ผมรักครูนะครับ

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ผมรักครูนะครับ
สวัสดีครับ ผมสนธิชัย คนเมืองพิจิตร ไปพักผ่อนเที่ยวหาประสบการณ์มา 3 วัน แล้วจะเล่าให้ฟังนะครัง//
ตอนนี้เป็นวีระกรรมของผมสมัยวัยเรียน ชั้น ป.6 โรงเรียนบ้านเกิด เรื่องมีอยู่ว่า
เมื่อเปิดเทอมวันแรก ได้มีคุณครูคนใหม่มาสอนภาษาอังกฤษ ชื่อคุณครูเจนวิทย์ ชื่อเล่นว่า ครูเจน ซึ่งคุณครูคนใหม่พึ่งสอบบรรจุได้เป็นครั้งแรก อายุประมาณ23 ปี เป็นลูกคนจีนอยู่พิษณุโลก ผิวขาว ใบหน้รูปไข่สมสัดส่วน หล่อพอไปวัดสายๆ ได้ ที่สำคัญคือหุ่นดีมาก สูงประมาณ 175 ซม.(ใบหน้าคล้ายๆ บีม วง ดีทูบี.)
เมื่อเดินไปไหนมาไหนสาวๆ จะกรี๊ดๆๆ ให้แกเสมอ (แม้แต่ผม)
แต่ที่ไม่เอาไหนคือ ครูเจน แกเป็นคนเคร่งครัดการเรียนการสอนมาก ขณะสอนใคร ไม่สนใจฟัง แกจะเดินไปบิดพุงบ้าง สะเอวบาง เจ็บตัวงอไปตามๆกัน ที่สำคัญแกเป็นครูประจำชั้นของผม ดังนั้นแกจึงเคร่งครัดใหญ่ ทุกเย็นก่อนเลิกเรียนนักเรียนทุกคนจะต้องไปท่องศัพท์ภาษาอังกฤษคนละ 10 คำ หากท่องผิด หรือไม่ท่อง
(เพราะจำไม่ได้ เด่/) จะต้องโดนตีมือด้วยสันไม้บรรทัดคำละ 1 ที ทำให้พวกผมมือบวมไปตามๆกัน คนไหนผมยาวก็โดนลงโทษโดยใช้กรรไกรกร้อนผม(ตัดให้แหว่งเสียทรง น่าเกลียด) แต่งตัวไม่เรียบร้อยเช่นไม่ใส่ชายเสื้อเข้ากางเกง ก็โดนทำโทษโดยการวิ่งรอบสนาม เป็นต้น
พฤติกรรมของครูเจน ทำให้พวกห้าเสือโรงเรียนบ้านวัง เจ็บแค้นมาก และผูกอาฆาตว่าจะต้องเอาคืนให้ได้
(ห้าเสือ-ประกอบด้วย ไออมร ไอ้วิโรจน์ ไอ้อนันต์ ไอ้สุวิทย์ และผมสนธิชัย)
แล้ววันหนึ่งโชคก็เข้าข้าง เมื่อวันจันทร์ของเทอมปลาย ครูเจนขับรถมอเตอร์ไซค์ จากพิจิตรเพื่อจะมาทำการสอนตามปกติ(ครูเจนจะกลับบ้านที่พิษณุโลกเดือนละ ครั้ง โดยจะขับรถมอเตอร์ไซค์ เอนดูโร่ ยี่ห่อยามาห้า
สีเหลือง ไปฝากเพื่อนใว้ที่พิจิตร แล้วโดยสารรถไฟกลับบ้าน) เมื่อขี่มาจะผ่านบ้านของผม แกได้ชนกับสุนัข
ทำให้รถเสียหลักล้มลง (ก่อนถึงบ้านผมประมาณ 50 เมตร) ผมได้ยินเสียงคนเอะ อะ จึงรีบออกไปดูก็พบครูเจนนอนกลิ่งคลุกฝุ่นอยู่ ผมเห็นแกพยายามจะยกรถมอเตอร์ไซค์ด้วยความยากลำบาก จึงได้เข้าไปช่วยยกรถแล้วพาครูเจน ไปทำแผลที่บ้านของผม (มีบาดแผลถลอก ด้านขวาทั้งแถบ ตั้งแต่ใบหน้า จนถึงข้อเท้า แต่ก็ไม่มีกระดูกหัก หรือแผลต้องเย็บ ก็ยังไม่แรงพอไงครับ//)
แล้วผมจึงประครองพาแกเดินไปโรงเรียนซึ่งอยู่ห่งประมาณ 1 กม. ส่วนรถของแกฝากใว้ที่บ้านผมก่อน วันรุ่งขึ้นผมจึงจูงไปร้านซ่อมให้) เมื่อไปถึงโรงเรียนครูเจนขอให้พาไปส่งยังบ้านพักครู(เป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูงมี ห้องน้ำอยู่ข้างบนบ้าน) ครูเจนขอให้ผมช่วยแกเปลี่ยนผ้าให้โดยแกนั้งบนโซฟารับแขกตัวยาว แล้วให้ผมถอดเสื้อ กางเกงที่เปื้อนเลือดและฝุ่นออก โดยที่แกนุ่งผ้าขาวม้าสีแดงผืนเดียวยกขาให้ผมถอด ผมได้เห็นเนื้อตัวขาวๆ(ขาวจั๊วๆ///) ของครูเจน ผมก็มือไม้สั่น ใจสั่น หน้าแดง ประหม่าจนแทบทำอะไม่ถูก ยังไม่พอ ครูเจนยังให้ผมถอด กกน.สีขาวซึ่งเปื้อนเลือดให้แก้ด้วย โดยแกจะเอามือกุมผ้าขาวม้าตรงเป้าของแกใว้ (ผมได้แอบเห็นหัวน้องชาย และไข่ ของแก วับๆแวมๆ ด้วย เมื่อยกขาสูงเพื่อถอดกางเกง ก็เจตนาบ้างเล็กๆ)
ขณะที่ผมถอดเสื้อกางเกงให้แก ร้องครวญคราง ซี๊ดๆ โอยๆ ชัยๆ เบาๆหน่อย ครูเจ็บ โอ๊ะๆ ครางไป ซี๊ดไป บางคราวก็กอดแขนผมใว้ (ให้หยุดถอด เพราะแกเจ็บน่ะ ฮิๆๆ) เมื่อถอดเสื้อผ้าเสร็จ ผมได้ไปขอยาและชุดทำแผลจากห้องพยาบาลของโรงเรียนมาทำแผลให้ใหม่ ขณะผมทายาให้ครูกอดแขนผมใว้(ก็ทายาทิงเจอร์ไอโอดีน ครับ โครตแสบ ฮิๆๆ) แล้วใส่กางเกงนอน(กางเกงแพร ไม่ใส่เสื้อ)นอนพักอยู่ เมื่อมีคนอื่นๆมาเยี่ยมครูจึงจะลุกขึ้นมาคุยด้วย ไม่มีไครมาเยี่นมแกก็นอนพัก (ก็คงเจ็บมากน๊ะ) ผมได้ซักเสื้อผ้าของจนเสร็จแล้วจึงไปเรียนหนังสือ
เมื่อพักกลางวัน ผมได้มาเยี่ยมและเตรียมอาหารกลางวันให้(ก็ซื้อจากร้านอาหารของโรงเรียน อ้อ / ลืมถามว่าได้กินข้าวมื้อเช้าหรือเปล่าก็ไม่รู้ ?) โดยวางข้าว และน้ำใว้บนโต๊ะรับแขกข้างๆแก ผมถามว่าจะทานข้าวหรือยัง แกบอกว่าจะกินทีหลัง ผมถามอาการแก แกบอกเจ็บมาก ผมชวนแกไปหาหมอที่สถานีอนามัยแกก็ไม่ไป ขอนอนพักผ่อน (ผมได้แต่นั่งมองแกไม่รู้ด้วยความสงสารหรือความใคร่?ฮิๆ อ้อ// ด้วยความสงสารมากกว่า)
เมื่อเลิกเรียนตอนเย็น ผมก็มาเยี่ยมแกอีกก็ต้องตกใจ เพราะอาหารคงวางอยู่ดังเดิม มีเพียงน้ำเท่านั้นที่หมดไป
ผมจึงถามด้วยความเป็นห่วงว่า
“คุณครูครับ ทำไมไม่ทานข้าวครับ? คุณครูเจ็บมากไหมครับ?” พร้อมกับเอามือไปจับตรงแขนของแก ผมตกใจ/// ตัวครูเจนร้อนเป็นไฟ ครูเจนรู้สึกตัวก็ร้องฮือ// ชัยหล๋อ? ครูปวดหัวจัง// ผมจึงหายา และผ้าขนหนูพร้อมน้ำมาเช็ดตัวให้แก เช็ดตามใบหน้า ซอกคอ แผ่นอก รักแร้ หน้าท้อง (เว้นตรงเป้าหน่อยเดียว) ต้นขา น่อง
และเท้า เช็ดอยู่ 2 – 3 รอบ จนอาการแกดีขึ้น(ตัวเย็นลง) แล้วแกก็ขอให้ผมต้มข้าวให้แกทานเป็นอาหารเมื้อเย็น
(กับผักกาดกระป๋อง)
เมื่อครูกินเสร็จก็พอดีเพลาโพลเพล้(ใกล้ค่ำ) ผมจึงขออนุญาตแกกลับบ้าน โดยถามว่าคุณครูสามารถนอนคนเดียวได้หรือไม่ แกอ่ำอึ้ง นิดหน่อย แล้วจึงตอบว่า
“ได้ๆ ครูนอนคนเดียวได้ ชัยไม่ต้องห่วงครูหลอก” ผมเห็นว่าครูเจน คงไม่อยากนอนคนเดียวเป็นแน่/ คงเกรงใจจึงไม่ชวนผมอยู่เป็นเพื่อน(คิดเองฮิๆ) ผมจึงบอกว่า
“วันพรุ่งนี้ผมจะขออนุญาตแม่มาอยู่เป็นเพื่อนครับครู ดีไหมครับ ” ครูเจนตอบว่า
“เอ้อ// ก็ดี น๊ะ ครูอยากให้มีคนพยุงเข้าห้องน้ำหน่อย” ผมก็รับปากครับ
คืนนั้นผมนอนหลับๆ ตื่นๆ คิดถึงแต่ครูเจน ใจหนึ่งก็เป็นห่วงว่าจะไม่สะดวกในการลุก การนั่งการเดิน หรือการทำภาระกิจส่วนตัว อีกใจหนึ่งก็คิดถึงเนื้อตัวขาวๆ หน้าตี๋ๆ ของครูเจน(พร้อมกับครูเจนน้อยและไข่ฮิๆ) จนเช้าผมได้ขอให้แม่ผมต้มข้าว ทอดปลาเค็ม และเอาไปฝากครูเจน ที่โรงเรียน เมื่อไปถึงผมรีบตรงไปหาครูเจน
ก็พบว่าครูคงนอนอยู่บนที่นอน(นุ่งผ้าขาวม้าสีแดงผืนเดิมไม่ใส่เสื้อ)
“ครูครับ ๆ เป็นอย่างไรบ้าง ?” ผมถาม
“ครูเป็นไข้ มาหาครูหน่อย ช่วยเอายาให้ครูที//” ครูเจนบอก ผมจึงนำยา ข้าวต้มไปให้แก ครูล้างหน้า แล้วจึงทานอาหาร ติดตามด้วยยา ผมจับแขนแก ก็พบว่าตัวแกร้อนมาก ผมจึงได้อาษาเช็ดตัวให้แกอีกครั้ง(โอกาสเป็นของเรา ฮิ//) ผมเช็ดตัวครูไป หัวใจผมก็เต้นไม่เป็นปกติ มือไม้คงจะสั่นครูแกเห็นก็ยิมให้ พร้อมเสียงหัวเราะหึๆ
ในคอ แต่ไม่พูดอะไร ผมช่วยซักผ้า ทำความสะอาดบ้านพัก ช่วยประคองเข้าห้องน้ำ และอื่นๆ แล้วแต่ครูจะให้ช่วย พอถึงเวลาก็ไปเรียน เลิกเรียน ก็มาช่วยครูเจนตลอดทั้งวัน
คืนแรกผมนอนกับครูเจน ก็เหตุการณ์ปกติ คืนที่สองก็ปกติ(วันที่สามที่ครูเจนบาดเจ็บ) จนกระทั่งวันที่สี่รู้สึกว่าครูเจนเริ่ม ยิ้มหัวเราะได้ พูดจาหยอกล้อผมเล่นว่า
“ครูรู้น้า// ว่าชัยชอบครู//” ผมตกใจเล็กน้อย จ้องหน้าครูเจน ครูแกยิ้มให้ ผมค่อยใจชื้นหน่อย จึงยอมรับว่า
“ครับ// ก็ครูหล่อนี่ครับ //” ครูเจนพูดว่า
“แน่ๆ จีบครูหรือ เธอยังเด็กอยู่นะ//” ผมตอบว่า
“ผมก็เป็นหนุ่มแล้ว แล้วก็รู้จักความรักแล้วครับ หัวใจมันเรียกร้องน่ะครับ//”
“นายมีแฟนหรือยัง ?” ครูเจนถาม ผมจึงตอบว่า
“ไม่มีครับ/ มีแต่แอบชอบเขาข้างเดียว / ไม่รู้เขาจะชอบด้วยหรือเปล่า” ครูเจนถามต่อ
“ก็ใครเล่า อยู่ใกล้หรือไกล ?” ผมตอบ
“อยู่ไม่ไกลหลอกครับ// คุณครูอย่ารู้เลยครับ//” ครูเจนไม่ตอบ แต่กลับคว้าตัวผมเข้าไปกอด โดยขณะที่ผวาเข้าไปหาครูเจนนั้น ครูเจนร้อง
“โอ๊ะๆ โอยๆ ซี๊ดๆ เจ้าชัย นายโดนแผลครู” ผมบอกขอโทษครับ พร้อมกับกอดรอบเอวครูเจนใว้ ความรู้สึกของผมตอนนั้น มันดีใจมากส์ๆ เหมือนหัวใจจะออกมาเต้นนอกหัวอก ตัวผมเบาหวิวเหมือนจะลอย ผมจึงหลับตากอดร่างครูเจน นิ่งอยู่ จมูกก็ได้กลิ่นหอมความหนุ่มของ
ครูเจน มันชั่งหอมรัญจวนใจจริงๆ ให้ผมนอนกอดทั้งปี ก็ไม่รู้จักอิ่ม(ไม่รู้เบื่อนะ/) ผมกอดครูเจนนิ่งอยู่สักครู่ ครูเจนก็เอามือมาลูปหัวผม แล้วบอกผมว่า
“ถ้าครูจะให้รางวัลเธอสักอย่าง เธออยากจะได้อะไร?” ครูเจนคงหมายถึงวัตถุ สิ่งของซึ่งแกพอจะซื้อให้ได้เป็นค่าตอบแทน ที่ผมดูแลแกยามเจ็บป่วย) ผมไม่ตอบ แต่นิ่งมองหน้าครูสักครู่ จนครูเจนถามย้ำ
“ว่าอย่างไร ? อยากได้อะไรตอบครูซิ ?”
ผมจึงถามย้ำว่า
“ถ้าผมบอก เป็นสิ่งของไม่ต้องซือหาให้เสียเงิน แต่ครูอย่าเต่ะ ผมนะ”
“ อ๊ะๆ ได้ๆ ไม่เต่ะ ซิ บอกมาอยากได้อะไร?” ผมไม่ตอบแต่กลับไซ้ หน้าท้อง และแผ่นยอกของครู อย่าเมามัน ครูเจนพยายาม ผลักหัวผมออกจากตัวแก แต่ผมไม่ยอม ผมกลับไซ้แกหนักขึ้น ถึงซอกคอ ใบหู รักแร้ จนครูเจนมีอาการตัวสั่น อ่อนกระตุก หน้าแดง ไม่ผลักผมอีกแล้ว และได้ยินเสียงแกครางเบาในคอ
“ชัย ๆ พอ ๆ พอแล้ว ครู ๆ ๆ เสียว พอแล้ว เดี๋ยวไครมาเห็น พอแล้ว ซี๊ดๆ พอแล้ว พอก่อน ” มีหรือผมจะยอม (ก็เลิกเรียนแล้ว ค่ำลงบ้านนอกไม่มีใครมาเดินเล่นหลอกครับ ก็เสร็จผมซิครุบ ฮิๆๆ// ) ผมบอกว่า
“ครูครับ ผมรักครูจริงๆครับ// ”
พูดเท่านั้นแล้วผมก็รุกต่อ ไซ้ ตั่งแต่ศีรษะ ตลอดตนถึงข้อเท้า
“โดยเว้นของสำคัญใว้ก่อน ไซ้เพียงนอกผ้า” คุณครูเจนร้องครางในคอตลอดเวลา
“อือๆ ชัยๆ ซี๊ด ๆ โอ๊ะ ชัย//” ครางและซี๊ดตลอดเวลา ผมเห็นผ้าขาวม้า ตรงเป้าของคุณครูมีเสาธง ค้ำผ้าให้โด่ง ขึ้นมา อันเบ่อเล่อ// แถมกระดกงุบๆ ได้ด้วย โอกาสเป็นของผมแล้ว จึงไม่รอช้า จัดการสำเร็จโทษครูเจนน้อย โดยการครอบปากอม แล้วก็รูดเข้า /รูดออก/ เริ่มแรกก็ช้าๆ ก่อนยิ่งนานก็ยิ่งเพิ่มความเร็วมากขึ้น ครูเจนจึงร้องบิดตัวไปมา บาวครั้งเกร็ง บางครั้งกระตุก
“ซี๊ด ๆ โอ้ว ๆ ชัยๆ ซี๊ดๆ โอย/ ครูๆ ครูเสียว จริงๆ พอ ๆ พอก่อน ครูจะทนไม่ไหวแล้ว ซี๊ด ๆ อาว์ ๆ ” ร้องอยู่
ไม่ขาดปาก
สวรรค์เป็นของผมแล้ว ผมหรือจะยอมหยุด ผมจึงเร่งความเร็วสุดๆ ยอมเมื่อยปาก เมื่อยต้นคอแม้ถึงชีวิตก็ยอม ในที่สุดผมก็ชนะจนได้ ครูเจนน้ำแตกใส่ปากผม เป็นจำนวนไม่ใช่น้อย รสชาติเค็มมัน อร่อยอย่าบอกใคร ผมกลืนจนหมดไม่เหลือแม้หยดสุดท้าย แถมดูดเลียครูเจนน้อยจนสะอาดหมดจด แล้วผมก็ได้ยินแกร้อง
“โอ๊ะ// โอยๆ ชัย พอก่อน ครูเจ็บ ชัยโดนแผลครู?” ผมขอโทษ และส่งยิ้มให้แก ครูเจนยิ้มจื่นๆ แบบปั้นหน้า
ไม่ถูก แล้วแกก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด เรานอนกอดกันจนกระทั่งเช้า ได้ยินเสียงไก่ขัน ผมก็จัดการสำเร็จโทษครูเจนอีกครั้ง แล้วก็จัดเตรียมอาหารเสื้อผ้าให้แกเสร็จเรียบร้อยจึงไปเรียนหนังสือ
ผมปรนนิบัติครูเจนจนถึงวันศุกร์ ครูเจนจึงไปสอนหนังสือได้พวกผมได้ แต่สิ่งใหม่ที่พบคือ ครูเจนไม่ตีพวกผมอีกแล้ว ( แต่ให้ปั่นจิ่งหรีด แทน เมื่อพวกผมทำผิด 10 รอบท่อการท่องศัพท์ผิด 1 คำ ผมโดนปั่นจิงหรีดบ่อยๆ จนอยากจะขอร้องครูเจนสุดที่รักว่า ให้เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้ไหมครับ …. ศิษย์รักเวียนหัวแย่แล้ว อยากจะ
เม็คเลฟกับครูที่รักมากที่สุดครับ)
พวกเพื่อนๆ โดยเฉพาะไอ้ 4 เสือ มันถามผมว่า ผมแก้แค้นอะไรครูเจนวิทย์ ครูถึงยอมเปลี่ยนวิธีการลงโทษ
ผมจะบอกมันดีไหมครับ ? // ท่านผู้อ่าน
ครูเจน แม้จะยังไม่หายดี แต่ก็ไม่ยอมละทิ้งหน้าที่การสอน ผมจึงอาสาไปช่วยงานที่บ้านพักแกอยู่เสมอ บางทีแกก็เป็นฝ่ายขอให้ผมไปช่วย ทำความสะอาดบ้าน ซึ่งผมก็จะยินดีเป็นที่สุด และขอรางวัลแกตอบแทนอยู่เสมอ
ผมมีความสัมพันธ์กับคุณครูสุดที่รักจนจบชั้น ป.7 และสอบแข่งขันเข้าเรียนโรงประจำจังหวัดได้ (เพราะมีครูสุดที่รักเป็นผู้ติวให้) เมื่อมีโอกาสผมก็กลับไปช่วยงานแกอยู่เสมอ จนผมจบ ม.3 แกจึงแต่งงานกับครูพึ่งจบใหม่(ชะนี) ที่มาสอนโรงเรียนเดียวกัน
ผมไม่เสียใจหลอกครับ เพราะเป็นสิ่งที่ควรกระทำล้วสำหรับครูเจนวิทย์ ส่วนผมก็หาประสบการณ์ชีวิตของผมตอไปซิครับ จนกว่าจะพบคนที่เป็นของเรา//

naruto4738

ขอบคุณครับ

nutty2513

ขอบคุณคนะครับ

สมพร

ชอบมากๆ คับ

welove123

ขอบคูณมากมาย

bts1232003

ขอบคุณครับ

reallife2

ขอบคุณครับ

hallomoto

ขอบคุณครับ

ridozsmile

ขอบคุณครับ

wooddywooddy

ขอบคุณครับ

Medmayom

  ขอบคุณครับ

julee_25

ขอบคุณมากๆคร้าฟ

waragon

ขอบคุนมากครับ

kikimails

ขอบคุณครับ

zoodteaw

ขอบคุณครับ

beambtkk

Wow Wow wow

kitiporn

ก้อครูทั้งหล่อน่ารัก อดใจไม่ไหวครับ

Zentara

ขอบคุณครับ

silver998

ขอบคุณครับ

phongphat.0

หาส่วนที่ถูกซ่อนนี้ได้