เมื่อผมโดนลวนลาม บทที่ 1.7 โดนเพื่อนสนิทลวนลามตอนไปกีฬามหาลัย

rokuta1993

ปอนด์รู้สึกเหมือนมีคนมาเขย่าตัวอย่างแรงพร้อมกับเสียงเรียก ทำให้เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาเจอแสงแดดสาดผ่านม่านหน้าต่างบางๆ ปลุกให้ปอนด์ตื่นขึ้นมาจากความเหนื่อยล้า เขาค่อยๆ ขยับตัว ร่างกายหนักอึ้งไปหมดจากการแข่งทั้งวันเมื่อวาน แต่ทันทีที่เขาขยับสะโพกเล็กน้อย ความเหนียวเหนอะหนะเย็นๆ ที่เป้ากางเกงในก็ทำให้เขาสะดุ้งเงียบๆ

ปอนด์ก้มมองลงไปใต้ผ้าห่ม เห็นกางเกงในสีขาวของเขาเปียกชุ่ม เนื้อผ้าบางแนบเนื้อกับลำควยที่ยังคงแข็งโด่เต็มที่ราวกับไม่เคยได้ปลดปล่อยมาหลายอาทิตย์ น้ำเงี่ยนลื่นๆ ซึมออกมาตรงกลางเป้าจนเป็นรอยชุ่มใหญ่ เนื้อผ้าที่ตึงรัดแนบกับลำควยพองโตจนเห็นสันนูนและปลายหัวควยดันผ้าอย่างน่าอาย
+ O7 r8 l' G/ {3 u* d
แต่ก่อนที่ปอนด์จะทันได้ทำอะไร เสียงหัวเราะเบาๆ ก็ดังขึ้นข้างหู

' R" _# D6 O( X- I, g% o"ไอ้เหี้ยปอนด์... ขี้เงี่ยนสัด" แบงค์พูดขำๆ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ
" o2 O! p; v: e9 {( k9 l
. G) v3 b$ d+ U: A$ Z7 f9 E"ฮ่าๆ ดูเป้ามันดิ ยังโด่อยู่เลยว่ะ วันนี้แม่งเปียกกว่าเมื่อวานอีก" แม็กซ์เสริมทันที เสียงหัวเราะล้อเลียนแผ่วเบาแต่กดดันเข้าไปถึงข้างในอกปอนด์
! T- o- b6 N; Y' z& \0 z3 ]
7 R, P4 a6 O2 n6 J: ~& Qปอนด์รีบรวบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว หน้าแดงก่ำจนแทบจะระเบิดด้วยความอับอาย หัวใจเต้นระส่ำ ลำควยแข็งตึงจนปวดหนึบใต้เนื้อผ้าเปียกแฉะ ร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการแข่งทั้งวันถูกตอกย้ำด้วยความเงี่ยนที่ยังคั่งค้างอย่างรุนแรงจนแทบระเบิดออกมา เขาได้แต่กัดฟันแน่น ซ่อนหน้าแดงๆ ไว้ใต้ผ้าห่มพยายามไม่ตอบโต้อะไรกลับไปทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความอาย ความคั่งค้าง และความต้องการที่ใกล้ทะลุขีดจำกัดเข้าไปทุกที
5 r; ?7 b! u* y% M( U. E
ในขณะที่เสียงหัวเราะเบาๆ ยังดังอยู่ในห้อง ปอนด์แทบไม่กล้ามองหน้าใคร เขารีบคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมาจากปลายเตียงแล้วพันมันรอบสะโพกแน่นๆ อย่างรวดเร็วก่อนจะก้าวยาวๆ ตรงไปที่ห้องน้ำโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่ไม่วายมีเสียงแซวจากแม็กซ์ดังไล่หลังมา
) ^- k9 c4 h* F" N
"อย่าลืมชักว่าวด้วยนะมึง จะได้หายเงี่ยน ฮ่าๆๆ"
7 w" e0 O, F8 D# B% @
/ C, r" a; R" @* o# J- w5 m"เออ ระบายหน่อยเหอะ เป้ามึงตุงจนจะทิ่มตาดูอยู่แล้ว" แบงค์เสริมตามด้วยเสียงหัวเราะลั่น
, ~: X* F0 W/ W( F2 o
( f6 ]% a/ O6 _0 x0 C! z  Hเสียงแซวขำๆ นั้นทำให้ความร้อนวูบวาบไหลขึ้นสู่ใบหน้าของปอนด์อย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรงแทบจะระเบิด เขาปิดประตูห้องน้ำทันทีที่ก้าวเข้าไปแล้วล็อคประตูอย่างรวดเร็ว ปอนด์ยืนพิงประตูอยู่อย่างนั้น สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบใจตัวเองแต่ความเงี่ยนคั่งค้างที่สะสมมาตั้งแต่เมื่อคืนบวกกับแรงอายที่ถูกแซวต่อหน้าทำให้ร่างกายของเขาร้อนรุ่มจนแทบทนไม่ไหว
/ ?* W& J; M6 c+ P' l" T- c% P
& v& [' t' g8 j6 j3 ^มือของเขาสั่นเล็กน้อยตอนปลดผ้าเช็ดตัวลงกับพื้นแล้วค่อยๆ สอดนิ้วเกี่ยวขอบกางเกงในเปียกชื้นที่แนบติดผิวออกจากสะโพก และทันทีที่กางเกงในเลื่อนพ้นหัวควยที่แข็งอยู่อย่างเต็มที่ ลำควยของปอนด์ก็สะบัดกระตุกอย่างแรงจนหัวควยแดงๆ สั่นอยู่กลางอากาศในทันที น้ำลื่นๆ ที่ซึมออกมาเคลือบปลายหัวควยจนมันวาววับหยดลงมากระทบต้นขาเป็นรอยจางๆ
) R# D( K" ]$ y! P
ปอนด์กำควยตัวเองไว้แน่นในกำมือหนึ่ง รู้สึกถึงความร้อนผ่าวและแรงเต้นของชีพจรที่เต้นแรงผิดปกติ เขาอยากจะชักว่าวให้เสร็จตรงนั้น อยากปลดปล่อยความทรมานที่เขาทนมาทั้งคืน แต่เขารู้ดีว่ามันไม่มีเวลาแล้ว มันใกล้จะถึงเวลานัดหมายซ้อมเช้า แถมการแข่งขันรอบรองชนะเลิศมันบีบคั้นอยู่ตรงหน้า
4 q- o* A3 h. x* e3 K
; |/ L: d7 K' y* n" y* t/ qปอนด์กัดฟันแน่น กลั้นความต้องการทั้งหมดเอาไว้แล้วรีบเปิดฝักบัว ปล่อยให้น้ำเย็นจัดไหลผ่านตัว เพื่อดับความร้อนรุ่มที่แทบจะแผดเผาอยู่ภายใน แม้ลำควยจะแข็งโด่ตุงอยู่ตลอดเวลา แม้น้ำเงี่ยนจะซึมออกมาไม่หยุด แต่ปอนด์ก็ทำได้เพียงล้างตัวอย่างลวกๆ ข่มความเงี่ยนที่ยังระเบิดค้างอยู่เต็มร่าง เพราะวันนี้เขาจะต้องลงสนามแข่งรอบรองชนะเลิศให้ดีที่สุด ทั้งๆ ที่ในใจยังเต็มไปด้วยความคั่งค้างและความทรมานที่ยังไม่ได้ระบายแม้แต่นิดเดียว

หลังจากอาบน้ำลวกๆ เสร็จ ปอนด์ก็รีบสวมเสื้อทีมแข่งและกางเกงวอร์มอย่างรวดเร็ว เขาใส่จ๊อกสแตร็ปไว้ใต้กางเกงวอร์มตามปกติสำหรับการแข่งขัน แต่เนื้อผ้ายืดรัดแน่นของมันนั้นยิ่งทำให้ลำควยแข็งของเขาตุงนูนโดดเด่นอย่างปิดไม่มิด ปอนด์พยายามรูดเสื้อยืดลงมาปิด พยายามกดขอบกางเกงให้แนบกับหน้าท้อง แต่ไม่ว่าพยายามยังไงเป้ากางเกงวอร์มของเขาก็ยังคงตุงเด่นจนเห็นได้ชัดอยู่ดี เขาได้แต่ก้มหน้า เดินตัวเกร็งลงมาขึ้นรถบัสพร้อมเพื่อนๆ แบกเอาความอับอายและความเงี่ยนคั่งค้างติดตัวไปด้วย

+ ]1 [5 n' D/ W5 rระหว่างทางไปสนาม แบงค์กับแม็กซ์นั่งขนาบข้าง ทั้งสองคนต่างนั่งก้มเล่นมือถือ แต่ปอนด์รู้ดีว่าพวกนั้นแอบส่งสายตาล้อเลียนมาเป็นพักๆ เขาได้แต่นั่งตัวตรง ติดเก้าอี้แน่นและขยับตัวให้น้อยที่สุด เพราะทุกครั้งที่ต้นขาเบียดกับกางเกงวอร์ม ลำควยในจ๊อกสแตร็ปก็จะสั่นไหววูบวาบจนเขาต้องกลั้นหายใจ

เมื่อถึงสนามแข่งขัน ปอนด์เดินลงจากรถพร้อมทีม สายลมเย็นๆ ของยามเช้าไหลผ่านต้นขา แต่แทนที่จะทำให้ลำควยเขายุบตัวลง มันกลับยิ่งแข็งแน่นกว่าเดิม เขาพยายามฝืนใจโฟกัสไปที่การอบอุ่นร่างกาย ยืดแขน ยืดขา วอร์มกล้ามเนื้อ แต่ทุกจังหวะที่เขาก้มตัว ดึงขา หรือยืดสะโพก กางเกงวอร์มก็ตึงแนบไปกับลำควยชัดเจนจนเขารู้สึกได้ถึงสายตาหลายคู่ที่อาจจะเห็นเข้าโดยไม่ตั้งใจ
1 w  o/ m$ W& G+ p. g; p& K
เสียงนกหวีดบอกเริ่มการแข่งขันปลุกสมาธิของปอนด์ให้กลับมาโฟกัสกับเกมอย่างเต็มที่ เขาวิ่งไม่หยุด พุ่งตัว กระโดด ชู้ตลูกลงห่วงอย่างต่อเนื่อง เหงื่อไหลทะลักจากร่างกายที่ทำงานหนัก เนื้อผ้าชุดแข่งเริ่มเปียกแนบตัว แต่ทุกการเคลื่อนไหว ทุกแรงเสียดสีของผ้าที่รูดผ่านต้นขาและเป้ากางเกงยิ่งกระตุ้นความเงี่ยนในกายเขาให้ลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ

ตอนที่ปอนด์มีจังหวะปะทะตอนที่เพื่อนทีมเดียวกันมาตบหลัง ตบก้นให้กำลังใจหรือตอนที่เขาโดนประกบติดตัวจากฝ่ายตรงข้าม สัมผัสหนักๆ เหล่านั้นทำให้ลำควยที่แข็งอยู่ตลอดเวลากระตุกตอบสนองอย่างห้ามไม่อยู่ เขาต้องกัดฟันข่มตัวเองสุดชีวิต เพื่อไม่ให้ร่างกายเผลอปล่อยความเสียววาบออกมาอย่างน่าอายกลางสนาม
, s4 l9 C; u' m
( u8 L% z8 C( S4 v4 Mการแข่งลากยาวจนถึงเย็น จนในที่สุดเสียงนกหวีดสุดท้ายก็ดังขึ้น ทีมของปอนด์เอาชนะผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศได้สำเร็จ เสียงเฮลั่นสนามดังขึ้นอีกครั้ง เพื่อนๆ วิ่งเข้ามาตบบ่า ตบหลังเขาอย่างดีใจ และแม้ใบหน้าของปอนด์จะยิ้มอยู่ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าและทรมานยิ่งกว่าใคร
9 `( M9 G1 y7 o# ?. l
* f& `6 w& Y8 p: O) Y6 Y$ G# Jทั้งร่างกายที่ล้าแทบขาดใจ ทั้งลำควยแข็งตุงในจ๊อกสแตร็ปที่ยังไม่เคยได้ปลดปล่อยสักครั้ง ทั้งความเงี่ยนที่ลุกลามเต็มอกจนแทบจะระเบิดออกมาตลอดทั้งวัน เขายืนอยู่กลางเสียงเชียร์และความดีใจแต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกที่เขาไม่สามารถระบายออกมาได้เลยแม้แต่น้อย

หลังจบเกมรอบรองชนะเลิศ โค้ชนัดทีมไปกินข้าวเย็นด้วยกันที่ศูนย์อาหารใกล้สนาม ปอนด์นั่งลงโต๊ะร่วมกับเพื่อนๆ ข้างกายเขาคือแม็กซ์ที่หัวเราะคุยเล่นกับเพื่อนๆ อย่างอารมณ์ดี
1 l1 S  }( Z, h1 w5 X
  d6 @; W, }+ }6 g2 Q4 uตลอดช่วงมื้ออาหาร ปอนด์เงียบกว่าปกติ ทั้งจากความเหนื่อยล้า ทั้งจากความอึดอัดที่ยังเกาะกินในใจตั้งแต่เมื่อคืน แต่ระหว่างที่ตักข้าวเข้าปากไปเรื่อยๆ เขาก็เผลอหันมองไปรอบโต๊ะแล้วพบว่าแบงค์หายไป
) O/ E* L1 \( S- N
ปอนด์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ พยายามกวาดตามอง แต่ไม่เห็นเงาแบงค์อยู่ในกลุ่มเลย พอกันไปมองแม็กซ์ที่นั่งข้างเขาก็ไม่ได้ทำเหมือนมีอะไรผิดปกติ ทำให้เขาเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ ไม่กล้าถามอะไรออกมาตรงๆ

# x5 k. `) r* Yหลังจากกินข้าวกันเสร็จ ปอนด์กับแม็กซ์ก็เดินกลับโรงแรมด้วยกัน สองหนุ่มในชุดวอร์มที่ยับยู่ยี่จากการแข่งทั้งวัน เดินตัวเกร็งจากความเหนื่อยและกล้ามเนื้อที่ล้าไปหมด และเมื่อพวกเขามาถึงหน้าห้องพัก แม็กซ์ก็ไขกุญแจเปิดประตูเปิดออก เผยให้เห็นภาพในห้องพักสลัวๆ

และภาพที่พวกเขาเห็นคือแบงค์กำลังนั่งเช็ดผมตัวเองอยู่ปลายเตียง เขาสวมแค่กางเกงวอร์มตัวหลวมๆ ไม่ใส่เสื้อ เนื้อตัวเปียกหมาดๆ จากการเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ หยดน้ำเล็กๆ ยังเกาะพราวตามแผ่นอกแน่นๆ และไหล่กว้างขาวเนียน กลิ่นสบู่อ่อนๆ ลอยคลุ้งไปทั่วห้อง
1 k/ c$ X3 u$ J8 l
9 P/ J- P) j8 k0 `0 w" Cแบงค์เงยหน้าขึ้นยิ้มบางๆ ให้เหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ
$ d9 S, U8 s, H3 Y8 H
5 I8 ~+ L6 }8 u- s8 |"อ้าว มาถึงแล้วเหรอพวกมึง" แบงค์ทักขึ้นเสียงสบายๆ ขณะลูบผ้าขนหนูผ่านเส้นผมเปียกๆ ของตัวเอง "กูมาก่อนนิดหน่อย ขี้เกียจนั่งแดกข้าวอ่ะ เลยขอตัวกลับมาอาบน้ำก่อน"

2 O4 W; A4 _2 G7 x2 J& hแม็กซ์หัวเราะรับก่อนจะโยนกระเป๋าลงกับพื้นเสียงดังแล้วเดินไปทิ้งตัวลงเตียงอีกฝั่งอย่างเหนื่อยล้า ปอนด์เองก็วางกระเป๋าของตัวเองลงข้างเตียงเงียบๆ แต่ลึกๆ ในใจเขารู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ
1 B8 A- Z! }" c. p
" @. L5 m7 w4 l( r4 nในขณะที่ปอนด์กำลังนั่งพักเหนื่อยอยู่บนขอบเตียง โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงวอร์มของเขาก็สั่นขึ้นมาเบาๆ เขาหยิบมันขึ้นมาดูหน้าจอแล้วเห็นว่าชื่อพิมพ์ปรากฏขึ้น พร้อมเสียงเรียกเข้า ปอนด์ชะงักเล็กน้อยเพราะว่าตั้งแต่มาถึงที่นี่ เขายังไม่ได้คุยกับแฟนสาวเลยสักครั้ง เขาเลยรีบกดรับสายแล้วเดินออกไปที่ระเบียงห้องพัก เพื่อไม่ให้เสียงรบกวนเพื่อนที่นอนอยู่ในห้อง เขายืนพิงราวระเบียง เสียงลมเย็นๆ พัดปะทะใบหน้า ขณะที่คุยโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

+ D9 p3 ^0 Y  T, @"ฮัลโหล... อืม เพิ่งกินข้าวเสร็จ" ปอนด์ตอบปลายสายแบบขอไปที ด้วยเสียงที่แฝงความเหนื่อยล้า

ในระหว่างที่เขากำลังตอบคำถามพิมพ์แบบเรื่อยๆ หูของเขาก็ได้ยินเสียงขยับตัวเบาๆ ภายในห้อง แม็กซ์ลุกขึ้นจากเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นพาดบ่า แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่พูดอะไร ในขณะที่ปอนด์ยืนคุยกับพิมพ์อยู่นอกระเบียงพักใหญ่ ตอบคำถามสั้นๆ เรื่องการแข่งขัน เรื่องความเหนื่อยล้า ทั้งที่ใจจริงเขาไม่ได้โฟกัสกับบทสนทนาเลยแม้แต่นิดเดียว
% w# D; y; P; ]
ในที่สุด หลังจากปิดบทสนทนาได้สำเร็จ ปอนด์ก็กดวางสายและเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า เขาสูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะหันตัวกลับเข้าไปในห้อง เมื่อเดินกลับเข้ามาในห้องพัก สิ่งที่เขาเห็นคือแบงค์กับแม็กซ์นอนเอนตัวอยู่บนเตียงแล้ว แต่งตัวเรียบร้อยในชุดนอน เสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงขาสั้นธรรมดา ไฟในห้องหรี่ลงจนเหลือเพียงแสงสลัว ทั้งสองคนทำทีเหมือนกำลังดูหน้าจอมือถือในมืออย่างสบายใจ ไม่มีใครพูดอะไรกับเขา

! q7 w/ H8 B8 mปอนด์ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ตรงกลางห้องครู่หนึ่ง ก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวของตัวเองขึ้นมาจากปลายเตียง เหนื่อยขนาดนี้ เขาไม่มีแรงจะคิดอะไรมากอีกแล้ว เขาต้องรีบอาบน้ำ และเตรียมตัวนอนให้เร็วที่สุด ปอนด์เดินเข้าไปในห้องน้ำเงียบๆ ปิดประตูลงเบาๆ ทิ้งให้ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงบ
. Y) y' j1 O8 }+ I4 S
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ปอนด์พันผ้าเช็ดตัวไว้หลวมๆ รอบสะโพก หยดน้ำยังเกาะพราวอยู่ตามแผ่นอกและแผ่นหลังขาวเนียน เขาเดินตรงไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองที่วางอยู่ข้างเตียง ตั้งใจจะหยิบกางเกงในขึ้นมาใส่นอนเหมือนคืนที่ผ่านมา มือเปียกชื้นเปิดซิปกระเป๋าออกช้าๆ ก้มหน้าล้วงหาของข้างใน แต่ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับเนื้อผ้าข้างใน เขาก็ต้องขมวดคิ้วทันที

ไม่มี... กางเกงในของเขาหายไป มีเพียงแค่ชุดวอร์มสำหรับแข่งที่เขาใส่ลงสนามเท่านั้น

ปอนด์ไล่เปิดหาอีกครั้งอย่างร้อนรน พลิกดูช่องเล็กช่องน้อยในกระเป๋าอย่างละเอียดแต่ผลก็ยังเหมือนเดิม ชุดชั้นในของเขาหายไปทั้งหมด หัวใจปอนด์เต้นแรงอย่างไม่รู้สาเหตุ ทั้งสับสน ทั้งเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างประหลาด เขาเงยหน้าขึ้น หันไปถามเพื่อนสองคนที่นอนอยู่บนเตียงอย่างกล้าๆ กลัวๆ
5 K* ?: ~! e: P1 S( c- |
"เฮ้ยพวกมึง เห็นกางเกงในกูไหมวะ" เสียงปอนด์ดูเบากว่าปกติโดยไม่ตั้งใจ
0 L) d6 H2 n- H! ?. m5 y
แบงค์ที่นอนเอนอยู่ข้างหนึ่งหันมามองเขาแล้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบายๆ
7 O. ~9 [0 S' [6 N, P+ I
8 @1 d5 B& `! ~5 G; S- t: Y0 i"ไม่เห็นนะ” แบงค์พูดพร้อมกับยิ้มขำๆ “หรือว่าแม่บ้านมาเก็บไปวะ มึงชอบวางของมั่วๆ ไว้ในห้องไม่ใช่เหรอ เมื่อเช้าก่อนออกไปสนาม กูก็เห็นของมึงเกลื่อนเลย"
5 Z2 g2 I' W2 r! }
$ w2 ^9 I5 Y0 P) t; ^4 `แม็กซ์ที่นอนอยู่ฝั่งตรงข้ามก็หันมามอง แต่ไม่พูดอะไร แค่ยิ้มบางๆ แบบที่อ่านไม่ออก ปอนด์กำผ้าเช็ดตัวแน่นขึ้นเล็กน้อย เขารู้ตัวดีว่าเขาจัดกระเป๋าเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนเดินทาง ไม่มีของอะไรเกลื่อนอยู่ในห้องตามที่แบงค์อ้างเลยสักนิด แต่พอเห็นสีหน้าเรียบเฉยของเพื่อนทั้งสองคน เขาก็ได้แต่กลืนความสงสัยทั้งหมดลงคอ ข่มใจไม่พูดอะไรออกไปอีก

  i' I/ N0 e/ U( H" c* q9 T  Jปอนด์ยืนกำผ้าเช็ดตัวแน่นอยู่ข้างเตียง ความรู้สึกอึดอัดแล่นพล่านไปทั่วทั้งตัว เขาไม่มีชุดชั้นในให้ใส่แล้วจริงๆ ในกระเป๋ามีแค่ชุดวอร์มแข่งที่ยังชื้นเหงื่อ และเสื้อผ้าติดตัวไม่กี่ชิ้นเท่านั้น ขณะที่เขากำลังลังเลอยู่นั้นเอง แบงค์ที่นอนอยู่ข้างเตียงก็หันมาทักขึ้นเสียงสบายๆ
; j! h4 q8 X3 g! n
* ?. t1 E. b& I, N"เอางี้ป่ะ. ใส่จ๊อกสแตร็ปตัวที่มึงใส่แข่งก็ได้"
6 q' m$ h2 P. d& z! Y9 H# G
"เออๆ ดีว่ะ อย่างน้อยก็ไม่โป๊ทั้งตัว ฮ่าๆ" แม็กซ์พูดต่อพร้อมหัวเราะเบาๆ
) F' E3 z  `7 m; s
ปอนด์ได้แต่เงียบ เขากำลังชั่งใจอย่างหนักในหัว จ๊อกสแตร็ปตัวเดิม ตัวเดียวกับที่เขาใส่แข่งทั้งเช้าและบ่ายจนเหงื่อโชก รัดแนบลำควยและพวงไข่จนเนื้อแทบทะลุผ้า ข้างหลังเว้าโพลนจนสะโพกเนียนๆ ของเขาโผล่โล่งไม่มีอะไรปิดบัง จะให้เขาใส่นอนทั้งอย่างนี้จริงๆ เหรอ

แต่ในสถานการณ์นี้ เขาไม่มีทางเลือกมากนัก ปอนด์กัดฟันแน่นด้วยความอับอายก่อนที่เขาจะค่อยๆ หยิบจ๊อกสแตร็ปตัวนั้นขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว รูดสายรัดให้แน่นพอดีที่เอวก่อนจะถอดผ้าเช็ดตัวลงจากสะโพก โชว์ให้เห็นเนื้อผ้ายืดรัดเป้ากลางลำตัวแน่น กอบกุมลำควยพองๆ และพวงไข่ร้อนๆ ไว้แนบแน่น ขณะที่ด้านหลัง สองแก้มก้นแน่นๆ ของเขาโผล่โล่งขาวเนียนไร้อะไรปกปิดโดยสิ้นเชิง

ปอนด์เดินก้มหน้าขึ้นเตียงอย่างเงียบๆ รู้สึกได้ถึงสายตาของแบงค์กับแม็กซ์ที่ไล่ตามตัวเขาไปทุกฝีก้าว เสียงผ้าห่มขยับเบาๆ ขณะที่เขาสอดตัวเข้าใต้ผืนผ้าห่มกลางเตียง นอนเบียดอยู่ระหว่างเพื่อนทั้งสองคนเหมือนคืนก่อน กลิ่นสบู่จางๆ ผสมกลิ่นเหงื่อจากร่างกายชายหนุ่มลอยคลุ้งในห้องเงียบๆ

ภายใต้ผ้าห่มนั้น ปอนด์นอนตัวแข็งทื่อ สัมผัสได้ถึงอากาศเย็นๆ ที่ไหลลอดผ้าเช็ดผิวเนื้อเปลือยเปล่าของสะโพกที่ไม่มีอะไรปกปิดและลำควยในจ๊อกสแตร็ปที่ยังเต้นตุบเบาๆ ด้วยความคั่งค้างที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายไปไหน
  X; N0 c! u1 |3 g! K

9 o) }- [2 b& o. B* tฝากนิยายด้วยนะครับ ในรี้ดอะไร้ลงไปถึงบทที่ 2 แล้ว ฝากไปอุดหนุนกันด้วยครับ

* [, j4 ~( |2 H

yymomo

ขอบคุณครับ

Goodfin

อึดอัดแทน เงี้ยนก็ชักว่าวก่อนนอนก็ได้

เบญจมาศ

ไร้ท์ใจร้ายกะปอนด์นิ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Oaktaku

ขอบคุณครับ

piji24

ขอบคุณครับ

Shinyu

ขอบคุณครับ

ponch

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณนะครับ

sengjit

ขอบคุณครับ

Nukinho

รอติดตามต่อนะครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ