ณ เวลาที่รังสีสาดผ่านฟ้า EP4.5
ตัวละครเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องแต่งเท่านั้นนิยายเรื่องนี้เป็นแนวโอเมก้าเวิร์ส ผมเพิ่งลองหัดแต่งแนวนี้ ติชมผมได้ครับ
ภาพนี้สร้าง Ai ครับ เพื่ออรรถรสในการอ่าน
หากใครมีแอพ ในสร้าง Ai ที่เปิดความ SEXY ได้ แนะนำผมได้นะครับ 55
..........................................เขาครางต่ำในลำคอ ดวงตาเบิกเล็กน้อยด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น
และเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของธามเริ่มเดินข้ามถนนกลับมา —
แบงก์ก็ทำในสิ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำในชีวิตเขากลืนมันลงไป
ในลมหายใจสุดท้าย…ก่อนที่ประตูรถจะเปิด
ขณะธามเดินถือแก้วกลับมาขึ้นรถ
แบงก์รับแก้วมาอย่างเรียบร้อย มือสั่นน้อย ๆ แบบที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรแน่เขายกขึ้นจิบ...แค่แตะริมฝีปาก กลิ่นกาแฟผสมกลิ่นกระดาษเมื่อครู่ยังหลงเหลือ
แต่กลิ่นที่เขารู้สึกมากที่สุด...คือกลิ่นของคนที่นั่งข้าง ๆ
มันติดอยู่ที่คอ เขาแนบแก้มกับหน้าต่างนิด ๆ เพื่อสูดหายใจลึกอีกครั้ง“…อร่อย” เขาพูดแผ่ว “แต่เดี๋ยวกินต่อทีหลัง เดี๋ยวนอนไม่หลับ”“หืม?”
ธามหันข้างมามองเล็กน้อยก่อนหัวเราะเบา ๆ“555 เออๆ มึงก็นอนบ้างนะ บางทีเห็นมึงหน้าเหมือนซอมบี้”
แบงก์หัวเราะน้อย ๆ กลบเกลื่อน ใจยังเต้นอยู่ใต้เสื้อที่ดูเรียบร้อย
เขากำแก้วไว้แน่น ราวกับมันเป็นจุดเดียวที่เหนี่ยวรั้งเขาไว้กับโลกจริง
ร่างกายเหมือนจะสงบ
แต่ในใจมันกลับดัง เหมือนหม้อต้มน้ำที่รอเดือด...................................ตอนบ่ายในคอกวัว
แบงก์ก้าวย่ำลงพื้นดินแห้ง แตกราวเปลือกไม้เก่า ๆ กลิ่นเถ้าถ่านยังติดอยู่ในอากาศ แม้จะผ่านมาหลายวันแล้ว
เขาเดินไล่สายตามองซากไหม้ ก่อนสะดุดเข้ากับวัตถุสีดำสนิท กึ่งกลมเหมือนก้อนหินธรรมดา แต่มีบางอย่างสะท้อนออกมาจากแสงอาทิตย์—
ประกายเขียวเจือม่วงแวบวับอยู่ในเนื้อหิน
“นี่มัน…” เขาก้มลงหยิบมันขึ้นมา ใช้ถุงมือเก็บแยกใส่ซองพลาสติก
"ส่งแลปแน่ๆ ไอ้นี่..." เขาพึมพำ
.........................................................เย็นวันนั้นที่สถานีตำรวจ
อาการขัด ๆ ในท้องหายไปแล้ว ร่างกายกลับมาเป็นปกติ
เขาเดินลากเก้าอี้พลาสติกตัวเดิม—ที่ไม่มีใครอยากนั่ง—กลับมาที่โต๊ะ
นั่งลง จัดเอกสาร ทำรายงานเหมือนปกติ
ไม่มีอาการตึงเต้น ไม่มีขาสั่น
เขานิ่งและสบายราวกับพายุได้ผ่านพ้นไป............................................................................................
เสียงสวดเบา ๆ คล้ายเสียงลมหายใจดังสม่ำเสมอรอบรูปปั้นหินสูงเท่าชายชรา แกะสลักเป็นรูปลักษณ์ของบรรพบุรุษผู้ให้กำเนิดเผ่า
ร่างของชายชนเผ่าเปลือยท่อนบน ล้อมวงนั่งพนมมือเด็กหนุ่มผู้หนึ่งเดินเข้ามา
ผิวของเขามีลายแสงจางสีม่วงบนอกและหน้าท้อง
ใบหน้าแดงจัด
ดวงตาเบิกเล็กน้อย ร่างกายแสดงอาการกระสับกระส่ายเด็กหนุ่มมีอาการร้อนบริเวณร่องก้น จึงนึกถึงแต่หัวหน้าเผ่าร่างกายบีบรัด ความว่างเปล่าจนเด็กหนุ่มต้องหาทางช่วย
หัวหน้าเผ่าผู้ชราหันมาสบตา เข้าใจโดยไม่ต้องมีคำพูด
“ขณะนี้ บรรพบุรุษต้องการพิธีกรรม ไม่ใช่การผสมพันธุ์” เขาพูดด้วยเสียงแผ่วแต่หนักแน่นเด็กหนุ่มยืนนิ่ง ยิ่งแสดงอาการอึดอัด
มือเกร็ง สะโพกกระตุกเล็กน้อย เด็กชายแสดงอาการ สั่นทำท่านั่งยองๆ ให้รู้ว่าเขารู้สึกว่าต้องการมากเท่าไหร่ เด็กชาย ใช้สายสองมือเปิดก้นกลมให้เห็นรูสีชมพูที่มีของเหลวใสที่ช่วยสร้างความหล่อลื่น ออกมาหัวหน้าเผ่าล้วงเข้าไปในถุงหนังสัตว์ หยิบแผ่นหนานุ่มคล้ายหนังชุ่มน้ำขาวขุ่น กลิ่นแรงออกมา ส่งให้เด็กหนุ่ม
“ลิ้มรสมัน แล้วพลังจะสงบลง”เด็กหนุ่มรับมาอย่างรู้ความ
ยกขึ้นจรดริมฝีปาก
กลิ่นคาวกลมกล่อมตีขึ้นจมูก ดวงตาของเขาเบิกเล็กน้อย—ก่อนจะหลับตาช้า ๆ
ร่างที่สั่นค่อย ๆ สงบลง
พิธีกรรมยังดำเนินต่อ
................................................................แบงค์ได้มีโอกาสกลับบ้าน เขาจึงรีบไปหาพลอยทันที
เสียงกุญแจไขประตูเบา ๆ แบงก์เดินเข้ามาในห้องที่คุ้นเคย กลิ่นของเธอลอยอวลในอากาศ เป็นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่ที่เขาชอบ เสียงฝีเท้าเบา ๆ วิ่งมาจากห้องครัว ก่อนร่างบางจะกระโดดกอดเขาแน่น“คิดถึงชิบหาย…” เสียงเขาต่ำ ลมหายใจหนักเหมือนแบกความคิดถึงมาหลายวัน
เธอเงยหน้าขึ้น ยิ้มเบา ๆ ไม่พูดอะไร — เขาก็ไม่รอให้เธอตอบริมฝีปากประกบกัน ความหิวโหยปะทุจากในอก เขาอุ้มเธอพาไปยังเตียงนุ่มที่ทั้งคู่เคยหลับไหลร่วมกัน
ในความเงียบนั้น ดอกไม้แห่งความสัมพันธ์บานสะพรั่งช้า ๆ ใต้แสงสลัว
นิ้วของเขาไล้ผ่านผิวเธออย่างระมัดระวัง ราวกับสำรวจกลีบแรกของดอกไม้ที่เพิ่งผลิบานหลังฝนแรก
เธอเหมือนลำต้นที่รู้จังหวะของสายลม ขยับรับสัมผัสเขาอย่างพอดี
และเขา — กลับเป็นเหมือนเกสรที่กำลังสั่นไหวเพราะได้กลับเข้าสู่วงจรของฤดูที่รอคอย
ไม่ใช่แค่เย็นคืนนั้น แต่เช้าของวันถัดมา — และแม้กระทั่งก่อนเขาจะเดินทางกลับ
เธอคือที่หลบฝน ที่ระบาย ที่ปลอบโยน
เขาใช้ความเงียบในความเร่าร้อนบอกเธอว่า “คิดถึง” โดยไม่ต้องพูดซ้ำอีกจนพลอยตอนหอบราวกับดอกไม้ที่ถูกฝนสาดชุ่มฉ่ำ
สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ อ่านแล้วเหมือนถูกเขี่ยเบาๆ ไม่รุนแรง แต่ทำให้อยากตามเลย ขอขอบคุณ ขอบคุณครับ รอๆๆๆ ครับ มาคอยติดตามต่อ อย่างจดจ่อเลยครับ 😉 ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ อ่านไปทำไมรู้สึกจะเริ่มแข็งอะ
หน้า:
[1]