รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น { 103- 104 }

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ปากดี ออกไปเลยไป เข้ามาก็ไร้สาระจะช่วยงานน้องสักนิดก็ไม่มี มึงพึ่งอะไรไม่ได้เลย”
“เออๆ กูมันพึ่งไม่ได้ตลอด แต่เวลามึงร้องไห้วิ่งเข้าหากูตลอดไอ้ตุ๊ดเอ้ย!”ด่าเสร็จไอ้โรมก็เดินหัวเราะออกจากห้องกูไปอย่างมีชัยชนะเจ็บใจจริงๆน้อยครั้งมากที่กูเถียงมันไม่ออกแบบนี้โทรไปเอาไปเรื่องกับไอ้มี่กูดีกว่าส่วนเรื่องเสื้อก็ค่อยทำหลังจากกูทำบล็อคเสร็จล่ะกันตอนนี้กูยังคิดอะไรไม่ออก  ฝันดี

ตอนที่ 103
“นอนได้แล้วครับ..เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ”เสียงไอ้มี่พูดบอกกูระหว่างนั่งคุยโทรศัพท์กัน
“ก็กูนอนไม่หลับ บอกกี่รอบแล้ววะ มึงง่วงก็นอนไปก่อนเลย กูโทรไปคุยกับคนอื่นก็ได้”
“หึหึ..ครับๆไม่ง่วงๆก็ไม่ง่วงครับ แต่พรุ่งนี้โรลลี่ต้องไปสอบถ้าไม่นอนเดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอานะ”
“เออวะ..เออๆนอนก็ได้ เจอกันพรุ่งนี้นะ ฝันดี”
“ครับๆฝันดีเหมือนกันครับ รักโรลลี่นะ นอนด้วยหล่ะไม่ใช่ไม่ยอมนอน”ไอ้มี่พูดก่อนกดตัดสายไป ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้วแต่กูยังนอนไม่หลับเพราะพรุ่งนี้กูมีนัดสอบตรงที่มหาลัยมัน กูตื่นเต้นมากๆไง เลยนอนไม่หลับ กลัวทำข้อสอบไม่ได้ด้วย มหาลัยไอ้มี่ยากจะตาย อย่าว่าแต่กูเลยไอ้จ๊ะก็นอนไม่หลับแต่มันโดนไอ้โรมขู่ให้นอนเลยต้องยอมนอน พรุ่งนี้กูไปสอบตรงแฟชั่นดีไซน์ ไอ้จ๊ะเข้าสถาปัตถ์ ไอ้นุสอบวิศวะ ส่วนไอ้แชมป์ตอนแรกที่คิดว่าจะสอบเข้าเหมือนกันเป็นว่าไม่สอบ เพราะมันจะไปเรียนบริหารมหาลัยเอกชนที่ค่าเทอมแพง เหตุผลเพราะแม่มันข้อร้องให้เรียน เพราะพี่ชายมันเป็นหมอทหารเลยไม่มีคนมารับช่วงต่อของธุระกิจที่บ้าน
ไอ้แชมป์ก็เป็นคนง่ายๆอยู่แล้ว แม่งก็เรียนได้หมดอ่ะ
“เป็นไงครับ..ตื่นเต้นใช่มั้ย โรลลี่ทำใจสบายๆไม่ต้องเครียดเข้าใจไหมครับ”แม่เดินเข้ามากอดและลูบหัวก่อนออกไปทำงาน
“ครับ..แม่อวยพรให้หนูหน่อย โรลลี่กลัว”
“หึหึ..ขี้อ้อนจริงๆเลยนะ ตั้งใจก็พอครับ ลูกชายแม่เก่งอยู่แล้ว ได้ไม่ได้ค่อยว่ากันทีหลัง แค่เต็มทีก็พอแล้ว”แม่พูดน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วหอมแก้มกูเป็นกำลังอีกสองฟอด กำลังใจมีขึ้นมาทันที
“รักแม่นะ...”กูเงยหน้าขึ้นหอมแก้มแม่หนึ่งทีก่อนปล่อยแม่ไปทำงาน หันมาเจอกับไอ้โค้กนั่งยิ้มแป้นมองหน้ากูขำๆ เพราะวันนี้มันมีนัดต้องไปส่งและนั่งรอกูสอบที่มหาลัยไอ้มี่ เป็นคำสั่งจากไอ้โรมและไอ้มี่ หลังจากที่ไอ้โค้กมานอนบ้านกูเพื่อทำใจดูเหมือนความสัมพันธ์ระหว่างพวกมันสามคนดีขึ้นมาก ด้วยนิสัยและอะไรหลายๆของไอ้โค้กด้วยมั้งไอ้มี่กับไอ้โรมเลยชอบและคุยกันได้  ไอ้โค้กมานอนเล่นทำใจบ้านกูอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มหลังจากนั้นก็กลับไปเคลียร์เรื่องทุกอย่างให้เสร็จ ตอนนี้มันย้ายออกมาอยู่คอนโดตัวเองเรียบร้อย ส่วนเรื่องมรดกไอ้โค้กจะมีสิทธ์อย่างเต็มตัวก็ต่อเมื่ออายุครบยี่สิบบริบูรณ์ แต่ระหว่างนี้ก็มีคนดูแลเรื่องเงินให้มันแทนแม่อยู่แล้ว
“โอเคยังพี่...จะไปก่อนสักหน่อยไหม ไปดูมหาลัยในอนาคตไง”ไอ้โค้กพูดแบบแซว
“สัส..กูตื่นเต้นโคตรอ่ะ”
“ตื่นเต้นไรวะ หนังสือก็อ่านมาแล้วอย่างที่แม่บอกนั่นแหละ ทำให้เต็มทีพี่ผมเก่งอยู่แล้ว เดี๋ยวไปเจอเฮียก็ได้กำลังใจเพิ่มอีกอ่ะ”
“เออๆขอบใจวะ ไปเหอะ ไม่รู้ป่านนี้ไอ้โรมลากไปจ๊ะไปหรือยัง”กูพูดแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพายหลังแล้วเดินตามไอ้โค้กออกไปขึ้นรถ ระหว่างทางที่นั่งรถไปมหาลัยกูนั่งนิ่งเงียบไม่ไหวติง นั่งจิกมืออย่างเดียว มาถึงมหาลัยเด็กที่มาสอบโคตรเยอะ มองแล้วตาหลาย
“พี่..เฮียอยู่ไหนอ่ะ”
“ไม่รู้วะ..มึงโทรหามันดิ ไอ้โรมหรือไอ้มี่ก็ได้”กูบอกแล้วยื่นโทรศัพท์ไปให้ไอ้โค้ก กูมองเด็กทุกคนที่มาสอบในวันนี้แต่ละคนแม่งก็ตื่นเต้นพอๆกับกูนี่แหละ
“ไงมึง”ไอ้นุเดินมาชนไหล่ มันมาพร้อมกับพี่เบสกับไอ้แชมป์
“ตื่นเต้นดิ ห่า..ไอ้จ๊ะอ่ะ มึงเห็นมึงยัง”
“กำลังมา เมื่อกี้กูโทรไปใกล้จะถึงล่ะ เฮียอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ”กูพูดแล้วหันไปมองทางไอ้โค้ก มันกำลังโทรหาไอ้มี่อยู่สักแปบก็กดวางแล้วส่งโทรศัพท์คืนมาให้กู
“ว่าไง..ไอ้มี่อ่ะ”
“นู้น..เดินมานู้นแล้ว”ไอ้โค้กแล้วชี้มือไปทางกลุ่มคนที่ยืนกันอยู่หน้าตึกสอบ ไอ้มี่เดินมาพร้อมกับพี่เสือและไอ้พี่โค้ก
“ทำไมทำหน้าตื่นแบบนั้น ยังไม่เจอข้อสอบซะหน่อย”ไอ้มี่เดินมาโยกหัวกูไปมาพร้อมกับหันไปทักทายพวกกูที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้
“กูตื่นเต้นหนิ..”
“ครับๆรู้แล้วว่าตื่นเต้น กินข้าวมาแล้วใช่มั้ย”
“เออ..แม่บังคับให้กิน มึงกูเหมือนจะอ้วกเลยวะ ท้องไส้แม่งปั่นป่วน”
“หึหึ..คิดไปเอง เฮียเดินมานู้นแล้ว”ไอ้มี่พูดแล้วจับหน้ากูหมุนหันไปทางด้านหลัง ไอ้โรมเดินมาพร้อมกับไอ้จ๊ะที่สภาพไม่ค่อยต่างจากกูเท่าไร แต่ดูมันจะตื่นคนมากกว่ากูอีก แม่งหันซ้ายหันขวามั่วไปหมด
“ไง..เมื่อเช้าแม่ให้พรแล้วใช่มั้ย”ไอ้โรมเดินเข้ามาตบหน้าผากกูเบาๆ   
“เออดิ”
“ก็ดีล่ะ..ไม่ต้องตื่นเต้น ข้อสอบไม่ได้ยากเว่อร์ขนาดนั้น”ไอ้โรมพูดคิ้วขมวด ได้ดิก็มึงมันเรียนเก่งหนิตั้งแต่มัธยมจนถึงตอนนี้ไอ้โรมไม่เคยเรียนได้เกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 3.50สักครั้ง เห็นมันเล่นๆบ้าๆแบบนี้เหอะ เก่งจะ
ตายห่า
“ก็มึงเก่งอ่ะ พูดได้ดิ”กูบ่น
“อ๋อ..แล้วมึงโง่รึไง”ไอ้โรมย้อนหน้านิ่ง
“ห่า..แม่ง! อวยพรกูหน่อยเร็วๆ จะได้เวลาแล้ว”กูพูดพร้อมจับมือไอ้โรมเขย่าแรงๆไอ้โรมส่ายหน้าเอือมๆแต่ก็ยอมดึงกูเข้าไปกอดแล้วตบหลังกูสองที
“ตั้งใจ ตั้งใจ และตั้งใจ เต็มที่กับมัน ไป!”มันพูดแล้วตบเข้าที่ท้ายทอยกูอีกครั้งก่อนดันตัวกูส่งให้ไอ้มี่แล้วหันไปสนใจเมียมันต่อ กูไม่ได้สนใจว่าพวกมันคุยกันอะไรกันแค่เห็นไอ้โรมทำหน้านิ่งกับไอ้จ๊ะที่ยืนนิ่งหน้างอ
“ยิ้มหน่อยเร็ว.. คนสวยของพี่ยิ้มหน่อยนะค่ะ”
“สัส..จิมมี่ หึหึ มึงอ่ะ..กูเครียดนะเว้ย”กูที่กำลังเครียดแม่งหลุดหัวเราะออกมาจนได้เพราะไอ้มี่นั่นแหละ
ชอบดัดจตริตพูดค่ะทำไม
“ฮ่าๆ ก็จะทำให้ยิ้มไง ไม่ต้องทำหน้าบึ้ง เฮียก็บอกแล้วไงว่าข้อสอบไม่ได้ยากขนาดนั้น”
“เออๆ พอเลยกูจะไปแล้ว ออกมากูต้องเห็นมึงด้วย”กูชี้หน้าคาดโทษไอ้มี่ก่อนเดินมาที่ตึกสอบพร้อมกับไอ้จ๊ะกับไอ้นุ พวกกูสามคนโดนแยกห้องสอบกูอยู่ห้องไกลสุด พูดอวยกันนิดหน่อยก่อนแยกย้ายกันเข้าห้องสอบ ก่อนทำกูรวบรวมสมาธิเอาตำราเข้าสมองโละเรื่องไร้สาระออกจากสมองให้หมด กูใช้เวลาทำข้อสอบคุ้มมากสัญญานหมดเวลาดังปุ๊บ กูฝนข้อสุดท้ายเสร็จพอดี เหมือนยกภูเขาออกจากอกไปได้เปราะหนึ่ง กูเดินออกมา
รอไอ้จ๊ะที่หน้าห้องสอบมัน
“โอไม่โอ”กูทักไอ้จ๊ะที่เดินหน้ายิ้มออกมาจากห้องสอบ
“ก็โอดี..ไอ้นุอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ รอมันหน้าห้องล่ะกัน”กูกับไอ้จ๊ะเดินมารอไอ้นุที่หน้าห้องสอบมันกำลังเดินออกจากห้องมาพอดี มันเห็นพวกกูก็ยิ้มแล้วส่งกำปั้นมาให้
“กูทุ้มหมดตัวเลยสัส!”ไอ้นุพูดเหนื่อยๆ
“ไม่ต่างกันเลย”กูกับไอ้จ๊ะพูดพร้อมกันแล้วเดินกอดคอกันมาหาพวกไอ้โรมที่นั่งรอกันอยู่ที่เดิม พวกมันหันมายิ้มให้กับพวกกูสามคนแล้วเริกคิ้วถามประมาณว่าเป็นยังไงมั่ง
“งานนี้ต้องฉลอง!!”ไอ้แชมป์เดินเข้ามากอดคอพวกกูแล้วพูดด้วยความดีใจ กูรู้ว่ามันคงรู้สึกเสียใจนิดๆที่ไม่ได้เรียนในสาขาที่ตัวเองอยากเรียน แต่ดีตรงที่ว่าไอ้แชมป์เป็นคนง่ายๆสบายๆ มันเคยพวกบอกกูว่าชีวิตนี้มันเกิดเพื่อทดแทนบุญคุณแม่อย่างเดียว ถึงมันจะเที่ยวเล่นผู้หญิงขนาดไหน แต่การเรียนไม่เคยตก ยากับการพนันก็ไม่เคยเล่นเพราะถ้าไอ้นุรู้ว่าเพื่อนคนไหนของมันยุ่งเกี่ยวกับเรื่องยาหรือเรื่องพนันโดนยำตีนแน่ๆ เพราะมันเคยผ่านช่วงแบบนั้นมาแล้วก็ได้พวกกูนี่แหละที่ช่วยประคองมันให้กลับมาดี ได้ขนาดนี้ เมื่อก่อนไอ้นุเหี้ย เหี้ยแบบกูไม่เคยคิดว่าจะกลับมาเป็นคนได้ขนาดนี้
“กูทำเพื่อมึงเลยนะเว้ย”ไอ้จ๊ะพูดขึ้นระหว่างรอพวกไอ้โรมไปเอารถ พวกกูเลยนั่งลงดูดบุหรี่เรียงกันสี่คน ไม่ได้นั่งทำแบบนี้กันนานมากมาก เมื่อก่อนช่วงที่พวกกูยังไม่แฟนก็นั่งดูดบุหรี่กับริมฟุตบาทหน้าโรงเรียนเกือบจะทุกวัน
“เพื่อกูยังไง”ไอ้แชมป์ถาม
“เอ้า!..ก็กูเป็นตัวแทนมึงที่ไม่ได้สอบไง สัส!”
“พูดเหมือนรู้ว่ากูจะเรียนสถาปัตแบบมึง”
“พูดเหมือนไม่รู้ว่ากูรู้ว่ามึงอยากเรียนสถาปัต ฮืม”ไอ้จ๊ะย้อนหน้ากวนตีน
“ห่า!..รู้ดี ขอบใจเว้ยอย่างน้อยก็ยังมีใจนึกถึงกู”ไอ้แชมป์พูดเสียงเศร้า พวกกูมองหน้ากันทันที
“เหี้ย..แค่นี้ทำไมมึงต้องซึ้งด้วยวะ เพื่อนกัน..มึงช่วยกูมาตั้งหลายเรื่องแค่นี้จิบๆ”ไอ้จ๊ะพูดแล้วกอดคอไอ้แชมป์แน่น นั่งดูดบุหรี่รอกันสักพักพวกไอ้โรมก็เอารถมาจอดรอด้านหน้า ห่า..วันนี้รถจะเยอะกันไปไหนวะ กว่าจะมาถึงร้านข้าวแทบตายหิวไส้จะขาด วันนี้พวกกูมาไกลกันถึงร้านพี่ชิน หึหึ..ไม่ได้มานานมากอ่ะ แต่ไอ้โรมนี่ยังติดนึบเป็นแฟนคลับร้านนี้เหมือนเดิม ไอ้จ๊ะพอรู้ว่าเป็นร้านของไอ้พี่ชินก็หันมายิ้มกริ่มหน้าเจ้าเล่ห์กับกูทันทีเลยโดนไอ้โรมดีดหน้าผากเข้าให้ ไอ้นุกับไอ้แชมป์และคนอื่นก็แยกย้ายไปกันคนละทีแล้วไปเจอกันที่ร้านคืนนี้ ส่วนไอ้โค้กนี่ทิ้งกูไปเรียบร้อย ไม่รู้มีสาวที่ไหนโทรมตามคุยโทรศัพท์เสร็จแม่งก็หนีหายไปเลย
“มองหาไร”ไอ้มี่ถาม
“มองหาลูกเจ้าของร้าน”กูตอบพร้อมกับยักคิ้วกวนตีนไปไหน ไอ้มี่แสยะยิ้มมุมปากทันที
“ปากดีตลอด เดี๋ยวลูกเจ้าของร้านมาจริงๆคืนนี้มีคนได้เจ็บตัวทั้งคืนแน่”ไอ้มี่พูดหน้าหื่นแววตาเจ้าเล่ห์โคตร
“เหมือนจะกลัว”
“หึหึ..ไม่กลัวอะดีแล้วครับ เพราะถึงกลัวก็ไม่ปล่อยอยู่ดี”
“ปากดี ไอ้สัส!”
“มากกว่าปากก็ดี อันนี้โรลลี่ก็รู้หนิ”ทำไมวันนี้กูรู้สึกว่าไอ้มี่พูดจากวนตีน แล้วชอบทำหน้าหื่นใส่ด้วยวะ
“ยิ่งแก่ยิ่งหื่นนะมึง”กูด่า ไอ้มี่พยักหน้ายิ้มรับอย่างไม่คัดค้าน
“แรงดีด้วย”
“จิมมี่!”กูกัดฟันพูดแล้วเตะที่ขาใต้โต๊ะมันทันที ชอบพูดจาไม่ดูสถานที่แล้วหน้านี่แม่งก็ตายได้อีก
“หึหึ..อะไรแค่นี้อายวะ ทุกทีต้องเถียงมากกว่านี้ดิ ฮ่าๆ”
“ปัญญาอ่อน สั่งให้กูด้วย กูเอาแบบมึงเลย”กูพูดแล้วหันหน้าหนีไปมองทางอื่น ขืนยังจ้องหน้าจ้องตากับไอ้มี่กูคงต้องโดนมันลวนลามทางสายตาแน่
“ทางนี้ๆเว้ย!”เสียงไอ้แชมป์ตะโกนเรียกแข่งกับเสียงเพลง พวกมันมารอกันอยู่แล้ว วันนี้ไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็มาด้วยแต่งตังกันน่ารักโคตรอ่ะ
“ทำไมเพิ่งมาวะ”ไอ้นุก้มหน้าลงมาถามที่ข้างหู
“เพิ่งตื่น”กูตอบพร้อมกับหันไปมองทางไอ้มี่อย่างเจ็บใจ เพราะมันนั่นแหละทำกูมาสาย เสือกล่อกูไปสองรอบก่อนมาเนาะๆ มันบอกว่าให้รางวัลที่กูทำข้อสอบได้ ถามสักนิดก็ยังดีว่ากูอยากได้ไหม นี่กูแค่สอบยังไม่ได้ประกาศผลเลยนะ ไม่เข้าใจว่ามันจะรีบให้รางวัลไปไหน ควาย!
“อ่อ..เออๆ”
“หึหึ..เหี้ยใครวะ”ไอ้แชมป์แหกปากเสียงดังจนพวกกูและโต๊ะข้างๆได้ยิน ตาก็มองตามมือมันที่ชี้ไปทันที
ไอ้โค้กเว้ยมากับใครวะนั่น
“น้องมึงแน่มากไอ้สัส!”ไอ้แชมป์หันมาพูดกับกูทันทีที่เห็นหน้าคนที่ไอ้โค้กเอามาด้วย กูที่เห็นยังแอบอึ้งนี่มันน้องกะทิดีกรีดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งของโรงเรียน แต่บุคลิกแม่งโคตรตรงข้ามกับดรัมเมเยอร์ทุกคนที่ผ่านมาเลย เพราะน้องแกแม่งทั้งแนวและเท่ห์มาก
“ดีมาก!”ไอ้เนมพูด กูที่ได้ยินหันไปมองทันที มันกับไอ้มิ้นนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันสองคน
“มองไรกันอ่ะ”ไอ้โค้กถามหน้างงนิดหน่อย เพราะพวกกูทั้งโต๊ะจ้องพวกมันสองคนตาไม่กระพริบยิ่งไอ้แชมป์นี่ทำหน้าเสียดายโคตร
“สวัสดีค่ะ”น้องกะทิยกมือไหว้พวกกูทั้งโต๊ะ พวกไอ้โรมก็รับไหว้และยิ้มรับกันอย่างเป็นมิตร เพราะวันนี้ที่มามีเพื่อนผู้หญิงของไอ้โรมมาด้วย
“มาด้วยกันได้ไงอ่ะ”ไอ้แชมป์ถาม น้ำเสียงมันแบบเสียดายโคตร
“ก็แฟนกันอ่ะ..โอ๊ะ!”ไอ้โค้กโดนน้องกะทิทุบไหล่ดักปั๊กเลย
“มึงอ่ะ..กูเจ็บ”
“แล้วมึงพูดทำไมเล่า”
“ก็มึงแฟนกูอ่ะ!”ไอ้โค้กย้อนกลับเสียงสูง น้องกะทิตอนนี้ก้มหน้างุดๆไม่กล้ามองหน้าพวกกู
“น้อยๆหน่อย กะทิมานั่งข้างพี่มาๆ”ไอ้เนมลุกขึ้นมาดึงน้องไปนั่งข้างๆ ดูท่าทางมันคงจะถูกใจแฟนคนนี้ของไอ้โค้กมาก กูมองไอ้โค้กที่ตอนนี้ยืนหน้างอมองแฟนมันแบบงอนๆ เห็นแล้วขำ ไม่เห็นจะเหมือนตอนอยู่โรงเรียนกับเพื่อนมันเลย
“เฮ้ย!”กูล้มตัวลงไปตามแรงที่ไอ้มี่ดึง มันดึงกูให้ลงมานั่งเบียดกับมันจนแทบจะเกยตักกันอยู่ล่ะ
“อะ..อื้อ..ไม่เอา คนเยอะ”กูพูดพร้อมกับเอามือยันหน้าไอ้มี่ออกห่างเพราะแม่งจะเข้ามาจูบกูอ่ะ คนยังนั่งเต็มโต๊ะอยู่เลยอีกอย่างตอนนี้กูก็ยังไม่ได้เมาด้วย
“อะไร..ทุกทีไม่เห็นอาย โรลลี่อย่าเล่นตัว เร็ว”
“สัส..กูไปเล่นตัวตอนไหน มึงอ่ะ..”
“ไม่ต้องเร็วดิ..จูบหน่อย จุ๊บๆ หึหึ”ไอ้บ้า จิมมี่บ้า แม่งทำเองหัวเราะเอง กูเลยต้องหัวเราะตาม มันเลยได้โอกาสจูบปากกูทันที มันยกตัวเองขึ้นนิดหน่อยจัดท่ากูให้ดีแล้วกอดเอวกูแน่น ส่วนกูก็กอดคอมันไว้หลวมๆ
“รักโรลลี่นะ”ไอ้มี่พูดระหว่างที่ปากเรายังแนบติดกัน มันจูบย้ำเบาๆเหมือนจะเล่นมากกว่า มือมันยังกอดเอวกูไว้เหมือนที่กูยังกอดคอมันไว้เหมือนกัน กูแกล้งเบี่ยงหน้าหลบตอนมันจุ๊บปาก เล่นไปเล่นมาก็หัวเราะกันสองคน
“ขอบคุณนะ”กูพูดขึ้นระหว่างสบตากันเงียบๆ เสียงเพลงในร้านก็ดังเหมือนเดิมแต่ไม่สนใจ แค่มองหน้าแล้วยิ้ม ยิ้มแบบอยากให้รู้ว่ากูก็รักมันมากเหมือนกัน ไม่เคยคิดหรือเบื่อมันเลยสักนิด ทุกครั้งเวลากูทำตัวงี่เง่าใส่ก็กลับมานั่งกลัวคนเดียวทุกครั้ง กลัวว่ามันจะเบื่อ กลัวว่ามันรำคาญ กลัวว่ามันจะไม่รัก…เจ็บทุกครั้งถ้ามันอยู่กับใครแล้วยิ้มได้เหมือนตอนอยู่กับกู ไม่ชอบให้ไอ้มี่ดีกับคนอื่นเหมือนที่ดีกับกู เหมือนจะเห็นแก่ตัวแต่กูก็เป็นแบบนั้นจริงๆกูคงทนไม่ได้แน่ถ้าเห็นมันไปยืนลูบหัวหรือหอมแก้มใครนอกจากกู
“ขอบคุณเหมือนกัน”ไอ้มี่พูด หน้าพวกกูตอนนี้ชิดกันมากเลยได้ยินเวลาอีกฝ่ายพูดอะไร
“อะไร”
“ขอบคุณ ที่อยู่ให้พี่รักโรลลี่มากขนาดนี้ไง ไม่เคยคิดเบื่อโรลลี่เลยนะ คราวหลังไม่ต้องเก็บเอาไปคิดมากแล้วร้องไห้คนเดียวเข้าใจไหมครับ”ไอ้มี่พูดพร้อมกับเอาจมูกสีกันเบาๆ
“รู้ได้ไง”
“รู้ดิ..ที่รักทั้งคนไม่สนใจได้ยังไง เนอะ”มันพูดแล้วกดปากลงที่ริมฝีปากกูแล้วดันจนกูตัวเอนไปด้านหลัง กูยิ้มแล้วอ้าปากให้ไอ้มี่สอดลิ้นเข้ามา ไอ้มี่ลูบและขย้ำก้นกูเบาๆมันยกขากูขึ้นมาพาดบนตักมัน
“อะ..อื้ม..ไม่เอา”กูพูดแล้วรีบจับมือไอ้มี่ที่กำลังปลดตะขอกางเกงกูออกทันที
“อื้อ..ทำไมอ่ะ จับหน่อย”
“ไม่ได้..คนอยู่เยอะมึงไม่เห็นรึไงแค่นี้ก็พอ ก่อนมามึงก็ทำกูไปแล้วนะ”กูพูดหน้างอนิดๆ
“ฟัดกันนัวขนาดนี้ มึงไม่ต้องอายแล้ว ไอ้สัส!”ไอ้แชมป์พูดขึ้นเสียงดัง กูหันไปมองหน้ามันทันที เจอไอ้โรมกำลังนั่งมองมา ไอ้มิ้นกับไอ้เนมก็นั่งหน้าแดงเหมือนกำลังอาย คนอื่นๆก็มองแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม
“ห่า..ขอตัวดิ”กูพูดแล้วอ้าปากรับบุหรี่จากไอ้แชมป์ มือไม่ว่างกำลังกอดกับไอ้มี่อยู่
“สบายเหลือเกิน”ไอ้โรมพูดแบบประชดลุกขึ้นเดินมาต่อไฟให้กู ต่อไฟเสร็จแม่งก็ตบหน้าผากอย่างแรงหนึ่งที
“มึงนี่มองเนอะ ไม่อายรึไง”ไอ้โค้กถามแฟนมันที่นั่งมองกูกับไอ้มี่กอดนัวเนียกันอยู่ไม่ห่าง กะทิส่ายหน้าแล้วยักไหล่ชิวๆ
“น่ารักออก”
“หื้อ….”ไอ้มิ้นกับไอ้เนมหันไปมองก่อนหันกลับมามองกูอีกครั้ง
“ประสาท..ถ้าอยากบอกกูก็ได้เดี๋ยวทำให้ มาๆ”ไอ้โค้กพูดแล้วยื่นหน้าจะไปหอมแก้มแฟนมัน แต่โดนกะทิตบกลับมาแต่ไม่แรงเท่าไร แค่พอหน้าชานิดหน่อย
“พี่โรล..มิ้นอิจฉาเลิกกอดสักทีซิ!”ไอ้มิ้นกระแทกเสียงบอกพร้อมกับทำหน้างอแบบงอนๆ
“ทำไมอ่ะ ที่รักกู”ไอ้มี่พูดพร้อมกับกอดและหอมแก้มกูโชว์อีกครั้ง
“จ่ะ..!”
“ผัวมึงไปไหนอ่ะ กูยังไม่เห็นเลย”ไอ้มี่ถาม
“เหอะ..ไปตาย!”ไอ้มิ้นตอบหน้าบึ้ง
“ตายจริง มึงเป็นม่ายนะนั่น ผัวทิ้ง ฮ่าๆ โอ๊ย!”กูหมั่นไส้เลยหยิกเข้าที่หน้าขามัน
“ทะเลากันเหรอ”กูขยับตัวนั่งให้ดี ไอ้มิ้นพยักหน้าเบาๆมันเงยหน้ามองหน้ากูเหมือนจะร้องไห้
“แล้วออกมาแบบนี้ ไอ้ฟิกรู้เรื่องหรือเปล่า”
“รู้..เดี๋ยวมันมารับ”
“มันมารับ ก็แสดงว่าหายงอนแล้วดิ”กูถามอีก เริ่มงงกับมันนิดนึงล่ะ
“หึหึ มันบ้างอนคนเดียวไง ไอ้ฟิกยังไม่รู้เรื่องว่าตัวเองโดนงอนไง บ้าบอ!”ไอ้เนมหันไปด่าคู่ซี้ของมัน
“อ้าวไหงงั้นอ่ะ..มีแบบนี้ด้วยเว้ย”
“ก็มิ้นเจ็บใจมันอ่ะ ชวนออกมาด้วยก็ไม่ยอมมาบอกว่าจะทำงาน ไม่รู้ทำงานหรือรอคุยเอ็มกับใครกันแน่!”
“มึงเป็นหนักถึงขั้นโคม่ามาก คนอย่างไอ้ฟิกไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อหนีเอาตัวรอด ถ้ามันบอกว่าทำงานก็คือทำงาน มันบอกรักมึงแล้วหนิ สบายใจได้”ไอ้มี่พูดหน้าเจ้าเล่ห์
“พูดเหมือนมึงรู้ว่ามันคิดยังไง”กูถาม
“หึหึ..รู้ดิซี้กันไม่รู้เหรอ เนอะเหี้ยเสือเนอะ”
“ไม่เหี้ยเลยนะมึง ไอ้สัส”พี่เสือด่ากลับมาหน้ายิ้มๆ
“บอกรักแล้วไง บอกรักได้ก็บอกเลิกได้”ไอ้มิ้นพูด เหมือนมันจะยังไม่หายคลางแคลง
“มึงพูดเองนะ ไอ้ฟิกยังไม่พูด เชื่อใจมันหน่อย มึงเลือกที่จะเป็นแฟนมันแล้วต้องหัดเชื่อใจมันเยอะๆคบกับ
ไอ้ฟิกสบายจะตาย รักบอกรัก เกลียดบอกเกลียด ไม่มีอะไรขุ่นหมองหัวใจ ที่สำคัญมึงโดนมันบอกรักไปแล้ว”
“ทำไมมึงย้ำ ว่าไอ้มิ้นโดนไอ้ฟิกบอกรักแล้วหลายรอบจังเลยว่ะ”กูถามด้วยความสงสัย
“หึหึ..โรลลี่ลองถามไอ้เนมดูนะ คบกับไอ้เสือมาสามปีโดนไอ้เสือบอกรักกี่ครั้ง”
“ไอ้ฟิกมันไม่ใช่คนพูดมาก มันเป็นคนเงียบ เงียบกว่าไอ้เสืออีก ไอ้เรื่องจะมาให้อธิบายเป็นฉากๆว่าเรื่องมันเป็นแบบนั้นแบบนี้เหมือนคนอื่นนี่ไม่มีทาง คิดจะรักกับคนแบบนี้มัน ใจต้องนิ่งมาแกว่งๆเลยรวนแบบไอ้มิ้นไง”ไอ้มี่พูดแล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้มิ้นที่ยังหน้างอไม่เลิก ส่วนไอ้เนมที่โดนพาดพิงก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร
“มิ้นเปล่ารวนนะ แต่มิ้นแค่เซ็งที่มันไม่พยายามทำให้มิ้นเข้าใจ”
“มันไม่พยายามที่ทำให้มึงเข้าใจ หรือมึงที่ไม่พยายามเข้าใจมันเอง นึกให้ดีทุกครั้งเวลาไอ้ฟิกทำอะไรผลที่ได้กลับมามึงหรือมันที่ได้เปรียบ”ไอ้มิ้นเริ่มคลายหน้าบึ้งลงนิดนึง
“มึงรักไอ้ฟิกมากไหม”ไอ้มี่ถาม
“มากดิ”ไอ้มิ้นตอบเสียงดังฟังชัดแทบจะทันที
“ปากบอกว่ารักมาก แต่ไม่เชื่อใจมันสักนิดเนี่ยนะ เชื่อใจมันหน่อย สงสารน้องกูบ้าง”
“เชื่อใจตลอดเหอะ!”
“เหรอ”พวกกูพร้อมใจกันประชดกลับทันที ไอ้มิ้นทำบึ้งแบบอายๆ นั่งกันอีกสักพักใหญ่ไอ้ฟิกก็เดินเข้ามาเพื่อมารับไอ้มิ้นกลับบ้านอย่างเดียว แต่ไม่ได้กลับเพราะโดนไอ้มี่กับพี่เสือบอกให้นั่งกินด้วยกันก่อน ไปๆมาๆก็เลยกลับพร้อมกัน เมาเรียงรายกันเป็นตัวๆ
ตอนที่ 104
“จัดของครบยังวะ”กูถามไอ้โรมอีกครั้งก่อนที่จะแยกย้ายกลับไปนอน
“ครบหน่า..มึงนี่ก็เว่อร์เกินจะเอาอะไรไปเยอะแยะ”ไอ้พูดบ่น มือนี่ก็จับยัดเสื้อผ้าเข้ากระเป๋า
“กูกลัวไม่พอนี่หว่า มึงเป็นพี่มึงก็ทำไป อย่าพูดมาก โว๊ะ..”
“เออ…มึงไม่มีน้องมั่งให้รู้ไป กลับๆห้องมึงไปได้ล่ะ เห็นหน้าแล้วแม่งหงุดหงิด แล้วพรุ่งนี้ก็ตื่นให้มันตรงเวลาหน่อยนะ ชักช้าไม่ทันเพื่อนก็อดไป”
“รู้หรอกหน่า มึงบอกแฟนมึงเหอะ ไอ้ห่าจ๊ะขี้เซาหนักกว่ากูอีก”
“ไม่ใจครับ ที่รักกู ไปได้แล้วไป”ไอ้โรมเดินมาดันหลังกูแล้วพลักให้ออกมาจากห้องนอนของมันหลังจากที่พวกกูนั่งจัดกระเป๋าเตรียมตัวไปเที่ยวพักผ่อนในวันพรุ่งนี้  ไปแบบไม่ทันได้ตั้งตัว นึกอยากไปกันก็ไป ไอ้โรมกับ
พี่จุ๊บนั่นแหละตัวดี วันดีคืนดีก็เดินเข้ามาสั่งให้พวกกูเตรียมตัวกันไปเที่ยว พวกกูที่อยู่ระหว่างรอประกาศผล
ก็ว่างอยู่พอดี เลยไม่มีปัญหา อีกอย่างก็ไปช่วงวันหยุดไม่ได้ขาดเรียนแล้วหนีไป
“นอนยังครับ”บ้าป่ะวะ โทรมาแล้วถามว่านอนหรือยัง ถ้านอนแล้วกูจะตื่นขึ้นมารับโทรศัพท์มึงอีกไหม
“เป็นไรมากป่ะ นอนแล้วมั้ง ตอนนี้กูละเมอตื่นมาคุยกับมึง”
“โรลลี่อ่า…”ทำน้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว กูรู้สึกหมั่นไส้ทุกทีเวลาจิมมี่มันทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่ ไม่ได้น่ารักเลยสักนิด
“อะไรๆ…มึงอาบน้ำ กินข้าวยังเนี่ย”
“ดูนาฬิกาดิ กี่ทุ่มล่ะ อยู่ได้รึไงถึงไม่กิน”
“จะรู้ไหม ก็วันๆนึงกูเห็นมคงไม่ค่อยอยากจะกินข้าว เห็นดูดบุหรี่อย่างเดียว”กูพูดประชด แต่ก็เรื่องจริงเพราะช่วงนี้มันโคตรโทรมอ่ะ ดูดบุหรี่จัดขึ้นด้วย ข้าวก็ไม่ค่อยจะกินต้องบังคับถึงจะยอมกิน กูก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกัน กูเคยถามนะว่ามันติดยาหรือเปล่า แต่โดนงอนกลับมาซะงั้น มันหาว่านิสัยไม่ดีชอบยัดเยียดให้มันเป็นคนเลวอยู่ตลอดเวลา กูว่ามันเรียนหนักจนเข้าขั้นจะเป็นบ้าล่ะ
“เลิกแล้วครับ ไม่ค่อยดูดแล้ว เป็นช่วงๆเหอะ”
“เหรอ…เจอหน้าทีไรกลิ่นบุหรี่ตลอด ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้นะจิมมี่กูเลิกคบแน่ เดี๋ยวคนเขาหาว่ากูคบคนบ้าเมายาเป็นแฟน”
“อะไรอ่า…ก็บอกว่าเลิกแล้ว นิสัยวะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดูได้เลย หล่อจนคนอื่นต้องเสียดายเลย”
“เออๆกูจะรอดู แต่ถ้าไม่หล่อจริง พรุ่งนี้ทั้งวันไม่ต้องมาเข้าใกล้กู ตกลงไหม”
“ตลอดอ่ะแม่ง..!”
“ขึ้นแม่งนะเดี๋ยวนี้นะ…นอนๆไปได้ล่ะ ยิ่งดึกยิ่งเพ้อนะมึง พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นเช้าอีก”กูพูดบอกพร้อมกับยืดตัวบิด
ขี้เกียจตัวเองแล้วเดินเข้าไปล้างหน้าเตรียมตัวจะนอน
“ครับๆ นอนก็ได้ พรุ่งนี้พี่ขึ้นไปปลุกที่ห้องนะ เจอกันครับ ฝันดีนะ”ไอ้มี่พูดแล้วกดวางสายไป ส่วนกูก็อยากจะนอนแต่เหมือนจะนอนไม่หลับวะ รู้สึกตื่นเต้นแปลกๆไม่รู้เป็นอะไร สงสัยตื่นเต้นที่ได้เจอไอ้มี่ในรอบสามอาทิตย์ ย้ำว่าสามอาทิตย์เต็มๆ ไม่แม้แต่เห็นหน้า คุยโทรศัพท์กับทุกวันก็จริง แต่ก็ดีเหมือนกันทั้งมันและก็กูจะได้มีเวลาอยู่กับตัวเองเพื่อนฝูงและครอบครัวบ้าง ที่สำคัญคือกูจะได้มีเวลาว่างมานั่งสกรีนคู่ที่มันอยากได้นักสบายๆโดยไม่ต้องกังวลว่ามันจะเดินเข้ามาเห็น กว่าจะเสร็จนี่เล่นเอากูเกือบตาย ตอนสกรีนไม่ค่อยเท่าไร
เพราะไอ้โค้กทำให้ แต่ตอนคิดลายกับแกะลายนี่แหละที่กูเกือบตาย ตอนวาดร่างแบบในสมุดมันก็สวยดี เก๋ดี
แต่พอลองแกะแล้วแม่งแทบร้อง โมโหจะเขวี้ยงทิ้งไม่ทำตั้งหลายรอบ แต่พอนึกหน้าไอ้มี่แล้วสงสาร ทิ้งไม่ลงจริงๆ ฮ่าๆ
“มึงจะชอบไหมวะ”กูพูดกับตัวเองเบาๆ เอาเสื้อคู่สองตัวของกูและของมันมาวางต่อกัน เป็นลายเด็กผู้ชายสองคน ลักษณะท่าทางกูวาดให้ออกมาเหมือนพวกกูที่สุด ทั้งผม สีหน้า ลักษณะเด่นๆเวลาไอ้มี่ชอบทำ เวลาเอามาต่อกันจะดูเหมือนจูงมือกัน ตัวการ์ตูนไอ้มี่กูทำให้เหมือพวกเด็กช่างที่ชอบเอาเสื้อช็อปผาดบ่า ทำหน้าตากวนตีน แบบที่มันชอบทำอยู่เป็นประจำ แค่คิดและอธิบายให้คนอื่นฟังก่อนที่จะทำยังยากเลย ไอ้โรมนี่เหมือนจะไม่เชื่อว่าคนใจร้อนแบบกูจะยอมนั่งหงุดหงิดทำลายเสื้อเป็นวันๆ
“มองหน้าหน้าเรื่องรึไง”กูทักไอ้มี่ที่กำลังยืนจ้องหน้ากูเหมือนกำลังสำรวจความผิดปกติบนร่างกาย ทั้งที่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง กูว่าคนที่ควรจะสำรวจน่าจะเป็นกูมากกว่า เพราะมันแม่งแอบไปตัดผมสั้นมาตั้งแต่ตอน
ไหนวะ ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง ก็เมื่อต้นเดือนก่อนยังบอกกูว่าจะไว้ผมยาวอยู่เลย นี่มันเสือกตัดสั้นซะงั้น ทำสีผมสีออกเทาหม่นๆ และที่สำคัญมึงไปเจาะคิ้วมาตั้งแต่ตอนไหน มันใส่เป็นจิวเล็กๆตรงหางคิ้วด้านซ้าย ดูแล้วกวนตีนโคตร ทำแบบนี้มันดูเป็นผู้ชายแบดบอยเลวๆไปเลย
“ใครกันแน่ที่หาเรื่อง”มันเดินเข้ามากอดกูแล้วโยกตัวไปมาเบาๆ คิดถึงวะ
“คิดยังไงถึงตัดผมสั้น ไหนบอกจะไว้ยาว”กูถาม เพราะเมื่อก่อนนี่พูดนักพูดหนาว่าจะไว้ผมยาวแล้วค่อยไปตัดสั้นจะทำบ็อบเทแบบที่ผู้หญิงเขาทำกัน
“ก็อยากตัด แล้วหล่อป่ะ”
“ก็ดี..หัดเจาะคิ้วนะมึง มีอะไรมากกว่าเจาะคิ้วป่ะเนี่ย”กูถามแล้วผละมันออกตามองสำรวจหาความผิดปกติบนร่างกายของมัน
“แลบลิ้นดิ!”กูสั่ง อยู่ดีๆก็รู้สึกแอบกลัวว่ามันจะไปเจาะลิ้นขึ้นมา กูเคยแอบได้ยินมันพูดเปรยๆคนเดียวว่าอยากไปเจาะลิ้น
“อะไร..ยังไม่เจาะครับ อยากเจาะเหมือนกัน แต่กลัวโดนด่า”
“กูด่าแน่ มึงอย่านะจิมมี่”กูพูดเสียงเข้มทันที เจาะนิดๆพอเป็นพิธีก็โอนะ แต่ถ้ามากไปสำหรับกูมันดูสกปรกวะ รู้สึกเต็มๆหาความเซ็กซี่ไม่ได้ยังไงก็ไม่รู้
“รู้หรอกหน่า ไม่ทำหรอก”
“เออ อย่าให้กูเห็นว่ามึงไปเจาะลิ้น กูดึงลิ้นขาดแน่”
“เหอะๆน่ากลัววะ”
“เจ็บป่ะ”กูลองนิ้วไปแตะกดจิวที่หางคิ้วของมัน ไอ้มี่สั่นหัวยิ้มๆพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเรา
สีกันเบาๆ
“เอ่อ..โทษนะครับ เฮียให้มาถามว่าตกลงจะยืนล่อกันตรงนี้เลยหรือเปล่าจะได้นั่งรอ”เสียงไอ้โค้กดังขึ้น
“ห่า…!”กูกับไอ้มี่ด่าใส่หน้ามันพร้อมกัน
“พวกมึงจะด่ามันทำไม หรือไม่จริงยืนกอดกันกลม ทำเหมือนอยู่ในห้องกันสองคนมิปาน”ไอ้โรมพูดหน้า
กวนตีน ตอนนี้พวกมันยืนยิ้มกันอยู่ที่รถเรียบร้อยล่ะ
“อิจฉาว่างั้น”กูพูดพร้อมกับกอดคอไอ้มี่ให้แน่นขึ้น ไอ้โรมทำท่าหมั่นไส้แล้วหันไปงุงงิงใส่ไอ้จ๊ะที่นั่งรออยู่
ในรถ แต่มันไม่สนใจเพราะกำลังนั่งสุ่มหัวเลือกแผ่นหนังอยู่
“ไปเหอะ..กูไม่อยากไปถึงให้เย็นมาก”ไอ้นุพูด พวกกูมองหน้ากันแล้วทยอยกันขึ้นรถ ยกเว้นพี่จุ๊บกับพี่ส้มสองคนเพราะพี่จุ๊บเอารถยนต์ไปเอง เอาไปไว้เผื่อๆเพราะขากลับของคงเต็มรถมากกว่าตอนขาไป ส่วนไอ้โค้กหลังจากมีแฟนก็หนีบเอาแฟนไปไหนมาด้วยตลอด ตอนเย็นเวลามันซ้อมบาสกูก็เห็นน้องกระทิไปนั่งการบ้านรอมันอยู่ข้างสนามทุกวันและกูก็เห็นมันตีกันทุกวัน กะทินี่ดุจริงอะไรจริง เตะจริงต่อยจริงกูเห็นมากับตา
“พี่โรลกินขนมไหม”ไอ้มิ้นหันมายิ้มถามแล้วยื่นถุงขนมถุงใหญ่มาให้ เมื่อเช้าตอนมันมาที่บ้านกูสีหน้าคนละอย่างกันตอนนี้เลยนะ เมื่อเช้านี่บึ้งตึง ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เสียเต็มประดา เหตุผลเพราะนอนไม่พอเลยงอแงใส่ไอ้ฟิก แต่ไอ้ฟิกไม่สนใจซ้ำยังโดนตวาดใส่เลยนอยส์แดก แต่พอผ่านไปซักพักหันกลับมาอีกทีกูเห็นมันไปยืนอ้อนไอ้ฟิกเหมือนเดิม
“ไม่เอาอ่ะ เหมือนจะเวียนหัวหน่อยๆวะ มึงมีอมยิ้มป่ะ”
“มีๆเนมซื้อมา พี่เสือหยิบถุงขนมด้านหน้าส่งให้เนมหน่อย”ไอ้เนมพูดพร้อมกับยื่นอมยิ้มรสส้มมาให้ กูมักชอบเป็นแบบนี้ประจำเวลานอนไม่พอหรือต้องเดินทางไกลๆ
“จะอ้วกหรือเปล่า”ไอ้โรมตะโกนถามกูมาจากด้านหน้า กูสั่นหัวแล้วเอนตัวลงนอนตักไอ้มี่แทน ทำยังไงก็ได้ให้หลับเป็นพอต้องหลับอย่างเดียวเท่านั้น ไม่อย่างนั้นกูอ้วกแน่
“พี่โรลเอายาดมกระทิไปดมก่อนก็ได้ค่ะ เพิ่งซื้อมา ยังไม่ได้ใช้”กะทิพูดพร้อมกับส่งยื่นยาดมมาให้ ยังไม่ถูกแกะใช้จริงๆด้วย กูรีบแกะแล้วยัดเข้ารูจมูกตัวเองทันทีค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
“ตอแหลติดยาดม”เสียงไอ้โค้กพูดกับแฟนมัน
“เรื่องของกู มึงเสือกไร”เลยโดนกะทิสวนกลับไปแบบนี้ ในรถคันนี้มีกะทิที่เป็นผู้หญิงคนเดียวแต่พอไปถึงที่นู้นพวกเพื่อนไอ้โรมรออยู่แล้วและในนั้นก็มีผู้หญิงรวมอยู่ด้วย
“ลุกขึ้น ลงไปล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่า จะได้สดชื่น”ไอ้มี่พูดและตบแก้มกูเบาๆ กูลุกขึ้นนั่งมองออกนอกกระจกนี่มันปั๊มนี่หว่า ถึงปั๊มแล้ว
“กูหิวข้าว”กูพูดบอกไอ้มี่ระหว่างกำลังเลือกซื้อขนมที่เซเว่นในปั๊ม กูหยิบแหลกอ่ะเพราะตอนนี้กูหิวมากถึงมากที่สุดเพราะเมื่อเช้าก่อนออกมากูเสือกตื่นเต้นเกิน ไม่ยอมกินอะไรรองท้องทั้งที่แม่กับไอ้โรมก็ทำข้าวต้มให้กินกันออกเดินทาง
“หึหึ…นึกว่าจะแน่ ก็ดีเหมือนกันจะได้กินยาด้วย”ไอ้มี่พูดเหมือนเยาะเย้ย
“ยาเหี้ยไร กูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
“ไม่เป็นก็กินได้ ยาแก้เวียนหัว เพราะท้องว่างเกินไปโรลลี่เลยรู้สึกเหมือนอยากจะอ้วก มึนหัวไง”
“ตกลงจะเป็นหมอ หรือวิศวกร”
“เป็นวิศวกรแต่เมียเก่าเป็นหมอเลยพอรู้มาบ้าง”ไอ้มี่บอก กูยกเท้าขึ้นสูงให้มันเห็นก่อนกระแทกลงไปที่ตีนมันอย่างแรง หมั่นไส้ปาก
“กินป่ะ?”ไอ้มิ้นยื่นถ้วยมาม่ามาตรงหน้า กูสั่นหัวไม่เอาแล้วหยิบขนมปังขึ้นมากินแทน รู้แบบนี้กินข้าวมาซะก็ดีสายๆแบบนี้ร้านอาหารยังไม่ค่อยเปิดเท่าไร จะกินข้าวในเซเว่นก็เสียอารมณ์
“ของมึง!”ไอ้โรมเดินมายื่นถุงผ้าใบใหญ่มาให้ กูทำหน้างงใส่
“อะไร”
“ข้าวไง ไม่รู้จักเหรอ?”
“สัส…โอ้วมีเนื้อทอดด้วย มึงทำตอนไหนอ่ะทำไมเมื่อเช้ากูไม่เห็นมีเลย”กูตาวาวทันทีที่เห็นกับข้าวที่ไอ้โรมทำมา มีเนื้อทอดของโปรดกูด้วย
“อย่าพูดมาก กินๆเข้าไป เรื่องมากไม่มีใครเกิน”ไอ้โรมบ่นแล้วเดินไปนั่งลงข้างไอ้จ๊ะเหมือนเดิม ไอ้มิ้นกับ
ไอ้เนมนี่วิ่งกรูเข้ามาช่วยกูกินทันที อร่อยอ่ะ ปกติกูเป็นคนไม่ชอบกินเนื้อเท่าไร ถ้าจะกินก็จะให้ไอ้โรมทำให้เป็นส่วนใหญ่ เพราะเวลามันทำมันจะหั่นเป็นชิ้นเล็กๆเวลามาคลุกกับข้าวจะอร่อยมาก ออกหวานนิดๆเค็มหน่อยๆ ราดน้ำปลาพริกเล็กน้อยจะอร่อยโคตร
“อ๊าก…ถึงซะทีเมื่อยตูดไปหมดแล้ว”ไอ้เนมแหกปากแล้วบิดตัวหมุนซ้ายทีขวาทีหลังจากลงจากรถตู้ พวกเพื่อนไอ้โรมจัดการสถานที่ไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ที่นี่เป็นรีสอทของเพื่อนในคณะมันคนนึงเรื่องที่พักเลยไม่มีปัญหา
“ไปมึง…เล่นน้ำกัน”ไอ้เนมหันมาชวนไอ้มิ้นที่เพิ่งกระโดดลงมาจากรถ พวกกูไปทางพวกมันเป็นตาเดียว ดูท่าทางมันสองคนจะเตรียมตัวมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะเพราะแม่งเล่นถอดกางเกงเหลือแค่บ็อกเซอร์แล้ววิ่งลงทะเลไปต่อหน้าพวกกู ทำเอาพวกเพื่อนไอ้โรมถึงกับมองตาค้างก็ขาของไอ้สองรัก-ยม ทั้งขาวและเรียวน้อยซะเมื่อไหร่หล่ะ
“ของเขาดีจริงๆ”ไอ้แชมป์พูดขึ้น พี่เสือกับไอ้ฟิกหันไปมองหน้าทันที
“ไปเว้ย แยกย้ายๆเย็นนี้มีนัดสังสรรค์ใหญ่อีก”ไอ้โรมพูดขึ้นเสียงดังก่อนที่แต่ละคนจะแยกย้ายกันเดินไปห้องของตัวเอง บรรยากาศโดยรวมของที่นี้สบายและน่าอยู่มาก มีลมพัดเย็นตลอด ข้างในก็ตรงแต่งแบบเรียบๆ
แต่คลาสิคดีมากแต่ที่กูชอบคงเป็นโทนสีของห้อง
“อื้อ…เมื่อยโว๊ย”กูแหกปากเสียงดังแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มๆขยับตัวขึ้นไปนอนให้เท่ากับไอ้มี่แล้วเอาขาก่ายบนตัวมันซะเลย
“ฟอด คิดถึงจัง”ไอ้มี่ตะแคงตัวพร้อมกับสอดแขนเข้ามารั้งคอกูให้เข้ามาชิด มันหอมลงที่แก้มไล้ลงมาเรื่อยๆ
จนมาถึงที่ซอกคอ มันจูบเบาๆสลับสับเปลี่ยนระหว่างคอบ้าง แก้มบ้าง หูบ้าง เอาให้คุ้มสมกับที่ห่างมานาน
“มึงมีกิ๊กบ้างป่ะเนี่ย”กูพลิกตัวขึ้นไปนอนบนตัวมันแล้วไล้มือตามโครงหน้ามันเบาๆ เพราะตั้งแต่ที่นั่งรถมา
จนมาถึงที่นี่ กูนั่งมองหน้ามันตลอดทาง กูมีความรู้สึกว่าไอ้มี่มันดูหล่อขึ้นวะ อาจจะเพราะว่ามันไปตัดผมสั้นมาด้วยมั้ง เลยดูหน้าโล่งทำให้เห็นโครงหน้าเรียวแหลมของมันชัดเจนแบบไม่มีผมมาบดบัง
“หึหึ…ทำไมถามแบบนี้อ่ะ”
“ก็เปล่า..”เสียงสูงไปนะกูว่า ไอ้มี่หัวเราะทันที มันยกหน้าขึ้นมาจุ๊บปากกูเบาๆ
“ไม่ชอบมีกิ๊ก”
“แต่ชอบมีชู้ใช่ไหม”กูย้อนกลับแบบยิ้มๆ
“เป็นชู้กับพี่ไหม”
“แล้วเมียมึงอ่ะ”กูแสร้งถามหน้าเศร้า ใช้นิ้วเขี่ยเล่นไปตามลำคอไล้ลงไปจนถึงหน้าอกของมัน
“ไม่เป็นไรครับ เมียพี่เข้าใจ เราแอบทำกันเมียพี่ไม่เห็นหรอก”
“แต่กูไม่ชอบของมีเจ้าของหนิ มึงเลิกกับเมียมึงซิ”
“เลิกไม่ได้ เลิกกับเมียแล้วจะเกาะใครกินอ่ะ ฮ่าๆ”หัวเราะเฮฮาบ้าบอกันไปทั้งกูและก็มัน ตอนนี้ในใจกำลังคิดอยู่ว่าจะให้เสื้อกับมันเลยดีไหม แต่กลับมาคิดอีกทีถ้าให้ตอนนี้ไม่แคล้วไอ้มี่เอาใส่อวดคนอื่นแน่ กูอายนะเว้ย ฉะนั้นตัดปัญหาค่อยให้ตอนกลางคืนก่อนวันกลับดีกว่า ถึงจะอายแต่ไม่ค่อยเท่าไร
“กินไรอ่ะ”กูถามไอ้เนมกับไอ้มิ้นที่นั่งกินกันตัวสั่น บนตัวพวกมันสองคนมีผ้าขนหนูผืนใหญ่คนละผืนคลุมตัว ที่ตรงชายหาดพวกไอ้โรมก็เล่นน้ำกันอย่างเมามัน
“ข้าวผัด พี่โรลเพิ่งตื่นเหรอ”ไอ้มิ้นถาม กูพยักหน้าแล้วเดินเข้ามาดูของกินบนโต๊ะ มีข้าวผัด มีกุ้งเผา มีหอย
มีปลาหมึก ปลาเผาก็มี กูว่าพวกมันต้องสั่งมาแน่เลย สงสัยค่อยทำกินเองตอนเย็น ไอ้มี่นี่ยังไม่ตื่นนอนหลับอยู่ในห้อง กูไม่อยากกวนเลยเดินหนีออกมาเงียบๆ
“ทำไมไม่ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมากินข้าววะ”กูถาม
“ไม่เอา เดี๋ยวเนมจะลงไปเล่นต่อ”ไอ้เนมพูด
“ปากเขียวขนาดนี้เนี่ยนะ”กูถามอีก
“นานๆจะมาทั้งที ก็ต้องเอาให้สนุกซิ กลับไปคราวนี้ต้องไปสอบอีกแค่คิดก็ปวดหัวแล้ว”ไอ้เนมบ่นหน้างอ
“เว่อร์”เสียงพี่เสือดังแว่วๆขึ้นมา กูหันไปมอง พี่แกไปนอนยาวอยู่บนเก้าอี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ ใส่แว่นซะเท่ห์เชียว
“ชิ…พี่เสือยุ่งอะไรด้วยหล่ะ”
“อยากยุ่งนักหนิ รีบกินแล้วก็ไปอาบน้ำ ไม่ต้องลงไปเล่นแล้ว มึงอยากเป็นไข้รึไง”
“ไม่อาบ เนมจะไปเล่นกับพวกพี่โรมต่อ เชิญพี่เสือนอนนิ่งอยู่คนเดียวเหอะ น่าเบื่อมาทะเลมานอนอยู่ได้
ถ้าอยากนอนคราวหลังก็นอนอยู่บ้านนู้น ไม่ต้องมา เสียอารมณ์”ไอ้เนมลุกขึ้นบ่นยาวแล้วเดินเข้าไปถีบเก้าอี้
ที่พี่เสือนอนอยู่อย่างแรงก่อนเดินหน้าบึ้งลงทะเลไป กูกับไอ้มิ้นมองหน้ากันงงๆอารมณ์ไหนของมันอีกวะเนี่ย
“พี่โรลเล่นน้ำกัน”ไอ้มิ้นหันมาชวน
“มึงลงไปก่อนเลยเดี๋ยวกูตามไป”กูบอกแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง ไอ้มี่ไม่ได้อยู่บนเตียงแล้วสงสัยอยู่ในห้องน้ำ
“ไปไหนมา”มันถามงัวเงียตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ
“หาของกิน มึงหิวไหม กูหยิบขนมปังติดมือมาด้วย วางอยู่บนโต๊ะอ่ะ”กูพูดบอก ไอ้มี่เดินไปหยิบแล้วยัดใส่ปากทันที ท่าทางจะหิวจัด
“เปลี่ยนชุดจะไปไหน”ไอ้มี่ถาม
“เล่นน้ำดิ”กูพูดพร้อมกับโยนกางเกงสามส่วนให้มันเอาไปเปลี่ยน
“จะเล่นหรอ”ไอ้มี่ถามอีกครั้งเหมือนไม่แน่ใจ แต่กูว่ามันขี้เกียจมากกว่าเพราะดูท่าทางแล้วตั้งท่าจะนอนลูกเดียว ตาปรือนี่จะหลับล่ะ
“มึงง่วงก็นอนไป ไม่ต้องฝืน”
“ไม่ได้ฝืนแต่หวง”ไอ้มี่เดินเข้ามานั่งซ้อนกูจากด้านหลังพร้อมกับสอดมือเข้ามาที่เอวแล้วดึงตัวกูเข้าไปชิดกับ
อกมัน
“หวงอะไร”
“ก็หวงอ่ะ ไม่ชอบให้มอง”
“ใครจะมอง พวกไอ้โรมก็ตั้งเยอะแยะ ปล่อยเร็วกูจะไปเล่นน้ำ”กูพูดแล้วตบมือไอ้มี่ให้ปล่อย เพราะมันเริ่มลามปามล้วงมือเข้าไปในกางเกงกูอ่ะดิ
“ไม่เอาอ่ะ เล่นอย่างอื่นกับพี่ที่ห้องดีกว่า”มันพูดเสียงแหบไม่พอยังมากัดติ่งหูกูเล่นอีก
“ไม่เอา..ปล่อยกูไปก่อนนะ กูอยากเล่นน้ำจริงๆนะมึง”กูพลิกหันไปกอดคอมันไว้แล้วส่งสายตาอ้อนๆไปให้
ณ.ตอนนี้กูยังเสียตัวให้มันไม่ได้เพราะอยากเล่นน้ำทะเล คนเยอะเล่นหลายคนสนุกจะตาย
“แล้วถ้าไม่ให้ไปหล่ะ”ไอ้มี่ถามหน้าเจ้าเล่ห์แล้วลูบที่ต้นคอกูเบาๆ
“ถ้าไม่ให้กูไป…กูก็จะทำแบบนี้กับมึงไง”พูดเสร็จกูก็จับเข้าที่หูทั้งสองข้างของมันแล้วดึงกลับหลังไปอย่างแรง
“โอ๊ยๆ…เจ็บๆ ปล่อยก่อนเร็ว”
“จะให้กูไปไหม ตอบมาเดี๋ยวนี้เลย”กูดึงหูมันไปเล่นมา ตอนถามก็ยื่นหน้าไปกัดแก้มมันเล่นด้วย
“โรลลี่จับปล้ำซะดีไหมเนี่ย ปล่อยเร็ว เจ็บครับ”ไอ้มี่พูดแล้วจับมือกูที่กำลังจับหูมันอยู่ กูสั่นหัวพร้อมกับเอนตัวนอนลงกับพื้นไอ้มี่เลยต้องก้มลงมาตามแรงดึงของกู ตอนนี้จมูกกูกับมันชนกันเรียบร้อย
“เจ็บมากไหม”กูถามแล้วปล่อยมือจากหูมันเอาไปกอดคอไว้แทน มืออีกข้างก็ลูบเล่นที่หูมันเบาๆ
“ไม่มากครับ อย่าทำแบบนี้เดี๋ยวอดไปเล่นน้ำ พี่ไม่รู้เรื่องด้วยนะ”ไอ้มี่พูดแล้วสอดมือเข้ามารองหัวกูไว้ กูยกขาขึ้นไขว้และสีกันบนหลังของมัน ยิ่งตอนนี้จิมมี่มันไม่ได้ใส่เสื้อซะด้วย
“ไม่ให้กูไปมึงก็โดนดึงหูอีก จะเอาไหม”
“หึหึ…งั้นพี่ปล่อยโรลลี่ไปเล่นน้ำดีกว่าเนอะ เดี๋ยวหูขาด”ง่าส์…ทำไมมึงปล่อยกูง่ายแบบนี้วะ อุตสาห์อ่อยซะขนาดนี้แล้วนะ เห้ยๆไม่ใช่ล่ะ กูจะไปเล่นน้ำก่อนดีกว่า มันปล่อยง่ายแบบนี้ก็ดีแล้วหนิ แต่มันผิดวิสัยจิมมี่ไง
ทุกครั้งถ้ามันจะเอาแม่งก็ได้ตลอด แต่ครั้งนี้พอเสนอให้แล้วไม่เอาซะงั้น
“ห่วงหูมากกว่าหวงกูรึไง”กูถามแล้วหอมแก้มมันหนึ่งที
“อ้าว..เกิดหูขาดขึ้นมาก็หมดหล่อดิ”
“อ๋อ…เออกูจะได้รู้ว่ามึงมันเป็นคนแบบนี้”ชิส์…งอน
“ขี้งอนวะ ล้อเล่นหรอกหน่า พี่ก็ต้องหวงโรลลี่มากว่าอยู่แล้วดิเนอะ แต่ที่ปล่อยไปเพราะคิดว่ายังไงคืนนี้โรลลี่ก็ไม่รอดพี่อยู่ดี ค่อยเก็บรวบยอดตอนกลางคืนเลยดีกว่า”
“ใครบอกกูจะให้มึง คืนนี้กูจะนอนกับไอ้เนม”
“นอนได้ให้เหยียบหน้าเลย”
“แน่นะ ถ้าคืนนี้กูนอนกับไอ้เนมพรุ่งนี้มันล้างหน้ารอตีนกูได้เลย”
“พาลๆ…แบบนี้พาลนี่หว่า ไปลุกขึ้นได้แล้วจะไปเล่นน้ำใช่ไหม ชักช้าพี่หมดอารมณ์ล็อกตัวโรลลี่ไว้ถึงพรุ่งนี้เช้าเลยนะ”ไอ้มี่พูด กูรีบผลักมันออกแล้วลุกขึ้นเดินหนีมันเข้าห้องน้ำทันที ก็เสือกพูดอย่างเดียวไม่พอยังมาทำสายตาหื่นใส่อีก มือนี่ก็รุกหนักกูมากขึ้นเรื่อยๆ ขืนยึกยักไม่ลุกขึ้นตามที่มันบอกกูได้ฟ้าเหลืองกับมันแน่นอน
“กว่าจะมานะมึง ทำอะไรกันอยู่หล่ะ”ไอ้จ๊ะตะโกนถามทันทีที่เห็นหน้า บนหัวมันมีทรายเต็ม สงสัยโดนไอ้แชมป์แกล้งเอาทรายขึ้นมายีหัวแน่นอน
“เสือก”กูด่าพร้อมกับวิ่งตรงเข้าไปกดมันลงน้ำอีกรอบ ไอ้จ๊ะแหกปากโวยวายลั่นเพราะโดนพวกกูรุม
พวกไอ้โรมนี่ก็จับเหวี่ยงกันสุดๆไม่เกรงใจว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย กะทินี่แมนเกินตัวจริงๆถึงขนาดขึ้นขี่คอ
พี่โตเพื่อนไอ้โรมแล้วกระโดดตีลังกา พวกกูนี่มองตาข้าง ไอ้นุกับไอ้แชมป์ไม่ค่อยเท่าไรพวกมันก็ทำได้
แต่กูกับไอ้จ๊ะเคยพยายามแล้วแต่แม่งไม่ได้ ไอ้เนมกับไอ้มิ้นก็เล่นตัวตายขนาดตาแดงปากสั่นก็ยังไม่ยอมหยุด
สู้ไม่ถอยจริงๆ
“ไอ้นุขึ้นได้ล่ะ ไอ้โค้กมึงด้วย ส่วนพวกมึงที่ทำอาหารเป็นเชิญเสด็จขึ้นได้ล่ะ เดี๋ยวจะเย็นเกิน”ไอ้โรมตะโกนเรียกเสียงดัง ทำเอาพวกที่โดนเรียกชื่อทำหน้าเซ็งทันที ยิ่งไอ้นุที่กำลังจู๋จี๋กับแฟนมันทำหน้าหงิกงอไปไหน
“จิมมี่กับไอ้เสือก็อยู่ สองคนนั้นแม่งก็ทำเป็น มึงจะให้กูไปทำครวยไรครับ”เพื่อนไอ้โรมคนนึงถามขึ้น เพื่อนมันแม่งเยอะเกินกูจำได้แต่หน้า
“แล้วมึงจะแดกไหม ไอ้ปลากะพงนึ่งมะนาวสามช่าตึ่งโป๊ะของมึงอ่ะห๊ะ”ไอ้โรมสวนกลับมา ทำเอาพวกกูฮาครืน แค่ชื่อก็ฮาล่ะ แล้วไอ้รสชาติมันจะขนาดไหนวะเนี่ย
“ฮ่าๆไอ้เหี้ยกันมึงจะทำแดกอีกนะ ไอ้ปลากะพงสามช่าตึ่งโป๊ะเหี้ยของมึงเนี่ย”พี่โตตะโกนถามแบบขำๆ
พวกเพื่อนมันอีกสี่ห้าคนนี่ทำหน้าแบบรับไม่ได้กันทันที
“ห่า..ไอ้เหี้ยโต งั้นมึงอย่าแดกนะไอ้สัด เออๆกูขึ้นก็ได้วะ แม่ง!”พี่กันพูดหน้างอแต่ก็ยอมขึ้นฝั่งตามที่ไอ้โรมบอก ส่วนพวกกูที่ไม่ต้องโดนลากไปทำกับข้าว ก็เล่นกันต่อ เล่นไปเล่นมาจนฟ้าเริ่มมืดบวกกับไอ้ฟิกก็เดินมาตามไอ้มิ้นให้ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว พวกกูโห่แซวมันสองคนทันที
“โรลลี่เปียก วิ่งเข้ามาทำไม ห๊ะ!”ไอ้โรมตวาดกูเสียงดังลั่น เนื่องจากกูวิ่งลุยเข้าไปหาของกินโดยที่ตัวกูยังเปียกโชกทั้งตัวแบบนี้ ไอ้เนมที่วิ่งตามกูมาติดๆหยุดชะงักตีนทันที
“ก็หิวอ่ะ”หงอเลยกู ทั้งอายทั้งเจ็บใจ ไส้กรอกที่วิ่งจะเข้ามากินก็ไม่ได้กิน
“ถอยหลังไป ไกลๆ ไกลกว่านั้นอีก เห็นไหมนั้นว่าเป็นที่นั่งอะห๊ะ ไม่รู้เรื่อง”ไอ้โรมยังไม่ลดละในการตวาดกู ไอ้มี่ก็ไม่รู้หายไปไหน ทำไมไม่ออกมาหากูสักทีหละ กูจะโดนไอ้โรมแดกหัวอยู่แล้วนะ
“หนาว”กูพูดบอกมัน ทำหน้าเศร้าสุดฤทธิ์อะกู แค่นี้ไม่เห็นต้องโมโหใส่เลยนี่หว่า
“ห่า…ไอ้เหี้ยโรมแกล้งน้องไอ้สัด จิมมี่มาเอาเมียมึงไปได้ล่ะ”พี่จุ๊บเดินเข้ามาตบหัวไอ้โรม กูมองหน้ามันทันทีเจอไอ้โรมยักคิ้วกวนตีนมาให้

“เปตร!”กูด่าพร้อมกับทำท่าจะพุ่งเข้าไปเอาเรื่องแต่จิมมี่ดึงไว้ทัน บังอาจมาก บังอาจมาทำให้กูขายหน้าต่อหน้าประชาชน
“ด่ากูนะด้วยนี่นะ ไปอาบน้ำกินยาด้วยนะครับ น้องโรลลี่น้องรัก”ไอ้โรมเดินเข้ามาตบแก้มกูแล้วพูดเยาะเย้ยออกมาอย่างน่าหมั่นไส้ แต่กูทำอะไรไม่ได้เพราะโดนไอ้มี่ล็อกตัวเอาไว้

GBOMK

ขอบคุนคับผม

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนนะครฟผม

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ

kiloay

ขอบคุน มากคราฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

เที่ยวกันอีกละ

Soyu

ขอบคุณนะครับ