|
เร่ร่อน5. A: m2 e) J; B' y8 Y4 r5 Y% f
5 O& C( p) D( E# h6 p, D$ G D1 l$ w1 W* ?) U- ~$ J5 m
# E2 y7 S7 a ~( uแอ๊ดดดด" E( m3 K; S0 ]& ~: i# K1 T1 X
g4 M* C1 f" D9 Q0 G9 M; Q7 z5 d8 O6 k, N; Z+ p% u
เอิ่ม..., ]2 g9 C$ f8 i7 l# u, {. ^
2 z1 F# X/ t% j# K5 }2 D( a$ s! U
& }% T( v- ~" I) p
สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ- Y' T& c5 }( X
% }. U4 `" _& @& ?+ R, t5 q( Y
( `5 ^2 {- o0 i) ?6 G/ Pหลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น
9 V a* A5 k M( `) r/ g0 t- p3 b: @' ^# }
o2 i# q0 \9 M' R
แต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้
; H6 |6 L/ u& N. B; m2 z* i, A" y" n8 a
7 ^; ? S+ ?5 p8 j
กลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...! d6 B$ i: J; A3 |4 n* K9 D2 B' s
4 p) X6 e5 r. q9 B9 c6 p, }2 L
' ^, v2 q7 b$ z. }ชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน* f, ~5 p9 e/ W# f
) y' o3 y1 {0 @ k! b% T; P6 R# R/ q4 a8 y/ ]# H7 E9 A5 y& U5 N
และตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น
& X4 {2 |8 `+ R7 i- @
' u! t7 _1 F, L) B5 [! V$ I
5 r2 |* j$ C( ]+ n+ N* y0 wผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม2 ~4 h1 {2 u. @: s
% O! H* v$ m2 W, S) s# v& Q
2 k$ I8 o& W3 V0 w8 L( Kฮะฮอตเป็นบ้า!!!5 y+ A9 ?* B# f- X- k& ? m# f. z3 U
- A# F" Z* G6 j+ B% x. O& T
- ^- X* [+ l3 O+ z" X* Rมือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!8 h. E( V4 S1 r( e
9 O8 d3 D. g- ^6 \
/ w' k# R3 N8 ^0 D
“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก
0 ~: {5 A& |$ c3 B v6 z# \; k; w0 ^5 d& W) d0 P0 I. x7 K$ j5 S
* [& @4 g0 ^1 i9 B9 M, w5 s. e
เขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา, x0 Y+ h3 z: g7 i9 H( \
, G* x/ L) o. { W1 b, |/ z
* z2 ~# [% h2 I3 {0 { i/ Dหล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!
- v1 p ?8 h7 ]$ _" Q& w5 p
; r$ Q2 o" `( Y4 B, a& m8 u# k5 A$ j9 t* }% w' P' N: r
“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
. Z* h6 F+ Z( e2 x7 b- V
/ }7 H* ]7 {- S& g
7 H, Z2 o# g! t( N“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่* ^- j3 ]3 `7 x, h" i
5 a: X7 i) O" p4 [3 I
5 p) W* \* C# f- H, Zแค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน0 ^" K/ e" ?9 @
" I) L- g3 w1 l c6 d% S8 q1 V& e& p5 A, W1 A; R6 t& u1 N$ z7 S
มันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่ J9 k" |6 ^& X- Y+ W
9 _* D% B: K1 v$ [0 @) p7 Z: W6 w7 P9 L1 m
ผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า |; ?+ d4 T( C) r8 h) N
2 b9 U7 n2 P" T. D9 E& O y/ R( k' i( L! h: d) V
อย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง..., ~" v) S4 `, c7 x/ J
t2 k. K+ L* I& z
, c9 T0 d, v8 G7 m) [) Mอ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T
" S# C6 J7 G. h1 c, I3 @; t: @3 r# O. e
7 p! E0 q) U. M0 |“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้
* u9 ~- p0 X# g, V5 [ g) `5 f) |+ d" B `6 e
; n9 Q0 e B9 K+ u# M+ y
ใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา% {% Q1 D# f( ?5 }: u/ @
# d) [4 h/ C5 u* c3 \/ ]; p7 d: u7 i! n4 O! C- Y, K3 m; |
8 M1 v5 L+ r) a% T/ i
ฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!
( k. q# i0 Y2 u( d! B' y 9 v/ g( t- K) m6 c$ d) K' B# ]; V" i
" B/ H7 {( f: ?' _- K
. C7 f' |1 G9 M“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T
/ [7 e2 P2 [, i0 M6 o8 Y4 w1 S2 p0 u/ K8 S
6 v4 T% S& p) s" [( _3 N- x) B7 T! Yหยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!
6 _' W. z/ J/ m: J( n! ~) e2 ?+ v! n5 R7 `
! n- `( w, P* b+ `) ]
ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น
! }# X% r/ ^ R: s$ z& s* C& N, t+ a5 @. u- Z9 w" o" C
1 k0 o. D; L: _1 }* X4 N& \# \/ ?* ^
“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!
; K% O0 T/ u' ^ Y8 U1 i/ a$ U U2 t( q, I& V
\ x3 p0 P" \ฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
* K* C( A7 r$ h, X% A. c8 q4 M6 R9 Y J; }$ V6 T& f, ~6 `) C( u F
* M4 I% p9 | N! L: C“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา
. D: }9 A1 w, Q' N
9 p# b: { ~& q) c1 U3 }
2 d6 p2 I; q. [$ X; r" J“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา5 B( h' t$ O) E. X& _2 J; d
% E3 ?7 e" j4 ]3 j
, c/ ?6 w+ r; @5 u% k; x" o
“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม% j7 ?. W8 w! d1 S* W
- _6 Z" ]0 Q9 H* d
+ j0 F0 e- F( D3 o
ตรงตำแหน่งหัวใจพอดี3 ?1 l. a4 {5 C
4 h" w, A6 Q9 q& }$ z& e
& K$ @2 `8 i2 ^- c+ @ bเมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ ' j. ^, n9 _: h1 }) J: X
* v& E5 e% ]+ B+ Z5 I. K( a
0 @- H& E N. N' D. l0 w“รอยแผลเป็นนี่...”
: z# l4 T* m$ ?
& Q" L3 ^" J3 n2 D8 Q% j7 x8 D4 ]+ ^, E6 h/ T2 U6 h
สายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่( r4 f' F4 s) v( r$ u, g4 c+ Q
V/ O7 j) k3 A( \3 c+ |2 j# I7 r( M: Z9 G) |% u% |! ^3 g5 W% V
“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ m$ C+ B3 y. _& D
+ f" Z! Y. I) z
6 {8 T9 |0 N7 G! p8 }1 e& ?“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้
/ N0 H( A# k- L: Y V }
! [$ ]- J. a& ?8 W* h0 w# H0 w/ q& D2 X% S8 T+ _9 N
อย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ
; y ^7 q. \) o. C4 Y% N
6 I% |* h1 B9 ?( X9 C
6 x% o ]! C* |1 ~9 t“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!
6 d6 d3 _7 ^/ @: b/ I3 N g2 B1 @4 {4 Q! Q( Q
7 x' M3 a* n& V" Z- Y6 ~" Y5 Hผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด$ ^2 V4 U# B3 ^/ w3 e* W
& _# k8 N" N) o/ b: Y h( q/ |8 ~: k) D. p
ผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ
/ b! }/ b5 T1 r# }
: j$ A( B4 @- O+ _7 ?/ \/ Q& y+ ^# Z$ U" ?5 o
“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย
) V1 k! X6 |3 G/ _4 ?; r0 {/ {) r; C! d. O+ m" a; I* g# g
3 \9 U% ?; n' w2 ~7 E! c; Pเขาพยักหน้า/ Z! x1 _$ C, I( X# X. ^
* @4 y& P1 G8 s/ ~# e
& x% b% W; X. l+ ~) N* N. L“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา" d+ t8 d" \* A: B1 T
; q R: U. U( u( H9 ~6 e1 y& G
3 x8 w: R8 ]2 L4 l; Y- _9 r! i0 E“ผมไม่รู้” 0 z; c1 B+ m8 A, O
: I) e$ c E. Z) e5 _' r" W8 Z6 {
) H% f' ^: M, K: w“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”, v; D+ G* |6 s9 _3 n6 F3 s& r( E
# S1 z" [2 R; k1 j
1 [! ?7 {- r6 f `0 Zได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...
: `7 G5 K) u( U E. l4 ]: Y6 u: O; D& t" J5 J
1 H; _% C9 E8 y* ~' d( Q
บอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!!
1 \) T' ]3 N4 M/ {
$ A. y4 U, z" P4 W6 C' k9 c9 ^+ G2 u' Q: K& |( h9 e% S
เดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!( J3 c s/ N/ C5 M+ r8 Y
: N+ J3 u+ @/ h: `/ b& d1 d
5 R# a) A0 {) u1 L& w! I9 f1 l- e
มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!
* q, Y1 c( T0 Y/ C" L! {& H& F7 `7 p; P# c
* D) B* e1 b& w5 t
โอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก! C& Y7 F6 z3 r/ e
' M! v$ H: Q8 x, `" w% f- S
9 l0 }$ O/ s! o4 ?
“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ& _& }2 c+ @; V8 G' s. b
* k, B" F0 {/ W: _. C7 v
6 W( i6 x3 s; k- u5 |# y6 M% I
โอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น! U$ A9 V4 t) X8 j
/ X' D1 \) b# _$ q) A5 k3 z$ a9 i& Z) p6 p1 Q) E$ K2 Z
“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”- n2 V% D7 _! X% K
- F$ F( [ W, }$ X: v7 Q
2 u" e3 O1 [( s: I/ L5 oเขาพยักหน้า
- M. P# z& s; H! F! B9 }: r$ m) U0 s; T- j# e
, N/ M. G* o6 I' ?ง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก - O1 ?9 g9 |7 U8 B4 _5 D3 ]
3 z) O' Q- C& ?; E/ x, _5 b1 F" F( r* s4 Y6 Y" o2 s. y0 z
“นายความจำเสื่อม!!”
) ]4 P7 K, @/ Z, u
/ |0 o) i* ` c; Q, P% S* @
: b2 {0 x! w& \1 \, K" x [ผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร
# P& K3 N U% a" z; m& M
% B/ E, s/ J7 Z% E8 B, A7 e7 k) O3 w2 g7 x2 m. o8 D# t7 J
แต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T6 [' N% E8 V6 H9 w
0 e3 | l/ ]7 I& o+ U
* @9 Z/ L5 G3 p8 }
“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”2 O1 k. [: r; t( c B' ~0 k
" f' _/ z4 b) n/ L4 D
5 \% ?( c6 W$ U: I
ขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ" g& N s9 Y2 W; B% _ n* A; S" a5 e
' Q5 t( n" z0 H. s. e
! U3 e) C( {6 v9 L, W& G“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด' Q" J- R3 o+ y( u% X
" |$ m, L* u5 o( v5 \
/ n. w& `2 m% @3 Z5 s1 Lความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ
. N1 V2 o# d6 ]6 E% u! F! I1 E3 ]& P7 C# {4 R$ r6 [* ^! \
5 [5 j; t8 k9 X“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที! _$ z3 g% j$ |* v& |* M
1 y/ k/ p" h; M/ D7 {
5 R' j0 l; l, I“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม”
% q: B' W* _* M3 ^1 N. K+ E8 r4 D8 }& \6 C* V; v
* ^( [6 E! D! K7 r, \
เขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ , }/ q! a6 Z+ _ x
. I/ Q: n4 }' [4 M$ L: ], Q
# v, q9 [7 b* u“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”! O1 b. t7 u% y4 B* A
7 d7 z8 F9 @9 {0 { B
P& P* }; K5 |# wเล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ
' N5 {5 ~& ~* _' U
1 j2 X& r& Q$ R& |1 a4 y5 C1 d, l# H/ X5 x* e9 {
“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”
# R! D$ K& B5 Z
W) n/ w6 C, m3 t! p' X
% J+ K8 D% m' X' J1 V9 h6 S. B/ kนี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย
& O1 q3 r% n5 V# \7 w7 m2 o' i$ X0 j9 W. G6 ]. l
5 j! u3 P4 S) g9 Y" d) Q6 x8 o( Qจากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า
# i) n" l2 L @( O) R4 S) S8 ]. o! K+ N4 f. |+ L/ |$ \
" L3 k7 h/ N D/ ^9 w5 d
ส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
. n1 `6 D, y7 @, h- C" O+ {7 x% k# b F2 K- f
* M; C: A$ a* o; O0 w: O1 @
“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”' Q! S+ s/ x' m" E4 k% V6 N% b
: c; Z! U: N& Z! N% ^
: @7 B0 Z! E: v _" ?
“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้ R4 [2 ]5 H% | v0 v
- @# g! N" Q3 U, U
) n3 a9 P; q2 h* z- A* f“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น8 t/ c7 X" Y5 ]# N
' Z8 l+ J/ |7 ?+ [- r; F
; \8 m/ V6 k9 E/ d' k* R
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง3 @ a! F7 v8 L* }! d5 q) z$ B9 g
; [5 h( T9 t" q" q8 V/ A
: K/ R5 F! S6 |2 q2 g4 Pแต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า D' g+ A, I% _
) A+ d% Z. V1 ?- O9 e2 x
* l( |6 h# Y' z' a7 a รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย
4 p' i5 u _3 M+ Z. J+ B; |; t1 `- N8 J6 R2 r
- r( V" h$ {. @9 ^( w" W( L8 G5 ^( o1 u' T+ Z
ฟุบ
1 y' S0 O6 R R* v; e Q8 {+ e* h- B# E3 U [( c+ F1 R- j6 J$ M+ Q0 O
* P$ A Q) {" ?' m
เขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก
+ S/ z4 I0 S6 }3 u2 s, p" E& J9 O6 j4 Z9 X/ C, o
6 ]& N: K; X: i, y9 F5 K
“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
) O: L. X0 o3 T4 u3 w3 U+ n
9 B; d, r8 Y' o$ q9 [2 X+ m" r" D! i/ s! f
ดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู
3 A+ `* B/ d! G; q
- m I' \6 v `- n
- I' X$ y/ a4 iบางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ
1 R% |9 g1 W, f# j* u& u( S
' ^0 t) D1 H; W- [ j7 `/ p1 @
7 p- A9 u% h$ d/ @, ^3 e“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”
6 J1 g$ D) ~; g+ n9 t2 F E1 k0 @ ]- I
8 a" {0 m: W; n7 { |- K6 z1 g, w9 G: A“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”
4 ^ Y% [) w1 d; K
/ S+ b9 j/ W4 d4 D; R1 N B
3 |$ N/ u. w: T6 Q‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!
( ]3 H' \! Z8 V! f0 s
2 o! c! m" G# k7 r9 w9 I$ f; ^$ A! D m9 Y: N% ?/ H' J
อักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้ o) v. Q( `' t* e7 `- [
6 {: M( ~' Y1 b. N6 ~, y. q
4 i% c5 Y% ^. ?5 I# q9 D: Eเหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย
, `$ P; k) }+ X1 h
( W2 N" b4 b% Y
/ P8 \& R- ~, K( P6 J0 m" k“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ% m3 ?9 H( l4 H4 G4 s
6 b* b5 i4 y, {) W4 \7 @
; S0 W, O9 t7 E. P8 y4 c7 e
เขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง1 t5 d0 Z- S: e9 \* u
' X8 r: x* j' l" G8 R. X( u6 d3 {$ ?9 H. C$ j2 z8 q& \+ Q
“จี ฟ่าน”
5 H/ y( V& z0 s n2 `9 K1 ]* r0 L, L8 g6 D, \5 j% p% K" M
9 |8 B+ K! i0 h/ F, p“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ
! n, A `9 O7 [, b4 i
0 K5 R; L0 R# y& n; F2 U7 h
* U1 {2 @9 w! Z6 E7 O+ a“ข้าวมันไก่”1 \" r0 a2 K( B# g8 Q- B
6 M# y4 ?5 z6 P5 ]/ Q$ y0 ?- L
1 t. T% f; q4 Q- P3 G! T
ห๊า!!!!!!!!!!!!2 n( ~1 a- p4 ?
, [1 [6 v: A7 p& l$ U( I/ u
! O& |+ [6 t. N9 R. ^' b* Pข้าวมันไก่!!
- \% H, l% Z2 y$ A' ~. `. x' B- ~( b: e/ g3 x4 q; y8 \
; i9 n) h5 ] h: N4 }
อะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!
, o, R* |$ E3 w% R5 g
8 d( I& e: v& @+ Y4 h1 ]5 D( e3 [; y o3 _! D
“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”
: | C- Y' _$ m, Q5 s3 w J) A j! l8 x% i# `3 z" G4 L) y4 _( Z
: o. ^# u1 P' M7 C8 o7 `$ Vโอยยยย ลมจะจับ5 p5 L9 O( ~* {# C( q
- z$ J8 u+ }' [9 G3 u2 R
2 z5 I n4 z4 ?$ z6 F
นอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน!
$ T8 n! v. y# M/ b" I6 p
# k( ?" P0 ?% M- ]/ d
" S( ?! H: G# _: x# I5 @4 z“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”
3 w4 C( ~3 m/ q$ W$ g- P) H' H& l/ G4 v' B
) t- G$ f; b4 C( z" |% m* Q" |
“อะไรหรอ”# |8 n5 a% E: K. V$ z) _& T8 m
9 }- {4 e/ n; t0 A; I% o
@+ V' j4 k, t2 ]7 q& vเขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป+ A% u$ _* c, P% r) P% o4 y5 k6 w
7 d4 L" a u O! V8 z2 ]2 B0 h) Q
& O7 H X' m; ^: R" o1 b
ผมยืนมองมันตาค้าง, Y# z5 u( r0 [3 H! ]% b; @
$ {0 ?: d. q, W8 C2 K: z
- O8 O; N- u* m5 U% L( E1 r“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!
0 y4 ]& y& O5 }0 p q: Q; L
5 d9 _, L) C* J0 ?( i* N! i% p
W' W9 @% O( S$ ~( ~" Sเอ๊ะ!! _! k, }: P! S1 V* x: N7 d
4 V8 c; ^7 a+ _; A( Y, [$ Q8 S
& [* P x; {8 T. C. ]: h
แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ( K+ Y# I7 N+ h- g: [" d
0 [7 ~$ T, d6 p+ n9 K* d
. C& E/ N; s& G/ P
ไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้8 d$ v7 I# d# X$ e9 g
3 n t8 M! t' _" [- b0 D |
' C C: W1 F) W7 X$ a“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง
3 ]( a8 [3 V4 ?( k
4 ]. R9 M1 P7 h Z8 P: L: |$ ^+ J6 i. i6 V4 t0 g! I$ v
ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!
, ]% Y, L, l0 e* |
, b# _8 ^8 x) O3 R, |4 n% ? N4 c
หรือว่าเป็นไปได้
2 A; E: _& i! m! ^5 \3 J, w
3 N, ]+ A, K, V5 B, q0 o8 K& C
Y1 Q& y& P; i3 i/ ~& \5 v“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”
. x m5 r8 J" T# l$ i9 J- e3 ~- ?4 @# Y* z* `
2 I$ `- r( O. J3 q d. U7 Y4 S9 p
“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”' } J) g2 `, p, {# D
9 ^4 P7 S# I' C7 h
* B7 X& a( R4 p: m
อย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!
5 ?% o0 \+ [4 Z% j2 ~+ ^3 d& r* x
( c0 h8 C' |* m. M" P9 x" I1 F$ s( g% \2 I* h x
“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย
2 L, ?& V/ B, W, e% g+ m
5 D: e5 M1 Y6 k. s
* Q0 H3 x* o5 e0 L“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ... g1 F* R9 T' H7 L% d
0 v' x2 C( _7 ^- o" u$ Q2 ~
! P: L z6 ?2 Y, [1 J! U“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!”
: q* J. ?5 p1 I" ~% v9 H: H/ i6 R; I4 \ f$ ~/ V
3 E* M0 L1 M* Y& ~% O: [. w/ ?“หืม...ตั้งชื่อ?” 2 W$ x$ K5 f. J0 O- V
9 h' u6 H- ?8 v! l% Q) W! B5 `. r* [% C, {9 S- t
“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน
* W$ w0 w+ V; _ d
% L) ~- D. S( Y- x; F" P' n1 G5 B3 s& s H" R& s4 m* Z) r9 X- R
“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”
3 Q+ z" a$ R# `( d
' h! K5 f) C* h! H2 B9 ]; Q
; k% A/ w6 G) }“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี... ! u1 v0 G+ f j
) f9 Z8 g/ I4 x% ^
5 c9 }) ~* `4 B2 m
“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”+ N0 \5 I! k: W- u2 w
/ ?) e L3 r8 ^0 L7 |$ C, V
) b* r1 l) S8 D. Z$ E“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า1 j6 s9 h0 a4 O5 q% E
2 Q- b! O) n" k! e! N, |
! s/ D2 r! q) i K; u' i“บ๊อก” * u/ @3 D' ?2 m* }# J1 u! C
+ `0 n0 A8 N5 M% v. d4 s
) X# T2 r# @5 Z6 B+ ?ปุบ9 ~: P! [+ j7 D$ v, ^6 I
6 L, I0 v0 L. V' G3 j) u2 ~
G$ A6 n- T( F, g0 D" V* w( w/ X: [4 ^
เจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย
0 R0 w# q# B9 ]8 X3 D
& U; l4 q/ V) w8 u# X V2 _1 C8 n; d6 J0 Y+ m+ K/ X) m
ผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ
# O7 I, p& g/ a4 h% S f
9 J7 o, h: e9 k, i+ ~9 n' D7 `; ^0 v0 i; d; G j
“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ” 6 x9 H; H0 O1 ~" U, y% h
) Z) ?- W7 @' v# P% O
/ P+ @6 Y2 n7 Y! e/ U' i# \น้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้
3 m2 S7 J1 s0 @ E5 f7 T# B8 n
- k8 b" S2 l& b9 y; {* b2 ^; ^
' i1 x& J4 T7 i, h; S# H. H' Kผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน6 h3 l) U" W, Q, d2 r! n
% ^/ W: m7 L9 M) u
& q. U" `* W3 S% r- T0 | \& Cนึกออกแล้ว!!!2 x/ k7 w0 Y. _
4 x3 i. E$ ^7 Q
3 q3 R9 E# k7 j: v3 I! u; j“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร” e; v* ?+ U0 ^
+ R" G1 D a& d# l! f! y& F: T- Y
- ?& P4 `, U. W“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง- ?4 l/ ~ i+ P9 r( @+ g# x
# \2 v$ O+ M+ ^% h
' |# X8 T" z+ A/ t0 n% S1 e$ |" j S“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!”
, t- \2 U, Y% U0 |) P( R N1 D) P
$ C0 k; j1 [2 V- N) Q, _" u5 T# M- ] g
เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า' G# e, T! r2 D( |+ d, a
5 @0 g9 c0 @- k* F
( z4 d9 ^+ z8 Z* W( ~7 ~
แต่ไม่พูด1 r0 S0 q) |7 h0 d: t
! z6 B& x" P, y
, V* l7 E) [8 w8 ^ {1 P9 Y“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”
& T% }8 Z7 j& s4 j% t
% G, y/ U$ t; t% J
; S: Z- [, L- H l“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”- I3 T* |& a1 J6 c/ G6 Y) l
9 @3 h! ?/ {' A9 f+ D
% m5 ~- }& y" M1 N- C5 p9 ], R
พอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!6 t' q: n, q% O
5 i2 r2 I7 n* b% f" h: e' }* [( |
……………………………………………………………………………………….1 E& x/ k4 T& y# x
0 d8 p: ~6 n& S# V4 o8 b1 c* O
$ L) [, i. j `& ~$ ~9 Y/ r" o+ Y
/ r' }3 `5 u* Z+ a' F) }5 G% p“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้
) i% r1 y8 q! Y2 j* S9 J7 t& D0 \
3 e/ x! }6 w! A& B/ d
ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา
. @1 P. |5 P; d H7 D+ _( U1 f7 U" K0 K
( U: _0 \" y7 w) n: Q
ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง
5 }* j H; ?, F/ l6 {& e7 j1 [' Q8 U0 q6 y, T& K9 `$ _
) }- j2 m2 x! \, ^สาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว3 {9 v3 B1 h' s5 }
. K) [! M7 ~& ^" ~$ @ b7 J; q5 F8 g: a0 `8 R3 f3 P, H: ~: m
สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน
5 a1 g8 P+ i# l" g3 \" O) K7 V) Q4 I8 P% ]. X9 |7 y' V
3 s6 W3 s4 j8 ?5 x
เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้
8 }% P% C- \( F, @: a# H% R/ \$ i+ x* x
2 E: E4 N, O( @% t
อย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น7 e0 f4 ?# r- u' i$ E
6 L _. g+ B2 A+ _
9 O) k% C" h- ^8 ~* B, _9 t/ g4 Tซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี
( o4 V$ r- \+ R% Z5 l
8 x- ^* j' ^2 m1 ?3 _, D. R' q6 L, L+ z8 V b8 ^! h3 J, P- h3 x
เอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป - i- D6 S7 J& { Y
9 }* r! _+ v. D6 U
: K4 `5 p5 k! p8 o# ~7 g1 hลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน
9 c. b5 w5 R9 G0 V5 g% K% L' Y$ x2 y5 U, O* W* g
2 }! B, ]% z+ u Q* h |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:13:23
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 22:04:10
โพสต์ 2020-4-5 02:30:21
โพสต์ 2020-4-5 03:18:35
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 08:01:44
