อาศัยอยู่ในจังหวัดสระแก้ว
ลงทะเบียน2013-5-11
ล่าสุด2024-5-22
นายกองค์การนักศึกษา
- กระทู้
- 399
- พลังน้ำใจ
- 42276
- Zenny
- 89472
- ออนไลน์
- 8989 ชั่วโมง
|
ตกเย็นโชนกลับบ้านมาเห็นบ้านเงียบ เลยลงมือเตรียมมื้อเย็น ด้วยการทำอาหารง่ายๆอย่างไข่เจียว และผัดกะเพรา ตอนั้นเองที่ปายเดินเข้ามาในบ้าน0 J9 y) y$ i5 S. Y9 ?
/ O' C- {) j$ {, X3 n4 J# v% P( O2 Z. h
"ทำไมกลับบ้านเย็นจัง โรงเรียนเลิกช้าหรอ"5 T' c0 ~, L% y- s4 r
"เปล่าครับ ปกติพ่อไปรับช้าผมเลยเล่นบาสรอ"
- W" X! o2 [7 n2 N2 C "อ่อ แล้วอาโป้ไปไหนล่ะ" โชนหันมองหาไม่เจอเลยถามปายที่เดินเข้าบ้านเพียงคนเดียว
5 d9 }4 ]. M/ f" B' T# u "พ่อบอกว่ามีธุระเลยมาส่งผมแล้วก็ขับรถไปเลย"
5 c, ~& h- u o; A "อ๋อ แล้วนี่ปายกลับเย็นทุกวันเลยหรอ") V- b! \. S- ?* Y3 c( }
"ครับ เพราะตอนนี้ไม่มีคนขับรถ"
% t5 P& c1 m' |: v8 X' E2 _ "อืม งั้นให้พี่ไปรับไหมล่ะ"4 M) w; v8 t( D3 {' {
"จะไม่รบกวนพี่หรอ"
) i8 c$ X( M0 g3 C, o "รบกงรบกวนอะไรกัน ตอนนี้พี่ก็อยู่บ้านเราฟรีๆ แถมค่ารักษาพ่อพี่ พ่อเราก็ออกให้ พี่ไม่อยากอยู่เฉยๆน่ะ ว่าแต่ทำไมบ้านดู...." โชนจะถามปาย แต่ก็นึกเกรงใจที่มาอยู่บ้านเขาแล้วมาว่าบ้านเขาอีก เลยอึกอัก ปายที่เหมือนจะรู้9 Z8 p6 q/ F4 X5 f0 N
"ก็ตั้งแต่พี่ออกไปไม่นาน พ่อก็จ้างคนสวนกับคนขับรถมาใหม่ เพราะเห็นว่าลุงเชนงานยุ่ง แต่ไม่ถึงปี พ่อก็บอกว่าคนสวนกับคนขับรถลาออก แล้วให้ลุงเชนมาขับรถแทน ผมไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า แต่ตั้งแต่ตอนนั้น พ่อก็ดูเศร้าๆ แต่บางทีก็โกรธ เลือดขึ้นหน้า ผมเคยเห็นพ่อเข้าออกโรงพยาบาลอยู่ช่วงนึง แต่หลังจากนั้นก็ร่าเริงเหมือนเดิม ก่อนพี่จะกลับบ้านมาไม่นานนี้เอง" พอโชนฟังก็จับจุดต่างๆและเดาว่า อาโป้อาจจะมีปัญหาเรื่องเงินก็ได้ เลยไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อ0 E0 w+ c- ~& Q& U
1 Y& b* L3 M5 }( a
"อืม พี่ทำกับข้าวอร่อยเหมือนเดิมเลย"
0 {- G& I1 \# y1 ]/ z# {9 x "เวอร์ แค่ไข่เจียวกับผัดกะเพราะ"
( f0 j4 [' X# W- S' r1 F "เอ้า จริงๆนะ เนี่ยดู" ปายทำท่ากินอย่างมูมมามโชว์ให้ดู- l0 ]/ S7 b1 U+ n2 I- y) E
"โอเค เชื่อแล้วเชื่อแล้ว" พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จก็มานั่งดูหนังด้วยกันที่ห้องรับแขก ปายที่รอจังหวะอยู่ พอมีโอกาสเลยฟุบตัวลงนอนบนขาของโชน โชนก็ก้มหน้ามองปายอย่างงงๆ ( K9 Z8 v- L; ~1 H6 u3 m! z+ A
"ผมเมื่อยอะ ขอหนุนหน่อยนะ" โชนมองปายด้วยความสับสน แต่ปายกลับยิ้มระรื่น
+ P0 h6 ]& c2 F7 f |1 R "นอนดูแบบนี้จะสนุกหรอ ฮึ"
* @9 R4 D' M5 N6 }1 F' x "สนุกที่สุดเลยอะ" 6 j m: { O$ [
( O# h) a, {# r- i; b7 j
% Z% a7 C5 {3 |7 z' }1 d แต่ดูหนังไปได้สักพัก เป็นปายที่อยู่ไม่นิ่ง มือค่อยๆลูบไล้ท่อนขาของโชน โชนก็ส่ายขาหนี ปายก็เก็บแขนนิ่ง ก่อนจะค่อยๆทำเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าที่หัวของตนถูกบางอย่างกำลังชนอยู่
5 v. H8 i S+ @) k) P "ปาย อยู่นิ่งๆสิ หนังกำลังมันส์เลย" P& p( j2 l6 [0 `% o0 G/ C; C& U
แต่ปายไม่ฟัง แถมยังใช้หัวถูไถสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความอ่อนโยน
3 y3 M2 p7 o( ?6 i$ K/ i+ Z "ปาย อย่าซนสิครับ ตอนเด็กๆไม่เห็นพูดยากแบบนี้เลย"
, n& L9 u5 D$ R, r* O9 }2 H) y, R "ก็นั่นตอนเด็ก ตอนนี้ผมไม่เด็กแล้วนะครับ"2 S$ y4 v5 p: E- `, r( F3 ^% b5 R0 |
"หึ ยังไงก็เด็กกว่าพี่อยู่ดีนั่นแหละ"
7 i; B/ f% d* w9 V! O7 ? m "พี่โชน....." ปายหยุดการกระทำทุกอย่างนิ่งจนโชนงง, K8 ]" V! T4 a% k# b
"......เป็นอะไร ทำมะ....อื้อ จ๊วบ" โชนที่เห็นน้องนิ่งไปเลยถาม แต่ไม่ทันจบประโยค ปายก็ยื่นหน้าขึ้นไปเอาปากจุ๊บที่ปากของโชน ก่อนจะเบือนหน้าไปที่ข้างหูของโชนแล้วกระซิบเบาๆ
8 Y, s3 J2 h& L "มีอย่างอื่นที่มันส์! กว่าหนังอีกนะ สนใจมั๊ย"
$ g: a- \$ p( B R โชนอึ้งไม่คิดว่าจะถูกเด็กรุกขนาดนี้ แต่ด้วยความที่ตนนั้นก็ไม่เคยถูกหยามแบบนี้ เลยก้มลงไปจูบคืนเด็ก จนปายตั้งตัวไม่ทัน8 v9 }$ d+ p& o( Q- L/ B+ K" w
"ม๊วฟ จ๊วบ อืม พะ พี่โชน อืม จ๊วบ ผมหาย หายใจ ไม่ออก แฮกๆ" ปายที่ถูกโชนจู่โจม แล้วสอดลิ้นเข้าไปในปาก ลิ้นของโชนบดเบียดลิ้นของเขา แล้วเหมือนโชนจะเกร็งลิ้นของตัวเอง แล้วหมุนวนลิ้นของปายจนปายเสียอาการ หายใจไม่ทั่วท้อง เป็นครั้งแรกที่ปายเสียอาการขนาดนี้+ q* S" y1 |! U2 O1 |( w
% P+ x5 H3 R& d: Q/ B0 c* l$ i3 c
"อืมมมมม บ๊วบ เป็นไงล่ะ มาเล่นกับพี่"9 l# V7 }/ I3 L1 o( x7 S8 @# ]3 T3 x0 V: c
"แฮกๆ ผมไม่คิด อึก ว่าพี่ จะเก่งขนาดนี้"1 X/ V$ k, O/ B7 A* {: o
"ทำมาดูถูกพี่ เด็กน้อยเอ้ย ฮ่าๆๆๆ ไป ไปอาบน้ำทำการบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพี่ไปล้างจานก่อน" ปายที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็น
: {& l: \- p- i; s "พะ พี่โชน แค่นี้หรอ พี่จะทำแบบนี้จริงๆหรอ" ปายที่อารมณ์ค้าง เพียงแค่ถูกจูบ น้องชายก็ตระหง่ายเตรียมออกศึก แต่โชนมาตัดฉับเท่านี้ ปายถึงกับงง แต่ถึงจะเรียกโชนยังไง โชนก็ไม่สนใจ เขาเลยต้องเดินเข้าห้องอย่างเลือกไม่ได้ แล้วจัดการสำเร็จโทษด้วยเมียทั้ง5 แทน ; t# o( Q( v9 G/ c
, ?9 J/ C. N# g: e
# s! c2 C' h8 a8 z: h) d$ t
โชนที่ไล่ปายขึ้นห้องได้ก็ถอนใจโล่ง เขาไม่รู้ว่าคิดอะไรถึงทำแบบนั้น สัมผัสที่โหยหา เหมือนอยากจะจูบจนคนน้องขาดอากาสตายไปตรงนั้น แต่ก็กลัวว่ามันอาจจะเลยเถิดไปไกล 5 M1 U3 |( W2 Z; X
5 g" Z" a% x! X5 P S: m5 J
0 Z- S4 i: B3 U4 a# v ภาพในหัวย้อนกลับไปตอนที่โชนเข้ามาบ้านหลังนี้ครั้งแรก หลังจากที่แม่เสีย พ่อได้พาเขาเดินทางมายังบ้านหลังนี้ พ่อเขาพาเขาไปแนะนำกับโป้ เจ้าของบ้าน ตอนนั้นเขาอายุเพียง8ขวบ และมองไปยังเด็กน้อยที่ดูซนนั่งเล่นของเล่นอยู่บนพื้นบ้าน ตอนนั้นปายอายุประมาร3ขวบได้ โป้เลยให้โชนเล่นกับน้อง ! j, ~( E: F# k6 `; d$ f
" N- V, @- @' m5 C
" [; L1 {7 h; z | หลังจากนั้น โชนก็กลายเป็นพี่เลี้ยงของปายเรื่อยมา โชนนั้นเอ็นดูและรักปายมาด้วยความเป็นพี่ตั้งแต่นั้น จนวันหนึ่ง พ่อของโชนบอกให้โชน รัก และดูแล ปาย ให้เหมือนลูกน้องที่จะต้องคอยปกป้องเจ้านาย ในตอนนั้นโชนก็ไม่เข้าใจ แต่พอมาถึงวันนี้โชนเข้าใจแล้ว ว่าพ่อเขาหมายถึงอะไร เพราะพ่อเขากลัวว่าความรู้สึกที่เขามีให้ปายนั้น อาจจะก้าวข้ามเส้น พอปายขึ้นมัธยมต้น โชนเลยเริ่มถอยออกห่างจากปาย และตอนนั้นปายได้รู้จักกับเพื่อนใหม่อย่างเต้ ด้วยความเป็นเด็ก พอเริ่มห่างจากโชน ปายเลยติดเพื่อนอย่างเต้แทน
. _1 ]: b- O" g/ U+ D
1 P; v$ s: w$ ^7 {* ^' C แต่พอโชนย้ายไปอยู่หอหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ปายเองกลับคิดถึงแต่โชน คิดถึงตอนที่โชนดูแลเอาใจใส่ และไม่ว่าปายจะดื้อแค่ไหน เป็นโชนที่จัดการทุกอย่างให้ปายตลอด 7 O7 _) K7 e2 P4 L8 S. Y
; e+ y: h t6 k& w$ C! [
# N) n D9 U" g/ @# J( x
โชนเลิกคิดฟุ้งซ่าน หลังจากล้างจานเสร็จไม่เห็นโป้กลับบ้านเลยจัดการปิดประตูบ้านปิดไฟ และเตรียมขึ้นห้อง ของตัวเองไป 'มัวแต่คิดอะไรวะไอ้โชน มันใช่เวลามาคิดเรื่องนี้หรอฮะ' โชนสะบัดหัวสลัดความคิดก่อนจะไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วมานั่งมองมือถือบนเตียงข้างตัวเขา
5 l# u3 i+ y* j2 T7 e8 R. z( P& \8 s# b: h$ Y0 X
% c& g* G5 E( J3 R* F+ k4 v7 F หลังจากที่โชนตัดสินใจโทรกลับไปหาเบอร์นั้น
7 `6 b/ o' ?6 }/ k "สวัสดีครับ ที่โทรมาก่อนหน้านี้ คุณมีธุระอะไรกับเขาหรอครับ"5 D1 U( Q% ~; b. c4 ~
"เอ๊ะ อ๋อ น้องที่เก็บโทรสัพท์ได้ใช่ไหม เจอเจ้าของหรือยัง"+ o7 L1 E/ y7 _7 R6 E9 _
"ครับ เจอแล้ว") y# g/ X: x( X
"ผมขอคุยกับมันหน่อยสิ"
- s, I% t. s! k* r4 j1 z! S2 T2 y/ m: [# Z "ตอนนี้ไม่สะดวกครับ มีอะไรคุยกับผมได้เลย"7 R8 N6 y$ E) Y0 T
"หือ แล้วน้องเป็นใคร จะให้พีี่คุยแทน?"
/ W( `+ Q( |/ t) a9 W- w* o "ผมเป็น.....ลูกชายของเขาครับ!": l/ z0 ?1 ?9 E, M! X V$ X
"แหม ของแบบนี้ จะให้เชื่อมันก็กะไรอยู่"* W# T& E1 `* X3 ^( j2 S
"พี่แค่บอกมาว่ามีธุระอะไรกับพ่อของผม", ^4 Y7 j3 V% \7 s3 z7 x
"เอาง่ายๆเลยนะ พ่อน้องเป็นหนี้พี่อยู่ พี่ก็ไม่ได้อยากจะวุ่นวาย แต่เรามันก็คนทำมาหากินอะนะ ยืมไปมันก็ต้องใช้ แต่พ่อน้องยืมเงินพี่ไปแล้วหาย แถมติดต่อไม่ได้ วันดีคืนดีมีคนมาบอกว่าเป็นลูกของเจ้าหนี้ จะให้พี่เชื่อได้ไง ว่าน้องไม่ใช่สายตำรวจ" โชนที่ไม่ได้คิดว่าเรื่องจะมาถึงขนาดนี้ เขแค่อยากโทรมาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงเท่านั้น
+ q! m) {. v+ F) a) P "งั้นนัดเจอก็ได้ครับ แต่ผมขอเลือกสถานที่เอง"7 k0 K3 v$ f* q% h
"ไม่มีปัญหา" โชนมองไปนอกหน้าต่างก็เห็น ร้านการแฟไม่ไกลโรงพยาบาล เลยนัดที่นั่น
! B. X9 [! c, j1 f& W; ^ โชนเลยต้องมานั่งเครียดเพราะพรุ่งนี้ เขาจะต้องไปเจอคนที่อ้างว่าเป็นเจ้าหนี้ของพ่อแล้ว/ \% w- p I& t( L7 e
0 J. j3 J9 S$ v3 ^7 H2 h
! o1 | \' O# L8 H พอเช้า โชนก็ลุกขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง ก่อนจะลงไปชั้นล่าง ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครตื่น โชนเลยเปิดตู้เย็นดูว่าจะลงมือทำกับข้าว แต่ของในตู้นั้นเหลือไม่มาก เลยคิดขึ้นได้ว่าโป้คงไม่ได้ซื้อของเข้าบ้าน โชนเลยตัดสินใจไปตลาดสดตอนเช้าที่ห่างไปประมาณครึ่งกิโล เพื่อเลือกซื้อของมาตุนไว้ 8 y, ?1 A4 X. C. F& `2 [: ^/ K
( c# s% {! n+ E+ u! S
9 C# P7 r7 V: l" t1 ~ ขณะที่เลือกซื้อของอยู่นั้น โชนก็ได้เจอเพื่อนเก่าที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน
) A9 o) T( b( {, R "โชน ไอ้โชนป่ะ" โชนหันหน้าไปมองตามเสียงเรียก ก็เจอเข้ากับ'กาย' เพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน
3 C- q* @7 h# p. R "อ้าว ว่าไงมึง ไม่เจอกันนานเลยเป็นไงมั่งวะ"
3 `8 B- ` ]* }: o& R "เรื่อยๆอะ แล้วมึงอะ ไม่เจอซะนาน ล่าสุดได้ยินว่าทำงานท่าเรือไม่ใช่หรอ"; N3 m% r/ K+ t, d' I" `
"เออ ตอนนี้ออกแล้ว พอดีพ่อเข้าโรงพยาบาลว่ะ"
+ t& X5 j F8 K# y "อ้าว! ลุงเชนเป็นไรวะ"0 n+ P+ G0 b0 l4 y
"โดนรถชนว่ะ แต่ปลอดภัยแล้ว"
0 [7 N, C, w5 }* M. a, y "เออ แล้วอยู่ที่ไหนเดี๋ยวกูไปเยี่ยม", n r& W+ [# {# F4 R1 P" v! n" ?
"ไม่เป็นไรมึง อีกเดี๋ยวก็คงออกแล้ว ว่าแต่มึงเหอะ ไม่ได้เป็นวิศวะกรชื่อดังหรอ"! P: P* P0 z; V/ E/ _: [
"แม่ง ไม่ใช่ทางของกูว่ะ เจอลูกค้าบรีฟงานยากไม่เท่าไหร่ เจอซินแสเข้าไปกูยอมจ้า ฮ่าๆๆๆๆ"
6 Y- u1 f4 ~! ^9 c- h8 `( v "แม่มึงไม่ด่าเอาหรอ เรียนวิศวะแล้วไม่ได้เป็นวิศวะอะ". w8 A# b7 o$ ?
"หึ แม่กูไม่สนหรอกแค่กูหาเงินคืนแกได้ก็พอแล้ว" คือแม่ไอ้กายเคร่งมากครับ เรื่องเงินอะ คิดดูขนาดส่งลูกเรียนมหาลัย แกยังคิดเงินเลย แต่ยังดีที่ไม่คิดดอกเบี้ย จริงๆแล้วแม่มันงก แต่พอมันเก็บเงินครบ แม่มันก็เอามาคอยใช้จ่ายให้มันนี่แหละครับ อย่างตอนเรียนมัธยมแม่มันก็คิดค่าเทอมค่าข้าว พอมันว่างมันก็รับจ้างทำรายงาน ทำนู่นทำนี่ พอได้เงินเอามาคืนแม่มัน แต่พอมันติดวิศวะ แม่มันซื้อคอมเครื่องละแสนให้มันบอกว่าของมันต้องใช้ # D% V" n/ X; Y9 K2 ]5 \
! A7 W2 L4 K& \" N9 d$ Y "อ้าว แล้วไม่ได้เป็นวิศวะ มึงทำงานอะไรวะ"
, h; y) Y* r x, R "นี่ไง" กายพูดจบมันก็ยื่นขวดนมเปรี้ยวที่พึ่งดื่มหมดมาให้โชนดู
. }5 f0 Z- Y& B! v' e "อะไรวะ?"+ r+ S8 F# B2 _" G1 w1 J7 Q
"นี่ไง ข้างขวดนี่อะ กูเอง"
( U, T, E7 W0 `' O4 } "เชี่ย จริงดิ กูไม่เคยสังเกตเลย"โชนมองดูฉลากขวดนมเห็นพรีเซนเตอร์ที่กำลังถือขวดนมก่อนจะเพ่งดูดีๆเห็นกายทำท่าแบบเดียวกันหลังดาราชายคนนั้น! @8 A& F( ^* t0 f3 J1 ~( v! R' t2 H: M
"เออๆ ไม่แปลก เพราะดาราแม่งบังกูหมด"4 H1 I: c n6 k* G2 s# }5 ~7 S
"โห แล้วถ่ายแบบนี้ เงินพอใช้หรอวะ"$ c2 F0 P/ R0 J: O" Q
"มึงอย่าดูถูก แค่ขึ้นโฆษณานี่ 5หลักนะโว๊ยย"
! P5 ]4 s+ d6 i4 M4 c1 J "เชรด กูเพิ่งรู้"
3 u; C+ Z: C7 T% F/ M( F. ~7 h "เออมึงกูไปละ เดี๋ยวแม่กูบ่น ดีใจที่ได้เจอนะเว้ย มึงกลับมาอยู่บ้านเลยใช่ไหม"0 p' L3 ]! }% \+ T% i* \
"เออๆ". S( z' y! O. {" W! Z) j
"เค ไว้เดี๋ยวเจอกัน" กายพูดจบก็รีบเดินไปที่ร้านของแม่ ส่วนเชนก็ถือของที่ซื้อขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน
+ R9 E' G! I* n& t
4 X J U% @( B: c0 @
' s$ Z' c, j1 a/ b พอมาถึงบ้านก็ยังไม่เห็นใคร โชนเลยลงมือทำข้าวต้มกับไข่ดาว ซึ่งไม่ได้เข้ากันเลยอต่อยากทำ เพราะเกือบจะสายแล้ว ก่อนจะรีบไปปลุกปาย โดยรอบนี้โชนเคาะประตูห้องก่อน แต่เห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ เลยเปิดประตูเข้าไปเจอกับปายที่นอนอยู่บนพื้นสวมเพียงบอกเซอร์ตัวเดียว โชนเลยไปปลุกปาย7 C+ z D" ]" ~3 n# W
"ปาย ตื่นได้แล้ว สายแล้ว ปาย พี่นับถึงสาม หนึ่ง สอง ..."ปายงัวเงีย งัวเงีย จนโชนนับ แต่ไม่ทันถึงสาม ปายก็รีบสะดุ้งตัวลุกก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ที่ปายรีบเพราะตอนเด็กๆนั้น เวลาปายตื่นสาย ถ้าโชนมาปลุกแล้วไม่ลุก ปายจะโดนทำโทษ โดยการที่โชนจะดีดหูจนกว่าจะลุก ถึงแม้จะไม่ได้เจ็บแต่คงฝังใจไปแล้ว ก็โดนตั้งแต่เด็กอะนะ( @ ^5 {; F! v) B9 [, w
% Y% u3 S, j& L: N8 g. W7 P0 i
' v4 `4 c! o. {! K# H พอปายลุกไปเข้าห้องน้ำโชนก็ลงไปด้านล่างตักข้าวรอ พอโชนเห็นโป้ไม่กลับบ้าน ใจก็อยากจะโทรหาแต่ก็มองว่ามันไม่ใช่เรื่อง แต่ปกติถ้าโป้ไปไหนจะบอกก่อนตลอด โชนเลยลองโทรหาโป้ดู
J) h8 b# R! u0 B1 y/ _0 o W4 |, T, q1 i
7 _7 Z. q7 _* m ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
+ N2 m+ v. F4 q$ o( g/ p y) T "อ้าวโชน โทรมามีอะไรหรอ"* H3 ~0 c3 c! ~. x+ b, e
"อ๋อ เปล่าครับ คือเมื่อวานอาไม่ได้กลับบ้าน ผมเลยโทรมาดูครับว่าไม่เป็นอะไรใชไหม" โชนกลัวว่าโป้อาจจะประสบอุบัติเหตุหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น เลยโทรมาเช็ค
+ c7 M2 ^# e$ p! i9 L "เปล่าๆ โทษทีนะ พอดีอามีงานด่วนเลยไม่ได้บอก อาว่าวันนี้ก็น่าจะยุ่งอาจจะกลับพรุ่งนี้ อาฝากน้องด้วยนะ"
: c- @) X) G, l2 K "ครับ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูน้องให้เอง"
9 q( H2 p* F. ]+ l) I "โอเค ขอบใจมากนะ แล้วก็รถที่บ้าน กุญแจอยู่กระจาดบนโต๊ะหน้าทีวี อาฝากขับไปส่งแล้วก็รับน้องหลังเลิกเรียนด้วยนะ"
* Q5 p6 _' J% g; ^ "ครับ อา"/ Z4 ~% |3 ]* L( w* ~, |) E3 w
" Q0 U+ F; w/ B: T4 Y6 y3 v1 ^7 n; ]6 P; O' Q( J9 S
ตู๊ดดดดด: }. Y0 }' Q3 F/ S" Z) s
- \0 ~+ v( G1 k2 s7 z( M. V5 z
) ?2 c4 [ ^; U2 c9 I) ]# i
พูดจบโป้ก็วางสายทันที ท่าทางคงยุ่งจริงๆนั่นแหละ วางสายไม่นานปายก็เดินลงจากห้องพอดี ทั้งคู่เลยกินข้าวด้วยกัน ขณะทานไป ปายก็จ้องหน้าของโชนไป) G3 v, z. S* u+ I# ?: {
"มองอะไรบ่อยนัก รีบกิน จะสายแล้ว พี่ไม่อยากขับรถเร็ว"3 o5 c# e2 ?6 K1 K$ c7 ~0 g
"มองปากพี่อะแหละ ผมคิดอยู่ ว่าจะเอาคืนพี่ยังไงดี"; j+ }) l! A3 b% Y/ _ e7 I7 n
"เอาคืนอะไร พี่ไม่ได้ทำอะไรให้ซักหน่อย"
( I1 n$ E( c/ o" v" `2 } "พี่ทำผมค้าง"
: Q, s$ H) m, A% M: i" w7 T7 ` "เราแหละ เริ่มก่อน รู้จักพี่น้อยไปซะแล้ว ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า"# y( `& w. [1 P- j: ~- l3 Q
"หึ พี่ไม่รู้หรอก ว่าพี่ปลุกมังกรในตัวผมแล้ว มันไม่ลงง่ายๆนะ" พอเห็นแบบนั้น โชนเลยเข้าโหมดจริงๆจัง
2 k0 f+ }8 ?" P: }7 T2 r "นี่ เรื่องนี้พี่ว่าเราต้องคุยกันจริงจังแล้วนะ พี่ไม่รู้ว่าปายคิดยังไง แต่พี่ให้ปายมากกว่านี้ไม่ได้นะ"/ M4 j; w8 p! b9 [% D& Z* G: _& h
"ทำไมครับ" ปายถามด้วยความจริงจังเช่นกัน
1 x+ i$ s8 E" |3 v6 L1 y# f "ก็เราสองคน..."3 y5 O8 ^" q1 }4 u% B4 b
"ไม่ต้องพูดครับ ผมไม่สนใจหรอก อนาคตจะเป็นไงไม่รู้ แต่ผมบอกไว้เลยว่าถ้าผมอยากได้ ผม..ก็ ต้อง ได้" โชนที่คิดว่าพุดไปคงไม่ฟังเลยตัดบทด้วยการลุกขึ้นเก็บจาน ปายก็เดินมาเก็บตามๆกัน ก่อนที่โชนจะขับรถพาปายไปส่งที่โรงเรียน บรรยากาศในรถก็อึมครึม ปายได้แต่จ้องหน้าโชน มองเครื่องหน้าของโชนอย่างละเอียด
. Y- R) D' b- b
1 ^3 J) y( s; c; r
0 T( ~. c# r/ ?: }$ V5 b พอส่งปายเสร็จ โชนก็ขับรถเลยไปยังจุดที่นัดหมาย...2 D- b# R* ~7 ]" n* \
|
คะแนน
-
ดูบันทึกคะแนน
|