หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด ? 55 - 56 ?

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เออช่างมันเถอะมึงกูไม่ได้ใส่ใจแล้วว่ะ....ปึก...” เสียงอะไรมาจากในห้อง
“เฮ้ย แค่นี้ก่อนมีธุระ” พูดจบผมก็วางสายแล้วพุ่งไปที่ประตูห้องแต่ว่ามันล็อก เปิดเท่าไรก็ไม่ออกผมเลยพังเข้าไปแม่งเลยครับแล้วภาพที่เห็นก็ทำผมแทบช็อกตาย
“!!!”
Lesson 55
( Kim Part )
ผมถูกแรงบางอย่างดึงตัวลงมาหลังจากที่ผมพยายาม...จากโลกที่แสนอับเฉาไปด้วยการแขวนคอตัวเอง หึ ใครหลายคนคงบอกว่าผมโงจังทำร้ายตัวเองเพราะผู้ชายเลวๆคนเดียวทำไม แต่ผมอยากย้อนถามพวกคุณบ้าง ถ้าตกอยู่ในสภาพที่โดนคนที่ตัวเองรักทำร้าย ดูถูกเหยียดหยาม มากมายขนาดนี้ ผมหมดแรงที่จะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว
จะอยู่ไปเพื่ออะไร อยู่ไปเพื่อใครกัน
“ค่อก ค่อก...แฮ่ก แฮ่ก”
“มึงจะทำอะไรห๊ะ! มึงคิดจะทำอะไร!....เพี๊ยะ!” ผมหน้าหันไปตามแรงตบจากคนที่ช่วยผมไว้
“ฮึก...ฮือ...มาช่วยทำไม”
“มึงอยากตายเหรอห๊ะ!” พี่โชว์ตะคอกใส่ผมดังลั่นกัดกรามแน่นจนเส้นเลือดตรงขมับปูดออกมา
“ใช่....แล้วจะทำไม” ผมตอบเสียงอ่อน
“หึ มึงฝันไปเถอะ กูยังไม่ให้มึงตาย มึงก็ไม่มีสิทธิ์ตาย! จำไว้ด้วย” หึ ไม่มีสิทธิ์ตายงั้นเหรอ ถ้าไม่ต้องการ
กันแล้ว...ทำอย่างนี้ทำไม
“คิดว่าตัวเองเป็นใคร....ถึงจะบังคับผมได้”
“…”
“ยิ่งใหญ่มาจากไหน...มีอำนาจขนาดนั้นเลยหรือไง” ผมถามกลับด้วยความรู้สึกหลากหลาย ซึ่งผมบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร
“กูเป็นเจ้าชีวิตมึง....แล้วอย่างน้อยกูก็เคยเป็นผัวมึง กูมีสิทธิ์สั่งมึงได้ทุกอย่าง”
“…” ถ้าคิดว่าง่ายขนาดนั้นก็แล้วแต่พี่จะคิดแล้วกัน
“…” พี่โชว์เลื่อนมือมาจับคอผมลูบอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะซุกหน้าลงมาไซร้คอผมอย่างบ้าคลั่ง
“ปล่อย...ฮึก...ปล่อย อย่าทำกับผมแบบนี้”
“…” พี่โชว์ไม่ฟังผมกลับกัดคอผมอย่างแรงผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยดิ้นพล่านอย่างกับหนูโดนเหล็กแหลมเสียบ
“อื้อ เจ็บ” ผมกรีดร้องขึ้นเพราะรู้สึกถึงของเหลวไหลมาจากคอผม
“หึหึ” พี่โชว์หัวเราะเบาๆในลำคอแล้วก็ใช้ลิ้นเลียคอผม
“เลือดยังหวานขนาดนี้...ชักอยากลองอย่างอื่นแล้วสิ” พูดจบพี่โชว์ก็เปลี่ยนจากคอมาเป็นปากผม รุกล้ำเข้ามาอย่างบ้าคลั่งจนผมหายใจแทบไม่ทัน
“อื้อ...แฮ่กๆ...พี่มันคนเห็นแก่ตัว”
“หึ ปากรสก็หวานดีนะ แต่อย่าพ่นพิษหยาบคายออกมาสิ”
“โอ้ย” พี่โชว์บีบปากผมอย่างแรง
“เพราะปากหวานๆแบบเนี่ย เก็บไว้ครางเวลามีความสุขกันดีกว่า”
“อื้อ” อยู่ๆก็มีของบางกระแทกเข้ามาช่องทางหลังของผมอย่างแรงจนผมจุกไปทั่วท้อง หมดแรงจะดิ้นต่ออยู่ๆขาแขนก็ไม่มีแรงขึ้นมาซะอย่างนั้น
“เจ็บเหรอ” พี่โชว์ถามผมด้วยหน้าตาสงสาร...คงเห็นใจผมบ้างแล้วสินะ
“…” ผมก็พยักหน้าแทนคำตอบ
“นี่ยังไม่ถึงครึ่งที่กูเจ็บเลย” หมายความว่าไง
“!!!” ไม่ทันจะคิดอะไรพี่โชว์ก็เริ่มขยับกายเคลื่อนไหวเป็นจังหวะ จากช้าๆกลายเป็นเร็วๆและหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ
“พอ...อึก....เถอะ....อ๊ะ...พอ...สักที...อื้อ” การขอร้องของผมไม่มีความหมาย พี่โชว์แทบจะไม่ฟังผมเลยด้วยซ้ำกลับเร่งจังหวะเร็วขึ้นและเพิ่มแรงกระแทกจนผมแทบจะทนไม่ไหว
“อ๊า~” หลังจากที่พี่โชว์ปล่อยเสียงออกมาผมก็รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆไหลเข้ามาในตัวผมร้อนจนถึงบริเวณท้อง
“เฮือก...แฮ่กๆ” ผมหอบจนต้องฟุบตัวลงกับที่นอนอย่างเหนื่อยอ่อน
“ชอบไหม หืม” พี่โชว์มากระซิบข้างหูผม
“เฮือก...เฮือก” ผมก็ขยับตัวหนี
“เล่นตัวแบบนี้ สงสัยอยากต่ออีกรอบ” เมื่อพี่โชว์พูดจบผมก็ตะกายตัวหนีทันที
“มะ...ไม่”
“หมับ.....จะไปไหนเล่า ลองเปลี่ยนท่าใหม่กันดีกว่า” ผมถูกพี่โชว์จับขึงไว้กับเตียงแล้วก็ทำอย่างว่ากับผมด้วยท่าทางที่ต่างออกไป ท่านั้นท่านี้จนผมเริ่มเคลิบเคลิ้มไปด้วย
“กึก...ยะ..หยุดทำไม” ผมร้องถามเมื่ออยู่ดีๆพี่โชว์ก็หยุดกิจกรรมที่กำลังทำร่วมกับผม
“ขอร้องสิ”
“…” ไม่เด็ดขาด เรื่องน่าอายแบบนั้นผมไม่มีทางพูดเด็ดขาด!
“พูดออกมาสิ!” พี่โชว์พูดเสียงดังพร้อมกับดันแก่นกายเข้ามาใหม่แล้วก็ดึงออกไป
“อึก...ขะ...ขอร้อง....ทะ...ทำต่อสักที” พี่โชว์แสยะยิ้ม
“หึหึ สันดานเดิมเริ่มออกแล้วสินะ”
“อื้อ” พี่โชว์เริ่มทำกิจกามต่อทันทีและจากนั้นเวลาผ่านร่วงเลยไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ผมก็หลับไปโดยไม่รู้ตัว
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงคนคุยโทรศัพท์ดังอยู่ในห้อง แต่พอตื่นขึ้นมาพิษจากกิจกามก็ทำพิษกับผมทันที ปวดร้าวไปแทบทั้งตัว เมื่อไหร่ผมจะหมดเวรหมดกรรมสักทีนะ
“ครับ...คิดถึงสิครับแยม น้องแยมน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม” จึก...เหมือนมีอะไรมาแทงตรงกลางใจผม แต่มันก็ถูกต้องแล้วแหละนี่คือสิ่งที่ผมต้องการจะให้เป็น
“ครับ....รักมากๆนะครับ...สวัสดีครับ...........อ้าว ตื่นแล้วเหรอ กินอะไรก่อนสิ” ผมไม่มองหน้าพี่โชว์เลยด้วยซ้ำ ถึงจะบอกว่าต้องการให้เป็นแบบนี้แต่ในใจลึกๆ...ผมรับไม่ไหวจริงๆกับการเปลี่ยนแปลงที่กระทันหันแบบนี้
“…” พี่โชว์หยิบจานสเต็กมาให้ผม
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วกินนี้นะ” แล้วพี่โชว์ก็ยื่นแก้วใส่ยาจำนวนหลายเม็ดให้ผมพร้อมกับน้ำอีกหนึ่งแก้ว ผมก็ลงมือกินสเต็กจนหมดและในขณะที่ผมกำลังกินน้ำกินยาผมก็เหลือบไปเห็นบางสิ่งบางอย่างทำให้ความคิดชั่วร้ายของผมผุดขึ้นมา
“จะไปไหน” พี่โชว์ถามขึ้น
“ผมจะ...อาบน้ำ”
“คงเหนียวตัวสินะ ไปอาบเถอะ...เอ หรือว่าจะให้พี่อาบให้” พี่โชว์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน หึ ไม่ต้องมาทำดีกับผมหรอก...ผมจะเป็นฝ่ายไปจากพี่เอง
ผมเปิดให้น้ำไหลลงสู่อ่างจากุ๊ซซี่แล้วรอให้น้ำเต็มอ่าง ในขณะที่ใจของผมกับกำลังคิดถึงและรวบรวมความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับพี่โชว์ไว้ให้มากที่สุด ก่อนที่ผมจะลาคนที่ผมรักมากที่สุดไปเสียงล้นของน้ำเป็นเหมือนดาบที่ตัดเส้นชีวิตผม...ได้เวลาแล้วสินะ ผมค่อยๆปิดน้ำที่ไหลมาจากก๊อกน้ำแล้วลงไปนอนแช่อยู่ในนั้นพร้อมกับดึงมีดออกมาจากผ้าคลุม แล้วค่อยๆกรีดลงไปบนฝ่ามือตัวเอง  ทำไมไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยนะ น้ำใสๆเอ่อคลอมาที่ดวงตาผม ผมคงรองมือรองเท้าพี่ได้แค่นี้ ถ้าเกิดชาติหน้ามีจริงๆผมขอเกิดเป็นผู้หญิงจะได้รักกับพี่ได้อย่างไร้ข้อครหา ผมมองเลือดในอ่างที่เริ่มกลายเป็นสีแดงๆก็ค่อยๆหลับตาลงแล้วปล่อยใจให้ว่างเปล่า....ลาก่อนนะครับพี่โชว์
Lesson 56
( Show Part )
หลังจากที่คิมเข้าไปอาบน้ำผมก็นั่งเปิดอีเมล์เพื่อดูงานที่ลูกค้าส่งมา...วันนี้ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะเลิกทิฐิทุกอย่างแล้วกลับไปเหมือนเดิมเมื่อสามปีที่แล้ว หลังจากที่คุยโทรศัพท์กับแยม ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกับผมเอง
แต่ตอนนี้เธออยู่เมืองนอก ผมเล่าเรื่องของผมกับคิมให้แยมฟัง แยมก็แนะนำผมในหลายๆเรื่องจนผมคุยเสร็จ
ก็เห็นคิมตื่นพอดีผมก็เอาสเต็กให้คิมกิน จากนั้นคิมก็ขอเข้าห้องน้ำ วันนี้แหละผมจะพาคิมกลับบ้านของเรา
บ้านที่มีผมกับคิมทั้งสองคน
“ก๊อกๆ คิมครับ” อาบน้ำนานไปหรือเปล่าเนี่ย
“…” ไร้เสียงตอบรับ
“คิมอาบเร็วๆหน่อยนะครับ พี่มีเรื่องจะบอก”
“…” ก็ยังเงียบเหมือนเดิม คิมโกรธผมแน่ๆเลย....แต่ไม่เป็นไรหรอกให้ออกมาก่อนแล้วค่อยง้อทีเดียวเลย
“~อย่าทำแบบนี้.....ฮัลโหลว่าไงมึง” ไอ้วินโทรมาครับ
“เฮ้ย มึงอยู่ไหนวะเนี่ยบ้านช่องไม่กลับ ติดหญิงที่ไหนวะ”
“อ้าว ไอ้ปากหมากูมีรักเดียวโว้ย...กูมีเรื่องจะบอกมึงด้วย” ได้เวลาบอกความจริงแล้วครับ จริงๆแล้วปกติผมไม่เคยปิดมันสักเรื่อง มีแต่เรื่องนี้ที่ผมปิด
“มีอะไรก็พูดมา”
“กูเจอตัวคิมแล้วนะ” พูดไม่ทันจะจบดี แม่งก็แหกปากเลยครับ
“ห๊ะ! เจอแล้ว เจอที่ไหนวะมึง”
“ไอ้-เอี้ย-นี่ หูจะแตก เจอที่เชียงใหม่นี่แหละ”
“แล้วเจอตอนไหน พึ่งเจอเหรอวะมึง...แล้วรอดจากนักสืบพวกเราไปได้ไงวะ” ไอ้วินพูดแบบสงสัย ก็ไม่แปลกแม่งเล่นเปลี่ยนชื่อเปลี่ยนนามสกุลขนาดนี้
“เจอนานแล้วแหละ แค่กูไม่ได้บอกมึง”
“เออ ใช่สิวะ เดี๋ยวนี้มีอะไรปิดกู” แหม ทำเสียงงอนไม่ได้เข้ากับหนังหน้ามึงเลยไอ้ห่านิ
“กวนตีนละมึง...” ระหว่างที่ผมกำลังคุยๆอยู่นั้นตาผมก็ไปสะดุดกับจานสเต็กที่คิมกินไว้ทำไมเหมือนมันมีอะไรหายไปพิกลๆ
“เฮ้ย ไอ้วินแค่นี่ก่อน...ติ๊ด” ผมวางสายทันทีแล้วก็เดินเข้าไปดูจานใกล้ๆ
“!!!” มีดหายไป ผมหันหน้าไปทางประตูห้องน้ำทันที
“ปัง ปัง ปัง! คิมเปิดประตูให้พี่เดี๋ยวนี้นะ” ผมพูดแทบจะคำราม แต่ข้างในก็ยังเงียบสนิทไม่มีทีท่าของสิ่งมีชีวิตเคลื่อนไหวเลย
“ปัง ปัง ปัง!” กุญแจ กุญแจห้องน้ำ! ผมรีบวิ่งไปเปิดลิ้นชักหาจุญแจห้องน้ำมาเปิดทันที
“คิมรอพี่แปปนึงนะ” ผมไขประตูอย่างรวดเร็วๆ และภาพในห้องน้ำทำเอาผมแทบทรุดไปกองกับพื้น
อ่างจากุซซี่สีขาวบัดนี่ภายในอ่างเต็มไปด้วยสีแดงฉานของเลือด คิมนอนหลับตาสนิทปากเริ่มซีดมือก็ยังกำมีดไว้แน่น
“คิม! คิมอย่าเป็นอะไรนะ ทำใจดีๆไว้” ผมวิ่งเข้าไปอุ้มร่างคิมเอาผ้าคลุม คุมตัวไว้แล้วก็หยิบของจำเป็นอย่างรวดเร็วแล้วพาคิมไปโรงพยาบาลทันที เมื่อมาถึงโรงพยาบาล คิมก็ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินอย่างรวดเร็ว
“ขอโทษนะคะ ญาติผู้ป่วยเข้าไปไม่ได้นะคะ”
“คุณครับ ช่วยด้วยนะครับ ช่วยแฟนผมด้วย” ผมพูดเสียงสั่นไปหมด
“ทางเราจะพยายามอย่างเต็มที่นะคะ ขอปิดประตูด้วยค่ะ” พูดจบนางพยาบาลก็ปิดประตูไป ส่วนผมก็เริ่มร้อนรนอยู่ไม่สุขอีกแล้ว โทรหาใครดี....ไอ้วินแล้วกัน คิดได้ผมก็รีบกดโทรออกหามันทันที
“ฮัลโหล ว่าไงมึง” เสียงมันยังกวนตีนไม่เปลี่ยนแปลง
“มึง...มึง...”
“ไอ้-เอี้ย- ติดอ่างหาป้ามึงเหรอ....หายใจเข้าลึกๆ ค่อยเรียงคำพูดแล้วก็บอกกูมา ไอ้สัด!” แม่งทำไมต้องด่ากูปิดท้ายด้วยวะ
“คิมจะฆ่าตัวตายมึง คิมจะฆ่าตัวตาย!”
“เฮ้ย! ตอนนี้มึงอยู่ไหน” ไอ้วินเสียงเปลี่ยนเลยครับ
“อยู่โรงบาลที่เชียงใหม่”
“คุณเลขาครับ จองตั๋วเครื่องบินเที่ยวที่เร็วที่สุดไปเชียงใหม่ 2 ที...เดี๋ยวกูไปมึงทำใจดีๆไว้ ใจเย็นๆคิมอยู่ในมือหมอแล้วมึง”
“อือ...มึงอย่าพึ่งบอกแม่กูนะ” ผมยังไม่อยากให้แม่รู้ครับ ตอนนี้แม่ผมกำลังมีความสุขผมไม่อยากให้แม่ต้องเก็บเรื่องที่ผมก่อไปรบกวนความสุขของแม่
“เออ...กูรู้หรอก” พูดจบมันก็วางสายไป ส่วนผมก็นั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องฉุกเฉินอยู่นานจนกระทั่งประตูห้อง
เปิดออก
“เอ่อ ญาติคนไข้ใช่หรือเปล่าครับ”
“ใช่ครับ ผมเป็นแฟนคนไข้ครับ”
“แฟนของคุณเสียเลือดไปมากถ้าเกิดมาช้ากว่านี้อีกนิดเดียว แฟนคุณอาจเสียชีวิตเลยนะครับ” คุณหมอบอกผมแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง
“ผมพยายามมาเร็วที่สุดแล้วครับ....แล้วแฟนผมจะกลับไปเป็นปกติไหมครับ”
“ขึ้นอยู่กับกำลังใจผู้ป่วยอะนะครับ อาจจะฟื้นหรือไม่ฟื้น หรือถ้าฟื้นขึ้นมาก็อาจจะปกติหรือไม่ปกติก็ได้ครับ....หมออยากให้เผื่อใจไว้บ้างครับ”
“ครับ” จากนั้นคุณหมอก็เดินไปจัดการธุระต่อ ส่วนผมก็บอกให้พยาบาลย้ายคิมไปห้องพิเศษที่แพงที่สุด
เพื่อที่คิมจะได้รับการดูแลที่ดี ถึงแม้ว่าผมจะดูแลอย่างใกล้ชิดก็ตาม
“คิม ฟื้นขึ้นมาคุยกับพี่หน่อยนะครับ” ผมจับมือคิมที่นอนนิ่งไม่ไหวติงอยู่บนเตียง เฮ้อ เพราะผมคนเดียว ถ้าผมไม่รุนแรงไม่ถากถางน้อง น้องคงไม่คิดสั้นขนาดจะฆ่าตัวตาย ผมนี่มันโง่ โง่ โง่ จริงๆเลย!
“เฮ้ยเป็นไงบ้างมึง” ไอ้วินเดินเข้ามาตบบ่าผม พร้อมกับเฟียร์ที่เดินตามมาติดๆ
“ก็ปลอดภัยแล้ว แต่อาการยังต้องดูต่อไปว่ะ”
“แล้วทำไมคิมถึงอยากจะฆ่าตัวตายล่ะ พี่โชว์” เฟียร์ถามผมเสียงนิ่ง
“เออ นั่นดิมึงทำอะไรน้องวะ”
“…” ผมมองหน้ามันสองคนแล้วก็ตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกมันฟังตั้งแต่คิมเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อรันยาวจนมาถึงตอนที่คิมหายไปในห้องน้ำพร้อมกับมีดหั่นสเต็ก
“สัดเอ้ย! สารเลว” ไอ้วินด่าผมเลยครับ แต่ก็สมควรที่มันด่าแล้วแหละ
“ไม่แปลกเลย ที่คิมอยากจะฆ่าตัวตาย” เฟียร์มองหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย เหมือนจะฆ่าผมทางสายตายังไง
ไม่รู้....พวกมึงอย่ารุมกูได้ไหม แค่นี้กูก็รู้สึกแย่มากแล้ว
“แค่กๆ แฮ่กๆ” เสียงดังมาจากเตียงผมรีบหันกลับไปดูเลยครับ
“น้ำๆ ขอน้ำหน่อย” ผมรีบรินน้ำใส่แก้วแล้วส่งไปให้คิมก็ดื่มจนหมดแก้ว
“ดีขึ้นไหมครับ” ผมถามเมื่อคิมส่งแก้วกลับมาให้ผมแล้วก็จ้องหน้าพวกผมไม่วางตา
“พวกคุณเป็นใคร”

mr.narin

ขอบคุณครับที่แบ่งปัน

harain15

ขอบคุณครับ

acolyte

เกิดอะไรขึ้นอีกรึนี่

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากค่ะ อิอิ อย่ารุนแรง อย่าฆ่าตัวตายนะพี่คิม พี่โชว์ช่วยด้วย

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kikkapkao

ขอบคุณครับ

mind010

ขอบคุณครับ

kangaza

ขอบคุงมากมากคับ

doltae

ขอบคุณครับ

fffn

ขอบคุนมากคับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนนะคีาฟ

spyhihi

สนุกมากกกกกกกกกก

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ  ชอบมากครับ เรื่องราวประมาณนี้ อิอิ

wi2

ขอบคุณครับ