เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 30
เรื่องของเบนซ์ตอนที่ 30“ว่าไงไอ้น่าตัวเมียยินดีต้อนรับเข้าสู่โรงเรียนโว้ย”ไอ้ต่อมันเข้ามาทักทายก่อนคนอื่นซะอีก“ดีใจจังมึงยังอยู่นะไอ้ฮวก”เบนซ์ก็ตอบอย่างทันควัน“ไปเถอะเบนซ์เข้าเรียนกัน”ผมไม่อยากมีเรื่อง
“ขี้ขลาดฉิบหายไอ้ย๊อด เอ้ยกูอุตส่าห์กลัวมึงตั้งนาน”ต่อไม่ยอมหยุดยังคงพูดต่อ
“ปากหมาจังพี่”ผมมองไปตามเสียง ที่ออกจากปากเดย์สายตาเดย์ขึงใส่ไอ้ต่อ
“มึงอยากเจ็บตัวหรือไงวะเด็กเหี้ย”
“เออแต่ไม่ใช่ตรงนี้อยากต่อยกูหรอตามมาดิ”เดย์วิ่งไปที่หลังอาคารเรียนเบนซ์จะวิ่งตามแต่ผมก็ดึงเบนซ์เอาไว้ โต้ก็มาพอดีผมเลยเรียกโต้
“โต้มาดูเบนซ์ให้หน่อยเร็ว”เสียงผมตะโกนดังมากโต้จึงวิ่งมาหน้าตาตื่น
“ใครเป็นไรวะวิ่งกันหน้าตื่นเลย” โต้วิ่งมาแล้วถามด้วยความตกใจ
“ดูเบนซ์ให้หน่อยเราไปดูน้องก่อน”ผมบอกโต้ให้ดึงเบนซ์เอาไว้แล้วผมก็รีบวิ่งไป
“บอลเราไปด้วย”เบนซ์ดื้อจะตามผม
“ไม่ได้เบนซ์นายยังไม่หายดีอยู่กับโต้ตรงนี้แหละ”แล้วผมก็วิ่งตามเดย์ไปพอไปถึงผมก็ต้องหายตกใจเมื่อเดย์กำลังต่อยอยู่กับไอ้ต่อเดย์ไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างที่ผมคิดไว้เลยเดย์ต่อยเอาต่อยเอา ผมไปถึงผมก็รีบจับตัวไอ้ต่อมาแล้วก็กระทืบอย่างว่าล่ะครับกลุ่มนี้มันชอบเล่นหมาหมู่พอผมเอาไอ้ต่อได้อยู่หมัด เพื่อนมันก็เข้ามาช่วยผมก็เลยต้องปล่อยตัวไอ้ต่อแล้วผมก็หันไปจัดการเพื่อนของมันห้าคนคราวนี้ผมจะไม่ยอมให้พวกมันทำร้ายจนเป็นแผลเหมือนคราวก่อนอย่างเด็ดขาดผมสองคนกับเดย์ก็แทบจะเอาชนะมันไม่ได้เพราะมัวแต่หลบหมัดพวกมัน แล้วฝ่ายผมก็ได้เปรียบเมื่อเอ๋กับโต้วิ่งมาเอ๋เอาเท้ากระทืบพวกมันผมยอมรับเลยว่าเอ๋ใช้เท้าได้เก่งมาก มาคราวนี้สี่ต่อห้าพวกมันก็แพ้ยับเยิน
“เออแล้วพวกกูจะมาเอาคืน”ไอ้ต่อพูดคำนี้จบเ สียงเท้าฟาดกับใบหน้าก็ดังขึ้น
“ลองมึงมาเอาคืนดิมึงต้องเจ็บตัวกว่าวันนี้แน่”เดย์ซึ่งเป็นคนเตะไอ้ต่อ พร้อมทั้งขู่อีกด้วยผมไม่นึกเลยว่าเด็กที่เป็นคนหวานๆ ไม่ซุกซนอย่างเดย์จะเก่งได้ปานนี้
“วันไหนมึงบอกมาเลย”เดย์ท่าจะไม่ยอมผมก็เลยเดินไปจับแขนเดย์
“พอเถอะน้องให้มันไปพักฟื้นก่อนแล้วเราค่อยรับมือมันวันหลัง” ผมก็ดึงแขนเดย์ให้หยุดทำร้ายต่อ
“พี่ครับผมขอเตะสั่งลามันหน่อยครับ”จากนั้นเดย์ก็ไปจัดการเอาเท้าฟาดก้านคอเพื่อนไอ้ต่อคนละทีสองทีมีเอ๋ที่เดินตามเดย์แล้วก็เอาหมัดให้รับประทานอีกคนละหมัด ตอนนี้พวกมันทุกคนถึงกับเลือดปากไหลกันเลยทีเดียวหน้าตาแต่ละคนดูไม่จืดเลย
“พอเหอะทุกคนเราไปเรียนหนังสือดีกว่าเสียเวลากะไอ้พวกเน่าๆ นี้มาหลายนาทีแล้ว”ผมก็พาทุกคนเดินออกจากพื้นที่ ผมรีบวิ่งไปหาเบนซ์ซึ่งเบนซ์โดนเพื่อนนักเรียนจับตัวเอาไว้
“ขอบคุณนะทุกคนที่ช่วยจับเบนซ์ให้”ผมขอบคุณเขา
“เป็นไงมั่งบอลเดย์” เบนซ์คงเป็นห่วงเราสองคนมาก
“โอ๊ยอย่าห่วงเลยเบนซ์ไอ้เดย์เก่งกว่าเราอีก”โต้ชมเดย์
“ใช่ๆบอลก็ใช่ว่าธรรมดานะจริงอย่างที่โต้พูดนายเก่งมากนะบอล”เอ๋ยิ้มให้ผม
“ถ้าไม่มีนายสองคนมาช่วยเรากับน้องก็แย่เหมือนกันแหละ” ผมก็ยิ้มตอบรับแล้วเราทั้งหมดก็รีบเดินไปเข้าแถวเพราะออดดังแล้ว ผมก็นึกกังวลว่าวันนี้ต้องได้เข้าห้องปกครองอีกเป็นแน่ผมก็ทำใจเอาไว้ ไม่รู้จะได้รับโทษอะไรอีกเมื่อถึงเวลาที่ต้องเข้าเรียนผมก็รู้สึกว่าวันนี้ไม่มีสมาธิเลยกลัวพวกไอ้ต่อมันเอาเรื่อง แต่พอถึงตอนเที่ยงน้องเดย์มาหยอกมาล้อก็ทำให้ผมสบายใจได้มากขึ้น“พี่กลับบ้านตอนนี้ไหมครับ”เดย์ถามผมขณะที่กำลังเดินออกจากสนามหน้าโรงเรียนหลังจากที่เข้าแถวเรียบร้อย
“กลับตอนนี้เลยก็ได้ครับ ว่าไงเบนซ์”ผมไม่แน่ใจว่าเบนซ์อยากกลับรึยังเพราะวันนี้เป็นวันแรกที่เบนซ์มาโรงเรียนผมอยากให้เบนซ์มีเวลาอยู่กับเพื่อนๆ บ้าง
“เบนซ์ว่าเราไปเที่ยวในเมืองกันก่อนไหม”
“ไปครับ ไปๆนะพี่เบนซ์นะ”เดย์ก็เหมือนเด็กทั่วไปน่ะครับ
“งั้นไปก็ไปมาเราขับเอง”ผมก็ต้องเป็นคนขับรถมอไซเองทุกครั้งเบนซ์ขายังไม่หายดีผมเลยไม่อยากให้เบนซ์ขับเราสามคนก็นั่งรถไปด้วยกัน
“เฮ้ยพวกนายจะไปไหนวะ”เสียงโต้ตะโกนถามแล้วเอ๋ก็ขับรถตามก้นมาเหมือนกัน
“เราว่าจะไปในตลาดซะหน่อยยังไม่อยากกลับเข้าบ้าน” ผมตอบ
“ไปด้วยกันดิโต้เอ๋”“อือ อยากไปพอดีเลย”เอ๋ก็พูดขึ้นมาก่อนโต้ขณะที่ผมขับรถอยู่เบนซ์ก็ถามผม
“บอลเอากุญแจบ้านมาหรือเปล่า”
“บ้านไหน”ผมงงที่เบนซ์ถาม
“ก็บ้านที่อยู่ในเมืองไง”ผมลืมไปว่าผมมีบ้านที่เป็นตึกสามชั้นครึ่งอีกหลังหนึ่ง
“เอามาสิเนี่ยเราลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าเรามีบ้านอยู่ในเมือง”
“งั้นเราเอาเนื้อย่างเกาหลีมาทานที่บ้านนายนะเราจะเลี้ยงขอบคุณโต้กับเอ๋แล้วก็น้องเดย์ที่ช่วยเราในวันนี้”
“อืมก็ดีเหมือนกันนะกำลังอยากกินอยู่พอดีเลย”ครับที่ตึกผมหลังนี้ผ่านไปสี่ห้าห้องมีร้านขายเนื้อย่างเกาหลี เมื่อไปถึงบ้านก็ช่วยกันทำความสะอาดบ้านให้เรียบร้อยตั้งเกือบเดือนแล้วที่เราไม่ได้มายุ่งกับบ้านหลังนี้เลยเมื่อเสร็จหมดเอ๋กับโต้ก็ยกเอาเนื้อย่างเกาหลีมา แล้ววางทุกอย่างลงบนโต๊ะ
“อ้าวยังไม่ครบนี่โต้”เบนซ์ถามโต้เมื่อเห็นถาดผักยังไม่มา
“ตามหลังมาเรากับเอ๋มีแค่สี่มือนะโว้ย ยกมาหมดก็บ้าแล้ว”
“ข้าขอโทษว่ะ 555+”
“มาแล้วครับทานให้อร่อยนะครับ” ผมได้ยินแค่เสียงแต่ไม่เห็นหน้าว่าเป็นใครเพราะผมเดินไปเอาช้อนจาน
“พี่ครับผมไปร้านค้าแปบหนึ่งนะครับ”เดย์บอกผม
“เดย์จะไปทำไม”
“จะไปหาเพื่อนแปบเดียวครับ”
“กินเนื้อย่างเสร็จเราค่อยไปไม่ได้หรอ”
“พี่กินไปก่อนแล้วกันนะผมไปไม่นานหรอกเดี๋ยวผมก็มา”
“รีบไปรีบมานะ อย่าไปนานนะเดย์พี่จะรอจนนายกลับ”เบนซ์ก็พูดออกมาก่อนเพราะเบนซ์คงรู้ว่าผมคงไม่ให้ไปแน่
“ขอบคุณครับพี่”เดย์ก็วิ่งออกจากบ้านไปจากนั้นทุกคนก็พากันย่างเนื้อเตรียมทุกอย่างรอเดย์จะกลับมา ประมาณ15 นาทีได้เดย์ก็ยังไม่ยอมกลับเบนซ์จึงให้ผมไปตาม
“ไปตามน้องดิดูแปลก ๆนะป่านนี้ยังไม่กลับไม่รู้ไปไหนกันแน่”เบนซ์บอกผม
“นั่นดิบอลนายรีบไปตามเดี๋ยวเนื้อไม่อร่อยนะ”
ผมรีบเดินออกจากบ้านแล้วรีบเดินมองหาเดย์ผมก็เดินไปถามพ่อค้าขายของอยู่แถวนั้น
“ลุงครับเห็นเด็กนักเรียนตัวสูงผอมๆหน้าตาดีๆ หน่อยเดินมาทางนี้ไหมครับ”
“เห็นเดินไปทางนี้นะแต่ไม่รู้จะใช่คนที่ถามหรือเปล่า”
“ขอบคุณครับ”ผมรีบวิ่งตามหาเดย์แต่ก็ไม่เจอเดย์ผมจึงไปถามคนขายปลาหมึกย่างแล้วเขาก็ชี้มือไปที่ตู้โทรศัพท์ผมเห็นเดย์นั่งกอดเข่าอยู่ข้างตู้โทรศัพท์ผมแปลกใจมากไม่รู้ว่าน้องเป็นอะไรผมค่อยๆ เดินเข้าไปนั่งข้างเดย์
“อ้าวพี่พี่มาทำไมครับ”เสียงเดย์ถามผมเบาๆ
“เดย์ทำไมไม่กลับเข้าบ้านครับมานั่งทำไมตรงนี้ล่ะ”
“เปล่าครับ”เดย์ก้มหน้าเอาหน้าไปซุกอยู่ที่หัวเข่าผมก็กอดเดย์
“เดย์มีอะไรหรอมีไรก็บอกพี่ หรือเดย์ไม่รักพี่แล้ว”
“เปล่าครับผมรักพี่ผมรักพี่มากครับ”เดย์หันมามองผม แต่ใบหน้าของเดย์เต็มไปด้วยความเศร้า ผมรู้ว่าเดย์ต้องกังวลเรื่องอะไรสักอย่างแน่นอน
“ถ้าน้องรักพี่น้องต้องบอกพี่มานะว่าน้องเป็นอะไรน้องคิดอะไรอยู่”ผมก็เอามือลูบหลังเดย์เบาๆ
“พี่ครับพี่อย่าโกธรผมนะครับ”
“บอกมาเถอะพี่ไม่โกธรน้องหรอกน้องเป็นน้องพี่นะพี่จะโกธรทำไม”“ผมไม่อยากกินเนื้อย่างเลยครับ”
“ทำไมครับ”ผมสงสัยมากผมไม่อยากเอาเปรียบพ่อกับแม่ผมมาสุขสบายทุกอย่างแต่พ่อกับแม่ป่านนี้ท่านคงทานข้าวกับน้ำพริกปลาร้าเหมือนเดิม หรือไม่ก็ปลาทูอาหารดีที่สุดที่บ้านก็คงเป็นแกงหน่อไม้” ผมก็เกิดความรู้สึกโกธรตัวเองที่เวลาผ่านมาสามอาทิตย์ที่เดย์มาอยู่บ้านด้วยผมไม่เคยแบ่งอาหารหรือขนมของใช้ต่างๆ ไปให้ครอบครัวเดย์เลยผมคิดไม่ถึงในจุดนี้จริงๆผมก็เลยตัดสินใจพูดกับเดย์
“เดย์อย่าคิดมากนะครับต่อไปนี้เดย์ได้กินอะไร เดย์ต้องเอาไปแบ่งให้พ่อกับแม่กินด้วย” เดย์ก็มองหน้าผมผมก็ยิ้ม
“งั้นเราไปซื้อของให้แม่กับพ่อเดย์ก่อนดีกว่า”ผมก็พาเดย์
ไปที่ร้านค้าให้เดย์เลือกเอาของที่เดย์อยากได้เดย์ก็เลือกเอาสองสามอย่างมีอาหาร ขนม และผลไม้ด้วยผมจะเอาตังจ่ายให้แต่เดย์ก็ขอจ่ายเอง
“อ้าวน้องเอาเงินมาจากไหนครับ”
“ก็เงินที่พี่กับพี่เบนซ์ให้ครับผมเก็บเอาไว้” ครับผมกับเบนซ์จะแบ่งเงินค่าขนมให้เดย์คนละ 20 บาทรวมกันเดย์ก็จะได้ 40 บาทส่วนผมนั้นได้เงินใช้รายเดือนที่คุณปู่ทำสัญญากับธนาคารให้ก็ได้ไม่มากนักต่อเดือนแต่เอามาเฉลี่ยรายวันแล้วก็แค่วันละ 100 บาทส่วนเบนซ์นั้นก็ได้ค่าขนมจากคุณแม่วันละ100 บาท เหมือนกันบางเดือนผมกับเบนซ์ก็ไม่พอใช้จ่าย เพราะผมต้องซื้ออาหารและค่าใช้จ่ายต่างๆ ผมต้องเอาเงินเก่าที่แอบเก็บเอาไว้มาใช้ก่อนเบนซ์เองก็เหมือนกันต้องเอาเงินเก็บมาใช้ดีนะที่บ้านผมทั้งสองหลังนี้ไม่ต้องจ่ายค่าน้ำค่าไฟเขาเรียกเก็บทางบัญชี ไม่งั้นผมอดตายแน่“ไปเราไปหาพี่เบนซ์กันเถอะครับ ป่านนี้ทุกคนคงรอแย่แล้ว”เดย์ก็เริ่มว่าง่ายแล้วครับเดินตามผมไปที่บ้านเมื่อไปถึงทุกคนก็รอผมกับเดย์อยู่ ผมทำหน้าบอก สัญญาณว่าอย่าพูดเรื่องเดย์อีกทุกคนก็รู้เรื่องแล้วพากันเอาใจเดย์ ป้อนอาหารเขาเล่นกันอย่างสนุกสนานจนทานอิ่มเรียบร้อยโต้ก็ไปเรียกเขามาเก็บภาชนะ
“อิ่มทุกคนแล้วนะครับ”เสียงที่ผมไม่คุ้นถามขณะที่เรากำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
“ครับทานกันจนเกลี้ยงเลยครับ” โต้เป็นคนบอก ผมรีบมองหน้าคนที่ถามอย่างตลึง ในความหล่อของเขา
“งั้นผมเก็บนะครับ”เขาพูดอย่างนุ่มนวน
“ตามสบายครับเดี๋ยวผมเก็บช่วยนะครับ”เอ๋ก็ช่วยเขาเก็บผมก็เหลือบไปมองเบนซ์ ที่กำลังควักเงินจ่ายแล้วผมก็หันไปมองหนุ่มคนนี้อีกทีเขาช่างเป็นคนที่หล่อน่ารักไปอีกแบบดูแล้วเหมือนคนญี่ปุ่นมากครับ ผมก็ต้องลดสายตาจากเขาเมื่อเขาเดินออกจากบ้านไป
“ว่าไงพวกเรา จะกลับกันยัง”เอ๋ถาม
“กลับดิจะมืดค่ำซะก่อน”เบนซ์เป็นคนพูดแล้วเดย์ก็เก็บกวาดบ้านเช็ดโต๊ะ เรียบร้อยผมก็เลยพากลับบ้านสวน ขณะที่กลับบ้านผมไม่รู้เป็นไร ผมรู้สึกอยากรู้จักนายคนนั้นมากผมถามตัวเองถามแล้วถามอีก ผมก็รู้ว่าผมรักเบนซ์อยู่ไม่ได้รักนายคนนั้น แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดถึงนายคนนั้นเพราะอะไร
“บอลขับรถดีๆ หน่อย”เบนซ์ว่าผม ผมก็เลยตั้งสติได้ว่าจะไปคิดถึงเขาทำไมคนที่เรารักอยู่กับเราอยู่ตรงนี้แล้วเมื่อถึงบ้านเดย์ก็เอาของไปฝากแม่ ส่วนผมก็คุยกับเบนซ์เรื่องเดย์ที่เดย์หายไปวันนี้
“น่าสงสารเดย์จังเลยนะเดย์เป็นเด็กกตัญญูจริงๆ เลย”
“ใช่เราว่าเราต้องหาทางช่วยให้เขาสบายขึ้นได้แล้วนะเบนซ์” ผมอยากช่วยเดย์จริง ๆ
“มีอยู่สองทางนะบอล”
“อ่าว่ามาดิมีทางไหนบ้าง” ผมถามเบนซ์อย่างมีความหวัง
“ก็ที่สวนหลังบ้านนายมีต้นกล้วยตั้งหลายไร่เราว่าพวกเราไปดูแลมันหน่อยเก็บขายได้นะเนี่ย”
“อือถูกของเบนซ์ใช่เรามีสวนกล้วยตั้งเยอะ แล้วอีกทางล่ะเบนซ์”
“อีกทางน่ะลำบากหน่อยที่จริงเราสองคนก็แทบจะไม่พอใช้พอจ่ายเลยนะแต่ล่ะเดือน”
“ใช่แล้วเราจะทำไงดีล่ะเบนซ์เราก็กลัวอยู่นะตอนนี้ใช้เงินเก่าแล้วด้วย”
“บอลหมดเท่าไหร่แล้วล่ะเราหมด หกพันแล้วนะ” ผมต้องตอบเบนซ์อย่างเขินๆ เพราะผมหมดน้อยกว่าเบนซ์อีกแล้วก็เบนซ์ชอบออกค่าใช้จ่ายก่อนทุกครั้ง
“เราหมดสามพันเอง”
“อายหรอ ไม่ต้องอายเบนซ์หรอกเบนซ์เลี้ยงบอลก็ยังได้นะก็เรารักบอล และอีกอย่างเราเป็นแฟนกันนะบอล”
“มากแค่ไหนล่ะ”ผมยังเขินอยู่จึงหาทางพูดให้เบนซ์ลืมเรื่องเงินนี้
“รักมากที่สุดในโลกรู้มั้ยรักมากกกกก” แล้วเบนซ์ก็ทั้งหอมกอดจูบผมผมยังไม่พร้อมที่จะมีเซกส์ในตอนนี้ ผมเลยคุยเรื่องการค้าขายต่อ
“เบนซ์คุยเรื่องค้าขายต่อเถอะ”
“อืมมันก็มีทางเดียวที่เราถนัดน่ะ ขายผ้าไงล่ะบอล”
“ไม่ไหวมั้งเบนซ์เราไม่มีรถนะครับ”
“ก็จริงนะอีกอย่างขายผ้าใช่ทุนสูงเงินเราสองคนที่มีอยู่คงเอาไปลงทุนหมด” ผมก็นั่งคิดจนเห็นเดย์เดินมาแล้วเดย์ก็เอาจานขนมหวานถือเข้ามาในบ้านด้วย
“รับไรดีครับคุณ”ผมกับเบนซ์ก็ยิ้มแล้วเดย์ก็ว่าต่อ
“งั้นเอาของว่างไปทานก่อนแล้วกันนะครับ”ผมยิ้มเพราะตอนนี้คิดออกแล้วว่าเราจะค้าขายอะไรดี
“ตกลงคุณสองคนจะรับอะไรดีครับที่ร้านเรามีขายทุกอย่างเลยครับ” เดย์ยังไม่เลิกเล่น
“รับคนถามได้ไหมครับ” เบนซถามเดย์บ้าง
“ได้ครับราคากันเองครับ”เดย์หัวเราะเมื่อพูดคำนี้เบนซ์ก็เลยจับเดย์มาแล้วรูดซิบเดย์ออก ควักเอาเจ้าโลกเดย์ออกมาแล้วเบนซ์ก็ดูดมัน
“พี่เบนซ์ครับให้ผมอาบน้ำก่อนไม่ได้หรอครับ ตัวผมเหม็นออก”ปกติเดย์จะไม่ยอมให้ทั้งผมและเบนซ์ทำแบบนี้ถ้าเขาไม่อาบน้ำซะก่อน
“ไม่เป็นไรหรอกเดย์พี่ว่าหอมดีนะครับ” เบนซ์ชอบดูดเจ้าโลกของเดย์มากแต่เบนซ์จะไม่เล่นประตูหลังเดย์ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรสำหรับผมนั้น ถ้าผมมีโอกาสเมื่อไหร่เป็นต้องได้มันส์กับน้องเดย์ประจำแต่ผมก็ไม่เคยทำต่อหน้าเบนซ์เลยสักครั้งผมกลัวว่าเบนซ์จะรับไม่ได้ตอนนี้เบนซ์ก็ยังดูดเจ้าโลกเดย์อย่างเมามันส์เดย์ครางลั่นบ้านเลยครับผมก็เลยขยับไปแย่งเบนซ์บ้างเบนซ์ก็ปล่อยให้ผมจัดการเจ้าโลกเดย์ต่อส่วนเบนซ์ไปถอดกางเกงผมเรียบร้อยแล้ววันนี้ผมต้องโดนเล่นงานกลางห้องรับแขกแน่ๆหลังจากนั้นเราทั้งสามก็ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักคนผมต้องโดนเบนซ์สอดใส่เหมือนเดิมปากผมก็ดูดเจ้าโลกของเดย์อยู่การเล่นเสียววันนี้ใช้เวลานานมากกว่าเบนซ์จะเสร็จกันเมื่อเบนซ์เสร็จแล้ว เบนซ์ก็รู้สึกปวดท้องเลยขอไปข้าห้องน้ำก่อนวันนี้จึงเป็นโอกาสของผมกับเดย์อีกครั้งที่จะได้เล่นประตูหลังเดย์ดูตื่นเต้นมากที่จะได้ทำแบบนั้นกับผมอีกเพราะหลายวันแล้วที่ไม่มีโอกาสผมก็รีบจ่อเจ้าโลกทันทีเดย์ชอบแบบรุนแรงเล่นเด้งรับเจ้าโลกผมพรวดเดียวมิดด้ามผมสิครับเสียวมากผมรีบกระเด้าให้เร็วเพราะเวลาไม่มีมากนักเดย์ก็เข้าใจว่าเราไม่มีเวลาเดย์เอามือช่วยตัวเองไปด้วยความเสียวนั้นมันไม่เคยลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว
“เดย์พี่จะออกแล้วนะ”ผมกำลังเสียวมาก“เร็วๆ เลยพี่ ผมก็ใกล้จะออกแล้วเหมือนกัน”เดย์ดูเหมือนอยากเสร็จพร้อมกับผมแล้วไม่นานเราสองคนก็ขี้นสวรรค์พร้อมกันผมกอดเดย์แน่นเพราะมันเสียวมากอีกอย่างก็ดีใจที่เบนซ์ไม่ออกมาเจอเราทำเสร็จก่อนที่เบนซ์จะออกมา“พี่บอลผมอยากทำแบบนี้กับพี่ทุกวันจังเลยครับ”
“ต้องหาโอกาสนะครับพี่ไม่อยากให้พี่เบนซ์เห็นที่เราทำกันแบบนี้”ผมบอกเหตุผลเหมือนที่เคยบอก
“พี่ครับเราไปทำกันที่โรงเรียนที่ห้องน้ำก็ได้นี่ครับ”
“ถ้าใครมาเจอจะทำไงดีล่ะครับ”เดย์ไม่ตอบผมก็เลยพาเดย์ไปที่ห้องน้ำเราสามคนพากันอาบน้ำอาบเสร็จก็เข้าห้องนอนเลยก่อนหลับคุยกันเรื่องค้าขาย
“เบนซ์เราคิดออกแล้วนะว่าเราจะค้าขายอะไร”
“ว่าไงล่ะขายอะไรหรอ เนี่ยเบนซ์คิดจนหัวจะระเบิดแล้ว”
“ก็ขายอาหารตามสั่งไงล่ะเบนซ์”
“ขายที่ไหนหรอ”
“ก็ที่ตึกเราไงในตึกนั้นมีครบเกือบจะทุกอย่างได้ซื้อเพิ่มก็ไม่กี่อย่างเองนายก็ทำกับข้าวเป็นไม่ใช่เหรอ”
“อือแล้วเราจะเอาเวลาที่ไหนทำล่ะเราไม่มีเวลาเลยนะบอลเรายังเรียนหนังสืออยู่เลย”
“มันต้องมีสิเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยคิดดูเดย์ดิหลับไปแล้วอ่ะ เราก็นอนกันได้แล้วนะที่รัก”ผมจะหอมแก้มเบนซ์ทุกคืนก่อนนอนและเบนซ์ก็จะหอมผมคืนทุกครั้งตั้งแต่เดย์มาอยู่ด้วยเราสองคนเลยมีภาระเพิ่มขึ้นคือต้องไปหอมแก้มเดย์ก่อนนอนทุกครั้งครับวันนี้ผมนอนมองดูน้องชายของผมนอนหลับเดย์เขานอนคว่ำซะด้วยมีน้ำลายไหลออกมาด้วยดูแล้วน่ารักนะครับจะหลับก่อนผมกับเบนซ์ทุกครั้งเพราะเดย์ดื้อชอบหยอกชอบล้อผมกับเบนซ์ตลอดแต่ที่เดย์หลับเร็ววันนี้ก็คงเพราะไปออกแรงต่อยกับพวกไอ้ต่อเมื่อตอนเช้าขนาดผมเองยังเจ็บตัวอยู่ก่อนจะปิดไฟนอนผมก็ไปหอมเดย์อีกครั้ง
“เอาเปรียบนี่หว่าหอมน้องหลายทีจังเบนซ์ล่ะ”เบนซ์แซวผมผมก็เลยพูด
“สงสารน้องจังวันนี้คงเหนื่อยที่ไปชกกับพวกไอ้ต่อ”
“อือ ว่าแล้วบอลดูยังว่าน้องเจ็บหรือเปล่า”
“นั่นดิเรายังไม่ได้ดูเลย”เบนซ์รีบมาอุ้มเดย์แล้วจับถอดเสื้อผ้าออกหมด
“บอลเปิดไฟดิ”ผมรีบเดินไปเปิดไฟแล้วเบนซ์ก็กอดเดย์ร้องไห้ผมก็เลยเดินไปถามเบนซ์
“น้องเจ็บหรอ”ผมรีบเดินไปดูเห็นแผลที่หน้าอกสามจุดเป็นรอยช้ำผมสงสารน้องมากแต่ผมแค้นมากกว่าจึงร้องไห้ไม่ออก
“เดย์พี่สัญญานะว่าต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องเป็นอย่างดีจะไม่ให้น้องเจ็บอย่างนี้เด็ดขาด”เบนซ์อุ้มเดย์ขึ้นไปหอมเดย์เขาไม่ตื่นง่าย ๆครับ นอนขี้เซามากๆมากกว่าผมกับเบนซ์ซะอีกบางวันดูหนังมันส์ๆ เดย์ก็จะหลับตั้งแต่ครึ่งเรื่องพอหนังจบผมปลุกให้ตื่น ไปนอนที่ห้องเดย์ก็ลุกหลับตาเดินละเมอเข้าห้องบางวันเข้าห้องผิดก็มีผมกับเบนซ์ต้องไป
อุ้มเอาไปนอนทุกครั้งทุกครั้งที่ตื่นมาเดย์ก็จะถามว่าเขามานอนห้องได้ไงบางวันผมก็บอกว่าเดย์ละเมอแต่เดย์ก็ไม่เคยยอมรับว่าละเมอคิดแล้วก็ตลกดี ครับมีน้องก็อย่างนี้แหละครับผมว่ามันดีนะอย่างน้อยเราก็ได้ดูแลเขาได้เห็นความไร้เดียงสาของเขาผมเชื่อว่าคุณผู้อ่านต้องเคยเจอเด็กชายอย่างเดย์แต่เรื่องเซกส์อาจจะไม่เหมือนกันลองคิดดูถึงความน่ารักของเขานะครับแล้วท่านจะรู้สึกอบอุ่นใจ
-------------------- จบตอนที่ 30 --------------------
ขอบคุณครับ น้องงง
ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ชอบมาก ขอบคุณครับ ขอบคุนน่ะ อยากมีน้องแบบนี้จัง ขอบคุณครับ. สามคนผัวผัวเมียละ เดย์โชคดีจังครับ น่ารักจังน้องเดย์ พี่ๆ รุมรักน้องเดย์ ดาเมจแรงมาก ขอบคุณมากครับมาถึงตอนที่30 แล้ว ชอบมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยิ่งอ่าน ยิ่งซึ้งครับ ขอบคุนมากนะคับ
หน้า:
[1]
2