มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (19)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“ลำดวน 2 ท่านค่ะ”เสียงใส ๆ ของพนักงานเรียกชื่อคิวต่อไปครับ แต่แม่งใครวะชื่อลำดวนถ้ากรูชื่อนี้นะ กรูคงกัดลิ้นตัวเองตายแน่ ๆ  แล้วอีกนานไหมวะเนี่ยจะถึงคิวกรูระหว่างที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นไอ้กัสมันก็ลากมือผมเข้าไปในร้าน
“คุณลำดวนใช่ไหมค่ะ”
“อ้อชื่อเพื่อนผมครับ ลำดวน”  ไอ้กัสมันว่าพร้อมกับเหล่ตามาทางผม พร้อมกับเดินนำเข้าไปในร้าน ทิ้งให้ผมยืนเป็นเป้าสายตากับพนักงานอยู่หน้าร้าน ผมแอบเห็นพนักงานและคนแถวนั้นยิ้มกันน้อย ๆ  เอ๊ะ เมื่อกี้มันบอกว่าเพื่อนมันชื่อลำดวน แต่นี่ก็มากันแค่สองคน งั้นหมายความว่า
ชื่อลำดวนคือชื่อกรูหรอวะ ไอ้เชี่ย! เมิงแกล้งกรูอีกแล้วนะไอ้กัส จังหวะนั้นกำลังจะวิ่งไปจัดการกับไอ้กัสที่เดินตามหลังมาพร้อมกับหัวเราะอยู่พอดี สายตาอันแหลมคมก็ปร๊าดดดดดดไปเห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตานั่งอยู่ที่มุมร้าน
“ไอ้ฟิล์ม”  มากับใครวะนั่น ผู้หญิงซะด้วย
ผมรีบดึงไอ้กัสให้หันไปมองทางเดียวกับผม เราสองคนหันมาสบตากัน  สายตาของไอ้กัสมีแววสงสัยอยู่ไม่น้อย เพราะสังเกตุได้จากคิ้วมันขมวดพันกันเป็นเงื่อนพิรอดแล้ว
ไอ้ฟิล์ม........เมิง
พอนั่งลงที่โต๊ะปุ๊บ ผมเริ่มสังเกตุความผิดปกติ เลยเหลือบตามองไปที่ไอ้กัส เห็นมันนั่งเงียบไม่พูดไม่จา
“เป็นอะไร”  หน้าอย่างนี้แสดงว่าโกรธชัวร์
“เรื่องของเขา เราไม่น่าไปยุ่งเลย”  เดือดสิครับเดือด
“กัส  สมมุติว่า วันหนึ่งคนที่กัสรักมากๆๆเนี่ย กำลังมีพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อการมีคนอื่นเนี่ย และถ้าเพื่อนกัสไปเห็นพฤติกรรมนั้น แต่ไม่ยอมบอกกัส กัสจะรู้สึกยังไง”
“................................”  เงียบ แสดงว่าเมิงยอมแพ้แล้วใช่ไหม
“และนี่ไอ้แป๋มมันก็เพื่อนบิว ไอ้ฟิล์มด้วยมันก็เพื่อนบิว  ดังนั้นบิวคนทนไม่ได้หรอกนะที่จะเห็นใครก็ตามต้องถูกนอกใจแบบนี้”
“อ๊ะ ๆๆ ไม่เถียงหละ แล้วนี่จะกินอะไรหละ” ไม่ต้องมาทำเป็นหงุดหงิดใส่กรูเลย  
“ส้มตำปูมั้ง”  1 ดอก สงไปให้มันคับแต่มันไม่พูดอะไร ได้แต่สายหัวไปมาแบบระอา  กรูสิต้องระอาเมิง ไมใช่เมิงมาระอากรู
พอพนักงานรับออเดอร์มาถึง  มันก็ปล่อยให้ผมสั่งอยู่คนเดียว และพออาหารมาถึงมันก็ไม่ยอมแตะ ปล่อยให้ผมกินคนเดียว จนในที่สุดผมก็เหลืออดแล้ว  มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ เรื่องแค่นี้
“กัส กัสเป็นอะไร”  ผมกระแทบตะเกียบลงบนโต๊ะ ด้วยความเหลืออด ไอ้กัสมันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะหันไปดูโต๊ะข้าง ๆ ที่สะดุ้งเหมือนกัน
“เปล่า”  มันพูดมาแค่นั้นก่อนที่จะเอาตะเกียบคุ้ยซูชิเล่น  ผมเหลือบดูการกระทำของมันนิดนึง และลุกขึ้นเดินออกไปนอกร้านเพื่อไปสงบสติอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ มีอะไรก็พูดมาดิว้า ไม่ใช่มาทำมึนตึงแบบนี้ และถ้าเป็นเพราะเรื่องว่ากรูห่วงไอ้แป๋ม กรูก็ขอบอกเลยว่ากรูไม่ได้ผิดเลยสักนิดเดียว ส่วนไอ้กัสนั้นก็นั่งเหวอแดกอยู่ที่โต๊ะคนเดียว ดู ๆ แล้วมันก็คงทั้งตกใจและอึ้งไปเหมือนกันคิดไม่ถึงว่าผมจะเดินออกมาแบบนั้น
“อ้าวบิวมายืนทำไมตรงนี้อะ ไม่เข้าไปหรอ แล้วไอ้กัสละ”  ไอ้แป๋มครับมันมาพอดี แหม ไวจริง ๆ นะเมิง
“กัสอยู่ข้างใน แล้วกรูมีอะไรจะให้เมิงดูด้วย” ผมลากแขนไอ้แป๋มที่ยังทำหน้างง ๆ อยู่ว่าอะไรที่ผมจะให้มันดู
“นั่นไง เมิงเห็นอะไรไหม”  พอเดินเข้ามาในร้านได้สักพักก็ลากไอ้แป๋มหลบมุมหลังเสาและชี้ไปที่โต๊ะไอ้ฟิล์มกับใครซักคนนนั่งอยู่ ตอนนี้ไอ้แป๋มนิ่งไป แต่สีหน้ามันเรียบเฉยมาก ๆ
“บิวมาเป็นเพื่อนเราหน่อย”  พูดจบไอ้แป๋มก็ลากมือผมตรงไปยังโต๊ะไอ้ฟิล์ม ส่วนไอ้กัสตอนนี้รีบลุกจากโต๊ะเดินตามพวกเรามาแล้ว
“หวัดดีฟิล์ม” เสียงไอ้แป๋มดังขึ้นก่อนที่เราจะเดินไปถึงโต๊ะมันเสียอีก  พอไอ้ฟิล์มหันมาเห็นหน้าพวกผมเท่านั้นหละ  หน้ามันซีดเป็นไก่ต้มค้างวันเลยละครับ  ส่วนนังผู้หญิงคนนั้น ดูใกล้ ๆ แล้วสวยซะด้วย  แต่ไอ้แป๋มมันจะออกแนวน่ารักมากกว่า ตอนนี้ไอ้แป๋มดูร่าเริงผิดปกติมาก ๆ ส่วนไอ้กัสนั้นตอนนี้เดินมาสมทบทีหลังแล้ว
“มากับแฟนเหรอ”  ไอ้แป๋มย้ำคำว่าแฟนหนัก ๆ
“เออ.......คือว่า.....แป๋ม”  ไอ้ฟิล์มตอนนี้พูดอะไรไม่ถูกแล้วครับ พยายามส่งสายตาไปที่ไอ้กัสให้ช่วยหน่อย
“พี่ฟิล์มค่ะ  มีอะไรหรือเปล่า” นังสาวสวยคนนั้นพูดขึ้นมาบ้าง ท่าทางมันคงจะงงเหมือนกัน ที่มีคนเยอะแยะมามุงเต็มโต๊ะมันไปหมด ไอ้แป๋มหันไปยิ้มให้นังนั่นทีหนึ่ง แต่เป็นรอยยิ้มที่ใครได้รับคงสยอง พร้อมทั้งหันกลับมามองไอ้ฟิล์มใหม่
ก่อนที่มันจะค่อย ๆ เอามือไปลูบแก้มลูบคางไอ้ฟิล์มที่ตอนนี้นั่งนิ่งเป็นหิน ส่วนไอ้แป๋มนั้นตอนนี้มันยิ้มอย่างเดียวครับ แต่ยิ้มมันเย็นเหลือเกิน จนผมไม่กล้าเข้าไปขวางมันเลยครับ
ตอนนี้มือไอ้แป๋มวางแหมะลงบนไหล่กว้างของไอ้ฟิล์ม ก่อนที่จะค่อย ๆ ก้มลงไปใกล้ ๆ หูไอ้ฟิล์ม
“เมิงแน่ใช่ไหมที่เมิงทำแบบนี้”
แม้น้ำเสียงของมันจะเบา แต่ผมคิดว่าได้ยินกันหมดทั้งโต๊ะ ผมหันไปมองไอ้ฟิล์ม ไอ้กัส และนังผู้หญิงคนนั้น  มันทั้งสามคนซีดพอ ๆ กันเลย  ระหว่างนั้นไอ้แป๋มมันก็ควักตังออกมาวางบนโต๊ะ 2 พัน พร้อมกับหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้นว่า
“กินให้อร่อยนะค่ะ  มื้อนี้พี่เลี้ยง”  
พร้อมกับลากแขนผมเดินออกจากร้านโดยไม่สนใจไอ้ฟิล์มอีกเลย ส่วนไอ้กัสนั้นผมบอกให้มันกลับไปที่โต๊ะเพื่อไปจ่ายเงินก่อน โดยผมจะออกไปรอมันที่หน้าร้าน โดยมีไอ้แป๋มยืนสงบสติอารมณ์อยู่ข้าง ๆ
สักพักไอ้กัสก็วิ่งออกมาสมทบด้วย ผมตัดสินใจจะนั่งรถกลับเป็นเพื่อนไอ้แป๋ม เลยบอกไอ้กัสให้ขับรถกลับไปก่อน
“กัสเดี๋ยวไปเจอกันที่ห้องบิวนะ”
“อ้าว แล้วบิวนะไปไหนอะ”
“บิวจะนั่งไปกับแป๋มแล้ว ไม่กล้าให้มันขับรถคนเดียว”  ไอ้คำหลังนั่นผมกระซิบบอกไอ้กัสมัน ซึ่งมันก็เข้าใจ
ก่อนจะแยกย้ายกันไปรถใครรถมัน ไอ้กัสมันก็หันมากระซิบกับผมว่า
“เหลืออีกแค่ 5 วันแค่นั้นนะ เรื่องของเรา”  
พอผมได้ฟังเช่นนั้นผมก็หันไปมองหน้ามัน เห็นมันดูจ๋อย ๆ นิด ๆ ผมก็เลยเอามือไปจับมือมัน ประมาณว่า วันที่เหลือกรูจะทุ่มให้เมิงเต็มที่เลยละกัน  วันนี้กรูขอละนะ  เพื่อนกรูทั้งคน
“5 วันที่เหลือกัสอยากให้บิวทำอะไร บิวทำให้หมดเลย”  
ผมก้มไปกระซิบบอกมันใกล้ ๆ มันจึงยิ้มออกมาได้ ใจหายเหมือนกันนะ ที่เหลืออีกแค่ 5 วันจะต้องห่างกันไปตั้งเดือนหนึ่ง แต่สัญญากันไว้แล้วนิครับ ก็คงต้องทำตามนั้น
“ไปหอกรูนะแป๋ม”  พอไอ้บิวเดินไปเพื่อขับรถไปรอที่หอแล้ว ผมจึงหันไปบอกไอ้แป๋ม ซึ่งตอนนี้ยิ้มตอบผมกลับบาแบบร่าเริงเกินเหตุ
“อือ ได้ เดี๋ยวหาอะไรไปกินด้วยนะ  ซื้อหนังไปดูด้วย ฉลองกันโว้ย”  แล้วมันก็กอดคอผมลากผมเดินไปยังซุปเปอร์ฯ เพื่อซื้ออะไรไปกินกัน มันซื้อมาเยอะแยะเลยครับ ทั้งขนม น้ำอัดลม เบียร์ สปายฯลฯ สงสัยวันนี้มันกะเมาเต็มที่
ระหว่างนั้นไอ้ฟิล์มก็โทรเข้ามาเรื่อย ๆ นะครับ ทั้งเครื่องไอ้แป๋ม เครื่องผม แต่ไอ้แป๋มไม่ให้ผมรับสาย
“เมิงไม่อยากฟังมันหน่อยหรอวะ” ผมถามไอ้แป๋มขณะตัดสายไอ้ฟิล์มทิ้งไป
“ถ้ามันอยากอธิบาย มันก็ต้องตามกรูมา และมันก็น่าจะรู้ด้วยว่ากรูจะอยู่ทีไหน เวลาที่กรูเป็นแบบนี้”
“อืม เอางั้นก็ได้” พอซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ขับรถไปที่หอผมกัน บรรยากาศภายในรถมาคุมาก ๆ  ผมจึงได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ไม่กล้าพูดอะไรกับมัน เดาอารมณ์มันไม่ถูกครับ น่ากลัวชิบ
พอมาถึงที่ห้องผม เห็นไอ้กัสมารออยู่แล้วครับ  เราเลยขึ้นห้องไปพร้อม ๆ กัน พอเข้าห้องไป ไอ้กัสก็เดินไปนั่งที่โซฟา ส่วนผมกับไอ้แป๋มนั้นก็เอาของกิจไปจัดใส่จาน ส่วนไอ้แป๋มถือพวกเบียร์ สบายออกมาหอบใหญ่  นั่งหน้าทีวีปุ๊บ ก็เปิดหนังดู ปากก็กินสปายไปด้วย  ส่วนผมไม่ได้กินหรอกครับ กลัวเมาด้วยกันทั้งคู่แล้วจะไม่มีใครคอยดูไอ้แป๋ม เผื่อมันทำอะไรบ้า ๆ
ก็เลยให้ไอ้กัสกินเป็นเพื่อนไอ้แป๋มมัน ผ่านไปประมาณ ครึ่งชั่วโมง ตอนนี้ทั้งคู่เริ่มกึ่ม ๆ กันแล้ว แต่ไอ้กัสยังคอแข็ง ไม่ค่อยมีท่าทีเท่าไหร่ ส่วนไอ้แป๋มนั้นซึมลงอย่างเห็นได้ชัด
“เมิงมีอะไรจะบอกกรูไหม”  
พร้อมกับเอามือไปกุมมือมันไว้ ผมพยายามที่จะให้ไอ้แป๋มได้ระบายออกมาบ้าง ผมรู้ครับว่ามันนะแข็งนอก แต่ข้างในอ่อนแอจะตาย เหมือนผมนั่นแหละครับ
“กรูสบายมาก”  มันยังคงยิ้มอยู่
“อืม  ถ้ามึงมีอะไรอยากระบาย บอกกรูได้นะ กรูเพื่อนเมิงนะ”
“อืม  ขอบใจนะ”  มันอ้อมหลังมาตบไหล่ผมเบา ๆ
“แล้วนี่เมิงกับไอ้กัสเป็นไงบ้าง เมื่อวานเมิงยังไม่ได้บอกกรูเลยนะเว้ย”  ไอ้แป๋มถามผม ทำให้ผมหันกลับไปมองไอ้กัสที่มองผมมาเช่นเดียวกัน
“ก็เหมือนเดิมอะ กรูตกลงกับมันว่าจะห่างกันเดือนหนึ่งเพื่อวัดใจมัน แต่มันขอให้ไปเริ่มในอาทิตย์หน้า ตอนนี้มันก็เลยมาขลุกอยู่กับกรูทั้งวัน ไล่ก็ไม่ไป” พูดจบก็หันไปมองไอ้กัสอีกที เห็นมันยิ้มตาเยิ้มเชียว
“แล้วเมิงหละ”  ผมถามไอ้แป๋มกลับบ้าง
“ไม่รู้”
“ป๊อก ๆ ”
“เดี๋ยวกรูไปเปิดเอง” ไอ้แป๋มห้ามผมไว้ขณะที่ผมทำท่าจะลุกไปเปิด รู้กันแหละครับว่าใครจะมา แต่ที่ผมแปลกใจก็คือ ไอ้แป๋มเลือกที่จะเผชิญหน้ากับไอ้ตัวต้นเหตุ เอาละสิ สงครามจะเกิดไหมวะเนี่ย
“ป๊อก ๆ ”
เมื่อไอ้แป๋มเปิดประตู ก็เป็นดังคาด ไอ้ฟิล์มยืนหงออยู่หน้าประตูส่วนไอ้แป๋มเปิดประตูค้างไว้และเดินกลับมานั่งที่เดิม ไอ้ฟิล์มจึงค่อย ๆเดินตามเข้ามา
มันเหลือบมามองผมทีนึง ผมเลยทำท่าเอามือเชือดคอให้มันดู หน้ามันยิ่งเสียใหญ่  โดยตอนนี้มันเลือกที่จะมานั่งฝั่งตรงข้างไอ้แป๋มตอนนี้ข้าง ๆ ไอ้แป๋มก็มีผมนั่งอยู่ส่วนไอ้กัสนั่งเป็นผู้สังเกตุการณ์อยู่ด้านข้างไอ้ฟิล์ม
“แป๋ม”

jun2010

สนุกมากเลยครับผม

Ifoot-ballZ

เบื่องานจิงพี่1 ต้องมานั่งโดนด่า

abcdefghij

อยากอ่านอ่ะ มีอีกๆๆๆๆล่ะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

5555 ลำดวน สนุกมากๆเลย

pkclub2146

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากคับ

Klong

ลำดวน!!!555 ชื่อฮามาก

imanaji

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

doltae

ขอบคุณครับสนุกดีครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ กวนกันทั้งสองตัวเลยนะคะ 666+

kamaji

ขอบคุนคราบ