แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-20 11:21 3 R9 D' D0 r4 c% L$ u
' y9 k8 G- K- @" V$ c% u: @7 H
{:4_112:} ดีคร้าบ! จากเสียงเรียกร้องให้นำภาคต่อมาลง หวังว่าผู้อ่านคงจะจำ "ภูริเชษฐ์ และ อากร" เสือหนุ่มและสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ โดยภาคต่อนี้ผมได้ปรับเนื้อหาและสำนวนบางส่วนเพื่อให้สามารถจบภาคลงได้ ต้องขออภัยผู้แต่งมา ณ ที่นี้ด้วยครับ2 T" b7 k+ N! C* Q4 h7 Q; P5 x8 U
& M$ G! q0 K7 |1 k; Oสำหรับ คนที่เพิ่งมาอ่าน ติดตามภาคแรกได้ตามนี้ครับ) m3 r/ K( K" A8 `$ c: k% K, E
บิ๊กบอส ภาคแรก (ตอนที่ 1-9)
6 o0 U O# a& v; C9 ?8 c( [4 \, T! \2 v+ R1 d3 R
******* เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ต้องขออภัยด้วย สำหรับเรื่องนี้ผมมีแค่บางส่วน ก็จะทะยอยลงเท่าที่มีเพื่อแบ่งปันกัน เพื่อน ๆ คนไหนที่มีก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ!******* {:4_101:}, `( r# t* ?" s! [/ Q9 J1 z U0 f
- {1 U" F# Z9 \5 \$ J9 p3 ^ U
v% M. q5 M `7 n# Z3 @
! i& G0 V \3 A# m
ตอนที่ 1 นัดพบชาวต่างชาติ + S# C% k7 H4 Z5 Z3 E$ x9 R
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษหนุ่มวัยกลางคนชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว ) Z! J; b _- q6 J6 z/ i
“มาถึงนานยังครับ?”
" }( Z# k7 R" @. R- {
“ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม”
- G8 J6 m8 c& k+ y }" ~
นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน ( s1 b& g( V! d2 j8 o
“นี่ มองสิเออร์ โรแบร์เพื่อนผม” 0 {' C+ _% Z6 g1 L) j: O, K. ~2 v
ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง # z z7 W" n! H, B. Y
“ผมภูริเชษฐ์ครับ. ยินดีที่ได้รู้จัก”
' j& U: E& b' |) R" D
“เช่นกานคราบ” ' ^4 e0 ~: K: P9 w! p
สำเนียงภาษาไทยไม่ชัด ตอบรับเขามา 3 ~, e8 ]9 ^4 x/ x \8 Z: \: @% m; I
เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ 5 w5 X3 C1 R. j( \( B3 @0 ^# Z
% d. a( C' B6 u8 B. ?
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง 3 }+ v5 ^3 A8 }# ^7 w0 ~
ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก . X8 [! ^4 x$ I; ?# B5 V
“เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย” ! @) n0 m) O, G6 u9 [" }
เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว & x. M$ u; |2 s1 f3 O- Q
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก”
! u$ ^; }; x+ {4 d7 _1 P. a
กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา * z9 G3 s" a/ t) C4 w" k: W
“ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ”
9 }5 u" X) I5 H% Q; S
เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา
8 s+ s5 ^3 E) j+ G0 G, m
“โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้” 1 Q, h5 j" `# H8 M
ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ 7 w5 C% [- f& D: [, |
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา
K0 V0 l5 D) N8 i
“คุณภู...” % I) u- V7 H. g: O. D+ H9 ^
ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ
9 O+ ?8 d$ D x+ x' T. L4 J( X" w; |
“คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?”
' m: k) _- S# q5 f0 Y$ @8 o4 k
ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร
, z/ f. q& \0 S$ U% N, W
“เคยครับ” D7 U. w ~1 h6 z/ W7 c
“เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ”
0 P7 B& n) d- T- F$ F$ L0 U- W
นรากรสอดมาโดยเร็ว
S, b" Y. Y+ T5 A1 @
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ” 5 I6 n4 I w$ E; Q8 A8 l
โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น 6 g j2 k' }" j
“คุณเคยรักมาก ๆ แล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?”
( |, v) }* ?1 ^' i0 o& b
เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง
1 w" k+ f( N( e% N7 V
“ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่น” $ ^3 h" ]3 U, X- g+ [- K' z. k& h
โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง . T( W# K: X4 Q& ?/ d; i
“ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ”
/ A5 g a: L0 |0 t1 e4 Z9 p
“มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ” & M- s1 }) r2 M# N% o
“คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน”
& j0 a8 i: r- |) s
“อยากฟังจริง ๆหรือครับ”
, o5 P+ w; G: q
เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน
8 B6 S9 q- X9 j6 ] j! s6 \3 W
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...”
, l& X" {: s& ~, Z$ [
“แล้วไงต่อ”
! s& K. J& ~( @& d
นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา , |) V7 g. }7 c z0 @) P, q l# L1 s
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก " G/ w; d& @2 z& X
“ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้” 4 O/ K8 ]! N4 h0 v; x& k0 w8 K1 W! T
เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา
" P4 Z J# \; M
โรแบร์ ส่ายศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน
# \: @4 ^5 g3 a+ E2 n6 E& |2 w
“เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ” - n% H9 V6 ]6 U) \7 R, ?& M
“คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี” $ f- F+ F1 M# I' D
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....”
: c9 p: r; e7 j& I7 ~4 P( b
โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ : i/ Q% Z6 K% }: R4 C
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...”
! O; t( b( B$ v" I, k. d
ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา ! l2 _) Y: l% G, Q3 n4 j
“กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม” C' U1 P o1 n/ H% g
น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง... ?9 q/ N2 w9 H2 C: ^
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ” & t. J! G/ Y0 V, v; e, g" Z) ~
นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว
/ f8 W8 u3 s8 K$ ]6 L
“ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย”
0 k$ P# s. _5 l5 z6 `
“ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว 5 q$ j7 o3 x* u; f
“แล้วเธอล่ะครับ” 3 j( _, ]+ F$ n, k6 H
เขาถามขึ้นมาบ้าง / [2 U/ J3 f `6 R' J5 |8 v9 k( L
“วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก” , k/ s' Q+ n/ V" e* }+ T
“แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ” $ e. u0 s7 M& Y, L
“ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน” 0 E& |: [" G8 c G9 k
“แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ” 8 B; g3 n6 ~! {. O& o Y
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา
. W; P6 s4 T" d" _! n
“ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง” ; r+ F9 c4 b7 l
กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น
9 |8 ?. z# H8 m; p, R4 M
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะ ผมจะกลับบ้านแล้ว” / b" a, p/ h- E5 j l C
“บ้าหรือภู...ตัวยังกับควายอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ” ) E2 D9 C: }6 Q+ x1 r
“คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
: s! A3 N! b6 l+ L/ h$ Z5 c
“เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน” 0 f8 I4 o p" C
เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน : ?, I h2 y1 n5 _& _( @
“ผมกลับก่อนนะอา” . t' a% [% G, F7 C7 l
“จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน”
0 c4 k. L+ h6 Y
“ช่วยอะไรอีกล่ะอา” 1 ~7 _4 q. P6 R. ]$ a7 e4 Q. S
น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม ) L( p' z" E8 s8 [8 f
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย” 9 f' O, {$ b8 x4 y
“อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่” ' R) l; |: i: |7 J* c: C) A
“ทำกันเองนี่แหละ” ; ^, O# ~4 ^& C' L L% K+ F/ D
พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม " v. J% C& U) `
“เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก” : M4 T) k/ A+ t4 a; d. ~( S
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน ' b- h/ {7 W0 s5 B4 j0 M2 ?
“เดี๋ยวก่อนภู...” ) w3 A$ Y- Q! G" A' R
“อะไรอีกล่ะอากร” . ~) B7 P; u: M! g G _2 `
เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว
: A7 {) E% H5 t+ X3 x+ m+ G9 `. _
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกด้วยสิ อาอยากดูอะไรเขาหน่อย”
+ f# b9 U4 s- F8 T
“บ้าเหรอ!...อากร” % c) l* ?3 C2 K4 j# s: C7 z+ d6 D
“เถอะน่า ภูไม่เปิดให้อาดู อาก็อยากดูของฝรั่งบ้าง อยากรู้ว่ามันจะใหญ่ยาวขนาดไหน” ]9 s9 g* c4 \/ o; C
“เปิดเอาเองแล้วกัน”
: j' @ P1 T! V. G1 G( q
8 `% L. W/ [$ _; t* }. e" J% a6 ?
{:4_106:} โปรดติดตามตอนต่อไป , r& q4 K4 J4 e; c/ r
) J6 H; b0 M& J; D7 A9 a0 k+ v- Y+ \: E$ \+ ]! S; c, m6 [% D# i% o
$ C$ `4 U) e0 G# r! L/ A* d | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-20 08:02:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 2023-9-30 15:13:38