บทเรียนนอกหลักสูตร ตอนที่ 3
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Pandora_love เมื่อ 2025-7-19 19:04บทที่ 3: บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต
และแล้ววันหยุดสุดสัปดาห์ก็มาถึง แสงแดดยามบ่ายทอดผ่านผ้าม่านโปร่งเข้ามาในห้องนอนอย่างอบอุ่น ครูพายุ ทอดตัวลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความเมื่อยล้าจากการ "สู้รบ" กับเหล่านักเรียนชายที่เต็มไปด้วยพลัง มาตลอดทั้งสัปดาห์ โดยเฉพาะกับ วินนี่ เด็กนักเรียนจอมแสบที่ดูจะแผลงฤทธิ์ป่วนประสาทเขาได้แสบสันต์เป็นพิเศษ ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มมีอาการ เส้นเอ็นทุกส่วนตึงเครียดไปหมด
"สงสัยต้องไปนวดให้เส้นคลายหน่อยแล้ว" ครูพายุพึมพำกับตัวเอง พลางนึกถึงคำแนะนำเมื่อวานจาก ครูแดน ครูวิทยาศาสตร์รุ่นน้องที่เริ่มสนิทสนมกันพอสมควร เพราะพวกเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน เลยสนิทกันเร็ว ทั้งยังคุยถูกคอ และมีไลฟ์สไตล์ที่ดูจะเข้ากันได้ดี ไม่น่ามีเรื่องดราม่าให้ปวดหัว
"พี่พายุครับ! ถ้าเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวนะ ผมมีร้านแนะนำที่นวดดีจริง! เป็นร้านดังมีสาขาอยู่ทั่วกรุงเทพฯ เลยนะ ลองไปที่สาขาใกล้โรงเรียนก็ได้ครับ เป็นสาขาใหญ่ของเขาเลยครับ สะดวกสบาย ลูกชายเจ้าของร้านเป็นลูกศิษย์เก่าผมเอง พนักงานทุกคนมืออาชีพมาก แถมฝีมือดีมาก! ผมไปนวดประจำ หายเป็นปลิดทิ้งเลย!" ครูแดนคะยั้นคะยอแนะนำด้วยท่าทางกระตือรือร้น เพราะอยากช่วยเหลือผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบอยู่แล้ว
ครูพายุไม่รอช้า หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูขึ้นมา ค้นหาชื่อร้าน "Relaxation Win Massage" สาขาที่ใกล้เขาที่สุดบนแผนที่ เพียงเห็นภาพหน้าร้านที่ดูสะอาดตาและบรรยากาศสงบก็นึกอยากจะไปพักผ่อนทันที เขาตัดสินใจเดินทางไปที่ร้านโดยตรง หวังว่าการนวดผ่อนคลายจะช่วยคลายความตึงเครียดและฟื้นฟูร่างกายที่อ่อนล้าให้กลับมามีพลังงานเต็มเปี่ยมอีกครั้ง
"ลูกชายเจ้าของร้าน" ที่ครูแดนเอ่ยถึงนั้น ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็น...:shutup:
ณ ร้าน Relaxation Win Thai Massage ก้าวแรกที่ครูพายุเดินเข้าร้านมากลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมันหอมระเหยและสมุนไพรก็ลอยเตะจมูก บรรยากาศภายในร้านตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่หรูหรา ชวนให้รู้สึกผ่อนคลายตั้งแต่แรกเห็น พนักงานต้อนรับในชุดไทยประยุกต์โค้งคำนับต้อนรับอย่างนอบน้อม
"สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับค่า ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าได้จองคิวไว้ไหมคะ" พนักงานสาวหน้ายิ้มเอ่ยถาม"อ่อ ไม่ได้จองไว้ครับ พอดีพึ่งเคยมาครั้งแรกครับ อยากมาลองดูครับ" ครูพายุตอบด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อนเล็กน้อย พลางกวาดสายตาสำรวจบรรยากาศร้าน"ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเชิญนั่งพักสักครู่นะคะ เดี๋ยวจะนำเมนูการนวดมาให้ค่ะ"
ไม่นานนัก พนักงานสาวก็เดินกลับมาพร้อมเมนูการนวด ครูพายุพลิกดูอย่างพินิจพิเคราะห์ สุดท้ายตัดสินใจเลือกการนวดน้ำมันอโรมาเพื่อความผ่อนคลายสูงสุด ระยะเวลา 90 นาที ซึ่งน่าจะเพียงพอที่จะทำให้ร่างกายหายเมื่อยล้าทั้งหมด
"คุณลูกค้าเลือกนวดน้ำมันอโรมา 90 นาทีนะคะ" พนักงานสาวยิ้มหวาน ก่อนจะก้มลงดูสมุดคิว "เอ่อ...ต้องขออภัยคุณลูกค้าด้วยนะคะ พอดีวันนี้หมอนวดของเราคิวค่อนข้างเต็มเลยค่ะ ถ้าคุณลูกค้าจะนวดโปรแกรมนี้ อาจจะต้องรอนานหน่อยนะคะ ประมาณสองถึงสามชั่วโมงเลยค่ะ"
ครูพายุขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาตั้งใจมานวดคลายเมื่อยเต็มที่แล้ว แต่ถ้าต้องรอนานขนาดนั้นก็คงไม่ไหว เขากำลังจะอ้าปากบอกว่าไม่เป็นไร จะลองหาที่อื่นแทนขณะที่ครูพายุกำลังตัดสินใจ จู่ๆ ร่างสูงโปร่งของใครบางคนก็เดินออกมาจากห้องด้านในอย่างไม่ทันตั้งตัว วินนี่ที่กำลังเบื่อหน่ายจากการเฝ้าร้านช่วงวันหยุดและคิดจะออกไปเดินเล่นแก้เซ็งพอดี ชั่ววินาทีนั้น ทั้งคู่ต่างหยุดชะงัก สายตาประสานกันพอดี
"ครูพายุ!" เสียงอุทานหลุดออกจากปากของ วินนี่ นักเรียนจอมแสบของเขาเอง วินนี่อยู่ในชุดพนักงานของร้าน เป็นเสื้อคอจีนสีขาวกับกางเกงขายาวสีเข้มที่ดูสะอาดตา แต่ก็ไม่อาจซ่อนรูปร่างที่สมส่วนของเขาได้มิดชิด ความตกใจปรากฏชัดเจนบนใบหน้า แต่เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา มันก็ถูกแทนที่ด้วยประกายของความดีใจและรอยยิ้มซุกซนที่แฝงแผนการบางอย่างไว้เบื้องลึก
'แผนการที่ยังเป็นเพียงภาพร่างในความคิดของวินนี่ ถูกเติมเต็มและสมบูรณ์แบบขึ้นในพริบตาเดียวเมื่อเห็นครูพายุปรากฏตัวตรงหน้าเขาอย่างไม่คาดฝัน
"วินนี่! มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน!" ครูพายุแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาจำได้ว่าครูแดนเคยบอกว่าลูกชายเจ้าของร้านเป็นลูกศิษย์เก่า แต่ไม่คิดว่าจะเป็นวินนี่! ความเหนื่อยล้าเมื่อครู่ถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจ
วินนี่รีบปรับสีหน้าให้ดูเป็นธรรมชาติที่สุด "สวัสดีครับครู! คือ...ร้านนี้เป็นร้านของที่บ้านผมเองครับ! ผมมาช่วยงานช่วงวันหยุดน่ะครับ ไม่คิดว่าจะได้เจอครูที่นี่เลยครับ! นี่มันความบังเอิญ โลกกลม หรือว่าพรหมลิขิตละครับเนี่ย" วินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มน่าฟังปนความขี้เล่นซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ และยังแววตาแพรวพราวที่ซ่อนอยู่ลึกๆ นั้นฉายชัดถึงความเจ้าเล่ห์
พนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ ซึ่งกำลังประสบปัญหาหนักใจเรื่องคิวแน่น หันไปเล่าให้วินนี่ฟังอย่างร้อนรน "คุณวินนี่! คือตอนนี้ไม่มีคิวว่างให้คุณผู้ชายท่านนี้เลยค่ะ หมอคนอื่นก็ติดลูกค้ากันยาวเลย ถ้าคุณเขาจะนวดอโรมา 90 นาที อาจจะต้องรออีกหลายชั่วโมงเลยค่ะ"
วินนี่ได้ยินดังนั้น แววตาเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏชัดเจนขึ้นในทันที ปกติวินนี่จะแค่แอบดูแอบจำเทคนิคการนวดจากหมอคนอื่นบ้างเวลาว่าง ๆ แต่ยังไม่เคยนวดให้ลูกค้าจริงมาก่อน ทว่านี่คือโอกาสทองที่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้หลุดมือไป แผนการที่ยังเป็นเพียงภาพร่างในความคิดของวินนี่ ถูกเติมเต็มและสมบูรณ์แบบขึ้นในพริบตาเดียว
วินนี่มองครูพายุด้วยรอยยิ้มหวานจนน่าขนลุก "ครูพายุครับ! ถ้าอย่างนั้น... ให้ผมดูแลครูเองเลยดีไหมครับ!" วินนี่เสนอตัวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและกระตือรือร้น "ผมพอจะนวดได้บ้างครับ รับรองว่าผมจะดูแลครูอย่างดีที่สุดเลยครับ! ไม่งั้นครูต้องรอนานแน่ๆ เลยนะครับ"
คำเสนอของวินนี่ทำให้พนักงานสาวที่ได้ยินถึงกับ ทำหน้าช็อก เธอรู้ดีว่าวินนี่ไม่เคยรับลูกค้านวดจริงจังมาก่อน แววตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวลใจและกำลังจะอ้าปากทักท้วง แต่ในวินาทีนั้นเอง วินนี่ก็ตวัดสายตาคมกริบส่งมาให้เธออย่างรวดเร็ว เป็นสายตาที่แฝงคำสั่งเงียบๆ ว่า 'เงียบนะพี่ ห้ามขัดผม!' พร้อมกับรอยยิ้มที่แทบจะไม่เรียกรอยยิ้ม แต่มันคือการข่มขู่ในที
ครูพายุขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามองวินนี่ที่กำลังยิ้มกว้างอย่างมีเลศนัยแล้วรู้สึกเหมือนถูกจับทางได้ ครูพายุทำท่าจะปฏิเสธ เพราะรู้สึกไม่สะดวกใจที่จะให้ลูกศิษย์มานวดให้ แต่เมื่อ ความเหนื่อยล้าสะสม จนหมดพลังที่จะต่อล้อต่อเถียงกันเจ้าเด็กนี่ และก็เกรงใจพนักงานด้วย เขาก็ไม่อยากทำให้ใครเดือดร้อน และเขาก็อยากจะนวดคลายเมื่อยเต็มที่แล้วจริงๆ"เอ่อ...ได้สิ ถ้าวินนี่สะดวกนะ" ครูพายุตอบอย่างลังเลในตอนแรก แต่ในที่สุดก็ยอมจำนนต่อสถานการณ์ รู้สึกเหมือนกำลังก้าวเข้าสู่กับดักที่มองไม่เห็น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้
"ยินดีเลยครับครู! ผมว่างพอดีเป๊ะเลยครับ! รับรองว่าผมจะดูแลครูอย่างดีที่สุดเลยครับ! เดี๋ยวเชิญทางนี้เลยครับครู" วินนี่รีบรับคำอย่างกระตือรือร้นเกินเหตุ ดวงตาเป็นประกายวาววับ เขาผายมือเชื้อเชิญครูพายุไปยังห้องนวดที่อยู่สุดโถงทางเดิน ห้องที่เงียบสงบและเป็นส่วนตัว
เมื่อมาถึงหน้าห้องนวด วินนี่เปิดประตูเชิญครูพายุเข้าไป ก่อนจะอธิบายขั้นตอนการเตรียมตัวด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นมืออาชีพ แต่ก็ยังแฝงความเจ้าเล่ห์ไว้ไม่จางหาย "ครูครับ ข้างในมีชุดสำหรับเปลี่ยนนะครับ รบกวนครูเปลี่ยนเป็นชุดที่เตรียมไว้ได้เลยนะครับ แล้วนอนคว่ำหน้ารออยู่บนเตียงได้เลยครับ ผมจะเตรียมน้ำมันแล้วจะเข้ามาอีกทีครับ"
ครูพายุพยักหน้ารับ เดินเข้าไปในห้องที่จัดเตรียมไว้อย่างเรียบง่ายแต่ดูสะอาดสะอ้าน มีเตียงนวดอยู่กลางห้อง และชุดสำหรับเปลี่ยนวางพับไว้บนเก้าอี้ ชุดนั้นคือชุดกางเกงในกระดาษสีขาวตัวเล็กจิ๋ว ที่แทบจะปิดบังอะไรได้ไม่มิดนัก ครูพายุถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างช้าๆ พร้อมกับความรู้สึกประหลาดที่ปะปนกันไปทั้งความโล่งใจที่จะได้นวดผ่อนคลาย และความรู้สึกประหม่าที่คนที่จะมานวดให้คือลูกศิษย์จอมแสบอย่างวินนี่ และชุดสำหรับเปลี่ยนที่วางพับไว้บนเก้าอี้ ชุดนั้นคือชุดกางเกงในกระดาษสีขาวตัวเล็กจิ๋ว ที่แทบจะปิดบังอะไรได้ไม่มิดนัก
เขาใช้เวลาอยู่ราว 3 นาทีในการใส่เจ้านี่ ไม่รู้ใครเป็นคนคิด น่าอายสุดๆ แต่ก็ไม่อยากให้ชุดของตนต้องเลอะน้ำมัน จำต้องยอมอย่างช่วยไม่ได้
เมื่อเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว ครูพายุก็นอนคว่ำหน้าลงบนเตียงนวด เอาผ้าขนหนูผืนใหญ่วางคลุมช่วงกลางลำตัว ส่วนด้านบนเผยให้เห็นแผ่นหลังกว้างและกล้ามเนื้อที่ตึงแน่น แผ่นหลังของเขามีเหงื่อซึมเล็กน้อย ด้านล่างมีเพียงชั้นในกระดาษแบบจีสตริงที่เปิดเผยแก้มก้นของเขาเต็มๆ ส่วนด้านหน้าก็พอจะปกปิดได้บ้าง แต่เพราะเขานอนคว่ำอยู่แล้วก็คงไม่เป็นอะไรหรอก แค่นวดหลังเองพายุคิดเช่นนั้น
บรรยากาศภายในห้องเงียบสงบ มีเพียงเสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ ของ ดอกไม้สกัดกับสมุนไพรที่ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เหมือนจะเคลิ้มหลับไปได้ทุกเมื่อ ไม่นานนัก ประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้ง วินนี่เดินเข้ามาพร้อมถาดไม้ขนาดเล็กที่มีขวดน้ำมันอโรมาวางอยู่ เขาวางถาดลงบนโต๊ะข้างเตียงนวด ก่อนจะเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างเตียงครูพายุ แววตาของเขาจับจ้องไปยังแผ่นหลังกว้างของครูอย่างเปิดเผย แต่ก็แฝงไว้ด้วยความตื่นเต้นที่ไม่อาจซ่อนได้มิด
‘เกมกำลังจะเริ่มแล้วละครับครูพายุ’ วินนี่คิดในใจ รอยยิ้มมุมปากเล็กๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนที่เขาจะเริ่มขั้นตอนการนวดอย่างเป็นมืออาชีพ แต่แฝงไว้ด้วยความตั้งใจบางอย่างที่เกินกว่าคำว่า "นวดผ่อนคลาย"
บรรยากาศในห้องนวดเงียบสงบ มีเพียงเสียงดนตรีบรรเลงเบาๆ และกลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำมันอโรมาที่อบอวลไปทั่ว ครูพายุนอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง รู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อยกับการที่ลูกศิษย์จอมแสบอย่างวินนี่จะมาเป็นผู้นวดให้
แต่ก่อนที่จะเริ่มนวด วินนี่ใช้ประโยชน์จากสิ่งที่เคยจำมา ถามพายุอย่างสุภาพว่า “ลูกค้าต้องการนวดอะโรม่า 90นาทีนะครับ ทางร้านเลือกกลิ่น ยูคาลิปตัส ผสม ซิทรัส ซึ่งทำให้สดชื่น ลดความเครียดสะสมได้ด้วยนะครับ แล้วลูกค้าอยากให้เน้นตรงไหนเป็นพิเศษไหมครับ”
พายุที่กำลังฟังเพลินทั้งยังแอบทึ่งในความมืออาชีพของลูกศิษย์ตัวแสบคนนี้ ที่ตอนนี้คำพูดคำจาต่างจากที่โรงเรียนลิบลับ ส่วนเขากลับกลายเป็นคนที่ตอบอย่างตะกุกตะกักแทนสะงั้น “เอ่อ เน้นที่ช่วยหัวไหล่กับหลังก็แล้วกัน”
วินนี่เริ่มเทน้ำมันอโรมาลงบนฝ่ามือ ถูเบาๆ เพื่อวอร์มน้ำมันให้เกิดความร้อน ก่อนจะค่อยๆ วางมือลงบนแผ่นหลังกว้างของครูพายุ สัมผัสแรกที่ปลายนิ้วสัมผัสผิวครู ทำให้วินนี่รู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นเล็กน้อยในร่างกาย แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแข็งแรงภายใต้ผิวหนังเรียบลื่นนั้นทำให้เขาอดใจไม่ได้ที่จะลูบไล้เบาๆเขานวดคลึงเบาๆ ตั้งแต่ช่วงคอไล่ลงมายังบ่ากว้าง ก่อนจะลงมาที่กลางแผ่นหลัง แม้จะไม่เคยนวดให้ลูกค้าจริงๆ จังๆ มาก่อน แต่วินนี่ก็เป็นเด็กฉลาด เขาเคยแอบสังเกตและจดจำเทคนิคการนวดของหมอนวดหลายคนในร้านเอาไว้ ทั้งจังหวะการลงน้ำหนัก การคลึง การกดจุดต่างๆ ที่เขาเห็นว่าได้ผลดีกับลูกค้าคนอื่นๆ ที่เคยมาใช้บริการ
และแล้ว...พรสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ก็เผยออกมา เมื่อวินนี่ลองกดน้ำหนักและคลึงไปตามแนวกล้ามเนื้อบริเวณสะบักของครูพายุ แรงกดนั้นแม้จะดูมั่วๆ ในสายตาของคนที่ไม่ใช่หมอนวดมืออาชีพ แต่กลับไปโดนเข้ากับเส้นที่ตึงเปรี๊ยะของครูพายุเข้าอย่างจัง!
"อื้อ...อ่าา..." เสียงครางต่ำๆ หลุดออกมาจากลำคอของครูพายุ นั่นทำให้วินนี่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะคลายแรงกดลงเล็กน้อยแล้วค่อยๆ นวดคลึงซ้ำบริเวณนั้นอีกครั้ง และคราวนี้ เสียงครางที่เบาลงก็ดังขึ้นอีกครั้งอย่างผ่อนคลายมากขึ้น "อื้ออ..."
ครูพายุรู้สึกประหลาดใจไม่น้อยในใจ แรกเริ่มเขาแอบดูถูกเด็กน้อยคนนี้ไปหน่อย ว่าการนวดครั้งนี้คงเป็นเพียงการลูบไล้ไปมาตามผิวหนัง เพราะไม่คิดว่าเด็กอย่างวินนี่จะมีความเชี่ยวชาญในการนวดได้ขนาดนี้ แต่เมื่อวินนี่นวดโดนจุดที่ปวดเมื่อยจริงๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความกังวลและความประหม่าที่มีอยู่ก็ค่อยๆ ลดลงไปทีละน้อยไม่เลวเลยนี่หว่า... เด็กนี่นวดเป็นจริงๆด้วย ครูพายุคิดในใจอย่างโล่งอก เขาเบาใจได้นิดหนึ่งว่าอย่างน้อย วันวินนี่ดูเป็นมืออาชีพ และคงไม่เล่นพิเรนทร์ๆอะไรแน่
วินนี่เองก็สังเกตเห็นถึงปฏิกิริยาของครูพายุ เขาเห็นไหล่ที่เริ่มคลายลง และเสียงครางที่แสดงถึงความผ่อนคลายนั้นทำให้มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ ยิ่งเห็นว่าครูพายุเริ่มวางใจ เขาก็ยิ่งคิดแผนการบางอย่างที่ "น่าสนใจ" มากยิ่งขึ้นไปอีกในใจ นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น...
ผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีกับการนวดคลึงแผ่นหลังและบ่าของครูพายุอย่างตั้งใจและมีจังหวะจะโคน ความหนักแน่นของนิ้วมือวินนี่บวกกับกลิ่นหอมสดชื่นของน้ำมันนวด และเสียงดนตรีเบาๆ ทำให้ความตึงเครียดในร่างกายของครูพายุคลายลงอย่างเห็นได้ชัด กล้ามเนื้อที่เคยเกร็งเริ่มผ่อนคลาย ลมหายใจสม่ำเสมอขึ้น จนบางครั้งก็มีเสียงครางในลำคอแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาบ่งบอกว่าเขาเริ่มเคลิบเคลิ้มเกือบจะหลับเต็มทีแล้ว
เมื่อเห็นครูพายุกำลังอยู่ในภวังค์แห่งความผ่อนคลาย วินนี่ก็รู้ว่าถึงเวลาที่จะเปลี่ยนไปสู่ขั้นตอนต่อไปแล้ว เขาค่อยๆ เลื่อนมือลงจากแผ่นหลัง มายังช่วงล่างของร่างกายอย่างนุ่มนวล เริ่มต้นจากการนวดบริเวณ ข้อเท้า คลึงวนเบาๆ เพื่อวอร์มอัพ ก่อนจะไล่นิ้วขึ้นมาตามแนว น่อง ที่แข็งเป็นมัดด้วยกล้ามเนื้อจากการออกกำลังกาย วินนี่ใช้นิ้วโป้งกดคลึงอย่างช้าๆ เน้นย้ำไปตามจุดที่เขารู้ว่ากล้ามเนื้อจะเกิดอาการล้าได้ง่าย ลูบไล้ขึ้นไปเรื่อยๆ ตามเรียวขาที่ยาวและสมส่วนของครูพายุค่อยๆเป็นค่อยๆไป... วินนี่คิดในใจ รอยยิ้มซุกซนกลับมาปรากฏที่มุมปากอีกครั้ง เขารู้ดีว่าจุดหมายต่อไปคือที่ไหน และเขาก็แทบจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว
เมื่อเขานวดมาถึงบริเวณ ต้นขา วินนี่เริ่มใช้ฝ่ามือที่ชุ่มน้ำมันนวดคลึงหนักขึ้นเล็กน้อย สัมผัสถึงมัดกล้ามเนื้อที่แข็งแรงและเต็มไปด้วยพลังงาน เขาใช้ปลายนิ้วกดลึกเข้าไปตามแนวกล้ามเนื้อขาหนีบด้านในอย่างจงใจ สัมผัสนั้นทำให้ครูพายุถึงกับสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย แต่ด้วยความที่ยังเคลิ้มๆ อยู่ จึงได้แต่ขยับตัวเล็กน้อยแล้วครางในลำคอเบาๆ"อืมม..." เสียงครางนั้นเหมือนสัญญาณที่อนุญาตให้วินนี่ก้าวข้ามเส้นบางๆ ไปอีกขั้น เขาเริ่มนวดไล่มือขึ้นไปอีกเล็กน้อย จนปลายนิ้วเฉียดเข้าไปใกล้บริเวณ บั้นท้าย ของครูพายุที่ไม่ถูกปิดบังด้วยกางเกงในกระดาษตัวจิ๋ว วินนี่จงใจใช้นิ้วโป้งกดคลึงบริเวณรอยพับก้นที่เชื่อมต่อกับต้นขาอย่างเนิบนาบ สัมผัสที่เกิดขึ้นทำให้ครูพายุรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ วิ่งผ่านไปทั่วร่าง แต่ด้วยความอ่อนเพลียทำให้เขายังคงจมอยู่ในภวังค์ครึ่งหลับครึ่งตื่น
วินนี่แอบกลั้นยิ้ม เขามองเห็นถึงการตอบสนองของร่างกายครูพายุที่เริ่มเกร็งตัวขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะตื่นเต็มตา แผนการของเขากำลังดำเนินไปอย่างช้าๆ แต่แน่นอน"เป็นไงบ้างครับครู... รู้สึกสบายขึ้นไหมครับ" วินนี่เอ่ยถามเสียงนุ่มทุ้มข้างหูครูพายุอย่างแผ่วเบา จนลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดบริเวณใบหูของอีกฝ่ายครูพายุครางตอบในลำคอเบาๆ "อืม... สบายดี... นายนวดดีกว่าที่คิดนะ..."
เสียงตอบรับที่มาพร้อมกับความไว้ใจนั้น ยิ่งทำให้วินนี่ได้ใจ เขาแกล้งทำเป็นปรับเปลี่ยนท่านวด ทำให้ลำตัวส่วนบนของเขาโน้มลงไปใกล้กับแผ่นหลังของครูพายุมากยิ่งขึ้น กลิ่นน้ำมันผสมกับกลิ่นกายหอมอ่อนๆเฉพาะตัวของวินนี่ ที่อบอวลอยู่รอบตัว ยิ่งทำให้ครูพายุที่กำลังเคลิ้มอยู่รู้สึกผ่อนคลายจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
วินนี่เริ่มนวดไล่ขึ้นมาตามแนวต้นขาด้านนอกและด้านในอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาใช้นิ้วมือลูบไล้ขึ้นไปจนเกือบจะถึงบริเวณที่ถูกปิดด้วยผ้าขนหนู เขาจงใจใช้ปลายนิ้วสัมผัสเฉียดไปมาบริเวณนั้นอย่างจงใจ ความร้อนบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นบริเวณนั้นอย่างรวดเร็วไม่นะ... ครูพายุคิดในใจ แม้จะยังเคลิ้มอยู่ แต่สัมผัสที่จงใจเกินไปนั้นเริ่มทำให้เขารู้สึกตัวมากขึ้น ความรู้สึกแปลกประหลาดที่ปะปนไปด้วยความสบายและความตื่นเต้นบางอย่างกำลังปะทุขึ้นภายในร่างกาย
วินนี่สังเกตเห็นถึงอาการตอบสนองของครูพายุ เขารู้ว่าครูเริ่มรู้สึกตัวแล้ว และนั่นคือเวลาที่เกมจะเริ่มสนุกขึ้นไปอีกขั้น!วินนี่ยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นครูพายุเริ่มมีปฏิกิริยา เขาค่อยๆ เอื้อมมือไป ดึงผ้าขนหนูที่คลุมอยู่ลงมาเล็กน้อย เผยให้เห็นขอบกางเกงในกระดาษสีขาวที่รัดกระชับช่วงบั้นท้ายของครูพายุมากขึ้น
"ครูพายุครับ กล้ามเนื้อส่วนก้นนี่เป็นส่วนสำคัญมากเลยนะครับ" วินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นธรรมชาติ ราวกับกำลังอธิบายความรู้ทางกายวิภาค "มันคือกล้ามเนื้อที่ใหญ่ที่สุดในร่างกาย ช่วยในการทรงตัว การเคลื่อนไหวของสะโพกและขา ถ้ากล้ามเนื้อส่วนนี้แข็งแรงและยืดหยุ่นดี จะช่วยลดอาการปวดหลังส่วนล่างได้ด้วยครับ"ขณะพูด วินนี่ก็เริ่มลงมือนวดบริเวณก้นทั้งสองข้าง ของครูพายุอย่างจริงจัง เขาใช้นิ้วโป้งและฝ่ามือคลึงวนเป็นวงกลม กดน้ำหนักลงไปตามแนวกล้ามเนื้อที่กระชับและแน่น สัมผัสที่เกิดขึ้นนั้นหนักแน่นแต่ก็เนิบนาบชวนให้รู้สึกปั่นป่วน
ครูพายุรู้สึกได้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณนั้น ตั้งแต่ผิวหนังด้านนอกไปจนถึงกล้ามเนื้อด้านใน ความรู้สึกผ่อนคลายจากการนวดเมื่อครู่เริ่มปะปนไปกับความรู้สึกซ่านเสียวที่ไม่อาจระบุได้ ร่างกายของครูพายุเริ่มมีอาการเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง เขาพยายามข่มตาให้หลับเพื่อควบคุมสีหน้าและอาการตอบสนอง แต่ทุกสัมผัสของวินนี่ที่ลงมาบนกล้ามเนื้อบั้นท้ายนั้นเหมือนถูกออกแบบมาอย่างจงใจให้กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายใน ลมหายใจของเขาเริ่มหนักขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงพยายามรักษาความนิ่งเอาไว้ให้ถึงที่สุด
วินนี่เงยหน้าขึ้นมองครูพายุเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของคนตรงหน้า ทั้งเหงื่อซึม และลมหายใจที่เปลี่ยนไป นั่นทำให้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของวินนี่ขยายกว้างขึ้นไปอีก เขาตัดสินใจที่จะเร่งเกมขึ้นอีกขั้น!
วินนี่เลื่อนมือมาที่ ต้นขาด้านใน ของครูพายุ เขาเริ่มนวดคลึงอย่างช้าๆ เน้นน้ำหนักบริเวณกล้ามเนื้อต้นขาที่แข็งแรงแต่ก็ยังคงมีความอ่อนนุ่ม สัมผัสที่เกิดขึ้นนั้นแนบแน่นและใกล้ชิดกับ "จุดศูนย์กลาง" ของครูพายุมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
"กล้ามเนื้อต้นขาด้านในเป็นส่วนที่มักจะถูกละเลยนะครับครู ทั้งที่มันสำคัญกับการเคลื่อนไหวมากๆ เลย" วินนี่อธิบายด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่ปลายนิ้วของเขากลับเคลื่อนไหวอย่างจงใจ เขาลูบไล้ขึ้นไปจนเกือบจะถึงขอบกางเกงในกระดาษ พลางใช้นิ้วกลางและนิ้วนางปัดผ่านบริเวณนั้นอย่างแผ่วเบา แต่บ่อยครั้งที่ปลายนิ้วจะเฉียดเข้าไปใกล้กับรูทางด้านหลังของครูพายุราวกับตั้งใจ แม้จะไม่ลุกล้ำเข้าไป แต่ความร้อนและแรงเสียดสีเพียงน้อยนิดก็มากพอที่จะสร้างความปั่นป่วนให้กับความรู้สึกของครูพายุได้อย่างมหาศาลสายตาของวินนี่เหลือบมองลงไป เขาเห็นก้อนกลมๆที่บวมขึ้นมาเล็กน้อยภายใต้เนื้อผ้ากางเกงในกระดาษสีขาวบางๆ แม้มันไม่ได้ถูกแตะต้องโดยตรง แต่การเคลื่อนไหวของมือวินนี่ที่นวดคลึงบริเวณต้นขาด้านในอย่างจงใจ ทำให้มันเคลื่ยนไหวเล็กน้อย วินนี่ยิ้มมุมปากอย่างพอใจในผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น
ครูพายุเริ่มรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วทั้งร่าง ลมหายใจของเขาเริ่มหอบหนักขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ กล้ามเนื้อหน้าท้องเกร็งเล็กน้อย เขากำหมัดแน่นพยายามระงับอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน สัมผัสของวินนี่ที่นวดคลึงอยู่บริเวณต้นขาด้านในนั้นราวกับถูกออกแบบมาเพื่อทรมานเขาโดยเฉพาะ มันใกล้ชิดกับจุดที่ละเอียดอ่อนมากจนทำให้ความรู้สึกซ่านเสียววิ่งพล่านไปทั่วทั้งตัว ความเย็นจากน้ำมันไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้าม มันกลับยิ่งทำให้เขารับรู้ถึงความร้อนที่ปะทุขึ้นภายใน
เด็กนี่...มันกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่! ครูพายุคิดในใจ สติของเขาเริ่มกลับมาอย่างเต็มที่ ความรู้สึกผ่อนคลายเมื่อครู่ได้มลายหายไปสิ้น แทนที่ด้วยความตึงเครียดและความต้องการบางอย่างที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง แต่เขาก็ยังคงนิ่งไว้ ไม่ปริปากพูดอะไรออกไป พยายามเก็บอาการทุกอย่างเอาไว้ภายใต้ใบหน้าที่ยังคงคว่ำอยู่กับหมอน เพราะลึกๆแล้ว เขาก็กำลังสงสัยว่าเจ้าเด็กคนนี้มันจะไปได้ไกลแค่ไหนในเกมนี้
เมื่อเวลาผ่านไปถึงจุดที่วินนี่คิดว่าเหมาะสม เขาก็ถอนมือออกจากการนวดบริเวณต้นขาอย่างช้าๆ รอยยิ้มยังคงประดับอยู่ที่มุมปากของเขา
"เอาล่ะครับครู... ตอนนี้รบกวนครูพลิกตัวขึ้นมานอนหงายได้เลยนะครับ ผมจะได้นวดบริเวณหน้าอกและแขนต่อครับ" วินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่สดใสและเป็นกันเอง แต่ในแววตานั้นกลับมีความคาดหวังบางอย่างซ่อนอยู่
คำพูดของวินนี่ทำให้พายุถึงกับชะงัก ร่างกายที่เคยผ่อนคลายกลับแข็งเกร็งขึ้นมาอีกครั้งอย่างควบคุมไม่ได้ การพลิกตัวตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ สำหรับเขาอีกต่อไปแล้ว ด้วย กางเกงในกระดาษตัวจิ๋ว ที่แทบไม่ได้ปกปิดอะไร กับ ความปวดหนึบด้านล่างเพราะอาการตื่นตัวที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง การที่จะพลิกตัวต่อหน้าวินนี่ในสภาพนี้เป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง
ครูพายุยังคงนิ่งอยู่กับที่ ไม่ตอบสนองต่อคำขอของวินนี่ เขาได้แต่กัดฟันแน่น พยายามสงบสติอารมณ์ทั้งหมดที่มี เพื่อให้สิ่งที่อยู่ภายใต้ผ้าขนหนูสงบลงวินนี่สังเกตเห็นอาการที่ผิดปกติของครูพายุ เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ
"ครูครับ? ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?" วินนี่เอ่ยถามอีกครั้ง เสียงของเขามีความกังวลเจืออยู่เล็กน้อย แต่ในใจกลับหัวเราะชอบใจในสถานการณ์ที่เขาสร้างขึ้นมา
"เอ่อ...ครู...ครูขอนอนคว่ำนวดหลังอีกหน่อยได้ไหม... พอดีวันนี้เมื่อยหลังเป็นพิเศษเลย..." ครูพายุนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ ตอบด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้เป็นปกติที่สุด แต่ก็ยังคงแฝงความหนักใจไว้
วินนี่ยิ้มกว้าง เขารู้ดีว่าครูพายุกำลังพยายามเลี่ยงสถานการณ์ และนั่นก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าแผนการของเขากำลังได้ผลเกินคาด!"โธ่ ครูครับ! แหม... นวดหลังมาตั้งเยอะแล้วนะครับ" วินนี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงแกมหยอก แสร้งทำเป็นถอนหายใจอย่างเสียดาย
"ถ้าไม่พลิกตัว เดี๋ยวกล้ามเนื้อด้านหน้ามันจะเกร็งนะครับครู! มันต้องนวดให้ครบวงจร กล้ามเนื้อจะได้ผ่อนคลายเท่ากันทุกส่วน ไม่งั้นเดี๋ยวกลับบ้านไปจะปวดเมื่อยอีกนะครับ ไม่คุ้มนะครับเนี่ย!"
เขาเดินอ้อมมาอีกด้านของเตียงนวด ย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อสบตากับครูพายุที่ยังคงคว่ำหน้าอยู่
"แล้วอีกอย่างนะครับครู..." วินนี่ลดเสียงลงเล็กน้อยให้ดูเป็นความลับ แต่แววตายังคงแพรวพราว
"ปกติเวลาจะนวดด้านหน้า... เราก็ต้องพลิกตัวกันนะครับ"
เขายิ้มกริ่มอย่างมีเลศนัย ราวกับกำลังเสนอทางออกที่ไม่อาจปฏิเสธได้
ครูพายุรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบให้จนมุม ความร้อนที่แผ่ซ่านอยู่ด้านล่างเริ่มจะควบคุมได้ยากขึ้นเรื่อยๆ ทั่วทั้งร่างเริ่มมีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย เขาไม่สามารถรักษาสีหน้านิ่งเฉยไว้ได้อีกต่อไป ความกระอักกระอ่วนฉายชัดบนใบหน้าคมเข้ม
"แต่ถ้าครูไม่สะดวก..." วินนี่ไม่รอให้ครูพายุตอบ เขาก้าวเข้ามาใกล้เตียงนวดอีกก้าว และในจังหวะที่มือเรียวของเขากำลังจะเอื้อมไป "จัดผ้า" ที่คลุมช่วงล่างของครูพายุให้กระชับขึ้น ราวกับจะช่วยปกปิดสิ่งที่กำลังโดดเด่นอยู่อีกด้านนั้น วินนี่ก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกปนยิ้มกริ่ม "ครูพลิกเลยก็ได้นะครับ... ผมจะเอาผ้าบังไว้เอง"
ค้อนทุบลงกลางหัว ครูพายุรู้ทันทีว่าวินนี่รับรู้ทุกอย่างแล้ว การที่เด็กหนุ่มทำท่า "จัดผ้า" แล้วเสนอให้ "พลิกเอง" นั้น บีบให้เขาต้องเปิดเผยสิ่งที่กำลัง แข็งดันเตียงนวดอยู่ตอนนี้ต่อหน้าวินนี่อย่างเลี่ยงไม่ได้ ความร้อนผ่าวแล่นขึ้นมาถึงใบหน้าอย่างรวดเร็ว
"วินนี่..." ครูพายุพยายามหาคำพูด แต่ก็ติดอยู่ที่ลำคอ "ไม่เป็นไรครับครู" วินนี่พูดตัดบททันที ราวกับอ่านใจครูได้ "สบายๆ ครับ! ไม่ต้องเกร็งนะครับครู ผ่อนคลายเลย"
วินนี่ไม่รอให้ครูพายุตอบ เขายื่นมือข้างหนึ่งมาวางบนไหล่ของครูพายุอย่างนุ่มนวล ส่วนมืออีกข้างก็ยังคงประคองชายผ้าขนหนูที่คลุมช่วงล่างของครูพายุเอาไว้
ครูพายุรับรู้ถึงสัมผัสที่มั่นคงบนไหล่ และความใกล้ชิดของมืออีกข้างที่ยังคงประคองชายผ้าไว้ตรงก้นของเขา เขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วในสถานการณ์เช่นนี้ เขาทำได้เพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วกัดฟันแน่น พลางรวบรวมสติทั้งหมดเพื่อเตรียมรับมือกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป
'ให้มันรู้ไป... ว่านายจะทำอะไรฉันได้... เจ้าเด็กแสบ!' พายุคิดในใจ พูดกับตัวเองว่าจะไม่ยอมถูกอีกฝ่ายควบคุมเป็นอันขาด ครูพายุถอนหายใจยาวเฮือกสุดท้าย ความกระอักกระอ่วนที่เกาะกุมใจเริ่มเจือจางลงช้าๆ แม้จะมืด ก็พอมองเห็นแววตาที่แพรวพราวของวินนี่ ที่กำลังแสร้งทำเป็นเห็นอกเห็นใจเขา แต่แท้จริงแล้วเจ้าเล่ห์กว่าใคร
'เอาวะ! ก็ผู้ชายเหมือนกัน ไม่เห็นต้องไปอายเด็กมันเลย!' ครูพายุปลงตกในใจ
*** จบไปแล้วกันตอนที่ 3 ตอนต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นมั้ยไม่รู้รู้แต่นี่สินะที่เขาเรียกว่า "บังเอิญ โลกกลม วินนี่ลิขิต :lol" สวัสดีครับ
สนุกมากครับ I like that เอาแล้ววว ลุ้นมาก สนุกมากครับ สนุกมาก ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ลุ้นตามต่อคับขอบคุนคับ ขอบคุณครับ สนุกม่กรอติดตามต่อนะครับ สนุกและตื่นเต้นดีครับ
ขอบคุณมากครับ สนุกมากครับ สนุกมากครับ ชอบมากครับ วาสนาวินนี่มาก แค่ครูพายุสุดหล่ออยู่ในสภาพ กกน ตัวเดียวก็บุญตาละ นี่ยังจะได้สัมผัส แล้วกำลังจะ.... {:5_119:} ขอบคุณครับ เอาเถอะครู แล้วค่อยๆพลิกสถานะการณ์เป็นคนคุมมั่ง เอาแล้วๆ เสียวๆอ่านตาทฟินไปเบย
หน้า:
[1]
2