หยุดเวลาเล่นเสียว ตอนพิเศษ "ภีม-ป้อง P.2"

topm1147

หยุดเวลาเล่นเสียว ตอนพิเศษ "ภีม-ป้อง P.2"

***เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงเหตุการณ์สมมุติ ทั้งสถานที่ ตัวละคร***

   **ตอนนี้ไม่มีหยุดเวลานะครับแค่เพิ่มเรื่องราวของคู่น้อง พอดีเห็นมีคนบอกชอบคู่น้องครับ**

  -ป้อง-

          ผมเป็นลูกคนเดียว พ่อกับแม่ของผมมักต้องไปทำงานต่างจังหวัด ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันแต่ก็เพราะแบบนี้ก็เลยทำให้ผมรู้สึกชินกับการอยู่คนเดียว ถึงที่โรงเรียนผมจะมีเพื่อนมากมาย ด้วยความที่ว่าผมเองก็หน้าตาดีทำให้มีคนอยากเข้าหาผมเยอะ ผมอยู่โรงเรียนนี้มาตั้งแต่ ม.ต้น จนตอนนี้ขึ้น ม.4 แล้ว มีทั้งเด็กเก่าและเด็กใหม่เข้ามาในตอน ม.ปลาย เพื่อนสนิทจากห้องเดียวกันตอน ม.ต้นที่ได้มาอยู่ห้อบเดียวกับผมก็มีอยู่สองคน คือไอ"ปอ" กับไอ"เต้" วันนี้ก็เป็นวันเปิดเทอม แน่นอนว่าผมมาสายเลยทำให้ไอปอกับไอเต้นั่งคู่กันไปแล้วส่วนผมนั่งอยู่ข้างหลังพวกมัน โชคดีว่าครูยังไม่มา แต่ไม่ถึง5นาทีครูวิภาก็มา เจ๊แกขึ้นชื่อเรื่องความเฮี๊ยบ เอะอะก็บ่นเอะอะก็ด่า เจ้าระเบียบแถมยังกดเกรดแบบสุดๆ นับเป็นความซวยที่ห้องผมได้เรียนกับแกแถมยังได้แกเป็นครูที่ปรึกษา ผมนั่งอยู่ติดประตูดหลังห้องก่อนที่อยู่ๆจะมีเด็กคนหนึ่งวิ่งหน้าตั้งผ่านห้องไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งย้อนกลับมาแล้วเข้ามาในห้องเรียน "ขอโทษครับ!!! นี่ใช่ม.4/7รึเปล่าครับ" "ใช่! นี่เธอมาสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอ" "ขอโทษครับ ผมเป็นนักเรียนใหม่ เลยหาตึกไม่เจอครับ" "เอ้าๆเจอแล้วก็รีบเข้ามาแล้วไปนั่ง" เด็กคนนั้นรีบวิ่งไปหาที่ว่างนั่ง ซึ่งมันก็เหลืออยู่ที่เดียวก็คือข้างๆผม แว๊บแรกที่ผมเห็นมันผมก็รู้สึกว่ามันน่ารักจัง แต่มันคงเป็นแค่ความรู้สึกถูกชะตาอยากเป็นเพื่อนมอบากรู้จักอะไรทำนองนี้มั้ง ต้องบอกก่อนเลยว่าผมไม่ใช่เกย์ ผมไม่เคยรู้สึกชอบผู้ชาย แต่ผมเองก็ไม่เคยมีแฟนซักคน จนไอปอกับไอเต้ยังแซวๆผมเลยว่าผมเป็นเกย์หรือเปล่า ระหว่างที่เจ๊วิภาสอน อยู่ๆผมก็ไม่มีสมาธิ หางตาผมมันเอาแต่เหล่มองคนข้างๆ ใจผมรู้สึกอยากทำความรู้จักกับมันมากแต่พยายามข่มใจไว้รอให้อีกฝ่ายเป็นคนเปิดบทสนทนา แต่จนจะถึงคาบพักกลางวันมันก็ไม่พูดอะไรเลย เรียกได้ว่าเป็น 3ชั่วโมงที่เงียบกริบ จนสุดท้ายผมทนไม่ไหวก็เลยเป็นฝ่ายเริ่มก่อน "หวัดดี เราป้องนะ นายชื่ออะไรอ่ะ" "เอ่อ...เราชื่อภีม เราทำให้อึดอัดหรือเปล่า.." "เอ่อ...ก็นิดนึงอ่ะ นายเล่นเงียบไม่คุยกับเราเลย" "ขอโทษนะที่ทำให้อึดอัด เราพึ่งย้ายมาใหม่เลยยังไม่ค่อยกล้าคุยกับใครอ่ะ เห็นนายดูเงียบๆด้วยก็เลย.." "ขอโทษด้วยละกัน ต่อไปมีอะไรก็พูดได้เลย ไม่ต้องเกร็ง แมนๆคุยกัน5555" ผมเผลอหัวเราะออกมาให้กับท่าทางที่ซื่อๆของภีมทั้งๆที่ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยหัวเราะ "ว่าแต่ภีมมาจากไหนอ่ะ" "เรามาจากเชียงใหม่อ่ะ" "โหห มาไกลนะเรา งั้นนี่อยู่หอปะ" "เราอยู่คอนโดแถวราชเทวีกับพี่ชายเราสองคนอ่ะ" "อืมม ก็ไม่ไกลนะ เอ้อ นี่ไอปอ แล้วก็ไอเต้" "ว่าไงครับเพื่อนน ยินดีที่ได้รู้จักนะ" "ฮ่าๆฝากตัวด้วยนะทั้งสามคน" แล้วผมกับมันก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจนหมดคาบแล้วก็ไปกินข้างเที่ยงด้วยกัน ไม่นานไอภีมก็เริ่มปรับตัวเข้ากับคนที่นี่ได้ หลังจากนั้นผมกับมันก็ตัวติดกันมาก ถึงม.ต้นผมจะมีเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ ทำให้ผมมักจะเดินคนเดียว แต่ผมก็ไม่ได้อะไรเพราะผมชอบอยู่คนเดียวอยู่แล้ว ผมกับมันตัวติดกันชนิดที่ว่าไปกินข้าวฟปเล่นเกมไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด แม้แต่บ้านผมที่ไอปอกับเต้ไม่เคยมาไอภีมก็เป็นคนแรกที่มา มันมักจะชอบมาปรึกษาเรื่องผู้หญิงกับผมตลอด หลังสนิทกันจริงๆผมก็รู้เลยว่าไอภีมเนี่ยเป็นเสือตัวท๊อปเลย ด้วยความที่มันหล่อแถมยังเป็นนักบอลโรงเรียนอีก มีสาวๆต่อแถวรอคุยกับมันเป็นขบวน แต่ถึงมันจะติดหญิงยังไลมันก็ยังให้ความสำคัญกับผมและเพื่อนเป็นอันดับหนึ่งตลอด จนเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึง ม.5 จากที่ในตอนแรกมันแค่ความรู้สึกอยากรู้จัก อยากสนิท ในตอนนี้ผมกลับไม่เข้าใจแล้วว่าผมเป็นอะไรกันแน่ ถึงขั้นที่ผมต้องบากฟน้ามาปรึกษาไอปอกับไอเต้ "มึงชอบมัน กุบอกเลย" "เห้ย แต่กุไม่ได้เป็นเกย์นะเว่ย" "มึงรู้ได้ไง มึงไม่เคยมีเเฟนนะเว่ยย" "ก็กูยังไม่เจอใครที่ถูกใจนี่หว่า ไม่ได้แปลว่ากุเป็นเกย์ปะ" "ไม่เห็นเกี่ยวเลย ชอบก็คือชอบ มึงก็เป็นผู้ชายปกติในสายตาพวกกูนี่แหละ แต่แค่มึงชอบไอภีม" "หรอวะ?" "ถ้ามึงอยากชัวร์นะ มึงลองสังเกตุตัวเองดู เวลาไอภีมมันคุยกับหญิงแล้วมึงรู้สึกหึงหรือหวงมันมั้ย" ผมลองเก็บคำแนะนำขอบไอปอกับไอเต้มาคิดดู วันนี้ไอภีมมาทำงานที่บ้านผม แล้วอยู่ๆหญิงไอภีมก็โทรมาแล้วมันก็ลุกออกไปคุยกับหญิงที่ระเบียงปล่อยให้ผมนั่งเล่นเกมบนเตียงคนเดียว อยู่ๆใจผมมันก็เต้นรัวๆ รู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก อันที่จริงผมก็เคยรู้สึกแบบนี้แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนมาครั้งนี้นี่แหละ "นี่กูชอบไอภีมหรอวะ" ผมนึกในใจ แล้วเวลาก็ผ่านมาจนถึง ม.6 ตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าผมชอบไอภีม เวลาที่ไม่ได้อยู่ด้วยกันผมก็คิดถึงมันตลอดมอยากเจออยากเห็นหน้า เวลาอยู่ด้วยกันบางครั้งผมก็ทำตัวไม่ถูก ใจเต้นแรงแปลกๆ แต่ผมเองก็ไม่เคยบอกมันไปเพราะกลัวเสียเพื่อน แล้ววันหนึ่งผมกับไอภีมก็มากินข้าวที่ห้างกันสองคน ตอนที่กำลังจะกลับก็บังเอิญเจอคนๆนึง "อ้าวพี่ภัทร มาทำไรอ่ะ" "กูก็มาหาข้าวกินของกูว่าแต่มึงอ่ะมากับใคร" "เพื่อนผมเอง นี่ไอป้องไง ที่ผมเคยเล่าให้พี่ฟังอ่ะ" ผมรู้สึกงุนงงว่าคนตรงหน้าเป็นใครแต่พอนึกขึ้นได้ว่าภีมมันเคยบอกว่ามีพี่ชายชื่อภัทร ผมก็รีบยกมือไหว้คนตรงหน้า ซึ่งพี่เขาก็ก้มรับ แล้วไอภีมก็ขอพี่ชายมันให้มันไปนอนค้างที่บ้านผม เนื่องจากวันนี้มีงานคู่ที่ต้องทำ และก็เป็นครั้งแรกด้วยที่ไอภีมจะมาค้างบ้านผม ผมกะว่าจะบอกความในใจกับมันวันนี้นี่แหละ ภีมกับพี่ภัทรคุยกเลันอยู่ซักครู่ก่อนจะแยกกัน ผมกับไอภีมเดินไปที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซ ผมเดินไปขึ้นบิ๊กไบค์คู่ใจของผมก่อนจะขี่ออกมารับไอภีมที่ยืนรออยู่ ไอภีมก็เป็นคนแรกที่ได้ซ้อนท้ายบิ๊กไบค์คู่ใจขอลผม ผมขับออกมาจากห้างแล้วตรงดิ่งไปที่บ้านของผม "มึงขับช้าๆดิ๊ รถมึงเเรงจนกุจะปลิวแล้วเนี่ยยย" "โทษทีว่ะน้องรถพี่มันแรง555 ถ้ากลัวตกก็กอดเอวพี่ไว้นะไอน้อง" แล้วมันก็กอดเอวผมจริงๆ ใจผมเต้นแรงตุบตับ ภายใต้หมวกกันน๊อคมีใบหน้าของผมที่แดงก่ำซ่อนอยู่ ผมพยายามข่มใจไว้แล้วขับรถต่อจนมาถึงบ้าน วันนี้พ่อกับแม่ผมก็ไม่อยู่บ้าน พวกท่านไปทำธุระที่ต่างจังหวะดเหมือนเคย ผมพาไอภีมเข้าบ้านแล้วเข้าครัวไปทำกับข้าวกิน "หือออ อร่อยอ่ะ อร่อยพอๆกับแม่กุทำเลย" คนข้างๆตาลุกวาวขณะที่ตักข้าวเข้าปาก" "งี้แหละมึง กุอยู่คนเดียวบ่อยเลยต้องมีสกิลเฉพาะตัว" ผมกับมันกินข้าวจนเสร็จก็เดินขึ้นห้อง ผมรู้สึกแปลกๆเหมือนกับว่ามีใครเข้ามาในห้องของผมก่อนหน้าผม แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรแล้วเดินไปเปิดคอม ส่วนไอภีมก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของผม "เห้ยอจ่าพึ่งนอนเว่ย มาช่วยกุทำงานก่อน" "รู้แล้วน่าา ขอนอนบิดแปปนึง" ไม่นานมันก็ลุกมาช่วยผมทำงานจนเสร็จ ก็เตรียมตัวจะอาบน้ำกัน เนื่องจากมันใาค้างบ้านผมแบบกระทันหัน ทำให้มันไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้วย ผมเลยต้องเอาเสื้อผ้าของผมให้มันใส่ ผมหยิบเสื้อบอลสีน้ำเงินกับกางเกงบอลสีขาวออกมาและผ้าเช็ดตัวให้มัน "เอ้าไม่เห็นมีกางเกงในเลยอ่ะ" "มึงจะใส่กางเกงในกุด้วยรึไงวะห๊ะ" "ล้อเล่นนน กุใส่ซ้ำได้ไม่เป็นไร เดี๋ยวกุไปอาบน้ำก่อน" ใจผมเต้นแรงมากกก ถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันแต่ให้เห็นกางเกงในกันมันก็คงแปลกๆ ยิ่งเป็นไอภีมแล้วด้วยผมยิ่งเขินจนหน้าแดงก่ำ มันเดินไปหน้าห้องน้ำก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักเรียนทีละเม็ดแล้วถอดออก แผ่นหลังขาวเนียนกับหุ่นลีนๆที่มีเอวบางทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ พอมันเข้าห้องน้ำไปผมก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าควยผมแข็ง ผมพยายามเก็บกดอารมณ์ไว้แต่ก็ไม่ไหวเลยไปนอนชักว่าวอน,ยู่บนเตียง แต่ยังไม่ทันเสร็จไอภีมก็ดันเสือกอาบน้ำไวก่อนจะเปิดประตูพรวดออกมาเล่นเอาซะผมที่กำลังชักว่าอยู่สะดุ้งโหยง โชคดีว่ามันคงไม่เห็น ผมเข้าไปอาบน้ำต่อก็เจอกางเกงนักเรียนสีน้ำเงินขอลไอภีมที่วางอยู่บนพื้น จิตใจด้านมืดของผมสั่งให้หยิบมันขึ้นใาแล้วดมมันซะ ผมทนไม่ไหวและเอาหน้าเข้าไปซุกและดมโดยที่มือของผมก็สาวลำควยไปด้วย ผมกำลังจะถึงฝั่งฝันแต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงตะโกนของไอภีม "ไอป้องง นานจังวะกุปวดฉี่" ควยของผมถึงกับหดคามือ แต่มันก็ยังรู้สึกเงี่ยนอยู่ แต่ผมพยายามยังไงมันก็ไม่แข็งแล้วจนผมถอดใจแล้วเปิดประตูออกมา เห้ยย นานจังวะมึงอ่ะ ชักว่าวหรอ ฮ่าๆ" "ชักว่าวพ่อง กุอาบน้ำนานยุละไม่ได้วิ่งผ่านน้ำเหมือนมึงหนิ" ผมแต่งตัวด้วยเสื้อบอลสีแดงกางเกงบอลสีดำแล้วขึ้นไปนอนบนเตียงข้างมัน ผมก็นอนเล่นเกมมือถือส่วนมันก็คงเเชทกับสาวตามปกติ แต่อยู่ๆไอภีมก็สะกิดผม "มึงกุเงี่ยนว่ะ ขอชักว่าวได้ปะ" ผมถึงกับอึ้งจนอ้าปากหวอแต่ก็ตั้งสติได้ก็ตอบมันไปว่า  "ห๊ะ...เออกุก็เงี่ยนเหมือนกัน" ผมอยากจะตบปากตัวเอง สมองของผมสั่งให้พูดอีกอย่างแต่ใจและความเงี่ยนมันทำให้ผมคล้อยตามไอภีม ก่อนที่มันจะเดินไปเปิดคอมของผมแล้วเปิดเว็บโป๊ขึ้นมาดูแล้วเรียกผมมาดูด้วย ไม่นานผมกับมันก็ควักควยออกมาแล้วเริ่มสาวมือ ใจผมเต้นแรงมากก แต่ไม่ใช่เพราะหนังโป๊ตรงหน้า แต่เป็นความขาวสวยของควยไอภีมต่างหาก ก่อนที่อยู่ดีๆมันจะมองหน้าผมแล้วพูดว่า "มึง....ชักให้กูด้วยได้ปะ" "เออๆมึงก็ชักให้กุมั่งดิ" ผมเผลอใจไปกับมันอีกแล้ว มันยื่นมือมาจับควยผมแล้วสาวในขณะที่ผมก็จับควยมันเเล้วสาวเช่นกัน น่าแปลกที่ควยของเราทั้งคู่ที่ตอนแรกอยู่ในสภาพกึงแข็บกึ่งอ่แน ในตอนนี้มันกลับตั้งฟูสู้มือของอีกฝ่าย เราชักว่าวให้กันไปสักพัก มีแต่เสียงครางจากหนังบนจอปละพวกเราสองคน เสียงหอวแฮกแสดงถึงความเสียวดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่หนังจะเข้าสู่ฉากจูบ ผมกับไอภีมหันมามองหน้าแล้วสบตากันโดยที่มือก็ยังสาวควยให้กันไม่หยุด ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรรึเปล่า แต่อารมณ์ของผมมันพาไป ผมไม่สนอะไรแล้วทั้งนั้น ผมสนใจแค่ภีมที่นั่งอยู่ตรงหน้า ผมค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆไอภีมจนตอนนึ้แทบจะหายใจรดกันแล้ว แต่อยู่ดีๆไอภีมก็เบือนหน้าหลบผม "มึ...มึงจะทำอะไรอ่ะ" "ภีม...กุขอโทษ คือกุชอบมึงว่ะ" ผมรู้ได้ในทันทีว่าการหลบนั่นคือคำตอบแล้ว ผมเงียบไปซักครู่ก่อนจะเอาหน้าผากไปพิงไหล่ไอภีม ก่อนที่มันจะถามขึ้นมา "ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ..." "ก็...ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอมึงอ่ะ" แล้วผมก็รู้สึกเหมือนทุกอย่างหยุดนิ่งลง พอผมรู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกถึงความเจ็บและเสียวจากข้างหน้าและหลัง  "อืม...โอ๊ะ...โอ้ยยย...ใครเย็ดตูดกูวะ!!!"ผมหันไปมองก็ต้องตกใจอย่างมามีผู้ชายคนหนึ่งกำลังกระเเทกเย็ดผม และผมก็ต้องตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเพราะผมกำลังเย็ดตูดไอภีมอยู่ "อึก...อื้อ...โอ้ยย...ไอป้องอย่าเย็ดตูดกู ฮืออ" พอผมตั้งสติได้ผมก็พยายามจะดันตัวเองถอยออกมา แต่ชายคนข้างหลังก็กระแทกเข้ามาอย่างแรงจนควยผมเสียบเข้าไปในรูขอบไอภีมอีกครั้งซึ่งแรงกระแทกนั้นก็ทำให้ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ "โอ้ยย...กูเจ็บบ...มึงช่วยหยุดทีกุขอร้องง" "มึงแน่ใจหรอว่าอยากให้กูหยุด ถ้ากูหยุดมึงก็จะอดเย็ดไอหนุ่มตรงหน้านะ คนที่มึงชอบไง" อยู่ๆจิตใจด้านมือของผมมันก็บอกว่าอย่าหยุด ความเงี่ยนและอารมณ์ที่สะสมทำให้ผมถอนตัวไม่ขึ้นอีกแล้ว ผมไม่สามารถหยุดตัวเองได้ผมจับก้นไอภีมก่อนจะเริ่มขยับสะโพกจนควยของผมดันเข้าไปในรูของไอภีมและควยของชายปริศนาก็ดันเข้ามาในตูดผม "โอ๊ะ...โอ้ยย...ภีมทนหน่อยนะกูจะแตกแล้วว" "ฮืออ...ไม่เอานะป้องงง...อย่าเเตกในกูนะ ฮืออ" ไอภีมขอร้องทั้งน้ำตาแต่ก็ไม่ทัน ผมแตกในใส่ไอภีม ส่วนชายนิรนามก็แตกในใส่ผม ผมปล่อยตัวนอนนาบไปกับแผ่นหลังของไอภีมด้วยความเหนื่อย เสียงหอบของเราประสานกันเป็นจังหวะ ผมนอนพักซักครู่ก็ค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วถามคนข้างล่างด้วยความเป็นห่วง ในตอนนี้ความเงี่ยนได้หายหมดไปแล้วกลับกลายเป็นความรู้สึกผิด "มึงลุกไหวไหมวะภีม เจ็บมากไหม กูขอโทษนะ" "ปล่อยกู มึงไม่ต้องมายุ่งกับกู ทำกูขนาดนี้มึงไม่ต้องมาทำเป็นห่วงกุเลย !! ไอ้เหี้ยป้อง กูเกลียดมึง!!! ฮือออ" ไอภีมร้องไห้ออกมาจนน้ำตานอง มันพยายามจะลุกขึ้นมาต่อยผมแต่คงจะไม่ไหว เป็นภาพที่ผมเห็นแล้วใจแทบสลาย ผู้สึกผิดและเกลียดตัวเองมากเกลียดที่ทำให้ไอภีมต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็พยายามพยุงตัวไอภีมขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ ผมอาบน้ำแล้วก็ล้างตัวให้มันจนเราทั้งคู่สะอาด ผมค่อยๆอุ้มมันอย่างเบามือมาที่เตียง แล้วมันก็นอนหันหลังให้ผมโดยไม่พูดอะไรซักคำ ผมพยายามง้อด้วยการเอามือไปโอบที่เอวของมันแล้วขยับตัวเข้าไปจนแนบมัน "กุขอโทษนะ กุขอโทษจริงๆ" ผมร้องไห้ออกมาพลางขอโทษไปด้วยจากใจ ต่อจากนี้คงไม่มีคำว่าเราอีกแล้ว ก่อนที่อยู่ดีๆไอภีมจะหันหน้ากลับมาสบตากับผม แล้วมันก็เบียดตัวเองเข้ามาในอ้อมกอดของผมโดยไม่พูดอะไร แล้วเราสองคนก็หลับโดยไม่รู้ตัวในสภาพนอนกอดกันทั้งคืน เช้ามาผมตื่นขึ้นเราก็ยังคงนอนอยู่ในท่ากอดกัน แต่ไอภีมน่าจะตื่นก่อนผมนานแล้ว "ตะ...ตื่นนานหรือยัง?" ผมถามด้วยเสียงสั่นๆ "นานแล้ว"มันตอบ "เรื่องเมื่อคืน..." "ชั่งมันเถอะ...มึงได้กุแล้วหนิ ต่อจากนี้รับผิดชอบกุด้วย" มันพูดเสียงเรียบๆแต่กลับมุดเข้ามาซุกที่อกของผมแล้วหลับตาลงโดยที่แก้มของมันเริ่มแดง ใจผมเต้นรัวอีกครั้งหน้าผมแดงก่ำโดยไม่รู้ตัว "ขอจุ๊บเหม่งหน่อยได้ป่าว" "อืออ" ผมจุ๊บไปที่หน้าผากของมันเบาๆแล้วเราก็นอนกอดกันต่อจนสาย ผมลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้มันกิน มันน่าจะยังเจ็บอยู่แต่คงดีขึ้นบ้างแล้ว "มึงเป็นแฟนกูนะ" ผมถามด้วยใจที่คาดหวัง "ไม่..." ใจที่ตื่นตัวของผมห่อเหี่ยวเหมือนลูกหมาโดนเจ้านายขังไว้ในบ้านในทันที "แต่ต่อไปไม่แน่" มันตอบแล้วหัวเราะคิกๆ "นี่!! มึงอย่ามาเล่นกับใจกุนะ" ผมพูดตัดพ้อด้วยน้ำเสียงนอยๆ "ก็คุยๆกันไปก่อน แค่ได้กันแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะคบกันได้นะ" ผมก็ตอบตกลง ตอนนี้เราเลื่อนสถานะจากเพื่อนมาเป็นคนคุย เรากินข้าวเสร็จผมก็พามันไปส่งที่คอนโดของมัน

nuvo

ขอบคุณคับ