++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

บทนำ
“ เหวอ! ”
“ เอี๊ยด.. โครม! ”
“ . . . . ”
“ ว๊าย ตายแล้ว เด็กโดนรถชน ”
เหตุการณ์ระทึก เกิดอย่างเฉียบพลัน โดยไม่คาดฝันเรียกกลุ่มไทยมุงเข้ามาล้อมดูอย่างรวดเร็วจากนั้นไม่นานก็มีเสียงหวอจากรถพยาบาลและรถตำรวจมายังที่เกิดเหตุที่มีรถคู่กรณีจอดอยู่ ห่างจากนั้นไม่ไกลมีเด็กหนุ่มในชุดนักเรียนนอนปวกเปียกสลบไสลแน่นิ่งดูเหมือนจะมีเลือดออกด้วย แต่ไม่มากนัก เขาจะเสียชีวิตหรือบาดเจ็บมากไหมหนอ?
หน้าห้องฉุกเฉินที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ชายวัยกลางคนท่าทางดูภูมิฐาน มีสีหน้ากังวลอย่างมาก เขาผุดลุกผลุดนั่งมาร่วม 2 ชั่วโมงแล้ว ใจจดจ่ออยู่กับเด็กหนุ่มที่โดนรถชนในห้องฉุกเฉินนั้นด้วยความห่วงใยสุดหัวใจ ก็แน่ละ เขาคือบิดาของเด็กชายคนนั้นนั่นเองเขารำพึงกับตัวเองเบาๆ พร้อมน้ำตาที่เริ่มปริ่มที่ขอบตา
“ นัท.. อย่าเป็นอะไรมากเลยนะลูก พ่อมีลูกอยู่เพียงคนเดียวเท่านั้นหลังจากที่แม่ของลูกเสียไปตอนที่คลอดลูกออกมา พ่อก็มีเพียงลูกเท่านั้นที่เป็นดังดวงใจของพ่อ พ่อรักลูกมากนะ อยู่กับพ่อนะ อย่าจากพ่อไปนะลูกพ่อตั้งใจไว้แล้ว ว่า วันเกิดอายุ 14 ปีของลูกพ่อจะให้สิ่งที่พ่อทุ่มเทแรงใจแรงกายค้นคว้า วิจัยและพัฒนา ตลอด 14 ปีที่ผ่านมา เทียบเท่าอายุของลูก เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้ลูกลูกต้องอยู่นะ อยู่เพื่อรับสิ่งนั้นนะลูก อย่าจากพ่อไปนะนัท ลูกรักของพ่อ ”
น้ำตาของเขาไหลรินออกมาเป็นสาย สะอื้นในอกเป็นน้ำตาของความรักและห่วงใยสุดหัวใจของผู้เป็นพ่อ ที่รักลูกดังดวงใจนี่แหละหัวอกของพ่อแม่ ไม่มีความรักใด ที่ยิ่งใหญ่เท่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกอีกแล้ว..
ไฟหน้าห้องฉุกเฉินดับลง สักพัก หมอ และพยายบาลก็ทะยอยกันเดินออกมาเขาตรงรี่เข้าไปหาคุณหมอทันที ด้วยอาการร้อนรนและเอ่ยถามอย่างระล่ำระลัก
“ คุณหมอครับ ลูกผมอาการเป็นอย่างไรบ้างครับ? ”
“ ปลอดภัยแล้วครับ ดูเหมือนว่ารถที่ชนจะขับมาไม่เร็วมากนักการกระแทกจึงไม่รุนแรงมาก เด็กแค่กระดูกขาร้าว และบอบช้ำนิดหน่อย ที่สำคัญคงตกใจพอควร แต่ก็ไม่น่าห่วงเท่าไร พักพื้นไม่นานหมอคิดว่าคงหายเป็นปกติได้แน่นอนครับ อยู่ดูอาการสักระยะคงกลับไปพักพื้นที่บ้านได้ครับ เดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ ”
“ ขอบคุณมากนะครับคุณหมอ.. ”
บทที่ 1
     หนุ่มน้อยนั่งเหม่อลอยมองไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย ในใจเขามีแต่ความเหงาและว้าเหว่ ช่วงปิดเทอมปลายภาคดูช่างไร้ค่า
กับเขาจริงๆ แทนที่จะได้ไปเที่ยวพักผ่อน กลับต้องมานอนพักฟื้นเป็นเดือน จนจวนใกล้เปิดเทอมใหม่เต็มที แม้จะมีเพื่อนๆ มาเยี่ยมบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนัก แต่ละครั้งที่เพื่อนมาเยี่ยม เขาได้อิจฉาตาร้อน เมื่อได้ฟังเพื่อนเล่าถึงการ ได้เที่ยวพักผ่อนในช่วงปิดเทอมอย่างสนุกสนาน พ่อของเขาก็ดูเหมือนจะยุ่งเหลือเกิน ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเขาเลย วันๆ เอาแต่ไปทำงาน กลับมืดๆ ค่ำๆ แม้เขาจะนึกภูมิใจที่มีพ่อเป็นถึงนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งกาจ แต่ลึกๆ เขาก็อยากให้พ่อมีเวลาให้เขาบ้าง อยู่กับเขา พาเขาไปเที่ยวไหนๆ เหมือนพ่อแม่คนอื่นบ้าง แต่ถึงอย่างไร เขาก็รักพ่อมาก ชีวิตเขาก็มีเพียงพ่อเท่านั้น แม่ของเขาก็จากไปนานแล้ว นับแต่คลอดเขาออกมา เขาไม่เคยได้เห็นหน้าแม่เลย
มีเพียงแค่รูปถ่ายของแม่ให้ดูเป็นอนุสรณ์เท่านั้น เขารู้สึกเหงาจับใจ จึงเปิดคอมพิวเตอร์ ยามนี้ เพื่อนคลายเหงาคงมีเพียง คอมฯ
และ อินเตอร์เน็ท เพียงเท่านั้น เขารันโปรแกรมเล่นเพลง แล้วฟังเพลงเบาๆ คลายอารมณ์ แต่.. เพลงดันเศร้าเหลือเกิน ยิ่งทำให้รู้สึกหดหู่ขึ้นไปอีก เวรกรรม..
นับแต่เกิดอุบัติเหตุผ่านมาได้เดือนกว่าแล้ว อาการเขาก็ดีขึ้นเป็นลำดับจนจวนหายเป็นปกติแล้ว แม้การเดินจะมีขัดๆบ้างจนเขานึกรำคาญตัวเอง แต่ไม่นานก็คงหายดีและคงเดินวิ่งได้ตามปกติ เขานึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่เขาไปฟังผลสอบปลายภาค และขณะกลับบ้าน  เพื่อเดินไปขึ้นรถประจำทาง เขาเดินผ่านหมาตัวหนึ่ง ซึ่งก็ดูเป็นหมาธรรมดาๆไม่มีเจ้าของทั่วๆไป แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ.. มันดูดุ
และขู่แง่งๆ ใส่เขา เขานึกในใจว่า..
..อย่ากัดกูนะ กูไม่เคยทำไรให้น้า กูกลัวน้า อย่าขู่แง่งๆดิ เสียว..
แล้วเจ้าหมาตัวนั้นก็ย่างสามขุม ตรงเข้ามาหาเขา ทำท่าเหมือนจะโจนเข้าใส่ เขาเห็นดังนั้นรู้สึกว่า.. ท่าจะไม่ดีแน่ เผ่นดีกว่า แล้วเขาก็จ้ำพรวดๆ ไม่ดูตาม้าตาเรือโดยไม่รู้สึกตัวว่าก้าวลงจากฟุตบาท กำลังเดินพรวดๆ อยู่ริมถนน มัวแต่จ้ำอ้าวหนีหมาดุ จนไม่เห็นเลยว่ากำลังมีรถเก๋งเลี้ยวมา จนกระทั่ง..
“ เหวอ! ”
“ เอี๊ยด.. โครม! ”
“ . . . . ”
ความรู้สึกของเขาก่อนที่สติจะดับวูบคือ.. เขารู้สึกว่าตัวเองโดนรถชนจนกระเด็นกลิ้งไปนอนกลางถนน หางตาเหลือบเห็นไอ้หมาตัวต้นเหตุ ที่ทำท่าจะไล่ฟัดเขา เผ่นแน่บหางจุกตูด วิ่งจู๊ดหายไปด้วยความตกใจ เขาคำรามในใจด้วยความแค้นก่อนสลบว่า..
..มึ๊ง ไอ้หมาเลว ทำให้กูโดนรถชน คร่อก!..
เขามัวแต่จมอยู่กับความคิดตัวเอง จนไม่รู้สึกตัวเลยว่า พ่อของเขาได้กลับมาถึงบ้านได้สักพักแล้ว..
“ ก๊อก ๆ นัท พ่อเข้าไปได้ไหมลูก ”
“ อ่า.. พ่อคงกลับมาแล้ว ไม่รู้ตัวเลยแฮะ ครับพ่อ เข้ามาเลยครับ ”
พ่อเขาเดินตรงมานั่งข้างๆ ลูบหัวเขาเบาๆ แล้วจับดูที่ขาของเขา
“ เป็นไง.. ขาเป็นไงบ้าง? ”
“ ดีขึ้นมากแล้วละครับ แล้วทำไมวันนี้พ่อกลับเร็วละครับ ทุกทีเห็นพ่อกลับค่ำๆ ดึกๆ ทุกทีเลยอ่า งานไม่ยุ่งเหรอครับ? ”
“ ก็ยุ่งเหมือนทุกวันนะลูก แต่สำหรับวันนี้ต่อให้ยุ่งแค่ไหน พ่อก็ต้องรีบกลับ เพราะ.. ”
“ เพราะอะไรครับ? ”
“ นัทจำไม่ได้เหรอ? วันนี้วันอะไร? ”
“ วันนี้วันพฤหัสฯ ไงครับ พ่อจำวันไม่ได้เหรอครับ ? ถามแปลก.. ”
“ ฮ่าๆ ก็ใช่.. วันพฤหัส แต่วันนี้พิเศษด้วยนะ ก็วันนี้วันเกิดลูกไง อายุ 14 แล้วนะ เป็นหนุ่มแล้ว สุขสันต์วันเกิดนะลูก ”
“ โอว จริงด้วย วันเกิดผม ลืมเลย แหะๆ เง้อออ แล้วแค่นี้เหรอครับ แค่อวยพรเองเหรอ? ไม่มีแบบ อะไรที่พิเศษๆ แบบว่า.. เอ่อ เลี้ยงฉลอง หรือ ของขวัญ หรือไรเงี้ย บ้างเหรออ่า ”
“ มีสิลูก ฮ่าๆ ทวงพ่อเลยนะ เจ้าเด็กงก เดี๋ยวเราเลี้ยงฉลองกัน พ่อซื้อของอร่อยๆ มาเยอะแยะเลย แต่ที่สำคัญ พ่อมีของขวัญพิเศษมากๆ
ให้ลูกด้วย พ่อรู้ว่าลูกเหงา พ่อขอโทษนะลูกที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกเลย ของสิ่งนี้คงพอช่วยให้ลูกคลายเหงาลงได้บ้าง เขาจะเป็นเพื่อน
ของลูก ดูแลลูก และทุกๆอย่าง สิ่งประดิษฐ์ ที่พ่อทุ่มเทเพื่อลูก ตลอด สิบกว่าปีที่ผ่านมาเลย ”
“ โหย ตื่นเต้นจัง อะไรเหรอครับ อยู่ไหนครับ อยากเห็นจังเลยว่าอะไร? มันคงพิเศษมากๆแน่ๆเลย ”
“ อยู่หน้าห้องลูก ไปเปิดประตูห้องลูกดูสิ ”
เขาเดินขโยกๆ ไปเปิดประตู ด้วยความตื่นเต้น รู้สึกถึงถึงหัวใจตัวเองที่เต้นตูมๆ จนแทบทะลักมานอกอก
“ แกร๊ก! แอ๊ด ”
แล้วสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือ..
“ Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you.
Happy Birthday.. Happy Birthdayyyyyyy..
Happy Birthday to you… Nut
สุขสันต์วันเกิดครับคุณนัท ”
“ พ่อครับ มาอำอะไรผมเนี้ย ไปจ้างเด็กที่ไหนมาร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้ผม พ่อง่า เง้อ ”

“ เขาไม่ใช่เด็กธรรมดานะนัท เขาคือโรบอท หุ่นยนตร์เสมือนมนุษย์ สิ่งประดิษฐ์ที่ใช้เวลายาวนานพัฒนาจนออกมาได้แบบที่เห็นนี้ไงละลูก ชื่อของเขาคือ.. RV14 หรือ Robot Version 14 ”
บทที่ 2
เมื่อได้ยินพ่อพูดดังนั้นเขารู้สึกตกตะลึงจนยืนนิ่ง คิดในใจแต่เพียงว่า เด็กอายุรุ่นเดียวกับเขาที่ยืนตรงหน้านี้คือหุ่นยนตร์เหรอ? พ่ออำเขาหรือเปล่า? มันเหมือนคนมากจริงๆ พ่อเก่งขนาดนี้เลยหรือ? แล้วพ่อเขาก็เอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ..
“ เป็นอะไรไปลูก ยืนนิ่งเลย ดีใจมากเลยใช่ไหม? เขาจะมาเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องของลูก คอยดูแลลูก ลึกๆในใจลูกพ่อคิดว่าลูกคงอยากมีพี่ชาย หรือน้องชาย อยู่คนเดียวคงจะเหงาสินะ ลูกจะตั้งชื่อใหม่ให้เขาก็ได้ จะได้เรียกง่ายๆ ไงละ ดีไหม? ”
“ พ่อ พ่อครับ ผมพูดไม่ออกเลย เหมือนมากจริงๆเลยครับ แล้วหุ่นตัวนี้ มีอะไรพิเศษอีกไหมครับ นอกจากที่จะดูเหมือนคน? ”
“ ก็.. มีความคิด อารมณ์แบบมนุษย์ สามารถคิดเอง ตัดสินใจเองได้ ระบบพลังงาน พ่ออกแบบ ให้สามารถแปลงอินทรีย์สารให้เป็นพลังงาน เหมือนการกินอาหารของมนุษย์ แล้วย่อยดูดซึมให้เป็นพลังงาน สมองกลของเขาพัฒนาให้มีความใกล้เคียงมนุษย์มากที่สุด แต่คงยังไม่สมบูรณ์นัก คงต้องให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเองเพิ่มเติมด้วย พ่อโปรแกรมให้เขาคอยดูแลลูก เขาจะไม่มีวันทำร้ายลูก จะทำตามคำสั่งลูกทุกอย่าง และทุกๆ 3 เดือน พ่อจะปรับโคงสร้างภายนอกของเขาให้ดูเหมือนเปลี่ยนแปลงและเติบโต เหมือนมนุษย์ปกติ ลูกสัญญากับพ่อได้ไหมว่าจะไม่บอกใครว่าเขาคือหุ่นยนตร์ มันเป็นความลับระหว่างเราเท่านั้น สัญญากันแบบลูกผู้ชาย ”
“ ครับ สัญญาครับ ”
“ เขาจะเติบโตเปลี่ยนแปลงไปพร้อมกับลูก พ่อคิดว่าสักวัน เขาคงพัฒนาได้เหมือนมนุษย์ 100 % ”
“ แล้วเขามีอะไรพิเศษๆอีกไหมครับพ่อ ”
“ คุณสมบัติข้อปลีกย่อยอื่นๆ ก็มีอีกมากนะ แต่พ่อคิดว่าลูกควรจะ ถามเขาเองเลยดีกว่า เพราะเขาจะรับรู้ พูดคุยโต้ตอบ ให้ข้อมูลต่างๆตามที่ลูกต้องการได้นะ จะได้ทำความคุ้นเคยกันไปด้วย ”
“ อ่า ครับพ่อ ”
“ งั้นคุยทำความคุ้นเคยกันนะ เดี๋ยวพ่อไปเตรียมของก่อน เดี๋ยวเรามาฉลองวันเกิดให้นัทกัน ตามสบายนะหนุ่มๆ อย่าทะเลาะกันนะ
ฮ่าๆ ”
นัทจ้องมองเจ้าหุ่นเงียบๆด้วยความแปลกใจโดยไม่พูดอะไร สักพัก เขาก็จับที่แก้มเจ้าหุ่นแล้วดึงเบาๆ เขารู้สึกหยุ่นๆเหมือนเนื้อหนังคนจริงๆ เขาจึงก้มลงดมเพื่อพิสูจน์กลิ่น
“ หอมแก้มผมทำไมครับคุณนัท แต๊ะอั๋งผมเหรอครับ? ”
“ เฮ้ย  เปล่าๆ เปล่านะเว๊ย ก็แค่ดมดู ก็แค่อยากรู้อ่า ผิวนายนิ่มๆเหมือนคนจริงๆเลย แต่กลิ่นแปลกๆอ่า คล้ายๆกลิ่นยางไงไม่รู้ แต่ก็กลิ่นไม่แรงมากเท่าไร? คล้ายกลิ่นอ่อนๆของยาง เออ ว่าแต่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับเรามั่ง? ”
“ คุณนัทเป็นลูกชายคนเดียว คุณแม่เสียไปตั้งแต่เกิด อยู่กับคุณพ่อ 2 คน คุณพ่อคุณเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่งมากๆ คุณนัทเป็นลูกคนเดียว จึงมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเอง ขี้เหงา จอมขี้เกียจ เอาแต่เล่น ไม่ชอบอาบน้ำ จอมซกมก และที่สำคัญ คุณนัทเป็นเกย์ ”
“ เฮ๊ย บ้าดิ ที่พูดมาก็มีส่วนถูกบ้างนะ แต่.. รู้ได้ไงว่าเราเป็นเกย์ รู้ดี ไปแล้วว เชอะ!! มั่วป่าวเนี้ย ”
“ ไม่มั่วครับ ทั้งหมดเกี่ยวกับตัวคุณ คุณพ่อคุณใส่ข้อมูลให้ผมแบบนี้ครับ ”
“ เง้อ งั้นก็หมายความว่า พ่อคงรู้ว่าเราเป็น.. ตายแล้ว พ่อรู้ได้ไงอ่า ”
“ ผมว่า คุณพ่อเลี้ยงคุณมาตั้งแต่เกิด ก็คงทราบดีที่สุดว่าคุณเป็นอย่างไร จริงไหมครับ? ”
“ ก็ว่างั้นแหละ เฮ้อออ ว่าแต่ นายทำไรได้มั่งเนี่ย ปล่อยแสงได้ไหม? มีพลังมหาศาล วิ่งเร็วเป็นจรวด กระโดดได้สูงๆไหม? ทุบกำแพงป่นในพริบตาได้ไหม? แล้วก็.... เอ่อ”
“ ไม่ได้ครับ ผมก็เหมือนเด็กธรรมดาๆเท่าๆคุณครับ ”
“ อ่าว ไหงงั้น ทีดูในหนัง เรายังเห็นหุ่นส่วนมากจะมีพลังเหนือมนุษย์นี่นา ”
“ นั่นมันในหนังครับ แต่นี้ผมของจริงครับ ไม่เหมือนในหนังครับ แต่ผมมีโหมดอัจฉริยะ เพื่อคอยปกป้องดูแลคุณ จะเป็นระบบอัตโนมัติ เมื่อผมประมวลผลข้อมูลออกมาว่าคุณกำลังอยู่ในอันตราย หรือเสี่ยงที่จะอันตราย โหมดอัจฉริยะก็จะทำงานทันที จะมีพลังเหนือมนุษย์ได้ ทำได้หลายๆอย่าง ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่ามีอะไรบ้างครับ แต่ถ้าปกติแบบนี้ ผมก็เหมือนๆคุณครับ ”
“ อืม น่าสนใจแฮะ เห็นพ่อบอกว่า นายจะคอยรับคำสั่งเรา ทำตามที่เราต้องการด้วยใช่ไหม? ”
“ ครับ ”
“ งั้น.. เราขอสั่งให้นายถอดกางเกงเดี๋ยวนี้ อยากดูกาจู๋หุ่น ว่าจะเป็นไง อิอิ ”
“ ได้ครับ ”
“ เง้อ ทำไมง่ายงี้อ่า ไม่อายเรอะ ไหนบอกว่าเหมือนคนทุกอย่างไง? ”
“ อายครับ แต่ถ้าคุณนัทสั่งผมก็ทำตามคำสั่งครับ ถอดเลยนะครับ ”
..พรึ่บ!..
“ ฮ่าๆ เหมือนของจริงมากเลย แต่ทำไมเล็กจัง หุ่นจู๋เล็กแฮะ จิ๋วเดียวเอง ฮ่าๆ ”
“ ครับ โครงสร้างภายนอกของผม มีต้นแบบมาจากคุณครับ ทุกอย่างในตัวผมจึงใกล้เคียงกับคุณมากเกือบ 100% ครับ ”
“ แป่ว เอ่อ.. ความจริง เราพูดเล่นหน่ะ ไม่เล็กหรอก ใหญ่ออก ดูดีมากๆด้วย เหมือนของเราเลย แหะๆ จะว่าไป หน้าตานายคล้ายๆกับเราเนอะ ถ้าใครเห็นก็คงคิดว่าเราเป็นญาติกัน เออจริงซิ นายชื่อ RV14 เหรอ? ชื่อแบบนี้ ดูแปลกเกินไป งั้นเราตั้งให้ใหม่นะ เอาอะไรดี เราชื่อนัท งั้นนายชื่อนิคแล้วกัน คล้องกันดี ชื่อนิคแล้วกันน้า ”
“ ครับ ผมชื่อนิค Memory ลงหน่วยความจำ ”
“ เออ แล้วนายก็ไม่ต้องมาพูดเพราะมากหรอก มันดูแปลกๆ พูดแบบเราที่พูดกะนายนี้แหละ ไม่ต้องมาครับๆ คุณๆ ฟังแล้วจั๊กจี้หว่ะ ”
“ ครับ ผมไม่ต้องพูดเพราะ พูดแบบนัท Memory ลงหน่วยความจำ ”
“ ดีๆ เราชักชอบนายแล้วดินิค เรามาเป็นเพื่อนกันน้า ”
“ เราก็รักนายนะนัท เราเกิดมาเพื่อรักนายและดูแลนาย ”

“ อ่า รักเหรอ? ขอบใจนะแต่.. คงไม่แบบว่า เอ่อ.. xx กันน้า เรายังไม่เคยแล้วอีกอย่างคนกะหุ่น แปลกไปแล้วววว เป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีแล้ว จริงสินายเป็นหุ่นนี่นา คงไม่มีอารมณ์ xx หรอก ฮ่าๆ จริงมั๊ย?”
“ นัท อาหารพร้อมแล้วลูก มา ลงมาฉลองกัน ”

280237

ามรักใด ที่ยิ่งใหญ่เท่าความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกอีกแล้ว..
ไฟหน้าห้องฉุกเฉินดับลง สักพัก หมอ และพยายบาลก็ทะยอยกันเดินออกมาเขาตรงรี่เข้าไปหาคุณหมอทันที ด้วยอาการร้อนรนและเอ่ยถามอย่างระล่ำระลัก
“ คุณหมอครับ ลูกผมอาการเป็นอย่างไรบ้างครั

Ifoot-ballZ

ขึ้นมาก็ซวยเลยพระเอกเรา อิอิ

hikaru220

ขอบคุณครับ

konglove

ขอบคุณคับเวอร์ไปหน่อยแต่ก็สนุกคัฟ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

เพื่อดาวดวงนั้นที่ฝันมันอยากเป็ฯ

ืnneess

ขออ่านนะคับ ^^

malivb

ขอบคุณมากครับ

hello_lovestory

อ่านแล้วหนุดดีอ่า ขอบคุณนะ

pkclub2146

ติวกันต่อไปเถอะเด๋วหลายๆอย่างดีเอง

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

dekratisri

ขอบคุณครับ

diablo2

ขอบคุณครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

princeboy

ขอบคุณมากคับผม