“เมื่อเพื่อนได้ปลดทุกข์ เพื่อนก็ปลดใจ” : ตอนที่ 5: คนที่กล้ายืนข้างกัน
ตอนที่ 5: คนที่กล้ายืนข้างกันมหาวิทยาลัยยามบ่ายลมพัดต้นปีกรุ่นพอให้ไม่ร้อนจนเกินไปในโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย มีโต๊ะหนึ่งที่มักจะเห็นไทน์กับอาชว์นั่งอยู่เป็นประจำ กินไป หัวเราะไป สบตากันเป็นระยะ เหมือนมีเรื่องที่พูดกันอยู่ในใจโดยไม่ต้องใช้คำ
วันนั้นมีคนแปลกหน้าเข้ามาทักเขาชื่อ “เซฟ” จากคณะนิเทศศาสตร์ สาขาภาพยนตร์
ผิวแทนแบบคนชอบตากแดด ใส่แว่นสายตาขอบบาง ดูไม่จัดจ้านแต่ชัดในตัวเองเซฟเอ่ยปากทักด้วยรอยยิ้มบางที่ไม่ได้เสแสร้ง
“ขอโทษนะ พวกนายสองคนดูสบายใจกับการอยู่ด้วยกันดีจังฉันชอบความรู้สึกแบบนั้น... มันดูจริง”
อาชว์กับไทน์มองหน้ากันแล้วหัวเราะไทน์ชวนทันทีโดยไม่ต้องถามอาชว์
“มึงก็มาอยู่ด้วยกันสิ ถ้ามึงไม่รังเกียจความประหลาดของพวกกู”
เซฟนั่งลง และกลายเป็น “แขกที่ไม่เคยออกไปอีกเลย”เขาไม่เข้ามาแทนที่ แต่เขาอยู่ข้าง ๆ อย่างเป็นธรรมชาติเหมือนเข้าใจโดยไม่ต้องอธิบาย
เพื่อนใหม่ที่ “เข้าใจ”หลังจากวันนั้นทั้งสามมักไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้นเซฟไม่ซักไซ้เรื่องระหว่างไทน์กับอาชว์ แต่ชอบฟังเวลาสองคนนั้นเล่าเรื่องในอดีตโดยเฉพาะเรื่องประหลาด ๆ เช่น “เริ่มสนิทกันเพราะฉี่ข้างกัน”
“จริงเหรอวะที่พวกนายเริ่มคุยกันเพราะฉี่ข้างกัน?”เซฟถามอย่างอยากรู้ ไม่ใช่ล้อ
“จริงดิ” อาชว์ตอบพร้อมหัวเราะ “กูเขินอยู่คนเดียวเลยวันนั้น ไอ้ไทน์แม่งยืนฉี่โคตรธรรมชาติ”
ไทน์พยักหน้า “มึงเคยมีคนที่อยู่ด้วยแล้วแม่งไม่ต้องปิดอะไรมั้ยวะ?แบบฉี่ก็ไม่ต้องอาย กินก็ไม่ต้องเกรงใจ นั่งเงียบ ๆ ก็ยังรู้สึกดี”
เซฟเงียบไปสักพักก่อนตอบ
“ไม่เคย…แต่ตอนนี้กำลังอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไง”
จุดเปลี่ยน: ฉี่ข้างกันครั้งแรก (แบบเพื่อน)เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน พวกเขาแวะห้องน้ำชายที่เงียบไทน์เดินนำ อาชว์ตาม แล้วเซฟก็ลังเล แต่เดินตามมาด้วย
“มึงจะยืนฉี่ข้างกันก็ได้ ไม่ต้องกลัวกูจ้อง” ไทน์พูดติดตลกเซฟหัวเราะ เขายืนโถริมข้างอาชว์อาชว์หันไปมองเล็กน้อย ก่อนพูดเบา ๆ
“เอาจริง ๆ การฉี่ข้างกันแม่งช่วยให้เราสนิทกันเร็วขึ้นแปลก ๆ ว่ะเหมือนไม่มีอะไรต้องปิด ไม่เหลือช่องว่าง”
เซฟพยักหน้า น้ำฉี่ไหลลงโถพร้อมเสียงหัวเราะของทั้งสามคนไม่มีใครเขิน ไม่มีใครอึดอัดมีแค่เพื่อนสามคนที่รู้ว่า...ความสบายใจไม่ได้ต้องแปลว่าเซ็กส์มันแปลว่า “ฉันไม่ต้องซ่อนตัวตนจากเธอ”
บทส่งท้ายของตอนคืนนั้นพวกเขานั่งกินหมูกระทะหน้าหอเซฟลุกไปฉี่อีกครั้งโดยอัตโนมัติ อาชว์กับไทน์ก็ลุกตามไปคราวนี้ไม่มีคำพูดแต่ทั้งสามรู้สึกเหมือนกันว่า...
"เราไม่ได้เป็นเพื่อนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว"เราเป็น คนที่กล้ายืนข้างกัน...ไม่ว่าจะตอนสบายหรือลำบากแม้แต่ตอนกำลัง ‘ปลดทุกข์’ …ก็ยังปลดใจไปด้วยพร้อมกัน
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ขอบใจจริงๆ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]