เส้นทางรัก

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
เส้นทางรักผมเป็นเด็กซิ่วจากสถาบันที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง มาอีกทีใจไม่อยากมาหรอก แต่ทำไงได้อะครับ อยากจะหนีหน้าใครบางคนเลยต้องมาทีนี้ และที่แห่งนี้ละครับมันทำให้ผมรู้ว่า ความรักนั้นมันเป็นอย่างไร และความเจ็บปวดจากมันเป็นอย่างไร
& A2 b4 J) x# P  X" B4 k2 _“แม่ วันนี้ผมต้องไปตรวจร่างกายนะที่โรงพยาบาล........ตามที่มหาลัยเค้าจัดเอาไว้ให้”ผมพูดกับแม่ของผม ขณะขอตัวไปจัดการธุระส่วนตัว
) p$ `! `) _1 ]( O“แล้วเนี่ยทางมหาลัยเค้านัดตรวจร่างกายกี่โมงล่ะ” แม่ถามผมต่อ
: n: t7 O; E$ c0 r# I“ 10 โมงครับ ” ผมตอบกลับไป
เกือบ 10 โมงเช้า
“เฮ้ย เมื่อไรจะถึงซักทีว่ะ” ผมเริ่มรำพึงรำพันในใจแล้วอะครับกลัวไปตรวจร่างกายไม่ทัน นับ 1 ,2,3,4,5,6 อะ ไฟเขียวแล้วอีกแยกหนึ่งก็ถึงโรงพยาบาลของที่ทางมหาลัยจัดเอาไว้ให้แล้ว เหนื่อยชิบ.............................ในที่สุดก็มาทัน
8 J! h! B! v9 o/ I“เดี๋ยวนักศึกษา นั่งรอเรียกขึ้นไปตรวจร่างกายนะค่ะ” เจ้าหน้าที่บอกผมขณะผมส่งเอกสารประวัติส่วนตัวของผมให้กับเค้า
2 ?5 X9 y/ }- U- c# N+ I. @0 r“ครับ” ผมรับคำ
8 \/ `8 U7 r; T2 z  t  T+ m: _ผมดินกลับมานั่งรอที่นั่งตามที่เค้าบอกหางตาเจือกไปเห็นนักศึกษาคนหนึ่ง มันพาพ่อแม่มาด้วยในใจเดาแล้วว่ามันมาจากต่างจังหวัด
3 N% y$ w, C( `+ U6 Mหน้ามันไทยๆมาก ถึงมากที่สุดเลยครับ แต่มีคนเคยบอกว่า หน้ามันเหมือนหน้าผม(หลายคนด้วยที่บอก)
จนทุกวันนี้ ก็ยังงอยู่ กูไปเหมือนมันตรงไหนว่ะ (กูหน้าออกจากฮ่องกง แต่หน้ามันคนแหลมทอง ชัดๆ ) ถ้าจะเหมือนก็คงเป็นเรื่องเพศนั้นแหละที่เหมือนกันก็แค่นั้น และจุดเริ่มต้น ของผมกับคนๆนี้ สมมติว่าชื่อไอ้กร๊วกละกัน 555 กำลังจะเปิดม่าน
ปล.
7 ^6 `; R( m' w2 J1 `# }( _" P9 }3 Z•  จริงๆแล้วผมจะเลือกวิศวะของมหาลัยนี้ อะครับแต่ดันเสือกตัดผิดเป็นคณะวิดยาของมหาลัย แล้วไอ้กร๊วกมันก็เบื่อกันครับ
   มันบอกผมว่า มันเลือกสอบตัดปะคณะเอาไว้เรียบร้อยแล้วแต่เสือกลืมเอาใบสมัครไป
   เลยต้องซื้อใบสมัครใหม่แล้วมันก็เลือกคณะวิทยาสาสตร์ของมหาลัยนี้บุพเพอาละวาดจริงๆ
•  ผมกับมันเกิด วันเสาร์ที่ 3 แต่คนละเดือนเวลาเกิด ใกล้กันมาก คิดๆแล้วเนี่ยะ มันก็เหมือนโชคชะตาเล่นตลกกับเราจัง
2 Z* t7 F( |- s+ D( N   ดันส่งคนที่คล้ายๆกับเรา(ณ ตอนนั้นนะครับ)มารู้จักกับผม
: K% V8 @" P5 |' e! Jหลังจากที่ได้ตรวจร่างกาย แล้วเนี่ยะ อีกประมาณ 2 สัปดาห์ ผมก็ต้องไปเรียนแล้วอะครับ แล้วผมก็นั่งรถตู้ไปที่เรียนอะครับอยู่แถบชานเมือง
- ^& i4 Y  M/ z' C! kผมต้องเรียนที่ปี 1 แล้วกลับเข้ามาเรียนที่กทม ที่เรียนก็อากาศดีนะ สดชื่น สบายตา ได้ล้างปอดบ้าง
การเรียนก็เรื่อยๆอะครับ  เพราะผ่านการเรียนมาปีหนึ่งแล้วโดยการเรียนที่นี้ จะทำการเลือกสาขาตอนปี 2 อะครับ
& l- U# y4 J$ _) l7 Q- Q% aไอ้เราก็มีสาขาที่เลือกเอาไว้ในใจแล้วคือ สาขา เคมี และก็สาขาคณิตศาสตร์ จึงต้องตั้งใจเรียนเพื่อที่จะทำเกรดให้ได้เรียนสาขาที่ผมอยากได้ แต่แล้วบังเอิญมันมีเหตุการณ์ที่ผมต้องไปเจอกับมันอะครับ
2 Q2 l$ G4 a1 x“เมื่อเช้าโทรไปที่บ้าน แม่รับสายบอกว่า มังกร มาถึงมหาลัยแล้ว”ไอ้กร๊วกมันพูดกับผม
+ f- U& a3 j/ S7 \“โทรไปตอนไหน”
“ก็ซักพักได้” ไอ้กร๊วกมันตอบผม
คือผมกับกับกลุ่มของเค้ามีนัดกัน เพื่อที่จะติววิชากันเพื่อที่จะเตรียมตัวสอบมิดเทอมอะครับ โดยผมมีหน้าที่ติววิชาแคลคลูลัส(เป็นหน้าที่ไปแล้ว) และวิชาทางคณิตศาสตร์
ส่วนวิชาชีวะ ผมต้องให้มันติว ก็ติวกันครับ ทั้งกลุ่มประมาณ 8คน มั่ง ชายล้วนครับ เฮฮา ไปเรื่อยตามประสาครับ
โดยผมต้องมานอนกับไอ้กร๊วกเนี่ย ตั้งแต่นั้นมาเลยครับ
ก็ช่วงนั้นก็เป็นช่วงติวไปเรื่อยๆอะครับ จำได้ว่าตอนนั้นประมาณอีกเดือนจะสอบ ขะมักเขม้นครับ พี่น้อง อ่านหนังสือ ติวหนังสือกินข้าวกันเป็นกลุ่ม สนุกสนาน จะได้สอบผ่านทุกคน
  B+ i4 g5 ]$ Z4 l' f3 {6 p6 Y% kจนถึงวันสอบครับพวกผมโล่งใจที่สอบเสร็จจะเหลือก็แล้วแต่ลิขิตของสวรรค์แล้วละครับว่าผลการสอบจะออกมาจะเป็นอย่างไง
"วันนี้ ครูจะประกาศผลการสอบมิดเทอมนะค่ะ จากคะแนนเต็ม 40คะแนน เดี๋ยวนักศึกษาไปได้ที่บอร์ดเลยนะ"
ผมได้ 29 ครับ ดีใจไหม...ก็ดีนะแต่อยากได้มากกว่านี้อะครับ
# `" T% F- f8 s1 s& uหันไปถามไอ้กร๊วก
“เฮ้ย นายได้คะแนนเท่าไร” ผมถามมันด้วยความอยากรู้
! K9 }% o7 t! ?$ g“ได้ 10 คะแนน” มันตอบเสร็จ แล้วมันก็มันกอดผมด้านหลังอะครับตกใจอะดิ แต่เฉยๆนะ
; Y7 w3 V* B: i" O$ U& l& `; hเพราะผมเรียนอยู่โรงเรียนชายล้วนมาตลอด ไอ้เรื่องพวกนี้ ผมเฉยๆ
; a+ K5 W8 |5 k2 Uเอ๋.......หรือว่า ผมจะเป็นเกย์ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่รู้
3 P5 j3 |& G( q- h& `“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวช่วยติวเหลือปลายเทอมอีกกลัวอะไร” ผมถามมัน
“กลัวได้เอฟ วิชานี้อะ” มันตอบผม
7 I9 T2 Y+ r5 G5 |% W5 J“มีเราอยู่อะ ไม่ต้องกลัวหรอก”
“อืม..........................”ไอ้คำว่าอืมก็มันนี้ แหละที่ทำให้ผมคิดว่า มันคงกลัวจะได้เอฟ แต่ตอบแบบกึ่งรับกึ่งสู้
และหลังจากวันนั้น ผมก็ทำสรุป เก็งข้อสอบที่คิดว่าอาจารย์จะออกสอบ
ทำมาเรื่อยๆเลยนะครับคือกะว่า
เฮ้ย ใกล้ๆสอบ มึงเอานี้ของกูไปอ่านนะ จะได้สอบได้'
(ส่วนผมอะครับ ไม่คิดจะเรียนชีวะ ก็สอบให้ผ่านๆไปงั้นละครับทั้งที่มันบอกว่า ง่ายกว่าเลข แต่เราก็เถียงมันนะครับ เลขง่ายกว่า)
7 Z9 B5 k3 p6 f9 T' ]! E* J/ ^และแล้ว ก็ถึงวันเพ็ญ เดือน สิบสอง เป็นคืนที่ทุกคนรอคอยมั้งผมเฉยๆนะ แล้วผมก็ไม่ค่อยสบายด้วยอะ ก็เลยนอนอยู่ที่หออะครับ
5 B" p1 T4 U% J8 n4 y  nแล้วจู่ๆไอ้กร๊วกมันก็เดินมาที่เตียงแล้วก็ถามผมว่า
“ไม่ไปดูประกวดนางนพมาศหรือ”
“ ไม่ไป ไม่สบาย อยากนอน”
แล้วมันก็ค่อยๆโน้มมากอดผม ไอ้ผมก็แปลกนะ ให้มันกอดอยู่ได้กอดได้ซักพัก มันก็ร้องไห้ครับ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันร้องไห้
“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“เรารักมังกร”
โอ๊ย แม่เจ้า ตั้งแต่เกิดมากูยังไม่ค่อยจะได้กอดแม่กูเองเลยแล้วมึงเป็นใครเนี่ย รู้จักแค่ไม่กี่เดือน มากอดกูแล้วก็สารภาพรักกับกูอีก
; F+ X4 Q# v+ f“ถ้าเราขาดนายไป เราคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ”
คืนนั้น แม้ว่า ภายในหอมันจะเงียบเหงา แต่ผมรู้สึกดีนะที่ได้อยู่กับเค้า 2 คนที่ห้อง แล้วผมก็กอดมันตอบครับไม่มีคำพูดอะไรหลุดจากปากของผมเลย ความรักบางทีมันก็มาเร็วจนเราตั้งตนไม่ทันเลย ว่าไหมครับ...
ถ้าเป็นคุณ พวกคุณจะทำอย่างไรดีครับ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมกับที่เราไม่เคยรู้จักมักจี่ (รู้จักแค่ 5 เดือน)
7 ?; w3 u: E4 a0 L  a4 M* Pมีอะไรหลายๆ อย่างเหมือนกันจนน่าแปลกใจ แต่ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
มาสารภาพว่ารักคุณและขาดคุณไม่ได้ซะด้วยซิ
, @# i$ U9 E  U" d2 l, `วันปิดภาคเรียนผมจะไม่ได้เจอมันตั้งหลายเดือน ก็รู้สึกเหงาๆนะครับ แต่ก็นะ คิดว่า อีกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ได้เจอกัน แล้วจู่ๆเค้าก็โทรมาหาผมอะครับว่าจะมาที่หอเนี่ยก่อนเปิดเรียนซัก 2 วัน ผมก็เลยบอกแม่ แม่ผมบอกให้ผมไปหออยู่เป็นเพื่อนเค้าเถอะเค้าเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่มีใคร
อืม.............แม่เปิดทางแล้วนี้ ไปซิครับ เราก็ไปอะนะ ไปหาเค้าเหมือนเดิมเลย ประโยคแรกที่เค้าทักผมก็คือ “คิดถึงนะ”
: Y& L: A- I! w“คิดถึงเหมือนกัน” ผมตอบรับ
ความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกแล้วภายในหอไม่ค่อยมีคนมาอยู่เพราะยังอยู่ในช่วงปิดเทอม เหลือผมกับเค้า 2 คน
ครับ เหมือนเดิมครับ นอนกอดกัน ไม่มีคำพูดอะไรออกจากผมอีกแล้ว(จริงๆจะบอกว่า รู้สึกดีจังที่ได้อยู่กับเค้า 2 ต่อ 2)
/ ]+ U9 {2 _: ?และในเทอมนี้เอง มันจะต้องมีการเลือกสาขาเพื่อที่จะเรียนต่อในอีก 3ปีที่เหลือ
/ z" `$ z6 l( G3 O( D6 jผมก็ถามเค้าว่าจะเลือกอะไร เค้าบอกว่า จะเลือก สาขาเทคโนโลยีชีวภาพมันหางานง่ายนะ
& r& |, V  M9 x, O3 hและผมก็ตัดสินใจในสิ่งที่ทุกคนคงคิดไม่ถึงผมเลือกสาขาเทคโนโลยีชีวภาพทั้งที่ตัวเองเกลียดวิชาที่เกี่ยวข้องกับชีวะยังกับอะไรดี แต่ผมก็เลือกมันครับผมเลือกที่จะไปดูแลคนรักของผม (ร่างกายเค้าไม่ค่อยแข็งแรงครับ เม็ดเลือดขาวของเค้าน้อยกว่าปกติครับเพราะฉะนั้น ถ้ามีอะไรนิดหน่อยมากระทบเค้า เช่น จับจมูกของเค้าเบาๆ หวัดมาเลยครับ)
ถ้าเป็นพวกคุณจะเลือกอะไรครับ ระหว่างอนาคตกับคนที่เรารัก
7 c4 K: p8 b( X/ Pความรักเนี่ย มันก็แปลกนะครับ มันทำให้เรากล้าทำในสิ่งที่เราคิดว่ามันไม่ใช่ตัวเราเองได้ด้วยเนอะ
. a5 v1 ~1 I0 ^" d$ S  Rครับ ผมก็คงเหมือนหลายๆคนครับ ที่เลือกคนที่เรารัก เค้าก็ทราบนะครับว่าผมเลือกสาขานี้ก็เพราะเค้า และมันก็เป็นความผิดครั้งยิ่งใหญ่สำหรับผม
6 x( Y6 ^8 D; A: i  C% ~5 Z9 L“เฮ้ย มังกรเมื่อวานได้ไปเที่ยว .....(สถานที่เที่ยวของชาวเราครับ แถวสี่แยกคอกวัว)”
0 X% D, t- P/ t) {“เอ้าเหรอ สนุกดี ได้เปิดหูเปิดตาด้วย เนี่ยเราเป็นดาวเป็นเดือนของทีโน้นเลย”
1 o% e, n$ t! L! X“เหรอ”
ครับ ก็ใกล้จะถึงไคลแมกซ์ของเรื่องแล้วครับ
1 j' {& H0 g! ?ไอ้กร๊วก มันเริ่มเปลี่ยนไป จริงๆนะจะบอกว่ามันเปลี่ยนไปตั้งนานแล้วละ ตั้งแต่ที่เค้ารู้จักกับ pirch ผมเจอเค้าน้อยลงทำ Project คนละอาจารย์กัน
แล้ววันหนึ่ง ผมก็ไปเจอเค้าที่หอครับ แต่ผมเปิดลิ้นชักอะครับ
เจอบุหรี่ครับ LM สีเขียว ผมเจอเสร็จผมขยำทิ้งเลยครับ ทั้งบุหรี่ ทั้งซอง
5 i' o( f% S  D1 Rคราวนี้ เค้าหันมาถามผมว่า
“ทำแบบทำไม”
$ R: {- d+ u2 X“ก็ก็ร่างกายของกร๊วกไม่ค่อยแข็งแรงไม่ใช่หรือ” ผมก็ตอบกลับมันไป
“ขนาดคนที่รักกู เค้ายังไม่ทำกับกูยังงี้เลย”
“แล้วนี้ ถ้าไม่ดีจริง ทำไมหลวงพ่อคูณถึงได้สูบบุหรี่ละ”
/ y' r5 M- B8 Wครับ พี่น้องเป็นไงบ้าง กับคำตอบของเค้าที่เค้าตอบกลับผมมาคนที่ปล่อยให้เค้าสูบคือคนที่รักเค้า แต่คนที่ห่วงใยว่ามันจะเป็นอันตรายต่อสุขภาพของเค้า เนี่ยกลายเป็นคนที่ไม่รักเค้า
ดอกไม้ทำไมน่าถึงดูสวย แต่ผลของมันทำไมกลับขมจัง
ครับ แล้วก็มีเรื่องช็อคซีนีม่า ตามอีกครับ
“ดีครับ ขอคุยกับมังกรหน่อยครับ
“เฮ้ย มารับสายเร็ว เพื่อนโทรมา”
9 T& X& H: b% s5 c5 r“สวัสดีครับ ใครครับเนี่ย”
“เราเอง นาย ก.”
“อ๋อ ครับ มีอะไรเอ๋ย”
& F2 _# }' o5 P3 n, s* Z" d“ไอ้กร๊วกอะ มันบอกว่ามันเป็น......เอดส์”
แล้วผมก็รีบโทรไปถามเค้าเพื่อความแน่ใจ ว่าสิ่งที่ผมได้ยินนะมันไม่ผิดนะ
“ฮัลโหล กร๊วกเหรอ ที่ ก. เค้าบอกว่า เป็นเอดส์เนี่ยเรื่องจริงหรือปล่าว”
ตอนนั้น ถ้าแม่เค้าสังเกตเห็นผม เค้าคงรู้อะนะ ผมมีสีหน้ายังไงหน้าซีด ปากสั่น มือสั่น
ในใจตอนนั้นนึก ขอให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นซะทีเถอะว่ะ
+ T9 N3 w( t! q. n$ N  F“จริง” …………….
" c* H5 R/ M4 I3 [) ^1 `# t* Q) L1 Vพวกคุณเคยจุกไหม แต่จุกแบบผมเนี่ย มันจุกแบบไม่มีแรงยืนเลยนะ เรี่ยวแรงมันหายไปหมดเลย
2 P9 z$ G! u, [9 X% ^. R“แล้วจะทำไงต่อ” ผมถามเค้าเพื่อที่อยากจะรู้ว่าเค้าจะทำอย่างไรต่อกับชีวิต
) x4 S' P6 \0 u% Z1 t2 ]6 I/ {“จะกลับบ้าน”
“แล้วเรียนละ”
$ r7 h0 {7 N% N4 A: ?“จะดรอปเอาไว้ก่อน”
. y) o7 W* D# U“เหรอ”
+ w3 B: H. X% |1 l% n7 @“แค่นี้นะ จะนอนต่อ”
3 L$ D" B- I/ t' ^แล้วมันก็วางหูไป
/ u7 T: a# \; P4 n. d5 R6 h8 |ไอ้บ้า คนเค้าห่วงอยู่ว่า มันจะเป็นไงบ้าง  ดันเจอกวางหูไปอีก เอาละซิครับ พ่อแม่พี่น้อง นี้ผมควรทำไงดีครับเนี่ยจากคนที่เคยใจเย็น ค่อยๆใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา
( x; j* K% ~- }  Yมึนครับ งงครับ มันมาเร็วเหลือเกิน จนผมตั้งตัวรับไม่ทันคืนนั้นนอนไม่หลับ คิดอยู่ว่าจะทำไงดี ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำไงครับ
“แล้วคิดจะกลับบ้านเมื่อไร” ผมถามเจ้ากร๊วกในคืนนั้นเอง
“อีกประมาณ 2-3 วัน”
“โอเค แค่นี้นนะ”
; D1 V7 v" n; ^( v( k* H คืนนั้นเอง ผมต้องโกหกแม่อะครับว่าจะดูเพื่อนที่เค้าเป็นมะเร็งอยู่ ต่างจังหวัด แม่ก็โอเคนะให้ไปทางผมก็เตรียมตัวเลยครับ ที่จะไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด
0 j# g- B+ N9 L* x* e6 J* F2 [$ d แต่ช่วงก่อนที่ผมจะออกเดินทางเนี่ยผมหาข้อมูลโรคเอดส์เยอะมากกกกกกก โทรไปถามหลายๆโรงพยาบาล เวปไซด์ เป็นบ้าไปเลยจากคนที่เกลียดชีวะยังกับอะไรดี กูต้องมาหาข้อมูลทางด้านชีวะหรือว่ะ ไม่เป็นไรครับตอนนั้น ทำเพื่อคนที่ผมรัก
และผมก็ออกเดินทางไปหาเค้าที่ต่างจังหวัด ไปบ้านเกิดของเค้าไปถึงเสร็จ ตายห่ากู รถไฟที่จะเข้าบ้านเค้าหมดแล้ว ทำไงดีว่ะเนี่ย  ลุงๆครับ ไป.......เท่าไรครับตัดสินใจเรียกมอไซด์รับจ้างไปบ้านเค้าเลย 160 บ ครับ ไปครับไป
ตอนนี้ อย่าแต่ 160 บ 500 กูก็ให้ได้ ไปถึงที่บ้านเค้าแล้ว ไปไหว้พ่อแม่เค้าอะครับ
  i: @- {+ K: ?9 W3 n' `/ L“หวัดดีครับ พ่อแม่” ผมยกมือไหว้พร้อมกับทักทายอะครับ
' S0 j: ?9 p( H7 N* P“อ้าว กร็วกพึ่งจะกลับ กทม วันนี้เอง มีอะไรหรือปล่าว”
เอ้า ฉิบหายแล้วกู ไหนบอกว่าจะมาอยู่บ้าน 2-3 วันนี้ เล่นมาวันเดียวแล้วกลับ หมายความว่าไงว่ะ  คืนนั้นเลยต้องนอนที่บ้านเค้าก็ระหว่างที่รอนอนนั้น แม่เค้าก็ถามผมว่า
“เออ ที่มหาลัยมีกิจกรรมเพิ่มอะไรหรือปล่าวทำไมพักนี้เห็นเจ้ากร๊วกขอเงินแม่เยอะจัง”
“ไม่มีนะครับ” ผมตอบแบบไม่คิดอะครับก็มันไม่มีจริงๆอะ ในชีวิตนี้ ผมเกลียดที่สุดก็คือการโกหก ดังนั้น ตอนที่ผมโกหกแม่เพื่อที่จะมาหาเค้าเนี่ยผมบอกตรงๆนะครับ ผมรู้สึกผิดมากๆเลยครับ แต่ทำไงได้อะครับ ถ้าไม่ทำแบบนั้นผมก็คงไม่ได้มาเยี่ยมเค้า
“อ้าว ไอ้กร๊วกหลอกแม่แล้วไง” แล้วเราก็คุยซัพเพเหระไปเรื่อยๆจนเข้านอนครับ
นอนไม่หลับครับผม ทั้งคืนเลย เพราะผมต้องการจะออกจากที่นี้รอบแรกเพื่อที่จะไปเจอกับเค้าครับพอลุกจากที่นอนเสร็จ แม่เค้าก้ให้ผมกินข้าวกินปลา กว่าจะได้ออกจากบ้านเค้าก็เกือบ10-11โมงนั้นแหละ
แล้วผมก็กลับรถทัวร์ตอนนั้นมาถึง กทม ประมาณ 3-4 โมงได้ครับ
ดีใจมาก รีบหาตู้โทรศัพท์ โทรหาเค้าเลย
: P! |# M% H5 l8 t“เฮ้ย ไอ้กร๊วก เนี่ยเราขอแม่ออกมาเจอนาย 2 วันเนี่ยวันนี้เราขอค้างที่หอนายด้วยนะ เดี๋ยวแม่เราสงสัย”
แต่คำตอบที่ได้จากปลายสาย คือ ไม่ได้ มึงมีบ้านอยู่ที่กทมมึงก็ไปนอนบ้านมึงดิ
5 S& _! ?" \# J! `7 jเป็นเพื่อนๆจะทำอย่างไร ครับ กลับบ้านตอนนี้โดนแม่ถามอย่างละเอียดแน่ว่าไปไหนมา อย่างไร แล้วเรื่องที่ผมโกหก มันก็ถูกจับได้แล้วผมก็จะขาดความไว้เนื้อเชื่อใจจากแม่ผมไปเลย จะผ่านคืนนี้ไปได้ยังไงน่า
0 @  Q- j7 }3 Q% Aเป็นพวกคุณจะทำอย่างไรดีครับโดนบอกว่าไม่ให้นอน แถมไล่กลับบ้านอีก ทั้งที่เราได้บอกเหตุผลไปนะครับว่าทำไมผมถึงไม่สามารถกลับบ้านได้
16.00 น.
“เฮ้ย เราไปนอนด้วยได้ไหมอะ คืนนี้” ผมถาม
“ไม่ได้” ไอ้กร๊วกรีบสวนมาเลยท่าทางจะไม่พอใจเสียด้วยซิ
“ก็เราบอกแม่เราไปแล้วไงว่า เราจะอยู่กับเพื่อนอีกวัน 2 วันแล้วค่อยกลับ” ผมขอร้องมันอีกครั้ง
“ยังไงก็ไม่ได้”  ไอ้กร๊วกมันก็ยังตอบเหมือนเดิม
ไอ้บ้าเอ๋ย เนี่ยกูห่วงมึงขนาดนี้มันยังไม่เห็นใจกูเลยเหรอว่ะผมก็ไม่รู้ทำยังไงอะครับ ก็เดินเล่นแถวอนุเสาวรีย์ชัยฯ
18.00
“เฮ้ย ขอเรานอนเถอะ คืนเดียวเอง พรุ่งนี้ เช้าเราจะรีบกลับบ้านเลย”ผมพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด
“ไม่ได้ บอกว่าให้กลับบ้านไป บ้านมึงอยู่ กทม.ก็กลับบ้านนอนดิ”คำตอบของมันยังคงเหมือนเดิม
“ก็บอกแล้วไงว่า เรากลับบ้านไม่ได้ ถ้าเรากลับแล้วเป็นไงก็น่าจะรู้นี้น่า” ผมพยายามอ้อนวอนสุดชีวิต
และคำตอบที่ได้ก็คือ “ยังไงๆก็ไม่ได้”
3 k# u7 [5 P' K$ v) jเฮ้อ กูทำกรรมอะไรว่ะกูถึง ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้เนี่ย ครับ เหมือนเดิมครับ เดินเล่นที่อนุสาวรีย์ชัยฯ  ดูวิวข้างทางก็ได้ว่ะ ดูหนังสือที่ดอกหญ้าก็ได้ว่ะ เดี๋ยวค่อยโทรหามันใหม่เผื่อมันอารมณ์ดีขึ้น(ถึงตอนนี้ ทุกคนคงเห็นว่าผมโง่น่าดูเลยเนอะผมมานั่งนึกย้อนไป ผมก็ยังว่าตัวเอง ทำไมโง่จังว่ะ )
' T' B1 C- U% R' K1 K5 ^% z# c 22.00
; ]5 d! g+ a, q3 E/ f; Y6 d. B# s: u“เฮ้ย ขอเราไปนอนด้วยนะ มันดึกมากแล้ว คนที่บ้านเรานอนหมดแล้ว”ผมขอร้องมันอีกครั้ง หน้าด้านฉิบหายเลยกู
“ก็บอกแล้วไงว่า อย่างไงก็ไม่ได้ๆก็ไม่ได้ซิ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง”คำตอบของมันยังเหมือนเดิม
6 C* F0 Z! H5 d! m1 \0 w“ก็เราบอกแล้วไง ทำไมถึงกลับบ้านไม่ได้” ผมบอกเหตุผลให้มันฟังตกลงกูโง่หรือว่ามันบื่อว่ะเนี่ย
5 a( p. s/ \. n2 V( B; y' v0 a4 \ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด .............. มันวางสายไปเลยครับ
ทำไงดีว่ะ กู เอาว่ะ เดี๋ยวเที่ยงคืนโทรหามันใหม่ ก็ได้ ตอนนั้นผมนั่งอยู่ป้ายรถเมล์ หิวนะครับแต่ก็กินข้าวไม่ลงมันทั้งเหนื่อย ทั้งห่วง มันอะครับ
7 @( X$ p  Z" S% N; ^; M   24.00 ................
   “เฮ้ย มันเที่ยงคืนแล้ว ตอนนี้เราอยู่อนุเสาวรีย์เลย เรากลับบ้านไม่ได้ ขอเรานอนคืนหนึ่งละกัน แล้วจะรีบกลับ”ผมขอร้องมันเป็นครั้งสุดท้าย กะว่า ถ้ามันไม่ให้นอนผมก็จะรอถึงเช้าแล้วค่อยกลับ
   “เฮ้อ......ก็ได้ แต่ตื่นเช้าขึ้นมา รีบๆกลับบ้าน”คำตอบของมัน คราวนี้ดูเข้าท่าหน่อย
   “ขอบคุณมาก” ดีใจยังกับถูกหวยรางวัลที่1 ผมรีบเดินไปหาเค้าที่หอของเค้าเลย ถ้าเหาะไปได้ผมคงเหาะไปหาแล้ว พอผมไปถึงเท่าไรละครับ
“เอ้า รีบอาบน้ำ แปรงฟันซะ แล้วรีบนอน พรุ่งนี้จะได้รีบกลับ”ไอ้กร๊วกมันบอกผมก่อนที่มันจะล้มตัวลงนอน
% z0 k- c* ^/ d; H& s7 C“อะไรว่ะ มึงจะให้กูถามข่าวคราวของมึงหน่อยไม่ได้เลยเหรอว่ะ”ผมโมโหครับ เลยโพล่งออกไปอย่างนั้น
7 J* ~- Z7 N# t“กูง่วง” สั้นๆง่ายๆได้ใจความ
4 x& E  w9 e" ]! T, T9 ^6 e0 c& Kผมก็ไม่รู้ว่า จะทำอย่างไงดีอะครับ อาบน้ำ แปรงฟันแล้วก็นอนตามที่เค้าบอก หลังจากทำธุระเสร็จ ผมก็กลับมานอน แต่ประทานโทษครับเค้านอนหันหลังให้ผม ไม่พูดไม่จา เงียบ ดูๆแล้ว เค้าคงอยากให้ถึงเช้าเร็วกลับกันกับผมนะ อยากให้ราตรีนี้ยาวนานเท่าที่ยาวนานได้
: e( @% f% x* P& ]9 Y   06.00 น
                “เอ้าเช้าแล้ว รีบไปอาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว จะได้กลับบ้านกลับช่องซักที” ไอ้กร๊วกมันปลุกผมแต่เช้าเลยครับ
, ?- _. |& J: g$ x4 E   “เฮ้ย อีกเดี๋ยวไม่ได้หรือ ยังเช้าอยู่เลย”ผมตอบมันไป เพราะยังง่วงอยู่เลย
   “ไม่ได้ ไหนบอกว่า เช้าจะรีบกลับ”
   “ไม่มีคำว่า แต่......... ไปไปจัดการเรื่องของตัวเองซะ”
) D' ^0 {* {5 o+ {0 o. ~, t; L( R   “เออ ไปก็ไป”
   “รีบๆด้วยละ จะได้รีบกลับซะที”
" n9 n$ }6 ?- D: L8 e   07.00 น.
   “เดี๋ยวเราจะกลับแล้ว”
   “เออ ทำไมช้าจังว่ะ รีบๆกลับไปเลย”
   อืม......
) z; W/ K8 Z7 j$ ~3 z- k1 h5 \ผมโดนไล่ออกจากหอของเค้าครับ ขืนอยู่ต่อ ผมคงหน้าด้านเนอะ  
* Z) x* `* o% f+ O  gครับ กลับก็กลับ ผมนั่งกินข้าว เดินเล่นซักพัก แล้วค่อยกลับระหว่างนี้ผมก็นั่งคิดนะครับ ว่าผมจะอย่างไรต่อดีหลังจากที่กลับบ้านแล้วผมคิดอะไรอย่างหนึ่งได้ (ลองเดาเล่นๆนะครับ ว่าผมคิดอะไรอยู่)
“แม่..........ผมกลับมาแล้ว”
0 M+ s! u) @0 d* N   “เพื่อนเป็นไงบ้างล่ะ ดีขึ้นไหม”
   “ก็ดีครับ ทำใจได้มากขึ้นแล้ว” ผมโกหกอีกแล้ว ผมต้องตกนรกอีกแล้วหรือเนี่ย เพราะในชีวิตนี้สิ่งที่ผมเกลียอดอยู่อย่างหนึ่ง ก็คือ การโกหกครับ
  b/ v8 f* C) R. V  i   “แล้วจะไปไหนเนี่ย”
   “จะไปไหว้หลวงปู่.................ที่วัด..................”
   “ไหว้เรื่องเรียนครับแม่”
# r- l1 E" ]: Z# q9 i   “รีบไปรีบมาละ”
3 V) F. F$ N$ V4 ?: g$ Kผมรีบเลยครับ ไปไหว้แล้วบนเอาไว้อะครับ ผมบนว่า
- y. K  N! ]; G0 p   หลวงปู่......ครับขอให้หมอวินิจฉัยโรคของไอ้กร๊วกผิด ถ้าหมอวินิจฉัยโรคผิดผมจะพาเจ้ากร๊วกมาไหว้พร้อมพวงมาลัยมาถวายท่านนะครับ
- K+ Q. f+ v4 d4 J* Hผมก็พยายามแวะมาเยี่ยมเยี่ยนเค้า ไม่อยากให้เค้าคิดมาก กินข้าวด้วยกลับบ้านพร้อมกัน
เรื่อยมา
เรื่อยมา
เรื่อยมา……………………..
  A3 `3 T- j) `% \* h! \จนกระทั่ง ผมก็มีอะไรกับเค้าครับ นั้นแหละครับคือความคิดพิเรนทร์ของผม ผมกะว่า ถ้าเค้าเป็นเอดส์จริงๆ ผมก็เป็นด้วยผมคิดอย่างนั้นจริงๆนะ (อยากให้เค้ารู้ว่า ถ้าเค้าเป็นอะไรไปผมคนนี้แหละที่จะตามไปด้วยติดๆ)  
7 j5 f5 F5 e3 Z, @3 T   ตอนนั้น ผมก็หาข้อมูลไปเรื่องโรคเอดส์ไปตรวจเลือดอะครับทุกๆ 3 เดือน แล้วก็ทำโปรเจคเพราะผมเรียนอยู่ ปี 4 แล้วนี้ ต้องจบเอาใบปริญญามาให้แม่เหนื่อยมากเลยนะครับ
   ผลการเลือด ครั้งที่ 1 ไม่พบ
% O5 {2 Z1 V. T" T5 F  o: P0 x- n   โอโฮ โคตรดีใจเลยครับ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ช่วงนั้นก็ยังอยู่กับเค้า ทำโปรเจค กินข้าว ดูแลอาหารการกินของเค้ามันก็ยังเปรยๆกับผมนะว่า รำคาญ เน้นนะครับ มันว่า น่ารำคาญ ที่ผมเกาะติดมันขนาดนี้เคยคุยกับผมว่า ทำไมผมไม่ไปจากเค้าซักที เพราะว่าเค้าไม่สามารถจากผมได้พวกคุณเข้าใจความหมายเค้าไหมครับ
   เค้าหมายความว่า เค้าไปจากผม ผมก็ยังตามเค้าไปทำไมผมไม่ไปจากเค้าซักที    งงไหมฮะ
& ?3 T$ d" j, K" `. X3 M   กูเจ็บอีกแล้ว เอ้าไม่เป็นไร ก็กูรักเค้านี้แค่นี้เอง สงสัยเค้ากังวัลเรื่องที่ตัวเองเป็นเอดส์ เลยพาลด่าเราแน้ยังมองโกในแง่ดีอีกกู
   3 เดือนต่อมา ผลการตวจเลือด ครั้งที่ 2 ไม่พบ แอบลุ้นอะครับ อีกคั้งเดียวเท่านั้น ผมก็จะรู้ว่าเค้าเป็นหรือไม่เป็น
   “เฮ้ย เราไปตรวจเลือดมาแล้วนะ เป็นแนกกาทีฟ”ผมพูดขณะตอนที่ผมอยู่ที่หอของไอ้กร๊วก
& L4 h9 Z! a8 Y1 d& e- w7 H4 n   “เหรอ แล้วมันจะเจอได้ไงอะ ก็กูไม่ได้เป็นเอดส์อะ”มันตอบหน้าตาเฉย
3 y& E! ]! J" B/ C7 I/ e   จุกไหมครับท่าน ทั้งดีใจ ทั้งงง อะครับผมดีใจมากเลยนะ ตอนนั้นที่มันบอกผมว่าไม่เป็นเอดส์ คนที่ผมรักไม่เป็นอะไรแล้วผมเผลอกระโดดกอดมันแน่นเลย
; e8 v& i! I  T/ G% H6 a   “จริงดิ แล้วทำไมถึงหลอกเราอะ” ผมถามมันถึงสาเหตุที่มันหลอกผม
" ?3 T2 ~. v$ w3 k; ]   “อ๋อ เราอยากลองใจเจ้า ก.”มันก็ตอบหน้าตาเฉยอีก
   “แล้วลองใจเค้าทำไม”ผมถามมันเพราะผมอยากรู้จริงๆ
7 U. q; T# N2 w2 A% @   “ก็กูชอบเค้าอะ”มันตอบพร้อมแววตาที่จริงจัง ว่าสิ่งที่เค้าพูดเนี่ย เรื่องจริงนะ
เป็นไงครับ จุกครั้งที่ 2 เหมือนฟ้าผ่ากลางกบาลกูตอนกลางวันเลย อะ ไม่เป็นไร มันคงหน้ามืดตามั่วซักพักเดี๋ยวมันก็คงกลับมารักกูเหมือนเดิมนั้นแหละ
   “เออ ไอ้กร๊วก เราไปบนให้นายมาอะ” ผมรีบเปลี่ยนเรื่องคุยเลย
   “บนว่าอะไร” คราวนี้มันถามผมพร้อมปนเงื่อนที่สงสัยบนหน้าของมัน
“เราบนว่า ถ้านายไม่เป็นเอดส์เนี่ยเราจะพานายไปไหว้หลวงปู่.........ที่ซ.บ้านเราพร้อมพวงมาลัยมาถวายท่าน”ผมตอบพร้อมรอคำตอบจากมันว่าจะว่างวันไหน
   และคำตอบของมันก็คือ
“มึงทำบ้าๆอะไรเนี่ย มึงไปแก้บนให้กูเลยนะ บนกับผีบ้าผีบออะไรไม่รู้ถ้าเป็นเสด็จพ่อ ร.5 ก็จะไปหรอก เนี่ย ทำให้กูลำบากไปแก้บนให้กูเลย รีบๆด้วย”
   “ก็แค่ไปไหว้ท่าน”ผมยังสงสัยว่ามันลำบากตรงไหนว่ะเนี่ย
   “ก็กูไม่ไป จะทำไม” มันยังคงยืนยันคำเดิม
“เออ เดี๋ยวกูไปแก้บนให้ กูผิดอีกหรือว่ะเนี่ย” ผมตอบเลยด้วยสีหน้าที่เซ็งสุดชีวิต
   “เออ อีกเรื่อง เพราะมึงเลยทำให้กูลำบาก”มันพูดขึ้นมาพร้อมจ้องหน้าผมเพื่อขอคำตอบกับคำถามที่มันกำลังจะถาม
   “เรื่องอะไรอีกละ” ผมถามไปเพราะว่าผมนึกไม่ออกจริงๆครับ ว่าผมไปทำให้มันเดือดร้อนตอนไหน
  n  p! r8 C: z8 }% g  j   “ก็ตอนที่กลับไปหากูที่...............แล้วกูไม่อยู่มึงจำได้ไหม”มันเริ่มรำพึงรำพันแล้วครับ
% ]( y! u0 T% r8 H) O( X   “อ๋อ จำได้ ไหมหรือกูยังเหมามอไซด์รับจ้างไปบ้านกร๊วกตั้ง 160 เนอะ จำได้”น้ำเสียงใสแจ๋ว
8 Y& j9 ]& X: D* p6 D+ a   “มึงทำให้กูขอเงินแม่กูได้น้อยลง เพราะมึงเลยมึงดันไปบอกว่าที่มหาลัยไม่มีกิจกรรม แม่กูเลยไม่ได้ให้ตังค์กูเพิ่มเลยแล้วอีกอย่างนะไอ้เงิน 160 บาทเนี่ย เสียดายไหมเอามาซื้อพิซซ่ากินดีกว่า” มันพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกเลยว่ามันโกรธผมจริง
: }! K1 d# N- l; d) }เฮ้ย กูผิดอีกหรือเนี่ย  ผมทนไม่ได้เลยตอบกลับว่า
. N( m$ l6 }$ y9 o! V1 K   “เฮ้ย มันเป็นความผิดของกูเหรอว่ะ ที่แม่มึงให้เงินมึงน้อยลงนะ”
   “เอ้า ถามมึงไม่บอกแม่กูว่าที่มหาลัยไม่มีกิจกรรม กูก็คงจะขอเงินแม่กูด็เยอะขึ้นอยู่หรอก” เป็นไงครับ คนอ่านกับคำตอบที่มันให้กับผม มันพูดถูกนะถ้าผมไม่บอกแม่ของมัน มันคงจะได้เงินเยอะขึ้น
จุกอีกแล้วครับ เฉพาะวันนี้ ผมจุกไปกี่ครั้งเนี่ย  
   ยังครับ..........................ยังไม่จบครับวิบากกรรมของผมยังไม่จบแค่นี้
   ผมยังโดนมากกว่านี้ เดี๋ยวมาต่อคราวหน้านะครับ
" m$ `% Q4 p8 U: u+ Q) Wและก็มาถึงวันที่ผมจะต้องพรีเซนต์ ผมคิดว่า ผมเตรียมมาดีแล้วนะแต่ก็อย่างที่บอกผมเกลียดชีวะ มันเลยดูไม่ดีเลยนะครับในสายตาอาจารย์จนอาจารย์เค้าเปรยๆกับผมว่า
   “คุณเนี่ย ไม่มีการเตรียมตัวเลยนะครับเนื้อหาไม่แน่น ไม่รู้เรื่องเลย”
. @, f: D! O" P/ s: u3 x4 t   “ครับ” หน้าแหกหมอไม่รับเย็บเลยกูว่ากูเตรียมตัวมาดีแล้วนะเนี่ย
พอผมกลับมาที่นั่งเท่านั้นละครับ เจ้ากร๊วกหันหน้ามาผมแล้วพูดว่า
   “กูเห็นด้วยกับอาจารย์ที่ว่ามึงพูดไม่รู้เรื่องอีกอย่างถ้ากูรู้ว่ามึงโง่ขนาดนี้ กูไม่ให้มึงมาเรียนสาขานี้หรอก” มันตอบพร้อมสายตาที่ดู
; p/ L& G0 U8 B1 X+ i  Y; D( y  v   จุกครับ คือ ถ้าเป็นคนอื่นเค้าพูดเนี่ยผมจะไม่ว่าอะไรเลยนะ เพราะผมถือว่าเค้าไม่รู้ แต่นี้เป็นมันอะครับ
9 o4 A/ V& ^: s: n% H  Zรู้ทั้งรู้ที่ผมเลือกเรียนสาขานี้ ทั้งที่ไม่ใช่ตัวผมเอง เพราะเค้าแล้วเค้าก็เป็นคนบอกเองด้วยว่า เรียนสาขานี้เถอะ พูดไม่ออกครับ
( p+ s/ C' P4 }   พวกคุณเคยร้องไห้ไหมครับ ร้องไห้ในใจเจ็บจังเลยครับ เจ็บมากๆเลย
   ครับ การพรีเซนต์ครั้งนั้นผมได้น้อยที่สุดอีกแล้ว จริงๆผมน่าจะชินแล้วนะ  เพราะว่าผมได้เกรดน้อยที่สุดในสาขาอยู่แล้ว แต่แล้ววิบากกรรมของผมยังไม่จบแค่นี้ครับ
. B" o+ h& [$ L   ในเย็นวันนั้นเอง ผมก็รอเค้านะครับ ที่ห้องแลปเจออาจารย์ประจำโปรเจคของเจ้ากร๊วกมัน
   “สวัสดีครับ อาจารย์.....”ผมพนมมือไหว้พร้อมทักทายไปด้วย
   จู่ๆอาจารย์ก็รีบดึงผมเข้าไปให้ห้องของเค้าแล้วท่านก็ถามผมว่า
; h$ O" S$ X! b1 ?   “คุณใช่ไหมชื่อ มังกร” ท่านถามด้วยสีหน้ากังวล
9 b. e' ^# S0 ?, j   “ครับ อาจารย์” ผมตอบกลับไปด้วยสีหน้าก็ไม่ต่างจากท่านก็อยู่ที่นี้มาเกือบ 4 ปีแล้ว ทำไมจู่ๆถามกูว่ะว่ากูชื่ออะไร
   “อาจารย์...........เค้าจะไม่ให้คุณจบนะเพราะเรื่องของเกรดที่เรียน ตอนนี้ อาจารย์เค้าสั่งงานอะไรก็รีบทำ ทำให้ดีด้วยแล้วรีบไปส่งซะ ไม่งั้น คุณได้เรียนพร้อมรุ่นน้องแน่”อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงที่ห่วงใยผมเหลือเกินขอบคุณอาจารย์มากนะครับ
   “ ครับ” ผมรับปากเพราะผมก็ไม่สามารถที่จบ 5 ปีได้ผมต้องรีบจบออกมาช่วยแม่ผมหาเงินมาส่งเสียน้องของผมเรียนต่อ
   “เฮ้ย ไอ้กร๊วก อาจารย์.........เค้าบอกว่าเราอาจจะต้องจบ 5 ปีอะ” ผมถามเค้าเพื่อเค้าอาจจะให้ทางออกอะไรที่ดีๆกับผม
8 b; ], x6 o1 W) y+ ^& T/ }   แต่ปล่าวเลย
   “ 5 ปีก็ 5 ปีดิ” คำตอบมันให้กำลังใจผมมากเลย
   “ แล้วอีกอย่างถ้ากูเป็นเจ้าของบริษัทกูก็ไม่รับมึงเข้าทำงานหรอก เพราะเกรดมึงห่วยขนาดนี้ใครเค้าจะรับ” เป็นกำลังใจเพิ่มเติมที่ผมได้จากกร๊วกอีกเช่นกัน
และตอนนี้เองที่ผมคงจะตาสว่างแล้วมั่ง ผมก็เลยตั้งหน้าตั้งตาทำงานตามที่อาจารย์สั่ง ไปซ่อมตามที่อาจารย์ ทำรายงานตามที่อาจารย์สั่งเพราะผมมีคนข้างหลังที่รอผมอยู่ ไม่ว่าจะน้องๆแล้วก็แม่ของผม อีกผมจะให้ชีวิตของคนๆหนึ่งที่รู้จักกันแค่ 4 ปีมาทำลายชีวิตของผมไม่ได้อีกแล้วอีกอย่างถึงแม้ผมอยากจะย้ายสาขากลับไปเรียนภาคคณิตศาสตร์ผมมาไกลกว่าที่จะไปเริ่มต้นกับมันอีกครั้ง
, Y; Z* H) q4 a* L3 t: g9 C   ความพยายามครั้งนั้นผมได้กำลังใจจากเพื่อนๆที่อยู่ pirch ไม่เคยได้รับจากเจ้ากร๊วกเลยพับผ่าซิ
  “O.K. ผมให้คุณผ่านนะ” อาจารย์.............บอกผมด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าเออมึงรีบๆหายจากกูซะ เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจไม่ให้มึงจบขึ้นมา  รีบไปเลยไป
+ N( ]/ ~! P8 x& Y( N) P    “ขอบคุณครับ อาจารย์” เหมือนรับรู้ถึงความรู้สึกที่อาจารย์ที่จ้องมาทางผม
) C/ }) o% r! S. h. I% i. f   ผมออกจากห้องนั้นด้วยความโล่งอก ทำไมน่าการที่เราเรียนอะไรที่มันไม่ใช่ตัวเราเองเนี่ย 4 ปีเอง ทำไมมันนานแหมนี้เนี่ยที่เหลือ ตอนนี้ก็คือเตรียมรับปริญญาอย่างเดียว ลืมบอกครับ ผมจบตอนซัมเมอร์แล้วที่บ้านผมก็ไม่มีใครรู้เลยว่า ผมได้เหรดเท่าไร อีกอย่างไม่อยากให้เค้ารู้ด้วยอะครับ เพราะเค้าเคยห้ามแล้ว
อย่า อย่า แล้วก็อย่า เรียนสาขานี้
) i) K/ B7 J; O- \กูก็เสือกดื้อ เอาอารมณ์มาเหนือเหตุผล แล้วเป็นไง เฮ้อ
ช่างมันเถอะ มันจบแล้วนี้หว่า คิดอะไรเพลินๆอยู่มาเจอคนที่ไม่อยากเจอเลย
“เออ ไอ้กร๊วก อาจารย์ เค้าให้เราผ่านละเราจบแล้วก็รับปริญญาพร้อมนายเลย” ผมบอกกะว่าให้มันบอกเออเก่งเนอะ ดีใจด้วยนะ อะไรทำนองนี้
แต่คำพูดที่หลุดออกจากปากของมันก็คือ
“เอ้าเหรอ มึงจบด้วยเหรอ” กำลังใจที่ผมได้รับจากมันอีกแล้วแล้วผมก็ไปกินข้าวกับมัน คิดว่า มื้อนี้คงจะเป็นมื้อสุดท้ายที่ผมคงได้กินข้าวกับเจ้ากร๊วก
แล้วก็วันที่แม่ผม หรือแม้กระทั่งตัวผมเองก็ดีใจ ผมทำได้แล้วครับทั้งที่เหมือนอยู่ในนรกมา 4 ปี ผมผ่านมันมาได้แล้วครับอยากตะโกนให้ก้องฟ้าว่า ผมจบแล้วโว้ย
   เหตุการณ์ต่อจากนี้ไปก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรแม่ของไอ้เจ้ากร๊วก ให้เจ้ากร๊วกตามผมไปถ่ายรูปด้วย ครับ ผมก็ไปนะแล้วมันก็เป็นรูปรับปริญญาสุดท้ายที่ผมได้ถ่ายกับมัน
+ w* c# {6 a# j; R& R) u“ขอสายคุณมังกรค่ะ” เสียงใครก็ไม่รู้ไม่คุ้นเอาเสียเลย
   “ครับ เรียนสายครับ” ใครว่ะอยากรู้จริงๆ เพื่อนกูคนไหนว่ะเนี่ย พูดเพราะฉิบหาย
   “เออ ถ้าเราจะนัดคุณเข้ามากรอกใบสมัครพร้อมทั้งทำแบบทดสอบเพื่อเข้าทำงานค่ะ ไม่ทราบว่า วันพฤหัสนี้ สะดวกหรือปล่าวค่ะ”
   “สะดวกครับ” มึงจะให้กูไปตอนนี้กูยังไปให้ได้เลย
% b; \  E  k- ~9 D$ Y   “แล้วเจอกันนะค่ะ” เสียงใสแจ๋ว
* T+ W9 _$ p! A% E8 p, W   วันนี้ที่รอคอย วันพฤหัสมาถึงแล้ว
+ ~. C% J% a3 s2 h' p  _! x& l( h! r   “คุณมังกรใช่ไหมค่ะ” ฝ่ายบุคคลถามผมพร้อมเตรียมใบสมัครมาให้ผมกรอก
# ~! ]7 t, P) O   “ใช่ครับ” ผมรับคำเป็นงานแรกเลยนะเนี่ย ที่เค้าให้ผมกรอกเป็นกิจจะลักษณะขนาดนี้
   “เดี๋ยวทำแบบทดสอบก่อนนะค่ะ แล้วตอนบ่ายเข้ามาคุยกับพี่”ฝ่ายบุคคลพูดทั้งยื่นทั้งใบสมัครและก็แบบทดสอบ
   “ครับ” ผมรับคำสีหน้าแสดงออกว่าอยากได้งานมาก
  ~# q  k; u1 G3 H! R* ^“แล้วตอนบ่ายรบกวนมารับฟังผลการทดสอบด้วยนะค่ะ”
“ครับ” ผมตอบขณะที่ผมยังกรอกรายละเอียดข้อมูลของผมลงในใบสมัคร
! b: e/ f7 A+ m, {อ๊อด เสียงพักเที่ยงของบริษัทที่ผมไปสมัคร ดังโคตรน่ากลัวเลยผมทานข้าว แล้วถือโอกาสสำรวจบริษัทที่ผมสมัครเป็นบริษัทที่ผลิตสีที่ใช้ในสิ่งพิมพ์ทั้งหลายอะครับ
   13.00 น.
“ผลการสอบของคุณโอเคนะค่ะ วันจันทร์คุณมาทำงานได้เลย เริ่มงาน8.00 โมงเช้า เลิก 5 โมงเย็น ทำงานวันจันทร์ถึงวันเสาร์นะค่ะมีอะไรจะถามอะไรอีกไหมค่ะ” เจ้าหล่อนตอบได้เสียงราบเรียบจัง
9 r, I8 W& K. X' I+ @9 ~   “ผมจะได้เงินเดือนเท่าไรครับ” ผมถามตามที่เค้าเรียกร้อง
/ _- j4 j5 ^9 ^. ]+ z   “6 พันบาทค่ะ” ตอบได้เสียงราบเรียบอีกแล้ว
8 X, j3 v! o2 q$ R$ ?. Gอะไรว่ะ เรียนมาซะสูงได้เงินเดือนเท่านี้เองเหรอว่ะ เอ้าๆก็เอาดีกว่าไม่มีงาน
“โอเคครับ” ผมตอบ เพราะอยากจะรีบออกจากบริษัท เพื่อที่จะโทรศัพท์ไปบอกแม่ว่า ผมได้งานแล้ว แม่ผมคงดีใจนะ (คิดว่างั้นนะ)
“แม่ ผมได้งานแล้ว เดี๋ยววันพรุ่งนี้ วันเสาร์ ผมขอไปซื้อกระเป๋านะเอาไว้ใส่เอกสงเอกสาร ไว้ทำงานนะ” บ้าเห่อฉิบหายเลยตู
“เอาซิ” แม่ตอบ ท่าทางแม่จะดีใจกว่าผมอีกนะเนี่ย
คืนนั้นเอง ก็เกิดเหตุการณ์ที่มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผม
กริ๊ง............
กริ๊ง......................
8 K3 Z/ g/ _; q- }8 Yกริ๊ง.........................
“สวัสดีครับ”
แล้วเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับผมมันก็ดันเจือกเกิดขึ้นกับผม
“สวัสดี” เสียงสะอื้นไห้ร่ำไห้ออกมาจากสาย
“ครับ” พวกคุณเดาถูกแล้วครับเจ้ากร๊วกโทรมาหาผม
! A, y& d. V% ?( b- D$ y5 }“มีอะไรหรือปล่าว” ผมถามตามารยาทครับใจอยากจะวางสายทิ้ง แต่แม่ผมอยู่ ผมไม่อยากให้แม่ผมรู้
“ฮือ............. เรารู้แล้ว ว่ามังกรรักเรามากไม่มีใครรักเราเท่ามังกรอีกแล้ว” เสียงสะอื้นไห้ดังกล่าวเดิมอีก
0 y) s5 c. D& V5 _“อืม” แล้วมาบอกกูทำไมว่ะเนี่ย
“นาย ก.เค้าไม่รักเราเลยอะ” เจ้ากร๊วกมันตอบเสียงร้องไห้ยังดังอยู่
แล้วเกี่ยวอะไรกูว่ะเนี่ย จริงๆแล้ว รายละเอียดมีมากกว่านี้นะครับผมยังห่วงใยมันอยู่ สงสัยตัวเองเหมือนกันว่า ตอนนั้นจะทำแบบนั้น ทำไม ตรงส่วนนี้ผมไม่ขอเล่าละกัน
& S/ Q0 @% w2 C1 W" T& z( L  S' }“เออ โอเค พรุ่งนี้ เราจะไปซื้อกระเป๋า ซื้อเสร็จเดี๋ยวแวะเข้าไปหาละกัน”
. j$ z. A5 ]4 ]8 i& pเฮ้อ........................คุณคิดเหมือนผมไหมครับว่ามันจะมาไม้ไหนเนี่ย
ไม่เป็นไร กูก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ากูจะโดนอะไรอีก.................
    กริ๊ง กร๊อง
+ E9 Q2 |/ G# x# ], s0 R& Nพร้อมเสียงเปิดประตูที่ห้องของมัน
หน้ามันซีด ขอบตาคล้ำด้วย สงสัยผ่านมาร้องไห้มาอย่างหนักเผลอๆจะไม่ได้นอนมาทั้งคืน
, `" |0 m2 {% G8 L3 [“เอ้า กระเป๋าเราสวยไหม” ผมพูดพร้อมอวดกระเป๋าใบใหม่ให้มันดู
“สวยดีนะ” มันตอบพร้อมจ้องหน้าผมเมื่อจะรอคำถามอะไรบางอย่างที่จะมัน
5 `- T. Y' Z8 M9 Q( Y“อืม...............แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างอะ” ตามสายตาที่มันเรียกร้อง
ยอมรับนะครับ ตอนนี้ผมสงสารมันอะครับ ทั้งๆที่ ยามผมไม่มีใครยามผมมีปัญหา มันกลับไม่เคยยืนอยู่เคียงข้างผมเลย
“ดีขึ้นแล้วละ” เจ้ากร๊วกมันตอบผมน้ำเสียงมันดูเศร้าลงไป เสียงไม่มีการบ่งบอกที่ความเย่อหยิ่งในอดีตที่มันทำกับผมเลย
  ทายต่อซิครับ เกิดอะไรขึ้นต่อไป
# d8 N/ n& g# o$ S1 Y$ xผมกอดมันครับ มันกอดผมแน่นเลย  เฮ้อสงสารมันจริงๆเลย ร้องไห้ด้วย(เจ้ากร๊วกนะครับ ไม่ใช่ผมที่ร้องไห้)
; b8 L; u/ R4 g& v  Y) u แล้ว .....แล้ว และแล้ว................ครับ
พวกคุณเดาถูก(มั่ง)ครับ ผมมีอะไรกับมันอีกแล้ว แววตาเศร้าสร้อยพร้อมประโยคที่มันพูดกับผม ที่ผมฟังแล้วอืม..........ทำให้ผมจะลองเปิดใจรับมันอีกครั้ง
“อย่าทิ้งเราไปนะ มังกร” มันพูดขณะกอดผม
“เราไม่เคยทิ้งกร๊วกเลยนะ มีแต่กร๊วกทิ้งเรา” ตอบให้มันรู้สำนึกซะบ้าง
เสียงร้องไห้ยังดังไม่ขาดสาย ดังออกมาจากคนที่เคยทำให้ผมเจ็บ
ครับ เรากอดกันอย่างนั้นจนกระทั่งบ่าย 2 ได้มั่ง
แล้วเราก็มาหาอะไรกินกันครับ ตอนนั้นความรู้สึกเหมือนข้าวมันปลามันเลย ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆนะ
“อร่อยไหม” เจ้ากร๊วกถามผมขณะข้าวเหนี่ยวเต็มปากมันเลย
“อร่อยดี” โรแมนติคมาก กินข้าวเหนี่ยวส้มตำไก่ย่าง ข้างทาง ขอคืนดีเนี่ยนะ
9 m" [+ L/ l8 o4 \5 h! c“เออ เราทำงานวันจันทร์ถึงเสาร์นะ เราจะมาเจอกร๊วกอีกทีวันอาทิตย์”ผมบอกมันด้วยความรู้สึกที่ว่าคนรักของผมกำลังจะกลับมา(จริงๆนะ)
“อืม....กินเสร็จแล้ว ไปเสียค่าเพจที่มาบุญครองด้วยเดี๋ยวร้านปิดอีก”
: R% ?4 m! z0 K“เออ เร็วๆแล้ว”
ผมก็เดินไปกับเค้านะ มีบางจังหวะที่ผมได้จับมือเค้าด้วย ดีจัง....
: X$ k6 Z* k2 I7 O  fผมอยากหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้จังเพราะหลังจากที่เจ้ากร๊วกมันเสียค่าเพจแล้ว ผมต้องกลับบ้านกว่าจะได้เจอมันอีกทีก็วันอาทิตย์แน่ะ
“เออ เจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะ แล้วเดี๋ยวเราไปหาโปรแกรมหนังดูกัน”
“ได้ ได้ รีบกลับเถอะ”
วันจันทร์วันเริ่มงานวันแรก กูก็คิดถึงมันเลยเหรอว่ะเนี่ย
วันอังคาร เหลืออีกตั้ง 6 วันแน่ะ
8 ]" \; F  x% E0 M: Dวันพุธ ผ่านมากลางอาทิตย์แล้ว
+ W+ V& }. e* Q5 j7 N5 \5 Jวันพฤหัสบดี กูจะดูหนังเรื่องอะไรดีว่ะ เอาเป็นว่าไปดูหน้าโรงดีกว่า
วันศุกร์ เหลืออีก 2 วันเอง ดีใจอิบอาย
วันเสาร์แล้ว พรุ่งนี้ จะได้เจอมันแล้ว
พวกคุณอ่านเรื่องราวตอนนี้ของผมดูนะ ดูดิผมยังห่วงมันแล้วก็ยังรักมันอยู่นะ
$ [; L( ^* z4 k. x4 B* Kแต่............................
) V+ p& q/ m' Y4 c. t/ fวันอาทิตย์
3 X3 l! S- C  M1 K# |1 wก๊อก ก๊อก
เปิดประตูพร้อมกับหน้าของเจ้ากร๊วก บอกไม่ถูกครับว่าหน้าตอนนั้นเป็นอย่างไง
ผมคิดถึงมันมากอะครับ พอเข้าห้องมันเสร็จ ผมเข้ากอดมันเลยนะแต่มันปัดมือผมอะครับ จะหอมแก้มมัน มันก็เบือนหน้าหนี
“จริงอย่างที่เล็กพูด” เสียงของเจ้ากร๊วกดังขึ้นมาทำลายความเงียบ
ผมจำไม่ได้ว่า ชื่อเล็ก หรือเล้ง นะครับขอใช้ชื่อเล็กละกัน(เป็นเพื่อนที่เล่น pirch กับเจ้ากร๊วกมันผมไม่เคยหน้าของเค้าหรอก)
“พูดว่าอะไร” ผมถามมันด้วยสีหน้าอย่างรู้
( E2 k  |$ P& J) v“ชีวิตของเราอย่าให้มันน้ำเน่าเหมือนละครแล้วอีกอย่างรักแท้ไม่มีอยู่ในหมู่..... และอีกอย่าง รักคือการให้ไม่ใช่หรือ”มันย้อนถามผม
! h" a  X" z5 r' }ผมยังไม่ทันตอบอะไร มันก็พูดขึ้นมาว่า “เมื่อความรักคือการให้ก็ให้กูไปตามทางของกูซิ”
2 t+ J' w0 x  h6 Vครับ เสร็จคำพูดนั้น ผมแต่งตัวแล้วออกมาจากห้องเค้าเลยครับไม่มีน้ำตาที่ไหลออกมาจากตัวผมเลย มีแต่ความเจ็บปวด คิดอยู่ตลอดเวลาว่าทำไมเราถึงให้โอกาสเค้าขนาดนี้ ทั้งที่เค้าเห็นเราเป็นแค่ของตายเราไม่ใช่ของดีของเค้าซักหน่อย สัญญาครับ สัญญากับตัวเองแล้วว่า ต่อไปนี้ให้มันมาคุกเข่าขอร้อง อ้อนวอนขนาดไหน ผมจะไม่ใจอ่อน คืนดีกับมันอีกมันเป็นคนทำให้มีกำแพงที่เกิดขึ้นเองระหว่างผมกับเค้าเอง แล้วก็คิดว่ามันไม่สามารถทำลายมันลงได้ด้วย ลาขาดครับ กับคนพันธุ์แบบนี้
" Z8 s3 }( w6 ], ~3 o/ v



6 J+ f0 h; X' k( X( s, g

mm2013

ขอบคุณครับ

always402

ขอบคุณครับ

waroot2

ขอบคุณครับ

qqqqqppppp

เฮ้ออออ

Chan55

ขอบคุณ