คืนความสุขกับหนุ่มเร่รอน

Maximam

ผมชื่อปาร์คครับ อายุ 27 ปี ทำงานเป็นครูโรงเรียนเอกชนเเห่งหนึ่ง ช่วงนี้
เป็นช่วงสอบปิดภาคเรียนผมต้องอยู่ตรวจข้อสอบและกรอกคะแนนจจนกลับ
คอนโดดึกๆทุกคืน นั้นก็เพราะผมขี้เกียดหอบงานมาทำที่คอนโด และตลอด
ทั้งสัปดาห์นี้ผมลงรถเมและข้ามสะพานลอยมาฝั่งคอนโดผมก็จะเจอกับชาย
หนุ่มที่น่าจะเป็นคนเร่รอนมานอนอยู่บนสะพานลอยแทบทุกคืน ด้วยความที่
ผมเป็นคนที่สงสารคคนง่ายโดยเฉพาะคนพวกนี้ที่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีทางไป
ผมก็มักจะซื้ออาหารหรือเอาเงินให้เขาบ่อยๆ และคืนนี้ก็เช่นกัน...
"นาย เอาขนมไว้กินนะเเละนี่เงิน"
หนุ่มคนนี้ก็หันมายิ้มให้ผมทุกครั้งและไม่พูดอะะไรจนผมคิดว่าเขาเป็นไบ้หรือ
เปล่า ผมมจึงพยายามถามว่า...
"นายพูดได้ไหม ชื่ออะไร มาจากไหน"
"....."
เขานิ่งไม่พูดได้เเต่ทำตาเศร้า เหมือนอยากจะพูด
"นายเป็นไบ้เหรอ เขียนหนังสือได้ไหม"
เขาพูดตอบออกมาซึ่งไม่ใช่ภาษาไทย ดีนะที่ผมเป็นครูสอนวิชาาสังคมจึงพอ
รูุ้ภาษาในกลุ่มอาเซียนบ้าง จึงพอรู้ว่า....เขาชื่อ วัฒ เป็นชาวกัมพูชา เขา
หลี้ภัยสงครามกลางเมืองและหนีออกมาที่ประเทศไทย แต่ด้วยความที่เขา
ไม่อยากกลับประเทศตอนนี้เขาต้องมาเร่ร่อนนอนข้างถนนแบบหมดหวัง ถ้า
กลับไปก็อดตาย แตต่ถ้าอยู่นี่ในฐานะคนขอทานก็ยังรอดบ้างเพราะคนไทย
ใจดีผมจึงพูดกับเขาไปว่า...
"แสบนะนาย"
เขาทำหน้างง และพูดกับผมว่า.....(ขอใช้บทภาษาไทยนะครับคนเขียนไม่มีพื้น
ทางภาษา)
"อ้าวคุณฟังภาษาเขมรได้เหรอ"
"ก็ผมเป็นครูนี่ แล้วนี่นายอาบน้ำที่ไหน"
"ผมไม่ได้อาบมาหลายวันละ เขาไม่ให้ใช้ห้องน้ำ เขาใจร้าย"
วัฒชี้ไปที่ห้องน้ำตรงแถวคอนโดที่ผมอยู่ ก็แหงหละครับสภาพวัฒแบบนี้
"แล้วปกตินายอาบน้ำเข้าห้องน้ำที่ไหน"
"ตรงนั้น"
วัฒชี้ไปที่ปั๊มน้ำมันที่กำลังปรับปรุงผมก็เลยพอเข้าใจได้ เอาว่ะเป็นไงก็เป็นกัน
ผมจึงเอ่ยถามเขาไปว่า....
"ไปอยู่ด้วยกันไหม เดี๋ยวหางานให้ทำ"
"จริงเหรอ ทำไมใจดีจัง"
"หรือนายจะอยู่ตรงนี้จนตาย เอาหน่าอยากช่่วยก็ช่วย"
"ขอบคุณนะ"
เขายิ้มให้ผมแบบน่ารักมากจนผมแทบเก็บอาการไม่อยู่ เขาลุกขึ้นจากตรงนั้น
แล้วถือกระเป๋าเป้ตามผมมาที่คอนโด แน่นอนครับว่า รปภ.ไม่ให้เข้้าไปแน่นอน
แต่ด้วยความโชคดีที่ผมอัธยาศัยดีจึงวางสินบนกับพี่หัวหน้ารปภ.และะนิติคอนโด
วัฒจึงขึ้นมาอยู่กับผมที่ห้องได้

เมื่อเข้ามาในห้อง
"เป็นไรนาย ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้"
"เปล่าๆ แค่ผมดีใจที่ได้เจอคนดีดีแบบคุณ หากชีวิตผมรอดไปได้้ผมจะไม่ลืมคุณ"
"อย่าคิดมาก นายเรียกเราว่าปาร์คก็ได้ เราอายุ 27"
"ผมอายุ 30"
"จริงอะ ทำไมหน้าดูอ่อนจัง"
"เชื่อเถอะผมไม่โกหก"
"แล้วนายมีหลักฐานอะไรติดตัวมาบ้าง"
"มีบัตรประชาชนและพาสปอร์ต"
"นั้นก็ไม่ยากถ้าจะะขอวีซ่าทำงาน"
"ไม่ได้ปาร์ค ผมจะเขาระบบของไทยไม่ได้ไม่งั้นผมต้องโดนส่งตัวกลับ"
"แต่นายอยู่แบบผีอย่างนี้ไม่ได้"
"ถ้าปาร์คลำบากใจ ให้ผมไปก็ได้"
วัฒทำหน้าจ๋อยๆ ผมก็เลยไม่คาดคั้นอะไรไปได้แต่บอกว่า...
"นั้นก็ตามที่นายสะดวกใจละกัน อะนี่ผ้าขขนหนูนายไปอาบน้ำซะอยู่ใน
ห้องนอนเเล้วเดี๋ยวคคืนนี้นายใส่เสื้อผ้าเรา ส่วนเสื้อผ้านายเราจะเอามาซักให้ก่อน
กลิ่นแรงนะ"
เขายิ้มให้ผมพร้อมกับรับผ้าขนหนูแต่ทว่าเขาดึงเเขนผมเข้าไปในห้องน้ำด้วย
"อาบกับผมได้ไหม ผมใช้ของพวกนี้ไม่เป็น"
วัฒชี้ไปที่พวกขวดยาสระผม ครีมอาบน้ำ โฟมล้างหน้าฯลฯ ซึ่งผมก็พอเดา
ออก ขืนใช้มั่วเอายาสระผมไปแปรงฟันนี่งามใส่เลยนะ นั่นไงคิดยังไม่ทันจบ
วัฒก็เปิดฝักบัวทั้งทีี่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้า
"เฮ้ยยนาย ถอดเสื้อผ้าก่อนค่อยอาบ"
"ขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไรเลยไปกดมัน"
"เขาเรียกว่าฝักบัวอาบน้ำ เอาไว้อาบน้ำ ส่วนนั่นสายชำระไว้ฉีดก้นล้างชำระ
หลังเสร็จธุระ"
"ขอบคุณนะที่บอก ปาร์คหล่อและใจดีจัง"
ชมแบบนีี้ก็เขินเป็นนะเว้ย.....
"ปาร์คไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆ"
อือ มันคงซื่อจริงๆ ผมเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือแคค่กางเกงในสีขาวโดย
หันหลังให้วัฒเพราะเกรงว่าจะเขิน พอผมหันมาเท่านั้นเเหละครับ
"เฮ้ยยย แก้หมดทำไมเนี่ย"
วัฒยืนเปลือยกายอยู่ต่อหน้าผมควยเขากึ่งแข็งกึ่งเนื้อตัวมีแต่เหงื่อไคลผมเพ่า
ก็รุงรังทั้งบนและล่าง แต่ตอนนี้ลำผมนั้นผงกหัวทักทายวัฒอยู่ในกางงเกงใน
วัฒจึงพูดกับผมว่า...
"ก็อาบน้ำต้องแก้หมดไม่ใช่เหรอ"
"ก็ใส่เกงในก็ได้สักตัว ไม่อายไง"
"อายทำไม ขอผมออกจะใหญ่"
"แหวะ จะแค่ไหนกัน"
"แค่ไหน แล้วทำไมของปาร์คต้องแข็ง คุณชอบผู้ชายเหรอปาร์ค"
"เรื่องของผม ถ้านายไม่ชอบก็...."
"ผมชอบ ยิ่งเป็นคุณผมยิ่งชอบ ผมชอบตั้งแต่ข้าวกล่องแรกที่คุณยื่นให้"
"บ้าไง"
"อาาบน้ำให้หนน่อยได้ไหม"
"อือ"

ผมเริ่มเปิดฝักบัวปรับโหมดเป็นน้ำอุ่น วัฒสะดุ้งเพราะไม่เคยเจอน้ำมาหลายวัน
เขายืนเฉยให้ผมอาบน้ำ ทั้งฟอกสบู่ ขัดผิว สระผม
"โอ๊ยยย แสบผิว คุณจะฆ่าผมเหรอปาร์ค"
"จะบ้าไง อันนี้เขาเรียกใยขัด ก็นายไม่ได้อาบน้ำมาหลายวันก็ต้องขัดขี้ไคลออก
ให้หมดไหม"
"โอ๊ยย คุณ ผมเย็นหัวอะเเสบตาด้วยทำอะไรกับหัวผม"
"ยาสระผม ผมนายเหนียวเป็นสังกะตัง หลับตาสิยาจะได้ไม่เข้า"
เหมือนตอนนี้ผมอาบน้ำให้เด็กน้อย ขัดอยู่หลายรอบสระอยู่หลายหนจนในที่สุด
ผมก็ต้องทึ่งเหมือนเจ้าเงาะได้ถอดรูป วัฒเป็นคนที่ดูดีมากผิวแท้จริงเขาขาวออก
สีแทนนิดๆ ในตามดำคม ผมยาวประมาณไอ้หนุ่มอาร์ทผมยาว หล่อเข้มมากๆ
ชนิดที่ว่า ผมได้มาแบบคุ้มกว่าได่iPhon
"เป็นไรครับปาร์ค"
"อาบให้นายเสร็จเเล้วนี่ แต่มีหนึ่งที่ที่นายต้องฟอกเอง"
"อะไรครับ"
ผมชี้ไปที่พวงสวรรค์และกระบองอันใหญ่ที่มันเเข็งชี้หน้าผมอยู่ เขายิ้มและบอก
ผมว่า...
"ปาร์คก็ฟอกให้ผมสิ ผมไม่เคยใช้ไอ้เจลล้างแบบนี้"
"บ้าไงของนาย นายก็ฟอกเองดิ"
วัฒดึงตัวผมเข้ามากอดภายใต้ม่านน้ำจากฟักบัว เรราสองคคนต่างสบตากันและ
กัน เหมือนผมจะโดนมนต์สะกดจากหนุ่มแขมร์ เขาลูบไล้ตามตัวผมและพูดกับ
ผมว่า...
"ผมรู้ว่าคุณชอบผม ผมก็ชอบคุณนะปาร์ค สอนให้ผมทำกับคุณได้ไหม"

ตอนนี้อารมย์มัันครอบงำจนผมไม่อยากรู้เเล้วว่าหนุ่มเร่ร่่อนคนนี้เป็นใคร ผม
โน้มคอเขาลงมาแล้วจูบปาก จากนั้นก็กอดคอเขาซอกไซร้ไปตามคอและหน้าอก
แน่นๆ ของเขา ขยับเรื่อยลงถึงหน้าท้องที่แน่นและมีซิกแพค จากนั้นผมก็ใช้ปาก
อมไปที่ควยของวัฒ ซึ่งล้างด้วยสบู่ไว้ก่อนแล้ว
"โอ๊ยยยย โอ ๊๊ยยยยย ทำไมมันเสียวจัง โอ๊ยยยยย โอ๊๊ยยยยพอ พอพอ พอก่อน"
ผมจึงหยุดอมเเล้วถามว่า....
"นายจะเสร็จเหรอ"
"หมายถึงน้ำแตกอะเหรอ ใช่ครับ ผมจะแตกคุณอมเสียวมาก"
"นายไม่เคยมากกว่าเลยกระตุ้นอารมย์ นายไปแต่งตัวรอเราก่อนเดี๋ยวเราอาบน้ำก่อน"
วัฒกดปั๊มครีมอาบน้ำแล้วฟอกตัวให้ผมบ้างพร้อมกับฟอกหำให้ผมด้วย โดยการ
โอบจจากด้านหลังที่แท่งของเขาทาบร่องก้นผมอยู่ เขาไม่ได้ฟอกแค่ตัวและหำผม
ตอนนี้เขาถูร่องก้นให้ผมด้วยจนผมควยเเข็งสู้มือของวัฒ เราทั้งคู่จึงรีบอาบน้ำ
ล้างตัและออกมาเช็ดตัวทาครีมบำรุงผิว วัฒนตัวแห้งผมแห้งแล้วยิ่งดูหล่อซึ่งมัน
ไม่เหมือนคนเร่ร่อนทั่วไป ผิวกายไม่หยาบกร้าน แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมา
"ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า"
"ผมชอบนุ่งผ้าโสร่งนอนอะ คืนนี้ขอนุ่งผ้าขนหนูนอนได้ไหม"
"ไม่ได้ ผ้ามันชื้นเดี๋ยวก็อับชื้นหรอก เดี๋ยวเราดูุในตู้ให้ อะนี่เจอละ"
"โห้ ผ้าเนื้อดีของจ.สุรินทร์ นี่"
"ของคุณพ่อผมนะยืมท่านมาใส่ตอนโรงเรียนมีกิจกรรม นายไม่ติดใช่ไหมที่
ไม่ใช่ผ้าของประเทศนาย"
"ไม่ติดเลย ภูมิใจซะอีกที่ได้ใส่ของลำค่า"
"ถ้านายชอบนั้นเราให้นาย นายจะได้มีผ้าเปลี่ยนนุ่ง"

วัฒรับผ้าไปแล้วลองนุ่ง เขายิ่งดูน่ามองกว่าเดิมเพราะการแต่งกายแบบนี้มัน
เหมาะและเข้ากับตัวเขามากๆ วัฒเดินเข้ามาหาผมและดึงผมขึ้นมากอดแบบ
ที่ว่าเเฟนกำลังกอดกัน เขาพูดกับผมว่า....
"ผมไม่รู้จะตอบแทนความดีคุณอย่างไร สิ่งนี้ผมพอตอบแทนคุรณได้ใช่ไหม"
"อะไรนนาย นายจะทำไรเรา"
"ผมรู้ว่าคุณชอบผู้ชาย ผมเองก็ชอบคุณ ผมจะ......."
พูดยังไม่ทันจบ วัฒก็โน้มตัวผมลงนอนที่เตียงแล้วก้ปลุกปล้ำผมอย่างคนนหิว
และขาดของมานาน วัฒจูบปากแลกลิ้นกับผมพร้อมกับจับผมยกขาแล้วลงลิ้น
ตอนนี้ผมเสียวอยย่างมาก เพราะวัฒเก่งมากไม่รู้ว่าเคยทำกับใครมาก่อนหรือ
เปล่า จากนั้นวัฒนก็เริ่มสอดควยเข้าามาในก้นผมแต่ด้วยความที่ผมไม่ชอบ
การมีเซ็กส์แบบสอดใส่ ผมจึงบอกกับเข้าว่าไม่ชอบ ชอบแบบภายนอก เขาก็
ยินดีและเล้าโล้มผม จนในที่สุดเราทั้งสองก็ชักว่าวแตกใส่ตัวของกันและกัน
วัฒน้ำข้นและเยอะมาก เขาคงเก็บเอาไว้นานและไม่ได้ปล่อย

หลังจากล้างตัวเสร็จวัฒก็นุ่งผ้าโสร่งนอนส่วนผมก็ใส่กางเกงบ็อกเซอร์ วัฒจะ
ขอนอนกับพื้นห้องเพราะเกรงใจ ผมจึงให้เขาขึ้นมานอนกับผมบนเตียงด้วยกัน
และคืนนั้นเขาก็กอดผมและผมก็กอดเขาจนหลับ ถึงแม้จะไม่รู้ที่มาของเขา
แต่ผมก็ยินดีที่จะช่วยเเหลือและก็ไม่อยากให้เเขากลับประเทศ และดูเเหมือนเขา
ก็อยากอยู่กับผมซะด้วยสิ แต่อย่างไรความจริงของวัฒก็ต้องปรรากฎขึ้นมา
ฝากติดตามนิยายซีรีย์ลิขิตรักสองแผ่นดินตอนต่อไปด้วยนะครับ.....

hanami1

ขอบคุณครับ

newwatt

ขอบคุณมากครับ

amepol

ค้างเลยอ่ะ

thanadkit41

ขอบคุณมากครับ

THE_JOTH

ขอบคุณครับ

สมพร

ขอบคุณครับ

Jokers

น่าอ่านต่อ

gwshgre

gwshgre

MLava

ขอบคุณ​ครับ

Milename238630

qqqqqppppp

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณ​ครับ.

kookkoo

ขอบคุณครับ

Khoma

watkrub

ขอบคุณครับ

Anavin

Yud6565

ขอบคุณครับ

Nukinho

ดีมากเลยครับ เพราะทำสิ่งดี เลยได้เจอเรื่องดี ๆ รอติดตามต่อไปนะครับ