|
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว “เปตร!”กูด่าพร้อมกับทำท่าจะพุ่งเข้าไปเอาเรื่องแต่จิมมี่ดึงไว้ทัน บังอาจมาก บังอาจมาทำให้กูขายหน้าต่อหน้าประชาชน
“ด่ากูนะด้วยนี่นะ ไปอาบน้ำกินยาด้วยนะครับ น้องโรลลี่น้องรัก”ไอ้โรมเดินเข้ามาตบแก้มกูแล้วพูดเยาะเย้ยออกมาอย่างน่าหมั่นไส้ แต่กูทำอะไรไม่ได้เพราะโดนไอ้มี่ล็อกตัวเอาไว้ ตอนที่ 105
“อ๊ะ…ไอ้เหี้ยปลาห่านี่อีกแล้ว!”พี่จุ๊บที่ตักชิ้นปลาเข้าไปเมื่อกี้ปากจำเป็นต้องคายออกมาทันทีพร้อมกับทำหน้าเบ้
“เหี้ยจุ๊บ ปลากูออกจะอร่อย พวกมึงลิ้นไม่ถึงเอง ห่า”พี่กันพูดหน้างอแล้วตักชิ้นปลาเข้าปากตัวเองชิ้นใหญ่ หน้าตาของไอ้ปลากะพงสามช่าเหี้ยไรเนี่ย ก็โอเคดีหรอกนะ แต่ทำไมพวกเพื่อนไอ้โรมถึงไม่มีใครลองกินสักคน ทำหน้าเหมือนจะอ้วกทุกครั้งด้วยซ้ำ
“อร่อยมาก ถ้าจะเปรี้ยวและเค็มขนาดนั้นนะ”พี่จิ๊บเพื่อนไอ้โรมพูดขึ้น
“เหี้ยนี่ปากดี กูจับยัดปากแม่ง ทำพูดไปไอ้สัสเดี๋ยวถ้ากูเห็นว่าอีสัสตัวไหนมันกินนะ กูจะเอาราดหน้ามัน”พี่กันพูดอีก พวกกูที่ไม่เคยรู้รสชาติเลยได้แต่มองหน้ากันงงๆก็แอบอยากรู้เหมือนกันนะว่ารสชาติมันจะแย่ซักแค่ไหนเชียว
“พี่กันเนมกับมิ้นขอชิมหน่อยซิ”ไอ้เนมพูดขึ้น ไอ้มิ้นและพวกกูหันไปมองหน้ามันเป็นตาเดียว
“อยากขี้แตกรึไงมึง”ไอ้โรมถาม
“พี่โรมก็เว่อร์ตลอด”ไอ้เนมบ่นแล้วลุกขึ้นเตรียมส้อมไปเพื่อจิ้มชิมปลาโดยที่ไม่ลืมลากไอ้มิ้นไปด้วย
“กูไม่กินมึงก็กินคนเดียวซิ”ไอ้มิ้นท้วง
“มึงนี่ป๊อดไม่เข้าเรื่อง อาจจะอร่อยก็ได้เนอะ พี่กันเนอะ”ไอ้เนมพูด พี่กันนี่ยืนยิ้มแป้นเหมือนเจอพวก พี่เสือที่นั่งกินเหล้าอยู่ข้างๆไอ้มี่มองแล้วส่ายหัว
“จริงหรอ”ไอ้มิ้นถามแบบกล้าๆกลัวๆ
“จริงดิ มึงก็ไปเชื่อพวกห่านี่มากมาย พวกมันก็พูดเวอร์กันไปแค่นั้น กูเห็นเวลาเมาทีไรแม่งก็แดกเข้าไปได้ตลอด”พี่กันพูดแล้วคีบชิ้นปากจ่อมาที่ปากไอ้มิ้น มันก็อ้าปากรับอย่างกล้าๆกลัวๆพวกกูนี่นั่งลุ้นกันสุดฤทธิ์
“อ๊าก…”ไอ้เนมร้องขึ้นเสียงดัง ไอ้มิ้นที่กำลังอ้าปากรับรีบหุบปากลงทันที
“อร่อยอ่ะ พี่กันอร่อยอ่ะ เนมชอบ”
“ฮ่าๆเห็นไหมกูบอกแล้วว่าอร่อย มึงนี่ลิ้นถึงเหมือนกันเว้ย กินๆเลยพวกห่ามันโง่อดกินของดี”พี่กันพูด
พวกไอ้โรมพากันมองหน้าแบบงงๆ
“เอาอะไรไปอร่อยวะ เปรี้ยวกับเค็มก็เท่านั้น”ไอ้โรมพูดบ่นข้างๆกู
“อีเหี้ยเนมเปรี้ยวตายห่า”ไอ้มิ้นแหกปากลั่นหลังจากกินคำแรกเข้าไป คราวนี้พวกกูฮาครืนเพราะหน้าตาไอ้เนมกับไอ้มิ้นตอนกินนี่คนละสีหน้ากันมาก
“กินข้าวก่อนครับ”ไอ้มี่แย่งแก้วเหล้าของกูที่ไอ้จ๊ะส่งให้เมื่อกี้ไปถือแล้วส่งจานข้าวผัดมาให้แทน หลังจากเล่นน้ำเสร็จกูกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่เสือกปวดหัวขึ้นมาซะงั้น เซ็งตัวเองเหมือนกันนะแม่งจะปวดหัวเหี้ยไรบ่อยเหลือเกิน ไอ้มี่เลยยัดยาให้กูกินกันหวัดซะเลย
“อยากกินปลาหมึก”กูพูดบอกไอ้มี่พยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบเอามาให้
“เหี้ยนี่เหมือนเด็ก หัดแดกๆซะบ้างผักเนี่ย”ไอ้นุที่นั่งอยู่ข้างๆกูพูดขึ้นแล้วเอาช้อนมาตักมะเขือเทศที่กูเขี่ยไปไว้ที่ข้างจานเอาไปกินเปล่าๆ กูกับพี่เบสมองตามแล้วจะอ้วกกินเข้าไปได้ยังไงวะ
“อร่อยตรงไหนวะ”
“ก็กินได้และที่สำคัญคือมีประโยชน์ พวกที่ไม่กินผักก็จะกลายเป็นคนขี้โรคแบบพวกมึงไง”ไอ้นุพูดพี่เบสกับกูมองหน้ากันก่อนที่จะซัดเปรี้ยงไปที่หัวไอ้นุอย่างแรง
“เดี๋ยวกูจะเอาฟักทองยัดปาก”พี่นุพูดหน้างอ
“เอาดิ ยัดปากนุเสร็จนุก็จะคายจากในปากนุใส่ปากนุ่มนิ่มเหมือนกัน”ไอ้นุพูดหน้ากวนตีน ไอ้พี่เบสทำหน้าไม่ถูกขึ้นมาทันที
“ไอ้เหี้ย!”
“เหอะๆล้อเล่นครับ”ไอ้นุพูดแล้วหอมแก้มแฟนมันไปหนึ่งที ไอ้พี่เบสที่เหมือนจะอายอยู่แล้วอายหนักเข้าไปอีก มือไม้ก็ไม่รู้จะวางไว้ที่ตรงไหนและก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นเดินไปหาไอ้มี่ยืนอยู่ที่หน้าเตา
“ไอ้เหี้ยแชมป์อ่ะ”กูถามเพราะออกมานั่งตั้งนานยังไม่เห็นแม้แต่เงาหัวของมัน
“หึหึ..หาเมีย”
“กับใคร”
“พี่โค้กมั้ง เพราะกูก็ยังไม่พวกมันทั้งสองคนเลย”ไอ้จ๊ะพูดบอก ท่าทางจะจริงเพราะพี่เฟริสที่เป็นเจ้าของรีสอร์ทบอกว่าขับรถไปอีกนิดหน่อยจะมีร้านเหล้าแบบชิวๆอยู่หลายร้าน แบบที่ไม่ชิวก็มีแต่ก็ต้องระวังนิดนึงเพราะชอบมีเรื่องกันบ่อยส่วนมากก็เรื่องผู้หญิงทั้งนั้น
“แกะให้หน่อย”กูพูดพร้อมกับยื่นจานที่มีกุ้งและปูอยู่เต็ม ไอ้มี่ยิ้มแต่ก็รับไปแกะให้ เมื่อกี้ที่มันหายไปนานเพราะไปยืนย่างของพวกนี้นี่แหละเอามาให้กู
“กินไหม”กูถามแล้วจ่อช้อนไปที่ปากมัน ไอ้มี่ยิ้มสั่นหัวมือก็แกะกุ้งและปูให้กูต่อไป มันก็ป้อนบ้างเวลากูหันไปอ้าปากหา พวกกูนั่งล้อมวงใหญ่กันอยู่บ้านพักติดกับทะเลพอสมควร อาหารหลักที่แบบหนักๆพวกมันจะทำเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่ในครัวแล้ว ส่วนเตาที่อยู่ด้านนอกเอาไว้ย่างแค่พวกปลาหมึก หอย เล็กๆน้อยๆ แต่ก็มีอีกเตาเล็กเอาไว้อย่างบาร์บีคิวของสาวๆเขานั่นแหละนะ บรรยากาศโดยรวมถือว่าดีมากเย็นสบายดี กูนั่งตรงหว่างไอ้มี่ที่นั่งอยู่บนเก้าไม้ตัวเล็กวางแขนทั้งสองไว้ที่ขามัน
“ระวังปวดท้องนะครับ”ไอ้มี่พูดแล้วลูบหน้าท้องกูเบาๆ มันคงตกใจที่เห็นกูกินอาหารทะเลมากขนาดขี้
“ไม่หรอกหน่า เอาอีกอ่ะ”
“ได้ครับ รอแปบนะ”มันพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปเอาให้กินอีก พวกเพื่อนไอ้โรมก็พากีตาร์มากันด้วยบวกกับความหน้าด้านของไอ้เนมกับไอ้มิ้นมันที่ไปยกเอาลำโพงขนาดใหญ่มาจากไหน ถามไปถามมามันบอกว่าเป็นของพนักงานในรีสอร์ทนี่แหละ พวกมันเสือกไปแกล้งโกหกเขาว่าพี่เฟริสสั่งมา
“พี่กันเนมอยากกินอีก”ไอ้เนมพูดขึ้น พวกกูร้องหื้อทันทีเชื่อไหมว่ามันกินปลาตัวใหญ่คนเดียวหมดทั้งตัว
“มึงใส่ยาลงด้วยวะไอ้เหี้ยกัน”พี่โตถามหน้าตาเหมือนไม่อยากเชื่อ
“พ่องมึงซิ สัด ของอร่อยใครๆก็อยากกิน ว่าแต่มึงนี่ก็ใช้ได้วะขนาดเพื่อนกูแท้ๆยังไม่ยอมแดกกันขนาดนี้เลย”
“ห่า..ทำพี่น้อยใจ ถ้ารสชาติปกติเหมือนของคนอื่นทั่วไปพวกกูก็แดกครับ สัดแต่นี่แม่ง”พี่บูมพูดขึ้นบ้าง
พวกไอ้โรมเออออกันทันที
“อร่อยจะตาย ไม่รู้ซิเนมชอบเปรี้ยวกับเค็มด้วยมั้ง”ไอ้เนมพูดแล้วเช็ดปากตัวเองเหมือนอร่อยมาก
“เหอะๆ ท่าทางจะชอบจริง เพราะมึงเป็นคนแรกที่สามารถนั่งกินปลาเหี้ยนี่ได้เปล่าๆโดยไม่ต้องแกล้มเหล้า”
พี่จุ๊บพูด
“ปากดีกันจังนะ เพื่อนกูแต่ละคน อีน้อยปลาหมึกกูเมื่อไหร่จะได้สักที”พี่กันพูดแล้วทำหน้างอนๆก่อนตะโกนถามพี่น้อยซึ่งจริงๆแล้วพี่แกไม่ได้ชื่อน้อย พี่เขาชื่อพี่จี้แต่เพราะพี่แกตัวเล็กด้วยมั้งเลยทำให้เรียกแบบนี้ที่สำคัญเป็นแฟนกับไอ้พี่กันมัน
“อีห่ากัน หิวมากมาทำเองมา ห่าหัวเหม็นควันแม่ง!”นี่แหละผู้หญิงคณะไอ้โรมโหดและถึกแบบนี้ทุกคน ถึงหน้าตาหวานหรือจิ้มลิ้มมากขนาดไหนก็ตามที
“เมียกูปากดีจริง”ไอ้พี่กันพูดแบบขำๆก่อนลุกขึ้นเดินไปหาพี่จี้ที่ยืนย่างอยู่ที่เตา
“กินมั่งดิ”ไอ้เนมเดินมาหยุดแล้วนั่งลงตรงหน้ากูพร้อมกับอ้าปากเหมือนหมาเวลารอให้อาหาร กูหยิบกุ้งป้อนใส่ปากมันไป พี่เสือที่นั่งมองอยู่นานเหมือนจะทนไม่ไหวลุกขึ้นเดินมาลากไอ้เนมไปนั่งตักแล้วยัดจานข้าวให้ไอ้เนมกิน ไอ้เนมทำหน้างอใส่แฟนมันแต่ก็ยอมกิน กูเห็นพวกมันสองงุงงิงใส่กันแต่ไม่รู้เรื่องอะไร
“อิ่มยังครับ”ไอ้มี่ถามหลังจากนั่งแกะกุ้งและปูให้กูอยู่ตั้งนานสองนาน มันกินบ้างเวลากูบีบปากบังคับให้มันกิน เศษกุ้งและปูล้นพูนจานกูมากอ่ะ
“โรลลี่ถ้าปวดท้องนะ”ไอ้โรมพูด
“พูดทำไมเนี่ย ไม่ปวดหรอกหน่า โว๊ะ..”
“เออแล้วกูจะรอดู ถ้าพรุ่งนี้มาโวยวายนะกูถีบส่งกลับแน่”
“สนใจที่ไหน เนอะ”กูพูดพร้อมกับเงยหน้าข้อความเห็นจากไอ้มี่ มันก็ยิ้มแล้วจูบหน้าผากกูหนึ่งที
“เนม..มาเล่นกัน!”ไอ้มิ้นเดินถือกล่องอะไรออกมาก็ไม่รู้ พอเอามาดูใกล้ๆเป็นกล่องเกมส์เศรษฐีพวกไอ้โรมนี่กรูกันเข้ามาเหมือนได้ของเล่นใหม่
“มึงไปเอามาจากไหนวะ”ไอ้ฟิกถามแฟนมัน ไอ้มิ้นยิ้มกรุ่มกริ่ม
“เหอะๆขอยืมจากลูกแม่บ้านที่นี่แหละ”
“โอ๊ะ..ใช้ได้ๆมากูเล่นด้วย กูเอาสีน้ำเงินนะ”พี่จุ๊บนี่คนแรกเลยอ่ะ ไอ้มิ้นที่กะจะเอามาเล่นกับคู่หูมันมองตามตาปริบๆเพราะตัวเล่นมีแค่หกตัว พวกไอ้โรมนี่ก็กี่คนละไม่พอด้วยซ้ำ แต่ไอ้สองรัก-ยมไม่ยอมพวกไอ้โรมเลยต้องเสียสละให้พวกมันสองคนเล่น โดยมีพี่ส้มกับกะทิเป็นกรรมการเพราะสองคนนี้กูว่าเป็นกลางสุดละ
“เนมได้เดินก่อน พี่กันอย่าขี้โกงดิวะ!”ไอ้เนมพูดหน้างอ เมื่อกี้พวกมึงสองคนยังเป็นมิตรกันอยู่เลยนะ
“ดุด้วยเว้ย ครับๆพี่กันให้มึงเดินแล้วครับไอ้น้องเนม”พี่กัดพูด
“เนมจะซื้อบ้าน”ไอ้เนมพูดหน้าเจ้าเล่ห์เพราะมันเดินไปถึงที่ดินของมัน พี่จุ๊บนี่กระซิบบอกพี่ส้มเป็นระยะๆเหมือนจะให้ช่วยแต่พี่ส้มไม่ช่วย คิดดูละกันพวกผู้ชายตัวโตๆมานั่งเล่นเกมส์เศรษฐีกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
“กี่หลังครับ”พี่ส้มถามพี่จุ๊บหน้างอทันที เพราะกูแอบได้ยินว่ามันให้พี่ส้มบอกไอ้เนมว่าบ้านหมดแล้ว ทั้งที่ยังมีบ้านอยู่อีกเยอะ
“สองหลังครับ”ไอ้เนมบอก พวกไอ้โรมนี่ร้องโวยวายทันที เพราะที่ดินไอ้เนมตรงนั้นมันเป็นราคาแพงใครตกไปนะได้จ่ายอ่วมแน่นอน เล่นไปเล่นมาบ้านกับโรงแรมเต็มกระดาน เรื่องโกงนี่มีตลอด สงสารแต่ไอ้เนมกับ
ไอ้มิ้นนี่แหละที่ไม่ค่อยจะรู้ตัว แต่ดีที่ธนาคารพี่ส้มกับกะทิเหมือนจะเข้าข้างพวกมันสองคน
“สองคนสุดท้าย สองขวดเพียวๆ”พี่กันพูดหน้าเจ้าเล่ห์
“สัด!”พี่โตกับพี่จุ๊บด่าขึ้นพร้อมกัน คงรู้อนาคตตัวเองแล้วมั้ง นี่ก็เริ่มขายบ้านขายที่ดินละ กูดูแล้วขำดีเหมือนกันนะ ได้ย้อนไปตอนที่ยังเด็ก เมื่อก่อนตอนกูเล่นกับไอ้โรมสองคนถ้ากูเริ่มรู้สึกตัวเองจะแพ้กูจะเริ่มพาลและโวยวายทันที จนหลังๆมาไอ้โรมมันเลยไม่อยากจะเล่นด้วย
“อ๊ะ..ไม่เอาดีกว่า เปลืองของกู งั้นเปลี่ยนเป็นเก็บกวาดพวกนี้ดีกว่า”พี่กันพูดอีก
“พี่กันอย่ามัวแต่ข่มซิ จะเดินไหมถ้าไม่มิ้นจะเดินละนะ”ไอ้มิ้นพูด
“ห่า..ดุทั้งคู่เลยเว้ย หน้าตาก็ดีอย่าดุนักซิครับ”
“พูดมากจริง โว๊ย..อ๊าก ฮ่าๆ สมน้ำหน้าเอามาเลย บ้านสองหลังกับโรงแรมอีกหนึ่งหลัง ราคาเท่าไรนะ”ไอ้เนมแหกปากทันที เสียงโห่นี่ดังมากอ่ะ พี่กันที่เหมือนจะรวยที่สุดเป็นอันต้องหน้าเสียเพราะเสือกมาตกในที่ดินของไอ้เนมมัน พี่โตกับพี่จุ๊บก็ได้ทีข่มเพื่อนใหญ่
“ปัญญาอ่อนเนอะ”ไอ้มี่พูดขึ้น กูเงยหน้ามองมันยิ้มก่อนพลิกตัวเข้าไปกอดเอวมันไว้ ไอ้มี่ยิ้มก้มหน้ามาจนหน้าผากเราชนกัน
“มึงปัญญาอ่อนกว่าพวกมันอีก”กูพูด
“ไม่ใช่ซะหน่อย”
“เหรอ หึหึ”กูหัวเราะแล้วยกมือขึ้นกอดคอมันไว้หลอมๆ ไอ้มี่ก็ก้มหน้าลงมาตามแรงกู
“อะไรนะ ไอ้เหี้ยมึงอยู่ไหนกันเนี่ย”กูกับไอ้มี่สะดุ้งเพราะเสียงไอ้นุคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้
“อะไร”เสียงพี่เบสถาม
“ไอ้แชมป์กับพี่โค้กมีเรื่องกับใครก็ไม่รู้ในผับวะ”ไอ้นุพูดหัวเสีย พวกกูมองหน้ากันทันที
“ที่ไหน”พี่เฟริสถาม
“ร้าน…ครับ”ไอ้นุพูดบอก
“มีเรื่องกันรึยัง”พี่เฟริสถามอีก
“กำลังพี่ ไปเหอะ”ไอ้นุพูด พี่เฟริสลุกขึ้นเดินนำไปทันที ร้านที่ว่ากับรีสอร์ทก็ไกลกันพอสมควรแต่ก็ยังอยู่ในละแวกเดียวกัน พวกผู้หญิงและไอ้เนมกับไอ้มิ้นถูกสั่งห้ามไม่ให้มาด้วยกัน
“ไหนวะ”ไอ้จ๊ะถามขึ้น
ผลั่ก…กรี๊ด ชัดเลยไม่ต้องหาแล้วว่าอยู่ตรงไหน พวกกูรีบเดินเข้าไปทันที อือ..หื้อสองต่อเท่าไรวะเนี่ย
“ไอ้สัด”ไอ้พี่โค้กที่ล้มลงไปเมื่อกี้ ลุกขึ้นมาแล้วซัดคืนได้ทันที
“ไอ้แชมป์”กูเรียกแล้วเดินเข้าไปดึงมันเอาไว้ พวกห่าที่หาเรื่องผงะเล็กน้อยที่เห็นพวกกูเข้ามา
“ใจเย็นๆครับคุณเฟริสอย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ”เหมือนจะเป็นผู้จัดการร้านที่เดินเข้ามาบอกแบบกล้าๆกลัวๆ
“แต่กูจะมี”อีกฝ่ายพูด ท่าทางหาเรื่องใช่ย่อย ลูกน้องที่เอามาด้วยก็หน้าเหี้ยมกันเหลือเกิน
“ไอ้สัด”ไอ้โรมด่าหัวเสีย
“โอ๊ะ..มึงอีกแล้วหรอวะไอ้หน้าหล่อ วันนี้พาพวกมาด้วยเว้ย ว่าแต่น้องคนนี้น่ารักจัง”มันไม่พูดอย่างเดียวเสือกเอามือมาลูบคางไอ้จ๊ะด้วย
“พ่อมึงตายรึไงไอ้สัด”ไอ้จ๊ะด่าเสียงดังพร้อมกับถีบเข้าที่ท้องมันอย่างแรง
เพล้ง!
“อย่านะไอ้สัด”ไอ้มี่ที่เงียบอยู่นาน มันหยิบขวดที่ใกล้มือฟาดลงกับโต๊ะแล้วเอามาจ่อที่คอไอ้เหี้ยตัวเมื่อกี้ที่ทำท่าจะเข้ามาเอาเรื่องไอ้จ๊ะ
“เห้..ๆน้องชายใจเย็นอย่าให้ต้องถึงกับเสียเลือดเสียเนื้อ”มันพูดแล้วลูบที่มือไอ้มี่เบาๆ แต่ไอ้มี่สะบัดมือมันออก
“ถอยออกไป”ไอ้มี่สั่งเสียงเข้ม
“แน่มากไหม ถึงสั่งให้ลูกน้องรุมเพื่อนกูเนี่ย”ไอ้มี่พูดอีก
“ก็แค่ทักทาย”มันพูด
“ทักทายแบบพ่อมึงซินะ ได้ข่าวว่าครั้งที่แล้วพวกมึงก็ทักทายพวกกูแบบนี้หนิ แล้วเป็นไงหรือจะเอาอีก”
พี่จุ๊บพูดหน้านิ่งพอๆกับไอ้มี่เลย
“เฮ้ย!..มีเรื่องอะไรวะ”เสียงหนึ่งดังขึ้น พวกกูหันไปมองเป็นตาเดียว ห่าแม่ง..มาซะกางเกงบอลเลยนะไอ้เหี้ย
หน้านี่แม่งหล่อได้ใจชะนี เก้ง จริงๆ
“เพิ่งจะมานะมึง เลี้ยงลูกน้องยังไงวะ ถึงปล่อยให้มาระรานตีนกูสองครั้งละนะ”พี่เฟริสด่าพร้อมกับตบเข้าที่หัวมันทันที
“ก็แค่ทักทายเอง”เหมือนกันทั้งนายและบ่าว ปลวก
“ไอ้เหี้ยหินมึงอย่ามา มึงไม่เคยรู้จักพวกมันจะทักทายได้ยังไง”พี่เฟริสถามหัวเสียพอๆกับพวกไอ้โรม ท่าทางพวกกมันเหมือนรู้จักกันมาก่อน ส่วนไอ้เหี้ยเมื่อกี้ที่โดนไอ้มี่จ่อคอโดนใครก็ไม่รู้หน้าตาดุๆลากออกไปเรียบร้อย ไอ้พี่โค้กกับพี่แชมป์มองหน้ากันงงๆปนโมโห
“เอาหน่า เพื่อนมึงก็เหมือนกู”มันพูดแล้วเดินเข้ามากอดคอไอ้พี่เฟริสอย่างสนิทสนม
“อะไรกันวะ แล้วกูอ่ะ”ไอ้แชมป์โวยวายขึ้น
“เออแม่ง..กูไม่ยอมหรอกนะเว้ย เรื่องไรจะต้องมาโดนต่อยฟรีๆวะ”ไอ้พี่โค้กก็โวยวายขึ้นมาเหมือนกัน
“เปรี้ยวเว้ย ด้านนอกเลย จัดเต็มเต็มที่ได้เลย”ไอ้พี่หินพูดแบบหน้ากวนตีน ไอ้แชมป์กับไอ้พี่โค้กมองหน้ากันก่อนเดินดุ่มออกไปนอกร้าน ส่วนกูกับไอ้จ๊ะก็มองหน้ากันงงๆเรื่องเหี้ยอะไรกันเนี่ย
“เอาหน่า พวกมึงเลิกทำหน้าบึ้งกันได้ล่ะ มาๆเดี๋ยวกูเลี้ยงเหล้าปลอบขวัญ”ไอ้พี่หินพูดแล้วสั่งผู้จัดการร้านที่ยืนตัวสั่นอยู่นานสองนานให้ไปเอาเหล้ามาให้
“เดี๋ยวมึงโดนตีนกู ไอ้สัด!”พี่เฟริสด่า สรุปแล้วพวกไอ้โรมรู้จักกันมาก่อนหน้านี้แล้ว มาครั้งแรกพวกมันก็ทักทายแบบนี้เหมือนกัน นั่งคุยและกินกันอยู่สักพักก่อนแยกย้ายกันกลับเพราะไอ้มิ้นโทรตามไอ้ฟิก มันเป็นห่วงกลัวแฟนมันเป็นอะไร
“เจอกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปหาที่บ้าน”ไอ้พี่หินพูดก่อนแยกย้ายไปคนละทาง หน้าให้นะว่าเป็นลูกผู้มีอิทธิพลของที่นี่แต่ชุดเสื้อยืดกางเกงบอลที่ใส่มาคืนนี้กูรับไม่ได้จริงๆ
“อย่าเสือกมา!”พี่เฟริสพูดหน้างอก่อนเดินไปขึ้นรถก่อนใคร
“สมน้ำหน้ามึง”พี่บูมพูด
“หึหึ เจอกันเดี๋ยวพรุ่งนี้กูพาเที่ยวเกาะ เจอกันครับ”ไอ้พี่หินพูดแล้วหันมามองหน้าไอ้จ๊ะกับไอ้พี่เบสที่ยืนอยู่ข้างกูกันคนละฝั่ง
“น้องกูไอ้สัด แม่งชอบเหี้ยสันดารแบบนี้แหละมันถึงไม่ยอมมึงสักที”พี่จุ๊บพูดแล้วดึงไอ้จ๊ะเข้าไปยืนข้างๆ
“หึหึ ปล้ำดิง่ายจะตาย แล้วคนนี้อ่ะน้องใคร”มันพูดแล้วชี้มาทางกูกับไอ้พี่เบส
“จะคุยกันอีกนานไหมพวกเหี้ย กูจะกลับ!”พี่เฟริสชะโงกหน้าออกมาด่า
“เป็นอะไรวะ”กูถามไอ้มี่ที่นั่งเงียบตั้งแต่ออกมาจากร้านเมื่อกี้ มันสั่นหัวแล้วเลื้อยตัวลงมานั่งบนเสื่อกับกู
“เปล่าครับ”ไอ้มี่ตอบ กูมองหน้ามันนิดหน่อยแล้วดึงมือไอ้มี่ให้ลุกขึ้นเดินตามออกมา เมื่อตอนเย็นระหว่างรอพวกไอ้โรมทำอาหาร กูลองออกมาเดินเล่นคนเดียว เจอกับที่นึงวิวสวยมากมองเห็นพระอาทิตย์ตกได้ชัดมาก แต่ตอนนี้มันดึกมาจนจะเช้าแล้วคงไม่มีพระอาทิตย์ให้ดูอยู่แล้วแหลพ แค่อยากพาไอ้มี่มาก็เท่านั้น
“อื้อ…”กูหอมแก้มและกอดคอไอ้มี่จนแน่นพร้อมกับโยกตัวไปมาเบาๆ
“หึหึ อะไรลากมาตั้งไกลเพื่อมาหอมแก้มเนี่ยนะ”มันพูดแบบขำๆ
“มากกว่าหอมก็ได้”กูพูดและจูบปากไอ้มี่ก่อน ไอ้มี่ยิ้มมุมปากมันกระชับแรงแขนที่กอดเอวกูอยู่ให้แนบแน่นขึ้น
“รักโรลลี่นะ”ไอ้มี่พูดและจุ๊บมุมปากกูเบาๆอีกหนึ่งที
“รีบบอกวะ เดี๋ยวคืนนี้มึงก็ต้องบอกอีก หรือคืนนี้ไม่อยากบอกรักกับกูแล้ว”กูถามหน้าเจ้าเล่ห์ ไอ้มี่มันรู้ว่าบอกรักที่กูหมายถึงคืออะไร
“บอกซิครับ คืนนี้จะบอกรักโรลลี่ทั้งคืนเลยเนอะ หึหึ กลับห้องเหอะ”ไอ้มี่พูดหน้าหื่นขึ้นมาทันทีแล้วลากกูกลับห้องอย่างเร่งด่วน ตอนเดินผ่านไอ้พวกที่ยังนั่งกินกันอยู่ก็แม่งส่งเสียงแซวกันทันที
“อย่าหักโหมมากนะเฮีย พรุ่งนี้ต้องออกเกาะอีก ฮิ้ว..”เสียงไอ้ห่าแชมป์ดังตามหลังมา
“อะ อื้ม ใจเย็นๆซิ”กูพูดอย่างยากลำบากเพราะเข้าห้องมาปุ๊บไอ้มี่ก็จูบปากกูทันที และเสือกจูบแบบดูดวิญญาณด้วยอ่ะและขากูก็เสือกอ่อนแรงขึ้นมาซะงั้น มันจัดการถอดเสื้อผ้ากูออกจนหมดให้เหลือแค่กางเกงในตัวเดียว
“คิดถึงจัง”ไอ้มี่พูดแล้วกัดหัวนมกูแบบยั่วๆ
“คิดถึงแต่ไม่มาหา”กูพูดแล้วรีบหันหน้าหนีสายตาไอ้มี่ทันที ก็เสือกพูดแบบนั้นออกมาทำไมวะ มันต้องหัวเราะเยาะกูแน่นอนเลย แต่ก็จริงนี่หว่าเข้าใจว่าเรียกหนักไม่ต้องมานอนด้วยก็ได้ แค่มาให้เห็นหน้าเป็นกำลังใจให้หน่อยไม่ได้รึไงวะ
“งอนจริงด้วย”มันพูดแล้วหอมแก้มกูอย่างแรง
“งอนอะไร ไม่ได้งอน มึงอย่ามาใส่ร้ายกู”
“ครับๆ ไม่งอนก็ไม่งอนครับ ขอโทษนะ เดี๋ยวคืนนี้พี่จะทบต้นทบดอกคืนให้หมดเลย”มันพูดและก้มลงมาปิดปากกูที่กำลังจะอ้าปากด่า ไอ้มี่แตะลิ้นลงที่หัวนมกูเบาๆพร้อมกับลูบมือไปที่สะโพกกูแล้วขย้ำเหมือนหมั่นเขี้ยว ทำเอากูขนลุกซู่ขึ้นมาทันที ไม่ได้โดนแบบนี้มาสามอาทิตย์ทำเอากูเหมือนจะตื่นเต้นนิดหน่อย
“อือ..มี่”กูเรียกชื่อมันเสียงสั่นแล้วพยายามยันตัวเองขึ้นมาดูไอ้มี่ที่กำลังดูดเลียแท่งอันสวยงามของกูอย่างเมามัน ไอ้มี่ช้อนสายตาแบบยั่วๆขึ้นมามองกู
“อ๊ะ..ฟัน..หะ..มี่”กูพูดแล้วตีเข้าที่ไหล่มันอย่างแรง ก็ไอ้มี่เสือกแกล้งใช้ลิ้นเลียแต่ส่วนหัวจนกูเสียวแทบแตกแล้วอ้าปากแกล้งให้ฟังโดนน้องกูนิดหน่อย
“โรลลี่อย่าเพิ่งแตกนะ”ไอ้มี่พูดแล้วดูดลงที่ขาอ่อนจนเป็นรอยแดง มันจับขากูให้อ้ากว้างแล้วดันก้นกูให้อยู่ในระดับสายตาของมัน
“หะ..มี่..อื้อ..ฮ๊า..”กูทั้งเกร็งและเสียวทันทีที่ลิ้นไอ้มี่โดนกับรูด้านหลัง มือนี่จิกผ้าปูที่นอนจนแน่น
“เสียวมากไหมครับ”ไอ้มี่ถามเสียงกระเส่าแล้วจูบลงที่ส่วนหัวของน้องชายกู มันส่งนิ้วไปลูบเล่นที่บริเวณปากทางรับแต่ไม่ได้สอดนิ้วเข้าไป มันแค่ลูบและกดนิดหน่อยให้กูส่งเสียงออกมา
“สักทีเหอะ”กูพูดและจับหน้ามันขึ้นมาจูบจากกู กูเลื่อนตัวลงมานั่งคร่อมตักมันที่ข้างเตียง ขยับเบาๆเป็นจังหวะให้ส่วนล่างเราสีกันแบบยั่วๆ ไอ้มี่ที่ตอนนี้ยังไม่ได้ถอดกางเกง กูเลยล้วงมือเข้าไปลูบผ่านน้องชายมันเบาๆ
“ทำเองนะ”ไอ้มี่พูดหน้าเจ้าเล่ห์ กูหมั่นไส้เลยทุบไปที่หน้าอกมันอย่างแรงแล้วเลื่อนตัวลงจากตักมันจัดการแกะเชือกกางเกงที่มันใส่ออกแล้วลากลิ้นผ่านกางเกงในของมัน
“เจลหล่ะ”กูถามหลังจากทั้งชักและใช้มือช่วยมันจนตอนนี้ไอ้มี่ยักษ์แข่งล่อหน้าล่อตากูเรียบร้อยล่ะ
“อ๊ะ..อย่า..อยู่นิ่งๆซิ!”กูพูดแล้วตบเข้าที่แก้มมันอย่างหมั่นไส้เพราะมันทำท่าจะเสียบเข้ามาลูกเดียว กูค่อยๆ
ขึ้นคร่อมมันอีกครั้ง
“โรลลี่หันหลังมาครับ”ไอ้มี่สั่ง กูรีบสั่นหัวทันที แต่มันไม่ฟังจับกูหันหลังไปจนได้พร้อมกับส่งเจลมาที่มือกู
“มึงทาซิ”กูบอก
“โรลลี่นั่นแหละดีแล้ว พี่อยากเห็น”มันพูดและตบที่แก้มก้นแรงๆหนึ่งที มือมันที่ตอนนี้ก็ขยับช่วยทั้งของตัวเองและของกูไปพร้อมๆกัน กูค่อยๆแตะมือไปที่รูด้านหลังของตัวเองที่ตอนนี้มีไอ้มี่กำลังจับจ้องอยู่อย่างไม่วางตา กูว่าหน้ามันตอนนี้ต้องหื่นมากๆแน่ๆเลย
“ค่อยๆนะครับ”ไอ้มี่พูดพร้อมกับช่วยประครองตัวกูที่กำลังสั่นเป็นอย่างมาก กูค่อยนั่งลงอย่างช้าๆไม่ให้เครื่องในกูสะเทือนมากเป็นดีที่สุด
“อ๊ะ..ไอ้เหี้ย!”กูด่าและหยิกเข้าที่หน้าขามันทันที ก็มันเสือกเด่งสวนขึ้นมา
“โยกหน่อยๆอย่านั่งนิ่ง เร็วครับ”ไอ้มี่พูด น้ำเสียงมึงร่าเริงมากเกินไปล่ะ มันขยับตัวเองเบาๆจนกูเริ่มเข้าที่
และทำตามที่มันบอก ไอ้มี่นี่ครางเสียงสั่นแบบไม่หยุดเลยทีเดียว กูชอบเสียงมันเวลาแบบนี้มาก
“หันหน้ามาครับ”ไอ้มี่พูด กูค่อยๆหันกลับไปหามันอย่างยากลำบาก เพราะแค่ขยับก็เสียวจนจะน้ำจะแตก
“อื้ม..อ๊ะ..มี่ ช้าๆหน่อย”ไอ้มี่จับกูให้พิงหลังกับขอบเตียง กดมือกูทั้งสองลงกับที่นอนแล้วขยับรัวเข้ามา คือกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไม่ทำกับบนเตียงวะ
“ฮะ..มี่..จะแตกแล้ว..อ๊ะ.ๆ”ไอ้มี่ใช้มือช่วยชักของกูและขยับตัวมันให้เร็วขึ้น และไม่นานกูแตกน้ำรอบแรกออกมา ส่วนไอ้มี่ก็ตามมาติดๆ
“แฮกๆ…แทบตาย”ไอ้มี่พูดปนเสียงหอบเหนื่อย
“มึงเลย อุ้มกูขึ้นเตียงด้วย”กูพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยและหอบพอกัน
“บนเตียงต่อนะ”มันพูดแล้วจับกูขึ้นเตียง แสบและเสียวมากเวลามันขยับตัวเพราะไอ้มี่มันไม่ยอมเอาน้องชายมันออกจากรูด้านหลังของกูซักที
“ถ้าพรุ่งนี้กูไม่สบายแล้วไปเที่ยวเกาะไม่ได้ กูจะโทษมึง”กูพูด
“ให้โทษและทำโทษได้เลยสบายครับ”ไอ้มี่พูดและจุ๊บปากกูเบาๆ
“ปากดี”กูพูดหน้างอแล้วคว้าคอไอ้มี่ลงมาใกล้ๆ กูจูบที่จิวตรงหางคิ้วมันพร้อมกับกระซิบบอกรักมันอีกหนึ่งที
ตอนที่ 106
เมื่อยตัวโว๊ย…เมื่อยมากอ่ะไอ้เหี้ยเพราะไอ้มี่คนเดียวเลย เข้าใจว่าห่างกันไปนานแต่ทำไมทำอะไรไม่นึกถึงใจกูบ้าง ถึงจะเสียวมากมายก็เหอะ แล้วนี่เป็นไงกูคนเดียวอ่ะที่ต้องมานอนตายเหมือนซากศพ ผิดกับไอ้มี่ที่นอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอารมณ์ หงุดหงิดโว๊ย
ปั๊ก!
“โอ๊ย! แม่งใครวะ”
“กูเอง มึงปล่อยกูเดี๋ยวนี้เลยนะ เจ็บนะไอ้เหี้ย กูเจ็บ ได้ยินไหม เจ็บๆๆๆ”กูโวยวายใส่มันเสียงดังพร้อมกับทุบและตบมันเป็นพัลวัน ไอ้มี่นี่เหมือนจะงงมากถึงมากที่สุดที่อยู่ดีๆกูก็ลุกขึ้นมาทำร้ายร่างกายมันแบบนี้ แต่แล้วยังไงกูสนมันที่ไหนละ ที่สนอย่างเดียวก็คือถ้าวันนี้กูเล่นน้ำไม่ได้หรือทำอะไรไม่สะดวกมึงเดือดร้อนแน่
“เฮ้ยๆเจ็บนะเนี่ย พอก่อนๆเจ็บๆ เจ็บ!”มันตวาดและผลักกูออกมาอย่างแรงจนตัวกระเด็นลงไปอยู่ข้างเตียง
ทำเอากูที่โมโหมันอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นโกรธและน้อยใจมันขึ้นมาทันที ไอ้มี่ดูตกใจมากที่น้ำตากูไหลออกมาเหมือนกับสั่งได้
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”ไอ้มี่ขยับเข้ามาจะอุ้มกูขึ้นบนที่นอนแต่กูไม่สนใจ ปัดมือและพยายามลุกขึ้นแล้วพาตัวเองเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่สนใจมัน แต่ร่างกายกูไม่เป็นใจแค่ยืนก็ขาสั่นพอก้าวขาเลยทรุดฮวบลงทันที
“ไม่ต้องมายุ่ง ปล่อยกู กูบอกให้ปล่อยไง ไอ้เหี้ย!”กูทั้งและทุบไหล่ไอ้มี่แรงๆหลายทีแต่มันไม่สนใจปล่อยให้
กูทุบจนพอใจ มันอุ้มกูเข้ามาวางลงบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ
“อื้อ…”กูร้องและเด้งตัวเข้าหาไอ้มี่ตามความเฉยชิน เพราะหินอ่อนตรงอ่างล้างหน้ามันเย็นพอโดนตัวกูเลยสะดุ้งนิดหน่อย
“ขอโทษนะ”ไอ้มี่กอดและหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนค่อยๆวางตัวกูลงที่เดิม กูแกล้งไม่ได้ยินที่มันพูดเมื่อกี้เลยไม่ได้พูดหรือสวนคำอะไรกลับไปแต่ก็ยังกอดคอไอ้มี่อยู่เหมือนเดิม
“เจ็บมากไหมครับ”ไอ้มี่ถามพร้อมกับก้มลงจูบน่าอกกูเบาๆ กูพยักหน้าเป็นคำตอบแล้วกอดคอมันให้แน่นขึ้นเพราะปากไอ้มี่เริ่มทำงานหนักขึ้นและใช้ชิ้นดุนหัวนมกูเล่นอย่างสนุกสนาน
“เจ็บน้อยกว่าที่มึงผลักกูตกเตียงเมื่อกี้”กูพูดเสียงสั่น อากาศเช้าๆแบบนี้เลยตื่นตัวง่ายเป็นพิเศษ ไอ้มี่หัวเราะในคอก่อนเงยหน้าขึ้นมาจูบใต้คางกูก่อนเลื่อนขึ้นมาที่ปากกู มันเอนตัวกูให้พิงกับกระจกโดยใช้มือทั้งสองของตัวยันพื้นไว้ ส่วนกูก็เอาขาทั้งสองเกี่ยวเอวมันไว้ แขนที่กอดคอมันอยู่ก็รัดแน่นมากขึ้น กะว่าจะแค่จูบกันนิดหน่อยแต่เลยเถิดเสียตัวให้ไอ้มี่ในห้องน้ำไปหนึ่งรอบ กูนี่เรียกว่าโคตรหมดสภาพ ขนาดจะอาบน้ำแปรงฟันยังต้องให้ไอ้มี่ทำให้หมด กูจะตายเพราะแบบนี้นี่แหละ
“พี่โรลตื่นรึยัง”เสียงไอ้เนมมายืนเคาะประตูแหกปากโวยวายอยู่ที่หน้าห้อง ไอ้มี่ที่กำลังนัวเนียกูอยู่เป็นต้องอารมณ์เสียลุกขึ้นเดินไปประตูให้ไอ้เนมแบบหงุดหงิด ไอ้เนมวิ่งพรวดเข้ามาหากูทันทีที่ประตูเปิดออก
“ตื่นได้แล้ว วันนี้พวกเราจะไปเที่ยวเกาะกัน”ไอ้เนมพูดน้ำเสียงร่าเริงพร้อมกับล้มตัวลงนอนกอดเอวกูแบบอ้อนๆ กูยิ้มเพราะชอบใจที่มันทำแบบนี้เลยตะแคงตัวกอดมันซะเลย ไอ้เนมก็รับมุขกอดตอบกูมาซะแน่น
“โรลลี่ ทำไรวะ กอดมันทำไมอ่ะ”ไอ้มี่ถามทันทีที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มันหน้างอแบบไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่ทั้งไอ้เนมและกูไม่สนใจซ้ำยังกอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก นี่กูไม่ได้นอนกอดไอ้เนมแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ววะ
“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”ไอ้มี่เริ่มทำเสียงแข็งขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าพวกกูสองคนไม่สนใจ
“พี่จิมมี่ขี้หึงเว่อร์อ่ะ”ไอ้เนมบ่นเบาๆให้กูฟัง กูไม่พูดอะไรแค่ยิ้มและกดหัวไอ้เนมให้ซุกหน้าลงกับอกกูเหมือนเดิม
“โรลลี่พี่บอกให้ปล่อย ไม่ได้ยินรึไง!”คราวนี้มันทำเสียงแบบโกรธมากจริงๆ
“พี่โรลเนมเริ่มกลัวแล้วอ่ะ ปล่อยเหอะ ไม่อยากแกล้งแล้ว”ไอ้เนมพูดเสียงอู้อี้ที่อก แต่กูไม่สนใจนอนกอด
ไอ้เนมเหมือนเดิม กูไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ไอ้มี่ทำหน้าสีหน้าแบบไหนเพราะกูนอนหลับตาอยู่แต่ท่าทางคนจะบึ้งน่าดู
“โรลลี่หนึ่ง!”เริ่มนับแล้ว น้ำเสียงนี่ไปเรียบร้อยแล้ว ท่าทางจะโกรธมากจริงๆนะนั่น สมน้ำหน้ามันช่วยไม่ได้เมื่อกี้อยากผลักกูตกเตียงก่อนทำไม
“แม่ง!”ได้ยินมันสบถแค่นี้แล้วเสียงก็เงียบหายไป ลืมตาขึ้นมาอีกทีไอ้มี่ไม่อยู่แล้ว ไอ้เนมนี่หน้าเสียเป็นที่เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
“พี่จิมมี่ต้องโกรธเนมมากแน่ๆเลย”ไอ้เนมพูดน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้
“ไม่โกรธหรอก มันตอแหลไปแบบนั้นแหละ”กูบอกและลุกขึ้นหยิบหมวกกับแว่นเตรียมตัวไปเกาะ แต่ด้วยร่างกายที่ไม่ค่อยสมประกอบเลยทำให้การเคลื่อนตัวช้ากว่าปกติมาก
“เดินแปลกๆวะ”ไอ้เนมพูดระหว่างที่รอกูเก็บของ
“รู้ดีนะมึง ไอ้มิ้นตื่นยังเนี่ย”กูถามและเข้ามาควงแขนไอ้เนมเดินออกมาด้านนอก พวกไอ้โรมที่ตื่นเช้ากำลังนั่งกินอาหารเช้ากันอยู่พอดี
“ตื่นแล้ว มันนั่นแหละใช้ให้เนมมาปลุกพี่โรล”ไอ้เนมบอก กูพยักหน้าและปล่อยตัวให้มันไปหาพี่เสือที่นั่งกินกาแฟอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้กูกำลังมองหาไอ้มี่อยู่หายไปไหนของมันวะ ไม่ใช่งอนหนีหายไปฆ่าตัวตายแล้วนะ
“มันไม่อยู่แล้ว เดินตามตูดฝรั่งไปโน้นอ่ะ”เสียงไอ้โรมดังขึ้นมาแว่วๆกูหันไปมองหน้ามัน ไอ้โรมชี้มือไป
ที่ชายหาด
“อะไรของมึง”กูถามหน้างอไปเรียบร้อยแล้ว
“เปล้า!”เสียงสูงมากไอ้พี่เวร พวกไอ้จ๊ะไอ้นุที่นั่งอยู่ใกล้ๆแม่งก็หัวเราะเหี้ยอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ ทำเอากูที่ไม่รู้เรื่องรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“พี่โรลกินไหม”ไอ้มิ้นยืนจานขนมปังมาให้ กูสั่นหัวไม่กิน กำลังหงุดหงิดที่หาไอ้มี่ไม่เจอ
“อ๊ะ..เฮียมากับใครวะนั่น”เสียงไอ้แชมป์พูดขึ้นกูรีบหันไปมองทันที ไอ้มี่จริงๆด้วยมันเดินมากับใครก็ไม่รู้ เป็นผู้หญิงชาวต่างชาติผิวสีแทน ตาคมถือว่าดูดีมาก เพราะพวกเหี้ยที่ทั้งโสดและไม่โสดมองค้างกันตาเป็นมันรวมทั้งกูด้วย กูมองเพราะกำลังหงุดหงิดที่ไอ้มี่คุยหัวเราะเหมือนมีความสุขกับใครก็ไม่รู้ที่กูไม่รู้จัก แถมยังเดินมาด้วยกันอีก
“Hi…”อีฝรั่งผิวสีแทนมันทักพร้อมกับยิ้มหวานโปรยเสน่ห์มาให้ กูที่ตอนนี้กำลังหงุดหงิดมากถึงมากที่สุดเดินกระแทกเท้ามานั่งลงข้างไอ้เนมที่กำลังจ้องหน้าพี่เสืออย่างเอาเรื่องเหมือนกัน
“มึงเอามาจากไหนวะ ไอ้เหี้ยจิมมี่”ไอ้พี่โค้กถามหน้าหื่นโคตรอ่ะ เพื่อนผู้หญิงไอ้โรมที่มาด้วยนี่หน้างอไปตามๆกันเพราะขนาดไซร์นี่ถือว่าห่างกันมากอ่ะ
“ตอนข้ามถนนวะ”ไอ้มี่ตอบโดยที่ไม่หันมาทางกูเลยสักนิด เหมือนไม่สนใจว่ากูกำลังมองมันอยู่หรือไม่ กูเลยเจ็บใจจนอยากจะเข้าไปข่วนหน้ามันเดี๋ยวนั้น ไอ้มี่บอกว่ามันเจอผู้หญิงคนนี้ตอนกำลังจะข้ามถนน มันบอกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่กล้าข้ามคนเดียวเลยเข้ามาขอช่วยให้มันพาข้ามถนน คุยไปคุยมาเสือกพักอยู่รีสอร์ทเดียวกันอีกเลยเดินกลับมาด้วยกัน อีฝรั่งผิวแทนยืนให้ไอ้พวกหื่นกามมันเชยชมอยู่สักพักก่อนขอตัวกลับห้อง แต่ก่อนกลับเสือกไม่วายหอมแก้มไอ้มี่เป็นการขอบคุณ ไอ้เนมกับไอ้มิ้นหันมามองหน้ากูทันที กูไม่พูดอะไรลุกขึ้นใส่แว่นแล้วเดินหนีออกมาทันที แม่งต่อหน้าต่อตากูเลยอ่ะ ไอ้มี่ก็ดูเหมือนจะไม่เดือดร้อนด้วยซ้ำที่โดนอีฝรั่งนั่นหอมแก้ม นี่แหละที่กูเคืองมันที่สุด
“แม่ง ไอ้เหี้ยสันดาร!”กูเดินด่าไอ้มี่มาตลอดทาง เดินมาไกลจนไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว หันหลังนึกจะว่ามีคนเดินตามเหมือนในนิยายแต่ก็ไม่มีแม้แต่เงา แม่ง เปรต หงุดหงิด โมโหมากๆด้วย
ครืด ครืด
“ฮัลโหล พี่โรลตอนนี้อยู่ไหนเนี่ย”เสียงไอ้เนมดังขึ้นมา กูนี่เซ็งหนักเข้าไปอีก นึกว่าไอ้เหี้ยมี่นี่มันไม่สนใจกูแล้วใช่ไหม ทำกูเจ็บตัวแล้วยังมาทำให้กูเจ็บใจอีก
“ไม่รู้!”กูตอบกลับไป ก็กูไม่รู้จริงๆนี่หว่าจะให้บอกว่าไงวะ
“อ้าว ทำไมไม่รู้หละ”
“กูจะรู้ไหม เออหน่ามึงไม่ต้องสนใจหรอก เดี๋ยวกูหาทางกลับเองได้ แค่นี้แหละ”กูพูดแล้วกดวางสายมันทันที เหี้ยแม่งคนที่อยากให้เป็นห่วงเสือกไม่เป็นห่วงกูเลยสักนิด
ปรื้น ปรื้น
“เฮ้ย!จะเดินไปไหน”เหมือนมีคนจะพูดกับกูเลย หันไปก็เจอกับไอ้พี่หินไอ้หล่อเมื่อคืนนี่หว่า วันนี้มันใส่เสื้อกล้ามสีดำใส่แว่นด้วย หล่อเท่ห์ไปนะ
“ไม่รู้”กูบอก
“หึหึ ขึ้นรถมาเดี๋ยวพาไปส่ง”มันพูด แต่กูสั่นหัวไม่อยากกลับไปเจอหน้าไอ้มี่ตอนนี้ ในใจกูตอนนี้คิดงี่เง่าให้คนที่มาตามกูกลับต้องเป็นไอ้มี่คนเดียวเท่านั้น ฮ่าๆ
“ไม่”กูพูดและเดินต่อ ไอ้พี่หินที่ขับรถมามันก็ขับรถตามช้าๆตีคู่มากับกูนี่แหละ รถด้านหลังก็บีบแตรไล้บ้างแต่มันไม่สนใจ
“ดื้อเหมือนกันนี่หว่า”มันพูดขำๆกูหันไปมองหน้ามันทันที เห็นว่าเท่ห์หน่อยคิดว่าจะสนรึไง
“แล้วไง”
“หึหึ ปากดีด้วย ขึ้นรถเร็วเดี๋ยวพาขับรถเล่นไปไหม”เอาของมาล่อคิดว่าจะสนรึไง แต่กูก็สนจริงๆแหละ
มันหัวเราะร่าทันที มันขับพากูวนไปรอบเกาะ ออกซอยนู้นทะลุซอยนี้มั่วไปหมด กูก็เหลือเกินเขาให้ดูอะไรแม่งก็สนใจไปซะหมดทุกอย่าง หน่ายตัวเองจริงๆ รู้สึกตัวเองอีกทีก็มายืนอยู่ท่ามกลางสายนับสิบคู่เรียบร้อยแล้ว
แต่กูไม่สนยืนกลิ่นปลาหมึกย่างเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอๆกับไอ้พี่หินที่ยืนกอดคอกูทำท่ากวนตีนเหมือนกัน
“ไปเหี้ยไหนกันมา”ไอ้โรมถามคนแรก กูกับไอ้พี่หินมองหน้ากันแต่ก็ไม่มีใครตอบอะไร
“อย่ากวนตีนไอ้สัด บอกมา มึงพาน้องกูไปไหนมา!”ไอ้โรมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ถามว่าพวกกูสนใจไหมคำตอบก็เหมือนเดิม ไม่สนใจ ทีตอนกูหายไปไม่เห็นใครสนใจโทรตามกูสักคน ที่อย่างงี้แล้ว
จะมาโกรธ
“โอ๊ย!เหี้ยไรมึงวะ!”ไอ้พี่หินร้องขึ้นเพราะยืนอยู่ดีๆก็โดนพี่เฟริสเดินเข้ามาตบหัวอย่างจัง
“มึงอย่ากวนตีนให้มันมากนักนะ”พี่เฟริสพูดเสียงแข็งพร้อมกับง้างมือรอจะตบซ้ำอีกรอบ
“หึหึ โทษครับ กูไม่กวนตีนแล้วครับ ก็พอดีกูจะมาหาพวกมึงตามที่สัญญาไว้แต่เผอิญระหว่างทางกูเจอเด็กน่ารักคนนึงกำลังเดินหน้างอหลงทางเลยรับไปขับรถเล่นก่อนพามาส่งเนี่ยแหละครับ”ไอ้พี่หินพูดบอกแต่ก็ไม่วายโดนพี่เฟริสตบหัวซ้ำอีกรอบโทษฐานชอบพูดจากวนตีน ส่วนกูที่กำลังถูกพูดถึงก็ยืนกินปลาหมึกย่างเหมือนไม่ทุกข์ร้อนเหมือนเดิม
“ยังไง ตกลงจริงแบบที่ไอ้หินมันพูดหรือเปล่า”ไอ้โรมถาม กูพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนเดินมาหาไอ้มี่กำลังจ้องหน้าอย่างหงุดหงิด แต่กูไม่สนใจเดินมานั่งลงบนขาขวาของมันแล้วกอดคอมันไว้กันร่วง ไอ้มี่ก็ดีแสนดีไม่ผลักกูออกเหมือนที่ควรจะเป็นซ้ำยังกอดเอวกูอีก
“กินไหม”กูถามแล้วจิ้มปลาหมึกย่างจ่อปากมัน ไอ้มี่สั่นหัวไม่ยอมกินเหมือนเดิม
“ไปไหนมา ทำไมหายไปแบบนี้ พี่เป็นห่วงไม่รู้รึไง”ไอ้มี่พูดขึ้น กูสั่นหัวไม่สนใจแต่ในใจกำลังคิดหาทางเอาตัวรอดอยู่ ถึงกูจะโกรธและต้องการให้มันง้อแต่ ณ.ตอนนี้อารมณ์ของมันคงไม่เหมาะแน่ถ้ากูจะหาเรื่องมัน
“……………”กูเงียบเพราะไม่รู้จะเถียงว่าอะไร ทำแค่กอดคอมันให้แน่นขึ้นอย่างเดียว
“ห้ามทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม เรื่องไอ้เนมด้วย”
“ไอ้เนมเกี่ยวอะไร”กูหันมาถามมันด้วยความสงสัย
“ก็ห้ามนอนกอดกับไอ้เนมแบบนั้นให้พี่เห็นอีก โรลลี่ก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบ”มันพูดเสียงงอนๆ
“กูก็ไม่ชอบเหมือนกัน”กูพูดมั่ง
“ไม่ชอบอะไร”มันถามกลับแบบงงๆ
“ไม่ชอบที่มึงยอมให้อีแหม่มผมดำที่ไหนก็ไม่รู้มาหอมแก้มมึงต่อหน้ากู”กูพูดแล้วนึกเคืองขึ้นมานิดหน่อย
“ไม่มีอะไรซะหน่อย”มันพูดแก้ตัวอ่อยๆ
“กูกับไอ้เนมก็ไม่มีอะไรเหมือนกัน มึงผิดไม่ต้องพูดมากและที่กูหายไปไม่ยอมบอกใครก็เพราะมึงนั่นแหละ”กูพูดรวบรัดตัดตอนโยนความผิดให้มันทันที ไอ้มี่ทำหน้างอเหมือนจะไม่ยอมแต่ก็ขัดกูไม่ได้
“พาล ตัวเองนั่นแหละผิด”
“มึงนั่นแหละ อย่าเถียงไม่ต้องเถียงด้วยเข้าใจไหม”กูพูดพร้อมกับบี้แก้มไอ้มี่จนปากจู๋
“ฟอด โรลลี่หิวหรือเปล่าเมื่อเช้าก็ยังไม่ได้กินอะไรไม่ใช่รึไง”มันหอมแก้มกูและถามแล้วหอมแก้มกูอีกครั้งก่อนจเดินไปหยิบของกินรองท้องเบาๆมาให้ พวกกูนั่งกินกันอีกสักแปบรอจนลูกน้องไอ้พี่หินเดินมาบอกว่าเรือที่จะนั่งไปเกาะมารอไว้เรียบร้อยแล้ว ไอ้เนมกับไอ้มิ้นนี่ตื่นเต้นกันออกนอกหน้ามาก ส่วนกูก็อยากจะตื่นเต้นอะนะแต่กูกลัวเมาเรือวะ เด็กๆนี่ก็ร้องตลอดเวลาเจอเรือเหมือนคนบ้าอ่ะ
“หน้าซีดเลยนะมึง”ไอ้โรมแซวกูอย่างรู้ทันแต่กูไม่สนใจจับชายเสื้อไอ้มี่และหันตัวไปเข้ากอดมันไว้ แฟนกูก็นะดีเสมออยู่แล้วรัดกูซะแทบหายใจไม่ออก แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้กูยืนเคว้งคว้างนั่นแหละวะ พวกกูใช้เวลาเดินทางกันพอประมาณกว่าจะมาถึงเกาะ เกาะนี้เป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลไอ้พี่หินมัน
“น้ำใสน่าเล่นมากเลยอ่ะ อยากเล่น”ไอ้เนมร้องแบบดีใจ มันรีบกระโดดลงจากเรือแล้ววิ่งลงทะเลทันที ไอ้มิ้นก็ตามแฝดมันไปติดๆเหมือนกัน
“ทำท่าเหมือนจะเป็นลม”ไอ้มี่พูดพร้อมกับลูบหน้ากูเบาๆกูสั่นหัวให้แบบไม่มีแรง กูกลัวเรือจริงๆนะ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน รู้สึกโหวงๆทุกทีเวลานั่งเรือ
“แปบนะค่อยลงเล่นน้ำ”กูพูดบอกมัน ไอ้มี่พยักหน้าตกลง พี่จิ๊บกับพี่จี้จัดการปูเสื่อเป็นที่นั่งส่วนกะทิก็หยิบของกินที่เตรียมมาออกมาตั้งรอไว้ ส่วนผู้ชายควายๆบางคนก็ตั้งไฟเพราะพวกกูจะทำอาหารกินกันที่นี่ด้วย
“กลัวมากเลยรึไง”ไอ้มี่ถามขึ้น กูพยักหน้าช้าๆ
“เหมือนคนบ้าเลยวะ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน กูกลัวเรือมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว”
“หึหึ น่ารักจัง”ไอ้มี่พูดและหอมแก้มกูแรงๆ
“น่ารักมาก ปัญญาอ่อนจะตาย ไปเหอะกูหายละอยากเล่นน้ำแล้ว ไอ้เนมกับไอ้มิ้นนี่เล่นลืมตายจริงๆ”กูพูดและเดินขึ้นไปยืนบนโคดหินใกล้ๆ
“จะทำอะไรครับ”ไอ้มี่ถามงงๆ
“ขี่หลังหน่อย กูจะขี่หลังมึงลงทะเล ได้ไหม”กูทั้งพูดและขูมันไปในตัว ไอ้มี่สั่นหัวแต่ก็ยอมให้กูขี่หลังมันลงทะเล มันโยนกูลงทะเลอย่างแรงอ่ะ น้ำกระจายเป็นวงกว้าง
“พี่โรลเนมอยากตีลังกาแบบกะทิบ้าง”ไอ้เนมว่ายเข้ามากระซิบบอกกู ณ.ตอนนี้คนที่ลงมาเล่นน้ำมีไม่แค่กี่คน พวกไอ้โรมยังไม่ลงมา จะมีก็แค่ ไอ้นุ ไอ้แชมป์ และก็ไอ้มี่ส่วน พี่เสือ ไอ้พี่โค้กและก็ไอ้ฟิกยังนั่งหล่อกันอยู่ด้านบน
“จะเหยียบหลังกูรึไง”กูถาม ไอ้เนมสั่นหัวแล้วชี้มือไปทางไอ้มี่ กูหันมามองหน้ามันอีกครั้งไม่ได้หวงหรือหึงอะไรเลย แค่อยากรู้ว่ามันจะกล้าจริงหรือเปล่า
“ไปบอกมันดิ”กูพูดบอก
“ไม่เอาอะ เนมกลัวพี่จิมมี่ทำตาดุใส่”ไอ้เนมพูดและสั่นหัวรัวทันที มันคงกลัวจากเรื่องเมื่อเช้าอยู่
“อ้าว มึงไม่บอกมันแต่มึงจะเหยียบหลังมัน มันคงให้หรอกนะ”
“พี่โรลบอกให้เนมหน่อยไม่ได้เหรอ”ไอ้เนมพูดอ้อนพร้อมกับเข้ามากอดแขนกูแบบอ้อนๆกูหันไปมองหน้าไอ้มี่นิดหน่อย มันเลิกคิ้วถามกูแบบงงๆกูเลยกวักมือเรียกมันเข้ามาใกล้ๆ
“มีอะไร”ไอ้มี่ถามแล้วมองหน้าไอ้เนมกับไอ้มิ้นอย่างสงสัย สองตัวพวกมันมองหน้ากันแบบกล้าๆกลัวๆ
“เอ้า มองหน้ากูมีไรก็พูดมา ปากนะอมอะไรไว้”ไอ้มี่พูดและบีบปากพวกมันสองคนแบบแกล้งๆไอ้สองรัก-ยมทำหน้าเสียเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาทันที หลายคนละที่กูเห็นว่ากลัวไอ้มี่มากแต่ทำสำหรับกูมันไม่น่ากลัวเลยวะ
“อะ อื้ม อื้อๆ”เสียงไอ้เนมกับไอ้มิ้นร้องไม่เป็นภาษา ไอ้นุกับไอ้พี่เบสก็หันมามองแล้วหัวเราะ
“ฮ่าๆ มึงไปแกล้งพวกมัน ปล่อยมือได้แล้ว”กูพูดแล้วดึงมือไอ้มี่ออกจากไอ้เนมกับไอ้มิ้น พวกมันสองคนจ้องหน้าไอ้มี่แบบงอนๆตาแดงเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น
“เจ็บนะ”ไอ้เนมแหวใส่คนแรก
“เออ นิสัยไม่ดี มือเนี่ยใหญ่จะตายบีบมาได้ เหอะ”ไอ้มิ้นก็ตามมาติดๆ แต่ไอ้มี่ไม่สะทกสะท้านจับลากพวกมันสองคนออกทะเลไปที่ลึก ไอ้สองรัก-ยมโวยวายเสียงดังลั่นเลยทีนี้
“อ๊ากลึกๆพี่จิมมี่อย่าปล่อย เนมขาไม่ถึง ฮือๆไม่เอาแล้ว”เสียงโวยวายจะเริ่มกลายเป็นเสียงร้อง ไอ้มิ้นนี่เกาะแขนไอ้มี่แน่นมากอ่ะ สะบัดยังไงก็ไม่หลุด
“ไอ้เหี้ยจิมมี่เล่นห่าไรเนี่ย ทำให้มันร้องทำไมวะ”พี่เสือมาเองเลยทีนี้ เดินหน้านิ่งจ้ำอ้าวตรงเข้าไปหาไอ้มี่ทันที ไอ้เนมพอเห็นพี่เสือมาก็ชูไม้ชูมือเหมือนจะให้อุ้มทันที
“ฮึก อย่าปล่อยแขนซิ เนมขาไม่ถึง!”ไอ้เนมโวยวายใส่แฟนมัน พี่เสือหันมามองค้อนนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอๆกับไอ้มิ้น แต่ไม่เหมือนตรงที่ไอ้มิ้นไม่ได้ร้องไห้โวยวายเหมือนไอ้เนม และดูท่าทางเหมือนจะทะเลาะกันมาก่อนซะด้วยซ้ำเพราะดูไอ้มิ้นเงียบแบบแปลกๆเพราะถ้าปกติไอ้ฟิกโดนโวยวายใส่ไม่เหลือแน่
“หัวเราะนะเรา ชอบใจหล่ะซิ ไอ้แฝดโดนแกล้งแบบนั่นอ่ะ”ไอ้มี่เดินเข้ามาอุ้มกูจากในน้ำ กูยิ้มและยกขาเกี่ยวเอวมันไว้
“หึหึ ก็นิดหน่อย แต่ที่กูอยากรู้ตอนนี้คือ ไอ้ฟิกกับไอ้มิ้นทะเลาะไรกันรึเปล่า มึงรู้ไหม”กูถามด้วยความอยากรู้
“ไม่ต้องไปอยากรู้หรอกหน่า เดี๋ยวไอ้มิ้นก็เดินหน้าย่นมาฟ้องเองนั่นแหละ”ไอ้มี่พูดแบบรู้ทัน
“ปากหมาว่าน้องกู”กูพูดแล้วตีปากมันเบาๆ
“ตัวเองไม่ปากหมาเลย ที่ด่าพี่เมื่อกี้เนี่ย”ไอ้มี่พูดยิ้มๆ
“ปากหมาแล้วรักไหม”กูแกล้งถามมันเล่น ไอ้มี่ไม่ตอบแต่ทำยิ้มกรุ่มกริ่มทำหน้าเหมือนคิดหนักขึ้นมาซะงั้น กูดูก็รู้ว่ามันแกล้งกูเลยไม่สนใจคว้าคอไอ้มี่มาจูบซะเลย ง่ายดี
“จิมมี่ขึ้นมาด้านบนหน่อย!!”กูที่กำลังเพลินจูบไอ้มี่อยู่เป็นอันว่าชะงักเพราะเสียงเรียกของไอ้จ๊ะที่ดังมาจากบนฝั่ง มึงคิดดูละกันว่าจะดังมากขนาดไหน ไอ้มี่กับกูมองหน้ากันเซ็งๆ
“อะไรของมันอีกวะ”ไอ้มี่บ่นแต่ก็ยอมเดินเข้าฝั่งตามคำเรียกร้องของน้องชายมัน
“น้องมึงนี่ขัดตลอด”กูพูดบ่นเหมือนกัน ไอ้มี่หัวเราะมันเอาปลายจมูกมาสีกันเบาๆและหอมแก้มอีกหนึ่งทีก่อนปล่อยกูลงเดินเองเพราะเริ่มจะเข้าฝั่งแล้ว
“เป็นอะไร”กูเดินเข้ามาถามไอ้มิ้นที่เล่นน้ำอยู่คนเดียวในบริเวณใกล้ๆ ไม่รู้ว่าไอ้ฟิกหายไปไหน ส่วนไอ้เนมนี่ก็เกาะพี่เสือเหมือนกับปลิง
“เปล่า”ไอ้มิ้นตอบและส่ายหัวเซ็งๆ
“แน่ใจนะว่าเปล่า”กูถามอีก ไอ้มิ้นก็พยักหน้า
“ถ้าเปล่าจริงก็ต้องยิ้ม ไม่ใช่ทำน้ำตาคลอแบบนี้ ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ”กูถามแล้วดึงมันเข้ามากอด ไอ้มิ้นนี่ก็ปล่อยโฮออกมาทันที แค่น้ำตาไหลนะไม่ได้ร้องเสียงดัง
“ฮึก เหมือนฟิกกำลังจะเบื่อมิ้นอ่ะพี่โรล”ไอ้มิ้นพูดเสียงสะอื้น
“ทำไมมิ้นคิดแบบนั้นหละ มันมีคนใหม่หรอ”กูถาม ไอ้มิ้นสั่นหัว
“มิ้นไม่รู้ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยโทรหามิ้นเหมือนเมื่อก่อน โทรไปก็บอกไม่ว่างแถมยังทำเสียงรำคาญใส่มิ้นด้วยอ่ะ ฮึก”ไอ้มิ้นพูดบอก กูนิ่งเงียบเพื่อใช้ความคิดนิดหน่อย ไอ้ฟิกเป็นคนเงียบฉะนั้นจะดูจากการกระทำของมันอย่างเดียวไม่ได้ ต้องดูที่เจตนาและต้องดูให้เยอะๆด้วยเพราะถ้ามองผิดไป ไอ้ฟิกจะกลายเป็นคนที่เย็นชาที่สุดในสามโลก
“คิดมากไปรึเปล่า”
“ไม่อ่ะ มิ้นไม่ได้คิดมาก พอมิ้นถามว่าทำอะไรมันก็ไม่ตอบเงียบอย่างเดียว”ไอ้มิ้นพูดไปก็สะอื้นไป
“ใจเย็นๆค่อยๆคิด มันอาจจะกำลังทำอะไรให้มึงอยู่รึเปล่า”กูพูดปลอบ เด็กคนนี้ยิ่งชอบคิดมากอยู่เรื่อย
“ไม่รู้ซิ ในหัวมิ้นตอนนี้คิดอย่างเดียวว่ามันอยากเลิกกับมิ้น ทำไมอ่ะพี่โรล ถ้าจะเลิกก็บอกกันตรงๆก็ได้ มิ้นไม่งี่เง่าหรอกนะเรื่องแบบนี้น่ะ แต่มิ้นไม่ชอบที่ต้องมาอึดอัดแบบนี้ อยากรู้แต่พอถามก็ไม่ได้คำตอบ”ไอ้มิ้นพูดอย่างมีอารมณ์
“โอ้วๆมึงใจเย็นๆนะ เชื่อกูมึงกำลังคิดมาก ไอ้ฟิกรักมึงจะตาย มึงก็รู้หนิ”
“เมื่อก่อนอาจจะใช่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ซิ มันคงเบื่อที่มิ้นงี่เง่าด้วยมั้ง ใครจะทนได้ละเนอะ”ปัง!..เต็มๆกูเลย งี่เง่าเต็มๆกูเลยแต่ทำไมไอ้มี่ยังทนกูได้อีกวะ เหอะๆ
“บ้าละ คิดมากนะมึง คิดแต่ละอย่างดีๆทั้งนั้น เชื่อกูไอ้ฟิกมันไม่อยากเลิกกับมึงหรอก ไม่งั้นมันจะตามมาเฝ้ามาดูแลมึงถึงที่นี่ทำไม เพราะถ้ามันจะมีชู้หรือจะมีใหม่จริงๆสู้เอาเวลาที่มึงมาเที่ยวไปเที่ยวกับคนใหม่ไม่ดีกว่ารึไง”
“พี่โรลเข้าข้างมัน”ไอ้มิ้นผละออกจากกอดมาว่ากู ทำหน้ายู่แบบงอนๆ
“เปล่าเข้าข้างเลย กูพูดไปตามเนื้อผ้าเว้ย มึงชอบคิดมากคนเราก็ต้องมีเวลาส่วนตัวกันบ้าง”
“ก็รู้ มิ้นก็ไม่ได้ก้าวก่ายมันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงซะหน่อย แค่ไม่ชอบเวลามันทำเหมือนมีลับลมคมในเหมือนไม่อยากให้มิ้นรู้”ไอ้มิ้นพูดหน้างอเหมือนไม่ยอม
“ก็เพราะมึงขี้โวยวายเป็นกระต่ายตื่นตูมแบบนี้ไง มันถึงไม่อยากบอกอธิบายอะไร”กูพูดและจิ้มหน้าผากมันเบาๆ
“ป่าวโวยวายเหอะ ก็มิ้นหมั่นไส้มันหนิอยากทำท่าเหมือนเบื่อมิ้นก่อนทำไมหละ”
“คิดเองทั้งนั้นอ่ะ และนี่ไปประชดอะไรมันกลับรึเปล่า ทำไมหน้านิ่งกว่าปกติ”กูถาม ไอ้มิ้นก้มหน้าหลบตา
สั่นหัว
“อย่าโกหก”กูพูดเสียงเข้มและจับมันเงยหน้าขึ้นมาจ้องตา
“ก็มิ้นโมโหเลยนัดกิ๊กไปกินข้าววันอังคารนี้ โอ๊ย!”มันพูดบอกกูเลยดีดหูมันไปอย่างหมั่นไส้
“ชอบประชดนะ อยากมีเรื่องกับมันรึไง ถ้ามันจับได้นะกูไม่ช่วยด้วยเอาสิ”กูพูดหน้างอนิดๆ
“มันรู้แล้วเหอะ ถึงเป็นบ้าทำตัวนิ่งแบบนี้ไง”
“เดี๋ยวมึงจะโดน ชอบคิดไปเองและยังชอบประชดอีก เกิดไอ้ฟิกไม่สนใจขึ้นมาจริงๆเมื่อไหร่นะกูขำให้”
“เง้อ ไม่เอาอ่ะ ก็เมื่อกี้พี่โรลบอกเองว่าไอ้ฟิกยังเหมือนเดิมอ่ะ”ไอ้มิ้นร้องโวยวายขึ้นทันที “ตอนนี้มันยังเหมือนเดิมแต่ถ้ามึงยังมีนิสัยชอบประชดมากๆ คราวนี้แหละมันจะไม่เหมือนเดิมแบบที่มึงคิดแน่ๆ”กูพูดบอก แต่ไม่ได้ดูตัวเองเลย พูดเองกูก็แอบกลัวเองเหมือนกันนะ วันดีคืนดีไอ้มี่เดินมาขอเลิกกับกูเหตุผลเพราะกูชอบงี่เง่าเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย ชอบประชดนะ กูน็อคคาที่แน่ TT
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
