|
เร่ร่อน46 ~2 }5 l9 H0 N7 P" I! f1 a
2 y# c* B% N6 {6 ]) O+ {2 W* G- Q& b) G1 q8 J. A2 r# j7 {4 J2 m7 l
“ไอ้เล็กมึงจะไปไหน” ไอ้ปอนด์เข้ามากดผมที่กำลังลุกจากเตียงให้นอนราบลง , K- z' |+ N8 O/ R7 v3 }/ N. s: }
/ G6 M' m$ c' a& x; U
' b9 X7 F# W3 H3 l' C5 }“ไปโรงพักเขาโดนจับอยู่โรงพักไหน” ผมดันมันออกแล้วลุกขึ้น. R6 Y9 Q) L5 `8 V6 o) n
# D7 m7 x# I. i
, f, ]! ]( b" a4 L% @
“ไปทำไมมึงยังไม่ค่อยดีกูจัดการให้แล้ว” มันกดลงนอน
+ q( C: r/ \# m, }/ l: \# _$ c/ E `4 i3 C2 L( _7 a7 h
* N& F8 E& @* ?
“จัดการบ้าอะไรล่ะมึงเข้าใจผิดนะ!” ผมลุกขึ้น
0 V3 M$ U3 j. I5 C7 K7 k& R/ {# W- t6 h8 Y3 C, k# @; z% f0 }
7 Z% @2 Z7 T9 v/ J# {“มึงเลิกเป็นคนดีซะทีเถอะ!” มันกดลง
+ b% {, e* V. v# ~8 ^
! u5 ^' A* z1 D9 v3 x% k G; e3 [, O9 X. S4 C
“ถอยไปไอ้ปอนด์” ผมลุกขึ้น
0 j' w9 G+ _9 D
7 o$ e0 o" v' _+ t* N3 J
- | s" U6 F7 r“ไม่!กูไม่ปล่อยให้มึงไปช่วยมันแน่ มึงมันดีเกินไป” มันกดลง
+ k, r4 q1 I8 `/ U$ d2 p! k R. A
( } l' U* j3 z# e/ O% @3 }" A1 K! |4 l1 y( z. Z% B/ J _
“เขาช่วยกูไว้!” ผมลุกขึ้น
( b0 V6 P- v+ B9 V! y1 B* ~' `; m; t
3 {( i3 Q8 s' [0 x, b, z6 u“โกหก!” มัน...3 t9 R6 D$ J& n3 M. M" @
7 n; O+ w' \; K& i. E) i$ b9 L" O3 ]' v
พลั่ก!!!% F2 i( `1 f( H" ~# z% [8 k( @
2 ]2 v* \) @( c7 L8 R5 u% e! m6 ~( y3 P. i
ยังไม่ทันกดลงผมชิงถีบท้องมันซะก่อน กระเด็นไปไม่ไกลแต่ก็มีระยะห่างพอให้ผมกระโดดลงเตียงมายืนจังก้าชูหมัดสองข้างตั้งการ์ดขึ้น0 D( y. O" j, @' _4 W2 _- W
0 n5 T9 c9 X1 x# e- [3 l2 `3 ?8 {0 {# }) F
“มึงอย่าเข้ามานะไอ้ปอนด์แล้วแหกขี้หูฟังกูด้วย!” ผมโมโหแล้วจริงๆ “เขาช่วยกูไว้ กูติดอยู่ในบ้านที่ไฟไหม้แล้วเขาเข้าไปช่วย”
( \' t, z' U: x$ ] w6 ]) N, a& A# ?. l3 {2 w; H- _
1 y8 h) {1 A/ ]3 n( j. m
“มะมันอาจจะหวังผล...”* @- `5 k2 q. t6 x6 P/ W7 W1 D
0 w( q7 }& B1 T6 g9 A
4 w& \) L e( a7 p“อย่ามองคนจากภายนอกไอ้ปอนด์มึงก็รู้ว่ากูเกลียดคนประเภทนี้ที่สุด คนเลวจริงน่ะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก!เขาช่วยกู! มึงเห็นมั้ยกูบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่ารอยแผลสักนิดก็ไม่มี ถ้าไม่ได้เขากูไม่ปลอดภัยได้หรอกเผลอๆอาจจะตายในกองไฟไปแล้ว และไม่ว่ามึงหรือใครที่เห็นอะไรมากูเชื่อว่ามันต้องมีเหตุผลเพียงแต่ไม่มีใครที่จะถามหาความจริง! หรือมึงจะเถียงว่ามึงถามเขาแล้ว”
; p' M3 |2 D# F3 H O2 I; ~& q( H/ ?) e
4 n7 q0 x$ i5 w* @" E: ]. @ b6 j“...”+ R3 k' l. H0 v, a
, P% V4 l+ P1 d4 g# O9 R& }
. `0 j3 O" o. D' ~8 O
ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด
8 A- J( y5 `2 z" g! V; G. X! y* q0 o" h b) @' m
! C# t$ i+ v7 W/ `% H
“มึงพากูไปโรงพักเดี๋ยวนี้”3 g1 L' a6 s% k( K- \! o; y. B
' j$ {0 p! ]& @# {- o( T1 y X1 X8 i, l0 b4 B/ W
“แต่...”4 Y4 e- B6 O6 b
9 I# U/ u, ]; d. o8 ?9 p) |+ i. k# N, F* \
“เดี๋ยวนี้!!!”% O8 ?/ c; ~, X. C7 K* D. s
* ^( z u0 T ~1 }% s4 H4 c
9 p# n3 ?" j1 I: ^7 Bชอบให้ผมร้ายแล้วถึงจะยอม!!
a( l2 V+ N' n$ [2 \
0 D' y+ k- U* z7 D$ h5 ]' m* z
& [9 v3 r3 L7 R5 M
+ `+ I6 J0 m* H8 F @" I, V
2 u9 c. n. V& ?1 ~ D, v @8 z
* i) _2 `; e; R( d) E
9 C J) x+ e8 r* s. B3 e0 `" K* E4 K3 Uมาถึงโรงพักผมก็จัดการไปให้ปากคำกับตำรวจซะใหม่ในฐานะเจ้าทุกข์ตัวจริง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าเขามาช่วยผมไม่ได้ทำร้ายหรือกระทำชำเราอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจก็แทบตรงเข้าไปกระชากหนังหัวนายตำรวจงี่เง่าติดที่ไอ้ปอนด์ลูบหลังให้ผมใจเย็นไว้ไม่อย่างนั้นนอกจากจะช่วย ‘เพื่อน’ ของผมออกมาไม่ได้ผมยังจะเข้าไปนอนกินข้าวแดงด้วยอีกคน
% O0 B! }6 ^2 F2 @; W0 [# J5 q7 b. P0 ?( g; f; v
+ [5 j) ^2 N+ q0 W G- {
ทำไมวันนี้ใครๆต้องให้ผมเผยด้านนางมารร้ายนะ
+ L f' D, | s8 h8 j4 \; r6 e, p$ Z
; Z3 o! ^; w; c0 u# J9 ?$ J s
: C8 O9 v0 ?$ L: Z: `5 Q. }! A“เชิญทางนี้ครับ” จ่าตำรวจนายหนึ่งผายมือไปทางเดินด้านขวาซึ่งเป็นทางไปห้องคุมขัง : Z' {( K5 N# n# C/ k( p
9 ?, v& U5 p3 t- j$ s- t! }
$ t; f* r! r0 i$ c“กูรอข้างนอกนะละอายใจเกินกว่าจะเจอหน้าว่ะ ทำใจแป๊บ” ผมพยักหน้าเข้าใจก็สมควรอยู่หรอก: a4 G$ x1 s' C2 x' G! Z* J
0 c, x Q6 H* J* G& @0 C9 z5 y& g
* f7 X! ]3 F E. gผมเดินตามจ่ามาถึงห้องคุมขังกวาดตามองเข้าไปในห้องขังก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับรูปร่างอันคุ้นเคยการแต่งตัวอันคุ้นตาเขานั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังพื้นเบื้องหน้าที่ถ้าเพ่งมองดีๆจะเห็นว่ามีแมลงสาบตัวหนึ่งกำลังวิ่งวนอยู่ ขาทั้งสองข้างของผมก้าวเข้าไปช้าๆเหมือนเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าจึงเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่ผมเห็นใบหน้าเขาก็แทบทรุดลงบนพื้นดีที่จับซี่ลูกกรงไว้ได้ก่อน9 i' X* i6 c0 ]( ]% g& w% I( T
9 r" U( I9 C9 E
& q* q9 g. |6 `" Q“นาย...” ส่งเสียงผ่านน้ำลายที่หนืดเหนียวในคอ
6 o6 F2 ~; f' ]0 O \
5 w. \$ V4 R6 m3 k; r& J4 O6 i9 j5 _9 A/ y$ r' s& a/ B. U" U
ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยซ่อนอยู่ใต้ความมอมแมมแต่บัดนี้ไม่ใช่อีกแล้ว+ C. w) |& j v$ T# w
8 O. z( K9 l$ E i' q
/ n* x* I2 p6 o, I- Nมันกำลังซ่อนอยู่ภายใต้รอยฟกซ้ำแทน!!!, V; m, }, d5 U- K
7 o& }, }7 E8 H! Z$ j8 M2 S, K
* B- g9 A& K, i Z; H
มุมปากเขียวช้ำ โหนกแก้มแตกมีรอยเลือดที่หยุดไหลไปแล้วเกรอะกรังส่วนแก้มอีกข้างมีรอยแดงจากนิ้วทั้งห้า- a1 `; w3 d* o9 U& Y
8 F7 A& J1 ?% D6 z# C0 ?9 T: `
: u3 K+ K+ n. {: L6 B( E9 g“ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามเสียงแหบแผ่วพลางลุกและค่อยๆเดินกระเผลกเข้ามาใกล้ผมขะขาของเขา...
* D* A% N' \) L0 c8 a3 b4 V. o* I* l$ w0 U
; Q, K3 I: |6 J/ x5 G6 b% ~
ตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังมาห่วงคนอื่นอีก!3 _- P I7 [$ Z8 l. I
: K) a9 p/ W. U v8 N: a
/ i( `7 n$ Z) k( g7 R
“ขานาย...”' x6 P. K( Y& [1 ~/ V7 P W; T
6 x' x" D; s: V; m7 R
3 W! T8 }& d; V* p4 g# q“...” ถึงจะมองไม่เห็นเพราะเขาใส่เสื้อและกางเกงขายาวแต่ผมรู้ว่าเขาเจ็บ% l5 O4 o7 Y' y, q
2 R9 \6 a+ b. ~
9 [, l) ^ |1 u* f% o“ฮึก” 6 f* Z/ W! \# y
# ~, n3 \2 l* n+ W
) p6 _ y* g3 m3 D2 Y! a“อย่าร้อง...ผมไม่เป็นไร” เขายกมือขึ้นแตะหลังมือผมที่จับซี่ลูกกรงอยู่หลังมือใหญ่ดำคล้ำมีรอยแผลเหมือนโดนไฟลวก...เพราะช่วยผมสินะ ]6 V& j$ f: F9 U. @5 n4 d* V6 O
- j( ?( O" V0 v( t
1 T8 h- O$ z/ G. |ไม่สิทุกรอยแผลบนตัวเขาตอนนี้เกิดมาจากการช่วยผมทั้งนั้น
% \9 T5 ?& D" I# K+ i/ z! P3 f- X. Q6 l! p2 I( z2 a. S/ M
/ Y/ _# X9 d% k! O5 q5 ?( B
“ฮึก เจ็บมั้ย” เขาส่ายหน้าเบาๆผมปาดน้ำตาออกก่อนหันไปหาจ่าเฉยที่ยืนห่างไปสี่ห้าก้าว
3 `! R7 J9 r4 [. X: l9 S8 C, }( d$ L" h
9 v5 @' R7 N( ]# V* f: Y1 T' z
“ช่วยปล่อยเขาออกมาทีครับ” จ่าพยักหน้าความจริงเขาต้องโดนปล่อยตัวตั้งนานแล้ว ผมนี่แหละมายืนคร่ำครวญอยู่ได้! $ N7 v/ X: k" r
4 c( D% r! }9 `6 k# S( G
2 m* i7 {2 b& J1 ]& Hหลังจากโดนปล่อยตัวแล้วผมพาเขามายังรถที่ไอ้ปอนด์จอดรออยู่ก่อนแล้ว ผมเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งก่อนเขยิบมาอีกด้านเพื่อแบ่งที่ให้เขานั่งอีกคน% L$ M Q, W( I- c, Y. j) d
2 u( i; |3 U8 Y2 X: s
4 K9 N! [7 j& C- a. Q Q2 jแต่เขาไม่ตามเข้ามา ผมจึงกวักมือเรียก
0 X; b, p2 X5 D9 U0 `% y; H5 `3 G2 i9 C' ~7 p
6 T! f& B" v( v* a- J“นาย มาสิ”9 j$ C( Z6 r6 R$ c7 [7 z8 P: X( e
, ~, _/ D5 P( C7 y
L) R2 [3 u. ^* t$ n1 L“ส่งผมแค่นี้ก็พอ” ว่าแล้วเขาก็หันหลังเดินกระเผลกออกไปเลย ไอ้ปอนด์ที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมองมาทางกระจกส่องหลังเป็นเชิงว่าจะเอายังไงต่อ ผมนิ่งชั่วอึดใจก่อนบอกให้มันกลับไปก่อนเลยขณะที่พาร่างตัวเองลงมายืนข้างรถ8 T& u' m# s, F
2 i6 e. s' k9 A* O; ^, Y) y( d# |8 p/ I( q
“เอางั้นหรอมึง”
3 Y3 S! v- O1 U' F5 c i; i, h- q2 B Y$ l2 m
; a- R" J: z1 W, x: o5 r“เออตามนี้แหละเดี๋ยวกูขึ้นสองแถวกลับ ไปก่อนนะ” ว่าจบผมก็รีบเดินออกมาเลยขืนชักช้าเดี๋ยวตามไม่ทันหายตัวไปอีกคราวนี้ผมบ้าตายแน่# b. X2 P% Q1 I! j- c, M% N1 |
/ h$ V8 s8 {( p9 j& I% U9 o1 C
U$ B2 I1 Q4 W# A" O9 Fผมถอนหายใจโล่งอกเมื่อเดินออกมาถึงริมฟุตบาทข้างโรงพักก็เห็นเขากำลังยืนรอข้ามถนนอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าไปเอาไม้ไผ่มาเป็นไม้เท้าค้ำยันจากไหน
( {* M. T4 v! t3 [+ i, c9 p
, \ r' e, z* M
. r6 t: z) u8 L2 m0 E- _“มา ฉันช่วย” ผมเข้าไปจับแขนช่วยประคองเขาหันมามองหน้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา
; i" T: T4 x1 U3 l2 f9 A: O
* D1 V: \6 X: N( E1 V% C
d x- A( u& B& Lดีแล้วล่ะที่ไม่พูด ผมไม่ฟังหรอก. \# K, k7 L1 e
9 ]" a8 f# {+ _7 ]" f; u
) |8 p9 f, t) q“ป่ะ” เมื่อถนนโล่งผมก็ประคองพาเขาข้ามถนน
2 m3 b! _+ K" _/ V3 A
% I; B- R0 ~# ?7 C# t
& O; K% w+ N- F* H) P/ f! zเราเดินกันมาเรื่อยๆจนถึงเพลิงไม้ขายกล้วยทอดที่ปิดร้านแล้ว เราเลยถือวิสาสะนั่งลง(ผมบังคับให้เขานั่งเพราะเห็นว่าเขาเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้ว) ผมให้เขาถอดเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนอกออกอย่างต้องการจะดูว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนบ้าง เขาทำท่ายึกยักแต่วันนี้เชื่อเถอะไม่มีใครสู้แรงผมได้หรอก& H. b8 C2 X# A, U! H
S0 K# z, y) w. d$ n
9 d3 e# L4 a. q/ o& E+ [& V- c" Y
วินาทีแรกที่ผมได้เห็นรอยฟกช้ำตามร่างกายของเขาทำเอาใจผมกระตุกวูบ
. U+ S; J1 Y! i k( r0 G5 ~# Z, m, n" G6 B8 g
! j$ S: H: n. ?ขนาดสีผิวดำคล้ำยังเห็นรอยได้ชัดเจนขนาดนี้
9 c3 m2 o- A0 G9 A
' E2 B) w* r% S4 y3 {
3 R( ^2 N4 \; tใจร้ายกันได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ
9 L, @3 \3 Z- Y* L3 T! q1 e0 I( d9 M v$ I, `9 Q
4 c3 m0 u$ Q+ o, h6 E. v“ไปโรงพยาบาลกัน” ผมจับมือเขาลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้าพลางขืนตัวไว้“นายเจ็บ” ผมย้ำ: @! A# N. I8 M& e/ I
+ g y% y; z9 K" R) n; z" F
" g, @3 F+ ~8 L x* M) s
“ผมไม่...” Z* d0 @5 u; @/ \+ A' S; p3 R6 M
' N9 J. g! v( h7 r0 W, O
V7 Y4 H6 ^! f0 ^% r( f) Z“ไม่เจ็บได้ยังไงรอยเขียวช้ำเต็มตัวแบบนี้” ผมดักคออย่างรู้ว่าเขาจะพูดอะไร
! \' [; R- H" S0 C0 w* \+ W4 @+ G, \: k% f" C4 J
6 n, H! Y7 b4 ^& L, u2 G( }% [“ผมไปโรงพยาบาลไม่ดีหรอก”
* q- s! B5 M7 S5 M8 v7 S3 V* h! C* I# k# W3 v! P. H$ c+ g( m4 A
; P) R$ l |- c* H“ทำไม”" S; [% D& @% J% l5 C% [
- g; X3 B4 \3 F5 S6 a/ \
- I( q2 U5 H7 y6 J1 Z( s, x“ดูสภาพสิคนในโรงพยาบาลคงแตกตื่นกันหมด” เขาส่งเสียงเยาะในคอ
, N$ N1 R4 t* I! `3 K( P9 e8 f: ], m
, n; L4 }; L4 ~
ผมเถียงไม่ออก จะพูดว่าคนเหมือนกันไม่มีใครกลัวก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะรอยตามร่างกายมันฟ้องว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมแบ่งแยกกดเขาลงไปอีกชั้นหนึ่งมากแค่ไหน
. D' u& |/ [9 e0 f7 y6 K# V* T# b% ?- A u
1 Z; y& l7 p9 g) [
ซึ่งผมไม่ชอบใจค่านิยมแบบนี้เลย
4 F2 ]2 h' o9 u# O9 K3 m* _. s5 {3 m3 a" c- K0 i2 R; o, g
; [2 ^0 { P4 I0 n I. E* [* \
ผมนิ่งคิด ถึงยังไงผมก็ปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้แผลตามตัวเขาต้องเริ่มอักเสบแน่ถ้าไม่ได้รับการดูแลสุดท้ายไม่พ้นไข้จับแหงๆ
+ h+ p+ D. \0 j( n
+ E4 w0 n; \, p9 j
$ X( W0 Q. Q' N+ Q) B# O“’งั้นเอางี้นายไปพักห้องฉันก่อน”
U7 X2 ~( c' f: k, u z
1 O# x" m. P4 R0 a5 m* L; g; X
4 F3 b4 u2 ^. R$ y5 g- |# p" i0 I/ vกึก; ?5 [6 n1 b$ X4 v3 b6 ?- ^/ b
6 f# l t, `7 M) ^! [: q% p. }0 ]: |. Y: F( a+ {5 V, w
เขานิ่งไปก่อนจ้องผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออกจ้องเหมือนมีแมลงสักตัวบินหลงเข้ามาในลูกตาและเขากำลังมองหามันอยู่* d. o ?+ p7 Z+ }# _6 Q6 r5 S
5 ~" ^6 l' o+ e2 F/ a$ G/ |6 }
8 V- h$ p/ F7 h- b x
“จ้องฉันทำไม”( W& u( y. g; m; I6 A
5 y. I: G1 f. n! g
$ s' h* F$ ?+ P* c& ^6 A: v, A
“เมื่อกี้คุณพูดว่าให้ผมไปอยู่ด้วย”' d8 M& p- j" ?' z6 C3 Q
7 |+ V" b! |( O) j d9 G2 |" X- [" g" j, E, K5 a* ~5 }; {* I. t
“อือฮึ” แล้วมันแปลกตรงไหน
' Y# p$ C; f" w% h+ o# m+ O5 ?; J: i
& ?( {) s5 R1 }! _/ t$ T6 o- O" D! X$ b9 C0 {" W8 Q
“ผมสงสัย” เขาพูดแล้วถอนสายตาออกไปจากใบหน้าผมเหม่อมองตรงไปด้านหน้าแทนผมเลิกคิ้วอย่างงงัน
! C: V: u6 n& i/ c" v0 D9 o5 ?4 p; x2 n5 f0 K+ C- o6 |
7 P, L" v6 q* R4 A, m
“สงสัยอะไร”6 S0 W4 E* P% ^0 g2 y9 X! ~
8 F9 g- F h7 q2 s K. `6 }( J5 f
4 e. G% Y B( |“มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าคุณไว้ใจคนอื่นมากเกินไป” ผมขมวดคิ้วนิ่งคิดก่อนจะเม้มปากเมื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อ ผมเลยสวนกลับไปบ้าง
" r5 x2 L' j, n) ^) J+ N7 n# d4 v, A8 D( b# o( \. H" ~
U# g- P( ?( X: ~
“แล้วมีใครเคยบอกนายมั้ยว่านายพูดกับฉันเยอะขึ้น” จริงๆนะ จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกอย่าว่าแต่พูดเลยแม้แต่เข้าใกล้ยังไม่กล้าด้วยซ้ำ ก่อนมันจะพัฒนาเป็นการพูดกับผมสองสามคำ แล้วดูเดี๋ยวนี้สิต่อปากต่อคำได้ทุกประโยค- @4 B' U* J7 b2 L1 k* T% S8 B: d3 ]
3 ]0 ]4 R. L: v/ P! q2 X7 a/ K, |& @( Z
มันเป็นสัญญาณบอกว่าเขาไว้วางใจผม; L- |% h8 |# q, [5 y# w
" D3 P$ P6 P+ G7 {- ^- O# k
9 N8 }' n/ ~: o6 L& ~เช่นเดียวกับเหตุการณ์ในกองเพลิงวันนั้นที่ทำให้ผมไว้วางใจเขาเช่นกัน% p( x) t7 Z g' h
; j& K- g& U8 I. G c& e' U
/ P R H2 m0 o3 [1 Q
“ใครจะมาบอกผมล่ะ” 7 h; H3 ^" w4 G0 k- D% L, W
?. h" e I" v/ B
" I% V( P6 V: D; k4 `$ G; Q% D7 a
นั่นสิ. k5 K+ z9 |3 u5 @
( P! H8 r- U% J# R
' o& T5 Q, k9 G: @& m6 N
แม้แต่ความเห็นใจยังยากที่จะหยิบยื่นให้กัน( j4 _+ a' [4 x
/ G* j/ `7 S+ K0 Y* [; `% p
6 x, X, N5 G2 P9 _& J& L* l4 n“ไปอยู่กับฉันนะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง. M7 j j# S o' G) ~1 B" I
0 a5 d8 ]1 k- w- ~2 I' _5 T" H
: L' c% V( q% \7 t1 u" a“ไม่ล่ะ”+ d' G# B- L, h' G4 \/ q5 D4 B
: m- R6 p5 h* l' ?4 a3 R1 h1 a% O+ Q. p+ J
“แค่ช่วงแผลนายหายก็ได้” ผมต่อรอง หลังจากนั้นค่อยหาวิธีช่วยเหลือกันต่อ ผมไม่ยอมให้เขาไปเร่ร่อนพเนจรเป็นคนจรจัดให้ใครต่อใครรังเกียจอีกแล้ว
2 X) `& A0 V, N; |" O1 z$ L) ~) U# w9 E; M; S. `5 y1 x. G
+ q0 t, g; y" u w; J: n
คนดีๆอย่างเขาควรได้รับความโชคดีในชีวิตบ้าง
9 u; a! c* b" G6 Z% R8 _' W, H' }2 Z4 ^
5 ` v; B$ z" p3 Q6 q7 k9 J7 ~ผมไม่ปล่อยให้คนแอบหัวดื้อคิดนานจัดการเกลี้ยกล่อมต่อทันที9 P' ~: h4 L. n
3 Y' b' W& q% B7 B% P
" B7 k; w; P/ O“นะ ให้ฉันได้ตอบแทนที่นายช่วยชีวิตฉัน ถ้าไม่ได้นายฉันอาจจะตายกลายเป็นเถ้าไปพร้อมกับบ้านหลังนั้นแล้ว” จริงๆนะผมยังคิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่ได้เขาจะรอดมาจากบ้านที่ล้อมไปด้วยเปลวเพลิงได้ยังไง
" H9 K" F) v5 t3 [
# |% @0 ]& L6 E, ^0 i# `/ Y; t: u) l" }) k1 }; [7 q- O
อย่างน้อยผมก็ไม่สามารถกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยเท้าเปล่าโดยด้านล่างมีแต่เพลิงทะเลแบบนั้น
7 m% u0 a2 F! ~$ L3 w8 h! x2 _0 P" Z6 |. ~( B3 X7 s; P
i O" g' R& S1 [0 j6 d, L$ c; Q“ไม่ได้ครึ่งที่คุณทำให้ผมหรอกผมแค่ช่วยชีวิต แต่คุณ...คือผู้ให้ชีวิต”
4 x1 N5 K8 k. h: D9 h( o" ~0 m! X( I, p9 b" Q
( E& k% G1 L( [( [2 t/ dผมชะงัก
* a/ U& }, S7 z8 d
: H/ `, u4 d4 }/ N( y; ~5 V$ m" [& x3 x) S
ไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา# d- q/ i2 B+ d5 Q
! h( n ]& C3 [0 k5 }; w. B
- f; m3 Z" W7 |* z' V. o5 Z
แต่เพราะดวงตาของเขา# I/ `. s ^8 V. D1 X9 l
* t( ~2 S+ P: V4 p/ M9 p: F
: `' v* ~( s8 I) {( Y7 l ^6 mประกายตาที่ทำให้ผมใจเต้นแรง h( U3 y& j' W9 x7 G# a0 o
7 h' O3 F/ s8 T2 p+ n( _$ x; D& Q
3 i1 x0 G: s" D* M/ Z/ Cแม้จะโดนทำร้ายจนเจ็บหนักโดนจับขึ้นโรงพักนอนห้องขังแต่สายตาเขายังว่างเปล่าอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใดบนโลก
; r0 \) \8 ?; ^6 Y8 y# g* b& e& U9 L& t# x
) t; z7 R' ?$ Z. {' {: Dแต่ประโยคที่เขาพูดพร้อมประกายตาแห่งความสุขเมื่อครู่มันทำให้หัวใจผมพองฟู) x3 F2 @4 U p0 ]* S
5 i n: f6 V+ a' K; p
f0 x* b% X$ d5 a, w' N+ H“สรุปนายไปอยู่กับฉันนะ”
0 T4 P6 i) t# a _0 | \ ^8 m; I' G3 ]5 ]$ A3 X
. ~7 L; x& s2 d# ?( {9 m$ |' a5 o. I6 R
“ไม่”
' I/ w9 ~ i9 m$ }8 q9 d+ b" v% x- e' P
1 n% t, V6 J3 Y: ^+ a' aอะไรอ่ะ คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!% @. f0 c% E+ h" S1 y& s0 N
+ r! E1 ^3 \9 W0 I/ z, {4 m: x3 K& g( Q- e
“ทำไมนายดื้อจัง!” ผมเริ่มขึ้นเสียงเจ็บหนักขนาดนี้ไปนอนข้างถนนตากแดดตากฝนให้ตัวใหญ่แข็งแรงยังไงก็ไม่รอดแน่
0 g5 W7 r! N! r( ?8 E5 j9 d/ |9 ~0 _2 z/ z3 v6 K+ @ V8 e" d6 B2 O
: Y( j- y I, I7 e+ Xเขาอึ้งไปกับท่าทีโมโหของผมก่อนถอนหายใจหนัก) u, a1 g7 C& `0 I! u$ q
0 b+ D1 _ c( Y) P) f% ~! e+ o' D' `6 ^+ A8 J3 l
“ผมกลัวคนจะมองคุณไม่ดีใครจะคิดยังไงถ้าคุณเอาคนบ้าเข้าคอนโด” คำว่า‘คนบ้า’ ทำเอาผมเจ็บในอก
5 o9 h* ^- {( M2 {4 `2 N3 N2 |5 L$ ^0 Z% }0 L! d5 j' P
2 z/ Y0 e0 _! I2 b4 B
“นายไม่ได้บ้า”( i- N, \/ ~4 ]1 w* v
# j1 @# A2 h# p% E. B
- f4 z; z" u& D w/ i
“คุณดื้อกว่าผมอีก”
: D+ M8 l& F; _5 A: N
3 ]7 Y# N q2 [( G0 n& X8 _! @% P4 G$ y; L% S# H$ T
“รู้แล้วก็เลิกปฏิเสธแล้วไปด้วยกันสักทีเถอะครับถือว่ากระผมขอร้อง!”7 x8 @2 d! S$ D( ]: k" h |; G
0 Z$ F% M8 N8 |& ~. ]; E
( K/ y. c( A8 O v# Y( Y% U$ Q
ในที่สุดผมก็สามารถบังคับคนที่ดื้อสุดๆคนหนึ่งมากับผมได้แต่ก่อนจะกลับคอนโดเขาก็ขอไปที่ๆหนึ่งก่อน
+ K( ^% {5 A: t# u( |1 E1 _
) y4 z7 @, y8 b, L( Y" w
l/ @" R$ [" d0 v" b7 Lเขาพาผมมายังหลังบริเวณบ้านที่ถูกไฟไหม้จนตอนนี้เหลือแต่ซากไม้ตอตะโกสีดำตรงไปยังท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ใต้ดินโดยมีปลายท่อด้านหนึ่งโผล่ออกมา เขากระโดดลงไปก่อนมุดหายเข้าไปในท่อระบายน้ำผมชะโงกเข้าไปมองแต่เห็นเพียงก้นของเขาที่อยู่ในท่าคลาน
7 `7 ^8 D9 Q8 W0 N7 ? |! n7 u: e% ~. J m) q, }5 N7 v( K
/ b, l# W% p/ r( `อย่าบอกนะว่าโดนไล่จากตรอกนั่นก็มาอาศัยอยู่ในท่อระบายน้ำ" `0 s7 y. S8 X7 z
0 ?3 e0 y. P; \. R1 F) `# S5 ~* R/ l- y0 C
และการคาดเดาของผมก็ดูท่าจะจริงเมื่อเขามุดออกมาพร้อมถุงปุ๋ยที่ไว้สำหรับใส่ข้าวสารสิบห้ากิโล ณ ตอนนี้มันถูกตัดแปรรูปเป็นกระเป๋าสะพายข้างไปเรียบร้อยแล้ว
' F; W) N E! D4 X5 q
' f% W$ n" n2 c# D$ J1 n" S& d3 f0 @. V
“ถุงอะไรอ่ะ” ก่อนหน้านี้ผมไม่เห็นเขาจะมีอะไรติดตัว9 w) w% D4 u+ a7 n
8 O f5 J* |9 |, O% ?
9 \, A& R# r" G6 b5 p8 v“บ๊อก” เอ๊ะ เสียงอะไร, q/ b6 n! i. Z# D. x( s6 K! E8 b
k0 b1 v7 M! z1 A4 e: X" H1 i
) @. R( R8 Y) h# G
“น้องหมา!!”6 P& v0 E$ u* v4 M9 L* }1 {& L
9 ^( D0 B, `! C# F' n) s
! X0 }3 u$ s3 T( O
ผมเข้าไปอุ้มเจ้าน้องหมาที่โผล่หน้ามาจากถุงปุ๋ยแล้วส่งเสียงร้องที่ผมขี้ตู่เอาเองว่ามันจำผมได้และกำลังทักทายผมอยู่ 0 a3 X. I; Z- {# e2 v
$ E* S' o( b; _: G) q
' I8 O& I+ E7 v) t
“นายเอามันมาไว้ที่นี่หรอดีนะไม่เตลิดหนีไป” ผมพูดพลางจุ๊บปากมันหนึ่งทีและมันก็ส่งลิ้นมาเลียปากผมตอบน่ารักจัง6 R0 p/ A$ v: o7 o& E* _; f
4 x8 c% a! v4 d& U
/ r# ?( H$ g2 K- H7 H- X* L
“มันกลับมาเอง”
0 y4 i5 E) ^& u. i
+ }7 H V& h/ q3 n, h* ~# ?0 ~5 O% t: U8 E/ u; D' s" H- ~3 k
“หือ” ผมเงยหน้าขึ้นสนใจผู้ชายตรงหน้า
p( l0 P8 x; x6 v1 {) C
* Z& n4 l2 `) y: r! S# J; E3 |- r: \/ k% s% A( x
“มันวิ่งหนีไปตอนที่ผมโดนชาวบ้านรุมทำร้าย”& u: u' H" Z$ {0 f
$ y- N' D1 v+ z, Q- U6 W. B& @ ^
/ w: `$ O6 Z8 [" k2 {“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ที่นี่”& o, A5 m& t4 Z; G" a
$ G9 _5 z# H9 j0 ~) p' O1 r3 E
3 v' O5 Q ]" _7 S: L“มันคงจำทางกลับได้หรือไม่ก็มาตามกลิ่นเสื้อผ้าของผม” เขาชูถุงปุ๋ยขึ้นเป็นเชิงว่าในนั้นมีเสื้อผ้าอยู่ ก็เสื้อสูทกับเสื้อผ้าชุดเก่าก่อนที่ผมจะไปซื้อมาให้ผลัดเปลี่ยนนั่นแหละ
0 C' ~6 h q% b# z( ~1 H& s# A/ ~; V1 Y& k) j) I8 m6 i9 [
! e5 |" R+ h% n, W. ?. u+ |! q$ k: x
“ฉลาดจังเจ้าตัวน้อยรอเจ้านายอยู่สินะ” ผมก้มลงไปคุยกับน้องหมาในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกว้างให้คนตัวโต
) X, P( H7 a* X+ B$ O
, h! k" M) {2 b9 @# J5 j
) F( Z: |' [. `6 G, S. g0 a6 I: `“ต่อไปนี้ก็ไปอยู่ด้วยกันนะ^_^”
, M/ ]5 z- I# W, T% _: O7 r8 I6 s: [' a- Z0 K: R# p/ g8 `
2 ]% P$ t7 Y& y' e _! J. {1 e! p. g. Z x* q! R, X( X" {" N
+ w( A4 w) z6 C2 P$ H
7 l7 H$ `) [1 g4 T% Z3 N. I
& D# I# a& K" v: w. R“ไอ้เล็กยามบอกว่ามึงพาคนบ้าขึ้นคอนโด!” ไอ้ปอนด์เข้ามาเขย่าไหล่ทั้งสองข้างจนหัวโยกคลอนมึนไปหมด ผมเข้ามาในห้องมันเพื่อขอเสื้อกับกางเกงยางยืดสักชุดแต่ยังไม่ทันพูดอะไร พอเคาะห้องมันยังไม่ทันเคาะซ้ำประตูไม้บานใหญ่ก็เปิดผั่วะออกมาแล้วก็เจอจับเขย่าๆเช็กๆไม่หยุด
6 R7 L: l' ]8 D) t9 w
& d! q- ~0 `2 O5 I* Y! t c* E) g, H# V9 n5 h1 H% {0 `
“พะพอก่อนกูเวียนหัว!”
3 g+ M+ m$ e* x
1 t+ D5 e8 ~0 A+ `5 m2 `5 f+ Y# |9 J: H' `9 k
“บอกกูมาก่อนสิว่าไม่จริง!”
+ V, B( c q: L; h' ]' T" Y- a: O% K! B' O) y3 s
: x: u% D& G/ e+ X2 B" f
“โอ๊ย ไปคุยกันข้างใน เดี๋ยวห้องข้างๆก็แห่ออกมาหรอก” ผมผลักมันเข้าไปในห้องก่อนปิดประตูปัง พิณกำลังพับผ้าอยู่บนพื้นหน้าโต๊ะเตี้ยหันมามองเราสองคนงงๆ4 r& Q; d; F1 |& P: [ K
3 k, d; O% G5 ^: A6 c! P) |: I* ~. }" ]# k4 w4 r" K
“ไอ้เล็กกูรู้นะว่ามึงจิตใจดีเลิศแต่แบบนี้มันเกินไปรึเปล่าวะ” มันว่าด้วยน้ำเสียงซีเรียสขั้นสิบ5 F: u+ I! P7 b
4 g% N$ o9 r+ W( N$ x+ S
( }# ?3 t5 x \; T& C“กูพูดไปมึงก็ไม่เข้าใจเอาเป็นว่าเขาเป็นคนดีมึงไว้ใจได้”; F% ^0 a! y- L/ Y* u
9 w" S, l, b+ q: K' }* Y
* P* u1 `' n1 d
“มึงเจอมันไม่ถึงเดือนไม่รู้แม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ!”มันยกมือขยี้ผมอย่างหัวเสีย
$ {3 [" w( L9 A# l( P% y! f" |3 A0 c( v: I
' ^ ^' V1 X$ n2 ]1 i4 f F4 e, E+ d
3 y9 F4 g. ~; N; v$ }! B“แต่เขาเป็นคนดี”
. v- J# Z" z4 ~2 L7 a& b5 y* Y, |7 l1 ~
: L6 I a* B2 L5 D% J+ L: k
% o( B4 K. g# _% {7 k- g“มึงไปแหวกอกมันดูหรือไงถึงรู้น่ะ!”
@4 F" }- l1 n" ?
( k2 G @7 Z; w f- `' g' h7 j2 V# ?; d- j8 N& d
ผมไม่รู้จะอธิบายให้มันฟังยังไงว่ะ/ Y' Z' H% o" {; X% b
9 @0 @! s1 u% M
, g. C' I9 W5 u1 l“ปอนด์ มึงฟังกูนะกูยอมรับว่ากูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักอย่าง แล้วกูก็ไม่เคยไปแหวกอกบ้าบออะไรอย่างที่มึงพูด แต่เขาช่วยชีวิตกูไว้เขาคือผู้มีพระคุณ โอเค ถึงสุดท้ายเขาจะไม่ใช่คนดีหรือถึงแม้เขาจะเป็นคนบ้ากูก็ปล่อยเขาไว้แบบนั้นไม่ได้ มึงเข้าใจกูมั้ย”
3 R! X1 Z# z1 f! q7 n4 ^
& h: {8 d; `% [8 O' I: @% ^/ }2 W% B9 W S4 n0 b# W
“แต่มึงก็ไม่ควรเอาเข้ามาอยู่ในห้องมึงถ้าพ่อแม่และพี่ชายมึงรู้จะเกิดอะไรขึ้น”
2 d- O5 k* h# Y4 T# O6 V. l! ?- b9 c* j4 y
2 X: i: I/ c" ~, d0 W- C" C# t
“กูขอล่ะปอนด์กูเชื่อว่าเขาเป็นคนดี ไม่ทำร้ายกูแน่นอน กูอยากให้มึงเชื่อใจกูนะกูดูคนไม่ผิดหรอก” ผมส่งสายตาอ้อนวอนขอร้อง
" v) S% F% J9 |# x( i2 Q
* p) w5 s1 t# V, M) g; q* M/ m$ C: \5 h8 p# i& s& l# Q6 k
“ที่รัก” ผมส่งสายตาขอบคุณพิณที่ลุกเดินมาลูบแขนไอ้ปอนด์ช่วยอีกแรง! S1 E3 ^1 e) G' P: ?9 q
! p- t' E' ?: r0 o3 C
, o# h! {8 k5 d: g“ที่รักเข้าใจปอนด์ใช่มั้ยมันคนละเรื่องกับความเชื่อใจ”
: k. b9 f, n( R# D
& E9 m4 J3 @/ Z& T' A$ Y2 f, F2 a+ ^8 H. k! x" ?) v
“พิณรู้ค่ะพิณรู้...ปอนด์เป็นห่วงเล็ก แต่ที่รักเล่าให้พิณฟังเองว่าเขาเป็นคนเข้าไปช่วยเล็กไว้ ถ้าไม่ใช่คนสำคัญไม่มีใครเอาชีวิตกระโจนไปเสี่ยงแบบนั้นหรอกนะคะ แล้วเขาจะทำร้ายคนสำคัญได้หรอ” พิณเอียงคอส่งยิ้มหวานให้ไอ้ปอนด์ที่ขมวดคิ้วคิดตาม) I+ ?0 z. @3 ^. O
x G7 p& {$ ^& o. ~. L% A) e. n6 z& A: p$ {& f8 s) G
แต่ผมนี่สิรู้สึกหน้าร้อนกับประโยคของพิณยังไงก็ไม่รู้
, x7 A2 @ z1 E) B
, n6 S! U( x) U5 K2 _9 P. `9 Y" |
% Q0 }3 u- x0 a, Z! s% {: w“แต่เขาหน้าตาน่ากลัวมากมั้ยพิณกลัวนะ” เมื่อเห็นว่าไอ้ปอนด์มีทีท่าอ่อนลงพิณก็หันมาขยิบตาพูดน้ำเสียงขี้เล่นกับผมแทน ถือเป็นการตัดบทและมัดมือชกว่าไอ้ปอนด์โอเคแล้ว* L1 E2 M" K1 M" Z% w$ L
* X% p1 k9 Q1 L6 p
" U* v) \6 y6 Y! _“ไม่หรอกรับรองเงาะถอดรูปเมื่อไหร่พิณจะอยากได้แฟนใหม่ทันทีเลยล่ะ”
3 g3 m$ `6 @6 p2 ~9 p" J
' z0 @: z5 S8 L D; y3 [
& S' m5 H( h4 N4 ~1 B6 ]) u“ไอ้เล็ก!” " x# b* ]* k Z! m/ f
1 y8 } ^6 \" C. U: w+ h
1 G2 B: s# z2 f7 f R. Oไม่ได้พูดเกินจริง ภาพวันที่ผมเอาเสื้อผ้าไปให้เขายังติดตาหล่อมากจริงๆขอบอกผมยังคิดอยู่ว่าถ้าสาเหตุที่ทำให้เขามาเป็นคนเร่ร่อนเพราะว่าตกงานจะจับเอาไปแคสเป็นนายแบบท่าจะรุ่ง' M) g' W7 M& q( v+ E7 H+ ]
- k8 a6 F5 v6 G; @" A2 y T+ W S$ V$ T! o- L2 \
คราวนี้แหละได้ไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้าแน่ ฮ่าๆ
6 S4 y% B* G+ _
$ B e5 \& d; i2 {3 {! J* z1 Q4 K
“แล้วนี่มันอยู่ไหน” ไอ้ปอนด์ถามเสียงขุ่น$ T: z0 g$ t, h. C* z/ A1 H
( D u# e5 h, C: ~: p! d. A0 I. a
“อาบน้ำอยู่กูมาห้องมึงก็จะมาขอเสื้อผ้านี่แหละ” ผมพูดเสียงแผ่วเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มๆกัน
. i! _* A2 n3 N6 Z. J& K% }1 f5 b% v B& L
6 c% `, [* P7 s# Q: ^) O
“งั้นเดี๋ยวพิณไปดูให้นะตัวใหญ่ๆใช่มั้ย”
: G% L+ r5 \% N) U* o$ Z3 v) ]+ }
! z. Q$ ^3 L% a9 r' \# ~! w& D; o
% ^' U( g* t- C3 E5 V3 a“อืม” พิณว่าก่อนเดินหายเข้าไปในห้องนอนไอ้ปอนด์กอดอกมองผมนิ่งก่อนจะว๊ากโวยวายออกมาจนผมสะดุ้ง$ q1 w- ~0 I3 t
# v" L/ }4 \" d* A4 r$ t
8 I* F5 t/ @! d8 J' y: ?" v
“กูอยากจะผ่าสมองมึงออกมาดูจริงๆเล๊ย!!”
5 m1 F7 d" E- p. }" ~
: z, r- e; d4 ^7 ~) R+ Q: o! ~- Q9 O
“เฮ้ย!!” ( @0 ]. @# ]" k
* e% w! E8 a% B, {, i9 F
) ?! S- v+ A+ d. m. j( Oอย่ากระโจนมากระชากหัวกูนะไอ้บ้าเอ๊ย!! - X+ g( T- `4 C- v' \/ O, T
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:12:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:32:49
โพสต์ 2020-4-4 21:49:17
โพสต์ 2020-4-5 02:23:34
ลุ้น ตาม เงาะถอดรูป
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:57:44
