวนลาม บทที่ 4.1 โดนรูดกลางห้องสมุด
หลังกลับจากค่าย ปอนด์พยายามใช้ชีวิตให้เป็นปกติ ซึ่งโชคดีที่ช่วงนี้เป็นสัปดาห์ก่อนสอบ ทำให้หลายวิชาก็ปิดคอร์สไปแล้ว ปอนด์เลยแทบไม่ต้องเข้าเรียน และไม่ต้องไปเจอหน้าเพื่อนสนิทของเขาภายในห้องมืดสลัว มีเพียงแสงจากหน้าจอโน้ตบุ๊กที่เปิดค้างไว้ส่องกระทบร่างเปลือยท่อนบนของเขา กล้ามเนื้อแน่นขึ้นเล็กน้อยจากการเล่นบาสช่วงที่ผ่านมา และร่องหน้าท้องที่เริ่มเป็นลอนชัดๆ ยิ่งมองก็ยิ่งทำให้รู้สึกอะไรบางอย่างคุกรุ่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ปอนด์นอนนิ่งอยู่แบบนั้น มือข้างหนึ่งวางพาดหน้าท้อง ส่วนอีกข้างเลื่อนลงไปใต้ขอบกางเกงบ็อกเซอร์ สัมผัสโดนควยตัวเองเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ รูดขึ้นลงช้าๆ โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเริ่มทำเมื่อไหร่
ในหัวเขามีแต่ภาพในค่ายวันนั้น ตอนที่เขาโดนพี่กล้าลูบตรงหน้าท้องตอนกลางดึก ลมหายใจอุ่นๆ ชิดอยู่แถวๆ หู ร่างเปลือยเปล่าของเขาถูกดันแนบกับพื้นเต็นท์ เสียงเสียดสีเบาๆ จากเนื้อกับเนื้อ และแรงขยับที่สม่ำเสมอที่ตรงก้น
“อือ...” ปอนด์ครางเบาๆ ในลำคอ มือกำควยแน่นขึ้น ความรู้สึกมันแปลกมาก… เขาไม่ได้อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้น แต่พอคิดถึงทีไร ใจมันเต้นแรงทุกที เขาหลับตาแน่น เริ่มสาวควยถี่ขึ้น ภาพในหัวมันชัดจนเหมือนเกิดขึ้นตรงหน้า เขานอนนิ่ง ไม่ขยับ ไม่แม้แต่จะลืมตาให้รู้ว่าตื่นแล้ว แต่ก็รู้สึกทุกอย่าง ทั้งตอนที่โดนมือใหญ่ๆ จับที่หัวควย ลูบขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะใช้นิ้วโป้งวนเล่นที่ปลายควยจนแฉะ
“อ๊า… ซี๊ด...” เสียงครางหลุดออกมาจากปากโดยไม่ตั้งใจ ร่างกายเกร็ง มือรูดถี่จนทนไม่ไหว แล้วน้ำเงี่ยนขาวข้นก็พุ่งออกมาราดเต็มหน้าท้อง เขากัดปากแน่น ขาสั่น ไหล่กระตุกไปทั้งตัว
ปอนด์นอนนิ่งอยู่แบบนั้น หายใจหอบ เหงื่อเต็มแผ่นหลัง ควยยังกระตุกเบาๆ แม้จะเสร็จไปแล้ว แต่ในหัวเขาก็ยังมีแต่ภาพเดิมๆ วนซ้ำเหมือนฝังอยู่ในจิตใต้สำนึก ภาพที่มันควรจะน่ารังเกียจ แต่มันกลับทำให้เขาแตกได้ทุกครั้ง
แม้จะพยายามข่มใจตัวเองไม่ให้คิดถึงเรื่องในค่าย แต่พออยู่คนเดียวเมื่อไหร่ ความคิดก็วกกลับไปที่เดิมทุกที ปอนด์รู้ดีว่าเขาจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจว่าจะออกจากห้องไปหาที่อ่านหนังสือสักแห่ง เพื่อเบนความสนใจจากความรู้สึกคุกรุ่นในอก ซึ่งห้องสมุดมหาวิทยาลัยกลายเป็นตัวเลือกแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว
ช่วงสอบแบบนี้ คนก็เยอะตามปกติ แต่ปอนด์เลือกขึ้นไปชั้นบนสุดของอาคาร ห้องสมุดตรงชั้นนั้นมีบรรยากาศเงียบกว่าด้านล่าง แม้คนจะเยอะเพราะใกล้สอบ แต่ไม่มีใครส่งเสียง ทุกคนต่างก้มหน้าอ่านหนังสือของตัวเอง โต๊ะไม้สีน้ำตาลเข้มเรียงเป็นแถวอย่างมีระเบียบ แสงจากหลอดไฟ LED สีขาวนวลสะท้อนลงบนพื้นเงาสะอาด เสียงแอร์เบาๆ ผสมกับเสียงกระซิบของกระดาษที่ถูกพลิกอย่างแผ่วเบา
ปอนด์เลือกโต๊ะไม้ที่อยู่ริมผนังกระจก โต๊ะขนาดสำหรับสี่คน ถูกจับจองไปแล้วสองที่ฝั่งตรงข้าม เป็นนักศึกษาชายที่เขาไม่รู้จัก ต่างคนต่างก้มหน้าอ่านหนังสือโดยไม่แม้แต่จะเงยขึ้นมามองเขา ส่วนที่นั่งข้างๆ ปอนด์ยังว่างอยู่
เขาวางกระเป๋าเป้ลงเบาๆ แล้วหยิบชีทรายวิชาวิศวะวางตรงหน้า ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เบาะหนังที่เย็นวาบจากแอร์ ปอนด์สวมเสื้อยืดคอกลมสีเทาเข้ม กับกางเกงวอร์มของมหา’ ลัยตามสบาย ช่วงแขนล่ำๆ ที่เปลือยจากเสื้อแขนสั้นมัดกล้ามชัดเจน ผิวขาวเนียนสะอาดตาที่สะท้อนกับแสงไฟบนเพดานอย่างเงียบๆ เขาเปิดชีทอ่านช้าๆ พยายามไม่คิดอะไรนอกจากเนื้อหาตรงหน้า แต่จังหวะที่ปลายนิ้วเขาเลื่อนไปโดนขอบโต๊ะโดยบังเอิญ ความเย็นจากเนื้อไม้กลับทำให้ร่างกายสะท้านวูบโดยไม่ตั้งใจ
เขาหยุดมือเล็กน้อยก่อนจะกลั้นหายใจ แล้วข่มใจให้จดจ่ออยู่กับหน้ากระดาษอีกครั้ง เสียงแอร์เบาๆ กับกลิ่นกระดาษผสมกลิ่นไม้จากโต๊ะทำให้หัวใจเขาสงบลงบ้าง แต่จู่ๆ ก็มีแรงสะกิดเบาๆ จากเก้าอี้ข้างตัว ใครบางคนดึงเก้าอี้ออกเบาๆ แล้วนั่งลงข้างๆ เขาโดยไม่พูดอะไร
ปอนด์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยด้วยความเคยชิน มองผ่านหางตา เห็นว่าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกัน ใส่แว่น หน้าตาคมเข้ม ผิวคล้ำแดดเหมือนคนซ้อมกีฬาเช่นกัน อีกฝ่ายวางโน้ตบุ๊กลงบนโต๊ะเบาๆ แล้วหยิบหนังสือออกจากกระเป๋าโดยไม่พูดอะไร
ปอนด์ไม่ได้คิดอะไรนัก แค่พยักหน้าเบาๆ ให้ตามมารยาทก่อนจะก้มหน้ากลับไปอ่านต่อ ทว่าในใจลึกๆ เขากลับรู้สึกว่าช่องว่างข้างกายที่เคยเงียบสงบนั้นเปลี่ยนไป รู้สึกได้ถึงแรงลมหายใจเบาๆ กับอุณหภูมิอุ่นๆ จากร่างข้างตัว แม้ทั้งคู่จะไม่แตะกันเลยแม้แต่นิดเดียว
ปอนด์ก้มหน้าอ่านต่อ แต่รู้สึกเหมือนสายตาของใครบางคนข้างๆ กำลังมองผ่านมาที่เขา ราวกับกำลังสำรวจบางอย่างผ่านหางตา โดยไม่ให้เจ้าตัวรู้ตัว ปอนด์ไม่ได้หันไปมองกลับ แต่สันหลังกลับเย็นวาบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เขาขยับตัวเล็กน้อย เปลี่ยนท่านั่ง เอาข้อศอกวางพาดขอบโต๊ะ ทำท่าคล้ายกำลังจดอะไรลงบนสมุด แต่จริงๆ แล้วเป็นเพียงข้ออ้างเพื่อจะได้ก้มตัวลงมากขึ้น เพื่อให้แน่ใจว่าเสื้อที่เขาใส่อยู่จะไม่ร่นจนเห็นผิวเนื้อด้านข้างมากเกินไป แต่ในใจเขา กลับไม่สามารถห้ามภาพซ้อนในหัวได้เลย ภาพของใครบางคนที่มองเขาขณะที่เขาหลับสนิท... มือใหญ่ๆ ที่ไล้ลงมาตามแนวท้องอย่างเงียบเชียบ... เสียงครางในลำคอของตัวเองในคืนนั้นที่ยังคงดังก้องอยู่ในใจ
ปอนด์หลับตาแน่นเพียงชั่วครู่ สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง
‘กูมาอ่านหนังสือ… ไม่ใช่มาเงี่ยน’ เขาด่าตัวเองในใจ กำปากกาจดโน้ตแน่นขึ้นอีกนิด พยายามไล่ทุกอย่างในหัวออกไป แต่มือข้างหนึ่งกลับเผลอขยับลูบท้องตัวเองเบาๆ ราวกับจะปลอบให้สงบลง ความนิ่งเงียบของห้องสมุด กลับกลายเป็นความอึดอัดในใจเขาอย่างประหลาด ราวกับเสียงหัวใจตัวเองกำลังเต้นดังจนอีกฝ่ายอาจจะได้ยิน
เสียงเลื่อนเก้าอี้เบาๆ ดังขึ้นตรงหน้า พร้อมกับจังหวะที่นักศึกษาชายสองคนซึ่งนั่งฝั่งตรงข้ามปอนด์ขยับตัวลุกขึ้น คนหนึ่งบิดขี้เกียจเบาๆ พลางเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะ ส่วนอีกคนก็ปิดหนังสือในมืออย่างเงียบๆ
“ไปหาน้ำกินก่อน ฝากของด้วยนะ” หนึ่งในนั้นพูดเสียงเบา ก่อนทั้งสองจะพากันเดินออกไปโดยยังวางกระเป๋าและชีทเรียนไว้บนโต๊ะตามเดิม เป็นสัญญาณชัดว่าคงไม่ได้ไปนาน
ปอนด์ยังคงนั่งนิ่ง พยายามก้มหน้าลงกับชีทตรงหน้า แม้ใจจะไม่ได้อยู่กับบทเรียนเลยสักนิด ความเงียบของห้องสมุดที่เหมือนจะช่วยให้มีสมาธิ กลับกลายเป็นความอึดอัดแปลกๆ ที่เกาะแน่นอยู่ในอก
แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างตัว ทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว
“นี่… นายคือปอนด์ใช่ไหม” เสียงทุ้มแต่สุภาพดังแผ่วข้างหู ทำให้ปอนด์หันขวับไปทันทีด้วยความแปลกใจ เขาไม่คิดว่าจะมีใครเรียกชื่อเขาในสถานการณ์แบบนี้ ชายหนุ่มผิวคล้ำแดด ใส่แว่น หน้าคมชัด เสื้อยืดสีเข้มเรียบๆ นั่งอยู่ข้างๆ เขาในระยะไม่ถึงครึ่งแขน อีกฝ่ายมองมาพร้อมรอยยิ้มบางๆ แต่แววตานิ่งลึก เหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่
“เอ่อ… ใช่” ปอนด์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “รู้จักเราได้ไงอะ”
“เราเรียนวิชาตั้งแคมป์กับนายไง” อีกฝ่ายตอบ “เราโอม จำได้ไหม ไปค่ายเดียวกันเมื่อวันก่อนน่ะ”
ปอนด์ชะงัก ใจสะดุดวูบทันทีเมื่อได้ยินคำว่าค่าย... ภาพเก่าๆ แล่นกลับเข้ามาในหัวเหมือนสั่งได้… ผ้าปูเต็นท์ที่ชื้นเหงื่อ กลิ่นร่างกายที่เหม็นอับผสมกลิ่นน้ำว่าวที่แห้งเกรอะ… ตอนตื่นขึ้นมาในความมืด มีแค่คลุมตัวอยู่… ความรู้สึกเหนียวๆ ที่ง่ามขา และคราบขาวข้นที่แห้งติดหน้าท้อง...
“อ๋อ… เหรอ” เขาขานเบาๆ อย่างเลี่ยงๆ แล้วพยายามก้มหน้ากลับไปอ่านหนังสือ แต่สมาธิกลับเตลิดหายไปหมด
โอมยังคงนั่งนิ่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะพูดขึ้นต่อด้วยน้ำเสียงปกติ แต่คำที่พูดกลับทำให้ปอนด์ชะงักไปทั้งตัว
“เราได้ยินมาว่า นาย… แก้ผ้านอนในเต็นท์ด้วยเหรอ”
ปอนด์เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาเบิกขึ้นเล็กน้อยเหมือนถูกจับได้ ริมฝีปากเม้มแน่นเหมือนลังเลว่าจะตอบยังไงดี หัวใจเขาเต้นแรงจนเหมือนจะหลุดออกมานอกอก
‘ใครพูดถึงเรื่องนี้… แล้วโอมรู้เรื่องมากแค่ไหน…’
“เอ่อ… ก็… ใช่” ปอนด์ตอบออกไปในที่สุด แม้เสียงจะเบาเหมือนลมหายใจ เขาฝืนยิ้มบางๆ พลางหลบสายตา แต่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าสายตาของโอมไม่ได้ละไปไหนเลย มันมองตรงมา ไม่ใช่มองหน้า แต่ต่ำกว่านั้น… จ้องที่ลำตัวเขาเหมือนกำลังจินตนาการตามคำพูดเมื่อครู่
เขาไม่กล้าขยับแม้แต่นิด ความร้อนแล่นวาบขึ้นที่ท้ายทอยและใบหู ความเงียบระหว่างพวกเขากลับยิ่งทำให้ทุกอย่างชัดเจนขึ้นราวกับเสียงหัวใจของเขาดังอยู่คนเดียว
เขาก้มหน้าลงอีกครั้ง พยายามจดจ่อกับชีทเรียนตรงหน้า ทั้งที่มือที่ถือปากกาเริ่มสั่น แต่ภาพในหัวเขากลับยิ่งชัดเจนขึ้นกว่าเดิม… สายตาของโอมที่มองเขาอยู่และคำพูดเรียบๆ เมื่อครู่ ที่ฟังแล้วกลับรู้สึกเหมือนถูกกระชากความลับออกมาวางกลางโต๊ะ
ปอนด์พยายามก้มหน้าอ่านชีทต่อ พยายามไล่สายตาไปทีละบรรทัดตามตัวหนังสือที่พร่ามัวตรงหน้า แต่ไม่มีคำไหนที่เข้าไปถึงสมองเลยแม้แต่นิดเดียว ยิ่งมีโอมมานั่งข้างๆ ยิ่งได้ยินเสียงหายใจแผ่วๆ ใกล้หู ยิ่งคิดถึงเรื่องคืนนั้นในค่าย ทำให้หัวใจของเขายิ่งเต้นแรงจนเหมือนจะดังไปทั่วทั้งโต๊ะ
ปอนด์กัดฟันแน่น ลมหายใจเริ่มติดขัด รู้สึกถึงแรงเต้นตุบๆ ในกางเกงที่เริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ควยของเขาแข็งขึ้นจนแน่นตึงไปทั้งลำ ตั้งโด่ดันกางเกงวอร์มออกมาอย่างชัดเจนจนต้องรีบขยับขาไขว้กันใต้โต๊ะ เขาเหลือบมองข้างๆ ผ่านหางตา เห็นโอมนั่งนิ่งๆ จดโน้ตอย่างตั้งใจเหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรเลย แต่กลับยิ่งทำให้ใจเขาปั่นป่วนแปลกๆ เหมือนกับตอนโดนลวนลามตอนหลับ
ความเงี่ยนมันพุ่งขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ ลามจากท้องน้อยขึ้นมาจุกแน่นในอก ในลำคอ และในหัว
‘ถ้าโอมเอื้อมมาสัมผัสกูบ้าง… มันจะเป็นยังไง…’
ปอนด์กลืนน้ำลายลงคอเบาๆ ควยเขากระตุกตุบเบาๆ ใต้กางเกง มือที่ถือปากกาสั่นน้อยๆ จนเขาต้องวางมันลงบนโต๊ะ กลัวจะหลุดมือ ภาพในหัวเริ่มบิดเบี้ยวไปเรื่อยๆ เขาเผลอจินตนาการถึงโอมก้มหน้าลงมาใกล้ มือลูบจากหน้าท้องเขาลงไปใต้ขอบกางเกง สัมผัสที่อุ่นและหนักแน่นไล้ผ่านควยของเขาช้าๆ เขาหลับตาแน่น พยายามข่มความคิดทุกอย่างออกไป แต่ยิ่งห้าม… มันก็ยิ่งแรง
‘กูบ้าไปแล้วรึเปล่า… นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเงี่ยนเลย…’
แต่ยิ่งคิด ร่างกายเขาก็ยิ่งไม่ฟังเลยแม้แต่นิดเดียว ปลายควยของเขาเริ่มชื้น เสียววูบอยู่ในกางเกง ขาสั่นเล็กน้อยจนต้องยกขึ้นไขว้ใหม่อีกครั้งเพื่อบดบัง มือที่วางอยู่บนหน้าท้องเกร็งแน่น ขยับขึ้นลงเล็กๆ อย่างห้ามไม่ได้ ในหัวของเขา เต็มไปด้วยเสียงหอบ เสียงคราง และภาพจินตนาการของตัวเองกับโอมในแบบที่ไม่ควรจะคิดถึง
ในที่สุด ปอนด์ก็ทนไม่ไหว เขาลุกจากเก้าอี้ทันทีโดยไม่พูดอะไร ทิ้งสมุด ชีทเรียน และกระเป๋าเป้ไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม ร่างทั้งร้อนทั้งอึดอัดเหมือนจะระเบิดได้ทุกเมื่อ มือข้างหนึ่งรีบกดลงไปตรงเป้ากางเกงพยายามบังลำควยที่แข็งโด่แนบต้นขาไว้แน่น ก่อนจะก้าวเร็วๆ ออกจากโต๊ะ ไม่แม้แต่จะหันไปมองโอมที่ยังนั่งอยู่ข้างๆ เขาเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตรงไปยังห้องน้ำชายที่อยู่สุดทางเดินของชั้นนั้น ใจเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมานอกอก
พอเข้าไปในห้องน้ำ เขากวาดตามองอย่างรวดเร็วและพอเห็นว่าไม่มีใครอยู่เลย เขาก็รีบเลื่อนเข้าไปยังห้องส้วมห้องในสุด ปิดประตูแล้วลงกลอนแน่นทันที ร่างพิงแผงไม้หายใจหอบแรงด้วยความกระสับกระส่าย ก่อนจะเลื่อนมือไปถลกขอบกางเกงวอร์มและชั้นในลงรวดเดียว
ทันใดนั้น ควยที่แข็งโด่เต็มที่ก็เด้งพรวดออกมา น้ำใสๆ เยิ้มอยู่ตรงปลายจนแทบจะหยด
“เหี้ยเอ้ย…” เขาพึมพำเบาๆ มองลำควยตัวเองที่สั่นตุบๆ อยู่กลางอากาศด้วยความตกใจ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปจับเบาๆ แล้วค่อยๆ รูดขึ้นลง แต่ถึงแม้สัมผัสนั้นจะทำให้รู้สึกวูบวาบที่ท้องน้อย แต่ว่ามันก็ไม่ได้เติมเต็มความต้องการอะไรเลย
ปอนด์กัดฟัน หลับตาแน่น พยายามเพิ่มแรงรูดให้เร็วขึ้น หวังว่าจะปลดปล่อยให้มันจบๆ ไปเสียที แต่ไม่ว่าจะสาวยังไง หัวใจก็ยังรู้สึกว่างเปล่า เพราะในใจลึกๆ ของเขาไม่ได้อยากรูดเอง เขาไม่ได้อยากแตะตัวเองเลยสักนิด
สิ่งที่เขาโหยหาคือมือของใครบางคน เป็นสัมผัสที่ไม่ใช่ของเขาเอง เป็นสายตาที่มองเขาด้วยความต้องการแบบที่โอมมองเมื่อครู่ เป็นแรงกดบนท้อง นิ้วมือเย็นๆ ที่ลากลงมาจากสะดืออย่างช้าๆ แล้ววนที่ปลายควยของเขา
เขาครางในลำคอเบาๆ ร่างกายสั่นสะท้าน แต่กลับยังรู้สึกว่าไม่พอ เสียงเนื้อกระทบเนื้อในห้องน้ำเงียบๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อซึมเต็มแผ่นหลัง เขากัดริมฝีปากแน่น พิงหน้าผากกับแผงประตูไม้
ในหัวเขามีแต่ภาพของการโดนสัมผัสจากคนอื่น แม้รู้ดีว่าความรู้สึกแบบนี้มัน ไม่ควรจะเกิดขึ้นเลยก็ตาม แต่ร่างกายเขากลับปฏิเสธมันไม่ได้เลย
ในที่สุด ปอนด์ก็ตัดสินใจหยุดมือที่กำลังรูดควยอย่างแรงลงกลางลำ กลั้นลมหายใจแน่นพลางสะบัดหน้าเบาๆ เหมือนจะสะบัดความคิดบางอย่างออกไป เขาปล่อยมือจากลำควยอย่างหงุดหงิด หัวควยแดงจัดที่ยังแข็งจนเต้นตุบๆ เยิ้มไปด้วยน้ำใสๆ กลับเข้าไปอยู่ในกางเกงอีกครั้งแบบลวกๆ กางเกงวอร์มสีเข้มรัดเป้าไว้แน่นจนยังเห็นเป็นทรงตุงชัดอยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่สนแล้ว
ปอนด์ดึงเสื้อยืดลงให้คลุมชายกางเกงไว้ แล้วเปิดประตูออกจากห้องส้วม ก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้ากระจกเหนืออ่างล้างมือ ใบหน้าของเขาสะท้อนกลับมาในเงากระจก แววตาหรี่ปรือ ลมหายใจยังติดขัด ผมเผ้ายุ่งนิดๆ และเหงื่อบางๆ ที่เกาะอยู่บนหน้าผาก แค่สบตากับตัวเอง เขาก็รู้เลยว่า… ใบหน้าแบบนี้ มันเขียนคำว่าเงี่ยนชัดเจนขนาดไหน
เขายืนนิ่งอยู่อย่างนั้นครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาจะนิ่งลงเล็กน้อย เหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างในใจได้แล้ว ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มกว่า ปอนด์เหลือบดูเวลาจากนาฬิกาบนผนังข้างทางเดินขณะเดินกลับเข้ามาในห้องสมุด ทุกอย่างยังคงสงบ โต๊ะหลายตัวมีคนกระจายๆ นั่งอยู่บ้าง บ้างก็อ่าน บ้างก็หลับฟุบไปแล้ว โต๊ะที่เขานั่งยังอยู่ที่เดิม ของของเขายังอยู่ครบและโอมก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมเช่นกัน
ปอนด์เดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ อีกฝ่ายเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสียงเก้าอี้ขยับเบาๆ ขณะเขาทรุดตัวลงนั่ง กลิ่นกายของโอมที่คุ้นจางๆ จากเสื้อยืดผสมกลิ่นสบู่ผู้ชายอ่อนๆ ลอยมาแตะจมูกเขาอีกครั้ง ราวกับดึงเขากลับเข้าไปในภวังค์เดิม เขาหันไปมองโอมครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว
“เราง่วงมากเลย ของีบแป๊บนึงได้ไหม…”
โอมชะงักเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นจากชีทแล้วพยักหน้าเบาๆ โดยไม่พูดอะไร ปอนด์หัวเราะแห้งๆ เล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ เสียงที่เปล่งออกมานั้นเบาเหมือนพูดเล่น แต่แววตาของเขากลับนิ่งจริง
“ถ้าเราหลับแล้วกรนเสียงดัง… ช่วยปลุกหน่อยนะ เราเป็นคนตื่นยากอะ หลับทีหลับสนิทเลย…”
ปอนด์พูดพลางขยับตัวเอนศีรษะลงบนแขนที่พาดบนโต๊ะ หันหน้าหนีไปอีกทางเล็กน้อยเพื่อให้ข้างตัวโล่ง วางตัวนิ่งๆ เหมือนคนง่วงจัดที่พร้อมจะผล็อยหลับไปทุกเมื่อ แต่ในใจของเขามันไม่ได้สงบเหมือนท่าทางเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะเขารู้ ว่าคำพูดของเขาเมื่อครู่ ไม่ได้พูดเพื่อขอให้ช่วยปลุก แต่มันคือการเปิดประตูออกไปอย่างเงียบๆ
ในใจเขากำลังหวังว่าอีกฝ่ายจะกล้าขยับเข้ามาอีกนิด กล้าทำในสิ่งที่เขาเอง… ก็ไม่กล้าขอออกมาตรงๆ
หัวใจของปอนด์เต้นแรงในความมืดใต้เปลือกตา แม้เขาจะทำเป็นหลับไปแล้ว แต่ทุกสัมผัส ทุกเสียง ทุกลมหายใจของคนข้างๆ เขาจะรู้สึกได้หมดเหมือนทุกครั้ง
จบตอน
สำหรับตอนอื่นๆ ที่ไม่ได้ลงในเว็บนี้ ตามไปอ่านได้ที่อีกเว็บนะครับ ไม่ค้างคาแน่นอน ใครหาไม่เจอหลังไมค์มาได้นะครับ
https://www.g4guys.com/data/attachment/album/202505/11/230818df3551f5q5z735le.jpg
ขอบคุณมากๆนะครับสนุกมาก ไรท์น่ารักที่สุด{:5_117:} เสวแทนครรับ ขอบคุณมากครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับชอบมากๆเลย เสียวตามเลย ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตามตอนอื่นๆได้ที่ไหนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]