เมื่อผมโดนลวนลาม บทที่ 1.9 โดนเพื่อนสนิทลวนลามตอนไปกีฬามหาลัย

rokuta1993 · โพสต์ 2025-7-21 19:01:49

"ไอ้ปอนด์ ตื่นได้แล้ว" เสียงทุ้มต่ำของแบงค์ดังขึ้นข้างใบหูสอดประสานกับเสียงขยับตัวบนเตียง

ปอนด์ลืมตาขึ้นอย่างเชื่องช้า แสงแดดยามเช้าสาดลอดม่านเข้ามาจางๆ ทำให้ดวงตาของเขาพร่าเบลออยู่ชั่วครู่ และทันทีที่สติเริ่มกลับมา ความปวดหนึบในหัว ก็แล่นวาบขึ้นอย่างรุนแรง ปอนด์ขมวดคิ้วแน่น ยกมือกุมขมับเบาๆ เพื่อบรรเทาอาการวิงเวียนที่เกาะกินอยู่ในอก

แต่ไม่ใช่แค่หัวเท่านั้น ร่างกายทั้งร่างของเขา ตั้งแต่หัวไหล่ หน้าอก หน้าท้อง ไล่ลงไปถึงสะโพกและต้นขา มันไวต่อสัมผัสผิดปกติเหมือนกับว่าผิวหนังของเขาถูกกระตุ้นทั้งคืน และทุกจุดยังคงค้างความรู้สึกวูบวาบราวกับมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

ปอนด์ค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งก่อนที่เขาจะก้มลงมองผิวเนื้อเปลือยเปล่าของตัวเอง เห็นรอยแดงเล็กๆ หลายจุดกระจายตัวอยู่ตามแผ่นอก ตามหน้าท้องแข็งๆ บางรอยเหมือนรอยบีบแรงๆ บนหัวนม บางรอยเหมือนรอยนิ้วลากทิ้งไว้ตามสะโพกและข้างลำตัว ร่องรอยที่ชัดเจนพอจะบอกว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน แต่ปอนด์ทำเพียงแค่มองมันเงียบๆ ไม่มีคำถาม ไม่มีเสียง ไม่มีแม้แต่การแสดงสีหน้าประหลาดใจ เขาเพียงแค่ก้มหน้าลง เม้มปากแน่นแล้วค่อยๆ ลุกจากเตียงทั้งที่ในใจยังเต็มไปด้วยความปั่นป่วน อับอาย และเงี่ยนคั่งค้างที่กดทับอยู่ลึกในอก

เสียงขยับตัวของเพื่อนทั้งสองคนในห้องยังคงดำเนินไปตามปกติเหมือนทุกเช้าก่อนหน้านี้ แบงค์กับแม็กซ์ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พูดคุยกันเรื่องการซ้อมแข่ง นัดหมาย และแผนสำหรับวันนี้อย่างสบายใจราวกับว่าคืนที่ผ่านมาที่เขาถูกปลุกเร้าอย่างไม่อาจต่อต้านนั้นไม่เคยมีอยู่จริง และปอนด์ก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว เขาเก็บทุกอย่างไว้ในใจเงียบๆ เหมือนกับรอยแดงจางๆ ที่แต้มอยู่ทั่วร่างกายของเขา ร่องรอยที่ไม่มีใครเอ่ยถึงแต่ไม่สามารถลบหายไปได้ง่ายๆ

ปอนด์ก้าวขาออกจากเตียงอย่างหนักหน่วง รู้สึกได้ถึงความเหนอะหนะของผ้าที่เปียกชุ่มแนบติดสะโพกตัวเอง เขารีบหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นมาก่อนจะเดินลากขาไปยังห้องน้ำเงียบๆ โดยไม่มีคำพูดใดๆ และเมื่อเขาปิดประตูห้องน้ำลง แสงไฟสว่างจ้าในห้องน้ำสาดกระทบร่างลงมา สิ่งที่เขาเห็นในกระจกก็ทำให้หัวใจเขากระตุกอีกครั้ง

ผิวขาวๆ ของตัวเองเต็มไปด้วยรอยแดงจางๆ จากหน้าอก ไล่ไปถึงหน้าท้อง บางจุดเป็นรอยนิ้วมือชัดๆ บางจุดเหมือนรอยบีบแน่นที่ยังคงทิ้งรอยจ้ำไว้ไม่จางแต่สิ่งที่ทำให้เขาหน้าร้อนยิ่งกว่านั้นคือจ๊อกสแตร็ปสีขาวที่เขายังสวมอยู่ มันเปียกชุ่มไปด้วยคราบเหนียวเหนอะ ทั้งจากน้ำว่าวของเพื่อนทั้งสองคนที่ปล่อยเปื้อนลงมาเมื่อคืน ทั้งจากน้ำลื่นๆ ของตัวเขาเองที่ยังซึมเปื้อนเป้าอย่างหยุดไม่อยู่ ลำควยงของเขายังคงแช็งโด่ตุงแนบเนื้อผ้าเปียกๆ

ปอนด์เม้มปากแน่น ค่อยๆ สอดนิ้วเกี่ยวขอบจ๊อกสแตร็ปลงจากสะโพก เสียงผ้าชื้นๆ ลากไถไปตามต้นขาก่อนจะเผยให้เห็นลำควยแข็งแดงระเรื่อ เต้นตุบๆ ด้วยแรงอารมณ์ที่คั่งค้างมาตลอดหลายคืน เขาคว้าฝักบัวเปิดน้ำทันที ปล่อยให้น้ำเย็นจัดไหลผ่านตัวโดยหวังว่าจะดับความร้อนรุ่มที่อยู่ข้างใน แต่ยิ่งน้ำเย็นไหลผ่านผิวกาย ยิ่งทำให้ลำควยของเขาแข็งตัวหนักกว่าเดิม

ในที่สุด ปอนด์ก็เผลอเอื้อมมือไปจับมันไว้เต็มๆ เนื้อควยร้อนๆ กระตุกตุบๆ อยู่ในกำมือ เขาเริ่มรูดมันขึ้นลงเบาๆ ตามแรงสั่นสะท้านของตัวเอง แต่ละจังหวะเสียดสีผิวไวสัมผัสจนเสียววาบไปทั้งตัว เสียงหายใจของเขาเริ่มขาดห้วง แขนขาเกร็งแน่น หัวควยแดงๆ ชื้นเยิ้มด้วยน้ำลื่นที่ซึมออกมาไม่หยุด เขาใกล้จะแตกแล้ว ใกล้จนแทบจะทนไม่ไหว

แต่แล้วเสียงตะโกนจากนอกประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น

"เฮ้ย ไอ้ปอนด์ รีบหน่อยดิ วันนี้รอบชิงนะเว้ย" เสียงของแม็กซ์ตะโกนเร่งมาแบบไม่เกรงใจ เสียงนั้นทำให้เขาชะงักมือแทบจะทันที ความเสียวที่สะสมจนถึงปลายควยถูกบีบห้ามไว้กลางทางอย่างเจ็บปวด หัวควยแดงจัดเต้นตุบๆ น้ำเงี่ยนซึมไหลจากปลายหัวอย่างห้ามไม่อยู่ หยดผสมกับน้ำจากฝักบัวไหลลงขาอ่อน

ปอนด์กัดฟันแน่น กลั้นเสียงสะอื้นอึดอัดเอาไว้ในอก เขาไม่มีทางเลือก เขาจำต้องปิดน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวพันสะโพก โดยที่เขาจำใจต้องหยิบจ๊อกแสตร็ปตัวเดิมขึ้นมาเพราะตอนนี้เขาไม่มีชั้นในตัวอื่นใส่เลย เนื้อผ้าเปียกๆ ยังคงชุ่มไปด้วยคราบเหนียวหนืดที่สัมผัสได้ทันทีที่นิ้วแตะต้อง ทั้งกลิ่นเหงื่อ กลิ่นสบู่จางๆ และกลิ่นเฉพาะตัวของของเหลวที่ยังติดอยู่เต็มผืนผ้า

มือที่สั่นเล็กน้อยของเขาสอดจ๊อกแสตร็ปขึ้นที่ปลายเท้า รูดขึ้นมาจนรัดสะโพกแน่น ผ้าบางๆ ตรงเป้ากลางแนบติดกับลำควยที่ยังไม่ยอมหดตัวของเขาอย่างสนิทแนบเนื้อ ทั้งเปียกชื้น ทั้งเหนียวและเสียดสีกับหัวควยไวสัมผัสจนเสียววูบขึ้นมาอีกครั้ง สายรัดด้านหลังแนบแน่นไปกับแก้มก้นขาวๆ ที่ยังมีรอยแดงจากแรงขยำเมื่อคืนประปราย

ปอนด์ยืนอยู่หน้ากระจก มองเงาของตัวเองเงียบๆ ลำควยแข็งถูกกอบกุมไว้ภายใต้เนื้อผ้าบางเฉียบที่เปียกชุ่มไปทั้งชิ้น กลิ่นร่างกายและคราบที่เกาะติดอยู่ในเนื้อผ้าตอกย้ำเรื่องราวของคืนก่อน แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ เขาต้องรีบ เขาต้องไปแข่ง ต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

สุดท้ายปอนด์ก็สวมกางเกงวอร์มทับจ๊อกสแตร็ปที่เปียกเหนอะนั้น พยายามรูดเสื้อยืดลงมาปิดลำตัว ซ่อนลมหายใจหอบสะท้านไว้ภายในอกก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกไปเผชิญหน้ากับเพื่อนทั้งสองคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องอย่างไม่มีใครเอ่ยถึงอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

และทั้งสามคนก็ออกเดินทางไปยังสนามแข่งขันรอบชิงชนะเลิศด้วยกันโดยที่ปอนด์รู้ดีว่าข้างในกางเกงของเขายังเต็มไปด้วย คราบเหนียวหนึบ และความเงี่ยนคั่งที่เขายังไม่มีโอกาสได้ปลดปล่อยเลย

สนามแข่งวันนี้คึกคักกว่าทุกวันที่ผ่านมา เสียงกองเชียร์ดังไปทั่วอัฒจันทร์ ป้ายธงหลากสีปลิวสะบัดในอากาศ แสงแดดยามสายส่องสว่างจ้าแผดเผาพื้นสนามจนระอุ และที่กึ่งกลางสนามนั้นเอง ปอนด์ยืนอยู่ในแถวของทีม เหงื่อไหลเป็นทางตามแนวคอและแผ่นหลัง แต่ไม่ใช่แค่ความร้อนจากแสงแดดที่ทำให้เขารู้สึกหายใจติดขัด ร่างกายของเขายังเต็มไปด้วยความเงี่ยน ลำควยที่รัดแน่นในจ๊อกสแตร็ปเปียกๆ นั้นยังคงแข็งขึงแนบติดขากางเกงวอร์ม ผ้าเปียกเหนอะหนะที่แนบแน่นกับเนื้ออ่อนไว เสียดสีทุกครั้งที่เขาก้าวขา ทุกครั้งที่เขากระโดด ยกแขน วิ่งเบียดผู้เล่นฝ่ายตรงข้าม มันเป็นการทรมานอย่างต่อเนื่องที่ทำให้เขาแทบอยากจะหยุดทุกอย่างแล้วปลดปล่อยตัวเองเสียเดี๋ยวนั้น

แต่ปอนด์กัดฟันแน่น กดอารมณ์บ้าคลั่งทั้งหมดลงไปลึกสุดหัวใจ เขาบังคับตัวเองให้โฟกัสที่ลูกบาส โฟกัสที่คู่ต่อสู้ โฟกัสที่การเคลื่อนไหวของทีมและโฟกัสที่เป้าหมายเดียวที่สำคัญที่สุดในวันนี้

ชัยชนะ

แม้ว่าขาข้างในจะสั่น แม้ว่าลำควยจะเต้นตุบๆ จนปวดหนึบ แม้เหงื่อจะไหลชุ่มตัวจนเนื้อผ้าแนบติดทุกส่วนไวต่อสัมผัสจนแทบเสียสติ เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยให้ร่างกายทรยศหัวใจตัวเอง

เกมดำเนินไปอย่างดุเดือด ปอนด์พุ่งตัว ส่งลูก แย่งรีบาวด์ กระโดดชู้ตลูกลงห่วงอย่างแม่นยำ

เสียงเชียร์จากกองเชียร์ดังขึ้นทุกครั้งที่ปอนด์ทำแต้มได้ แต่เขาไม่ได้ยินอะไรเลยนอกจากเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นระรัวในอก และในที่สุดเสียงนกหวีดสุดท้ายก็ดังขึ้น จังหวะเดียวกับที่ตัวเลขบอร์ดคะแนนหยุดนิ่ง

ทีมของเขาชนะและคว้าเหรียญทองมาได้

เสียงเฮลั่นของกองเชียร์ระเบิดขึ้นรอบสนาม เพื่อนร่วมทีมต่างวิ่งเข้ามากอด เขย่าและตบหลังตบไหล่กันอย่างดีใจสุดขีด ปอนด์เองก็ถูกห้อมล้อมด้วยอ้อมกอดเหล่านั้น แต่ในใจของเขากลับเต็มไปด้วยความโล่งใจที่เขาสามารถฝืนร่างกายที่ทรมานที่สุดในชีวิตนี้และพาทีมคว้าชัยชนะมาได้สำเร็จ แม้ว่าข้างในกางเกงของเขาจะยังคงมีลำควยแข็งและเปียกเหนอะแนบติดอยู่กลางขา

ทั้งความเงี่ยนคั่งที่ยังไม่มีที่ระบาย ทั้งความเหนื่อยล้าทางกายและใจที่กดทับตัวเขาจนแทบล้มลงได้ทุกวินาที

หลังจากจบพิธีฉลองเล็กๆ ที่สนาม โค้ชก็ปล่อยทีมกลับโรงแรมเพื่อให้อาบน้ำ เปลี่ยนชุด และพักผ่อนก่อนจะออกไปร้านอาหารฉลองชัยชนะ ขบวนของนักกีฬาที่เหนื่อยล้าแต่เปี่ยมไปด้วยความสุขกำลังเคลื่อนตัวกลับถึงโรงแรมในช่วงบ่ายแก่ๆ ปอนด์เดินตามเพื่อนๆ กลับห้องด้วยอาการเหนื่อยหอบ เหงื่อชุ่มตัวจนเสื้อวอร์มแนบเนื้อและเป้ากางเกงที่ทั้งตึง ทั้งเปียกแนบลำตัวจนเขารู้สึกได้ถึงแรงเต้นตุบๆ ตลอดทาง

ทันทีที่เข้าห้องพัก ปอนด์ก็รีบก้าวตรงไปยังห้องน้ำอย่างเงียบๆ ปลดเปลื้องเสื้อวอร์มที่เหนอะหนะออกจากตัว แต่แล้วเมื่อเขาก้มลงมองตัวเองก็เห็นจ๊อกสแตร็ปตัวเดิมยังคงรัดลำควยของเขาเอาไว้แน่น ผ้าตรงเป้ายังเปียกเหนียวจากน้ำเงี่ยนเมื่อคืนผสมกับเหงื่อสดๆ จากการแข่งทั้งวัน กลิ่นร่างกายที่อบอวลอยู่ในเนื้อผ้าทำให้เขาเม้มปากแน่น ก่อนที่เขาจะควานหาจ๊อกสแตร็ปตัวใหม่ในกระเป๋าอีกครั้งแต่ก็ไม่มีเจอเหมือนเดิม

สุดท้าย ปอนด์เลยทำได้แค่ล้างตัว ล้างเหงื่ออย่างลวกๆ เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสะอาดตัวใหม่กับกางเกงยีนส์สำหรับออกไปร้านอาหาร แต่ข้างใต้กางเกงยีนส์ที่ฟิตแน่นนั้น เขายังคงต้องสวมจ๊อกสแตร็ปตัวเดิมติดตัวอยู่ ผ้าบางๆ ตรงเป้ายังคงแนบตึงกับลำควยแข็งๆ ที่ไม่มีทีท่าจะยุบตัวลงเลยแม้แต่น้อย แรงเสียดสีระหว่างกางเกงยีนส์กับจ๊อกสแตร็ปเปียกๆ ยิ่งทำให้ความเสียววูบวาบกระตุ้นตัวเขาไปตลอดทางที่เดินออกจากห้อง

ค่ำวันนั้น ทีมของปอนด์พากันไปฉลองที่ร้านอาหารใกล้ๆ โรงแรม บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และการชนแก้วเฉลิมฉลอง แต่ในใจของปอนด์กลับเต็มไปด้วยความอึดอัด ทุกครั้งที่เขาขยับตัว ทุกครั้งที่เขาเปลี่ยนท่าในเก้าอี้ เส้นใยเปียกๆ ของจ๊อกสแตร็ปแนบเนื้อก็เสียดสีไปกับหัวควยที่ไวสัมผัสของเขา แรงเสียดสีผ่านเนื้อผ้าทั้งเหนอะ ทั้งอึดอัดทำให้ท้องน้อยของเขาหวิววูบเป็นระยะๆ

หัวใจของปอนด์เต้นแรงไม่หยุด เหงื่อชื้นขึ้นตามไรผมทั้งที่ในร้านอาหารเปิดแอร์เย็นเฉียบ ปอนด์ยิ้มบ้าง ตอบรับเพื่อนบ้าง แต่เบื้องหลังรอยยิ้มจางๆ นั้นคือความทรมานที่กัดกินตัวเองอยู่เงียบๆ ทั้งจากลำควยที่ยังแข็งขึงตึงแน่นในกางเกง ทั้งจากเนื้อผ้าเปียกๆ ที่ย้ำเตือนถึงค่ำคืนที่เขาไม่อาจลืมได้และทั้งจากอารมณ์คั่งค้างในใจ

หลังจากกินข้าวกันอิ่มแล้ว โค้ชที่มาด้วยก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

"วันนี้ชนะแล้ว จะกินเหล้าก็ตามสบายนะ" โค้ชพูดขึ้นเสียงดัง ท่ามกลางเสียงเฮลั่นของเด็กทีมบาสทุกคน

โต๊ะอาหารแปรเปลี่ยนเป็นงานเลี้ยงเฉลิมฉลองในทันที เบียร์ ขวดเหล้า และแก้วชนิดต่างๆ ถูกยกมาวางแน่นเต็มโต๊ะ ปอนด์นั่งอยู่กลางโต๊ะ ถูกรุมล้อมด้วยเพื่อนๆ ที่ทั้งเหนื่อย ทั้งดีใจ ทั้งคึกคัก แก้วแล้วแก้วเล่า เพื่อนๆ ในทีมต่างแวะเวียนกันมาชนแก้วกับเขาไม่ขาดสาย

"ขอชนกับตัวทำแต้มโหดสุดของทีมหน่อย"

"โคตรเท่เลยมึง"

เสียงหัวเราะสนุกสนานดังไปทั่ว ทุกคนผลัดกันชนแก้ว และปอนด์ที่ปกติก็คออ่อนอยู่แล้วก็ถูกดันแก้วใส่มือจนไม่อาจปฏิเสธได้ เขาดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า ตั้งใจจะไม่ทำเสียมารยาท แต่ไม่ถึงชั่วโมงใบหน้าขาวๆ ของปอนด์ก็เริ่มขึ้นสีแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาเรียวๆ ของเขาเริ่มเยิ้ม ลมหายใจที่ระบายออกจากปากก็มีกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ เจือปนอยู่ชัดเจน เส้นเลือดเล็กๆ บนต้นคอเต้นแรง ร่างกายของเขาอ่อนแรงกว่าปกติหลายเท่า เขานั่งพิงเก้าอี้อยู่กลางโต๊ะ ปล่อยตัวตามแรงเบาๆ ของแอลกอฮอล์ที่เริ่มไหลวนอยู่ในกระแสเลือด

เพื่อนๆ รอบตัวต่างยังพูดคุย หัวเราะ และดื่มกินกันต่ออย่างคึกคักแต่แล้วเมื่อถึงจังหวะที่เพื่อนข้างๆ ยกแก้วชนกับเขาอีกครั้ง ปอนด์ที่เหมือนกำลังจะยกแก้วตอบด้วยท่าทางเป๋ๆ ก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะทันทีทำให้ทั้งโต๊ะหยุดชะงักเล็กน้อย

แม็กซ์กับแบงค์ที่นั่งอยู่ไม่ไกลรีบขยับตัวเข้ามาดูเขา ใบหน้าของปอนด์ซุกอยู่กับแขนที่กอดโต๊ะแน่น ลมหายใจสม่ำเสมอแต่หนักหน่วง แก้มทั้งสองข้างแดงระเรื่อ ไรผมเปียกชื้นเล็กๆ จากเหงื่อบางๆ ที่ซึมออกมาเพราะแอลกอฮอล์และความเหนื่อยสะสม

"เมาหลับไปแล้วว่ะ ฮ่าๆ" เสียงเพื่อนคนหนึ่งพูดขำๆ

แบงค์กับแม็กซ์สบตากันแวบหนึ่งก่อนที่ทั้งสองจะยิ้มบางๆ อย่างที่มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่เข้าใจ

nuangnut1996 · โพสต์ 2025-7-21 20:19:54

สนุกมากครับ

kuminum · โพสต์ 2025-7-21 22:10:56

ขอบคุณมากครับ

tjkung · โพสต์ 2025-7-22 06:50:49

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

butane · โพสต์ 2025-7-22 11:34:40

ขอบคุณมากครับ

coffee3171 · โพสต์ 2025-7-23 00:52:32

สงสาร555

ponch · โพสต์ 2025-7-23 06:10:04

ขอบคุณครับ

istheresomeone · โพสต์ 2025-7-24 22:18:32

เสียวสะใจ

โกมุท · โพสต์ 2025-7-24 23:31:30

สนุกดีครับ

demon_katana · โพสต์ 2025-9-19 15:21:26

ขอบคุณครับ

nattapon10545 · โพสต์ 2025-9-27 20:17:29

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน