| ส่วนที่ 5 
 
 
 
  ควยของโนอาห์ยังไม่อ่อนตัวด้วยซ้ำ  อาการตกต่ำหลังถึงจุดสุดยอดได้เริ่มขึ้นแล้ว  มันยังใหญ่และแข็งอยู่เลย “เคาะช้อนของนายลงบนพื้น” ฟิลิปป์กระซิบ “อะไร?” โนอาห์ถาม “เร็ว” บรูซและแดเนียลฟุ่งซ่านในการสนทนาของพวกเขาเองเกินกว่าจะสังเกตเห็น  โนอาห์ผลักช้อนของเขาออกจากโต๊ะและมันก็หล่นลงกับพื้นพร้อมกับเสียงกระทบกัน “พ่อจะเก็บสิ่งนั้นมาให้เองลูก” พ่อของโนอาห์กล่าว “ไม่!” โนอาห์ร้องไห้ เขารู้ว่าถ้าพ่อมองใต้โต๊ะเขาจะเห็นองคชาตและน้ำอสุจิของเขาทุกที่  โชคดีที่เด็กหนุ่มได้รับการช่วยเหลือจากการมาถึงของพนักงานเสิร์ฟ “ขออนุญาตนะครับ” พนักงานเสิร์ฟกล่าว      ก่อนที่โนอาห์จะมีโอกาสประท้วงบริกรหนุ่มก็ย่อตัวลงหยิบช้อนขึ้นมา  สายตาของเขาถูกดึงดูดไปที่ขาอันสวยงามไร้ขนของโนอาห์โดยไม่รู้ตัว  สิ่งที่พนักงานเสิร์ฟไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นคือควยของโนอาห์ที่โผล่ออกมา      พนักงานเสิร์ฟมองดูเด็กหนุ่ม  ซึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นที่ไม่สวมเสื้อที่โง่พอที่จะใส่กางเกงในแล้วจึงสวมกางเกงว่ายน้ำของเขา  เด็กหนุ่มถอดเสื้อออกหลังจากมาถึงได้ไม่นาน  แต่ตอนนี้ควยของเขาก็หลุดไปแล้วด้วยเหรอ?  มันดี  ไม่แข็งอีกต่อไป  แต่มันเลอะเทอะกับน้ำอสุจิ  ไม่สามารถปรับการหมอบคลานได้อีกต่อไป  พนักงานเสิร์ฟจึงลุกขึ้นและเริ่มเคลียร์โต๊ะ “คุณรับบัตรเครดิตไหม?” บรูซถาม “ใช่ ตามผมมา” พนักงานเสิร์ฟพูด บรูซลุกขึ้นและปล่อยให้พวกเด็ก ๆ อยู่ตามลำพังในขณะที่เขาจ่ายค่าอาหารเย็น “นายก็รู้ว่าพนักงานเสิร์ฟกำลังจะกลับมา” โนอาห์พูดด้วยแก้มที่แดง ฟิลิปป์ยิ้มและจิบน้ำอย่างไม่ใส่ใจ “นายควรทำความสะอาดในขณะที่พ่อไม่อยู่” ฟิลิปป์กล่าว          ฟิลิปป์ยื่นผ้าเช็ดปากให้โนอาห์และโนอาห์ก็ซับน้ำอสุจิจากท้องของเขา  มันเหนียวและทาไปทั่วหน้าท้องอันเรียบลื่นของเขา  น้ำอสุจิไม่เคยเพิ่มขึ้นเลยด้วยการเช็ดง่าย ๆ  โนอาห์ทิ้งผ้าเช็ดปากที่เปื้อนน้ำอสุจิไว้บนโต๊ะ  แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือเขาต้องการอีกอันหนึ่ง เขาทำเงินได้เท่าไหร่? แดเนียลมองเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น  จากนั้นโนอาห์ก็หยิบผ้าเช็ดปากที่ไม่ได้ใช้อีกผืนหนึ่งขึ้นมาจากโต๊ะเพื่อเช็ดน้ำเชื้อจากควยและใต้ลูกบอลของเขา  โนอาห์รู้สึกได้ถึงแอ่งน้ำที่อัดแน่นอยู่บนที่นั่งกางเกงว่ายน้ำของเขา  วัยรุ่นไม่สามารถทำความสะอาดได้อรกต่อไปโดยไม่ดึงดูดความสนใจ  และอีกอย่างพ่อของเขากำลังจะกลับมา  ทิ้งผ้าเช็ดปากผืนที่สองที่ยุ่งอยู่บนโต๊ะ  และเก็บองคชาตของเขาซึ่งตอนนี้อ่อนตัวแล้ว  กลับเข้าไปในกางเกงว่ายน้ำของเขา “ไปดื่มที่บาร์ก่อนกลับมั้ย?” บรูซถามแดเนียล “พ่อกำลังซื้อ?” แดเนียลถามพ่อของเขา บรูซพยักหน้า “แล้วเจอกันที่อพาร์ทเมนท์” แดเนียลพูดกับโนอาห์ “จะกลับด้วยกันเลยดีไหม?” บรูซถามเด็ก ๆ อย่างเงียบ ๆ “ใช้เวลาเดินเพียงสิบนาทีพ่อ เราจะไม่เป็นไร” โนอาห์ตอบ เมื่อพ่อและพี่ชายของเขาจากไปแล้ว  โนอาห์ก็หันไปหาฟิลิปป์ “ตอนนี้ฉันรุ้สึกแปลก ๆ เมื่อนั่งอยู่ในกางเกงของฉัน” โนอาห์ยอมรับ เวลาเย็นผ่านไป  พระอาทิตย์เริ่มลดต่ำลง  และอุณหภูมิเริ่มลดลง “ฉันคิดว่ามันเซ็กซี่” ฟิลิปป์กล่าว     โนอาห์ยิ้มกับสำเนียงที่ฟิลิปป์พูดว่า ‘เซ็กซี่’ แต่เขาก็ยังหน้าแดงอยู่ “นายไม่ใช่คนที่ต้องเดินกลับบ้านโดยใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเล็ก ๆ” โนอาห์คร่ำครวญ “คิดถึงทุกคนที่จะมองนาย โอ้ลาลา” ฟิลิปป์กล่าว “นั่นไม่ได้ช่วยอะไร” โนอาห์ตักเตือนพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “และนายยังน้ำแตกอยู่เลย สปีโด้ของนายเปียก” ฟิลิปป์กล่าว “ออกไปจากที่นี่ซะก่อนที่จะแย่อีกต่อไป” โนอาห์พูดอย่างกล้าหาญ      พวกเขายืนขึ้นพร้อมกันและมีเด็กหนุ่มชาวฝรั่งเศสคนโตเป็นผู้นำทาง  โนอาห์รู้ว่าเขากำลังดึงดูดความสนใจ  เป็นเด็กหนุ่มที่ไม่สวมเสื้อเพียงคนเดียวในร้านอาหาร  แต่เขาอยู่บนถนนในเวลาไม่ถึงนาที  การดึงดูดความสนใจไม่หยุดผู้คน  เอาแต่มองขาเรียบ ๆ ของเขา  ลำตัวที่ผอม  และเป้าที่เละเทะ “นายจำรีสอร์ทแห่งนี้ชื่อเบลล์โปได้ไหม?” ฟิลิปป์ถามขณะที่พวกเขาเดินเล่นไปเรื่อย ๆ “ใช่” โนอาห์ตอบ  ไม่แน่ใจว่าฟิลิปป์ถามทำไม “เบลล์ แปลว่า สวย  โป แปลว่าผิว...” ฟิลิปป์พูดด้วยรอยยิ้ม “สถานที่ที่เหมาะสำหรับนายในการสร้างบ้านของนายโนอาห์”       ทันใดนั้นฟิลิปป์ก็วางแขนโอบไหล่ของโนอาห์แล้วกอดเขาขณะที่พวกเขาเดิน  โนอาห์รู้ว่าฟิลิปป์พูดอะไร... เด็กหนุ่มชาวฝรั่งเศสบอกว่าเขาสวย  ซึ่งเป็นความรู้สึกที่ดี  การออกไปข้างนอกไม่ได้ดีไปกว่าร้านอาหารมากนัก  เพราะทุกคนแต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ต  บ้างก็สวมเสื้อแจ๊คเก็ต  กางเกงขาสั้น  หรือกางเกงขายาว...      และโนอาห์มีอายุสิบห้าปีอยู่ในกางเกงว่ายน้ำและรองเท้าแต่เล็ก ๆ  น้ำอสุจิบนผิวหนังของเขาและเปียกอยู่ในกางเกงว่ายน้ำ  การเดินใช้เวลาเพียงสิบนาที  แต่โนอาห์รูสึกถึงสปอตไลท์ของเบลล์ไปที่ตัวเขา  โนอาห์เริ่มต้นวันหยุดด้วยการเป็นนักเปลือนกายที่ไม่เต็มใจ  แต่ความลังเลของเขาไม่ได้ขัดขวางไม่ให้เขาเพลิดเพลินกับความรู้สึกอิสระ โนอาห์รู้สึกแปลกและหลงใหลขณะเดินกลับบ้าน จบตอน 
 เรื่องโดย J Forrester 
 |