วันนั้น...ที่ตะวันหวนคืน (บท4)

Artit010

บทที่ ๔: เปิดเทอมใหม่...ชีวิตใหม่
เมื่อประตูโรงเรียนเปิดต้อนรับนักเรียนเข้าสู่ภาคเรียนใหม่ของชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ตะวันก้าวเข้าไปด้วยความรู้สึกที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิง ภาพความทรงจำอันเลวร้ายในอนาคตยังคงฝังลึกในจิตใจ เป็นแรงผลักดันให้เขาต้องเปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตของตนเองอย่างเด็ดเดี่ยว การตีตัวออกห่างจากกลุ่มเพื่อนเกเรกลุ่มเดิมที่เคยคบค้าสมาคม จึงเป็นสิ่งแรกที่ตะวันตั้งใจจะทำ
ในช่วงพักกลางวัน แทนที่จะไปรวมกลุ่มสูบบุหรี่หลังโรงเรียน หรือวางแผนก่อเรื่องสนุกๆ ตามประสาวัยรุ่นคึกคะนอง ตะวันเลือกที่จะนั่งอ่านหนังสือในห้องสมุด หรือทำงานที่ครูมอบหมายให้เสร็จล่วงหน้า การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้ สร้างความประหลาดใจให้กับเพื่อนกลุ่มเดิมเป็นอย่างมาก
“ไอ้ตะวัน! ทำไมช่วงนี้มึงไม่ไปไหนกับพวกกูเลยวะ? เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ” หนึ่งในเพื่อนเก่าเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเล็กน้อย
ตะวันเงยหน้าจากหนังสือ ตอบด้วยน้ำเสียงที่สุภาพแต่หนักแน่น “กูแค่อยากจะตั้งใจเรียนว่ะ พวกมึงก็รู้ว่าเกรดตอนม.ปลายมันสำคัญ”
เพื่อนคนอื่นๆ มองหน้ากันอย่างงงงวย พวกเขาไม่เคยได้ยินคำพูดที่ดูมีความรับผิดชอบเช่นนี้จากปากของตะวันมาก่อน
ในขณะที่ตะวันพยายามปรับเปลี่ยนตัวเองและใช้ชีวิตในโรงเรียนอย่างตั้งใจ ก็มีเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเขาอย่างชัดเจน ป้อง เด็กหนุ่มผู้เป็นที่รักของเพื่อนๆ ในห้อง มักจะเห็นตะวันนั่งอ่านหนังสือคนเดียว หรือตั้งใจเรียนในห้องเรียน ซึ่งเป็นภาพที่ไม่คุ้นตาสำหรับเขา
วันหนึ่ง ในช่วงพักกลางวัน ป้องถือหนังสือเดินตรงมานั่งข้างๆ ตะวันด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
“สวัสดี ตะวัน ช่วงนี้เห็นนายขยันขึ้นเยอะเลยนะ” ป้องเอ่ยทักอย่างสุภาพ
ตะวันเงยหน้ามองป้องด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่ค่อยได้คุยกับป้องมากนัก เพราะป้องมักจะอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ตั้งใจเรียน
“อืม...กูแค่อยากจะลองตั้งใจดูบ้าง” ตะวันตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจนัก
ป้องยิ้มกว้างขึ้น “เป็นเรื่องที่ดีมากเลยนะ นายเป็นคนมีหัวไว ถ้าตั้งใจจริงจัง รับรองว่าทำได้ดีแน่นอน”
คำพูดให้กำลังใจของป้อง ทำให้ตะวันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย พวกเขาเริ่มพูดคุยกันมากขึ้น ป้องชวนตะวันติวหนังสือด้วยกัน และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในเรื่องต่างๆ ตะวันรู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับป้อง เพราะป้องเป็นคนที่มีความคิดดี และไม่ตัดสินเขาเหมือนเพื่อนกลุ่มเดิม
ความสัมพันธ์ระหว่างตะวันกับเพื่อนกลุ่มเดิมค่อยๆ ห่างเหินออกไป ในขณะที่ความสนิทสนมกับป้องกลับเพิ่มมากขึ้น ตะวันเริ่มมีเพื่อนใหม่ที่มีทัศนคติที่ดี และสนับสนุนให้เขาไปในทางที่ถูกต้อง
เมื่อกลับถึงบ้าน การเปลี่ยนแปลงในตัวตะวันก็ยังคงดำเนินต่อไป เขายังคงดูแลเอาใจใส่ภาคิน ช่วยเหลืองานบ้าน และพยายามใช้เวลาร่วมกับพ่อให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งทานอาหารเย็นด้วยกัน ตะวันสังเกตเห็นว่าเสื้อตัวเก่าของภาคินเริ่มมีรอยขาดเล็กน้อย
“พ่อครับ เสื้อพ่อเก่ามากแล้ว ซื้อใหม่ไหมครับ?” ตะวันเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
ภาคินมองเสื้อตัวเองแล้วยิ้มบางๆ “มันก็ยังใส่ได้อยู่ ไม่เป็นไรหรอก เปลืองเงิน”
“แต่ผมอยากซื้อให้พ่อครับ ถือว่าเป็นของขวัญเปิดเทอมใหม่ของผม” ตะวันเสนอด้วยความตั้งใจ
ภาคินมองหน้าลูกชายด้วยความรู้สึกที่อบอุ่น เขาไม่เคยได้รับของขวัญจากตะวันมาก่อน
“ไม่ต้องหรอกไอ้หนู เก็บเงินไว้ใช้จ่ายส่วนตัวดีกว่า” ภาคินปฏิเสธอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับพ่อ ผมอยากให้พ่อใส่เสื้อใหม่” ตะวันยืนยัน
ในที่สุด ภาคินก็ยอมให้ตะวันพาไปซื้อเสื้อใหม่ ในร้านขายเสื้อผ้า ตะวันตั้งใจเลือกเสื้อเชิ้ตสีสุภาพที่ดูดีและเหมาะสมกับวัยของพ่อ ขณะที่ภาคินลองเสื้ออยู่ในห้องลอง ตะวันมองพ่อผ่านกระจก เขาสังเกตเห็นรูปร่างที่แข็งแรง ท่าทางที่ดูภูมิฐาน และรอยยิ้มบางๆ ที่ปรากฏบนใบหน้าของพ่อ
‘พ่อ...ดูดีกว่าที่ฉันเคยสังเกตอีกนะ’ ตะวันคิดอย่างเผลอไผล ความรู้สึกชื่นชมในตัวพ่อเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างชัดเจน ไม่ใช่แค่ในฐานะพ่อผู้ให้กำเนิด แต่เป็นความชื่นชมในความเป็นผู้ชายที่เข้มแข็งและอบอุ่น
เมื่อภาคินเดินออกมาจากห้องลองในเสื้อตัวใหม่ ตะวันรู้สึกว่าพ่อดูหนุ่มขึ้นและมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่มีสาเหตุ
“เป็นยังไงบ้างครับพ่อ? หล่อไหมครับ?” ตะวันถามด้วยรอยยิ้ม
ภาคินมองตัวเองในกระจกแล้วหัวเราะเบาๆ “หล่อเหมือนเดิมนั่นแหละ” แต่แววตาของเขากลับมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด
ในช่วงเวลาที่ตะวันได้ใกล้ชิดและดูแลภาคินมากขึ้น เขาก็เริ่มสังเกตเห็นเสน่ห์ที่ซ่อนอยู่ในตัวพ่ออย่างละเอียดถี่ถ้วน ความแข็งแรง ความอดทน ความอบอุ่น และความจริงใจ ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้ตะวันรู้สึกชื่นชมและประทับใจในตัวผู้เป็นพ่อมากยิ่งขึ้น โดยที่เขาเองก็ยังไม่เข้าใจความรู้สึกนี้อย่างถ่องแท้...
(โปรดติดตามตอนต่อไป)

nuangnut1996

สนุกมากครับ

being2be

ขอบคุณมากครับ

2936

ขอบคุณครับ

Mr.mmm

ขอบคุนคับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

redboy

ความรัก