|
เร่ร่อน4
# {1 p* q# S4 ^5 U9 c+ e K
7 N4 U4 p4 W2 k0 ?7 r5 g$ \/ i) b$ O9 q4 Y
“ไอ้เล็กมึงจะไปไหน” ไอ้ปอนด์เข้ามากดผมที่กำลังลุกจากเตียงให้นอนราบลง
2 y4 _# a C3 S O
3 ?# G9 T1 K& J! i8 x) ?. h) M) \7 _( A: e- g! Q5 S& n% z/ h7 }
“ไปโรงพักเขาโดนจับอยู่โรงพักไหน” ผมดันมันออกแล้วลุกขึ้น5 F- M( ^ Q" H! j4 Q& J
! I/ S7 w& x+ z* g0 V8 E
# W8 U7 R7 S* c8 u* o; ^5 r“ไปทำไมมึงยังไม่ค่อยดีกูจัดการให้แล้ว” มันกดลงนอน& A8 A/ z4 U3 e$ M! E* n+ t: s' ~
! J& _8 N: |! `8 C
' [% R5 b- E9 X; q5 l9 R* C“จัดการบ้าอะไรล่ะมึงเข้าใจผิดนะ!” ผมลุกขึ้น
) u3 Z+ o5 v9 a; E3 |: {7 J
5 ?+ E( P b* C" D/ e# c6 e4 T2 S/ ]3 K2 ^3 a0 E: C ]
“มึงเลิกเป็นคนดีซะทีเถอะ!” มันกดลง
/ Z. N) r8 ?8 p' m# @" s) c, J1 d! }, D$ A; j
2 W2 R5 P( q( f5 X
“ถอยไปไอ้ปอนด์” ผมลุกขึ้น. U& W6 C4 k5 g* V: A
& i" s6 M1 U+ S9 v! P
5 l2 ^- L$ N, G, N4 \8 M“ไม่!กูไม่ปล่อยให้มึงไปช่วยมันแน่ มึงมันดีเกินไป” มันกดลง
. u' r% h5 X _( W6 w
$ S2 W: ^/ @) I* [) ^1 v' R# J8 S, U4 ?+ X1 e
“เขาช่วยกูไว้!” ผมลุกขึ้น
9 n5 h6 F; H% h1 v" i
/ [. z" C- p* W' [
* ^* o$ A! o. l& e* U6 g“โกหก!” มัน...3 x6 Q7 ~8 h- s ~
' p, Y! X/ k2 H) K' E" {
) Y- ?6 }* {0 A% o1 Uพลั่ก!!!
, w& f; X% Z0 k) l+ s( f# `( `2 h1 j1 _1 ?* N* h
1 }1 ?' y! F( cยังไม่ทันกดลงผมชิงถีบท้องมันซะก่อน กระเด็นไปไม่ไกลแต่ก็มีระยะห่างพอให้ผมกระโดดลงเตียงมายืนจังก้าชูหมัดสองข้างตั้งการ์ดขึ้น
2 [9 i% O9 x& y+ f- a( j8 s7 w, A* ?( w; O# t4 d8 Y
# |2 z+ i) S5 t- }
“มึงอย่าเข้ามานะไอ้ปอนด์แล้วแหกขี้หูฟังกูด้วย!” ผมโมโหแล้วจริงๆ “เขาช่วยกูไว้ กูติดอยู่ในบ้านที่ไฟไหม้แล้วเขาเข้าไปช่วย”" s# ~* U/ |0 q0 E% G
/ P" c& k, b; I% \: i' e! [$ l! ?
" [+ ?/ h' D) n- U5 e/ J
“มะมันอาจจะหวังผล...”, C- D/ ~% ~- F8 l
' F$ ]7 E' j. b( v: |3 i
; C* W# d/ ^ K i
“อย่ามองคนจากภายนอกไอ้ปอนด์มึงก็รู้ว่ากูเกลียดคนประเภทนี้ที่สุด คนเลวจริงน่ะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก!เขาช่วยกู! มึงเห็นมั้ยกูบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่ารอยแผลสักนิดก็ไม่มี ถ้าไม่ได้เขากูไม่ปลอดภัยได้หรอกเผลอๆอาจจะตายในกองไฟไปแล้ว และไม่ว่ามึงหรือใครที่เห็นอะไรมากูเชื่อว่ามันต้องมีเหตุผลเพียงแต่ไม่มีใครที่จะถามหาความจริง! หรือมึงจะเถียงว่ามึงถามเขาแล้ว” j. g: e/ y% c$ P, v
U: d! K @6 h' A' t
- W4 P# i" Q, ^“...”
) L/ W; T+ L0 k0 R! X# }9 M+ E* i) G/ S, C2 ~
* W3 H* r) ]( H4 M, A D
ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด
2 G+ o6 T; g7 l4 h" |- y
1 ]4 y5 M) _* ]/ p: d: X2 a1 T5 i* {" }7 q A- r# H" p
“มึงพากูไปโรงพักเดี๋ยวนี้”
) v, D( }" b' X9 {! U1 h/ z2 f% |: [ J* i
9 Y# V) ^& |$ \. _: H( O. |
“แต่...”1 E: O1 b# b/ G& i2 K1 i
# x" l8 Y8 E: \6 Z) B
* q" E X! B. |( ?! I% Y“เดี๋ยวนี้!!!”. |3 d- _0 F% i9 ~- E' e
+ `1 c6 f9 t! y! u5 }! i+ M$ z4 A0 w
ชอบให้ผมร้ายแล้วถึงจะยอม!!
, A3 |! M$ h' M+ }, v# L. j* \6 g4 _' v* I! j) R! B% ^; y: J
& \6 V7 m4 V6 Q/ d0 c: m2 @
# i+ y& {' c5 |: w# Z8 h" C
/ H# i4 F! H' c& e
4 r" f) o o0 ~# U1 W1 Z" P& l- a- c. t" ~, d
มาถึงโรงพักผมก็จัดการไปให้ปากคำกับตำรวจซะใหม่ในฐานะเจ้าทุกข์ตัวจริง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าเขามาช่วยผมไม่ได้ทำร้ายหรือกระทำชำเราอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจก็แทบตรงเข้าไปกระชากหนังหัวนายตำรวจงี่เง่าติดที่ไอ้ปอนด์ลูบหลังให้ผมใจเย็นไว้ไม่อย่างนั้นนอกจากจะช่วย ‘เพื่อน’ ของผมออกมาไม่ได้ผมยังจะเข้าไปนอนกินข้าวแดงด้วยอีกคน1 N1 r7 D/ y/ Y4 r
9 f% w9 s( d- ~& U* L5 @# |
/ y+ Y. M1 ^/ f4 p3 ~ทำไมวันนี้ใครๆต้องให้ผมเผยด้านนางมารร้ายนะ
; p& [ q# z- C( y
/ n" r1 w1 @. w' P( c, c2 W' X D3 [ b7 n
“เชิญทางนี้ครับ” จ่าตำรวจนายหนึ่งผายมือไปทางเดินด้านขวาซึ่งเป็นทางไปห้องคุมขัง , W! D5 c4 U6 y2 f `3 r0 C3 e* F
0 Y* | Z& B# h5 l$ ^' b
6 @6 P0 G* E, R1 U/ L/ ~
“กูรอข้างนอกนะละอายใจเกินกว่าจะเจอหน้าว่ะ ทำใจแป๊บ” ผมพยักหน้าเข้าใจก็สมควรอยู่หรอก# D3 }8 v- }# ~
$ d" v$ ~! b$ j0 j
' {+ R8 a- C! l, Z
ผมเดินตามจ่ามาถึงห้องคุมขังกวาดตามองเข้าไปในห้องขังก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับรูปร่างอันคุ้นเคยการแต่งตัวอันคุ้นตาเขานั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังพื้นเบื้องหน้าที่ถ้าเพ่งมองดีๆจะเห็นว่ามีแมลงสาบตัวหนึ่งกำลังวิ่งวนอยู่ ขาทั้งสองข้างของผมก้าวเข้าไปช้าๆเหมือนเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าจึงเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่ผมเห็นใบหน้าเขาก็แทบทรุดลงบนพื้นดีที่จับซี่ลูกกรงไว้ได้ก่อน1 R6 U+ C) \: \
) e4 L- { D# s# M9 o( f
- r' f+ g8 c v/ e6 {3 ^5 j( v“นาย...” ส่งเสียงผ่านน้ำลายที่หนืดเหนียวในคอ6 B1 p9 ~# k3 R/ z9 ?
) N& c; z) [4 s& ]$ g
7 Y3 @! g7 r7 f9 z7 x$ `; zใบหน้าหล่อเหลาที่เคยซ่อนอยู่ใต้ความมอมแมมแต่บัดนี้ไม่ใช่อีกแล้ว0 u* T/ s: \# z: Q% c+ I. c3 {. l7 e$ V
+ E) {/ X1 u9 h# C
9 D) b3 W. @( q* _ z) `* T" V8 vมันกำลังซ่อนอยู่ภายใต้รอยฟกซ้ำแทน!!!
; O, M& y- E& X3 R) i' {& O) ~1 s N3 h# y6 j# b
- E1 H) S& C0 U1 D' {6 H6 Oมุมปากเขียวช้ำ โหนกแก้มแตกมีรอยเลือดที่หยุดไหลไปแล้วเกรอะกรังส่วนแก้มอีกข้างมีรอยแดงจากนิ้วทั้งห้า
7 E' X0 M: S( p7 ? `8 h5 h% p) a7 o8 U' {* u# a+ Q
+ U8 q1 F& o0 J$ f8 t- H. k“ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามเสียงแหบแผ่วพลางลุกและค่อยๆเดินกระเผลกเข้ามาใกล้ผมขะขาของเขา...6 M5 v6 j9 j9 A6 U# S7 l& W1 w5 p
$ e5 D* x R' e" t
3 C( c, @5 H8 |: u3 g5 L1 I0 }ตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังมาห่วงคนอื่นอีก!; L: ]% X* p: x% c* ?+ A- f
; G" `! {0 E2 s8 j
, F u, m( Q4 `* i5 n! k“ขานาย...”
( g2 g% Q! ]1 n5 _5 O' y% n
p/ N6 b: {2 V% c1 S
: ^1 r% F2 m+ N- ~6 `, S) J“...” ถึงจะมองไม่เห็นเพราะเขาใส่เสื้อและกางเกงขายาวแต่ผมรู้ว่าเขาเจ็บ
* L6 H2 s% X+ [5 z) S
( H4 B' `$ a1 s: }( \5 {' y7 e5 ?" ^) _! J- a+ E3 Q, W
“ฮึก” 9 D( j) Q7 e, y) ]8 ~
1 d* i& _) s( g5 Z: P' \6 c6 E) ? |
" W) d( ?1 a) r m3 @1 c“อย่าร้อง...ผมไม่เป็นไร” เขายกมือขึ้นแตะหลังมือผมที่จับซี่ลูกกรงอยู่หลังมือใหญ่ดำคล้ำมีรอยแผลเหมือนโดนไฟลวก...เพราะช่วยผมสินะ1 A2 l0 c9 t; Y4 j/ S: X
) y" f" w5 ~# \7 M3 d* d8 U# q5 C4 E
; w* E8 f5 c' B, q. y }
ไม่สิทุกรอยแผลบนตัวเขาตอนนี้เกิดมาจากการช่วยผมทั้งนั้น: _" i1 K8 B6 {. E
0 u+ L# K3 B q, q4 V
$ H* N% x) E7 r ?5 U) D“ฮึก เจ็บมั้ย” เขาส่ายหน้าเบาๆผมปาดน้ำตาออกก่อนหันไปหาจ่าเฉยที่ยืนห่างไปสี่ห้าก้าว# [4 W9 H. \! ]2 A8 }! j
6 {- T- Z x3 y* S& K1 [
, e* ^/ ]+ ^9 B7 S, O“ช่วยปล่อยเขาออกมาทีครับ” จ่าพยักหน้าความจริงเขาต้องโดนปล่อยตัวตั้งนานแล้ว ผมนี่แหละมายืนคร่ำครวญอยู่ได้! & Z7 n& Z1 R* y+ T6 ~
) E _, m8 K b- p% s
& J7 \) s1 P) P$ G( p- e" R
หลังจากโดนปล่อยตัวแล้วผมพาเขามายังรถที่ไอ้ปอนด์จอดรออยู่ก่อนแล้ว ผมเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งก่อนเขยิบมาอีกด้านเพื่อแบ่งที่ให้เขานั่งอีกคน' P% a, V* U, L9 r8 J9 Z) x
8 g* |5 ?' K1 C7 c2 I+ i- h& `) I! c% l# K, r3 s! U0 D
แต่เขาไม่ตามเข้ามา ผมจึงกวักมือเรียก
- k5 u9 v7 K. Q
* u% n7 S: _7 a) x6 V1 D
; G/ Z; {6 B- R+ ?“นาย มาสิ”6 g; V8 P2 a" |) D7 _: l2 F+ O
0 ?; q' z! I$ C' k6 k7 t' m* A' u& o" m
“ส่งผมแค่นี้ก็พอ” ว่าแล้วเขาก็หันหลังเดินกระเผลกออกไปเลย ไอ้ปอนด์ที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมองมาทางกระจกส่องหลังเป็นเชิงว่าจะเอายังไงต่อ ผมนิ่งชั่วอึดใจก่อนบอกให้มันกลับไปก่อนเลยขณะที่พาร่างตัวเองลงมายืนข้างรถ
) ~) X. I9 _7 Z6 f# J% A0 a: h% U; t
6 y1 q+ W! p8 Q2 R0 D: s/ g$ s
# N! m% p& D0 b# k3 A4 _6 ?“เอางั้นหรอมึง”; R( o |. F$ ~5 M1 b3 {) ^7 ^
8 c1 p, [- s. [; e# u+ a* U% t9 [
/ l! L( T7 v) ?) L# v4 u0 p“เออตามนี้แหละเดี๋ยวกูขึ้นสองแถวกลับ ไปก่อนนะ” ว่าจบผมก็รีบเดินออกมาเลยขืนชักช้าเดี๋ยวตามไม่ทันหายตัวไปอีกคราวนี้ผมบ้าตายแน่
2 _ X( t# f- R2 I- J
! g+ s6 C4 T1 H) K/ W# F: W J% r! U# _3 M. l- ^7 d
ผมถอนหายใจโล่งอกเมื่อเดินออกมาถึงริมฟุตบาทข้างโรงพักก็เห็นเขากำลังยืนรอข้ามถนนอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าไปเอาไม้ไผ่มาเป็นไม้เท้าค้ำยันจากไหน N! U1 t' a* j; \. Y) w, Z
% s2 ^6 g3 q$ j0 z' X) W' w
2 c, S' F2 D/ i0 R/ `4 f/ P7 n“มา ฉันช่วย” ผมเข้าไปจับแขนช่วยประคองเขาหันมามองหน้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา
, W- b# R# R ^3 J) V+ x; c% ~/ U1 h0 J+ N( D) R4 O
4 `! b! e. {% tดีแล้วล่ะที่ไม่พูด ผมไม่ฟังหรอก7 y# g( O) X1 d7 P8 @ ]
5 {: D+ p/ R: N$ p% \) h' K
^. `- b9 u& E Q" F# t$ b“ป่ะ” เมื่อถนนโล่งผมก็ประคองพาเขาข้ามถนน
! f" H# B; u6 P
- F2 e# M0 U0 _! U. \0 b) {- d" \' H& m; K, D: f4 |
เราเดินกันมาเรื่อยๆจนถึงเพลิงไม้ขายกล้วยทอดที่ปิดร้านแล้ว เราเลยถือวิสาสะนั่งลง(ผมบังคับให้เขานั่งเพราะเห็นว่าเขาเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้ว) ผมให้เขาถอดเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนอกออกอย่างต้องการจะดูว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนบ้าง เขาทำท่ายึกยักแต่วันนี้เชื่อเถอะไม่มีใครสู้แรงผมได้หรอก
6 O7 @4 Q, ~, {9 [# Q6 b7 q( U# v" O# K- J; k6 w# v
( g' F x/ @* ?: g: s i. q5 D( o
วินาทีแรกที่ผมได้เห็นรอยฟกช้ำตามร่างกายของเขาทำเอาใจผมกระตุกวูบ
, {" Y9 \ e4 M8 s
% D- F. l" i$ l2 W2 ^* _, e
% m- T* M4 K$ c# g3 F, f1 Qขนาดสีผิวดำคล้ำยังเห็นรอยได้ชัดเจนขนาดนี้
( b7 S6 ?* C1 V" p4 a% c' I' P: F) P
7 x2 m% o* Z0 u. P
ใจร้ายกันได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ7 g( j0 f9 T8 n( `9 N7 Y
/ B. ]6 D2 b; p. x F6 O' p& X* y+ Z2 V0 u6 d( I7 m% G
“ไปโรงพยาบาลกัน” ผมจับมือเขาลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้าพลางขืนตัวไว้“นายเจ็บ” ผมย้ำ% W+ } S+ P9 f# _& ~) p5 j
; }4 f3 O6 ?( p% \1 o+ U6 D1 ^. a8 y5 M7 z- g( S
“ผมไม่...”! k- r) z7 w J$ v) P$ @) G ? v
7 ?# @4 M: e8 D% |
3 P9 M+ f7 {5 m; [' |- D“ไม่เจ็บได้ยังไงรอยเขียวช้ำเต็มตัวแบบนี้” ผมดักคออย่างรู้ว่าเขาจะพูดอะไร
5 A. J6 a7 p- w7 V3 |) B. ?: B5 k* o. F9 W: X2 ?% m* }
) f( K* t2 e, Z! c2 U* E2 m
“ผมไปโรงพยาบาลไม่ดีหรอก”5 V( k" q5 ] N4 k
% k2 d- h; s) G6 ~
- N+ V% s' h! S% |) ~" G“ทำไม”) ^) y4 ?! d* s8 O! d
~. c e, J+ f- V7 o' o/ V- h
& E e( `" T( @2 [" z0 y7 N“ดูสภาพสิคนในโรงพยาบาลคงแตกตื่นกันหมด” เขาส่งเสียงเยาะในคอ ' u& I/ c6 M z! i+ B- B
v+ g' W/ H+ p) `$ r' c/ h: W2 W4 v# g* `5 h4 l
ผมเถียงไม่ออก จะพูดว่าคนเหมือนกันไม่มีใครกลัวก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะรอยตามร่างกายมันฟ้องว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมแบ่งแยกกดเขาลงไปอีกชั้นหนึ่งมากแค่ไหน' \4 U% A& T* P: q9 M @5 G
! [7 r% c. `$ h( }6 W3 r
8 i) y% B+ Z2 b4 W$ M4 F4 p
ซึ่งผมไม่ชอบใจค่านิยมแบบนี้เลย
- ^6 Q: }5 i# I3 n6 d3 O! r. \- N0 l! V& N1 L- P# y5 f
. M$ i+ C1 f t2 Rผมนิ่งคิด ถึงยังไงผมก็ปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้แผลตามตัวเขาต้องเริ่มอักเสบแน่ถ้าไม่ได้รับการดูแลสุดท้ายไม่พ้นไข้จับแหงๆ
5 q4 g9 _# \; [0 q/ t7 J. ~& R& ^5 d$ E. Z) V
2 t8 P( K8 A! S" ~+ t
“’งั้นเอางี้นายไปพักห้องฉันก่อน”
- h+ ]* i6 u; S# q8 {/ u7 z( A( e
$ l) W0 u+ v$ N- n* ^5 S# b
! [" w1 s* @" D4 T4 l' f; \& ~; Sกึก; ]; B M& W* r
7 g& N/ m! w8 h
% p8 _- R7 s( D8 b, q+ l0 vเขานิ่งไปก่อนจ้องผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออกจ้องเหมือนมีแมลงสักตัวบินหลงเข้ามาในลูกตาและเขากำลังมองหามันอยู่) K' e7 G/ v: i( }: H1 O
. S( _+ d# z/ [1 K5 V/ M
" B+ W9 K7 v5 @: u9 z' f S, E( W“จ้องฉันทำไม”7 v$ ?: R! u4 u0 D; T/ b6 m
' U4 }7 a) u2 P# P6 A- F9 i1 _. G( t+ b0 e0 H# {
“เมื่อกี้คุณพูดว่าให้ผมไปอยู่ด้วย”( `2 Y5 o; E" |
' g1 ^& T: B3 C6 l1 U _ B, C- h
8 H6 B$ @' P9 H" O“อือฮึ” แล้วมันแปลกตรงไหน' S/ \$ |, e$ n
+ n$ n6 ~! l: {! ~: c0 e$ w0 p* A3 b* V: F( i/ T
“ผมสงสัย” เขาพูดแล้วถอนสายตาออกไปจากใบหน้าผมเหม่อมองตรงไปด้านหน้าแทนผมเลิกคิ้วอย่างงงัน4 J: X P- {; ?
$ ^; u. o% r) @4 j4 ]& ]
0 L7 M& j6 R+ s2 y! ?; x- g
“สงสัยอะไร”0 ~6 e3 j5 [+ X' ?
) M5 q8 i- L- }( `" w7 e+ _7 c6 g
) A/ j6 z& i, }; |- p“มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าคุณไว้ใจคนอื่นมากเกินไป” ผมขมวดคิ้วนิ่งคิดก่อนจะเม้มปากเมื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อ ผมเลยสวนกลับไปบ้าง. z K, M; X9 y3 P" s- _4 M
. C& ~9 ^1 n, g. q1 n* R. |" R( p: W/ W3 l; o$ k
“แล้วมีใครเคยบอกนายมั้ยว่านายพูดกับฉันเยอะขึ้น” จริงๆนะ จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกอย่าว่าแต่พูดเลยแม้แต่เข้าใกล้ยังไม่กล้าด้วยซ้ำ ก่อนมันจะพัฒนาเป็นการพูดกับผมสองสามคำ แล้วดูเดี๋ยวนี้สิต่อปากต่อคำได้ทุกประโยค
" Y4 h2 j0 v o4 ~) N
( N' }4 q/ a4 J8 w# A
! h7 k7 z8 D9 m1 C, A: F& U/ aมันเป็นสัญญาณบอกว่าเขาไว้วางใจผม
) `. y. u b* e- M: ^: Y% X* _! \" n6 G, d! k
: F$ z# U0 @( m$ V* iเช่นเดียวกับเหตุการณ์ในกองเพลิงวันนั้นที่ทำให้ผมไว้วางใจเขาเช่นกัน5 f0 A5 M0 O4 C( K8 i
( b& y K3 ]1 E7 @$ [% c7 ~( H( R. R$ \
1 l" _* U; S5 }, B% B“ใครจะมาบอกผมล่ะ”
+ B; Q/ t* D, l) W# t+ s, K9 a% q& H3 a" o& i8 G
A3 \7 U3 g6 g" D: I" Aนั่นสิ
8 B0 v8 M% f+ b2 ?) I
$ T6 }: \; J$ F O; r" j7 [
' q& }, q- s0 x7 U3 W7 rแม้แต่ความเห็นใจยังยากที่จะหยิบยื่นให้กัน( G9 Q G9 U; n1 w6 r! m
3 b4 i% h( d7 i) K% [$ a: e
* V/ j: [6 ]+ w8 w( h& M+ g“ไปอยู่กับฉันนะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง
' C2 {( V/ X" V3 L. z d0 k& [6 @- z0 \
! [( z3 I# \: o9 O+ k3 _$ G3 o“ไม่ล่ะ”
+ p& ]6 Z" l6 j. J8 G i
% v: a4 d: w) y( }
; v$ q2 E7 ]/ N" `2 [“แค่ช่วงแผลนายหายก็ได้” ผมต่อรอง หลังจากนั้นค่อยหาวิธีช่วยเหลือกันต่อ ผมไม่ยอมให้เขาไปเร่ร่อนพเนจรเป็นคนจรจัดให้ใครต่อใครรังเกียจอีกแล้ว
1 J7 Q* b2 _) h1 E% h) q" [0 y6 H- U5 m" f* C: X' o& A5 d/ F
7 D) P3 K6 ~. u* q3 B, m
คนดีๆอย่างเขาควรได้รับความโชคดีในชีวิตบ้าง/ w# \# R- O( {7 W( ^# Z& I
" E% V: x! a' S$ E* ?1 Z" y
3 H* x6 {4 \0 _! C6 x2 oผมไม่ปล่อยให้คนแอบหัวดื้อคิดนานจัดการเกลี้ยกล่อมต่อทันที
: U+ ?# D- {# t) V5 E9 X, \. P* [! m5 ^, W; }
7 e# h$ j; y8 O' \6 c' s( Y3 K
“นะ ให้ฉันได้ตอบแทนที่นายช่วยชีวิตฉัน ถ้าไม่ได้นายฉันอาจจะตายกลายเป็นเถ้าไปพร้อมกับบ้านหลังนั้นแล้ว” จริงๆนะผมยังคิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่ได้เขาจะรอดมาจากบ้านที่ล้อมไปด้วยเปลวเพลิงได้ยังไง9 O. t0 |4 L+ P3 ~$ e* c
w! v O0 w# v6 P/ R0 m
) Q6 D0 m* V* ^7 |& S% K0 Y
อย่างน้อยผมก็ไม่สามารถกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยเท้าเปล่าโดยด้านล่างมีแต่เพลิงทะเลแบบนั้น
# u& g' N9 O9 {8 ]) Z5 D9 y w; [1 Q# G; k
, o- G- Y: ?+ i“ไม่ได้ครึ่งที่คุณทำให้ผมหรอกผมแค่ช่วยชีวิต แต่คุณ...คือผู้ให้ชีวิต”/ P `0 m8 {* W) E5 p/ C( j* I
+ M9 H- R/ [# [- \
8 w: X5 B% R% u2 g6 I- W, A
ผมชะงัก8 ^5 }% a; q) l3 X7 G
\# N" z3 }& Y6 q/ Z8 }0 q, a- T, b' U" B
ไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา, ]3 n8 F3 l3 ]; W& r$ q
; ^/ M! k, c) V6 X; @" b0 t. v3 I3 Z' \+ q% U# q* ?4 j. A+ w
แต่เพราะดวงตาของเขา' K) F! `/ w4 i; d8 y( C0 N
9 u) Y ~1 I6 i3 z- W7 Z" |* V, u# x' ]6 j% [+ H M
ประกายตาที่ทำให้ผมใจเต้นแรง
0 r6 f3 G) J- i8 k+ q2 _5 a& p8 \- P) Z1 {8 D' B* q( {
$ b' o2 Z' v$ E# U
แม้จะโดนทำร้ายจนเจ็บหนักโดนจับขึ้นโรงพักนอนห้องขังแต่สายตาเขายังว่างเปล่าอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใดบนโลก% d: E& `7 H( w9 I4 m
; c9 _: `$ A2 t; o& X- q; T" J8 E7 p, z x4 d+ Z
แต่ประโยคที่เขาพูดพร้อมประกายตาแห่งความสุขเมื่อครู่มันทำให้หัวใจผมพองฟู' \7 {! |: g0 U. t( J0 X
. B6 @8 ^- t6 z4 e7 W
4 Q9 N; A w" R“สรุปนายไปอยู่กับฉันนะ”
) y2 {. L. m3 l5 r: q* B5 _. Y9 r: [ u4 `
# P4 ?4 K4 g6 h0 q6 z& a, @7 h
“ไม่”5 Y a x, ^" h4 i
6 j6 b1 h7 `+ x2 b0 ?
- D p$ E2 Q. }อะไรอ่ะ คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!. L# b! u; d- v: M* x
6 m- P% G* k9 _5 `
3 m( d- p. G, r; H% O“ทำไมนายดื้อจัง!” ผมเริ่มขึ้นเสียงเจ็บหนักขนาดนี้ไปนอนข้างถนนตากแดดตากฝนให้ตัวใหญ่แข็งแรงยังไงก็ไม่รอดแน่$ ?1 l) F8 S! G; }. \$ X2 `" ]
$ m G! \4 U. ]
3 S- P6 D3 a4 Z# H9 c. s& v
เขาอึ้งไปกับท่าทีโมโหของผมก่อนถอนหายใจหนัก2 r' D: Q" i! P- k8 V
( ]5 Y) X4 }% z: _
# t- g* v7 m" P" c2 C
“ผมกลัวคนจะมองคุณไม่ดีใครจะคิดยังไงถ้าคุณเอาคนบ้าเข้าคอนโด” คำว่า‘คนบ้า’ ทำเอาผมเจ็บในอก
+ j$ F/ b; G( a8 r) U3 d. b4 C* j" s$ `3 C. h: u/ H+ B
" s) B# j3 v( r9 {2 b3 S0 X& b
“นายไม่ได้บ้า”
0 X# F2 j4 o' N+ B9 c+ p
" `( O* f& L9 s1 N' d5 u% c3 k
" x' F$ Y( R G4 x$ x“คุณดื้อกว่าผมอีก”+ ~5 J# A7 Q! ]9 C
: p V/ B$ Q. t; C% s8 u" F8 d1 l& A1 K3 h3 _
“รู้แล้วก็เลิกปฏิเสธแล้วไปด้วยกันสักทีเถอะครับถือว่ากระผมขอร้อง!”
7 v' E( y& a2 W) A1 }
( i. [: i. [2 p2 Q+ u9 D
) m. o- h5 L3 o8 {2 M) B4 {ในที่สุดผมก็สามารถบังคับคนที่ดื้อสุดๆคนหนึ่งมากับผมได้แต่ก่อนจะกลับคอนโดเขาก็ขอไปที่ๆหนึ่งก่อน1 k" G T9 S# ]2 y9 F/ T+ ?
6 V# r+ N) j G/ b5 N1 ~* i5 {$ _
' w( D6 J. s8 ^' R( Uเขาพาผมมายังหลังบริเวณบ้านที่ถูกไฟไหม้จนตอนนี้เหลือแต่ซากไม้ตอตะโกสีดำตรงไปยังท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ใต้ดินโดยมีปลายท่อด้านหนึ่งโผล่ออกมา เขากระโดดลงไปก่อนมุดหายเข้าไปในท่อระบายน้ำผมชะโงกเข้าไปมองแต่เห็นเพียงก้นของเขาที่อยู่ในท่าคลาน
- n D$ B5 G0 D7 ^ E' ]0 R! P9 s, H# H) S
! S- K: L7 x p/ Sอย่าบอกนะว่าโดนไล่จากตรอกนั่นก็มาอาศัยอยู่ในท่อระบายน้ำ
" |) d0 m1 H$ ^( |! q0 `
- L+ @- O6 ?. ?9 E1 y0 D0 `' w, Z4 x: ~7 K3 S4 `* V- H) ]
และการคาดเดาของผมก็ดูท่าจะจริงเมื่อเขามุดออกมาพร้อมถุงปุ๋ยที่ไว้สำหรับใส่ข้าวสารสิบห้ากิโล ณ ตอนนี้มันถูกตัดแปรรูปเป็นกระเป๋าสะพายข้างไปเรียบร้อยแล้ว5 h% ^/ I9 n+ J9 N; a
/ x$ e; b+ r, M- }' R. Z' y6 s
( V# v; l- F0 {9 E& C! v R“ถุงอะไรอ่ะ” ก่อนหน้านี้ผมไม่เห็นเขาจะมีอะไรติดตัว+ W) p% Q' q) u
+ k" }0 S) T1 J t' h
% Y/ A( u4 `9 o& }. _+ K4 A+ ]" C“บ๊อก” เอ๊ะ เสียงอะไร) q, l, G5 J X, O0 e
" o/ r: f( }- }6 G$ t! S8 R" Q: [) `
“น้องหมา!!”2 u, t+ j; N* n' L" Z$ `* Q$ \! H2 E
]7 v& v1 o6 u& d- O+ q
( ^" t9 X! J( U D; q% P8 Pผมเข้าไปอุ้มเจ้าน้องหมาที่โผล่หน้ามาจากถุงปุ๋ยแล้วส่งเสียงร้องที่ผมขี้ตู่เอาเองว่ามันจำผมได้และกำลังทักทายผมอยู่ 0 d! h; V. y' M( a7 N! Q
1 i& t: e/ q: B1 V( L. F% L0 O
1 W7 E6 g6 b$ I% M( y# G# }“นายเอามันมาไว้ที่นี่หรอดีนะไม่เตลิดหนีไป” ผมพูดพลางจุ๊บปากมันหนึ่งทีและมันก็ส่งลิ้นมาเลียปากผมตอบน่ารักจัง8 t: F* j8 }3 u4 D4 m* W, I
$ X8 W8 ?- S2 m
" O" I7 p" h- n, N& Y
“มันกลับมาเอง”
, V" c( U3 @& A4 s7 L. m
6 ~8 [# B* a% l/ O6 l4 Y( b2 Y6 L1 L0 ?5 e7 W3 M3 \' S
“หือ” ผมเงยหน้าขึ้นสนใจผู้ชายตรงหน้า: i: Y; Q& U" ~) I) y6 x, s
" g# W/ n, }2 B, Z1 m% R- x Z' O: J6 t9 P/ ^. l: G: q
“มันวิ่งหนีไปตอนที่ผมโดนชาวบ้านรุมทำร้าย”
9 {2 w% R5 U) X' J( V# h' C1 }7 K$ M' b/ H
" R; } e+ K9 P4 `“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ที่นี่”
9 d* U, a8 e9 Y4 Z) _1 G$ G" }
* O: o) Z% ~. g3 f4 s$ G: E! q: S9 y* f" G( m+ x0 N* B3 z! d/ z
“มันคงจำทางกลับได้หรือไม่ก็มาตามกลิ่นเสื้อผ้าของผม” เขาชูถุงปุ๋ยขึ้นเป็นเชิงว่าในนั้นมีเสื้อผ้าอยู่ ก็เสื้อสูทกับเสื้อผ้าชุดเก่าก่อนที่ผมจะไปซื้อมาให้ผลัดเปลี่ยนนั่นแหละ
# \) _& n3 b+ l; Q) [ O
+ D. @2 O7 i$ B- M! Z
0 ~! W- V# T8 a" Q4 u“ฉลาดจังเจ้าตัวน้อยรอเจ้านายอยู่สินะ” ผมก้มลงไปคุยกับน้องหมาในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกว้างให้คนตัวโต
" W5 u$ X5 v& }! C0 a- B/ M9 Y
# v1 }* H: t( O# D8 b) H* X3 s( t1 D4 Q* n, q/ s
“ต่อไปนี้ก็ไปอยู่ด้วยกันนะ^_^”
( t& X6 u, O% `4 `/ {7 ^+ i& P/ u, B1 b0 i
) `. [$ C# e# w N" P3 W) m
$ |: [- s' y) e6 @- Y2 W7 c8 R6 W5 M/ m* `% e/ u( x
3 t `7 `: E f3 G
8 }* `% M( `/ k3 C6 V( B) W/ r
“ไอ้เล็กยามบอกว่ามึงพาคนบ้าขึ้นคอนโด!” ไอ้ปอนด์เข้ามาเขย่าไหล่ทั้งสองข้างจนหัวโยกคลอนมึนไปหมด ผมเข้ามาในห้องมันเพื่อขอเสื้อกับกางเกงยางยืดสักชุดแต่ยังไม่ทันพูดอะไร พอเคาะห้องมันยังไม่ทันเคาะซ้ำประตูไม้บานใหญ่ก็เปิดผั่วะออกมาแล้วก็เจอจับเขย่าๆเช็กๆไม่หยุด
3 I6 x2 g2 B9 l9 ]( g) V# e$ o' V- J' b( s/ l5 \9 z
* b5 B3 |% J" h% _: E, D z$ {6 z“พะพอก่อนกูเวียนหัว!”
* O8 \3 m I. o! }! ?1 E e" k n
2 W/ H+ _* ]' e# X5 W/ Q# t( q% _8 E( q
“บอกกูมาก่อนสิว่าไม่จริง!”
5 z; I7 v7 S/ A. \+ s; h
! C9 B4 F4 p; s& a2 n: B2 A" O- f- a& a+ I( c. I2 I6 K
“โอ๊ย ไปคุยกันข้างใน เดี๋ยวห้องข้างๆก็แห่ออกมาหรอก” ผมผลักมันเข้าไปในห้องก่อนปิดประตูปัง พิณกำลังพับผ้าอยู่บนพื้นหน้าโต๊ะเตี้ยหันมามองเราสองคนงงๆ( M3 A- a, t3 H n; [+ u
( q4 T: ^& k5 F: u
- u' r$ r9 i5 u- v
“ไอ้เล็กกูรู้นะว่ามึงจิตใจดีเลิศแต่แบบนี้มันเกินไปรึเปล่าวะ” มันว่าด้วยน้ำเสียงซีเรียสขั้นสิบ" o$ q. I7 x5 K! e, B% {
, e3 I$ Y: b* n! I/ _6 j9 ]
" C2 X$ W! g6 b1 o6 a) {
“กูพูดไปมึงก็ไม่เข้าใจเอาเป็นว่าเขาเป็นคนดีมึงไว้ใจได้”
: g8 V# x& n. \' }9 x' o* V0 n! C4 X7 E8 }- g3 d" X5 G' Z
8 F, Q, K/ b' q: B
“มึงเจอมันไม่ถึงเดือนไม่รู้แม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ!”มันยกมือขยี้ผมอย่างหัวเสีย
8 ]6 d+ N: w4 g) {5 k+ L' h
5 ]8 p: D: M- F9 t; o6 q. F$ Q8 h1 g! ?3 P4 t1 m/ p
“แต่เขาเป็นคนดี”2 F9 U- q1 n0 o
L# V/ d% g* o& V% x
7 l; c/ N0 k5 J+ b' z$ ?“มึงไปแหวกอกมันดูหรือไงถึงรู้น่ะ!”0 r& a/ W% w" |/ a3 T0 C
7 Y9 a S! C; P. T) W: |0 S
5 N! p8 P( u) m9 \ผมไม่รู้จะอธิบายให้มันฟังยังไงว่ะ9 Q- ]+ o, u# \5 G. z- C
. F' j* l1 B6 R$ c5 m. R, q5 m) o( E
“ปอนด์ มึงฟังกูนะกูยอมรับว่ากูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักอย่าง แล้วกูก็ไม่เคยไปแหวกอกบ้าบออะไรอย่างที่มึงพูด แต่เขาช่วยชีวิตกูไว้เขาคือผู้มีพระคุณ โอเค ถึงสุดท้ายเขาจะไม่ใช่คนดีหรือถึงแม้เขาจะเป็นคนบ้ากูก็ปล่อยเขาไว้แบบนั้นไม่ได้ มึงเข้าใจกูมั้ย”- b+ ~& C' Q7 f9 Z$ p0 t8 ~5 z
/ X0 f6 h! e& W0 L/ l1 C
7 P9 Y) [2 }6 D5 Y3 z- m“แต่มึงก็ไม่ควรเอาเข้ามาอยู่ในห้องมึงถ้าพ่อแม่และพี่ชายมึงรู้จะเกิดอะไรขึ้น”! ?4 x: r- {3 S+ [. W9 |
3 U# A/ H6 M3 T; o
% @- ?+ j8 K$ _: K- ?+ e
“กูขอล่ะปอนด์กูเชื่อว่าเขาเป็นคนดี ไม่ทำร้ายกูแน่นอน กูอยากให้มึงเชื่อใจกูนะกูดูคนไม่ผิดหรอก” ผมส่งสายตาอ้อนวอนขอร้อง
~* b7 g, D% T& n: q$ s
* p" O5 ~( [/ Z' _: B- c* F# H* l/ w- K4 a3 D
“ที่รัก” ผมส่งสายตาขอบคุณพิณที่ลุกเดินมาลูบแขนไอ้ปอนด์ช่วยอีกแรง s+ t. E5 L6 \+ E
; r$ n0 q6 U/ f, j S$ a7 L" f
2 P# A6 C3 W r( K2 V% `( s7 C" V" f“ที่รักเข้าใจปอนด์ใช่มั้ยมันคนละเรื่องกับความเชื่อใจ”
; @/ P2 E9 n4 ?- M. q
$ A- w- c& u; }, n) i, s1 _4 b G9 e4 T5 \
“พิณรู้ค่ะพิณรู้...ปอนด์เป็นห่วงเล็ก แต่ที่รักเล่าให้พิณฟังเองว่าเขาเป็นคนเข้าไปช่วยเล็กไว้ ถ้าไม่ใช่คนสำคัญไม่มีใครเอาชีวิตกระโจนไปเสี่ยงแบบนั้นหรอกนะคะ แล้วเขาจะทำร้ายคนสำคัญได้หรอ” พิณเอียงคอส่งยิ้มหวานให้ไอ้ปอนด์ที่ขมวดคิ้วคิดตาม
, L2 f/ N, q+ b9 t0 \; n# N( U" A- o2 K) D$ V& N
4 }. g1 C s8 O; g$ k0 p
แต่ผมนี่สิรู้สึกหน้าร้อนกับประโยคของพิณยังไงก็ไม่รู้7 I" c1 L& Q1 b6 k
& I$ p% F1 F: J9 {9 u
$ O w* V' q0 ]( `5 o O“แต่เขาหน้าตาน่ากลัวมากมั้ยพิณกลัวนะ” เมื่อเห็นว่าไอ้ปอนด์มีทีท่าอ่อนลงพิณก็หันมาขยิบตาพูดน้ำเสียงขี้เล่นกับผมแทน ถือเป็นการตัดบทและมัดมือชกว่าไอ้ปอนด์โอเคแล้ว/ {2 X3 b: U6 u ~ O
, }. T/ [# x3 R1 x8 @- u: K. a" \! r- ~, z6 W/ z- E( ^1 K0 {
“ไม่หรอกรับรองเงาะถอดรูปเมื่อไหร่พิณจะอยากได้แฟนใหม่ทันทีเลยล่ะ”
5 C! s9 M. L" C( L+ c) T# |9 K
# L4 U) e# O% y7 ?# v5 H. j! l" ?" [, Z7 E' ?1 C
“ไอ้เล็ก!”
6 ?2 I0 T, }# O6 g$ U3 c9 W8 t8 Q% U0 ^/ C4 G
$ S0 C; ]( {+ |1 H: w- ?ไม่ได้พูดเกินจริง ภาพวันที่ผมเอาเสื้อผ้าไปให้เขายังติดตาหล่อมากจริงๆขอบอกผมยังคิดอยู่ว่าถ้าสาเหตุที่ทำให้เขามาเป็นคนเร่ร่อนเพราะว่าตกงานจะจับเอาไปแคสเป็นนายแบบท่าจะรุ่ง
9 d' l7 ? D* a/ _: ~8 L) f w1 ^5 k! M/ @) p9 i, v
. _ Q6 T+ H2 b" O, A2 X. |+ cคราวนี้แหละได้ไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้าแน่ ฮ่าๆ" w. [6 s) g$ |3 }, Q* \
' o& }( H" R+ S- M+ }* Y
& y' U8 p; p; g3 d1 |“แล้วนี่มันอยู่ไหน” ไอ้ปอนด์ถามเสียงขุ่น7 r% F4 S( {2 D& Z2 X
% d/ x7 g! \# N1 O1 v7 ]! q) j& K' [3 N5 H# `
“อาบน้ำอยู่กูมาห้องมึงก็จะมาขอเสื้อผ้านี่แหละ” ผมพูดเสียงแผ่วเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มๆกัน
1 @) ?% t7 |; c
\1 [1 @- N4 h- r$ i' P' s7 k" \5 i
“งั้นเดี๋ยวพิณไปดูให้นะตัวใหญ่ๆใช่มั้ย”: ?3 C- C, ~8 K. C, H1 X
8 f( M( g( ]$ J5 _" T& g l) B' D9 [0 D
“อืม” พิณว่าก่อนเดินหายเข้าไปในห้องนอนไอ้ปอนด์กอดอกมองผมนิ่งก่อนจะว๊ากโวยวายออกมาจนผมสะดุ้ง
9 ?5 `; D/ y: W
$ k5 M! X4 T* W* y6 `; R+ L2 L+ V
* b( ^4 r8 @/ [0 ]“กูอยากจะผ่าสมองมึงออกมาดูจริงๆเล๊ย!!”
# D( w4 W x& j' I( V3 T7 A: _6 c3 Y0 v8 K6 K
5 M- l; q+ @ r
“เฮ้ย!!” 8 i2 O% S+ U( a/ n) r- k2 I: l5 r& u
8 ]2 a' Z2 K4 [ t9 R
2 b* C8 n" _+ m, Zอย่ากระโจนมากระชากหัวกูนะไอ้บ้าเอ๊ย!!
- _ C. |0 F# I% C& { ? |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:12:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:49:17
โพสต์ 2020-4-5 02:23:34
ลุ้น ตาม เงาะถอดรูป0 D9 a" N+ q. Y; W9 E, h; F- `. G
โพสต์ 2020-4-5 03:12:08
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:57:44
