ขอขอบคุณรูปจาก http://desmotivaciones.es/u/Portgas_D_Ace

แนะนำตัวละคร

คิว : อายุ 21 ปี ศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับอาร์ ด้วยผมสีทองที่ดูมีเสน่ห์ทำให้ทั้งหญิงและชาย ต่างหลงรักผู้ชายคนนี้ และด้วยนิสัยที่เด็กกว่าอายุยิ่งเพิมความน่ารัก

อาร์ : อายุ 21 ปี ศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับคิว หนุ่มแว่นหน้าตาหวานแต่นิสัยขัดกับหน้ามาก ใจเย็น เคร่งขรึม นิ่ง จนได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็ง

 

เรื่อง วุ่นนักรักของผม

“นี่อาร์ๆๆๆๆๆ ไปดูหนังกัน ไปกินข้าวกัน ไปบลาๆๆ” ผมชวนเพื่อน ซึ่งเขานับผมเป็นเพื่อนหรือเปล่าก็ไม่รู้

“ไม่ไป อยากไปก็ไปคนเดียวจะกลับบ้าน” อาร์ตอบห้วนๆ พร้อมกับสีหน้าที่ไม่แสดงอารมณ์

“ง่าT^T อยากไป อยากไป อยากไป” ผมพยายามใช้ลูกตื้อของตัวเอง

“แค่ไปกินข้าวนะ” ได้ผลครับ อิอิ

“ครับป๋ม^^” สำหรับคนที่สงสัยว่าทำไมคนร่างเริงอย่าผมทำไมถึงสนิทกับคนเย็นชาอย่างนี้ได้

 

เมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อนผมต้องย้ายเข้ามาเรียนที่ใหม่เนื่องจากคุณพ่อคุณแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศผมเลยต้องมาอยู่กับลูกของเพื่อนพ่อกับแม่ ซึ่งอยู่ในสถานะการณ์เดียวกันที่คอนโดแถวมหาวิทยาลัย ด้วยเหตุนี้ผมจึง(ต้อง) สนิทกับอาร์ เพราะอยู่ด้วยกัน รักกันไว้ดีฟ่าเนาะ

 

ณ คอนโดว

“กลับบ้านช้าเพราะนายคนเดียว” อาร์บ่นพร้อมกับเปิดประตูห้อง

“น่า นานๆทีไปเปิดหูเปิดตา” ผมบอก

“นานๆที่ไหน ไปทุกวันไม่มีหยุดต่างหาก” เออ จริงของอาร์

“เห้อ อาบน้ำดีกว่าเหนียวตัวจะแย่แล้ว” ทำเนียนเปลี่ยนเรื่องดีกว่า

ปั้ง! เสียงปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นพร้อมกับร่างที่เปลือยท่อนบนของอาร์เข้าไปในนั้น

“เห้ย อาร์ คิวบอกแล้วนะว่าจะอาบน้ำก่อน ลัดคิวอ่าT^T” ผมโวย

“เรื่องของคิว อาร์ไม่เกี่ยว” บางคนคงสงสัยว่าทำไมถึงแทนตัวด้วยชื่อตัวเอง ไม่เหมือนตอนยุมหาวิทยาลัย เพราะผมกับอาร์เรา … กันแล้ว อย่าคิดลึกครับ เป็นแฟนครับ

“ไม่ยอมจะอาบด้วย”

“เห้ยไม่เอา” ใครจะสน อิอิ เปิดเข้าไปอาร์ยังนอนแช่น้ำอยู่เลย

“ขออาบด้วยนะอาร์” ผมบอกก่อนที่จะลงไปแช่ข้างๆกับอาร์

“ห้ามแล้วเคยฟังกันไหมหละ” รู้ทันด้วย

“อาร์แสนรู้จังเลย^^ เดะให้รางวัลอยากได้ไรเอ่ย” ผมถาม อาร์ต้องบอกว่าขอจุ๊บแน่เลย อิอิ วางแผนไว้แล้ว

“งั้นขอ ขอ ขอให้คิวไปนอนหน้าห้องแล้วกัน” ได้สิ

“เห้ย จะบ้าหรอ” ผมโวยขึ้นมา

“นึกว่าจะขอจุ๊บ” ผมเผลอพูดสิ่งที่คิดออกไป

“ไม่มีทาง” หรอ

“จุ๊บ อิอิ อาร์ไม่จุ๊บคิวจุ๊บเองก็ได้” ผมสังเกตที่หน้าของอาร์หลังจากโดน ขโมยจุ๊บ แดงก่ำ

“อ้าว เจ้าชายน้ำแข็งหน้าแดงซะแล้ว” ผมแซวอาร์

“ปล่าว น้ำมันร้อนเลยหน้าแดง” หรอ~~~~~~~~~~~ เชื่อจังเลย

“นี่อาร์” ผมเรียก

“มีอะไรหรอ”

“ถ้าเกิดวันหนึ่งคิวเป็นอะไรขึ้นมา” จุ๊บ ผมไม่ทันพูดจบประโยคก็โดนปากของอาร์มาปิดปากผมซะแล้ว

“อย่าพูดแบบนี้อีกนะ” อาร์ทำหน้าเครียดใส่ใหญ่เลย บรรยากาศมาคุซะแล้ว

“ครับ ขึ้นเถอะ เดี่ยวเปื่อยซะก่อน”

“ทำไมไม่ลุกหละ” ผมถาม

“ออกไปก่อนเถอะน่า”

“อายหรอ ทีคิวยังไม่อายเลย” ผมบอก

“ใครจะไปหน้าทนเหมือนคิวหละ”

“แรง คำพูดของอาร์ฆ่าคนได้เลยนะเนี่ย ไปก็ได้ ชิชิ” ผมเดินออกมาโดยที่อาร์เดินตามออกมา

ณ เตียงในห้องเวลา 22.00 น.

“นี่เราหยุดยาวครั้งนี้ไปไหนดีหรอ อาร์”

“แล้วแต่คิวเถอะ อาร์ไปไหนก็ได้ที่มีคิว” >< คนบ้า

“งั้นพรุ่งนี้ค่อยคิดตอนนี้ขอนอนก่อนแล้วกัน” ผมเสนอ

“ครับ Good Night” อาร์ พร้อมกับพลิกตัวหันหลังให้ผม

“ครับ Good Night” ผมบอกพร้อมกับหันไปกอดอาร์

“ทำอะไรเนี่ย” อาร์ถาม

“ก็กอดสิ ไม่ทำอะไรหรอกน่า” แต่ก็อยากนะ

 

ด้วยเหตุนี้พวกเราจึงมาอยู่ที่หัวหิน (เป็นถิ่นมีหอย)

“คิดยังไงเนี่ย มาทะเลโตขนาดนี้แล้ว” อาร์ถามผม

“ปล่าว แค่อยากมาเที่ยวนี่นา โรงแรมจองไว้แล้วไปกันเถอะ” ผมบอก

“คิดไว้แต่แรกแล้วหรอ ทำไมถึงพร้อมขนาดนี้” อิอิ คิดไว้เกือบ 3 วันแล้ว

“เพิ่งคิดได้ เมื่อเช้านี่เอง”

“นั่นสินะ คนอย่าคิวคงไม่คิดอะไรเยอะหรอก” เอะ ไม่คิดอะไรเยอะ แปลกๆเนอะ

“ก็อยากมาที่สวยๆก่อน….” คำสุดท้ายผมพูดอย่างแผ่วเบา

“อะไรนะ” อาร์ถามผม

“ช่างเถอะเรามาเที่ยวนะ สนุกหน่อยสิเจ้าชายน้ำแข็ง” ผมบอกอาร์

“คร๊าบ รู้แล้ว” อาร์ตอบ

“อาร์ ดูนั่นสิ ดูนู่นสิ ดูบลาๆๆๆ” เที่ยวทั้งวันเลยครับท่านงานนี้

“ครับ ใจเย็นๆมีเวลาอีกเยอะ” อาร์บอก

“อืม”

“ทำไมเงียบไปหละ”

“ปล่าว ไปดูทางนู้นกันเถอะ”

และแล้ว เวลาที่รอมานานก็มาถึง เล่นน้ำครับ เล่นน้ำ

“อย่าเล่นลึกนะเดี๋ยวจม” อาร์บอกผม

“อ้าวไม่เล่นด้วยกันหรอ” ผมถาม

“ไม่อะ เล่นไปเถอะ ดูคิวเล่นอาร์ก็สนุกแล้ว”

ด้วยเหตุนี้ ผมจึงเล่นน้ำจนอาร์เรียก

“คิวพอได้แล้ว มืดแล้วอันตราย” ผมบอก

“คร๊าบบบบบ ขึ้นเดี่ยวนี้แหละ”

“โอ้ย” เสียงใครหรอ เสียงผมเอง

“เห้ย คิวเป็นอะไรอะ” เสียงอาร์ดูตกใจมาก

“แค่หินบาดเท้าหนะไม่เป็นไรมากหรอก”

“เห้ย” อยู่ดีๆตัวผมก็ลอยขึ้นตามแรงของอาร์

“ขาเจ็บ เดินไม่ได้หรอกเดี๋ยวอุ้มไปเอง” อาร์บอกผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง และพาผมไปทำแผล ระหว่างทางมีคนมองมากมายแต่อาร์ไม่สนใจใครเลยรีบพาผมไปทำแผลเต็มที่

“คุณคิวใช่ไหมครับ” อยู่ดีๆก็มีคนมาทักผม

“ครับ ผมคิว” ผมตอบ

“งั้นเชิญมากับทางเราด้วยครับ” ผู้ชายคนนั้นบอก

“ไม่ให้เขามากับผมก็ต้องกลับกับผม” อาร์พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่ท่าทางไม่สบอารมณ์

“เชิญครับคุณคิว”

“อาร์กลับไปก่อนเลยนะเจอกันที่ ห้องคิวมีธุระต้องไปจัดการ”

“อืม” และเราก็ลากันไปตรงนั้น

 

อาร์ TALK

ตอนนี้ผมกลับมาอยู่คอนโด แต่ไม่มีคนที่ผมคุ้นเคยเหลือแต่ผมคนเดียว เป็นเวลากว่า 3 วันแล้ว คิวจากผมไปโดยทิ้งไว้แค่จดหมาย เขียนว่า “ขอโทษ” สองคำไม่ขาดไม่เกิน ผมไม่เข้าใจ ขอโทษ ขอโทษทำไม

กริ๊งๆ กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์มือถือ

“อาร์ลูก มาหาพ่อที่ รพ.___ หน่อยนะลูก”

“ครับ” ผมรีบไปหาพ่อ

สิ่งที่เห็นคือร่างของคนที่ผมคุ้นเคย คนที่ผมคิดถึงมาตลอด3 วันนอนหมดสติอยู่บนเตียง

“หมายความว่ายังไงครับพ่อ” ผมถามพ่อของผมเอง

“คิว เขาร่างกายอ่อนแอ และต้องผ่าตัด แต่การผ่าตัดนี้เสี่ยงมากถ้ารอดก็หาย ถ้า…” เหมือนมีคนตบหน้าผมแรงๆ

“คิวฟื้นแล้วใช่ไหมครับพ่อ ตอนนี้แค่กำลังหลับใช่ไหมครับ” ผมถามด้วยเสียงที่สั่นเครือ

“เงียบทำไมหละพ่อ พ่อตอบผมสิ โกหกผมก็ได้ พ่อ!” ตอนนี้ผมควบคุมตัวเองแทบไม่ได้

“คิวฟื้นสิ ไหนบอกจะมาเจอกันที่ห้องไง คิวจะทิ้งอาร์ไปจริงๆหรอ คิว!” ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“หมอบอกว่ามีแต่ปาฏิหาริย์เท่านั้นที่จะช่วย” ตอนนี้ความหวังของผมเลือนราง

“หนูอาร์ใช่ไหมลูก” แม่ของคิวถามผม

“ครับ”

“ขอบใจหนูมากนะ ที่คิวตัดสินใจผ่าตัดเพราะอยากอยู่กับคนคนหนึ่งไปนานๆ”

“ใครหรอครับ”

“ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ” แม่ของคิวบอก

“หนูทำให้คิวมีความสุขมาก น้าขอบใจหนูมากนะ”

“ผมยังเชื่อครับว่าคิวจะต้องฟื้น” ผมบอกด้วยความหวังที่ผมมี

“น้าก็เชื่ออย่างนั้นจ๊ะ”

“ทำหน้าเศร้าจังเลยนะ อาร์” เสียงของคนที่ผมอยากได้ยิน

“ คิว/ลูก” ผมกับคุณแม่ของคิวตะโกนพร้อมกัน

“บอกแล้วไงครับผมต้องฟื้น”

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ตอนนี้ผมกับคิวกำลังจะเรียนจบแล้ว และตอนนี้คิวร่างกายแข็งแรงและเรียกได้ว่าร่าเริงกว่าเมื่อก่อนมากทีเดียว แต่ยังไงผมก็รักเขา และจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เย้ ในที่สุดก็จะเรียนจบแล้ว ผมกับอาร์ ตอนนี้รักกันมากอาร์แสดงความรักกับผมเต็มที่มากกว่าแต่ก่อนอีก อาร์บอกว่า จะทำทุกวันให้เป็นวันพิเศษ และจะเก็บทุกวันเป็นความทรงจำที่ดี ในวันที่ใครคนใดคนหนึ่ต้องจากกัน

- The End –

By Little

ปล.ช่วยติชมมาด้วยนะครับเพื่อจะได้เอาไปปรับปรุงในอนาคต

ปล2. ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ^^