คำรักจากลูก...ส่งสุขถึงแม่ (S-1623)

nokky

กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักคำหวานผ่านอักษร
แทน“มาลามะลิ”สวย…ด้วยบทกลอน
กราบ “มารดร” ด้วยรักมั่น “กตัญญุตา”

nokky

หอมกลิ่นความรักนวลอวลไออุ่น
ระลึกคุณ แม่โอบอุ้มคุ้มเกศา
มือของลูกจึงเรียงร้อยถ้อยวาจา
เป็นมาลาหอม “รัก” กราบจากใจ

nokky

แม่จ๋า…แม่คือยอดสตรีที่ประเสริฐ
แม่…เลอเลิศหนึ่งในใจไม่เป็นสอง
แม่…สูงค่ากว่าหยาดเพชรเกร็ดสีทอง
เกินยกย่องด้วยล้านคำ…พร่ำพรรณนา

nokky

ยามลูกเหนื่อยอนาทรแสนอ่อนล้า
ต้องการคำปรึกษาหาเหตุผล
แล้วหันมองรอบกาย…คล้ายมืดมน
ยังพบคนหนึ่ง…คือแม่…คอยแลมอง

nokky

ครั้งที่ลูกยังเป็นเด็ก เล็กเล็กอยู่
แม่คือ “ครู” สอนอ่านเขียนเรียนภาษา
ให้คำเตือน…เสมือนแสงแห่งปัญญา
ให้วิชาคือ “รู้คิด” ที่ติดตน

nokky

กี่สิบถ้อยร้อยคำรำพันพรอด
ที่ถ่ายทอด “คำรัก” หลากความหมาย
กี่เปรียบเปรยสรรหามาบรรยาย
ฤาเทียบสายใยรักจาก…มารดา

nokky

กลิ่นความรักหอมนวลอวลไออุ่น
มือละมุนเนียนนุ่มอุ้มโอบขวัญ
ทะนุถนอมตระกรองกอดยอดชีวัน
ประครองป้องผองภยันอันตราย

nokky

อ้ละเห่..ที่ฟูมฟัก “ลูกรักแม่”
สัญญาแน่..เป็นคนดีมิเผลอไผล
เพื่อทดแทนคุณความรัก…จากดวงใจ
กราบด้วย “มาลัยอักษรา” บูชาเอย

nokky

จะหาทิพย์จากสวรรค์ ณ ชั้นสรวง
กรองเป็นพวงแทนพลอย…ทำสร้อยศอ
หรือหยิบดาวพราวฟ้ามาทักทอ
แทนป่านปอ….เป็นของขวัญ…นั้นด้อยไป

nokky

แม่จ๋า…แม่คือหญิงที่ยิ่งใหญ่
เหนือเทพไท้ ทั้งสามภพจบทั่วหล้า
พระคุณล้นเกินรำพันจำนรรจา
พรรณนาเทียบได้…ไม่เพียงพอ

nokky

แม่จ๋า…ล้านความรักจากใครเขา
หลอมรวมเข้าอาจแกร่งยิ่งดั่งสิงขร
แต่… “รัก” หญิงที่ขนานนาม “มารดร”
แกร่งแน่นอน..กว่าสิ่งใดในโลกา

nokky

หวังเพียงแค่ “คนดี” ที่แม่รัก
จะมีหลักอนาคตที่สดใส
ยอมลำบากยากเย็นทุกข์เข็ญใจ
ด้วยสายใยรักแน่น ไม่แคลนคลอน

nokky

โอ้ละเห่-ฟูมฟัก…ด้วยรักเจ้า
เมื่อยามเยาว์แม่ถนอมกล่อมจอมขวัญ
เอื้ออาทร-ร้อนร้าย แม่คลายพลัน
ภัยกางกั้นแม่กล้าฟันฝ่าไป

nokky

สายใยโยงเชื่อมยากเสื่อมถอย
ดั่งสร้อยร้อยมานเฝ้าสานถัก
โอบกอดกกเจ้าเฝ้าหลงรัก
มอบตักพักหนุนพร้อมอุ่นไอ

ยามโตเติบใหญ่ไว้เป็นเพื่อน
ตักเตือนติดตามยามไปไหน
ห่วงหาอาทรก้อนดวงใจ
รักใดในหล้าหาไม่มี

ด้วยรักถักทอแม่พ่อพร้อม
โอบล้อมหลอมเจ้าเฝ้าขัดสี
สอนสั่งหวังเน้นเป็นคนดี
แม่พลีพ่อพร้อมล้อมครอบครัว

เคี่ยวเข็ญขัดเกลาโน้มน้าวจิต
ชี้ผิดเพื่อตรองกรองดีชั่ว
เลือกเลวเหวลึกต้องนึกกลัว
หมองมัวมองข้ามห้ามเฉียดกาย

พ่อแม่แก่เฒ่าหวังเจ้านั้น
ถึงวันวายดับชีพลับหาย
ก่อนสิ้นวิญญาณ์ถึงคราตาย
แม่หมายมีเจ้าเฝ้าปิดตา

nokky

แม่นั้นเปรียบเทียบพระอรหันต์
สุดจะสรรบรรยายมากมายข้อ
เก้าเดือนอุ้มคุ้มครองป้องพะนอ
ได้เกิดก่อชีวิตจิตวิญญาณ์

มอบความรักห่วงใยแม้ไม่เห็น
ด้วยลูกเป็นเชื้อไขยิ่งใหญ่ค่า
อธิษฐานขอพรวอนเทวา
ลูกเกิดมาครบถ้วนมวลร่างกาย

เท้าน้อยน้อยคอยจับประทับจูบ
บรรจงลูบโลมไล้ไม่หนีหาย
ป้อนข้าวน้ำทำให้ไม่เสื่อมคลาย
มิดูดายริ้นไรมิให้ตอม

แม้เพียงนิดคิดย้อนเกิดร้อนหนาว
ในเรื่องราวแม่ลูกผูกถนอม
แม่ทนอดลูกกินแม่ยินยอม
แม่ผ่ายผอมเลี้ยงลูกด้วยผูกพัน

nokky

เข็มเล่มน้อย ร้อยด้าย ผูกสายคล้อง
มือค่อยกรอง มาลัย มาให้แม่
ด้วยความรัก ประจักษ์ซึ้ง ถึงดวงแด
มิผันแปร เปลี่ยนล่วง ตามห้วงวาร

สายสะดือ สื่อสายใย ในวันเก่า
แม่คอยเฝ้า ประคับประครอง ป้องภัยผ่าน
หิวต้องอด เพราะรกนั้น พันธนาการ
ล้วนอาหาร มากค่า มาป้อนเลี้ยง

สายสัมพันธ์ อ้อมกอดอุ่น การุญลูก
ด้วยพันผูก หัวใจ ไม่บ่ายเบี่ยง
มอบรักล้น บนทาง แม่ข้างเคียง
จนกล่อมเกลี้ยง เติบใหญ่ ลูกได้ดี

สายกระแส เสียงพร่ำ ทุกคำพูด
ล้วนพิสูจน์ หัวใจ ไม่หน่ายหนี
พระคุณแม่ นับอนันต์ ของท่านนี้
แม้นวจี ก็ยากสรรค์ มาพรรณนา

สายเส้นด้าย เรียงร้อย มะลิรัก
ลูกทอถัก แทนสายใย ให้ซึ้งค่า
เทิดพระคุณ อุ่นไอ ที่ให้มา
ด้วยมาลัย มาบูชา มารดาเอย

nokky

สองมือไหน… ใครเล่า ป้อนข้าวน้ำ
สองมือไหน… คอยปราม ยามเราเพลอ
สองมือไหน… อุ่นไอ อ้อมกอดเธอ
สองมือไหน… ที่เราเฟ้อ ถึงทุกวัน

สองมือไหน… เราดุนดูด ตั้งแต่เด็ก
สองมือไหน… ยามเราเล็ก ประคองนั่ง
สองมือไหน… ซ่อมของ เราทำพัง
สองมือไหน… ให้ความหวัง ตลอดมา

สองมือไหน… เช็ดน้ำตา ตอนอกหัก
สองมือไหน… ใครไม่รัก ให้มาหา
สองมือไหน… คอยกอดเรา สุขอุรา
สองมือไหน… ใครนั้นหนา “แม่”ฉันเอง…. ^^”

แด่… “แม่”ที่รักของลูกทุกคน….

nokky

คำหนึ่งคำมากล้ำด้วยคุณค่า
คือ”มารดา”ผู้เหนือยิ่งกว่าสิ่งไหน
เพียงสดับรับรู้ได้ในทันใด
นามนี้เปี่ยมด้วยห่วงใยใจเมตตา

นามแสดงแฝงไว้ด้วยภาระหนัก
ต้องฟูมฟักรักเลี้ยงดูให้รู้สา
คอยปกป้องคุ้มภัยให้บุตรา
เลี้ยงดูมาจนถึงวันเจริญวัย

คอยชี้นำทางสว่างกระจ่างจิต
ช่วยชี้ทิศทางเดินดำเนินได้
คำสอนสั่งพรั่งพรูสู่สายใย
หวังเพียงให้ลูกได้สิ่งที่ดี

แม้เหนื่อยหนักสักแค่ไหนไม่เคยบ่น
ยอมอดทนเพื่อลูกได้สุขี
หาสิ่งใดไหนเปรียบเทียบเท่ามี
พระคุณนี้ยิ่งใหญ่ไม่อาจลืม



อ่านต่อ: http://www.klonthai.com/tag/%E0% ... B9%88#ixzz2bZNsYSDa

nokky

แม่คงสอนให้ลูกฉลาดไม่ได้.
ลูกต้องเรียนรู้และฉลาดด้วยไหวพริบ และกึ๋นของลูกเอง

แม่อยากให้ลูกคิดและมองโลกในแง่ดี.
อย่าคิดว่าใต้ฟ้านี้มีแต่เรื่องทำไม่ได้ เป็นไม่ได้
หัดคิดให้เป็นบวกไว้แหละดี

แม่อยากให้ลูกหัดฝัน.
เมื่อไรลูกฝันเป็น ไม่ว่าจะเป็นใฝ่ฝัน
หรือความฝัน ลูกจะรู้ว่าโลกนี้มันน่าอยู่เพียงไหน

แม่อยากให้ลูกพูดแต่เรื่องดี พูดแต่เรื่องสวยงาม.
จงเป็นคนสุดท้ายที่ให้ร้ายคนอื่น และจงเป็นคนแรก
ที่ให้กำลังใจ และชื่นชม

แม่อยากให้ลูกทำเรื่องแปลกๆ.
ลูกไม่จำเป็นต้องเดินตามชีวิตประจำวันของใคร
อย่าเก็บความคิดแปลก เพียงเพราะเห็นว่ามันไม่เหมือนใคร

แม่อยากสอนให้ลูกกล้าแดด กล้าฝน.
เพราะภายใต้ไออุ่นของดวงอาทิตย์ลูกจะได้รับวิตามินดี
และภายใต้ฟ้าที่มีฝน มันจะทำให้ลูกร้องไห้โดยไม่มีใครเห็นน้ำตา

แม่อยากสอนให้ลูกออกกำลังกายทุกวัน.
อย่างน้อยคนเราก็ต้องเคลื่อนไหวทะมัดทะแมง
ลูกได้ออกแรงเสียบ้าง ลูกจะแข็งแกร่งไม่อ่อนแอ

แม่อยากให้ลูกยิ้ม และอยู่กับโลกด้วยความรัก.
ยิ้มอาจจะไม่ชนะทุกสิ่ง ยิ้มมากๆอาจจะดูเหมือนคนบ้า
แต่มันก็ดีกว่าหน้าบึ้งหน้างอเป็นไหนๆ

แม่อยากสอนให้ลูกรู้จักอดทน.
ลูกต้องเรียนรู้ว่าลูกไม่มีทางได้ทุกๆอย่างที่ลูกหวังไว้
อดทนและอย่าได้เสียกำลังใจ อย่าท้อและขอให้เริ่มใหม่อย่างมีพลัง

แม่อยากสอนให้ลูกเขย่งขาขึ้นให้สูง.
ไม่มีอะไรที่สูงไปกว่าสองมือเราจะเอื้อมคว้า
เพียงแค่ว่าเรายืนยันที่จะไม่ยืนอยู่กับที่

แม่อยากสอนให้เจ้ามีความสุข.แต่อย่าลืมทุกข์ด้วยล่ะลูก
คนที่ไม่เคยมีความทุกข์ เขาสุขจริงๆไม่เป็นหรอก เจ้าเอย

ไอคิวมันติดมาแต่บนฟ้าลูกจ๋า ไม่ฉลาดก็มีความสุขได้ไม่ต้องห่วง
อย่าน้อยใจถ้าตามใครเขาไม่ทัน อย่าเสียขวัญถ้าเราช้ากว่าใครๆ
อีคิวมันต้องหาเองบนโลกนี้ลูกเอ๋ย ไม่ฉลาดก็น่ารักและมีความสุขได้

nokky

กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด
จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อม
เพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม
เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตา
วันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
จากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนปัญญาสอนวิชาสารพัน
ทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่
แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์
ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลัน
เมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญา
วันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่ว
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
แม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรา
รอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจ
วันเอยวันแม่
สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้
บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใคร
มีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซอ
อยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรัก
ใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอ
แม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอ
บอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย