|
ภายในห้องชมรมร้างที่ถูกปิดตาย แสงแดดรำไรลอดผ่านรอยแตกของหน้าต่างไม้ กลิ่นอับชื้นผสมกลิ่นคาวประหลาดอบอวลไปทั่ว ก้อง นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ มองดูผลงานชิ้นเอกของเขา วิน ประธานนักเรียนดีเด่นที่บัดนี้กางเกงเปียกโชกไปด้วยน้ำกามจนชุ่ม และ ผา กัปตันบาสที่อยู่ในกางเกง สีน้ำเงิน ขาสั้นรัดรูปจนกรงเหล็กที่เป้านูนเด่นออกมาอย่างน่าเกลียด
"วันนี้เราจะหา 'ของเล่น' ชิ้นใหม่กัน"
ก้องเอ่ยขึ้นพลางลูบไล้ ศิลาสีนิล ในมือ
"ไอ้เก่ง... นักเลงหลังห้องที่ชอบทำตัวกร่าง มึงไปล่อมันมาที่นี่"
วินเงยหน้าขึ้นจากง่ามเท้าของก้อง แววตาหยาดเยิ้มแดงก่ำ
"ได้ครับนายท่าน... มันยังไม่รู้หรอกว่าตอนนี้พวกผมกลายเป็นอะไรไปแล้ว ผมจะทำตัวปกติที่สุดเพื่อล่อมันมา"
วินจัดการจัดระเบียบเสื้อผ้า เช็ดหน้าเช็ดตาให้ดูเหมือนประธานนักเรียนคนเดิม แต่เขายังคงจงใจสวมกางเกงตัวเดิมที่เปียกโชกนั้นไว้ (โดยอ้างว่าทำน้ำหกใส่) เขาเดินไปที่หลังโรงเรียนจนเจอ เก่ง ที่กำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่กับกลุ่มเพื่อน
"เก่ง... มานี่หน่อยดิ มีเรื่องด่วนว่ะ"
วินเรียกด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึมแบบที่เคยทำ เก่งขมวดคิ้ว
"มีไรวะไอ้ประธาน? กูนึกว่ามึงจะมาจับกูเรื่องบุหรี่ซะอีก"
เก่งเดินตามวินออกมาห่างจากกลุ่มเพื่อน
"ไม่ใช่เรื่องนั้น... คือไอ้ผามันมีเรื่องชกต่อยกับเด็กต่างโรงเรียนในห้องชมรมร้างน่ะ ตอนนี้มันบาดเจ็บลุกไม่ขึ้น มันขอให้กูมาตามมึงไปช่วย มันกลัวว่าถ้าเรียกครูเรื่องจะใหญ่"
วินสร้างเรื่องโกหกอย่างแนบเนียน เก่งที่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนและไม่รู้เรื่องความผิดปกติที่เป้ากางเกงของวิน (เพราะวินใช้กระเป๋าบังไว้) ก็รีบพยักหน้า
"เหี้ยเอ๊ย! ไอ้ผาเนี่ยนะมีเรื่อง? เออๆ นำไปดิ เดี๋ยวกูไปช่วยมันเอง"
เก่งเดินตามวินมุ่งหน้าไปยังห้องชมรมร้างด้วยความรีบร้อน โดยไม่เอะใจเลยว่ากัปตันบาสเพื่อนรักของเขา กำลังหมอบรออยู่ในสภาพที่โดนล็อคควยคาชุดนักเรียนกางเกงสีน้ำเงิน ทันทีที่เก่งก้าวพ้นประตูห้องชมรมร้างเข้าไป เขาก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น แสงแดดรำไรส่องให้เห็น ผา กัปตันบาสเพื่อนรักของเขาที่ไม่ได้บาดเจ็บอย่างที่คิด แต่นอนหมอบราบอยู่กับพื้นห้องที่เขรอะไปด้วยฝุ่น ในชุดนักเรียนกางเกง สีน้ำเงิน ที่รั้งขึ้นสูงจนเห็นโคนขาหนา และที่เป้ากางเกงนั้นมี กรงเหล็ก นูนดันผ้าออกมาจนเสียรูปทรง
"เฮ้ย! ไอ้ผา! มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย แล้วที่เป้ามึง..."
ยังไม่ทันที่เก่งจะพูดจบ ก้องที่ซุ่มอยู่หลังประตูยื่นมือที่ถือ ศิลาสีนิล ออกมาตรงหน้าเก่ง แสงสีม่วงเข้มสว่างวาบจนดวงตาของเก่งเบิกโพลง ร่างของนักเลงขาโหดแข็งทื่อเหมือนโดนสาป
"มองมาที่หินนี่เก่ง... ปล่อยให้ความแข็งแกร่งของมึงมลายหายไป เหลือไว้แค่ความต้องการที่ต่ำตมที่สุด!"
ก้องคำรามสั่ง สติของเก่งเริ่มพังทลาย เสียงในหัวเขาขาวโพลนไปหมด ร่างกายที่เคยกำยำทรุดลงไปคุกเข่าพะงาบๆ แววตาที่เคยดุดันเริ่มหยาดเยิ้มแดงก่ำ ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อพลังงานสีม่วงไหลเข้าบดขยี้ต่อมความละอายจนหมดสิ้น
"วิน... ผา... จัดการ รับน้องซะ"
ก้องสั่งด้วยรอยยิ้มเหี้ยม วินที่กางเกงเปียกชุ่มโชกรีบพุ่งเข้าไปจิกหัวเก่งให้เงยหน้าขึ้น
"ไอ้เหี้ยเก่ง... มึงซ่านักใช่ไหม? มึงดมกลิ่นความร่านของกูนี่!"
วินถอดแมสที่อัดถุงเท้าเน่าของตัวเองออกแล้วยัดเข้าไปในปากเก่งจนมิดโคน เก่งส่งเสียงอู้อี้ในลำคอ แววตาเริ่มเคลิ้มไปกับกลิ่นอับชื้นที่วินจงใจมอมเมา ส่วนผาคลานเข้าไปจากด้านหลัง ใช้มือหยาบโลนกระชากกางเกงนักเรียนของเก่งลงจนกองที่ข้อเท้า เผยให้เห็นความเป็นชายที่แข็งขืนพุ่งโด่ตามแรงสะกดจิต
"ดูสิเก่ง... มึงมันก็ร่านไม่ต่างจากพวกกูหรอก... มาเป็นทาสของนายท่านก้องด้วยกันเถอะไอ้สัตว์!"
ก้องก้าวเข้ามาพลางใช้เท้าเหยียบลงบนอกของเก่งที่นอนพะงาบๆ
"จากนี้ไป... มึงจะไม่มีวันได้เป็นนักเลงอีก มึงจะเป็นแค่ถังขยะที่เอาไว้รองรับความโสโครกของกูและเพื่อนๆ มึงเท่านั้น!"
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ภายในห้องที่ปิดตาย เก่งถูกดัดแปลงร่างกายตามความพึงพอใจของก้อง รูหลังของนักเลงขาโหดถูกขยายด้วยเครื่องมือจนบานเบอะแดงก่ำจนเห็นเนื้อด้านในชัดเจน มันกว้างพอที่ก้องจะสามารถยัดเท้าลงไปได้ทั้งโคน
"ดูรูมึงสิเก่ง... บานเบอะเหมือนหมาโดนรุมเลยนะ"
ก้องหัวเราะร่าพลางสั่งให้วินกับผา 'ให้อาหาร' สมาชิกใหม่ วินและผาพากันถ่มน้ำลายที่ข้นคลักและเหนียวหนืดลงบนหน้าและในรูที่บานออกของเก่ง ก้องเดินเข้าไปยืนเหนือหน้าของเก่งพลางปลดกางเกงฉี่รดใส่ปากเก่งที่อ้าค้างอยู่
"กินเข้าไป! น้ำลายเพื่อนมึง เยี่ยวของกู... นี่คือสิ่งเดียวที่ทาสอย่างมึงมีสิทธิ์จะกิน!"
เก่งพุ่งเข้าเลียคราบเยี่ยวและน้ำลายบนพื้นอย่างกระหาย แววตาของเขาสิ้นสติโดยสมบูรณ์ เขากลายเป็นหมาโสโครกที่หลงรักในความอัปยศ
"อื้อออ... นายท่าน... เยี่ยวอร่อยครับ... ขอน้ำลายพี่วินเพิ่มอีก... ผมอยากได้น้ำลายพี่วินมาหล่อลื่นรูผมครับ!"
ก้องแสยะยิ้มพลางยัดเท้าที่สวมถุงเท้าขาวเน่าเหงื่อลงไปในรูหลังที่บานออกของเก่งจนสุดเท้า
"อ๊ากกกก!"
เก่งครางลั่นด้วยความเสียวซ่านถึงขีดสุด ร่างกายกระตุกเร้าขณะที่มือยังเอื้อมไปถูไถกรงเหล็กที่เป้ากางเกงสีน้ำเงินของผาอย่างยอมจำนน ตอนนี้เก่งกลายเป็นทาสคนที่ 3 ในสภาพที่รูบานถาวรและเสพติดสิ่งปฏิกูลเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศภายในห้องชมรมร้างตอนนี้วิปริตถึงขีดสุด กลิ่นคาวกามและกลิ่นปัสสาวะอบอวลไปทั่วห้อง เก่ง นักเลงขาโหดที่บัดนี้กลายเป็นเพียงก้อนเนื้อร่านกาม นอนหงายขาชี้ฟ้าอยู่ในสภาพที่รูหลังบานเบอะจากการถูกขยายจนแดงก่ำ ก้องนั่งมองผลงานด้วยความสะใจพลางออกคำสั่งเสียงเข้ม "วิน ผา... ไอ้เก่งมันยังดูไม่จืดพอ จัดการรุมสั่งสอนรูบานๆ ของมันให้จำจนตายสิว่าใครคือนาย!"
วินที่กางเกงเปียกชุ่มจนน้ำเงี่ยนทะลัก แสยะยิ้มพลางปลดกางเกงตัวเองออก เผยให้เห็นควยที่แข็งขืนพุ่งโด่แดงก่ำ
"ไอ้เก่ง... มึงดูนี่นะ น้ำลายกูที่มึงกินไปตะกี้ มันกำลังจะเข้าไปอยู่ในตัวมึงแล้ว!"
วินพุ่งเข้าหาเก่งพลางกดกระแทกควยของเขาลงไปในรูที่บานออกของเก่งอย่างแรง
"อ๊ากกกกกก!"
เก่งแหกปากร้องลั่น ร่างกายกระตุกเกร็งจนเส้นเลือดปูด แต่ความเสียวกระสันจากการสะกดจิตทำให้เขาสะบัดหน้าไปมาอย่างคลุ้มคลั่ง ผาไม่ยอมน้อยหน้า แม้ควยของเขาจะถูกขังอยู่ในกรงเหล็กจนแตกไม่ได้ แต่นั่นยิ่งทำให้ความเงี่ยนอัดอั้นของเขารุนแรงกว่าใคร ผาคลานเข้ามาประชิดหน้าเก่ง พลางใช้เป้ากางเกง สีน้ำเงิน ที่มีกรงเหล็กนูนๆ บดเบียดไปที่ใบหน้าของเก่ง
"เก่ง... มึงเลียกางเกงกูสิ! ดมความทรมานของกูเข้าไป!"
ผาใช้มือจิกหัวเก่งขึ้นมา แล้วจงใจฉี่รดใส่หน้าเก่งขณะที่วินกำลังกระแทกรูหลังอย่างเมามัน
"กินเยี่ยวกูเข้าไป! มึงต้องเปียกโชกไปทั้งตัวเหมือนพวกกู!"
เก่งโดนรุมเร้าจากทั้งหน้าและหลังจนสติสัมปชัญญะพังทลายโดยสมบูรณ์ ลิ้นของเขาแลบออกมาเลียคราบเยี่ยวและน้ำลายที่ไหลยืดลงมาตามคาง
"อื้อออ... นายท่าน... พี่วิน... พี่ผา... ผมร่านจังเลยครับ... รูผม... รูผมมันเสียวจนจะระเบิดแล้ว!"
ในที่สุด ร่างกายของเก่งก็รับความเสียวไม่ไหว เขาตัวกระตุกรัวๆ ก่อนที่ ปัสสาวะจะพุ่งกระจายออกมาจนเปียกโชกไปทั่วหน้าท้องและหน้าอก น้ำลายไหลยืดเป็นสายขาดสติ แววตาขาวโพลนล่องลอยไปในโลกแห่งกามารมณ์ที่บิดเบี้ยว เขากลายเป็น "อีร่าน" ที่มีสภาพย่ำแย่และต่ำตมยิ่งกว่าวินและผาเสียอีก ก้องเดินเข้ามาพลางใช้เท้าที่เปื้อนคราบน้ำถูไปที่หน้าของเก่ง
"ดูสิ... กองขยะตัวใหม่ของกูเน่าเฟะได้ที่เลยทีเดียว" ตอนนี้เก่งนอนจมกองเยี่ยวและน้ำลายในสภาพรูบานเบอะ สิ้นลายนักเลงโดยสิ้นเชิง
|