"ความทรงจำ...ไม่เคยเลือน" คุณเอ๋/CT จากบอร์ด palm ครับ กระทู้ที่ 10

kabuki

ตอนที่ 14 เหลือเพียง....รัก
.....เช้าวันอังคาร เรากับนาจเจอกันเช่นเคย ไม่มีคำพูดอะไรนอกจากสายตาที่ส่งถึงกันเท่านั้น ..นาจนั่งอมยิ้มแล้วมองหน้าเราเหมือนขำในชั่วโมงเรียน บางครั้งก็คอยแหย่เราทำให้เราเสียสมาธิ ตอนอ่านหนังสือบ้าง เราอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่กับนา เขาก็แวะเวียนมาถามโน่นถามนี่จนนา เสียสมาธิไปด้วย..แกก็ไปคุยกับมันสิ ฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องแล้ว เดี๋ยวมาเอาโน่น เดี๋ยวมายืมนี่..พวกเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าอาคารเรียน ตอนหลังเลิกเรียนตามปกติ วันนี้ไม่มีติว..นาจทำทีมาขอยืมการบ้านไปลอก...เขานั่งลอกการบ้านอยู่ในห้อง แต่พอเราเข้าไปก็ไม่เห็นเขาทำอะไรนอกจากนั่งยกขากระดิกเท้า เราเก็บหนังสือใส่กระเป๋า แล้วถามเขา...มีอะไรรึเปล่า..เปล่านี่ หรือเอ๋อยากจะมี จะกลับรึยัง..เขาถามเรา เดี๋ยวกลับแล้ว..ไปบ้านหน่อยสิ .เขาลุกขึ้นโอบไหล่เรา ..เดี๋ยวพี่ไปรอหน้าโรงเรียนนะ ..เราแยกย้ายกับนาแล้วรีบขับมอเตอร์ไซค์ไปรับนาจที่หน้าโรงเรียน เมื่อถึงบ้าน ก็สวนกับเด็กๆที่อยู่กับเขากำลังจะออกไปเตะตะกร้อ รวมทั้งหนุ่มด้วย หนุ่มยักคิ้วให้เราแล้วผิวปาก..พี่นาจไม่เตะตะกร้อเหรอ...เดี๋ยวทำการบ้านก่อน..นาจบอกพลางวิ่งขึ้นข้างบนไป...พี่เอ๋มาสอนการบ้านเหรอครับ..หนุ่มหันมาถามเราก่อนจะเดินตามเพื่อนไป..ผมก็เรียนอ่อนเหมือนกันนะครับ..เราเดินตามนาจขึ้นข้างบนหลังจากกลุ่มตะกร้อเดินออกไปกันหมดแล้ว..นาจถอดเสื้อนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียง เวลานั้นก็เย็นมากแล้ว เรานั่งซบไหล่เขาบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงต้องการความอบอุ่นจากเขานัก แต่เขาคงตีความหมายผิดเขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องถอดกางเกง นอนรอเราที่ที่นอน ..มาเร็ว เดี๋ยวพวกนั้นกลับมาก่อน..เราก็ก้มหน้าก้มตาทำให้เขาจนเขาเสร็จ ...นาจลุกขึ้นใส่ผ้าขาวม้า..เอ๋กลับเถอะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่นะ ....เขาหอมแก้มเราทีนึง ก่อนจะเดินนำลงมาข้างล่าง..เราขับรถออกมาอย่างงง งง นี่เราเป็นตัวบำบัดความใครรึเปล่านี่ ...ขับรถออกมาก็เจอกับแก็งค์ตะกร้อ ไอ้หนุ่มกระโดดมาขวางทางรถเอาไว้ เพื่อนฝูงเฮลั่นมันจับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ไว้ คุณครูสอนการบ้านเสร็จแล้วเหรอครับ..หนุ่มทำหน้าทะเล้น แล้วขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ เรา..เฮ้ยพวกมึงกลับไปก่อน ..พี่เอ๋ ออกรถสิ...จะไปไหน..ไปขี่รถเล่นกับพี่ไง..พี่จะกลับแล้ว เย็นมากแล้ว..เราออกรถช้าๆ เดี๋ยวตั้มก็ลงหน้าทางเข้าหมู่บ้านแล้วกันจะได้เดินไม่ไกล..ผมพูดเล่น พี่เอ๋เมื่อไหร่จะพาไปเที่ยวบ้านอีกหล่ะ..เราไม่มีคำตอบให้หนุ่ม..พี่เอ๋รักพี่นาจเหรอ แล้วพี่จะเสียใจ...หนุ่มกระโดดลงจากรถ เราจอดรถแล้วหันไปถามเขา ...ทำไมต้องเสียใจ..เดี๋ยวก็รู้เองแหล่ะ...หนุ่มหันหลังวิ่งกลับบ้านไป..นี่มันอะไร เรายิ่งงงหนัก เสียใจอะไร เราเก็ยความสงสัยอยุ่อย่างนั้น หรือจะเป็นเรื่องที่เรากำลังจะจบการศึกษาแล้วมั๊ง ยังไงก็ต้องจากกันด้วยดีเอง เราบอกตัวเองอย่างนั้น...เรากับคงไปหานาจหลังเลิกเรียนทุกวัน แต่ไม่ค่อยมีโอกาส ทำอะไรมากไปกว่า ใช้ปากให้เขาเท่านั้น เรายังถวิลหา อยากให้เขาทำอะไรเรามากกว่านี้
..เมื่อไหร่จะได้นอนด้วยกันอีก หล่ะ...เราถามเขาเย็นวันหนึ่ง
อย่าเลย ถ้าทำอะไรมากกว่านี้ เดี๋ยวพวกนั้นมันกลับมาเห็นก็ยุ่งนะสิ..
เรามาทุกวัน อย่างนี้ พวกมันคงรู้แล้วมั๊ง..เราบอก..นะพี่นาจวันนี้เอ๋ขอ...พักหลังเราก็เรียกเขาพี่จนได้ เวลาอยู่กับเขาก็ทำตัวเหมือนเมีย เลิกเรียน ก็มาทำกับข้าวให้กิน แล้วก็อยู่จนพวกนักตะกร้อกลับมา ..
ได้มั๊ยหล่ะ พี่นาจ...
เอ๋อย่างอแง สิ..เขาตีหัวเราเบาๆ ไปขี่รถเล่นกันเถอะ..เขาชวนเราออกไปข้างนอก ..เขาขับรถไปเรื่อยๆคุยกันอย่างสนุกสนาน เรากอดเขาแน่น สองข้างทางตอนเย็นๆ ดูสงบร่มรื่นยิ่งนัก เจอที่ไหนสวย เราก็แวะลงไปเดินเล่นกัน นั่งคุยกัน...เอ๋ไปเที่ยวบ้านพี่มั๊ย พรุ่งนี้..เลิกเรียน นาจชวน
พรุ่งนี้วันศุกร์ ตอนเย็นก็กลับบ้านด้วยกัน ไปมั๊ย... ไปสิ...
---กว่าจะขอเตี่ยกับแม่ได้ก็ชักแม่น้ำทั้งห้า คืนวันศุกร์เราก็มาค้างกับนาจเลย โดยให้น้องมาส่ง...ทุกคนยังอยู่กันครบ แต่เราไม่รุ้สึกอาย เรานั่งล้อมวงกินข้าวเย็นกัน หยอกกันไปแซวกันมาอย่างสนุกสนาน สุดท้ายก็ลงเอย ที่การกินเหล้า
กระเทยนางเดียวนั่งกินเหล้ากับผู้ชายอะไรจะเกิดขึ้น แล้วยิ่งเป็นกระเทยอย่างเราด้วยใกล้ผู้ชายตอนเมาแล้วไม่เคยยับยั้งชั่งใจเลย..นาจนั่งคร่อมเราไว้คอยปัดมือพวกรุ่นน้องไม่ให้ยุ่งกับเรา...ยิ่งกินก็ยิ่งเมากัน ทุกคนเริ่มเล่าประสบการณ์ทางเพศอวดกัน..พี่นาจ พี่นาจเอาพี่เอ๋รึยัง...เพื่อนไอ้หนุ่มถามขึ้นมา..ไอ้หนุ่มยกมือ กูเห็นแล้วพี่นาจเอาในห้องน้ำ โคตรมันเลย..เราเอามือปิดปากไอ้หนุ่ม พูดมากน่า เราพยายามกินให้น้อยที่สุด..แล้วมองหน้ามันเพราะกลัวว่าจะหลุดปากอะไรออกมา...พี่นาจ แล้วมันทำยากมั๊ย..มึงอยากดูเหรอ...ไอ้หนุ่มถามเพื่อน ...นาจมองหน้าพวกมันแล้วหัวเราะโบกไม้โบกมือ พวกนี้สนิทกัน ขนาดงัดลำมาวัดกันในวงเหล้าว่าใครใหญ่กว่ากัน ทุกคนแพ้ไอ้หนุ่ม แต่นาจไม่ได้เอาออกมาอวดเด็ก เขาคุมเกมส์อยู่... ตาลายเลยสิเรา แต่ละคนก็เยิ้ม นาจเห็นไม่ได้ทีก็ลากเราไปนอน ..พวกนี้มันเมาแล้วไปนอนเถอะ ...เราหลับไปสักพัก ก็ตื่นขึ้นมาเพราะเจ็บก้น นาจนั่นเองกำลังจัดการเราอยู่..ขอโทษนะเอ๋ที่ไม่ได้บอก พี่ทนไม่ไหว เอ๋เล่นกำค-ยพี่ทั้งคืน...นาจจัดการจนเสร็จ แล้วนอนหลับ เราปลุกเขาเพราะยังรู้สึกไม่อิ่ม แต่เขาหลับไปแล้ว คงเป็นเพราะเหล้าด้วย..แล้วเราจะหลับได้ยังไงนี่ มองไปอีกสองมุ้งถัดไปก็มีไอ้หนุ่มนอนกับเพื่อน และอีกมุ้งนึง ก็มีอีกสองคน เด็กๆแต่ละคนก็หุ่นนักกีฬาทั้งนั้น เรายังนึกถึงตอนที่พวกมันงัดเค ออกมาประชันกันยังวนเวียนในหัว..แล้วเราจะทำยังไงดี ..เราเดินออกไปนั่งที่ระเบียง ดึกมากแล้ว ..ลมหนาวโชยมาจนแก้มชา ..เราคิดถึงบ้าน พรุ่งนี้จะไปกับเขาดีมั๊ยนะ เรามองไปที่มุ้งที่นาจนอน เงารางๆของเขาในมุงดูหลับสนิทดี
รู้สึกเหงาเหลือเกิน..
ไอ้หนุ่มมาสะกิดเรา จนเราสะดุ้งนี่มันตื่นมาเมื่อไหร่นี่มันดับไฟในห้องแล้วจูงเราลงมาข้างล่าง พี่เอ๋ช่วยผมหน่อย พอเดินลงไปข้างล่างด้วยกัน ก็จ้องชะงักเพราะมีเสียงคนตามมา..น้องนนท์ เด็กมอ.สี่ ไอ้นนท์มันอยากลอง ผมเล่าให้มันฟัง พี่เอ๋ว่าไง.....
เรานึกขึ้นมาได้ก็ถามหนุ่มว่า...ที่บอกพี่จะเสียใจคืออะไร..เดี๋ยวบอก แต่พี่ต้องให้ผมกับไอ้นนท์เอาก่อน...เรามองหน้านนท์ในความมืด แต่ตอนสว่างเราก็จำได้นนท์เป็นลุกคนจีนที่อยู่นอกอำเภอ หน้าตี๋แต่ก็มีแววหล่อแล้ว เราช่างใจ เอายังไงอยากรู้ก็อยาก ..บอกก่อนไม่ได้เหรอ..ไม่โกหกหรอกน่า เร็วพี่เอ๋เดี๋ยวพี่นาจตื่นก็อดพอดี..ทั้งสองคนพาเราไปที่ห้องน้ำ ไม่ดีมั๊งเดี๋ยวใครลงมาเข้าห้องน้ำจะทำยังไง..พี่ก็มัวแต่พูดอยู่ได้ หนุ่มกระซิบ เดี๋ยวดูต้นทางให้ หนุ่มเปิดไฟแล้วผบักเรากับนนท์ เข้าไป ...เรายืนนิ่งมองหน้ากันสักพัก ..ทำไงหล่ะพี่เอ๋ นนท์ถาม...หนุ่มแง้มประตูแล้วละโงกหน้ามาบอก พี่เอ๋เร็วๆสิ นนท์ถอดกางเกงขาสั้นออก แล้วกระตุกของตัวเอง เราเอาสบู่ชำรล้างคราบของนาจ เสร็จแล้วก็ใช้มันหล่อลื่นอีกครั้ง เคของนนท์ขาว หัวยังแดงอยู่ หนุ่มยังคอยชะโงกหน้ากำกับ พร้อมดูต้นทาง..ทำอย่างที่กูบอกสิวะ นนท์ดันเราหันหลังคว่ำตัวที่ตุ่มน้ำ แล้วค่อยๆดันเข้าไป มันลื่นเพราะสบู่ เคเด็กค่อยๆหลุดเข้าไปในตัวเราจนหมดลำ พอได้ทีนนท์ก็มั่นใจขึ้น ซอยเราช้าๆ ..โอยพี่เอ๋ทำไมมันเสียวอย่างนี้ เราหันไปมองเห็นหน้านนท์บิดเบี้ยวสูดปาก..เร็วสิวะ..หนุ่มเร่ง..นนท์กำลังเพลินไม่ยอมทำตามผู้กำกับ ค่อยๆทำ เราเกร็งเพื่อช่วยเขาให้เสร็จแล้วขึ้น นนท์เริ่มรัวเร็วขึ้นตามลำดับ สุดท้ายก็ซบอยู่ที่หลังเรา หอบหายใจถี่ เรารู้สึกอุ่นวาบเพราะแรงพุ่งของเขา ..เสร็จยังวะ...เขาค่อยๆชักออกแล้วร้องโอดโอย...กุมพวงไว้แล้วราดน้ำทำความสะอาด ใส่กางเกงแล้วเปิดประตู..แม่งเสียวฉิบหาย...หนุ่มไม่รอช้าราดน้ำใส่ก้นเราแล้วฟอกสบู่ยัดเข้าไปอีก หนุ่มคงรอนาน ทั้งยังมีประสบการณ์แล้ว มันดันเข้ามาจนมิดด้าม แล้วสอยเราอย่างเอาเป็นเอาตายเรารู้สึกจุกมาก สักพักก็เสร็จ ทั้งสองคนรีบวิ่งขึ้นไปนอน โดยทิ้งให้เราทำความสะอาดร่างกาย ไม่รู้เป็นอะไร เราทรุดนั่งลงที่พื้น อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง จนถึงวันนี้ก็อธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกเสียใจอะไร เรานั่งแช่อยู่ในนั้นทั้งๆที่เปลือยเปล่า ราดน้ำลงตัวเรื่อยๆโดยไม่กลัวความหนาว เสียงเคาะประตูทำให้เราสะดุ้ง..เอ๋ อยู่ในนั้นรึเปล่า..เสียงของนาจ...เราลุกขึ้นนุ่งผ้าเช็ดตัวที่แขวนในห้องน้ำแล้วเปิดประตูให้เขา...ทันทีที่เห็นหน้า เรากอดเขาอย่างแรง ..นาจอย่าทำให้เราเสียใจนะ เรากอดเขาแล้วร้องไห้..นาจกอดเราไว้ ..เอ๋เป็นอะไร..เขาจับเราออกแล้วถามเสียงดุๆ ร้องไห้ทำไม..นาจอย่าทิ้งเรานะ..ก็อยู่นี่ไง..เป็นอะไร...เรากลัว กลัวว่าเราจะต้องจากกัน เพราะอีกไม่นานก็เรียนจบแล้ว..เราระล่ำระลัก..นาจมองหน้าแล้วจูบหน้าผากเรา..ไปนอนเถอะเดี๋ยวเป็นหวัด...พี่ตื่นมาไม่เห็นนึกว่าหนีกลับบ้าน..นาจทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็พาเราขึ้นข้างบน..เขาถอดกางเกงเราและเขาออก แล้วเอาผ้าห่มคลุม เรานอนจูบกันอย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะจบลงด้วยการมีเซ็กศ์อีกครั้ง คราวนี้นาจบรรจงทำกับเราอย่างดี และนานกว่าทุกครั้ง ทุกท่าถูกงัดมาใข้หมด นาจอดกลั้นไว้อย่างดี พอใกล้จะเสร็จก็ชักออกมาจ่อที่ปากเรา..กลืนเลยนะเอ๋ พี่ชอบ รสของหวานดูหวานกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เรานอนกอดกันจนถึงเช้า..เราทั้งคู่ไม่รอพวกเด็กๆจะตื่น ทันทีที่รู้สึกตัวนาจก็สะกิดเรา เอ๋ไปกันเถอะจะได้ทันรถที่เข้าตลาดรอบเช้า..เราทั้งคู่ออกเดินทางไปสู่จุดหมายที่ตั้งใจ ตั้งแต่เช้ามืดวันนั้นเลย
..เรานั่งบนหลังคารถ รถตอนเช้าคนมาซื้อของกันในตลาดเยอะมาก นาจไม่พูดอะไรนอกจากยิ้ม และคอยบอกทางเป็นระยะ ก่อนจะเข้าบ้านเขากำชับเราอีกครั้ง...เอ๋อย่าทำตัวเป็นกระเทยมากนะไม่อยากให้ผู้ใหญ่สงสัย..เราไหว้พ่อแม่ของเขา แล้วกินข้าวเช้าด้วยกัน บ้านของนาจก็ธรรมดาถ้าเทียบกับบ้านเรา นาจเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ยังไม่แก่มาก พ่อของนาจเคยไปทำงานซาอุ กลับมาก็สร้างบ้านใหม่และมีเงินทองมาซื้อที่นา...ชวนมันให้เรียนหนังสือหน่อยเถอะเอ๋..แม่บอกมันจนปากจะฉีกแล้ว ยังไงมันก็ไม่ยอมเปลี่ยนใจ..เปลี่ยนใจเรื่องอะไรเหรอแม่...เราถาม..นาจมองหน้าเรา..มันจะไปทำงานเมืองนอก นี่สอบเสร็จก็จะไปแล้ว พ่อมันแหล่ะตัวดี สนับสนุนกันดีนัก..พ่อหัวเราะ..ก็ลูกมันอยากทำงานก็ให้มันไปทำสิ..เดี๋ยวกลับมามีเงินมีทองมาให้ใช้ไง..โอ๊ย ลูกฉันมีคนเดียว..พ่อกับแม่เริ่มแสดงความเห็นกันอีก นาจสะกิดเราลุกขึ้น ..ไปเถอะ ..นาจพาเราขับมอเตอรไซค์ไปที่นา เรานั่งเล่นกันบนกระท่อมที่นา ...นี่เหรอเรื่องที่เราจะเสียใจ...นาจจะไปจริงเหรอ..เขาพยักหน้า เหมือนพี่ชาติ เหมือนต้อ..เราไม่อยากเรียนหนังสือหรอกเบื่อ ไม่มีวิชาที่ชอบอยากไปทำงาน...แล้วนี่จะไปไหน...ปีแรกจะไปสิงคโปร์ก่อน แล้วกลับมาค่อยว่ากัน..ไปเมื่อไหร่หล่ะ ....สอบเสร็จจะไปอยู่กับญาติที่กรุงเทพฯ ทำเอกสารอาทิตย์นึงก็บิน..ทำไมมันเร็วอย่างนี้ นับดูแล้วก็อีก แค่อาทิตย์เดียวก็สอบ...แล้วไม่เอาใบ ร.บ.เหรอ..เดี๋ยวแม่เอาให้มันไม่ต้องใข้วุฒินี่ไปเป็นกรรมกร แต่ก็ไปเมืองนอกนะ...เรามองหน้าเขา..แล้วเรื่องของเรา ก็ต้องจบอย่างนี้เหรอ..คงไม่จบหรอกถ้ามีโอกาส พี่ก็จะเขียนจดหมายมาหาก็ได้นี่...นาจรักเรารึเปล่า..เราถามเขาตรงๆ เขาไม่ตอบหากแต่เอนตัวลงนอนหนุนตักเรา เราก้มมองนาจ เขาหลับตา..ไม่รู้สิ ตอนแรกก็นึกว่าชอบอีวัน แต่พอมีอะไรกันมันไม่เหมือนกับเอ๋ เอ๋ไม่ใช่ผู้หญิง แต่บอกไม่ถูก เวลาที่อยู่ด้วยกันก็อยากจะดูแล อย่างนี้เรียกว่ารักมั๊ย..เราลืมตามองหน้าเรา เราก้มลงไปจูบปากเขาทีนึง..เราตอบไม่ได้หรอก มันอยู่ที่ใจนาจ.คิดแล้วก็ใจหายนะ ปิดเทอมก็แยกย้ายกันอยู่แล้วแต่ แยกกันแบบนี้ มันกลับเศร้ายิ่งกว่า..งั้นจะเศร้าทำไมหล่ะ..หาเหล้ากินสิ ..นาจบอก ..
เอ๋ ถามหน่อย ทำอะไรพวกไอ้หนุ่มมันเหรอ...เราอึ้ง..พี่รู้นะ
มันเล่าให้ฟังแล้ว..เขาลุกขึ้นนั่ง..แล้วไหนว่ารักพี่หล่ะ..เราบอกไม่ถูก...มันเร็ว เราก็ไม่แน่ใจว่าทำอะไรลงไป นาจโกรธเหรอ...ไม่โกรธแต่รู้สึกแย่ ถ้าคิดดีๆ เอ๋ก็เป็นเมียเรานี่...เมียช่างเป็นคำที่วิเศษเหลือเกินในตอนนั้น... แต่ช่างมันเถอะ นึกว่าสอนน้องให้มีประสบการณ์แล้วกัน..นาจลุกขึ้นเดินไปที่รถ ..ไปขับรถเล่นกัน สองวันนั้นเขาพาเราขับรถเที่ยวไปทุกที่ ที่เขาอยากให้เราเห็น การใช้ชีวิตในที่ที่ไม่เคยอยู่ทำให้เราลืมความเศร้าไปสนิท ตกกลางคืนเราก็นอนด้วยกัน ดื่มด่ำกับความสุขอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย เราไม่เคยนุ่งผ้ากันเลยตอนกลางคืน...แต่ที่ประทับใจที่สุดคงเป็นกองฟางตอนเย็นวันอาทิตย์ เรานอนเล่นกันที่นั่น จนดึก พระจันทร์ดวงโต เราจูบกันนาน แล้วมองหน้ากัน..พวกเรานี่บ้านะ..นาจบอก..ไม่รู้ว่ามันมาเป็นยังงี้ได้ไง..นั่นสิ...เราไปต่อความสุขกันในบ้านเหมือนว่าโลกมีแต่เรา เรานอนกอดเขาจนหลับไปในอ้อมแขนเขา เช้าวันจันทร์ก็มาโรงเรียนด้วยกัน นั่งเรียนหนังสือแล้วตกเย็นก็เจอกัน ปิดก่อนสอยนาจก็ไม่กลับบ้าน เราก็ไปอ่านหนังสือที่บ้านเขาแล้วขอพ่อแม่ค้างที่นั่น ทุกวัน ...วิชาสุดท้ายของการสอบเสร็จสิ้นลง ..เราขับรถไปส่งนาจที่บ้านพัก แล้วนั่งคุยกัน..เอ๋ พี่รักเอ๋นะ ..เขาจูบเราเบาๆ ..แต่ก็ต้องไป...มะรืนก็ไปกรุงเทพฯแล้วนะ ..เขาบอก .ไม่อยากให้ไปเลย...คงไม่มีทางรั้งเขาให้อยู่ได้ ..เรามองหน้ากันเหมือนรู้ใจ ...เรากับนาจก็สั่งลากันอย่างเร่าร้อนที่สุด..เอ๋จำบ้านหลังนี้ไว้นะ ว่าเรามีอะไรกัน และก็จำวันนี้ให้ดี ..นาจจับเรานอนหงายแล้วค่อยๆสอดใส่เข้ามา ทุกครั้งที่เขาดันเข้ามาก็จะมองหน้าเรา เหมือนเราเข้าข้างตัวเองแววตาของเขามันดูเศร้าเหลือเกิน มันเนิ่นนานเหลือเกิน นาจค่อยๆหลั่งเข้าไปในตัวเราช้าๆ เรารู้สึกอบอุ่น เขาทาบทับเราไว้พร้อมกับจูบปากกัน อย่างไม่รู้เบื่อ....เขาขับรถมาที่ท่ารถอีกครั้ง พนายามจอดรถในที่ลับตาคน เราสวมกอดเขาอย่างแรง แล้วจูบเขาที่ริมฝีปาก ก่อนจะผละจากกัน..เราเดินไปส่งที่รถ..โชคดีนะนาจ เขียนจดหมายมาคุยกันบ้าง..นาจยิ้ม..ไปแล้วนะเมียรัก ..เขากระโดดขึ้นรถ...เราโบกมือแล้วยืนมองจนรถลับสายตาไป.....วันนี้รูปของนาจยังอยู่ในกระเป๋าสตางค์อยู่พร้อมคำสลักหลังที่เขาชอบเรียกเราเวลาเราโกรธว่า..แด่ น้องผู้หิวโหย...พี่นาจ
เรายังคอยถามข่าวคราวของเขาทุกครั้งที่กลับไปเยี่ยมบ้าน เพื่อนที่เรียนด้วยกันบอกว่า ไม่เคยได้ข่าวเขาเลย ตั้งแต่เรียนจบ จนเมื่อปีที่แล้ว...นาจมันกลับมาจากสิงคโปร์แล้วก็ไปๆมาๆ ไม่ยอมมีเมีย จนพ่อแม่มันหาให้ มันไม่เอาอะไรเลยจนผู้ใหญ่เขาทนไม่ไหว อยากให้มันเป็นฝั่งเป็นฝากูก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไร..มันมาหากูเมื่อปีที่แล้วตอนจะแต่งงาน แล้วก่อนมึงมาเดือนที่แล้วมันก็มา มันมีลูกแล้วหว่ะ...กูไม่รู้นี่ว่ามึงกับมันมีอะไรกัน ไม่งั้นกูคงติดต่อพวกมึงให้เจอกันแล้ว.....ปุ้มเจื้อยแจ้วไปขายของไป
นาจคงไม่ติดต่อเราแล้วหล่ะ เพราะไม่เคยได้รับจดหมายจากเขาเลย แต่เราก็ไม่โกรธอะไร เพราะเราไม่เคยคิดจะลืมเขาอยู่แล้ว เขายังอยู่ในใจเราเสมอ
สิ่งที่เขาให้เรานั้น มันทำให้เรามีความสุขอยู่เสมอในเวลาที่คิดถึงวันเก่าๆ



.

minone

ขอบคุณครับผม

yO_s

เศร้าเลย

cokebundit

ขอบคุณครับผม

khunnobi

ขอบคุณครับ

llsjAr

ขอบตอนจบแบบนี้ เศร้าแต่ประทับใจ ดีกว่ารู้ว่าเอามีเมียมีลูกแล้ว ไปสลิดเสนอหน้าอีก  

Soyu

ขอบคุณนะครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

mooman

ขอบคุณครับ รอต่อนะครับ

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

gaybin

สนุกมากครับ

tong111222

ขอบคุนครับ

nanzing

รู้สึกอินจัง เศร้าแต่สุข

DarthVaderX

ยินดีจ๊าดนักเจ้า

nongbasz

ขอบคุณนะครับ

mssi2012

ขอบคุณครับ

Blackblood888

ขอบคุณครับ

kazumaki

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณครับผม

pearl9845

ขอบคุณมากมากครับ