มนตราทาสบำเรอ.... ตอนพิเศษ -1- 2 -....

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
....บรรจง....บรรจง....กดมืดตัดตรง หัวใจ …..
....บรรจง....บรรจง ....ฝังลงดินจมลงไป ……
เธอจะอยู่ในใจของ ฉันตลอดไป...
ทุกคืน....ทุกคืน...
ฉันรู้สายตาเธอจ้องมอง   ฉันรู้เสียงเธอตามหลอกหลอน...
ก่อนนอน....ก่อนฉันนอน ....
ฉันเห็น .....
เธอบรรจง.....ก้มลงบอกรักอย่างแผ่วเบา ....
......ทั้งที่เธอตายไปแล้วตั้งนาน .......
..จะลาก....จะขัง....จะฝัง....
....ฉันไว้กับเธอ.....

......ทั้งที่เธอตายไปแล้วตั้งนาน .......
#๑]
"พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... "
"อื้อ!?  "
แววตาวิงวอนของ ...ดวงตากลมใส ที่เคยมองตามผมมาตลอด.....กลายเป็น สีแดงกล่ำไปแล้ว.....
..................สมองผมมันมึนๆ .....ภาพความทรมานของร่างเล็กที่ดิ้นพล่านคลานหนี...เบื้องหน้าผม....กลายเป็นเรื่องสนุก...เด็กน้อยร่างเล็กที่โดนเพื่อนสนิทสองตัวอย่างไอ้เวย์กับไอ้ดินชำเรา..จนแทบไม่เหลือสภาพ.....
ถูกพวกผมมองเป็นเรื่องสนุก .....
.....มันสนุกจริงๆ ..........เหมือนกระต่ายตัวน้อยๆที่สั่นกลัว ....ร่างบางเล็กๆตรงหน้าผมสั่นกระตุกตามแรงกระแทกของ ไอ้เวย์ ....
ผิวเนื้อที่เคยขาวนวลกลายเป็นสีแดงช้ำทั่วตัว ....ตามแรงจาบจวงของผมกับไอ้เพื่อนอีกสองตัวที่ยังไม่หยุดความกระสันอยาก....
พื้นที่ใต้ต้นไทร ริมน้ำตอนเย็น สายลมเอื่อยๆกับกลิ่นหอมของกอเตย.......... ทำให้ที่ตรงนี้มันสวยจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้มันสวยงามยิ่งกว่า ก็ ร่างบางของ เด็กน้อยที่อยู่ใต้ร่างพวกผมนี้หล่ะ ....มันเร่งอารมณ์อยากให้เกินขอบเขต
"เด็ดโคตรๆ เลย ไอ้กร ....ซี๊ด ...เด็กมึงนี่...สุดๆเลยหว๊ะ....ฮาๆ...ตอดกูเหี้ยๆเลย "
ไอ้เวย์เพื่อนผมซี๊ดปากไป เร่งโหมแรงกระแทกลงสะโพกไป  ผมละสายตาแววตาสีแดง แล้วจ้องมอง แท่งเนื้อใหญ่ของไอ้เวย์ ที่กระแทกรูดกับรูเนื้อ.....สนุกหว๊ะ..... ยิ่งไอ้เวย์ ถอนแท่งมันออกมาแล้ว อัดแรงกระแทกเข้าไปใหม่ ภาพนั้นยิ่งทำให้ผมอยากมีส่วนร่วมอีกครั้ง ......  
"ไม่เล่นแล้วเหรอว๊ะ ไอ้กร ..... เด็กมันยังไหวอยู่น่า มึงดูนี่...."
ไอ้ดินเรียกผมให้ดูมันดูดเลียยอดอกสีสวย  มันดูดเลียจนได้ยินเสียงลิ้นกับน้ำลาย แล้วหัวเราะตามเมื่อมือมันบี้บด ยอดอกที่แข็งเป็นไต ของ ร่างบางแรงๆ แล้วก้มลงไปกัดจนเห็นเป็นรอยฟัน ....ร่างบางที่ไอ้เวย์กำลังกระแทกตัวใส่ สะดุ้งเฮือกดิ้นร้นไปมา...... แต่ก็ทำได้แค่นั้น..... เพราะพวกผม มัดมือเล็กๆนั้นเอาไว้ทั้งสองข้าง.....เรื่องสนุกที่เพิ่งคิดขึ้นมาได้หลังจาก พวกผมเทคยาผสมกัญชาเข้าไป.................
..เสียงกรี๊ดร้องผ่านแววตาที่เอ่อไปด้วยน้ำตา ร่างเล็กจ้องมองผมเหมือนวิงวอน ...เสียงกรี๊ดร้อง ไม่มีออกมาจากริมฝีปากอิ่ม เพราะผมใช้เสื้อของตัวเอง อุดยัดปิดปากนั่นไว้ .....
...ภาพปากอิ่มๆที่ถูกเสื้อผมยัดไว้ มันซ้อนทับภาพอีกภาพ .........
"หึหึหึ...พี่จะเอาผ้าออกให้ ....แต่หนามอย่าร้องนะครับ....."
ผมต่อรองด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา  ร่างบางตรงหน้า ยังกระตุกสั่นตามแรงไอ้เวย์ที่ไม่ยอมหยุดขยับ ....หนามเตย พยักหน้าแรงๆ คงจะพยักหน้าหล่ะมั้งเพราะผมไม่รู้ว่า... หน้าที่ผยักขึ้นลงนั่นเพราะหนามเตยตกลงหรือเพราะไอ้เวย์มันกระแทกน้องเข้าไม่ยั้ง ...ผมค่อยๆ ดึงเสื้อของผมออกจากปากหนามเตย ....
"พี่กร ช่วยด้วย !"
'เพี้ย!'
เสียงร้องเรียกชื่อผมดังขึ้นทันที่ที่เสื้อหลุดออกจากปากหนามเตย  ช่วยเสี้ยวนาทีอีกเช่นกันที่ผมฟาดผ่ามือใหญ่ของตัวเองลงไปที่ ใบหน้าเนียนจนหน้านั้นหันไปตามแรงมือ.....   
เสียงกรี๊ดร้องนั้นหยุดลงทันที...หนามเตย จ้องหน้าผมเหมือนหาคำตอบ ....สั่นกลัว และยั่วยวน ...ไม่รู้สิผมรู้สึกเหมือน พวกผมเองเป็นเสือ ที่กำลัง จะไล่ต้อนกินลูกกวางตัวน้อย ..........เรื่องสนุก...ที่เรียกความเสียวได้สุดยอด
"พี่บอกว่าอย่าร้องไง? ........เด็กดี....ช่วยพี่หน่อยนะ ....พี่ทนไม่ไหวแล้วนะครับ"
ผมใช้นิ้วตัวเองสอดเข้าไปในปากอิ่มแล้ว ง้างปากเล็กๆที่เคยออดอ้อนผมนั่นให้อ้าออก.... ก่อนจะดันแท่งเนื้อของผมเข้าไปในปากแทนเสื้อของผมที่เคยยัดอุดปากหนามเตยไว้ ... ถึงหนามเตยจะเบือนหน้าหนี แต่ผมก็ใช้อุ้งมืออีกข้างจับใบหน้าเล็กบีบปากให้หันมาจนได้ ลองใส่แท่งเนื้อของผมลงไปแต่มันก็ยังไม่ใช่ท่าที่ถนัด
"เฮ้ย! ไอ้เวย์เปลี่ยนท่าดีกว่าหว๊ะ ....มึงเอาออกมาก่อน ไอ้เหี้ยดินมึงก็หยุดด้วย ดูดเก่ง เลียเก่งนักนะมึง...ชอบก็ไม่บอก..ฮาๆ"
ไอ้เวย์มันถอนแกนแท่งมันออกมาจากตัวหนามเตย เสียงเหมือนจุกก๊อกหลุด ทำเอาพวกผมหยุดหัวเราะไม่ได้  ... น้ำขาวขุ่มที่เยิ้มไหลลงไปตามร่องเนื้อยิ่งทำให้พวกผมอยาก...ผมจับ หนามเตยผลิกตัวเป็นท่าคลาน แล้วให้ไอ้ดินลงไปนอนข้างล่างใต้ตัวน้องเขา เหมือนรู้งาน ไอ้ดินครอบปากมันอมแท่งเนื้อสีชมพู ที่อยู่เหนือหน้ามัน แล้ว ใช้มือช่วยไล้ลูบลูกบอลทั้งสองใบของหนามเตย เสียงร้องครางแผ่วๆ เหมือนจะจุกอยู่ที่ลำคอขาว ผมใช้มือจับเชยคางหนามเตยขึ้นมา ดวงตาสีช้ำแดงจากคราบน้ำตา ริมฝีปากที่กัดข่มเสียงไว้เพราะผมห้าม ...ไม่ให้ร้อง
ผมไม่รู้เลยว่าเด็กตัวน้อยที่คอยตามติดผมมาตลอด จะนำความกระสันอยากมามากขนาดนี้....สนุกชิบหาย!
ผมง้างปากหนามเตยออกแล้วจ่อยัดแท่งเนื้อของตัวเองเข้าไป มันครูดกับฟันคมๆนิดหน่อย แต่ไม่แรงมาก ปากเล็กๆ คับไปด้วยแท่งเนื้อของผม ตอนนี้หนามเตยคงไม่มีแรงอะไรแล้ว ที่ยังพยุงตัวอยู่ได้ก็น่าจะเพราะผมจับไหล่เล็กๆนั่นไว้ ส่วน ไอ้เวย์ก็โอบสะโพกไว้อีกทาง ....ผมค่อยๆ ขยับ ปรับให้อะไรมันเข้าที่เข้าทาง แล้ว ค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออกช่องทางทางปากอิ่มนั้น ...
"เฮ้ยเวย์ มึงใส่มาสักทีดิ ...จ่ออยู่นั้นหล่ะ..อ่อนจนยัดไม่เข้าหรือไงว๊ะ? ฮาๆ"
สิ้นคำผม ไอ้เวย์มันก็แทงแท่งเนื้อมันเข้าอีกทางจนมิดด้าม  หนามเตยสะดุ้งเฮือกแต่ไม่ได้กัดลงมาที่เนื้อของผม เพราะมันคับปากเล็กๆ นั้นจนไม่เหลือพื้นที่ ....
แรงกระแทกของไอ้เวย์ส่งมายังผม ...ยิ่งมันกระแทกแรงปากหนามเตยก็ยิ่ง ดูดอมรูดแกนเนื้อของผม...
"เหี้ยเวย์! กระแทกอีก...เอาอีกแรงๆ ....ของกูจวนจะได้ที่แล้ว.... "
เหมือนพวกเรากำลังเล่นชักกะเย่อกัน แค่มันสนุกกว่ามันกว่าเสียวกว่า!
ผมร้องครางแล้วจับ ประคองหน้าหนามเตยให้ เป็นไปตามจังหวะแรงกระแทกของไอ้เวย์ สุดท้ายก็กระทุ้งแก่นเนื้อของผมเข้าคอหนามเตยไปจนสุดลำ แล้วกระชากออกมา ปลดปล่อย น้ำเหนียวสีขาวขุ่น ให้มือช่วยอีกนิดหน่อย น้ำสีขุ่นก็ไหล เปรอะเต็มใบหน้าหนามเตย ....
ไอ้เวย์เองก็กระแทกแท่งใหญ่ของมันเข้ากับร่างหนามเตยอีกสามสี่ทีก่อนจะ ใส่แรงอัดเข้าไปอีกครั้ง พร้อมเสียงครางของมันที่ลากยาว เหลือแต่ไอ้ดินที่ยัง อมๆเลียๆ อะไรของมันไปเรื่อย ....
...ผมกับไอ้เวย์สลับกันเล่นทั้งปากทั้งช่องกระสัน ของหนามเตยจนหมดแรง ทิ้งตัวลงไปนอน กลิ้งที่ พื้นหญ้า...เหนื่อย สนุก อารมณ์ดี มองไปทางไหนมันก็ดีไปหมด  ขนาดมองรากไทรที่ย้อยลงมาระริมน้ำผมกับไอ้เวย์ยังหัวเราะลั่น .....
....หันไปมองไอ้ดิน ตอนนี้ไอ้ดินมันกำลังขย้ำ หนามเตยแล้ว หลังจากที่เคยอมๆเลียๆ อะไรของมันไปเรื่อย ....
ผมสะกิดไอ้เวย์ให้หันไปนอนมอง....
.....ไอ้ดินเอาแท่งของมันมาถูไถ้ที่หน้าหนามเตยที่ สลบไม่ได้สติ ก่อนจะบีบปากหนามเตยให้อ้าออกแล้วกระทุ้งแกนเนื้อมันเข้าไป...มันจับหน้าหนามเตยให้เงยขึ้นมาแล้ว กระแทกสะโพกเข้าใส่รัวๆ ผมกับไอ้เวย์มัวแต่หัวเราะที่มันไม่สนใจเลยว่า เจ้าของร่างเล็กนั้นไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ... หลังจากนั้นมันก็ก้มลงมาซอกคอและก้มดูดหัวนมสีแดงกล่ำที่มันเคยดูดละเลงน้ำลายไว้ก่อน ...ทำเอาผมขนลุกตาม ตอนเห็นมันตวัดเลียลิ้น แล้วกัดเม้มจนหัวนมเป็นสีแดงสด  หลังจากนั้นมันก็จับน้องเขาพลิกคว่ำแล้วบีบขยำสะโพกแรงๆ ก่อนจะจับขาหนามเตยให้อ้าออก มันใช้น้ำลายมันละเลงทั้งของมันและช่องทางของหนามเตย ก่อนจะดันแท่งเนื้อของมันเข้าไปแรงๆ
ตัวหนามเตยกระตุ๊กเฮือก...แล้วดวงตาช้ำแดงก็มองมาทางผม......เสียงครางของไอ้ดินดังเป็นจังหวะตามแรงที่มันกระแทก
"สุดยอด....อร่อยเหี้ยๆเลย .....ครางอีกนิดสิ ร้องดังๆก็ได้ ..แม่ง! สะใจเหี้ยเลย ! ร้องดังๆ ดิว๊ะ!"
ไอ้ดินมันซี๊ดปากร้อง แล้วกระแทกสุดแรงหลายๆครั้งเร่งให้ หนามเตยกรีดร้อง ให้ได้ดั่งใจมัน... กระแทกไม่ยั้ง มันโหมสะโพกแรงขึ้นและถี่ขึ้น  จนหนามเตยร้องไห้ตัวโยน ...นั่นยิ่งทำให้พวกผมหัวเราะได้ใจ .... ในตอนนั้นไม่มีใครสนใจเลยว่า หนามเตยเป็นยังไง ....
ไอ้ดินมันกระแทกเข้าไปจนสุดแล้วดึงออก แล้วดันพรวดเข้าไปจนมิดอีกครั้ง ทำอย่างนี้อยู่หลายรอบ ก่อนจะยึดสะโพกหนามเตยไว้แล้ว โหมแรงถี่ขึ้นจนได้ยินเสียงเนื้อกับเนื้อกระทบกันดังถี่...
"อ้า.....อีกนิด อีกนิด......จะออกแล้ว เหี้ยเฮ้ย รัดได้รัดดีจริงๆ..."
มันซี๊ดซ๊าดร้องครางอีกครั้ง แล้วอัดแรงเข้าสะโพกจนสุดลำมัน  ผมเห็นกระทั่งสันกรามของมันที่กระตุกเกร็ง .....มันฟุบตัวทิ้งลงไปที่หลังของ หนามเตย แล้วนอนหมดแรง ....
แสงแดดเริ่มอ่อนลงแล้ว แต่ พวกผมยังไม่หยุด ไอ้ดินคลานไปหยิบยาในกระเป๋าเป้ออกมาแล้วแบ่งกับพวกผมคนละ ห้าเม็ด พวกเรามัวแต่หัวเราะกันอยู่.....ที่มันดันมียาเหลืออีก เจ็ด-แปด เม็ด  ไอ้เวย์กระดกยาลงกลืน ไอ้ดินก็ทำเหมือนกัน  เหลือแต่ผมที่ เอายาในมือตัวเอง ยัดใส่ปากหนามเตยที่ดิ้นหนี แต่แรงของร่างนั้นไม่มากเท่าไหร่ ผมบีบปากให้ หนามเตยกลืนยานั่นลงไปให้หมด  ส่วนยาที่เหลือในมือไอ้ดินผมขอมาแดกเอง.....
...สักพักอารมณ์ของพวกเราก็ ลุกขึ้นมาใหม่ พร้อมสายฝนที่เริ่มจะตกลงมาเม็ดหนา ...
"เหี้ย...เปียกอีกแม่ง!"
"กลัวปียกหรือว๊ะ? เหี้ยเวย์ มึงเปียกก่อนใครเพื่อนตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ เปียกเต็มตัวน้องมันเลย...ฮาๆ"
"เฮ้ย...กร....กูอยากเอาในน้ำหว๊ะ....ไหนๆก็เปียกแล้ว ....กูอยากลองในน้ำอะ พวกมึงว่าไง? "
ไอ้ดินยิ้มจนตาเยิ้ม...กับสิ่งที่ไอ้เวย์เสนอ ส่วนผม ไม่ว่าอะไร นอกจากพยุงตัว เองให้ลุกขึ้นเดินไปหาร่างบางที่ร้องไห้สั่นกลัวจนตัวสะท้าน ผมลากแขนเล็กๆของหนามเตยให้ลงตามมาในตำแหน่ง  ริมน้ำที่ปกคุ้มไปด้วยรากไทรที่ย้อยเลี่ยลงริมน้ำ
ลงมาได้ก็จับ พยุง หนามเตยไว้ในท่าอุ้มโดยอาศัยแรงน้ำเข้าช่วยพยุงอีกแรง ก่อนผมจะกระทุ้ง แท่งเนื้อของผมเข้าในตัว หนามเตย จนมิดด้าม....ผมกระทุ้งกระแทก แรงๆจนน้ำรอบตัวกระเพื่อม ....ก่อนจะหันไปเรียก
ไอ้ควายสองตัวที่ตามเกมส์ไม่ทัน
"ซี๊ด....กูล่วงหน้าไปก่อนนะ ....ถ้าพวกมึงไม่มาเล่นด้วยกัน"
ไม่ต้องเรียกซ้ำ ไอ้เวย์กับไอ้ดินรีบลนลานคลานตามลงมาในน้ำ... ...แล้วเสียงกรี๊ดร้องของ หนามเตยก็ดังขึ้นอีก"พี่กร.......หนามเตย.....รักพี่กรนะ.....รัก.....รักมากที่สุด.....รักมากที่สุดเลย....... "
เสียงกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู..ทำเอาผมผมสะดุ้งเฮือกตื่นจากความฝัน........... ฝัน....ถึงเรื่องที่ผ่านไปนานแล้ว .......เรื่องที่น่าจะลืมไปได้ตั้งนานแล้ว ........เรื่องของหนามเตย......

"ไหวไหมคะหมอ?....เมื่อคืนบินกลับมาดึกหรือคะ? ถ้าไม่ไหว ไปพักก่อนก็ได้คะ...เดี๋ยวหมอสัตราก็มาแล้ว ...ไม่ต้องอยู่แทนก็ได้ค่ะ "
เสียงแอม พยาบาลผู้ช่วย แซวผมเบาๆ หลังจากยกกาแฟ แก้วที่สี่มาให้ ...
.....จะบอกยังไงดี เรื่องที่นอนไม่หลับ ...อยู่ๆก็ฝันถึงเรื่องที่ผ่านไปนานแล้ว เรื่องในวัยคะนองที่ผมเคยทำในสมัยก่อน ...ตอนนั้น... ยังไม่จบม.ปลาย ด้วยซ้ำ ...เทคยา ยำเนื้อ[กัญชา] สนุกกับชีวิตจนมั่วไปหมด.....
....ความสนุกที่ยังสัมผัสได้ ......
......เสียงกรีดร้องที่กระตุ้นความกระสันอยากทุกครั้งที่ คิดถึง.......
เด็กนั่นชื่ออะไรนะ...เด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่มักจะคอยวิ่งตามพวกผม เสมอ ...ใต้ต้นไทร...ฐานทัพลับของผมกับเพื่อน ...ผมเหมือนลืมอะไรไปรึเปล่า?
"เอ่อ.....ขอโทษครับ ...หมอสัตรา.....อยู่ที่นี่หรือเปล่าครับ?"
ร่างสมส่วนที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามา  โครงหน้าคมตัดกับแววตาสีแปลกรับกับจมูกเชิดอย่างลงตัว.... ริมฝีปากอิ่มที่ เผยอเล็กน้อย ....ซ้อนทับภาพของเด็กตัวเล็กๆที่ ผม ลืมไปแล้ว.......
   ' หนามเตย?! '
รอยยิ้มเก้อๆ ส่งมาให้ผม หลังจากนั้นสีหน้าแปลกๆของเด็กหนุ่มก็ส่งมา ...
"เหวอ!  หมอ! หมอกาแฟหกแล้วครับ !"
เด็กหนุ่มตรงหน้าผม ทำหน้าเหวอ แล้วปรี่เข้ามา ประชิดตัว  มือข้างหนึ่งของเขาคว้าถ้วยกาแฟในมือผมไป
วางไว้ ที่โต๊ะ ความรู้สึกผมมันชาไปหมดแล้ว ....ดวงตาสีแปลกที่ช้อนมองขึ้นมา...ดูดึงดูดอย่างบอกไม่ถูก  
"คุณแอม.....ช่วยทางนี่หน่อยครับ..."
เด็กหนุ่มนั้น หน้าซีดลงแล้วตะโกนเรียก แอม อย่างคนกันเอง .... ทำให้ผมพาลคิดไปว่า ที่ผมไม่อยู่ ช่วงสองอาทิตย์มานี้ผมพลาดอะไรหรือเปล่า?
" ตายแล้ว! หมอกร ร้อนไหมคะนั่น!? ฝืนจนได้เรื่อง..."
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้ว เหมือนทุกอย่างของผมหยุดอยู่ที่ เด็กหนุ่มคนนั้น  สายตาผมสำรวจคนตรงหน้าตั้งแต่เส้นผมลงไปปลายเท้า .... ความรู้สึกแปลกที่เกิดขึ้นยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรง ...
[ I said te amo, would somebody tell me what she said? Don't it mean I love you.Think it means I love you.Don't it mean I love you.Think it means i love you,Te Amo Te Amo Don't It means I Love You ]
เสียงโทรศัพท์ ของเด็กหนุ่มเหมือนจะดึงสติผมกลับมา  เขายิ้มเจือนๆผละจากผมไปแล้วล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อ ขึ้นมารับ....หูผมไม่ได้ฟังหรอกว่าเขาคุยกับปลายสายว่าอะไร....ผมมองแค่ริมฝีปากอิ่มที่ขยับเจรจากับปลายสาย .....สมองมันมึนไปหมด................. อยาก.........อยากได้........อยากได้ยินเสียงกรีดร้องของ....เจ้าของริมฝีปากอิ่ม.........ผม........อยาก....ไล่ล่าอีกครั้ง ......

rubthai

ขอบคุนมากครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

dung

ชอบมากๆ ขอบคุณมากๆครับ

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

nojjkub

ขออ่านด้วยครับ

eg1

ขอบคุณครับ

diablo2

ขอบคุณครับ

backsp

ขอบคุณครับ

eieigrom

ขอบคุณมากๆครับ

Pavan

ขอบคุนคับบบบบบบบบ

mammal007

อืม น่าตามติด

tarsii

ขอบคุณมากนะ

loessakkk

ขอบคุนครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

diamond2

ขอบคุณครับ

miracles

ขอบคุณมากครา

miracles

ขอบคุณมากครา