ผม, พี่, พี่พี, แล้วก็ใครอีกนะ?? ตอนที่ 9

Peaze

หลังจากกินหมูกระทะฉลองวันเกิดที่พี่พีกับพี่ทีนจัดให้โดยที่ผมคัดค้านแล้วว่าไม่ต้องจัด


“แฮ็ปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู~ แฮ็ปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู~
แฮ็ปปี้เบิร์ธเดย์~ แฮ็ปปี้เบิร์ธเดย์~ แฮ็ปปี้เบิร์ธเดย์ ทู ยู~” เด็ก ๆ ร้องเพลงอวยพรประสานเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมกับพวกพี่ทีนและคนอื่น ๆ ที่มาร่วมงาน แต่ก็จะมีคนนึงทำทีเป็นปรบมือตามจังหวะอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก คงไม่ต้องบอกว่าใคร

          เค้กขนาดสามปอนด์ประดับด้วยเทียนวันเกิดขนาดจิ๋วถูกยกมาตั้งตรงหน้า เปลวไฟปลายเทียนเล่มน้อยหวิวไหวระยิบระยับราวกับกำลังเต้นรำเฉลิมฉลอง “อธิษฐานเลย” พี่พีกล่าวเสียงนุ่มพร้อมรอยยิ้ม
          อธิษฐานหรอ? ชีวิตผมไม่ต้องการอะไรนอกเหนือจากครอบครัวที่ผมมีอยู่แล้ว พรข้อเดียวในวันเกิดของผม คือผมขอให้ทุกคนตรงหน้าผมมีสุขภาพที่ดี โดยเฉพาะเจ้าเด็กแฝดทั้งสองที่ตอนนี้จดจ่อรอจะกินเค้กจนน้ำลายสอ


“ช่วยอาเป่านะ” ผมบอกกับทั้งสองคน ชูนิ้วขึ้นมานับเลขให้สัญญาณ
หนึ่ง สอง สาม!! ฟู่ววว!! เปลวเทียนดับมอดลง ควันบาง ๆ ล่องลอยขึ้นก่อนจะจางหายไปในอากาศ

          ผมตัดแบ่งเค้กให้หลานชายทั้งสอง พวกนั้นแทบจะขย้ำเข้าไปทั้งก้อนในคราวเดียว “ใจเย็น ๆ ยังเหลืออีกเยอะ ฮ่า ๆๆ” จากนั้นผมส่งเค้กให้พี่พีกับพี่ทีนต่อ ส่วนพี่แอนแกบอกช่วงนี้งดของหวานก็เลยไม่อยากกิน จริง ๆ ผมว่าแกควรกินนะ พอน้ำตาลตกแล้วชอบทำตัวน่ารำคาญ


          ระหว่างนั้นทุกคนต่างก็พูดคุยสังสรรค์กันจนเริ่มดึก หลานทั้งสองคน พอได้กินเค้กก็มีอาการง่วง พี่แอนจึงพาเข้านอนไปแล้ว และแกก็ไม่ได้ออกมาอีกเลย พี่ทีนกับพี่พีดื่มกันจนเริ่มเมา โดยมีไอ้บอสร่วมด้วย ตอนแรกทั้งสองคนยังไม่ค่อยไว้ใจไอ้บอสซักเท่าไหร่ แต่พอเหล้าเข้าปาก พวกนั้นก็กลายเป็นสหายสุรากันไปโดยปริยาย


“นี่ถ้าตอนนั้นกูหาพี่มึงเจอนะ พี่มึงโดนด้วย!” ผมได้ยินพี่ทีนพูดกับไอ้บอสแว่ว ๆ ไม่เข้าใจหรอกว่าหมายถึงอะไร

ผมนั่งมองทั้งสามคนอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ เพราะผมเป็นคนเดียวในวงที่ไม่ได้ดื่ม แม้แต่ทองเอกเองก็ดื่มเข้าไปนิดหน่อย


ทองเอกขยับเก้าอี้มานั่งข้างผมก่อนจะหยิบบางสิ่งออกมาจากกระเป๋า
“อ่ะกูให้! สุขสันต์วันเกิดนะ” ในมือมันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมสีดำดูเรียบหรู ทองเอกยิ้มแล้วยื่นให้ผม
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องซื้ออะไรมาให้ เปลืองตังค์!”
“เอาไปเถอะ วันเกิดมึงไม่ได้มีบ่อย ๆ ซะหน่อย” ผมลังเล ทองเอกยัดเยียดกล่องใส่มือผมจึงต้องรับไว้ “เปิดเลย”
ผมเปิดกล่องดู ด้านในเป็นนาฬิกาข้อมือแบบผู้ชายสีดำ ดูคล้ายกับอันที่ผมเคยมีตอนเด็ก แต่อันนี้ดูมีราคากว่า
“แพงมั้ยเนี่ย? ถ้าแพงกูไม่เอานะ” ทองเอกไม่ยอมตอบแต่หัวเราะกลบเกลื่อน
“มึงนี่ไม่เปลี่ยนเลย”
ผมหยิบนาฬิกาขึ้นมาลองสวม หมุนข้อมือไปมา มองมันอย่างชื่นชมก่อนจะหันไปกล่าวขอบคุณทองเอก “ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไรแล้วกูอยู่กับมึงแล้ว”

          แค่คำพูดไม่กี่คำที่สุดแสนจะอ่อนโยน เหมือนผมได้ละทิ้งโลกทั้งใบที่พังทลายลง ฝังตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของเพื่อนสนิทที่ผมรักมากที่สุดอย่างทองเอก แม้จะดูเหมือนสายเกินไปสำหรับการกลับมา แต่ผมจะตำหนิมันได้ยังไง ในเมื่อผมเป็นคนผลักมันออกไปเอง


          เวลาล่วงเลยจนคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มแห้งเหือด แต่เราทั้งสองยังคงนอนกอดกันกลม ต่างฝ่ายต่างไม่อยากผละร่างกายออกจากกัน ผมขยับศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองสำรวจ ทองเอกยังคงใส่ชุดนักเรียนอยู่ เหลือบมองนาฬิกาบนโต๊ะหนังสือ นี่เพิ่งจะบ่างสองโมง


“โรงเรียนยังไม่เลิกไม่ใช่หรอ?”
“กูไปหามึงที่ห้องแล้วไม่เจอ ครูสมยศบอกมึงหนีกลับไปแล้ว กูก็รีบตามมาเลย”
“เดี๋ยวก็โดนเรียกผู้ปกครองไปอีกคนหรอก”
“ไม่กลัว!” ทองเอกยิ้มแล้วยักคิ้วอย่างกวน ๆ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อน “กูเป็นห่วงมึงมากเลยนะ”
“แล้ว... โดดเรียนมาตามกูแบบนี้ ไม่กลัว... แฟนมึงโกรธหรอ?”
ทองเอกกระชับกอด ซุกหน้าตัวเองค้างไว้ที่หน้าผากผม “ไม่มีแล้ว”
“หืม?”
“กูตัดสินใจแล้วว่ากูจะเลิกกับเบล” มันพูดจบก็หอมหน้าผากผมเบา ๆ “กูอยากอยู่กับมึงมากกว่า”
“มึงไม่ต้องฝืนทำขนาดนั้นก็ได้” ผมดันตัวเองขึ้นในท่าเท้าศอก จ้องมองใบหน้าเพื่อนสนิทที่ก่อนหน้านี้ผมต้องหลบเลี่ยงสายตาทุกครั้งที่เราเจอกัน “ไม่ได้ฝืนเลย” เพียงแค่มองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในดวงตาคู่นั้นก็รับรู้ได้ทันทีว่าผมได้เพื่อนรักคนเดิมกลับมาแล้ว “กูไม่ชอบตอนที่เราทะเลาะกัน กูไม่มีความสุขเลย” ทองเอกพูดแล้วดึงผมกลับไปกอด “กูโคตรคิดถึงมึงเลยนะ”
“คิดถึงอะไร? ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวัน”
“คิดถึงการได้กอดมึงแบบนี้ไง” มันบอก ผมหัวเราะเบา ๆ แล้วกอดมันตอบ “อืมม~ คิดถึงมึงเหมือนกัน”

          ทองเอกโอบกอดแน่นจนร่างกายของเราทั้งสองแนบชิด ผมรู้สึกได้ถึงอีกหนึ่งสหายเก่าที่คิดถึง สหายที่ผมไม่ได้เจอเลยตั้งแต่ทองเอกคบกับชีเบล เจ้าดุ้นเอ็นแข็งชูชันอยู่ภายใต้กางเกงนักเรียนสีน้ำตาล มันยิ้มแบบขวยเขินเมื่อเห็นว่าผมรู้สึกถึงเจ้าสิ่งนั้นแล้ว
          ทองเอกขยับตัวขึ้นคร่อมซุกไซร้ใบหน้าที่ซอกคอผมอย่างหื่นกระหาย “กลิ่นมึงยังหอมเหมือนเดิมเลย” มันสูดจมูกดอมดมราวกับว่าต้องการจะสูดผมทั้งตัวเข้าไป ผมไม่อาจทานทนความเสียวกระสันที่มันมอบให้ได้จึงบิดตัวร้องครางออกมา “อืออ ทองเอก...”
          ริมฝีปากของเราประกบกัน ทองเอกสอดลิ้นตวัดไปมา เราสูดกลืนน้ำลายของกันและกันอย่างไม่รู้สึกรังเกียจ ปกติผมไม่ค่อยชอบการจูบแบบแลกลิ้นสักเท่าไหร่ แต่ทองเอกทำให้ผมอยากทำต่อไปเรื่อย ๆ
          เสื้อของผมถูกถลกขึ้นแล้วถอดออก ร่องรอยความอัปยศยังคงปรากฏเด่นชัดบนร่างกาย ทองเอกมองแล้วหลบสายตาหนี ก้มหน้าลงมาหมายจะจูบผมต่อ แต่ผมดันอกมันเอาไว้ “ถ้ามึงไม่อยากทำกูก็เข้าใจนะ”
“หึ! ทำไมกูจะไม่อยากล่ะ? กูอยากทำมากกว่าที่เคยทำด้วย” ทองเอกจับมือผมเอื้อมไปเกาะกุมเป้ามันเอาไว้ “แล้วมึงอยากให้กูทำมั้ย?” ผมพยักหน้าตอบอย่างเคอะเขิน “แล้วถ้ากูขอ...ขอเย็ดมึงด้วยได้มั้ย?”
          ผมมองหน้ามันอย่างแปลกใจ ไม่คิดว่าทองเอกกจะกล้าถามคำถามนี้ เราเคยทำเรื่องอย่างว่าด้วยกันก็จริง แต่มันไม่เคยถึงขั้นมีอะไรกันมาก่อนเลย


          ทองเอกปลดเข็มขัดออกแล้วดึงกางเกงลง เราทั้งคู่ตัวเปลือยเปล่า ผมยื่นหลอดเจลให้ทองเอก มันรับไว้แบบงง ๆ เพราะคงจะยังไม่เคยใช้ ผมจึงหยิบเจลคืนมาแล้วบีบใส่มือ ก่อนจะชะโลมท่อนเอ็นของมันรูดกำกระถอกช้า ๆ จนเจลเคลือบทั้งลำควย ทองเอกซู้ดปากเสียว ดึงผมเข้าไปจูบ “อืมม อืออ”
          ผมบีบเจลเพิ่มแล้วโปะลงที่หัวควยเรียวมน ทองเอกดันผมนอนลง จับขาผมยกขึ้นพาดบ่า จ่อควยตัวเองถูไถบริเวณปากรูแล้วค่อย ๆ ดันควยเข้ามาช้า ๆ ส่วนหัวชำแรกสอดแทรกเข้ามาจนถึงคอหยัก “อูยย โคตรเสียวหัวควยเลย” ผมจับแขนทองเอกที่ดันที่นอนอยู่ บีบเบา ๆ ตอนที่มันค่อย ๆ อัดควยทั้งลำเข้ามา “อ่าา นิน โคตรแน่น รูมึงตอดจนกูแทบจะแตกเลย” ดุ้นเอ็นที่ทั้งแข็งและอุ่นถูกสอดเสียเข้ามาจนสุด ทองเอกฟุบตัวลงมาพรมจูบใบหน้าผมขณะที่ดันเอวเนิบ ๆ ไปด้วย “รู้งี้กูขอเย็ดมึงตั้งนานแล้ว” มันพูดพร้อมกับพ่นลมหายใจอุ่น ๆ สร้างความเสียวกระสันแผ่ซ่าน
“ควยมึงใหญ่ขึ้นป่ะเนี่ย? แน่นไปหมดเลย” ทองเอกยิ้มยั่วยวน ก้มหน้าลงไปฝังประทับรอยมาร์กแสดงความเป็นเจ้าของที่ต้นคอของผม
ผมโอบกอดลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของทองเอก หอบครางออกมาด้วยความเสียวที่มันมอบให้ ทองเอกกระซิบถามเสียงแผ่วเบา “เสียวมั้ย? มึงชอบมั้ย?”
ผมพยักหน้าตอบ “อืม”
“งั้นกูขอเย็ดมึงทุกวันเลยได้มั้ย?” ผมดึงมันเข้ามาจูบ คิดว่านั่นน่าจะแทนคำตอบได้อยู่
          ทองเอกยืดตัวขึ้น ใช้มือข้างหนึ่งกำควยผมแล้วชักไปด้วยพร้อม กับเร่งจังหวะเอวซอยควยเข้าออก ความสุขสมที่มันมอบให้เอ่อล้นจนผมแทบทนไม่ไหว เมื่อเห็นผมใกล้จะเสร็จเต็มที ทองเอกก็หยุดการกระทำ เสียบควยค้างเอาไว้ หอบหายใจเบา ๆ มองผมด้วยสายตาเปี่ยมรัก “กูยังไม่อยากแตกเลย” ผมพยายามอดกลั้น ขมิบเกร็งร่างกาย แต่กลายเป็นว่ารูผมยิ่งตอดควยทองเอก “อูยย นิน อย่าแกล้งกันดิ! เดี๋ยวกูน้ำแตก ชี๊ดดส์” ควยทองเอกกระตุกหงึกอยู่ภายใน มันสอดแขนโอบรัดแล้วอุ้มผมขึ้นตัวลอยทั้งที่ควยของมันยังเสียบคาอยู่
          ทองเอกพาผมไปวางไว้บนโต๊ะหนังสือ ข้าวของล้มระเนระนาด ผมโน้มตัวไปจูบมันเราเริ่มแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง มันซอยเอวช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เปลี่ยนจังหวะเร่งเร็วขึ้น โต๊ะไม้ส่งเสียงลั่นเอี๊ยดอ๊าด ผนวกกับเสียงกระแทกฝาผนังดังตึง ๆ “อ่าาห์ นิน กูจะแตกแล้ว!”
          ผมใช้สองแขนคล้องคอทองเอก กดหัวมันลงไปให้ดูดหัวนมที่แข็งเป็นไตของตัวเอง ทองเอกทั้งดูดดุนและขบกัดเบา ๆ เร่งเร้ากระเด้าควยระรัว จนในที่สุด น้ำอสุจิสีขาวขุ่นของผมก็พวยพุ่งออกมา ราดรดบนตัวของเราทั้งสองคน “อ่าาส์ ทองเอก!! กูเสร็จแล้ว!! อ่าาห์” ผมกระตุกเกร็ง ลำไส้หดรัดท่อนเอ็นจนของเหลวอุ่นแตกทะลักเข้ามาภายในตัวจนอุ่นวาบ “โอ้ยยย!! กูแตกแล้ว!! นิน!! น้ำควยกูแตกแล้ว!! มึงเป็นเมียกูแล้วนะ!! อ้าาาห์” ทองเอกร้องคำราม กระแทกเอวต่อสักพักก่อนจะหยุดแล้วฟุบหน้าตัวเองที่บ่าผม หอบหายใจ “กูรักมึงที่สุดเลย...” มันบอกแล้วอุ้มผมไปนอนบนเตียงโดยที่ควยยังเสียบคาเอาไว้



          หลังจบเกมกามณ์ เราสองคนนอนเปลือยเปล่าอิงแอบกันด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ ผมเอนตัวพิงอยู่ในอ้อมกอดทองเอกอย่างมีความสุข


“นิน...กูขอโทษนะ”
“หืม? เรื่องอะไร?”
“ถ้าตอนนั้นกูไม่พูดจาแย่ ๆ ใส่มึง เราก็คงยังเป็นเพื่อนกันอยู่... และมึงก็จะไม่ต้องไปเจอเรื่องแบบนั้น” ทองเอกกล่าวอย่างรู้สึกผิด
“ไม่ใช่ความผิดมึงซะหน่อย”
“ต้องใช่สิ! ถ้าวันนั้นกูอยู่ข้าง ๆ มึง...”
“ไม่เลย! ทั้งหมดเป็นเพราะกูใจง่ายเอง” ผมบอก ดึงแขนทองเอกมากอด “พี่ทีนเตือนกูแล้วเรื่องพี่แบงค์ แต่กูไม่ฟังเอง”
“แปลว่า คลิปนั่นน่ะ พี่แบงค์ก็เป็นคนถ่ายหรอ?”
“ไม่ใช่หรอก”
“อ้าว! งั้นใคร?” ผมนิ่งเงียบ ลังเลอยู่ว่าควรจะบอกความจริงดีไหม “นิน... ถ้ามึงไม่อยากพูดถึง กูไม่ถามก็ได้ แต่มันคงติดค้างในใจกูไปตลอดชีวิต”
ผมถอนหายใจ เอ่ยชื่อคนร้ายอ้อมแอ้มในลำคอ “ครูกันต์...”
“ห๊ะ?” สีหน้าทองเอกเหมือนไม่เชื่อ แต่มันรู้ดีว่าผมไม่ได้โกหก “ทำไมล่ะ? เขาทำแบบนั้นทำไม?”
ผมส่ายหน้า หลบสายตาอย่างละอาย “กูก็ไม่รู้หรอก แต่ดูเหมือนเขากับพี่แบงค์จะคุยกันเอาไว้”
“ไอ้เหี้ยเอ้ย!” มันสบถ

          พูดถึงคลิปที่หลุดออกมา นั่นไม่ใช่คลิปที่ผมกับพี่แบงค์ถูกแอบถ่ายในห้องน้ำปั้ม ผมว่าพี่แบงค์คงไม่กล้าปล่อยคลิปนั้นหรอก เพราะในคลิปก็เห็นหน้ามันเต็ม ๆ แต่คลิปที่ทุกคนได้ดู เป็นตอนที่ครูกันต์บังคับให้ผมใช้ปากให้ครั้งแรกที่ห้องเก็บของ เพราะถูกน้ำคาวกามฉีดราดใส่หน้า ทำให้ผมไม่รู้ตัวเลยว่าแกยกมือถือขึ้นถ่าย ไงก็เถอะ ผมคิดว่าคนปล่อยคลิปก็น่าจะไม่ใช่ครูกันต์ แกไม่น่าจะทำแบบนั้น เพราะแกน่าจะอยากเก็บคลิปเอาไว้ต่อรองให้ผมยอมทำเรื่องอย่างว่าให้แกเรื่อย ๆ มากกว่า ก็คงเหลือแต่พี่แบงค์นั่นแหละ มันคงปล่อยคลิปเพราะโกรธที่ผมบอกเลิก อีกเรื่องนึงที่ทำให้ผมเข้าใจกระจ่างแจ้ง ก็คือทั้งสองคนตั้งใจทำแบบนั้นกับผม แล้วยังแชร์คลิปให้กันดูอีกด้วย บางทีอาจจะเป็นแผนพี่แบงค์ตั้งแต่แรกที่พาผมไปในห้องน้ำปั้มวันนั้น

          ผมเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ทองเอกฟัง ตั้งแต่วันที่ไอ้บอสพาพี่แบงค์มาเจอผม ทองเอกดูหงุดหงิดและโกรธไอ้บอสมาก อาจจะมากกว่าพี่แบงค์ซะอีก ทองเอกโทษว่าไอ้บอสคือตัวต้นเหตุ แต่ผมไม่คิดแบบนั้นหรอก ผมไม่อยากโทษมัน


“จากนี้ไปมึงห้ามยุ่งกับมันอีก ไม่ต้องคุยกับมันเลย!”
“แต่ไอ้บอสมันไม่ได้ผิดอะไรเลยนะ” ผมแก้ต่าง
“ทำไมมันจะไม่ผิด? ในเมื่อมันเป็นคนพามึงไปให้พี่มัน แล้วพี่มันก็พามึงไปให้ครูกันต์ต่อ! มันจะไม่ผิดได้ยังไง?” ทองเอกเสียงแข็ง ผมเถียงไม่ออก ในใจยังคิดเข้าข้างไอ้บอสอยู่ดี
ก็แบบ... มันอาจจะรู้นิสัยพี่แบงค์ก็จริง แต่มันคงไม่คิดหรอกว่าพี่มันจะเลวทรามถึงขั้นนี้ และที่ผมปกป้องไอ้บอสไม่ใช้เพราะผมหลงใหลอะไรมัน แต่เพราะชีวิตผมเหลือเพื่อนที่ผมรักอยู่แค่นี้จริง ๆ แค่ทองเอกกับไอ้บอส...
“ถ้ากูบอกมึงว่ากูยังอยากพูดคุย อยากสนิทสนมกับเบลอยู่ มึงจะโอเคมั้ย? มึงไม่โอเคหรอก” ทองเอกยกเรื่องนี้ขึ้นมาทำผมไปไม่เป็น “กูไม่อยากให้มันเข้าใกล้มึงแม้แต่นิดเดียว ไม่อยากให้มันชายตามองมึงเลยด้วย มันไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นอีกต่อไป”
“อืม...”
ทองเอกรู้ว่าผมเสียใจ มันกระชับกอด วางใบหน้าเกยบนไหล่ผมจูบที่ต้นคอ พ่นลมหายใจอุ่นรดรินลงมา “นิน กูจำได้ว่าเราเคยคุยกันไว้ยังไง แต่... กูรักมึงมากเลยนะ มึงรักกูมั้ย?”
“รักดิ” ผมตอบ
ทองเอกจับผมพลิกเข้าหาแล้วพูดต่อ “กูรู้ตัวมาตั้งแต่แรกแล้วว่ากูไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับมึง... เราคบกันแบบแฟนได้มั้ย?”
เหมือนความหนักอึ้งในหัวใจถูกปล่อยวาง คำรักกระซิบแผ่วเบาผ่านแววตาแสนอ่อนโยน ผมจ้องมองใบหน้ามันด้วยความรู้สึกหลงใหล อย่างที่ผมเคยบอก ผมมองทองเอกเป็นเพื่อนสนิทมาโดยตลอด แต่วันนี้มันทำให้ผมหลงรัก ไม่รู้ว่าความรู้สึกเหล่านี้เกิดขึ้นชัดเจนตั้งแต่ตอนไหน บางทีอาจจะเป็นตอนที่เห็นมันอยู่กับคนอื่นแล้วรู้สึกเศร้า

ผมใช้สองแขนคล้องคอทองเอกด้วยความรู้สึกรักที่เปี่ยมล้นในใจ บดเบียดบั้นท้ายลงบนท่อนเอ็นอุ่นที่กำลังแข็งทาบประทับร่องก้น


“มึงไม่รังเกียจกูหรอ? กับทุกเรื่องที่เกิดขึ้น มึงยังอยากเป็นแฟนกับกูอยู่หรอ?”
“กูไม่เคยรังเกียจมึงเลย!” มันบอกแล้วโน้มมาจูบผมหน้าผากผมอย่างนุ่มนวล “ตกลงนะ เป็นแฟนกัน”
“อืม ตกลง” ผมพยักหน้าตอบอย่างยินยอมพร้อมใจ ไม่สนแล้วว่าท้ายที่สุดระหว่างจะลงเอยยังไง แต่ตอนนี้ผมรักมัน ไม่เอาอีกแล้วกับการที่ต้องคอยรักษาระยะห่างแล้วมองมันไปรักกับคนอื่น

ทองเอกฉีกยิ้มกว้าง กอดผมแน่นด้วยความดีใจ ทั้งจูบทั้งหอมผมไม่หยุด

“คืนนี้กูขอนอนด้วยนะ”
“ไปขอแม่มึงก่อนเถอะ”
“แม่กูไม่ว่าอยู่แล้วถ้าอยู่กับมึงแม่กูรักมึงจะตาย” ก็จริงอย่างที่ทองเอกบอก แต่นั่นก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำผมรู้สึกผิดกับแม่มัน... ผมทำลูกชายแกเป็นแบบนี้
“เออตอนมึงหลับอยู่ พี่ทีนโทรมาตั้งหลายสาย บอกว่าจะกลับมาพรุ่งนี้”


พอได้ยินแบบนั้นผมก็ใจแป้ว รู้สึกกังวลเมื่อคิดว่าต้องอธิบายเรื่องทั้งหมดกับพี่ ปกติแล้วผมมักจะดีใจทุกครั้งที่รู้ว่าพี่จะกลับบ้าน แต่ครั้งนี้ผมหวั่นกลัวเหลือเกิน นั่นก็เพราะผมทำพี่ผิดหวังและอับอาย
ก็สมควรอายแหละ ใบหน้าของน้องชายตนถูกแท่งเอ็นดุ้นเขื่องฉีดพ่นน้ำกามใส่หน้าโชว์หราในคลิป ถูกส่งกระจายไปทั่วแบบนั้น ใครบ้างที่จะไม่อาย
ทองเอกคงสังเกตอาการได้ว่าผมกำลังกังวล มันจึงกอดปลอบประโลม “เดี๋ยวกูช่วยพูดกับพี่ทีนให้”

รุ่งเช้าของอีกวัน

“ทองเอกตื่นได้แล้ว! ไปโรงเรียน!” ผมเขย่าไหล่เพื่อนรักที่ทำหน้าที่สามีมาตลอดทั้งคืนเพื่อปลุกให้มันตื่น “อืออ” มันงัวเงียกอดรัดผมแล้วนอนต่อ “ตื่น! เดี๋ยวสายหรอก”
“อืออ... ไม่ไป! กูอยากอยู่กับมึง”
“ไม่ได้! ถ้าแม่มึงรู้เข้าต้องโกรธกูแน่ ลุกเลย!”
“อืออ... ไม่เอา... ขอวันเดียว”
“ไม่ได้! อาทิตย์หน้าก็สอบแล้ว ถ้าหยุดจะลำบากเอานะ”
“มึงก็ต้องหยุดนี่”
“เพราะงั้นมึงถึงต้องไปไง ถ้าครูแจกชีทแนวข้อสอบมึงก็ต้องเอามาเผื่อกูด้วย”
ทองเอกทำท่างอแง “งั้นคืนนี้กูมานอนกับมึงอีกนะ”
“มาค้างบ่อย ๆ เดี๋ยวแม่มึงก็ว่าเอาหรอก”
“งั้นกูก็ไม่ไป! กูอยากนอนกอดมึงแบบนี้ทั้งวันเลย”
“ลุกไปเลย! อย่ามางอแง” ทองเอกทำหูทวนลม ซุกหน้าตัวเองข้างแก้มผม “งั้น...ถ้าแม่มึงอนุญาต อยากจะค้างกี่วันก็ตามใจเลย”
“พูดแล้วนะ! เดี๋ยวกูบอกแม่ว่านอนค้างกับมึงเพื่ออ่านหนังสือสอบทั้งอาทิตย์เลย”
“เหอะ ๆ ไงก็เหอะ ตอนนี้ต้องไปโรงเรียนก่อน”
“ก็ได้” ทองเอกดีดตัวขึ้น ส่งสายตายั่วยวน ก่อนจะขยับขึ้นมาคร่อมตัวผม มันจับมือผมดึงลงไปกำรอบลำควยที่แข็งเป็นหินผ่านกางเกงบอล “ขอเย็ดก่อนไปโรงเรียนได้ป่ะ?”
“เดี๋ยวสาย!”
ทองเอกเงยไปมองนาฬิกาแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่สายหรอก เพิ่งจะหกโมงครึ่งเอง”
“เมื่อคืนก็สามรอบแล้ว ยังไม่พออีกหรอ?”
“ไม่พอ!” ทองเอกกพรมจูบและซุกไซร้ซอกคอผมอย่างหื่นกระหาย ขบกัดเบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าลงไปใช้ลิ้นโลมเลียหัวนมผม สร้างความเสียวกระสันจนผมร้องครางออกมา ทองเอกได้ใจ ครอบปากดูดดุนแล้วตวัดลิ้นหมุนวน ผมบิดตัวดิ้นเหมือนปลาโดนน้ำร้อน พ่นลมหายใจหนักหน่วง “อืออ อืมม ทองเอก!” ไม่รู้ว่ากางเกงถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ทองเอกยกขาผมขึ้น จ่อหัวจรวดชุ่มเจลตรงปากถ้ำของผมแล้ว
“ขอผัวเย็ดหน่อยนะครับ” มันกล่าวคำหวานแล้วค่อย ๆ ดันท่อนเอ็นคืบคลานเข้ามา ลำควยอวบหนาขูดครูดกับผนังลำไส้ ส่งความเสียวสะท้านแผ่ซ่านไปทั้งร่าง รูทวารหดเกร็งบีบรัดลำควยหกนิ้วกว่าๆ ที่สอดเข้ามาจนมิดลำ “อูยย ซี๊ดส์ ข้างในมึงตอดควยกูไม่หยุด ทำกูเสียวแบบนี้ จะให้กูพอได้ยังไง?”
ทองเอกค่อย ๆ ซอยเอวช้า ๆ เนิบ ๆ แต่ผมกลัวมันจะไปโรงเรียนสาย จึงบอกให้มันเร่งจังหวะ “อืออ เย็ดแรง ๆ เลย! ผัวเย็ดเมียแรง ๆ เลย!” ผมสั่งเสียงกระเส่า ทองเอกตอบสนอง เร่งเอวซอยถี่ราวกับเครื่องยนต์ เสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นจังหวะรัวสม่ำเสมอ “อ่าห์ อ่าห์ เสียวหัวควย! นิน รูมึงโคตรฟิตเลย! อูยย”
“อื้ออ กูเสียว ควยมึงคับรูกูไปหมด โอยย!!”
“จากนี้ไปมึงห้ามให้ใครเย็ดแล้วนะ! มีกูเป็นผัวแค่คนเดียวพอ!”
“อืมม ผัวก็ห้ามไปเย็ดใครอีกนะ! ควยผัวต้องเป็นของเมียคนเดียวเหมือนกัน” ผมร้องคราง ปากก็พูดพร่ำไปตามอารมณ์ แม้ในใจจะรู้ว่าตัวเองทำตามที่พูดไม่ได้หรอก เพราะยังมีอีกหนึ่งคนที่ผมต้องมอบรูสวาทนี้ให้ อาจจะฟังดูแย่ แต่ถึงยังไงความลับระหว่างผมกับพี่ทีนก็ให้ทองเอกรู้ไม่ได้อยู่แล้ว
“ครับ! กูจะเย็ดแค่มึงคนเดียว”
          ทองเอกหยุดพักหอบหายใจ ผมดันตัวมันนอนลงแล้วลุกขึ้น เป็นฝ่ายอยู่ข้างบนบ้าง ควยของทองเอกกระตุกหงึกพร้อมจะระเบิดน้ำกามออกมาเต็มที ผมส่ายสะโพก โยกเอวหมุนวน โหย่งตัวขึ้นแล้วขย่มลงอย่างหนักหน่วง เตียงสั่นกระทบพื้นราวกับแผ่นดินไหว
          ผมนั่งเทียนขย่มควยทองเอกอยู่ราว ๆ ห้านาทีก็เริ่มรู้สึกเสียววาบที่ท้องน้อยและถุงไข่แฝด รับรู้ได้ว่าน้ำอสุจิกำลังเคลื่อนออกมาพร้อมจะกระฉูดอยู่รอมร่อ “อ่าาส์ ทองเอก! กูไม่ไหวแล้ว! ควยมึงเย็ดเสียวเหลือเกิน อูยยย อ่าาห์”
“กูก็จะแตกแล้วเหมือนกัน! แตกพร้อมกันนะครับที่รัก!” ทองเอกจับสะโพกผมยกขึ้นแล้วกดลงกระแทกอย่างรุนแรง พร้อมกับกระเด้าเอาสวนขึ้นมาด้วย จนควยของมันถูกกลืนหายไปทั้งลำ เราทั้งคู่ร้องครางเพลงรักเสียงประสาน จนในที่สุดน้ำพุแห่งกามารมณ์ก็พวยพุ่งออกมา
“อ่าา แตกแล้ว!!”
“เมียจ๋า ผัวก็น้ำจะแตกแล้ว! เอาลูก ๆ กูไป! กูอยากให้มึงท้องกับกู! นิน!! ผัวแตกแล้วครับ!! อ่าาส์” ทองเอกอัดกระแทกควยเข้ามาจนมิด ตัวกระตุกพ่นน้ำควยออกมาร้อนฉ่าไปทั้งลำไส้ ทั้งที่เมื่อคืนมันปล่อยน้ำออกมาตั้งสามรอบแล้ว แต่ผมยังรู้สึกได้อยู่เลยว่าทองเอกน้ำแตกออกมาเยอะมาก
          ผมหอบหายใจ นั่งทับควยของมันอยู่อย่างนั้น ก่อนจะฟุบตัวลงบนอกมัน คราวนี้เป็นผมเองที่อยากรั้งมันให้อยู่ต่อ แต่คงทำแบบนั้นไม่ได้


          ผมขยับตัว ทันทีที่ควยทองเอกหลุดออกจากรูก็รู้สึกหวิววาบ น้ำควยของมันไหลทะลักออกมาจนเลอะที่นอน มันดึงผมไปกอด พรมจูบพรมหอมอย่างหลงใหล
“ลุกไปอาบน้ำเลย จะสายแล้ว” ทองเอกอิดออดก่อนจะยอมลุกไปอาบน้ำแต่โดยดี

          ผมกับทองเอกกลับไปร่วมวงกับพวกพี่พี จนเริ่มดึก ทุกคนเมาได้ที่แล้วแต่ยังติดลม ทองเอกขอตัวกลับก่อน แต่เพราะมันเมาแล้ว ผมจึงตั้งใจว่าจะเดินไปส่งมัน


“พี่พี ผมไปส่งทองเอกที่บ้านนะ” ผมขออนุญาตสามีอันเป็นที่รัก พี่พีพยักหน้าอนุญาตแล้วยกแก้มดื่มกับพี่ทีนต่อ

          เราเดินมาด้วยกันจนถึงครึ่งทาง พูดคุยกันนิดหน่อย จู่ ๆ ทองเอกก็คว้ามือผมไปจับไว้แล้วดึงเข้าไปกอด


“เฮ้ย! จะทำอะไรเนี่ย?” มันไม่ตอบแต่โน้มใบหน้าลงมาจนเกือบจะชนแก้มผม “กลิ่นมึงเหมือนเมื่อตอนเด็กเลย”
“ฮึ ๆ ปล่อยเลย! เมาแล้วมึงเนี่ย!”
“ขอกอดก่อนไม่ได้หรอ? กูจะไม่ได้กอดมึงแบบนี้อีกแล้วนะ”
“ก็ต้องไม่ได้สิ! มึงมีครอบครัวแล้วนะ กำลังจะเป็นพ่อคนแล้วด้วย!”
          ข่าวดี ทองเอกบอกผมว่าเมียมันท้องได้สามเดือนแล้ว ซึ่งผมยินดีกับมันจริง ๆ นะ
          ทองเอกไม่ฟัง หอมแก้มผมฟอดใหญ่แล้วเลื่อนใบหน้ามาจูบผมต่อ กลิ่นแอลกอฮอล์โชยหึ่งผ่านลมหายใจ ก่อนที่ผมจะเคลิบเคลิ้มและปล่อยให้อะไร ๆ มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ผมใช้สองแขนดันตัวมันออก ทองเอกเหมือนจะได้สติมองผมอย่างรู้สึกผิด “กูขอโทษ...”
“อือ ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่...” ผมถอนหายใจ ไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างเรามันกระอักกระอ่วน แกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ เอื้อมแขนไปโอบไหล่มัน “ไปเถอะ! ดึกแล้ว”


          หลังส่งทองเอกเสร็จ ผมเดินเอื่อย ๆ กลับบ้าน ในหัวก็คิดถึงแต่เรื่องเมื่อกี้ ยอมรับเลยว่าเกือบจะรู้สึกอยากกอดทองเอก อยากจูบตอบ แต่ก็รู้สึกผิดต่อพี่พี ที่ผ่านมาพี่พีเป็นสามีที่ดีมาโดยตลอด ไม่เคยนอกลู่นอกทางหรือทำให้ผมต้องหึงหวงเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะงั้นผมจะต้องซื่อสัตย์กับมันเหมือนกัน
          ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงไฟจากมือถือ ปรากฏแสงไฟสว่างจ้าจากหน้ารถของใครบางคนขับมาด้านหลัง ผมเบี่ยงตัวหลบชิดริมทาง รถกระบะคันดังกล่าวขับมาแล้วชะลอขณะแซงผม ก่อนจะตีไฟเลี้ยวแล้วจอดดักด้านหน้า
          ผมใจหายแว้บ คิดว่าตัวเองกำลังจะโดนจี้ รีบกดมือถือโทรหาพี่พีอย่างลนลาน

“เฮ้ย! นิน!” คนปริศนาร้องเรียก ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียงพระเจ้า... ให้เจอโจรยังดีกว่า


พี่แบงค์ในชุดตำรวจครึ่งท่อนเปิดประตูลงมาแล้วตะโกนถาม “ทำไมมาเดินมืด ๆ คนเดียวแบบนี้?”
“เอ่อ”
“ขึ้นมา! เดี๋ยวไปส่ง!” มันไม่รอฟังคำตอบ เอ่ยปากชักชวน
“ไม่เป็นไร ผมเดินเองได้ แค่นี้เอง” ผมรีบปฏิเสธ
“มาเถอะ กูกำลังจะไปรับไอ้บอสที่บ้านมึงพอดี”
“ไม่เป็นไรจริง ๆ พี่!”

          นายตำรวจหนุ่มถอนหายใจ ปิดประตูรถแล้วเดินย่างสามขุมมาหา ผมก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้ตัวด้วยความหวาดระแวง พี่แบงค์เปิดท้ายกระบะรถตัวเองลง แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งมองผมอย่างพินิจพิเคราะห์ “มานั่งก่อนสิ กูมีเรื่องอยากคุยด้วย”
ผมปฏิเสธซ้ำ “เอ่อ ไม่อ่ะ! ผมต้องรีบกลับ!”
“นี่! กูเป็นตำรวจแล้วนะ ไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า”
“เป็นตำรวจก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะเป็นคนดีซะหน่อย” ผมตอบ พี่แบงค์หัวเราะ พยักหน้าเชื้อเชิญอีกครั้ง ผมถอนหายใจ ยอมเดินไปนั่งที่ท้ายกระบะอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ โดยเว้นระยะห่างพอประมาณ
“พี่มีอะไร?” ผมถามเสียงตะกุกตะกัก พี่แบงค์ยิ้มอ่อน ขยับตัวเข้ามาใกล้นิดหน่อยผมจึงกระเถิบถอยออก
“ก็แค่... กูยังไม่เคยขอโทษมึงเลย”
“เรื่องอะไร?”
“ก็ทุกเรื่อง” พี่แบงค์กล่าว สายตายังคงจับจ้องจนผมอึดอัด “กูรู้ว่ามาพูดตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร แต่ที่ผ่านมากูรู้สึกผิดกับมึงจริง ๆ นะ”
ผมนิ่งเฉย แม้น้ำเสียงและท่าทางของพี่แบงค์จะจริงจัง แต่ผมไม่รู้สึกยินดียินร้ายกับคำขอโทษของมันซักนิด ไม่ใช่เพราะผมยังโกรธหรือติดค้างในใจ แต่เพราะผมไม่ได้คิดอะไรแล้วจริง ๆ
“กูขอโทษมึงนะนิน...”
ความคิดเดียวที่อยู่ในหัวผมตอนนี้คือ “ไอ้พี่เหี้ย...มึงเพิ่งคิดได้ตอนที่เรื่องมันผ่านมาสิบกว่าปีแล้วงั้นหรอ?”
“ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านมานานแล้ว ผมลืมไปหมดแล้ว”
“ไม่จริงหรอก ขนาดกูยังไม่เคยลืมเลย แล้วมึงจะลืมลงได้ยังไง!” พี่แบงค์พูดเสียงอ่อน ผมเผลอสบตามันครู่หนึ่ง พี่แบงค์ในชุดตำรวจครึ่งท่อนกับทรงผมสั้นเกรียนก็ดูเท่ดี
แต่ไม่! ไม่ได้!!! ชนินทร์ตั้งสติ!!
“แต่ผมลืมเรื่องพวกนั้นไปแล้วจริง ๆ เพิ่งจำได้ก็ตอนที่เจอพี่ที่คาเฟ่นั่นแหละ”
“กูยังจำคำพูดของมึงได้ทุกคำ ที่มึงบอกว่าจะเกลียดกูไปจนวันตาย”
“ก็ตอนนั้นผมยังเด็ก”
“แล้วตอนนี้ยังเกลียดกูอยู่มั้ย?” พี่แบงค์ถาม เอียงหน้ารอฟังคำตอบ ผมหลบสายตาหนี นิ่งคิดครู่หนึ่ง “ผมไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว อดีตก็คืออดีต มันผ่านมานานมากแล้ว”
“งั้นมึงยกโทษให้กูได้มั้ย?” สีหน้าพี่แบงค์ยังดูเคร่งเครียด
“ทำไมล่ะ? ตอนนี้พี่เป็นตำรวจแล้ว กลัวว่าสิ่งที่ตัวเองทำในอดีตจะย้อนหลับมาหรอ?”
พี่แบงค์หน้าเจื่อน
          ผมคิดว่าผมเข้าใจเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นกังวล ไอ้บอสบอกว่าพี่แบงค์มีลูกสาว ตอนนี้อยู่ป.4 นั่นแหละเหตุผล ถ้าเวรกรรมมีจริง แล้วสิ่งที่มันทำเอาไว้หวนย้อนกลับมาสนอง ไม่กับมันก็กับคนในครอบครัวมัน แบบนั้นคงเลวร้ายน่าดู ผมไม่อยากให้สิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับผม เกิดกับเด็กคนไหนทั้งนั้น
“เอางี้ เผื่อมันจะทำให้พี่สบายใจขึ้นมาได้ ผมยกโทษให้พี่! ผมอโหสิให้พี่ทุกอย่าง เราไม่มีอะไรติดค้างกัน” ผมกล่าวอภัย
“ขอบใจมึงนะ” พี่แบงค์พูดเสียงอ่อย มันถือวิสาสะ ทำตัวมือไวมาจับมือผมไว้ ผมรีบชักแขนออก “ผมต้องไปแล้ว!”
“เดี๋ยวกูไปส่ง ต้องไปรับไอ้บอสพอดี”
“พี่ไม่ต้องเข้าไปหรอก รออยู่ที่นี่แหละ เดี๋ยวผมบอกให้มันออกมาเอง ถึงผมจะยกโทษให้พี่แล้ว แต่พี่ชายผมคงไม่!”
พี่แบงค์ทำท่าคิดตาม “เอ่อ! อืมม งั้นเดี๋ยวกูเดินไปส่ง”

ถึงผมจะปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่พี่แบงค์ก็ดื้อดึงเดินมาส่งผมจนถึงทางเข้าบ้าน

“เออ นิน...”
“หืม?”
“มึงจำเรื่องคลิปได้มั้ย?”
“ผมไม่อยากพูดถึงเรื่องนั้น”
“ขอโทษ... แต่กูไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิปนะ กูไม่รู้จริง ๆ ว่ามันหลุดออกไปได้ยังไง” พี่แบงค์บอก สีหน้าจริงจัง
“ช่างเถอะ จนป่านนี้แล้ว ใครจะปล่อยก็ไม่สำคัญทั้งนั้นแหละ” ผมตอบพลางสบสายตากับดวงตาคู่นั้น มองใบหน้าของคนที่ผมเคยสาบานกับตัวเองว่าจะไม่หันมองอีก แต่นี่ไม่ใช่การผิดคำสาบาน มันเป็นการบอกว่าผมปลดเปลื้องความเกลียดชังที่เคยมีออกไปจากใจแล้วจริง ๆ
พี่แบงค์พยักหน้าเอื่อย ๆ หันมองผมด้วยแววตาเศร้า “กูไม่น่าพลาดเลย”
“หืม?”
“ตอนนั้นกูไม่น่าทำเหี้ยกับมึงเลย พอเสียมึงไปแล้วถึงรู้ว่าตอนที่ได้อยู่กับมึงนั้นโคตรมีความสุขเลย”
ผมพยักหน้าช้า ๆ น้อมรับคำสารภาพก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าบ้าน

ผมรู้ว่าทุกคนคงอยากจะด่าผม ถ้าผมบอกว่า ถ้าบังเอิญผมไม่มีใคร ผมคงใจอ่อนกับพี่แบงค์...อีกแล้ว…

โชคดีนะที่ตอนนี้ในหัวใจผมมีแค่พี่พีคนเดียว

---------------------------------------------

อ้าว!! ถ้าพี่แบงค์ไม่ได้เป็นคนปล่อยคลิป แล้วใครปล่อยกันล่ะ?
คำถามนี้อาจจะไม่ได้เฉลยตรง ๆ เปิดโอกาสให้คนอ่านได้ขบคิดกันเอาเอง ลองแลกเปลี่ยนความคิดกันดูครับ คิดว่าใครเป็นคนปล่อยคลิปนิน??





ช่วงนี้ลงให้ได้อาทิตย์ละตอน อาจจะนานเกินไป แต่พยายามปั่นสุด ๆ แล้วจริง ๆ
ไม่แน่ใจว่าจะเขียนเรื่องนี้ต่อไปอีกกี่ตอน จริง ๆ ก็มีโครงเรื่องคร่าว ๆ เป็นภาพรวมที่วางเอาไว้


ปัญหาคือรายระเอียดเนื้อหาในแต่ละตอนนี่แหละ มันเขียนไม่ค่อยออก ไหนจะซีนเสียวที่มีแต่ไดอะล็อกเดิม ๆ ซ้ำไปซ้ำมาอีก
ไงก็เถอะ จะพยายามเขียนให้จบ ไม่ดอง ไม่เท จบเรื่องนี้แล้วคงพักก่อนยาว ๆ ฮ่า ๆๆ

por_mkfc

ขอบคุณค่า

zhanes

ทองเอกน่ารักมากกกกกก เพิ่งรู้ว่ามีช่วงหนึ่งที่เคยเป็นแฟนกับนินด้วย นึกว่าทองเอกจะเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เอานินละ แต่ดูทรงก็เป็นหนุ่มขี้เงี่ยนคนหนึ่งเหมือนกันนะ 5555

ตัดกลับมาปัจจุบัน ถ้าพูดแบบไม่แคร์ศีลธรรม ก็อยากให้ทองเอกกับพี่ทีกลับมาสานสัมพันธ์กับนินใหม่นะ พี่พีอนุญาตได้ไหม 5555

premakung

อีเมียเก่าทองเองกับอีกะเทยควายนั่นแน่ๆมันต้องไปหาหลักฐานมาทำร้ายลูกนิน แต่เมื่อไหร่พี่ทีนจะเลิกกับอีแอน

lekthai

ขอบใจจ้า

J.Scot

นึกว่าทองเอกจะไม่มีอะไรกับนินซะอีก

nuangnut1996

สนุกมากครับ

natthaphat.sam

ขอบคุณครับ

audiwoods

อดีตก็คืออดีตครับ

abc55

กลับมาฟีลกู๊ดขึ้นทีละหน่อยแล้ว ดีใจ
แต่มาคาใจเรื่องใครปล่อยคลิปแทนแล้ว 55555

มันอ้อย

มีหลายความเป็นได้เลยแฮะ ว่าใครเป็นคนปล่อยคลิป อาจจะ
เป็นเพื่อนพี่แบงค์ที่ทำไปเพราะความห่าม ความสนุก
เป็นแก๊งชีเบลที่ทำไปเพราะความเกลียดชัง ความแค้น
เป็นครูกันต์ (นึกเหตุผลไม่ค่อยออกแฮะ เพราะปล่อยแล้วมีแต่ภัยเข้าหาตัว ถ้าหากโดนสอบ)
เป็นพี่แบงค์เองก็ไม่แน่ แต่มาโกหกเอาว่าไม่ได้ปล่อย
หรือเป็นทองเอกก็ได้ เพราะนินจะได้ไม่มีใคร (ดูร้ายกาจมากกกก และถ้าทำจริงคงจะฉีกอกคนอ่านน่าดู 555)

เหนืออื่นใดเขียนได้ดีมากกก อยากขอขอบคุณ อ่านละก็มีไฟไปปั่นนิยายของตัวเองต่อตลอด

ส่วนเรื่องบทเดอตี้ทอล์กตอนเลิฟซีนเขียนไปเถอะครับ คนอ่านจำไม่ค่อยได้หรอกว่าเคยใช้ไปแล้ว (เอ๊ะ หรือผมเองที่แก่) จะมีแต่คนเขียนนั่นแหละครับที่จำได้ 555

Obamix

ขอบคุณมากๆเลยครับ

montree254

ขอบคุณครับ

Eakkadoor

มาต่อไวๆ นะครับ ชอบมากกกกกกกกกก

Aarmaa

ขอบคุณครับ

iHNONG

ขอบคุณครับ

JJBBChp

แล้วใครปล่อย

sukmongkon

สนุกกก