|
บทที่ 1 - การสัมภาษณ์ที่ล้มเหลว มอสเริ่มรวบรวมสติ ทำตัวปกติให้ได้มากสุดเหมือนตอนที่เขารับงานสอนเด็กและสมัยสหกิจแต่ที่เปลี่ยนไปคือภาพเด็กน้อยตรงหน้าที่ไม่มีเสื้อใส่ถึงแม้จะมอมแมมแต่ก็ยังเห็นหน้าตาน่ารักตามวัยที่หาได้ตามชนบทหัวนมสีน้ำตาลอ่อนตัดกับผิวสีดำแดงเหมือนเมาคลีที่ออกจากป่าแต่ดูจริงกว่าเพราะสิ่งที่หายไปใต้โต๊ะรับแขกนั้นที่ไม่มีสิ่งใดปกปิดแน่นอนจากตอนที่เด็กกุ้งนำน้ำมาเสิร์ฟก่อนหน้าเขาพยายามทำตัวให้ปกติที่สุดและน้ำเสียงไม่ออกอาการความต้องการที่อยู่ข้างในเพื่อให้ได้ทำงานที่นี้ส่วนทางเด็กน้อยกุ้งเองก็รู้สึกถึงผู้ใหญ่ตรงหน้าที่ตอนนี้ทั้งประหม่าที่ต้องมาแก้ผ้าต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักและรู้สึกถึงการรคุกคาม โดยทุกอย่างอยู่ในสายตาของ ผอ.พี ทั้งหมด พี - เอาหล่ะ คุณมอสผมว่าคุณพอเถอะแบบนี้ไม่ดีแน่ ผมคงไม่สามารถให้คุณสอนที่โรงเรียนผมได้ มอสดูเสียอาการหลังได้ยิน มอส – ผมขอโอกาสครับ ผอ. ที่ผมสอนไม่ดีหรือครับ พี – เปล่าคุณมอส คุณลองดูเจ้ากุ้งสิอาการดูสบายใจที่อยู่กับคุณไหม? มอสหันไปมองกุ้งที่ดูหวาดกลัวมากกว่าเชื่อใจไม่ต่างกับมองโจรข่มขืน นั้นยิงทำให้มอสผิดหวังกับตัวเองที่เก็บอาการไม่อยู่ พี – ผมไม่รู้นะว่าคุณมาสมัครด้วยเหตุใดแต่เหตุผลที่โรงเรียนเรายังไม่โดนปิดด้วยกฏที่มีเป็นเพราะเราสนับสนุนความอิสระไม่ได้เป็นโรงเรียนอย่างที่คุณคิดนะและจากประวัติที่ผมตรวจสอบเหมือนว่าคุณก็ไม่ได้เป็นคนอย่างที่เห็นสินะ มอสฟังแล้วจากที่เป็นคนตัวเล็กตอนนี้เหมือนเขาตัวเล็กกว่าเด็กที่เขาสอนอีกไม่รู้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้ารู้เรื่องเขาขนาดไหน ในครั้งแรกที่เห็นเขานึกว่าชายคนนี้เป็นพี่ชายใจดีแต่กับตอนนี้ที่เห็นไม่ต่างกับหมาป่าที่พร้อมจะกินเขาเข้าไปครั้งแรกที่เขาสมัคร เขานึกว่าจะได้เห็นเด็กนุ่งน้อยชิ้นตามโดจินที่เขาชอบอ่านและด้วยเงินที่ไม่น้อยเลยสำหรับโรงเรียนห่างความเจริญ มอส – ผมขอโอกาสอีกครั้งครับ ผอ.พีผมสัญญาว่าจะปรับตัวให้เขากับที่นี้ให้ได้ พี - คุณคิดว่าคุณทำได้หรอ คุณมอส ผอ.พี เดินออกจากเก้าอี้ เดินไปที่เจ้ากุ้งที่นั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขกพีเอามือสอดใต้รักแร้ที่ไรขนจากข้างหลังยกเจ้ากุ้งขึ้นมาโดยเด็กน้อยไม่มีที่ท่าหวาดกลัวชายคนนี้แม้แต่น้อยเหล่ากับเป็นเรื่องปกติ แล้ววางลงบนตักตัวเองเหมือนเป็นเรื่องปกติและพูดคุยบ้างอย่างกับเด็กน้อย ก่อนจะมองและคุยกับชายหนุ่มตรงหน้า พี – ตอนนี้คุณเห็นความต่างระหว่างคุณกับผมต่อหน้าเด็กไหม มอสมองดูความสนิทที่เพียงแค่เห็นก็รู้ว่าที่ ผอ. สื่อคืออะไร พี - นี้คือเจ้ากุ้งปกติมันเป็นเด็กไม่อายใคร ถ้าแค่เด็กคนนี้คุณยังไม่สามารถทำให้เขาสบายใจได้บอกเลยเด็กคนอื่นยากกว่านี้ มอส – ผมขอโอกาสครับ ผอ. ผมขอโทษครับที่ผมมารับงานโดยไม่ได้คิดเรื่องนี้ครับ พี - คุณแน่ใจนะว่า คุณมอสจะรับโอกาสเพราะเมื่อผมบอกแล้วนั้นหมายถึงคุณจะถอยไม่ได้แล้วนะ สัญญาคุณก็เห็นแล้ว มอส - แน่ใจครับ มอสตอบด้วยความหวาดหวั่น ถึงสิ่งที่จะเกิดหลังจากนี้ถึงแม้ว่าจะพอรู้ว่ากำลังจะเจออะไรก็ตาม เพราะสัญญาที่เซ็นไม่ต่างกับยกทั้งตัวให้กับโรงเรียนนี้เกือบสมบูรณ์ ข้อมูลโรงเรียน โรงเรียนนิรนามเราใส่ใจในความอิสระและปลอดภัย เราได้ติดตั้งกล้องเพื่อตรวจดูกิจวัตรของนักเรียนทุกคนโดยเด็กทุกคนจะไม่มีความรู้สึกถึงความไม่เป็นส่วนตัวเพราะเราติดตั้งกล้องในขณะสร้างอาคารทำให้อยู่ในจุดที่ไม่ทำให้พวกเขารู้สึกถูกเฝ้ามองและติดตั้งโดย ผอ.นิรกาล เอง สร้างโดย ผอ.นิรกาล และอาคารอยู่มาแล้ว 50 ปีโดยไม่มีเปลี่ยน ผอ. ข้อมูลทั้งหมดจึงเป็นความลับโดยสมบูรณ์
หลังจากนี้จะเริ่มเข้าเรื่องแล้วหลังปูเรื่องราว อยากให้ มอส เจออะไรแสดงความเห็นกัน (รุนแรงได้) แต่อย่าคาดหวังกับสิ่งที่อยู่ในกางเกง ถ้าอ่านจากบทแรก 5555
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์