ครอบครัวตัวดี 21 โดย คุณMynah COPY
ตอนที่ 21.------------------- --------------------------------------------หลังส่งกบกับน้าก้องกลับบ้านแล้ว ทัชก็นอนเอกขเนกอยู่บ้านขณะที่ธงต้องช่วยพ่อทำงานในสวนตามสมควร เพราะงานส่วนใหญ่ จะเป็นหน้าที่ของพ่อกับแม่ที่ต้องคอยคุมคนงานในไร่
ยิ่งระยะหลังๆ ผลผลิตที่บ้านของธงเริ่มเป็นที่ยอมรับของตลาดหลังล้มลุกคลุกคลานจนฐานะที่บ้านย่ำแย่มานานหลายปีแทน...พ่อของธงจึงพยายามจะหาหนทางส่งผลิตผลทางการเกษตรของตนออกสู่ตลาดต่างประเทศ...ทำให้ต้องทุ่มเทเป็นพิเศษ
ธงซึ่งเป็นลูกเพียงคนเดียว จำเป็นต้องเริ่มเรียนรู้งานบางส่วนแม้จะยังเด็ก และอยู่ระหว่างการสอบเอ็นฯ อีกครั้งในอีกไม่กี่เดือนนี้ก็ตาม
“ทัชจะเบื่อแย่น่ะสิ ต้องอยู่บ้านคนเดียว...”
“ผมออกไปไร่กับพี่ก็ได้นี่ครับ ผมช่วยงานได้หลายอย่าง จริงๆ นะพี่”
ธงได้แต่ยิ้ม แล้วส่ายหน้าน้อยๆเพราะรู้ดีว่างานในไร่ไม่เหมาะกับเด็กหนุ่มที่เติบโตมาในเมืองหลวงอย่างทัช “ทัชอยู่บ้านดีกว่า เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา อีกอย่างพ่อก็รู้ว่าทัชจะอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวัน ท่านไม่ให้พี่อยู่ในไร่ค่ำหรอก...”
ทัชจำใจพยักหน้ารับ “เดี๋ยวผมนอนอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านก็ได้ครับอีกอย่าง จะได้คอยเฝ้าบ้านให้ลุกแทนกับป้าด้วย...”
ธงส่ายหน้าเมื่อทัชทำเสียงระห้อย...ก่อนสตาร์ตรถออกจากบ้านไป...ทั้งที่ตั้งใจจะกลับบ้านตอนบ่ายต้นๆแต่กลายเป็นว่า เขากลับมาถึงบ้านตั้งแต่เที่ยงพร้อมมารดา
“ญาติแม่พี่เสียน่ะทัช แม่ต้องรีบไปดู แล้วพี่...” ธงทำเสียงอ่อย เมื่อต้องบอกประโยคต่อไป “พี่เองก็ต้องไปช่วยด้วยทัชจะไปกับพี่ไหม?”
ทัชส่ายหน้าหวือ “ไม่เอาครับ ผมกลัว...”
“กลัวอะไร ก่อนหน้านี้เขาก็เป็นคนเหมือนกับเรานี่แหละ...”
เด็กหนุ่มยังส่ายหน้า “ผมอยู่กับลุงแทนก็ได้...ว่าแต่...พี่จะต้องไปช่วยเขาทุกวันเลยหรือเปล่าครับ...”
“ไม่หรอกทัช ก็แค่วันนีแหละที่ยุ่งหน่อยเพราะเป็นวันแรกพรุ่งนี้พี่จะพาทัชตระเวณที่นี่ให้ทั่ว พี่ขออนุญาตพ่อไว้แล้ว ดีมั้ย”
“ค้าบ..” ทัชเองตอบได้เท่านั้นเพราะรู้ดีว่าเป็นเหตุการณ์ฉุกเฉิน และธงก็ไม่อาจหลีกเลี่ยง เย็นนี้ได้อยู่กับลุงแทนก็ไม่เลว เพราะลุงแทนใจดี อีกอย่าง ลุงสนิทกับพ่อของเขามากๆ ด้วย
ลุงแทนกลับมาบ้านเร็วกว่าที่เคย หุงหาอาหาร และดูแลเขาอย่างดี...
“แย่จังเลยครับ ผมกลายมาเป็นภาระให้ลุงซะงั้น...”
“ใครว่า” แทนลูบหัวลูกของเพื่อนรุ่นน้องอย่างเอ็นดู“ลุงกับพ่อของทัชสนิทกันมาก ทัชก็รู้นี่ลูก...”
“ครับ...แต่ว่าวันนีทุกคนยุ่ง ผมช่วยอะไรใครไม่ได้เลย...”
“เด็กน้อย อย่างคิดมากสิครับ...ทัชเป็นสมาชิกของครอบครัวเรานะรู้มั้ย?”
ทัชยิ้มกว้าง “ขอบคุณครับลุง...” ว่าแล้วทัชก็ช่วยผู้เป็นลุงเก็บถ้วยจานล้าง แม้จะไม่ค่อยได้ทำแต่เขาก็เต็มใจช่วย เพราะลุงแทนเหนือ่ยจากงานในสวนมาทั้งวันแล้ว...
“ไปอาบน้ำกับดีกว่า ลุงเหนียวตัวเหลือเกิน”
“ครับๆ” ทัชที่เกิดอาการหวาดๆเพราะนึกถึงเรื่องผีขึ้นมารีบรับปาก นี่ก็เกือบจะมืดค่ำ มีหวัง ขืนรอต้องกวนให้ลุงแทนลงมาเป็นเพื่อนอีกรอบ คิดได้ดังนั้นเขาจึงผลุบหายเข้าไปในเรือนแล้วกลับออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว...เพื่อจะพบกว่าลุงแทนรอเขาอยู่ก่อนแล้วด้วยผ้าขาวม้าพันกายเพียงผืนเดียว...
“ไม่ถอดเสื้อผ้าออกล่ะลูก ไม่ต้องหิ้วไปหิ้วมานุ่งผ้าเช็ดตัวไปเลย...”
ทัชยิ้มเขินๆ แล้ววิ่งหายกลับเข้าไปในเรือนอีกหน แล้วกับออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันกายเพียงผืนเดียวรู้สึกโล่งๆ แต่ไม่กล้าขัดผู้เป็นลุงเพราะไม่อยากทำให้ท่านคิดว่าเขาเป็นเด็กกรุงเทพไม่เอาไหน...
ทัชเดินตามลุงแทนไปยังท่าน้ำแสงสุดท้ายของวันสาดสีส้มอมแดงสะท้อนร่างกำยำของลุงแทนให้ดูน่าทึ่งอย่งประหลาดผ้าขาวม้าผืนบางแทบไม่ปกปิดรูปร่างของลุงได้เลยเพราะแม้จะมองไม่เห็นสัดส่วนเปลือยเปล่า หากเขาก็จินตนาการไปได้ไกลสุดหล้า
ไหล่กว้าง แขนเป็นมัด ก้นแกร่งจนควยเขาลุกอย่างช่วยไม่ได้แม้จะพยายามคิดถึงสิ่งอื่น หากสายตาของเขาไม่อาจถอนจากก้นแน่นๆ ของลุงแทนได้...
พ่อจะเคยมีอะไรกับลุงไหม? เด็กหนุ่มตั้งคำถามอยู่ในใจเขาเคยแอบดูพ่อกับพี่ธงเย็ดกันทำให้เขาอดสงสัยเลยเถิดมาถึงพ่อของพี่ธงไม่ได้...หากไม่ด้วยเหตุผลนี้ทำไมพ่อกับลุงแทนถึงสนิทกับราวญาติ ซ้ำยังบอกใครๆ ว่าเป็นญาติกันอีก แต่เขารู้ดีว่าพ่อกับลุงแทนเป็นพี่น้องรหัสกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัยเท่านั้น....
อายุสี่สิบต้นไม่ได้ทำให้ลุงแทนดูแก่แม้แต่น้อย ตรงขามทัชกลับเกิดความคิดบางอย่างที่ไม่ควรขึ้นมาให้หัว...
พอถึงท่าน้ำ ลุงแทนก็ปลดผ้าขาวม้าผืนบางออกซึ่งนั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของทัชยิ่งพลุ่งพล่านเพราะกางเกงในสีดำของลุงนั้นแสนบางเบา อดจินตนาการไม่ได้ว่า พอมันเปียกน้ำคงจะปกปิดอะไรไม่ได้เลย เสียดาย ที่เขาเห็นแต่เพียงด้านหลังแต่ก็จินตนาการได้ว่าด้านหน้าคงอูมใหญ่ไม่ผิดลูกชาย...
“อ้าว ทำไมไม่ลงมาล่ะทัช มัวรออะไรอยู่....”
ทัชยิ้มเขินๆ “ผมไมได้ใส่ กกน. มาน่ะครับลุง”
ลุงแทนหัวเราะร่วน มองทัชแล้วส่ายหน้า “ไม่ต้องเขินหรอกทัชลงมาเถอะ มีเราแค่สองคนเท่านั้น นี่ก็จะมืดค่ำอยู่แล้ว มาเร็ว...”
เมื่อเห็นทัชยังอิดออด แทนจึงหันหน้าไปอีกทาง “อ้าว ลุงไม่มองแล้ว ลงมาเถอะ”
กระทั่งเสียงตูม...ดังข้างๆ แทนถึงหันมาหาก็เห็นทัชลอยคออยู่ไม่ห่าง... “เรานี่มัน...”
แทนพูดได้เท่านั้นก็ถูกเพื่อนของลูกชาย หรืออีกนัยก็คือลูกชายของเพื่อนผู้มีบางสิ่งลึกซึ้งกว่าคำว่าเพื่อนโผมาเกาะไหล่ไว้ “คิดอะไรอยุ่หรือครับลุง” ทัชร้องถามเมื่อเห็นลุงแทนเงียบเสียงไปนาน
“ไม่มีอะไรครับ ลุงแค่คิดถึงพ่อของทัชเท่านั้น...” แทนตอบตามตรง หากไม่ได้ขยายความว่าเขาหมายถึงเรื่องใด
“ทำไมลุงกับพ่อถึงได้สนิทและรักกันมากล่ะครับ ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่ญาติซักหน่อย...” เด็กหนุ่มถามพลางว่ายน้ำเข้าฝั่งตามผู้เป็นลุงแทนส่งสบู่ให้เด็กหนุ่ม ใจประหวัดถึงคำถามง่ายๆ ของทัชหากนั่นกลับทำให้ใจของเขาลอยย้อนกลับไปในอดีต ไม่ได้ยินนเสียงของทัชที่บอกว่า “มาครับลุง ผมถูสบู่ให้...”
--------------- ปล. ถูสบู่กันไปพลางก่อนละกันนะอิอิ-----------------ไว้เด๋วค่อยมาถูกระจู๋------------555
สนุกมากครับ สนุก ขอบคุณครับ สนุกดีครับ จะได้กันแล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]