“กลิ่นเหงาในห้องชมรม”ตอนทีา2

kikkykt

ตอนที่ 2 : คนใหม่ที่เข้ามา และความรู้สึกที่เริ่มไม่ชัดเจน

วันต่อมา นนท์มาถึงห้องชมรมก่อนเวลาเพราะกวินเรียกให้มาช่วยจัดอุปกรณ์โปรดักชันเตรียมถ่ายงานกิจกรรมใหญ่ของคณะ
เมื่อเปิดประตูเข้าไป เขาพบว่าในห้องมีคนอยู่แล้ว…

ไม่ใช่อธิป
แต่เป็นผู้ชายอีกคนที่เขาไม่เคยเห็น

ฟ้า — รุ่นน้องปี 1 ตัวสูง ผิวขาว ใส่แว่นบางๆ ดูเป็นสายติสท์ ถือกล้อง DSLR อยู่ในมือ
ฟ้ายกหน้าแล้วยิ้ม
“พี่นนท์ใช่ไหมครับ ผมฟ้านะ เพิ่งเข้ามาช่วยทีมถ่ายปีนี้”

นนท์ยิ้มตอบ
“อ๋อ สวัสดีครับ น้องฟ้า มาเช้าเหมือนกันเลย”
ฟ้าหัวเราะเบาๆ
“ก็…อยากมาทำความรู้จักพี่ๆ ก่อนครับ”

น้ำเสียงน้องดูจริงใจ
แต่ก็แฝงความสนใจบางอย่างที่นนท์ยังบอกไม่ถูก

ไม่นาน เมษาเดินเข้ามา พร้อมกาแฟถือสองแก้ว
“กรี๊ดดด น้องฟ้ามาแล้วหรอ นนท์ น้องคณะเรา อนาคตไอดอลมหาลัยเลยนะ”
ฟ้ายิ้มเขิน
“พี่เมษาแซวอีกแล้ว”

ระหว่างนั้น ประตูห้องก็เปิดอีกครั้ง
คราวนี้เป็นอธิปที่เดินเข้ามา
เสื้อเชิ้ตแขนยาวกับกระเป๋ากล้องสะพาย ใบหน้าเรียบนิ่งแต่ดูอบอุ่นเหมือนเดิม

สายตาอธิปกวาดมองห้องเพียงหนึ่งรอบ ก่อนหยุดลงที่นนท์
แค่เสี้ยววิที่สบตากัน
นนท์ก็รู้สึกอะไรบางอย่างจุกขึ้นมาที่อก

แต่ฟ้ากลับเดินเข้ามาใกล้นนท์ในจังหวะเดียวกัน
ยืนคุย ยืนยิ้มร่า
จนดูเหมือนสนิทมากเกินกว่าที่อธิปจะคาดคิด

อธิปถามกวินเรื่องอุปกรณ์เสียงไปพลาง แต่สายตาแอบเหลือบมามองพวกนนท์เป็นระยะ
เหมือนพยายามจะไม่สน
แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ได้

⸻

ระหว่างเตรียมงาน

ทุกคนช่วยกันขนของขึ้นรถเพื่อไปถ่ายงานที่ลานกิจกรรม
ฟ้าเดินตามติดนนท์ตลอด
บางครั้งช่วยยกของ บางครั้งยื่นผ้าเช็ดเหงื่อให้
จนเมษากระซิบ
“เหมือนมีเด็กมาจีบเลยนะมึง”

นนท์หน้าเหวอ
“บ้า เขาแค่เฟรนด์ลี่”

เมษาหัวเราะ
“แล้วพี่อธิปอ่ะ มองมาทุกทีเลย ดูออกนะเว้ย”

คำพูดนั้นทำให้นนท์ใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้

เมื่อถึงลานกิจกรรม พวกเขาแบ่งงานกัน
อธิปอยู่โซนกล้องหลัก
นนท์กับฟ้าอยู่โซนเก็บรายละเอียดภาพนิ่ง
เมษาวิ่งประสานงานไปทั่ว

ระหว่างพัก อธิปเดินมาหานนท์ที่กำลังยืนดูมอนิเตอร์
“ทำงานโอเคไหม”
“โอเคครับพี่”
นนท์ตอบยิ้มๆ

อธิปมองฟ้าที่อยู่ไม่ไกล
ก่อนถามเสียงเบาลง
“น้องฟ้าดูสนิทกับเราดีนะ”

นนท์เลิกคิ้ว
“ก็เพิ่งรู้จักวันนี้เองครับ”

อธิปพยักหน้า
เหมือนไม่มีอะไร
แต่แววตาดูเหมือนคนที่เก็บอะไรบางอย่างไว้ในใจ

จังหวะนั้น ฟ้าถือขนมวิ่งมาหานนท์
“พี่นนท์ ผมซื้อน้ำมาให้ครับ เห็นพี่วิ่งถ่ายทั้งวันเลย”

อธิปชะงักนิดหนึ่ง
ก่อนพูดเพียงว่า
“งั้นพี่ไปดูงานต่อก่อนนะ”
แล้วเดินออกไปช้าๆ

นนท์มองตาม
ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนทำอะไรผิด
ทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ

⸻

เย็นวันเดียวกัน

งานจบแล้ว ทุกคนเหนื่อยกันหมด
กวินชวนไปกินข้าวรวมกลุ่ม
มีทั้งนนท์ ฟ้า เมษา อธิป และอีกหลายคน

บนโต๊ะอาหาร บรรยากาศครึกครื้น
แต่จู่ๆ ฟ้าก็พูดขึ้น
“พี่นนท์เป็นคนเก่งนะครับ วันนี้ผมประทับใจมาก”

ทุกคนหันมามอง
รวมถึงอธิปด้วย
ที่ชะงักไปชั่วครู่หนึ่ง

เมษาแอบหัวเราะในลำคอ
“โอ๊ยยย เด็กมันชัดมาก”

นนท์หน้าแดง
รีบพูดตัดบท
“อย่าแซวน้องสิครับพี่เมษา”

อธิปยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
แต่สายตาที่มองนนท์นั้น…
มีทั้งความขรึม ความสับสน และเหมือนมีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ

กวินพูดขึ้นเปลี่ยนเรื่อง
“พรุ่งนี้ซ้อมงานอีกนะทุกคน อย่าลืมเข้านะ”

แต่ระหว่างเดินกลับหลังทานข้าว
อธิปเดินเข้ามาเคียงข้างนนท์
ไม่พูดอะไรสักคำ
เพียงเดินเงียบๆ จนถึงหน้าตึกเรียน

ก่อนเขาจะหยุด
หันมามองนนท์ด้วยแววตาที่หนักแน่นกว่าทุกครั้ง

“พี่มีเรื่องอยากคุย…แต่ไว้พรุ่งนี้นะ”

น้ำเสียงนั้นจริงจัง
จนหัวใจนนท์เต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก

เขาอยากคุยเรื่องอะไร?
เรื่องงาน?
หรือ…เรื่องความรู้สึก?

นนท์ไม่รู้
แต่คืนนี้…เขาคงนอนไม่หลับแน่

⸻

nuangnut1996

สนุกมากครับ