วันนั้น...ที่ตะวันหวนคืน (บท9)

Artit010

บทที่ ๙: ยอมรับในความรู้สึก
ค่ำคืนที่เงียบสงัดมักเป็นช่วงเวลาที่ความรู้สึกที่ถูกเก็บกดไว้ในส่วนลึกของจิตใจตะวัน เริ่มแสดงตัวออกมาอย่างชัดเจน ความสับสนและความหึงหวงที่เขาพยายามซ่อนเร้นในระหว่างวัน กลับทวีความรุนแรงขึ้นในความมืดมิดแห่งราตรี และในคืนหนึ่ง ความรู้สึกที่แท้จริงก็ปรากฏขึ้นในความฝัน
ในห้วงนิทรา ตะวันฝันถึงภาคิน ไม่ใช่ในฐานะพ่อผู้ใจดีและอบอุ่นอย่างที่เขาคุ้นเคย แต่เป็นภาพของผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ดึงดูด รอยยิ้มที่อ่อนโยน แววตาที่อบอุ่น และสัมผัสที่แสนละมุนละไม ในความฝันนั้น ตะวันรู้สึกถึงความใกล้ชิดที่เกินเลยขอบเขตของความเป็นพ่อลูก มันเป็นความรู้สึกรักใคร่เสน่หาที่รุนแรงและเร่าร้อน จนทำให้หัวใจของเขาเต้นระรัว
เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้า ตะวันรู้สึกสับสนและหวาดกลัวอย่างมาก ภาพความฝันยังคงติดตรึงอยู่ในความคิดราวกับเป็นเรื่องจริง ความรู้สึกผิดถาโถมเข้าใส่ราวกับคลื่นยักษ์ เขารู้สึกต่ำต้อยและน่ารังเกียจที่มีความคิดเช่นนี้กับผู้เป็นพ่อ
‘ไม่...มันไม่ใช่ความจริง มันเป็นแค่ความฝัน’ ตะวันพยายามที่จะปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ความรู้สึกที่คุกรุ่นอยู่ในใจกลับสวนทางกับความคิดเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง ความปรารถนาที่ซ่อนลึกอยู่ในจิตใจเริ่มเผยตัวออกมาอย่างชัดเจน จนตะวันไม่อาจหลอกตัวเองได้อีกต่อไป
ในที่สุด ตะวันก็ต้องยอมรับความจริงอันแสนเจ็บปวด เขาไม่ได้รู้สึกรักและเคารพภาคินในฐานะพ่อเพียงอย่างเดียว แต่ความรู้สึกของเขามันลึกซึ้งและซับซ้อนกว่านั้น...เขารู้สึกชอบภาคินในแบบคนรัก...
การยอมรับความลับอันดำมืดนี้ นำมาซึ่งความรู้สึกผิดและความสับสนอย่างมหันต์ ตะวันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบาป เป็นลูกที่ไม่ดี ที่มีความคิดอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ความรู้สึกที่ต้องห้ามนี้ กัดกินจิตใจของเขาอย่างทรมาน
‘ทำไม...ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้?’ ตะวันครุ่นคิดด้วยความสิ้นหวัง เขาไม่เข้าใจว่าทำไมความรู้สึกเช่นนี้ถึงเกิดขึ้นกับเขา เขาพยายามที่จะหาคำตอบ พยายามที่จะทำความเข้าใจถึงต้นตอของความรู้สึกที่ผิดแปลกนี้ แต่ก็ไม่พบคำตอบที่ชัดเจน
ความสับสนทำให้ตะวันรู้สึกโดดเดี่ยวและเดียวดาย เขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกนี้ให้กับใครรู้ แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างป้องหรือไหม เพราะกลัวว่าจะถูกรังเกียจและถูกมองว่าเป็นคนผิดปกติ
การเก็บซ่อนความลับที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ทำให้ตะวันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการควบคุมตัวเอง ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ชิดภาคิน หัวใจของเขาจะเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ความรู้สึกอบอุ่นและความปรารถนาจะปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรง แต่เขาต้องแสดงออกราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต้องรักษาระยะห่างอย่างระมัดระวัง เพื่อไม่ให้ความรู้สึกที่แท้จริงของเขาแสดงออกมา
ความรู้สึกผิดกัดกินจิตใจของตะวันอย่างรุนแรง เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทรยศต่อความรักและความเมตตาที่ภาคินมอบให้ การมีความรู้สึกที่ "ไม่ถูกต้อง" ต่อพ่อ ทำให้เขารู้สึกต่ำต้อยและน่ารังเกียจ
ในบางคืน ตะวันนอนไม่หลับ เขาพลิกตัวไปมาบนเตียง ปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้มเพื่อระบายความทุกข์ทรมานในใจ เขาไม่รู้ว่าจะหันหน้าไปพึ่งใคร หรือจะหาทางออกให้กับความรู้สึกที่ผิดบาปนี้ได้อย่างไร
ความสัมพันธ์ระหว่างตะวันกับภาคินเริ่มตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แม้ว่าภายนอกจะดูเหมือนไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ภายในใจของตะวันกลับเต็มไปด้วยความขัดแย้งและความอึดอัด เขาไม่สามารถแสดงความรักและความเอาใจใส่ต่อพ่อได้อย่างเต็มที่เหมือนเมื่อก่อน เพราะกลัวว่าการกระทำเหล่านั้นจะถูกตีความไปในทางที่ผิด
ภาคินสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวลูกชาย เขามักจะมองตะวันด้วยความสงสัยและความเป็นห่วง แต่ก็ไม่กล้าที่จะถามออกมาตรงๆ เพียงแต่รู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่กั้นกลางระหว่างเขากับลูกชาย
“ไอ้ตะวัน...ช่วงนี้มึงดูซึมๆ ไปนะ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า?” ภาคินเคยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
ตะวันรีบส่ายหน้า “ไม่มีอะไรครับพ่อ ผมแค่เหนื่อยๆ” แต่ในใจกลับรู้สึกผิดที่ต้องโกหกพ่ออีกครั้ง
ไหมสังเกตเห็นความผิดปกติในตัวตะวันอย่างชัดเจน ความเงียบขรึม ความเหม่อลอย และท่าทีที่ดูห่างเหินของเขา ทำให้ไหมเป็นห่วงเพื่อนสนิท
“ตะวัน นายเป็นอะไรกันแน่? ตั้งแต่กิจกรรมวันพ่อ นายดูแปลกไปมากเลยนะ” ไหมถามด้วยความเป็นห่วง
ตะวันถอนหายใจเบาๆ “ไม่มีอะไรจริงๆ ไหม ฉันแค่...คิดอะไรนิดหน่อย”
“แต่นายดูไม่สบายใจเลยนะ มีอะไรบอกฉันได้นะ” ไหมยังคงยืนยัน
ตะวันส่ายหน้า “ขอบคุณนะไหม แต่ฉันจัดการเองได้” เขาไม่สามารถเปิดเผยความลับนี้กับใครได้
การยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อภาคิน กลายเป็นภาระหนักอึ้งที่ตะวันต้องแบกรับไว้คนเดียว เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป จะเก็บซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ตลอดไป หรือจะเสี่ยงเปิดเผยมันออกไป และต้องเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ที่อาจจะตามมา
ความรู้สึกผิดและความสับสนยังคงวนเวียนอยู่ในใจของตะวัน ราวกับพายุที่โหมกระหน่ำ เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้มันจะนำพาชีวิตของเขาและพ่อไปในทิศทางใด...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

nuangnut1996

สนุกมากครับ

peekay

ขอบคุณ​

Mr.mmm

ขอบคุนคับ

redboy

อัดอั้นที่สุด

lekthai

ขอบใจจ้า

thai_boys

ขอบคุณมากๆครับ

senee78

ขอบคุณครับ

Nukinho

รอดูต่อไปครับ

WildGrizz

ขอบคุณครับ
ไหมเป็นห่วงแต่คนอ่านลำไย 555+

fiveminutes

รอติดตามครับ

bo69dy

ขอบคุนครับ

jo4417

tanya

การยอมรับความรู้สึกที่แท้จริงที่มีต่อภาคิน กลายเป็นภาระหนักอึ้ง