แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2024-1-30 23:31
# Q- v+ s2 [- H5 }. R, j! `- }# S+ B6 e7 H. Q7 g: V {/ n: D
_; X; e) Q6 `* P, p
ตอนที่ 8
9 N; V( X" F$ ?( X: a5 s
“พี่สัญญา” % K5 f$ I8 m) ?" A9 L6 t/ {: H
ระหว่างที่ผู้กองหนุ่มเผลอตัวเขาใช้ด้ามกระบอกปืนกระแทกเข้าที่กระหมับสุดแรงเกิด จนร่างนั้นหมดสติฟุบ ลงกับพื้น มีเลือดไหลอาบออกมาตามแก้ม จัดการใช้เข็มขัดและสายไฟมัดมือ มัดเท้าไว้อย่างแน่นหนา รำพึงกับร่างที่ไม่ได้สติ ) I8 G% E' [- a0 z4 ^) O% ^: U' P
“พี่ขอโทษนะน้องรักที่ต้องทำอย่างนี้ เพื่อความปลอดภัยของพี่และน้องด้วย” . V& n6 c. K# |5 T1 _5 J' r
ท่องจำชื่อและที่อยู่ของแม่และน้องสาวจักรภพไว้ในสมองจนขึ้นใจ ตลอดถึงแผนการที่จะให้การคุ้มครอง สองแม่ลูกตามสัญญา บันไดแห่งอิสรภาพกลับคืนมาสู่เขาอีกครั้ง
$ P. i; m9 Z+ \+ V
ภาณุพลจับเขามาขังไว้เพื่อเหตุผลทางธุรกิจและอำนาจของตน ผู้กองจักรภพตกอยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของมัน จนหมดทางกระดิกกระเดี้ย ยอมทำตามทุกสิ่งทุกอย่างสุดแต่จะบัญชาการมาโดยสัตย์ซื่อเอาชีวิตเป็นประกันเพื่อความอยู่ดีกินดีของตนตลอดถึงแม่และน้องสาวซึ่งกำลังอยู่ในวัยเรียน สุดท้ายผู้กองกลับเป็นฝ่ายเสนอทางรอดให้ตัวเขาเองเพื่อแลกกับความปลอดภัยของแม่และน้องสาว ทุกสิ่งทุกอย่างมันเต็มไปด้วยการ คุมเชิงและชิงไหวพริบกันอยู่ในตัวก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเอง เขาคงออกไปด้วยชุดนี้ไม่ได้แน่นอน ก่อนที่จะออกไปจากบ้านหลังนี้เขาจำเป็นต้อง แปลงโฉมตนเองเสียใหม่
) Y# D+ P0 _) ]0 Q1 r
รำพึงกับตนเองแล้ว เดินบ่ายหน้าไปยังห้องพักผู้กองหนุ่มซึ่งอยู่ข้าง ๆ กัน เพื่อทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าอำพราง ตัวออกไปจากบ้านนี้ให้ได้ก่อน
; j; F9 V. ?- d3 a3 {5 i
เมื่อเข้าไปในห้องได้หยิบเครื่องแบบเต็มยศผู้กองสุทธิพงษ์ขึ้นมาสวมใส่ ตรวจสอบทุกอย่างเรียบร้อยจึงเปิดประตูเดินลงบันไดไปด้วยอาการปกติ
$ B; f& l# ^* h6 D- u+ C" ]
ลูกสมุนที่ภาณุพลขุนไว้ 4 – 5 คนนั่งล้อมวงเล่นไพ่คุยกันอย่างสนุกครึกครื้นตรงระเบียงหน้าบ้าน ทั้งหมดมองมาทางเขาแวบเดียว แล้วก้มหน้าก้มตาเล่นไพ่ ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานเหมือนเดิมขณะที่ ตัวเขาเองได้แต่มองด้านหลังพวกมันอย่างโล่งอก หัวใจเต้นแรง มือไม้สั่นไปหมด มือหยิบที่ด้ามปืนพกอยู่ ตลอดเวลา อย่างตัดสินใจอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ 4 @0 G2 B/ ?+ {7 W/ ]" ?& M+ L
แต่เมื่อเห็นเหล่าสมุนยังคงสนุกสนานไปตามวิสัยของพวกตนตามปกติ เหมือนไม่รับรู้ว่าใครมายืนอยู่ ด้านหลังพวกตน พลอยทำให้หายใจได้คล่องขึ้น ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากชุดที่ตนสวมใส่ขณะนี้ ตลอดถึง รูปร่างของตนที่ใกล้เคียงกับผู้กองหนุ่ม ทำให้ไม่เป็นที่ผิดสังเกต 1 O3 ]/ \. n- H5 b
“ผู้กองจะไปไหนเหรอครับ แต่งตัวเต็มยศเลย”
6 g0 G# N# ^. Z: {, |) J
ผู้ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าของคนกลุ่มนั้นกล่าวทักทายขึ้นอย่างเป็นกันเอง โดยไม่ได้หันมามอง เขายืนหันหลังให้ แกล้งกดโทรศัพท์เหมือนคุยธุระสำคัญอยู่ ไม่แสดงอาการสนใจพวกมัน ก่อนจะแข็งใจเอ่ย ออกไปด้วยน้ำเสียงแหบ ๆ
/ J- B" ^# w# P3 l
“เป็นไข้มาหลายวันแล้ว ตั้งใจว่าเข้าสถานีแล้ว จะแวะไปหาหมอสักหน่อย รำคาญเสียงตนเองเต็มที” : R, o5 ^! ~4 @
ขณะกล่าวได้แสดงอาการเจ็บคอ หลุบใบหมวกตำรวจปิดใบหน้าของตนไว้ เมื่อเห็นว่าพวกนั้นไม่มีใครแสดงอาการอื่นใด จึงกล่าวต่อ “พวกนายดูแลด้านล่างให้เรียบร้อยด้วยระหว่างที่ข้าไม่อยู่ อย่าปล่อยให้ใครเข้ามาเพ่นพ่าน ถ้ามาพบท่านบอกให้มาพบในวันหลัง วันนี้ท่านติดธุระสำคัญ อีกอย่างกลางวันไม่ต้องนำอาหารขึ้นไปให้คุณภู เพราะข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว เย็น ๆ ข้าจะกลับมา”
$ u" y7 M; b4 Y# h0 t- @8 ^) K& l
พวกนี้มีหน้าที่ทำตามคำสั่งอยู่แล้ว จึงไม่มีใครแสดงอาการสงสัยในน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของผู้กอง ฉะนั้นเมื่อได้รับคำสั่ง พวกนี้รู้หน้าที่ของตนเองดีอยู่แล้วจึงไม่ใช่ธุระที่จะต้องสอดถามอะไรเพิ่มเติม
4 r# h( z% W5 {# J2 n) v
เขาพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด กลมกลืนสภาพที่ปรากฏต่อหน้า สำรวจบริเวณรอบ ๆ ครู่หนึ่งจึงเดินตรง ไปยังรถที่จอดอยู่อึดใจใหญ่เขาก็สามารถพาตนออกมาจากบ้านนั้นด้วยความปลอดภัย ขับรถออกมาบ่ายหน้าเข้าเขตในเมือง เมื่อมาถึงปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งซึ่งมีบริการล้างรถด้วย เขาได้นำรถเข้าไปจอด พร้อมกับจ้างล้างรถด้วย ก่อนจะก้าวลงจากรถด้วยความสง่า เดินข้ามถนนอีกฟาก เข้าไปยังศูนย์สรรพสินค้า ที่อยู่ใกล้ ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หนึ่ง มีเสียงเพลงรอสายดังตอบมา
4 s) W) G$ N5 F+ g0 g
ด้านนรากรซึ่งกำลังขับรถด้วยความเคร่งเครียดกับการตามหาภูริเชษฐ์ ข้าง ๆ คนขับมีสุรเชษฐ์นั่งเคียงมาด้วย อาการเงียบขรึม สีหน้าเคร่งเครียดไม่ต่างจากตน เมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าจึงกดรับสาย 7 v. n* G: n2 f1 n" _+ u
“ฮัลโหล !” “หวัดดีครับอากร ผมภูนะ”
8 p! C, H! `6 }1 s2 v- x6 h, ], q
“ภู...! ภูจริง ๆ ด้วย”
' ~9 ~4 J+ t9 G/ n6 M) I
“อากรช่วยมารับผมด่วนที่สุด” 8 E1 z9 U: \' L$ P
เพียงสองสามประโยคที่ได้รับทราบสถานที่โดยน้ำเสียงชายหนุ่มที่ตนเป็นห่วงทุกลมหายใจ ทั้งนรากรและ สุรเชษฐ์ สบตากันใบหน้าของทั้งคู่เต็มไปด้วยความปลาบปลื้มกับข่าวที่ได้รับ 8 L) F4 K- ?) M8 z7 l
นรากร ในขณะนั้นมีประสาททำงานประสานกันอยู่ตลอดเวลา โดยมีสายตาจับจ้องอยู่ที่ถนนและเท้าอยู่ที่คันเร่ง มืออยู่ที่พวงมาลัย เขาได้ขับรถอย่างเร็วที่สุดในชีวิต โดยลืมคำนึงถึงสวัสดิภาพชีวิตของตนและคนนั่ง ข้าง ๆ จนกระทั่งสุรเชษฐ์ที่นั่งข้าง ๆ แม้จะมีความร้อนรนกระวนกระวายใจไม่ต่างจากคนขับ แต่เมื่อเห็น สหายรุ่นน้องขับรถเร็วเกินพิกัดบนทางด่วน จึงกล่าวเตือนเบา ๆ 0 K6 k7 W2 \ }8 D+ o2 {: u
“กูยังไม่อยากตายนะโว้ยไอ้กร! ถ้าเอ็งยังขับรถท้านรกอย่างนี้ กูว่าทั้งกูและมึงได้ไปพบยมทูตก่อนได้เจอเจ้าภูแน่ ๆ ช้า ๆ ลงหน่อยสิวะ” “ขออภัยพี่ ผมเป็นห่วงภูมาก ทำให้ลืมตัวไปหน่อย” นรากรกล่าวยิ้ม ๆ ชะลอความเร็วลงกว่าเดิม แต่ก็ยังเร็วกว่าที่กำหนดกฎหมายได้บัญญัติไว้อยู่ดี “เรื่องห่วงเจ้าภูน่ะ กูก็ห่วงเหมือนกัน แต่ก่อนอื่นต้องห่วงสวัสดิภาพตนเองก่อนโว้ย !” สุรเชษฐ์กล่าวยิ้ม ๆ มองถนนด้วยสายตาเยือกเย็น # j: ]! H3 U. [# c, I
เมื่อวนลงจากทางด่วน สภาพจราจรใกล้ ๆ กับห้างสรรพสินค้าชื่อดังตามที่ภูได้แจ้งให้ทราบแทบเคลื่อนรถไม่ได้ แต่นรากรก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปในเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มกำลังรอตนอยู่ พยายามขับรถหลีกหลบรถที่ จอดเป็นแถวยาวโดยมุ่งเข้าหาเป้าหมายสำคัญทันที
: z1 j S o: L( k; a
ก่อนอื่น เขาได้มองอย่างชนิดค้นหาไปยังผู้คนที่เดินเพ่นพล่านจับจ่ายซื้อของภายในห้องสรรพสินค้าแห่งนั้น ก็ไม่เห็นว่าภูริเชษฐ์ยืนอยู่ที่มุมไหน * C! n7 p, r" @, K2 k
“พี่ภูมิ พี่นั่งรอในรถสักครู่นะ ผมลงไปตามหาตัวภูก่อน” : r9 t# U- R& J D' ?, G* A# x
“แล้วแต่เอ็ง เจอตัวแล้วรีบพามาขึ้นรถล่ะ กูจะรอจนกว่าเอ็งกับเจ้าภูจะกลับมา”
% M5 l! R" M# F' i. d
นรากรยิ้มรับ เปิดประตูเดินเข้าไปในห้าง สอดส่องสายตาไปยังบุคคลที่รูปร่างใกล้เคียงกับภู ที่มุมหนึ่ง บริเวณชั้นสองของห้างสรรพสินค้า มีชายหนุ่มในเครื่องแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีสดใสโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ กำลังก้มหน้าก้มตาเลือกเสื้อผ้า หยิบชุดนั้นที ชุดนี้ที ก้าวสวบเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้า ก้มลงหยิบชุดที่ชายหนุ่มวางลงขึ้นมาทาบกับร่างของตนเอง
5 f6 h% D* L# f7 j; [1 o8 j
“ผมเอาตัวนี้ ช่วยคิดเงินให้ด้วย”
X0 U5 S$ ^1 A. o W
เมื่อได้ยินเสียงคุ้น ๆ หู ทำให้ภูเงยหน้าหันมาทางชายสูงวัยที่ยืนเลือกเสื้อผ้าใกล้ ๆ ส่งรอยยิ้มที่เต็มไปด้วย ความปลาบปลื้มเหลือคณาให้ชายสูงวัย
5 V4 a) B/ D" G7 X, P0 G
“อากร. !” 0 T( l$ }+ w Z- N7 _
“นึกว่าจะหาภูไม่เจอเสียแล้ว” ' Q/ H. M6 j; P! Q2 `
“ระวัง ! เราอาจกำลังตกอยู่ในสายตาของพวกภาณุพล ป่านนี้มันอาจรู้แล้วว่าผมหลุดรอดออกมาได้ อาไม่ต้องพูดอะไรหรือแสดงอาการว่ารู้จักกับผม จ่ายเงินแล้วเดินกลับไปขึ้นรถรอผมก่อน ผมจะเดินตามไปห่าง ๆ ทำโทรศัพท์หล่นไว้ด้วย” 5 M% e& r' P/ L- O
นรากรเข้าใจความหมายในทันที จ่ายเงินค่าเสื้อที่ตนหยิบขึ้นมาแล้ว ขณะที่ก้มลงไปรับถุง แกล้งทำโทรศัพท์หล่น โดยไม่สนใจเดินตัดไปยังด้านลานจอดรถ ก่อนจะลับมุม ได้ชำเลืองไปยังชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งบัดนี้ ภูได้ก้มลงเก็บโทรศัพท์ แกล้งสอบถามพนักงานขายถึงเจ้าของโทรศัพท์ ' C: j5 P+ V& u$ H+ p: [
“คงเป็นคุณคนซื้อเสื้อเมื่อครู่นี้แน่ ๆ ค่ะ” พนักขายตอบพร้อมกับชี้มือไปทางนรากรเดินไป “ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมเดินไปคืนเขาเอง” กล่าวจบ เขาได้เดินทอดระยะตามมาทางด้านหลัง สายตาไม่คลาดเคลื่อนจากร่างนรากรที่เดินแหวกผู้คน ออกไประยะทางที่ผ่านไปในระหว่างผู้คนกับร้านสรรพสินค้า บางขณะก็มีคนเดินพลุกพล่าน บางขณะก็บางตา ภู เองแม้จะเคยพาลูกพาเมียมาเที่ยวที่ห้างนี้บ่อย ๆ แต่ในสภาพเช่นนี้ ก็ยากที่จะกำหนดจดจำสภาพภูมิประเทศได้ ได้แต่เดินตามร่างของนรากรที่เดินนำไปช้า ๆ อย่างแม่นยำ โดยไม่แสดงอาการมีพิรุธ ยังคงเดินแหวก ผู้คนเดินนำไปเรื่อย ๆ ผ่านห้องน้ำแสดงว่าเจ้าตัวคงเดินนำออกไปยังลานจอดรถแน่ ๆ เห็นร่างที่เดินนำหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด
/ m2 F1 R) T2 i5 X6 c* x
“ผมกับภูกำลังจะออกไปแล้ว พี่ภูมิช่วยขับรถมารอรับเราที่ทางออกด้วย ผมจะไปถึงที่นั่นไม่เกิน 5 นาที”
/ S1 e8 i( t; T1 m! z, n g0 b
น้ำเสียงนรากรชัดเจน ภูก้าวเท้ายาว ๆ เข้ามายืนใกล้ ๆ ได้เอื้อมมือมาตบไหล่คู่สวาทเบา ๆ กล่าวขึ้นเป็นการ หารือ
/ @ o& ~: T4 }+ o$ P7 x F# O: W5 {. r
“อากรมากับใคร? เมื่อครู่โทร.ให้ใครขับรถมารับ ผมได้ยินไม่ชัด” นรากรหันมายิ้ม “ไม่ต้องกังวลหรอก คนที่ขับรถมารอรับเราที่ทางออก เป็นคนที่รักและเป็นห่วงภูมิมากกว่าอาเสียอีก”
. @. T1 [$ Z$ L6 i* ]
“พ่อหรือ?” 7 ]+ V) v' U$ S0 V$ t
“ใช่...! พี่ภูมิเป็นห่วงภูมากนะ ตั้งแต่รู้ข่าวว่าภูได้หายตัวไป” / }5 K, V# }: e6 G, i& L
“พ่อผมนึกไม่ออกเลยว่าจะกล่าวคำใดกับคุณพ่อ เพราะเราสองคนแทบไม่ได้พูดคุยเป็นการส่วนตัวกันมานานแล้ว นอกจากเรื่องงาน” ; Y8 [5 Z9 l1 {, r) S' B3 ~+ f1 [& ^
“ก็กล่าวขอบคุณเขาสิ”
& ^/ I( h( G& q) D
ภูริเชษฐ์ยิ้มรับถ้อยคำผู้สูงวัยกว่า และไม่กล่าวคำดอีก สายตาทอดนิ่งไปเบื้องหน้า
1 a1 W2 @2 k$ |% t% v* V
ในที่สุดสองคนก็บรรลุถึงที่โล่งอันกว้างใหญ่บริเวณทางออกด้านหน้า ซึ่งบัดนี้เต็มไปด้วยรถยนต์ที่ทยอย ออกมาจากลานจอดรถ เขาพยายามสอดส่องสายตามองหารถที่พ่อเป็นคนขับมารับ
5 z6 ]6 Q2 n8 s& B: V) P
“ไปเร็ว ภู พี่ภูมิกำลังขับรถออกมา”
) Q g, G& ~0 @1 h- K M
ในขณะนั้นเอง พอเปิดประตูรถเข้าไป ก็พบใบหน้าของพ่อเต็มไปด้วยรอยยิ้มมองมายังเขาอยู่ก่อน แล้วสองคนพ่อลูกยืนมองกันนิ่งไปชั่วขณะ ขณะนั้นทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะนิ่งสนิทไปกับที่ราวกับต้องมนต์ สะกดและตกอยู่ในความเงียบหมดสิ้น ก่อนที่เสียงห้าวต่ำของสุรเชษฐ์จะกล่าวขึ้น
, H# j% L) \! T
“ขึ้นรถเร็ว อย่างอื่นค่อยว่ากัน”
4 @ i! A$ v4 w5 c' d! |
พร้อมกันสุรเชษฐ์ได้เปิดประตูรถลงมา เดินอ้อมไปเปิดประตูด้านหลังเข้าไปนั่ง ปล่อยหน้าที่คนขับรถให้กับนรากรอีกครั้ง 6 J- @4 E; |$ w9 f6 J- T2 X& s
“ขอบคุณพ่อมาก ๆ”
, v6 s: M/ a8 ]* }
น้ำเสียงแหบห้าวกังวานกล่าวขึ้นเมื่อเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งที่เบาะด้านหลังเคียงข้างบิดาผู้ให้กำเนิด สองชาย ต่างวัยมองสบตากันอีกครั้ง แล้วต่างก็สวมกอดกันไว้ น้ำตาของทั้งสองต่างไหลซึม ไม่อาจพูดอะไรกันได้อีก นาน มันเป็นภาพที่นรากรมองผ่านกระจกอยู่ด้วยความตื้นตันใจแทน
{% x7 o+ ^- I' [% S
“มองอะไร....? ไม่เคยเห็นพ่อกับลูกเขากอดกันหรือไง? รีบขับรถออกไปให้พ้นที่นี่ก่อนเถอะ” สุรเชษฐ์กล่าวขึ้นอีกครั้ง : w6 {( h6 V/ G& p/ T
การเคลื่อนไหวที่เบาะด้านหลังตอนนี้ ภูริเชษฐ์ประณมมือเหมือนดอกบัวตูมระหว่างอก ก้มลงกราบที่ตักของ พ่อ เป็ นกิริยาที่เต็มไปด้วยความละเมียดละไมอ่อนโยนที่สุด เป็ นอาการที่เขาไม่ได้แสดงความเคารพต่อผู้ให้ กำเนิดเป็ นเวลานานแล้วตั้งแต่แม่ได้เสียชีวิตไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นพูดว่า + w& A. L, _% }
“ขอบพระคุณคุณพ่อมาก ๆ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมา” สุรเชษฐ์ตันที่คอหอยจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ไปชั่วขณะ ยิ้มให้กับลูกชายสุดที่รัก มือลูบที่เส้นผม หยักศกของเจ้าตัวแผ่วเบา “พ่อพูดอะไรไม่ออกตอนนี้หรอกภู พูดได้อย่างเดียวว่า พ่อมีความสุขมาก ๆ ที่เห็นลูกปลอดภัย ไม่ว่าลูกจะ เป็ นอย่างไร ลูกก็ยังเป็ นลูกของพ่อเสมอ เรามีเพียงสองคนพ่อลูกเท่านั้นนะ หลาย ๆ เหตุการณ์ที่ผ่านมาอาจ ทำให้ลูกเข้าใจผิดพ่อได้ แต่พ่อก็หวังว่าสักวันลูกจะเข้าใจความรู้สึกและความปรารถนาดีที่พ่อมีต่อลูก” ' K9 `0 J7 G3 w" P
พร้อมกันนั้นได้โน้มศีรษะลูกชายมากอดไว้เหมือนสมัยเจ้าตัวเป็นเด็ก ภูริเชษฐ์ปล่อยให้พ่อสวมกอดด้วย ความปลื้มใจจนน้ำตาคลอ เขากอดร่างท่านไว้แน่น ไม่กล่าวคำใด จับมือท่านข้างหนึ่งไปวางไว้บนศีรษะของ ตนเองก่อนจะเอามาแนบที่แก้ม 8 x+ X, _4 s- r5 O( x& ]
“ภู โตจนเป็นพ่อลูกสองแล้ว ยังอ้อนพ่อเหมือนเดิมนะ” 6 P! O9 V; K. @8 K' f3 Z
น้ำเสียงเรียบ ๆ กล่าวขึ้นเบา ๆ แต่มือก็ยังกอดกระชับลูกชายไว้แน่น ขณะที่ภูเองก็เผลอหลับในอ้อมกอดของ พ่อด้วยความสุขใจ กระทั่งรถได้มาจอดที่ประตูหน้าบ้านท่าน นรากรขับรถเข้ามาจอดที่บริเวณหน้าบ้าน ก่อนจะเปิดประตูก้าวลงเดินตามหลังสองพ่อลูกที่เดินเข้าไป ภายในบ้านก่อนแล้ว เมื่ออยู่ภายในห้องรับแขก สองผู้สูงวัยปล่อยให้ภูเล่าเหตุการณ์ที่ผ่านมาทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ นรากรซึ่งเป็น เดือดเป็นแค้นแทน กล่าวขึ้น " `! _6 W6 B, M4 }9 B
“แบบนี้ มันต้องเอาคืนกันบ้าง” & S' [% Q$ q5 t5 K) I4 q
“เอาคืนน่ะ เอาคืนแน่ แต่ต้องดำเนินไปด้วยความรอบคอบ ไม่ใช่หุนหันพลันแล่น” สุรเชษฐ์ซึ่งอยู่ในอาการสุขุมกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น หันมาทางลูกชาย
( F- ?3 H# @$ o* D* ?
“ภูจะพักที่บ้านพ่อก่อนหรือจะกลับบ้านเลย” " P# S% d% _" n
“ผมขอไปเจอหน้าลูกเมียก่อนครับพ่อ”
K1 m- D2 T; @, I
“ดีเหมือนกัน เพราะหนูรจเป็นห่วงลูกมาก จนกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว” - G' j$ L; G9 k% z
“ขอบคุณพ่อและอากรมาก ๆ เลยครับ”
; K7 z B3 M4 W! }# Z4 s% S
เขายกมือไหว้ลาผู้สูงวัยทั้งสอง ระหว่างเดินออกไปได้ยินเสียงพ่อตะโกนตามหลัง “เอารถพ่อไปใช้ก่อนลูก” 5 Y& F- z0 w0 g7 m
“ครับ” v6 M/ {( D' @3 W5 q" n% I5 j0 l& S
นรากรมองตามหลังชายหนุ่มที่เดินออกไปด้วยความเสียดาย เพราะตั้งใจว่าจะชวนชายหนุ่มไปทำอะไรสนุก ๆ ร่วมกันเสียหน่อย
8 @" g1 D8 v* a- A- `# h
ด้านสุรเชษฐ์เห็นนรากรมองตามหลังลูกชายด้วยสายตาละห้อย รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย สายตาที่มองนั้นมัน เหมือนสายตาของหญิงสาวที่มองตนสมัยหนุ่ม ๆ เวลาผละจากพวกเธอ ก่อนจะกล่าวขึ้น
$ A# {/ _6 t0 r6 i
“แล้วเอ็งล่ะไอ้กร จะกลับบ้านหรือจะอยู่เป็นเพื่อนดื่มกับกู” 6 t4 H0 D9 D4 _
“อยู่เป็นเพื่อนดื่มกับพี่ดีกว่า” ! R# _9 i1 f. q- V& r: n) k
ระหว่างนั่งดื่มด้วยกันนั้น นรากรก็เป็นฝ่ายกล่าวเปิดประเด็น 5 V/ s, Y, h! `
“พี่ภูมิ....! พี่ภูมิ…พี่ภูมิ”
* f1 ~7 x. a0 q9 y: I2 o1 \
“อะไรของเอ็งวะ เรียกอยู่ได้”
0 i9 y3 M" {0 H! J# W
“พี่อยากทำอะไรสนุก ๆ ที่แปลกใหม่กว่าที่เคยผ่านมาหรือเปล่า” “ยังมีอะไรแปลกใหม่สำหรับกูอีกเหรอวะ แก่จนปูนนี้แล้ว” & y4 a- z& v8 I- ~
“มีสิ มันอาจฝืนใจพี่บ้าง แต่ผมรับรองว่าสนุกแน่ ๆ”
8 N E3 N! X7 Q
“อะไรวะ…” ) h/ i3 P" n! ?+ D3 c
“บอกตอนนี้ก็ไม่สนุกสิครับ พี่ไปกับผมดีกว่า” ; E1 I4 H4 F% _( s9 Q6 m# e: b% s
“ดีเหมือนกันวะ เจ้าภูก็รอดกลับมาปลอดภัยแล้ว อีกอย่างกูเองก็ไม่ได้ปลดปล่อยมาแรมปี แล้วด้วย ว่าแต่เอ็งมีอะไรเด็ด ๆ มานำเสนอเหรอ”
; r% b' U: l) `1 J
“เถอะน่า ไปถึงคอนโดผม เดี๋ยวรู้เอง”
6 f F3 `1 I! c8 p ^! _: ~
ระหว่างนั่งรถออกจากบ้านสุรเชษฐ์ นรากรได้โทร.เข้ามือถือของเอ็ม
7 J0 V$ J0 b7 W9 J( A, G$ l3 v
“หวัดดีพี่กร” “หวัดดี ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า?” 2 l: h9 R: m; \6 P: @4 V
“เรียบร้อยดีพี่ ภาณุวัฒน์ไม่กล้าขัดขืนอะไรเลย สงสัยคงกลัวผมข่มขืน อิ อิ ว่าแต่พี่จะเข้ามาตอนไหน?” & | X8 \4 s) _& Z& o3 C
“กำลังจะเข้าไปนี่แหละ” 0 {0 g; g2 [# W2 s
“เจอพี่ภูยัง”
% Q% e# m: n& W) h& k4 |4 a! B
“เจอแล้ว ตอนนี้ภูปลอดภัยแล้ว”
7 E' \4 ^; z" ^' ?* Y* D+ t3 m
“พี่ภูมากับพี่ด้วยหรือเปล่า” - d: T3 M% z" j0 w1 M# S6 Y
นรากรได้ยินน้ำเสียงคู่สนทนากระดี๊กระด๊าเมื่อเอ่ยชื่อของภู อดหมั่นไส้ไม่ได้จึงตอบกลับไป 5 s' e; s* m' W$ O9 V8 J4 L' e+ K
“รู้นะว่าคิดอะไรอยู่ ภูไม่มาหรอก เขารีบไปหาลูกเมีย เหลือแต่คนแก่ ควยเหี่ยว ๆ นี่แหละ สนใจไหมล่ะ”
0 }) b% Z7 Z4 u* ?2 H; d
“พี่กรก้อ….ว่าแต่โทร.มานี่ แค่ถามข่าวหรือให้ทำอะไรอีก”
. V% h! r2 k d
“พี่มีแขกไปด้วย ช่วยจัดการล้างท่อไอ้ภาณุวัฒน์ให้เรียบร้อยด้วย”
! N0 h& @! Y7 ]5 D+ p) o
“อะไรนะ. !” # w! B, J5 U* y/ N
“ทำตามที่สั่งแล้วกัน เรื่องมากจริง ๆ แค่นี้แหละ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็ไปถึงแล้ว” สุรเชษฐ์เห็นนรากรคุยโทรศัพท์จบแล้ว จึงถามขึ้น
2 x: x) B8 L% v6 i: f& f
“เอ็งคุยกับใครวะกร พูดจากระหนุงกระหนิงเหลือเกิน”
% @9 t( o3 M% Q
“เด็กนะพี่ เดี๋ยวไปถึงพี่ก็รู้เองแหละ” ; g0 [8 b. s: |1 P2 x) z6 K# p
/ t: p3 [) _! o
2 {9 A: \0 K) L) }; e
โปรดติดตามตอนต่อไป..... ( `" M6 z) I X; [2 \! L
2 ` m7 v/ z8 W- P0 s5 f; {
$ O2 {4 h& v- n7 u& }" c8 ~: a! U
, z3 I5 y. ^0 l8 V
5 A" i% j% Y9 P, G/ W4 t9 c; U5 b4 S | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-1-30 21:00:42
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-1-30 21:59:48
โพสต์ 2024-1-30 22:38:42