ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(57)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมก็ทำตามไอ้ที่ลงด้วยเท้าซ้ายไม่เท่าไหร่แต่ให้กลั้นหายใจแล้วกระโดดสองขั้นสุดท้ายมันทำให้ผมขายหน้ามากเพราะผมกระโดดพลาดลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้ากับดิน แต่ที่ขายหน้ากว่านั้นคือพี่หมอทีเดินลงมาเฉยๆไม่ได้กระโดดแต่อย่างไร เอาเท้าขวาลงมาด้วย
“ทำไมพี่ทีไม่ทำอ่ะ เดี๋ยวโชคร้ายนะ”ผมลุกขึ้นปัดดินออกจาก้นแล้วหันไปพูด
“เด็กก็ยังเป็นเด็กวันยังค่ำนะ ไหนเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”พี่หมอทีพูดแล้วก็อมยิ้มพร้อมหัวเราะออกมา
“พี่ทีหลอกเอเหรอ”ผมจะโมโหก็โมโหจะอายก็อายที่โดนหลอก เลยทำหน้าบูดๆเดินหนี
“โกรธพี่เหรอครับ พี่ขอโทษ พี่แค่อยากเล่นกับเอเฉยๆ ไม่ได้คิดว่าเอจะเจ็บตัว”พี่หมอทีบอกด้วยเสียงและสีหน้าที่สำนึกผิดเอามากๆ
ผมยังคงเดินก้มหน้าหนีต่อไป ที่จริงในใจผมไม่ได้โกรธอะไรหรอกแค่รักษาฟอร์ม
“เอ ระ....วัง”เสียงพี่หมอทีดังขึ้น ทำให้ผมหันกลับไปตอบแต่ไม่หยุดเดินว่า “จะหลอกอะไรอีกล่ะ”
โป๊ก ! เสียงของแข็งที่เรียกว่าหัวกระทบอย่างแรงกับท่อนไม้ไผ่ที่เอามาตีเป็นขอบใต้ถุนบ้าน ทำเอาผมหยุดเดินแล้วออกอาการมึนๆเอ๋อๆชั่วขณะ ก็มันหัวผมนี่นา
“โอ้ย......”ผมร้องออกมา เอามือมาลูบที่หัวบริเวณหน้าผากด้านซ้าย
“ไหนดูซิ ดีนะเลือดไม่ออก แสดงว่าหัวแข็งเลยไม่แตก”พี่หมอทีรีบวิ่งมาดู เอามือผมออกแล้วเอามือตัวเองมานวดกลึงๆให้ผมแทน
“โอ๊ย...เจ็บ เบาหน่อยๆหน่อยดิ่พี่ที ยังจะมาว่าดีอีกเจ็บนะเนี่ยะ”ผมบ่นออกมาแบบฉุนนิดๆ
“หรือว่าเลือดจะคลั่งในสมอง ต้องผ่าตัดด่วนหรือเปล่านี่ นี่กี่นิ้ว”พี่หมอทีแซวแล้วเล่นเป็นเด็กๆพร้อมชูสองนิ้วขึ้นมา
“มันก็ห้านิ้วแหละพี่ที ชูสองนิ้ว อีกสามนิ้วก็ยังอยู่ในมือ”ผมตอบ
“แสดงว่าสมองยังใช้การได้ดี นี่แน่ะมาแกล้งเอทำไม หายนะเพี้ยง”พี่หมอทีหันไปทำท่าตีไม้ไผ่แล้วหันมาเป่าหัวผม ทำให้ผมนึกถึงตอนที่เจ้าโอ๊ตน้องชายผมเป็นเด็กตอนสี่ห้าขวบได้ โอ๊ตวิ่งหกล้มแล้วก็ร้องไห้ผมเลยเอามือไปตีที่พื้นดินว่าทำไมมาแกล้งโอ๊ต แล้วก็เป่าเพี้ยงให้โอ๊ตหายเจ็บ โอ๊ตเองก็ค่อยๆหยุดร้องไห้ แล้วบอกให้ผมตีพื้นดินอีก ตีแรงๆ จนผมเจ็บมือร้องไห้ออกมาเอง
“ตีอีกเลยพี่ที ตีแรงๆเลย มันมาแกล้งเออ่ะ รู้ว่าเอจะเดินผ่านทำไมไม่หลบ”ผมเริ่มเล่นมุขเดียวกับเจ้าโอ๊ต
“นี่แน่ะ ๆ พอยังครับ”พี่หมอทีดันรับมุขตีที่ไม้ไผ่ไปอีกห้าหกทีแต่ว่าทำท่าแกล้งตี แล้วมันจะไปเจ็บได้ยังไง
“พอแล้วครับ เดี๋ยวบ้านเขาพัง พี่ทีเล่นตีซะแรงขนาดนั้น”ผมพูดประชด
“แหม เอนี่ไม่ใช่เล่นเลยนะ”พี่หมอทีพูดพร้อมยิ้มๆ
“อ๋อ เอเข้าใจแล้ว ที่พี่ทีพาเอมาที่นี่ บอกว่าจะพามาดูที่มาของพี่ที ที่แท้พี่ทีก็เกิดจาดกระบอกไม้ไผ่นี่เอง”ผมพูดแซว
“ถูกต้องนะครับ  ไม่ใช่แล้ว”พี่หมอทีรับมุขผมแล้ว ดูไปดูมาพี่หมอทีก็ออกเอ๋อๆเหมือนพี่นิคว่าจริงๆแหละ
แล้วพี่หมอทีก็เล่าให้ฟังว่าสาเหตุที่ได้ชื่อว่าทีก็เพราะว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งคุณพ่อคุณแม่ของพี่หมอทีนอกจากจะทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐและที่คลินิกของตัวเองแล้ว ยังเป็นแพทย์ พอ.สว. อีกด้วยตอนลงชุมชนที่แม่ฮ่องสอนแถวสบเมยได้เข้าไปที่หมู่บ้านปะปากะยอ ไปรักษาดูแลคนในหมู่บ้านที่ส่วนใหญ่เป็นชนเผ่าปะปากะยอ แล้วอยู่ๆคุณแม่ก็เกิดเจ็บท้องทั้งที่เพิ่งเจ็ดเดือนเอง ไปๆมาๆคุณแม่เลยได้คลอดในหมู่บ้านชนเผ่าปะปากะยอโดยความดูแลของเพื่อนๆหน่วยแพทย์ พอ.สว.และชาวบ้านซึ่งนำโดยพ่อเฒ่าที่เห็นอยู่บนบ้านนั่นแหละ พอคลอดออกมาพ่อเฒ่าเห็นว่าเด็กนี้ตัวขาวและเนื้อเย็นเหมือนสายน้ำเลยตั้งชื่อให้ว่าที เพราะทีแปลว่าน้ำในภาษาปะปากะยอ  
ตอนสร้างศูนย์นี้ใหม่ๆก็หาคนแต่ละชนเผ่ามาอยู่เพื่อดูแลศูนย์ คุณพ่อคุณแม่เลยคิดถึงพ่อเฒ่าคนนี้เลยไปชวนมาอยู่เพราะเห็นว่าไม่มีลูกหลานญาติพี่น้อง อยู่ตัวคนเดียว มาอยู่ที่นี่น่าจะดีกว่า ตอนแรกก็ทำท่าว่าจะไม่มา แต่พอบอกว่าจะพาพี่หมอทีมาเล่นด้วยทุกวันอาทิตย์แกเลยยอมมา พ่อเฒ่าบอกว่ารู้สึกรักเด็กคนนี้ ตอนเด็กพี่หมอทีเลยมาเล่นกับพ่อเฒ่านี้ แล้วพ่อเฒ่านี้ก็คอยสอนภาษาประปากะยอให้พี่หมอที ทำของเล่นของชาวประปากะยอให้เล่น พอโตขึ้นมาหน่อยก็ถ่ายทอดความรู้เรื่องสมุนไพรให้ด้วย จนพี่หมอทีได้ไปเรียนที่ขอนแก่นแหละ นานๆทีถึงจะได้กลับมาเยี่ยม
แล้วเราก็เดินชมหมู่บ้านอื่นๆอีกได้แค่สองสามหมู่บ้านก็หกโมงเย็นแล้ว ผมเลยชวนพี่หมอทีกลับเพราะเพื่อว่าคุณพ่อคุณแม่พี่หมอทีกลับมาแล้วจะไม่เจอใคร พอเดินมาถึงทีรถพี่หมอทีก็รับโทรศัพท์ แล้วผมก็คิดอะไรได้อย่างหนึ่ง เลยทำภาษาใบ้ให้พี่หมอทีที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ประมาณว่าเดี๋ยวมา ให้คอยอยู่ที่นี่
แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าไปให้หมู่บ้านของชนเผ่าม้ง เพราะใกล้กับที่จอดรถที่สุด จนผมกลับมาแล้วพี่หมอทีก็ยังคุยโทรศัพท์ไม่เสร็จ พอคุยเสร็จพี่หมอทีก็ขึ้นรถ แต่ผมไม่ยอมขึ้นจนพี่หมอทีเรียก
“เอ เอครับ ไม่ขึ้นรถละครับ”พี่หมอทีเรียก ผมทำเฉยเหมือนไม่ได้เรียกผม
“ใครชื่อเอ ผมชื่อหว่างเหย่ครับ”ผมพูดแล้วขึ้นมานั่งบนรถ
“อย่าบอกนะว่าที่วิ่งหายไป ไปให้เขาตั้งชื่อให้ แล้วแปลว่าอะไรล่ะ ไม่ใช่ภาษาปะปากะยอแน่ๆ”พี่หมอทีถามพร้อมออกรถ
“เป็นของเผ่าม้งครับ หว่างเหย่แปลว่า กรงหินผา ครับ เขาบอกว่าเอดูข้างนอกอ่อนแอ แต่ข้างในหนักแน่นเหมือนหินผาและดื้อรั้นเหมือนกรงที่ใช้ขังตัวเอง เขาเลยตั้งชื่อนี้ให้ครับ”ผมอธิบาย
“แล้วจะให้พี่เรียกว่าอะไรดีล่ะ เอ หรือหว่าง หรือเหย่ดี พี่ว่ามันดูตลกๆนะ”พี่หมอทีบอก
“ก็ใช่นี่ ใครจะไปชื่อเพราะเหมือนพี่ทีละ พี่ที พี่สายน้ำ แถมยังไปพ้องเสียงกับตัวอักษรอังกฤษอีก เท่ชะมัดเลย  เออพี่ที คนที่ตั้งชื่อเขาบอกเอด้วยนะว่า มาขอให้ตั้งชื่อเป็นภาษาม้งแล้วต้องแต่งเป็นเขยของม้งนะ ห้ามแต่งกับเผ่าอื่น จริงเหรอพี่ที”ผมถาม พี่หมอทีไม่ตอบแต่เปลี่ยนเรื่องพูด
“เมื่อครู่คิมโทรมา เอจำคิมเพื่อนของพี่ได้ไหมครับ”พี่หมอทีถาม
“ได้ครับ ทำไมครับ”ผมถามต่อ
“ก็คิมเขารู้ว่าพี่กลับมาบ้านแล้วเลยมาหาที่บ้าน แต่ไม่เจอ เจอแต่คุณพ่อคุณแม่ของพี่ คิมเลยขออนุญาตคุณพ่อคุณแม่พี่ว่าจะชวนพี่ไปทานข้าวนอกบ้าน คุณพ่อคุณแม่พี่ท่านก็ไม่ว่าอะไร คิมเลยโทรหาพี่ พี่เลยตอบตกลง”พี่หมอทีพูดเหมือนบอกให้รู้ว่าต่อไปเราจะไปไหนกันต่อ (ใช่ซินะพี่คิมเป็นเพื่อนพี่หมอทีจบมาจากโรงเรียนเดียวกัน บ้านก็อยู่เชียงใหม่เหมือนกัน---ผมคิดในใจ)
พี่หมอทีขับรถมาจอดที่ร้านอาหารริมแม่น้ำปิงร้านหนึ่ง บรรยากาศตอนนี้ช่างดูสวยงามโรแมน
ติกเป็นอย่างมาก ร้านอาหารที่มีโคมสีต่างๆแขวนเป็นทางเดินเข้าไปสลับกับตุงดูงดงาม สุดทางเดินตรงไปจะเป็นคล้ายๆเรือยแพไม้ที่ยื่นลงไปในริมปิง บรรยายกาศในร้านตกแต่งเป็นแบบล้านนาประยุกต์ แม้กระทั่งวงดนตรีที่เล่นสดก็เล่นโฟล์คซองคำเมือง ทำให้ผู้คนที่มานั่งทานอาหารได้ซึมซับเอาบรรยากาศริมปิงแบบล้านนาได้ไปอย่างจุใจ ผมกับพี่หมอทีเดินเข้าไปในร้านได้ยินเสียงเพลงตอนท้ายๆแต่ก็กินใจผมมากๆ
............ชมดอกไม้ลำนำป่าเขา เสียงซอเคล้าเสียงซึงสะล้อ
หากฮักจริงบ่ดีหื้อรอ จะไปสู่ขอ มาอยู่ตวยกั๋น
ถิ่นล้านนาจะเป็นเวียงสวรรค์ เมื่อมีน้องเคียงข้างกันเป็นคู่ขวัญอ้ายเอย..............
“เพลงเพราะดีนะครับ เอชอบจังครับ ชื่อเพลงอะไรอ่ะครับ”ผมพูดขึ้นระหว่างเดินตามทางเข้ามาเพื่อไปที่โต๊ะของพี่คิม ที่มีพี่ตี๋โบกมือทักมา แล้วพี่หมอทีโบกมือทักกลับไปแต่ผมสังเกตว่าปากพี่หมอทีร้องคลอตามเพลงเบาๆ
“อ๋อ เพลงงามแต๊แม่ปิงครับ เพลงนี้คุณพ่อเคยใช้ร้องตอนขอคุณแม่แต่งงานด้วยนะ คุณพ่อเล่าให้พี่ฟัง”พี่หมอทีบอกอย่างอารมณ์ดี แล้วเราก็เดินมาถึงที่พี่คิมกับพี่ตี๋นั่งอยู่
ผมสวัสดีทักทายพี่คิมกับพี่ตี๋ ดูพี่คิมกับพี่ตี๋คงแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นผมมากับพี่หมอที ผมเองก็แปลกใจที่เห็นพี่ตี๋มากับพี่คิม จะว่าไปก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะอยู่ในมอสองคนนี้ก็เหมือนเป็นเงาตามตัวกัน แต่ผมไม่คิดว่าพี่คิมจะกล้าพาพี่ตี๋มาถึงบ้านที่เชียงใหม่ แล้วพี่หมอทีก็อธิบายที่ไปที่มาว่าทำไมผมถึงมากับพี่เขาได้และไปไหนมาบ้างแล้ว
พิ่คิมกับพี่ตี๋นั่งฝั่งเดียวกัน ผมนั่งตรงข้ามกับพี่ตี๋ พี่หมอทีนั่งตรงข้ามกับพี่คิม  พวกยกให้พี่หมอทีกับพี่คิมเป็นคนจัดรายการอาหารมื้อเย็น เพราะอย่างน้อยเจ้าถิ่นน่าจะรู้ว่าอะไรอร่อย แล้วอาหารแต่ละอย่างที่สั่งมาก็ดูน่าทานและไม่พ้นอาหารพื้นเมืองอันเป็นที่ขึ้นของเชียงใหม่ ข้าวซอย แกงโฮ๊ะ ไส้อั่วและอีกสองสามอย่างล้วนแต่อร่อยๆทั้งนั้น
ระหว่างทานอาหารพวกเราก็พูดคุยกันอย่างเป็นกันเองสนุกสนาน พี่ตี๋คอยดูแลเอาใจพี่คิมเป็นอย่างดี ดูแล้วเห็นแล้วน่าอิจฉามากๆเหมือนข้าวใหม่ปลามันมาฮันนีมูนกันยังไงอย่างนั้นเลย  พี่หมอทีเองก็คอยตักอาหารให้ผม ผมเองก็ตักให้เป็นบางครั้ง แต่ที่ผมสังเกตดูพี่คิมมักมองมาที่ผมแล้วแอบยิ้มมุมปากอยู่บ่อยๆ
บรรยายกาศในร้านผมมองดูไปรอบๆ แต่ละโต๊ะจะมาเป็นครอบครัวหรือคู่รักหนุ่มสาวเป็นส่วนใหญ่ เพลงบนเวทีตอนนี้เล่นเพลง บ้านบนดอย ของจรัญ มโนเพ็ชร ต่อด้วยเพลง สาวมอเตอร์ไซค์ที่มีการแสดงพรีวิวน่ารักๆตลกๆประกอบเพลง เรียกเสียงหัวเราะจากแขกที่นั่งชม
ที่ร้านนี้ยังมีช่วงที่ให้แขกที่มานั่งทานอาหารได้ขึ้นมาร้องเพลงอีกด้วย โดยจะมีการเวียนไมค์ไปตามโต๊ะเรื่อยๆ ถ้าโต๊ะไหนไม่ร้องก็ผ่านไปก็ได้ ถ้าโต๊ะไหนจะร้องก็ส่งตัวแทนขึ้นมาบนเวทีซึ่งจะมีเนื้อเพลงเป็นเหมือนคาราโอเกะขึ้นให้ดูที่จอคอมพิวเตอร์ โดยมีข้อแม้ว่าจะต้องร้องเพลงที่เป็นสไตล์ล้านนาหรือเพลงที่เกี่ยวกับเมืองเหนือเท่านั้น เพื่อรักษาบรรยากาศของร้าน
แล้วไมค์ก็เวียนมาถึงโต๊ะเราในรอบแรก พี่ตี๋ที่เป็นหนุ่มขี้เล่นอารมณ์ดีเลยเสนอตัวจะร้องเพลง บอกว่าเพลงนี้ร้องให้พี่คิมโดยเฉพาะ พี่ตี๋ถือไมค์แล้วเดินไปเลือกเพลง เป็นเพลงที่น่ารักเหมาะกับบุคลิกขี้เล่นน่ารักๆของพี่ตี๋เอามากๆ พี่ตี๋ร้องเพลงไปส่งสายตาหวานเยิ้มจนมดแทบจะขึ้นมาที่พี่คิม พี่คิมเองก็ยิ้มที่มุมปากนิดหน่อยไม่ได้แสดงออกอะไรมาก แต่บางทีผมเขินแทนพี่คิมมากกว่าเสียอีก
(http://www.imeem.com/muutah/music/NU0ltIRj// --- ฟังเพลง พี่สาวครับ ของจรัญ มโนเพ็ชร)
...................ลันลันลันลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลัน ลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลันลา    ลันลาล้าลันลัน ลา  วู้    วู
ปี้สาว ครับ     สวัสดี ครับ ปี้ ครับ  จำน้องจาย คน นี้ ได้ ก่อ    จำได้ บ่ได้ ก็ บอก มา   ลา   ลา ..
ปี้สาว ครับ   ตอนนี้ผมเป๋นหนุ่ม แล้วครับ   มีแม่หญิงมาไล่ จับ จะยับ เอาผม ไปเป็นแฟน ลา  ลา...
“จะหวานกันไปถึงไหน อิจฉานะเนี่ยะ”พี่หมอทีพูดขึ้นขัดจังหวะระหว่างที่เพลงมีแต่เสียงดนตรี
“อยากไปร้องบ้างเหรอ หรือว่าอยากให้มีคนร้องให้”พี่คิมแซวกลับ
....... เจอ กันเมื่อสอง สาม ปี ก่อน ผม ยังละอ่อน และ ซน แก่น
ฮัก เป๋นปี้สาว บ่ได้เมาเอาเป๋นแฟน ปี้ก็ฮัก ผม เป็น น้อง จาย .........
ตอนนี้บนเวทีพี่ตี๋ยังคงร้องเพลงอยู่ แต่เริ่มมีสาวๆสองสามคนเดินเอากุหลาบไปให้แล้วขอถ่ายรูปด้วยดูเหมือนเป็นดาราเลย ดูเหมือนพี่ตี๋เองก็เล่นด้วยทำหน้าทะเล้นเล่นกับคนที่มาถ่ายรูป
“พี่คิมไม่ไปให้กำลังพี่ตี๋หน่อยเหรอครับ”ผมถาม
พี่คิมไม่พูดอะไรแต่ลุกจากโต๊ะเดินไปหาพี่ตี๋  ฉวยจังหวะที่พี่ตี๋กำลังก้มรับดอกไม้คว้าคอพี่ตี๋ลงมาแล้วจูบแก้มพี่ตี๋ไปหนึ่งที ทำเอาพวกสาวๆที่กำลังถ่ายรูปอยู่ตาเขียวปั๊ดเลย พี่ตี๋ดูออกจะดีอกดีใจอยู่ไม่น้อยแล้วพี่คิมก็เดินกลับมาที่โต๊ะเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กำลังใจแค่นี้พอหรือเปล่า”พี่คิมนั่งลงแล้วถามผม ผมได้แต่พยักหน้าแล้วยิ้มๆเขินอายแทน
...........ปี้สาว ครับ     ตอน นี้ ผม ฮักปี้ แล้วครับ   จะฮักปี้บ่ มี  หน่าย
บ่อยากเป๋นน้องจาย แล้ว ล่ะ .  บ่อยากเป๋นน้องจาย แล้ว ล่ะ .. บ่อยากเป๋นน้องจาย แล้ว  ล่ะ
*ลันลันลัน ลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลัน ลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลันลา     ลันลาล้าลันลัน ลา  วู้    วู .
ลันลันลัน ลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลัน ลา     ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลาลันลา     ลันลาล้าลันลัน ลา........

พี่ตี๋ร้องเพลงเสร็จกลับมานั่งที่โต๊ะแล้วก็หมอที่แก้มของพี่คิมหนึ่งที พี่คิมก็นั่งเฉยยอมให้หอม
“ถ้าไมค์มารอบต่อไปต้องเป็นคราวของคู่นั้นบ้างแล้วนะ สลับกัน”พี่ตี๋พูดหมายถึงผมหรือพี่หมอทีคนใดคนหนึ่งที่ต้องออกไปร้องเพลง
ที่จริงเรื่องร้องเพลงนี่ผมไม่เกี่ยงเพราะเป็นคนที่ชอบฟังเพลงและร้องเพลงอยู่แล้วแต่นี่ให้ไปร้องเพลงล้านนาหรือเพลงที่เกี่ยวกับภาคเหนือผมเลยจนปัญญาเพราะคิดไม่ออกว่าจะร้องเพลงอะไรดีส่วนใหญ่เพลงที่ผมฟังจะเป็นเพลงสากล แจ๊ส ป๊อบคลาสสิกอะไรทำนองนั้น ตอนแรกผมคิดจะขึ้นไปร้องเพลงของวงนกแลที่ผมเคยฟังตอนเด็กๆแต่คิดว่าคงดูเอ๋อเกินไป เลยต้องเป็นหน้าที่ของพี่หมอที เมื่อไมค์เวียนมาถึงรอบสอง

Ifoot-ballZ

เอจะคบกะพี่หมอหรอ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^________^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

ความคิด ยังหยุดไม่ได้ ต้องทำยังงัย

jun2010

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

nichkhun

ขอบคุนมากๆๆเด้อออออ

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

สนุกมากๆเลย

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า คนแก่แกล้งเด็ก

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

gearsoccer

ขอบคุณครับ