วันนั้น...ที่ตะวันหวนคืน (บท12)

Artit010

บทที่ ๑๒: ชีวิตใหม่...ใจเดิม
แม้จะพยายามรักษาระยะห่างจากภาคินเพื่อลดความเขินอายและความรู้สึกผิด แต่ตะวันก็ตระหนักดีว่าเขาไม่สามารถตัดขาดจากชีวิตของตัวเองได้ การเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยคือการเริ่มต้นบทใหม่ของชีวิต เขาพยายามที่จะปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ สร้างความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมสาขา และตั้งใจศึกษาในสาขาที่เลือกเรียน
ในช่วงแรก ตะวันยังคงเก็บตัวและไม่ค่อยสุงสิงกับใครมากนัก แต่ด้วยความเป็นคนมีน้ำใจและมีอัธยาศัยดี ทำให้เขาสามารถผูกมิตรกับเพื่อนใหม่ได้บ้าง กลุ่มเพื่อนเล็กๆ ของตะวันส่วนใหญ่เป็นคนที่ตั้งใจเรียนและมีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน การได้อยู่ใกล้ชิดกับคนเหล่านี้ ช่วยให้ตะวันรู้สึกผ่อนคลายและมีความหวังในอนาคตมากขึ้น
หนึ่งในเพื่อนสนิทของตะวันในมหาวิทยาลัยคือ "ปาล์ม" หนุ่มร่างสูง ผิวเข้ม มีนิสัยร่าเริงและเป็นกันเอง ปาล์มเป็นคนเปิดเผยและมักจะชวนตะวันเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ของมหาวิทยาลัยอยู่เสมอ
“ไอ้ตะวัน! เสาร์นี้มีคอนเสิร์ตวงดังที่ลานกิจกรรม ไปด้วยกันไหม?” ปาล์มชวนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ตะวันลังเลเล็กน้อย “ไม่รู้สิปาล์ม ช่วงนี้กูอยากอ่านหนังสือเตรียมสอบมากกว่า” เขาพยายามหาข้ออ้างเพื่อหลีกเลี่ยงกิจกรรมทางสังคม
“โธ่! อ่านหนังสือเมื่อไหร่ก็ได้ ไปสนุกคลายเครียดบ้างเถอะน่า” ปาล์มคะยั้นคะยอ
ในที่สุด ตะวันก็ใจอ่อนและตกลงไปคอนเสิร์ตกับปาล์มและเพื่อนๆ คนอื่นๆ บรรยากาศในงานคึกคักและสนุกสนาน ผู้คนมากมายต่างเต้นและร้องเพลงตามศิลปินที่ชื่นชอบ ตะวันพยายามที่จะสนุกไปกับบรรยากาศรอบข้าง แต่ในใจลึกๆ กลับรู้สึกโดดเดี่ยวและความคิดถึงภาคินก็แวบเข้ามาเป็นระยะ
เมื่อเพื่อนๆ เริ่มพูดคุยถึงเรื่องความรักความใคร่ และชวนตะวันให้ลองเปิดใจคบใครสักคน ตะวันกลับรู้สึกกระอักกระอ่วนและรีบปฏิเสธอย่างไม่มีเหตุผล
“ตะวัน นายไม่เคยสนใจผู้หญิงเลยเหรอวะ? หล่อๆ อย่างนาย น่าจะมีสาวๆ มาชอบเยอะแยะ” เพื่อนคนหนึ่งแซว
ตะวันยิ้มเจื่อนๆ “ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีแฟนตอนนี้ ขอตั้งใจเรียนก่อนดีกว่า”
เพื่อนๆ มองหน้ากันอย่างสงสัย พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่มีเสน่ห์อย่างตะวันถึงไม่สนใจเรื่องความรักเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าตะวันจะพยายามปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ในมหาวิทยาลัย และมีเพื่อนใหม่ที่คอยสนับสนุน แต่ความรู้สึกที่เขามีต่อภาคินกลับไม่เคยจางหายไป ความคิดถึงและความห่วงใยยังคงวนเวียนอยู่ในใจของเขาเสมอ โดยเฉพาะในช่วงเวลาที่เขาอยู่ห่างไกลจากพ่อ
ทุกครั้งที่โทรศัพท์หาภาคิน เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยจะทำให้หัวใจของตะวันเต้นแรงขึ้น ความรู้สึกอบอุ่นและความปรารถนาที่จะอยู่ใกล้ชิดพ่อก็ปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง แต่เขาก็ต้องควบคุมตัวเองและพูดคุยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ การเดินทางกลับบ้านยังคงเป็นสิ่งที่ตะวันให้ความสำคัญเป็นอันดับแรก การได้เห็นหน้าพ่อ ได้ทานอาหารร่วมกัน และได้พูดคุยกันบ้างเล็กน้อย แม้จะยังคงมีความอึดอัดและความเงียบปกคลุมอยู่บ้าง แต่ก็เป็นสิ่งที่เติมเต็มความรู้สึกในใจของเขา
อย่างไรก็ตาม ตะวันตระหนักดีว่าเขาไม่สามารถหลีกหนีความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองไปได้ตลอดชีวิต การพยายามสร้างระยะห่างอาจจะช่วยลดความเขินอายได้บ้าง แต่ความรู้สึกที่ต้องห้ามก็ยังคงอยู่ และดูเหมือนจะทวีความรุนแรงขึ้นตามกาลเวลา
ตะวันรู้ว่าเขาต้องเลือกระหว่างความรู้สึกของตัวเองกับความสัมพันธ์แบบพ่อลูก หากเขาปล่อยให้ความรู้สึกที่ "ไม่ใช่ลูก" นี้ครอบงำจิตใจต่อไป มันอาจจะนำไปสู่ความขัดแย้งและความเจ็บปวดที่ไม่อาจเยียวยาได้ แต่ถ้าเขาพยายามที่จะกดข่มความรู้สึกนี้ไว้ มันก็อาจจะสร้างความทุกข์ทรมานให้กับตัวเขาเองไปตลอดชีวิต
ทางเลือกที่ยากลำบากกำลังรอคอยอยู่เบื้องหน้า ตะวันไม่รู้ว่าจะตัดสินใจอย่างไร เขาไม่ต้องการที่จะทำลายความสัมพันธ์อันมีค่ากับภาคิน แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกที่แท้จริงในใจของตัวเองได้
ความสับสนและความขัดแย้งภายในใจของตะวันยังคงดำเนินต่อไป ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ เขาไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรต่อไป และอนาคตของความสัมพันธ์ระหว่างเขากับภาคินจะเป็นเช่นไร...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

Littledevilxx

รอติดตามตอนต่อไป ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

x-2008

สนุกมากครับ

thai_boys

ขอบคุณมากๆครับ

redboy

ยืดเยื้อมากไปแล้ว

WildGrizz

ขอบคุณครับ
หมอกลงจนขุ่นมัวมาหลาย EP แล้ว

phattdell

อื่มมมม บทเดิมๆ  ข้อความเดิมๆ  ความรู้สึกๆ  เดิม  พาให้ อีดอัด ไม่ค่อย.....     อย่าว่า กันนะ ครับ  แต่ รู้สึก แบบนั้น จริงๆ

Guds

วนไปเวียนมา

Nukinho

รอติดตามต่อครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

bo69dy

ขอบคุนครับ

tanya

อนาคตตะวันกับภาคินจะเป็นเช่นไรกัน