แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย 3009 เมื่อ 2023-2-21 07:26
0 k w9 H- v, m8 _8 h& b$ j* `0 Z; K8 l) B
3.ครอบครัว...
- O$ O. ]' I' i i. N# s3 S/ w6 a( A' _
, ~' C4 L( X( W2 M; O& E U
. U( B3 N( K8 ^0 l' q- w# Y
. D5 v; H: ]" Z" r, ^ K; T1 s
6 R9 Z9 t) s4 i5 g$ M- m# d ]* w7 T1 Z. h
(ฝากe bookใ ฉบับRewrite ใหม่ ในmeb กับrr กับธัญวลัย ด้วยเน้อ...search ลิขิตฟ้า บัญชาใจ ... (มี ... ด้วยนะพร้อมกับปกใหม่ตามรูป )
( G: l! l! ^ X" S6 {! e
5 ?. @2 f0 x+ j; z6 } \
5 b% H8 l5 R7 T6 t) C
9 R1 O% B5 u4 L; r* j4 y0 O. V* i6 d" h8 ~
9 W8 m5 j1 n6 p. Z
"ฮะโหลจ่ะ…..ย่า" "ไอ้เจ้าไพน์!!!อยู่ไหน นี่จะหกโมงแล้วหน่าบ้านช่องไม่กลับเหรอ รู้มั้ยย่าเป็นห่วง" ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอมือถือ...ย่าทำเอาระหว่างพากันทิ้งตัวนอนหอบหายใจเป็นบ้าพร้อมผ่อนคลายส่วนน่าอายที่ถูกตะบี้ตะบันทั้งกระหน่ำทั้งตอบรับจนจุกหน่วงแถมเจ็บแปลบไม่น้อย แต่ยังไง เรา ก็ต้องรีบกดรับ "จะกลับพอดีเลยจ่ะย่าจ๋า...งานเพิ่งเสร็จ" , f" H" G/ H6 [% V9 O' p5 t& ~
/ c" [4 c; @/ q b
หลานคนโปรดตอบกลับปลายสายอย่างคนที่รักที่เอ็นดูตั้งแต่เกิดแล้วยิ่งหลังพ่อแม่เสีย ย่า ก็ยิ่งเอาใจใส่มากกว่าเดิมจนไม่ต้องบอกตรงๆก็ดูออกว่าทั้งรัก ทั้งตามใจหลานชายคนนี้ที่สุดในบรรดาญาติพี่น้องตระกูลอรุณแรกและหลานอย่างไอ้เจ้าไพน์ก็เพิ่งตอบไปอย่างไม่ต้องโกหกด้วยซ้ำ เพราะเพิ่งเสร็จจริงๆ ... "เออๆขับมอเตอร์ไซค์ระวังๆด้วยค่ำมืดละ...มื้อเย็นปู่ กับ ย่ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับเอ็งละก็พี่เอ็งด้วย…" "เรื่องอะไรจ๊ะย่า…." เอ่ยทันทีอย่างสงสัย "ทุกทีเลยนะ ไม่ต้องรีบอยากรู้ไปหรอกเจ้าไพน์เดี๋ยวมาถึงก็รู้เอง...เเค่นี้นะ"
; W' @- O) G8 }" T/ }1 S7 K6 n! M. v! x8 z
และก็ถูกเอ่ยกลับทันทีด้วยความรู้นิสัยหลานชายที่ถูกเลี้ยงดูมาจนติดเป็นนิสัยตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่แล้วว่าอยากรู้อะไรต้องรู้ อยากได้อะไรต้องได้มาตลอดทั้งชีวิตแล้วยังรู้ดีอีกว่า...ถ้าไม่ปรามล่วงหน้าว่าไม่ต้องรีบป่านนี้คงได้รีบบิดมอเตอร์ไซค์กลับบ้านเต็มที่แล้ว
1 ]2 B& d, p6 I
! U+ ] k6 Q. B; n1 s7 m4 M"รีบไปล้างตัวกันไพน์...แล้วให้พี่ขับรถไปส่งที่บ้านเลยมั้ยมอไซเราก็เอามาจอดไว้ที่หอพี่ก่อน" "ไม่เอา!!!พี่หมอกไม่กลัวพี่พันธุ์ศรจับได้เหรอ" ได้ยินชื่อโค้ชเข้าหน่อย ลูกศิษย์ถึงกับออกสีหน้าเกรงๆในความเฮี๊ยบ ความโหด เหมือนที่น้องชายเคยแอบด้อมๆ มองๆช่วงที่พี่ชายมาช่วยเป็นโค้ชพิเศษสอนทีมฟุตบอลโรงเรียน
( Y+ f0 G7 p6 |, ]5 R! _4 L2 t7 F) l# S! z
..."ก็สมควรจะกลัวแค่ปกติไอ้พี่หนวดก็หน้าเอาเรื่องอยู่แล้วยิ่งตอนเข้าโหมดจริงจัง...ยิ่งน่ากลัวสุดๆ"... ..."แต่ทำไมไม่รู้...ยิ่งเข้ม...ยิ่งได้ใจ"... 4 @" @$ ]3 Q8 C! F! j( N% e
คิดไปหัวใจเด็กน้อยฟูฟ่องไปเรื่อยเปื่อย ..."ว่าแต่ ปู่ กับย่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับพวกเราสองคนพี่น้อง???"...
6 e& u2 _3 _: N& K4 J9 m
! [. B$ O9 T5 ]: P3 g: N7 g) N* @/ m- T3 b! [
1 N, ?% B7 q3 a+ }# d, A |; P
: Q" @2 N+ y) W"เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่นะไอ้เจ้าไพน์เอ๊ย..." จอดมอเตอร์ไซค์ ถอดหมวกกันน็อค บนชานหน้าบ้านปุ๊บ ย่าตะโกนบ่นออกมาเสียงดังถึงข้างนอกปั๊บ "เอาน่า หลานมันก็บอกแล้วเพิ่งเสร็จงาน...มามะมานั่งเร็วเจ้าไพน์ จะได้รีบคุยให้มันจบๆ" ปู่ รีบว่าขัด ย่าทั้งที่ปกติจะเป็นย่าที่คอยเข้าข้างหลานชายคนนี้มากกว่า จนเด็กน้อยในชุดนักเรียนยับยู่ยี่ไม่น้อยหลังเพิ่งเสร็จงานรีบลงนั่งบนชุดรับแขกไม้สักถัดจากประตูทางเข้าบ้านทันที
1 O- R. Y8 n+ w; Z# v) g1 B& h" L
( S4 w5 z! ?% [$ g9 f' F6 K"ไอ้พันธุ์ศร ดู ...ดูน้องมึงโตขึ้นทุกวันมึงน่ะยังจะกล้าเมาเป็นหมาให้น้องมันเอาไปเป็นตัวอย่างเหรอว่ะ" ชายชราไว้หนวดไว้เคราขาวโพลนที่ยังมีเรี่ยวมีแรงทั้งที่เกินครึ่งค่อนชีวิตได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินส่งเสียเลี้ยงดูลูกสาวลูกชายนับสิบเริ่มว่ากล่าวอย่างไม่สบอารมณ์นักใส่หลานชายอีกคนที่กำลังนั่งหน้านิ่งคอยรับฟัง "กูไม่ได้อยากจะบ่นอะไรมึงมากไอ้พันธุ์ศรแค่อยากให้มึงทำตัวเป็นพี่ที่ดีให้เจ้าไพน์มันบ้าง แล้วตามจริงมึงก็เป็นผู้ปกครองมัน...หัดทำตัวให้ดีกว่านี้หน่อย" ย่ารีบว่าเสริม โดยที่พี่ชายก็ยังก้มหน้าก้มตาทำหน้าสลดแต่มีแอบเหลือบตาค้อนใส่น้องชายที่นั่งด้วยกันข้างๆ 9 y7 R( ] l3 {, U; H) r3 o: ~
"ปู่ ย่า ที่ผ่านมาผมยังทำได้ไม่ดีอีกเหรอ...ที่ทำงานเก็บเงิน...ให้ใครล่ะ ถ้าไม่ใช่ไอ้ไพน์มัน" ค้อนเสร็จ หันกลับไปทำหน้าเข้มตอบกลับผู้เป็นดั่งเสาหลักของตระกูลด้วยประโยคน้ำเสียงหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็มีความเกรงใจอยู่ในนั้นด้วยไม่น้อยเช่นกัน จนคนฟังที่ยังคงโทนเสียงนิ่งๆน่าจะพอรับรู้ได้เลยเอ่ยต่อทันควัน "เอาว่าพวกกูอยากให้มึงเพลาๆ หน่อยได้มั้ย เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งน่ะกูไม่ถืออยู่แล้ว...แต่นี่เล่นกินจนเมาเละทุกวัน ร่างกายจะไม่ไหวเอาน๊าพันธุ์ศรเอ๊ย...อย่าลืมบ้านเรากรรมพันธุ์มะเร็งนะ" เพราะย่า รู้ดีว่าหลานชายคนโตต้องรับภาระหนักกว่าลูกหลานคนอื่นในตระกูลไม่น้อยทั้งงานในสวนที่ต้องสืบต่อจากพ่อแม่ที่เสียไปด้วยโรคมะเร็งทั้งคู่กับยังต้องคอยรับภาระดูแลน้องชายตัวเองเหมือนเป็นพ่อแม่อีกประโยคที่ว่ามาจึงเป็นดั่งคำขอร้องมากกว่าดุด่า
; z6 t& w% W, e# J: L5 }/ ^
" o2 Z' Q/ l4 ~2 Z- B$ i- w"ไอ้พันธุ์ศร กูรู้ มึงยังทำใจไม่ได้เรื่องแฟนเเต่ก็อย่าให้มันมากเกิน...กู๊กับย่ามึงเนี่ยเป็นห่วงแล้วยิ่งสองพี่น้องไม่มีพ่อมีแม่คอยดูแล พวกกูก็ยิ่งเป็นห่วงนะเว๊ยเฮ๊ย" "มึงเหมือนกันไอ้เจ้าไพน์... ถึงจะยังเรียนอยู่แต่ตอนนี้พี่มึงก็เหลือเเค่มึงคนเดียว อะไรช่วยได้ก็หัดทำบ้าง เสาร์ อาทิตย์หัดซักพ้งซักผ้า หยิบจับบ้าง ไม้กวาดไม้ถูน่ะ" พอปู่เอ่ยต่อจากย่าเตือนสติพี่พันธุ์ศร ที่ยังทำหน้านิ่งคอยรับฟังแล้วหันกลับว่ามาทางหลานอย่างเราบ้างแต่ไม่ได้มีน้ำเสียงของความดุด่าจริงจังออกแนวเป็นการเตือนสติเช่นเดียวกัน
: ~# m+ J. x3 K' k) t% z; _! L' [9 ?+ T( G5 }9 I
"จ๊ะปู่ ต่อไปหนูจะหัดทำงานบ้านมากกว่านี้ละก็จะเป็นหลานที่ดีของปู่กับย่า….ละก็...เป็น........น้อง.......ที่ดี"
" E z3 `( u! \4 I
) d( b7 u$ h) l- x1 L" X% x4 I& o/ j/ Gมันก็เรื่องจริงอย่างที่ปู่ว่าเพราะตั้งเเต่เกิดลูกชายคนเล็กอย่างเราก็มีพ่อแม่ คอยเอาใจใส่เรื่องพวกนี้ตลอด แต่พอทั้งคู่เสียช่วงเวลาไล่เลี่ยกันภาระทั้งหมดก็ตกเป็นของ พี่พันธุ์ศร โดยมีปู่ย่าคอยช่วยอีกแรง พี่ชายผู้เหมือนจะวางแผนอนาคตตัวเองไว้อย่างเป็นขั้นเป็นตอนอย่างดี ตั้งแต่ตัดสินใจเข้าโรงเรียนกีฬาจนถึงการเรียนต่อระดับปริญญาตรีด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาจากมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศแต่คนหนุ่มอนาคตสดใสอีกยาวไกลกลับต้องทิ้งหน้าที่การงานที่กำลังไปได้ดีที่กรุงเทพเพื่อกลับมาดูแลพ่อแม่รวมถึงธุรกิจสวนผลไม้ส่วนที่เป็นของบ้านเรา
! K. f# X5 A+ n* ^( \$ m% s0 j0 z# y* K$ Y5 d! T9 D
8 ?, Z' n' T5 b( G
..."ก็เห็นใจพี่พันธุ์ศรนะที่ต้องมาแบกรับภาระขนาดนี้"... * I: d: U) W& `6 o
" [" ^: R- K- I% T$ R4 Z' R; X2 r# i5 a. W2 L8 }
แต่ตอนนี้ ขอความเห็นใจตัวเองก่อนเจ้าไพน์ วินาทีนี้ คือช่วงน่าอายที่สุดของตัวเองเพราะกับปู่ย่าไม่เท่าไหร่ เเต่กับไอ้พี่หนวดนี่สิเจอหน้าทีไรมีแต่โดนหาเรื่องทะเลาะ ไม่งั้นก็คอยสรรหาคำมาด่า มากัด มาจิกแทบทุกครั้งทุกครั้งจริงๆ ตั้งแต่จำความได้ทุกครั้งตั้งแต่ไหนแต่ไรจนไม่เคยจะได้พูดอะไรเป็นจริงเป็นจังแบบนี้หรอก 9 C3 E3 R9 B& t4 U7 p
2 D e# A f" a* a"ผมจะพยายามปรับปรุงตัวไม่ทำให้ปู่กับย่าเป็นห่วง" เจ้าของเสียงทุ้มโทนต่ำอย่างนอบน้อมทำราวกระอักกระอ่วนใจไม่น้อยที่จะเอ่ยอะไรต่อจากประโยคก่อนหน้ากับผู้เป็นดั่งพ่อแม่อีกคนแล้วเอี้ยวใบหน้าหาเด็กตัวน้อยที่นั่งเคียงข้าง... พันธุ์ศรนิ่งอยู่อย่างนั้นจนจังหวะขยับลูกกระเดือกใหญ่กลางลำคอหนาพร้อมด้วยสายตาที่ส่งมา สายตาดุดันราวกับโกรธเคืองน้องชายอย่างพันธุ์อภัยทุกครั้งที่ได้พบกันและสายตาคู่นั้นฉายแววแผ่วลงแต่ยังยากจะคาดเดาความรู้สึก % R' G! Q8 Q: S
"...เเล้วก็...จะเป็นตัวอย่างเป็นผู้ปกครองที่ดีให้ไอ้ไพน์ "
, S/ k H9 @, E! |& I2 E' c- N) |เสียงแผ่วแต่ได้ยินชัดเจนพร้อมมือใหญ่สีน้ำผึ้งเข้าลูบเส้นผมบนศีรษะเล็กกว่าฝ่ามือนั้นด้วยซ้ำของเด็กตัวน้อยที่ยังหลงเหลือในฐานะ...ครอบครัว ขยับริมฝีปากอิ่ม เอ่ยอีกครั้ง ด้วยสีหน้าเรียบเฉยสองตายากจะเดาว่าคิดอะไรในนั้น
7 D! f" v0 m0 z! d! T
) O' v' Z7 _! I& W( u- C"ถึง...มัน ...จะเป็นอะไรก็ช่าง…."
$ \% F7 n0 O4 ~8 o: J
1 N! \$ {5 Y9 r% A/ Z! q' n, a- Y1 L+ N4 \( g
อาการยากจะเดาออกหากประโยคที่ฟังแล้วคนพูดเหมือนอึดอัดไม่น้อยที่เอ่ยหากแต่มวลของความรู้สึกไม่ได้ชวนให้วูบๆ วาบๆ แบบเรื่องอย่างว่า เเต่คือห้วงความรู้สึกที่ทำให้หัวใจน้องชายคนนี้อุ่นขึ้นเพราะสิ่งที่พี่ชายร่วมสายเลือดพูดออกมาเหมือน เปิดใจให้สิ่งที่เราเป็น... U$ N! ^+ r5 X6 E. F" D
, T! M" ?: k, r' n+ w* ?0 T
: w0 X7 H: Z# T. y0 yวันที่น้องเหนื่อย พี่ชายไม่ได้เหนื่อยด้วย วันที่น้องเจ็บ พี่ชายไม่ได้เจ็บด้วย วันที่น้องต้องการใครสักคนที่จะรับฟัง พี่ชายไม่ฟัง พี่ชายคนนี้หัวเราะและด่าด้วยซ้ำ ในวันแย่ๆ ของน้อง
k* ]2 M6 {. X( F5 D0 @* \
6 A0 Y! ]& x5 Y) m2 o
, a9 A h. w- J7 A6 ^
, O2 M& J- X j1 U7 jทั้งหมดคือความรู้สึกทั้งชีวิตที่ผ่านมากับพี่ชายที่ชื่อพันธุ์ศร ยิ่งช่วงปฐมบทของบททดสอบแรกอันเคว้งคว้าง ทุกข์ทน สับสนจนแทบขาดใจเกือบจะ2 ปีตั้งแต่พ่อเสียตามติดด้วยแม่...ขนาดวันเผา พี่ ยังปล่อยให้น้องคนนี้ยืนร้องไห้ไม่หยุดหน้าเมรุอย่างไม่คิดจะเข้ามาปลอบด้วยซ้ำ 4 ?7 Q. m7 }+ G1 }
' o. K; c! f2 F, I" J* T9 q* Q9 g! F/ H
4 G H! L3 r1 U5 V# s4 F
S: x9 e& ?1 T- }$ C1 e u/ h"เออ!!!... ให้มันได้อย่างงี้ซิวะกูกับย่ามึงจะได้หมดห่วง" สองอาวุโสที่สุดในตระกูลอรุณแรกที่คอยทำหน้าที่เป็นดั่งไม้ใหญ่คอยให้ร่มเงาแก่เหล่าไม้ที่กำลังเติบโตถึงกับยิ้มร่าเก็บอาการไม่อยู่ จนปู่รีบตบเข่าฉาดอย่างดีใจ "เออ!!! ให้มันได้อย่างงี้ซิวะหลานกู" "ไอ้พันธุ์ศร ดีแล้วที่คิดได้แบบนี้...นี่ถ้าพ่อแม่พวกมึงยังอยู่ ก็คงจะเหมือนกู กับย่ามึงนี่แหละ" ส่วนย่าก็ไม่น้อยหน้าเหมือนกันจนรีบเอ่ยต่อจากที่ปู่ว่าทันที 1 N1 _" h6 B( h
+ x e/ p$ X; s/ W# s"น้องน่ะมันเลี้ยงได้เเต่ตัว ไอ้เรื่องหัวใจใครจะสั่งจะไปห้ามมันได้ขนาดตอนพ่อแม่มึงอยู่ยังห้ามไม่ได้ ...ไอ้ไพน์มันอยากจะเป็นอะไรก็ปล่อยๆไปเถอะ...ให้เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนก็พอ" ส่งรอยยิ้มแต้มรอยหยักแห่งวันเวลาแล้วหันหาคู่ชีวิตที่ปรากฏร่องรอยไม่ต่างกันบนใบหน้า
+ r0 i4 q1 H8 f# ]! v"ดีๆๆป่ะไปกินข้าวกัน วันนี้กูโคตรมีความสุขเลย...มื้อนี้ข้าวหมดหม้อแน่แม่มึง" ชายชราผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเกือบสุดทางทั้งยิ้มทั้งหัวเราะสลับหยอกล้อหญิงสูงวัยพอๆกันที่คอยจับมือเดินเคียงข้างมาด้วยกันไม่เคยห่าง " k! `1 U- z. n/ J1 x
! M2 D% a) `. M2 p' u
p' X, @ W6 `) |7 Z. F$ C- I! O) H" K9 ^/ u
"...ไปกินข้าว" พี่พันธุ์ศรพูดออกมานิ่งๆด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งอย่างเคยแต่ไม่ตะคอกเกรี้ยวกราดเหมือนทุกครั้งแล้วตามมาด้วยจังหวะฝ่ามือแผ่นใหญ่ เนื้อสัมสัมผัสหยาบ สาก ตะปบความหนาหนักคว้าอุ้งมือขาวนวลคนละเฉดคนละขนาดที่บอบบางราวปุยนุ่น , m% g) H. ]) w/ E( x
วิธีที่พี่ชายส่งสายตานิ่งๆ วิธีที่พี่ชายจับมือ...สิ่งที่อยากได้แล้วไม่ได้ ..."แค่มองลงมาแค่พูดด้วย แค่จับมือ...นี่พี่พันธุ์ศรขยับทำอะไรนิดหน่อยก็กลายเป็นยั่วไปหมดแล้วไอ้เจ้าไพน์...อะไรจะหมกมุ่นได้ขนาดนี้!!!"... + Z1 ?, N7 X: i9 w" ^3 E7 D, _
0 ^ H/ R! V# V) w# B0 }0 m; K! f: a
"จ๊ะ....…." ผิวขาวนวลเปล่งปลั่งผุดจ้ำแดงวาบทั่วทั้งตัวในแค่เศษเสี้ยววินาทีต่อจากการต้องสัมผัสฝ่ามือเมื่อแผงนิ้วยาวเรียวสีน้ำผึ้งเข้มทั้งห้างอพับเข้าคล้องจับนิ้วน้อยๆเหมือนแท่งเทียนสีขาว เด็กน้อยถึงกับสะดุ้งเฮือกทั้งตัวยังดีที่ประคองสติทันลุกขึ้นตามจังหวะรั้งและโชคดีที่พี่ชายเพิ่งหันหน้ากลับไปจนไม่ทันได้สังเกตเห็นอาการน้องตัวเอง % C# h0 a* X4 |7 y
( `/ {/ P2 n4 t; L! _( C& \..."ให้ตายเถอะเท่าที่จำได้นี่ครั้งแรกเลยนะที่พี่พันธุ์ศรจับมือ..."...."อั้นไว้อั้นไว้อย่ายิ้ม...อย่ายิ้มไอ้เจ้าไพน์"... 4 u5 J) g+ `" L9 L* p2 I
ค่ำคืนที่โต๊ะอาหารเรียงรายด้วยสำรับพื้นถิ่นง่ายๆกับครอบครัวที่ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบแต่กลับพากันขับขานความสุขผ่านรอยยิ้มเสียงหัวเราะ ตลอดค่อนคืน
& Y: k1 }! c! O! Z9 J% \/ c& A& i* {8 a5 X) ^5 j
+ e+ C4 c" }* t+ [- k5 ?# K/ v0 M, O9 A- i" p% g P
q* s, `% W2 |; I/ @อรุณแรกวันเสาร์ ...หลังค่ำคืนวันศุกร์ สุข กับคำว่า ครอบครัว สุขจากความรู้สึกเป็นครอบครัวได้อีกครั้งหลังการสูญเสียพ่อแม่ วันนี้ เรามีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนที่โรงเรียนก็เลยจะไปขออนุญาตปู่กับย่าเหมือนทุกครั้งเวลาจะไปไหนในวันที่ไม่ต้องไปโรงเรียนแต่ระหว่างกำลังเดินออกจากบริเวณบ้านตัวเองเพื่อไปบ้านใหญ่ + k( Q5 J" g! Y( D# J
: s& p4 r! P& G* l- [! b& Q/ q& M; U
ภาพไอ้พี่หนวดตรงหน้า รุมทึ้งฟีลแฮปปี้แฟมมิลี่ครอบครัวสุขสันต์อย่างเหลือร้าย 9 S* f6 ^' _6 v6 K: V" |: S8 @
5 m+ H9 M; F6 u3 E8 c! ]" z
9 V" U X7 g0 Yก้อนเนื้อน้อยๆเยื้องอกซ้ายเหมือนหลุดพุ่งออกหากำแพงเนื้อสีน้ำผึ้งเข้ม กับใบหน้าประดับคิ้วหนาตากว้างคมส่วนปลาย จมูกใหญ่ปีกกว้าง สองปากบนล่างอิ่มไม่เท่ากันหนวดเคราเลอะเทอะไล่ตามโครงหน้าเป็นเหลี่ยมบนร่างกายที่กำลังยืนเต็มความสูงให้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของทุกกล้ามเนื้อด้วยแผงอกขึ้นลูกกลมชัดตัดหัวนมป้านคล้ำกว่าส่วนอื่น ลอนหน้าท้องขึ้นลูกเต็ม เหยาะสะดือลามไรขน
# b! H* N! Y+ A& L! ^ [ t# d' J& w& Q* s. F* l
* p+ `) t4 H% ^3 N) `3 O: W2 m& Hทุกความสวยงามที่ใช่...ใช่ ...ในแบบของตัวเอง % x% [5 F& Q9 K; x' ?
..."นี่เหรอ...คนขี้เมา ไปเอาเวลาที่ไหนมาดูแลตัวเองจนกล้ามฟูท้ังตัวนะเนี่ยไอ้พี่หนวดเรา"... 6 Z8 F3 [$ v4 D* k5 W+ @3 _# x" L
6 i' o5 g2 F% E6 O E
: ~8 ?( v; U, L" A% e Q# a0 w jยิ่งตอนนี้พื้นที่ผิวช่วงลำตัวด้านบนกำลังชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อและทั้งๆที่เกล็ดของเหลวผุดออกจากพื้นที่สีน้ำผึ้งเข้มนั่นควรจะเป็นของสกปรกไม่น่าอภิรมย์แต่เมื่อมาเคลือบตามบนเนื้อตัวฟูๆ เหมือนก้อนขนมปังแน่นๆก็ทำเอานึกอยากกินขนมปังเคลือบเกล็ดน้ำตาลใสๆ ขึ้นมาทันที
- F' m5 h2 p, h% V7 y* U5 J# M0 F/ F. h$ h
หิว ทั้งที่เพิ่งกินข้าวเช้าพร้อมขนมปังมาหมาดๆ
$ ?4 g* n, a3 a; @$ K! c* s
' U8 c( L' ]( [% E( U6 |
' q8 Z& ]* C7 ^$ c- i* Aร่างกายที่อาจไม่สมบูรณ์แบบสำหรับใครคนอื่นแต่กลับสวยงามสมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับสองตากลมโตคู่นี้และร่างเปลือยท่อนบนตรงหน้ากำลังยื่นมัดลำแขนขึ้นๆ ลงๆเผยแผงขนเรียงตัวใต้วงแขนขณะคอยจัดการไม้กระถางที่แขวนประดับไว้ตามแนวกันสาดหน้าบ้าน $ M1 V5 F2 f; J! w. h" l% u7 c R
ความอุดมสมบูรณ์ที่แสดงออกให้ประจักษ์แก่สายตาว่าตะลึงแล้ว : g8 ]1 V. O0 I/ g3 l# b. |
แต่พอได้ไล่สายตาลงต่ำ ต่ำลงไปตามแนวไรขนอ่อนๆที่หลบหายเข้าขอบกางเกงสีฟ้าเข้มขนาดไม่พอดีตัวที่พี่พันธุ์ศรใส่อยู่ด้วยเนื้อผ้ามันวาวของชุดอดีตนักฟุตบอลทีมภาคตะวันออกแปะหมายเลข 9 ไว้ตรงมุมขวา
/ ]1 |+ ^ M+ j4 k' ]; N3 G+ C9 z' B% F$ e! O
ไม่พอดีตัวที่จะต้องโทษว่า เก่า หรือ หด??? ... 5 I- w; g& }& ^
& U3 X* D) I" ]* B) Yแต่เด็กน้อยรู้แค่กางเกงบอลกำลังถูกอัดด้วยเนื้อต้นขาแน่นๆขึ้นมัดเอ็นเป็นท่อนชัดทำตะเข็บเกือบปริเพราะความแน่นของขาท่อนบน แน่นปริจนเผลอไปบีบบังคับจุดสำคัญกลางลำตัวบีบอัดให้ล้นออกมาเป็นร่องรอยตั้งลำชัดแจ่มเต็มสองตากลมโต ลุกวาวแล้ววาวอีก หัวอกหัวใจไอ้เจ้าไพน์ เต้นรั่วนับได้รวมๆจะเป็นร้อยครั้งเห็นจะได้ในแค่ไม่กี่วินาทีไปกับส่วนนูนเด่นแห่งแรงปรารถนาเอียงขวาเล็กน้อยตรงหน้า ; b, Z! Q2 a% Z* h
% q7 y, S( O# U; _5 l& j+ Q. x2 c5 K \; q. e u; D
9 คูณ 2.54 จะเท่ากับกี่เซนติเมตร???
. T9 X( k4 p" }8 P6 A V2 c1 g1 m: \6 V7 E2 M# T! a9 y- d3 b
, o6 {/ o: W8 S' s4 d8 U7 X
"เห๊ย!!!...ไอ้เชี่ยไพน์!!!ไอ้ห่านี่เป็นเชี่ยไรเห็นยืนเอียงหัวดูอะไรพักหนึ่งละ" เสียงเอ็ดดังลั่นปลุกเหยื่อโดนของขลังพุ่งพลังทำลายล้างเข้าใส่เต็มสองตา ปลุกเพื่อประกอบตัวเองขึ้นมาใหม่ เพื่อโดนทำร้ายอีกซ้ำๆ วนไปอย่างไม่ต้องนับว่าครั้งที่เท่าไหร่พอตั้งสติได้ก็รีบเอียงศีรษะกลับคืน "ป….ปะ….เปล่าจ่ะพี่ แล้ววันนี้พี่พันธุ์ศรไม่เข้าสวนเหรอจ๊ะเห็นทุกวันไปแต่เช้า"ยังดีที่หัวไวหาเรื่องถามไปตะกุกตะกักหน่อยๆ ทันการ "เนี่ยนะโดนตามใจจนเคยตัว วันๆไม่เคยสนใจจะเข้าสวนไปดูว่าคนอื่นเค้าลำบากทำมาหากินคอยหาเลี้ยงเอ็งแค่ไหน...เสาร์อาทิตย์ช่วงนี้ให้คนงานหยุดพักเว๊ย"
: x" g+ c' |" g; r7 i2 U n7 H* n) ~" s, }# }2 Y, R. l% U
ไอ้พี่หนวด ...เสมอต้นเสมอปลายสุดๆทั้งที่เพิ่งรับปากจะเป็นพี่ที่ดี เป็นผู้ปกครองที่ดีเมื่อคืน...แดกน้องไปหนึ่งยก แต่ว่าตามจริงแล้ว ลูกชายคนสุดท้องที่ถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจทุกอย่างจนแทบไม่เคยต้องย่างกรายเข้าสวนผลไม้ร้อนๆยุงเยอะๆ แดดแรงๆตั้งแต่สมัยพ่อแม่ยังอยู่... ไอ้เจ้าไพน์ก็ไม่รู้จริงๆ แหละว่าช่วงไหนคนงานพักช่วงไหนต้องควงงานบ้าง ตามจังหวะออกดอก ออกผลของบรรดาผลไม้ในสวน
" y! Z! _! N; b+ c8 ^; ~! k: M
) E P3 ]9 T1 i8 \"แล้วนี่จะไปไหน" ทำเสียงดุ พูดออกมาห้วนๆสั้นๆเหมือนเคย เหมือนไม่เค๊ยไม่เคยรับปากปู่ย่าอะไรทั้งนั้นเมื่อคืน...หรือที่เคยพูดไป แค่พูดไปเรื่อย ให้มันจบๆ???...ช่างเถอะ!!! "วันนี้หนูมีนัดทำงานกลุ่มที่โรงเรียนกับเพื่อน ว่าจะไปขอปู่กับย่าก่อนจ่ะ" "เออๆ ...เอาเถอะเรื่องของเอ็งแต่ก็ขี่รถให้มันระวังๆ กูไม่อยากไปเก็บศพข้างถนน"ปากผู้ปกครอง แย่ไม่เคยแผ่วจริงๆ
# U; C) [6 ]2 o$ q! @: P5 D9 }" H0 w
"งั้น...หนูไปก่อนนะ" น้องชายยังไม่ทันพูดตัดรำคาญจบ พี่ชายถอนหายใจยาวหนึ่งรอบสะบัดหน้านิ่งๆ หันกลับจัดการกับต้นไม้บนระแนง และเป็นอันว่าอรุณแรกของเช้านี้ ...รอดจากแม่เหล็กแรงดูดสูงเพราะปากแย่ๆ แบบนั้น 0 a1 B% H! f! Y
0 L# f* ^6 O) `4 G2 {( ]: z# s/ W
! h' b' O( o( m, [ ]8 Q: w7 ?" J8 i2 S6 ~+ `& @
& ?% M0 {! S- yหลังเสร็จจากงาน กับบรรดาชาวแก๊งหญิงแท้ ชายแท้หญิงไม่แท้ ชายไม่แท้ ครบทุกเพศที่เกิดจะมาตกลงกันไม่ได้ขึ้นมาดื้อๆว่าจะพากันไปไหนต่ออย่างเคย วันนี้เลยปิดจบด้วยการแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน "ไอ้เจ้าไพน์ช่วยเอาปิ่นโตข้าวเที่ยงไปให้พี่เอ็งที่โรงปุ๋ยหน่อย ...ไม่รู้วันนี้มันไปทำไมแทนที่จะพักอยู่บ้าน ...ดีนะย่าพกโทรศัพท์มาด้วยเลยโทรไปถาม...ไม่งั้นได้เดินหาพี่เอ็งให้ทั่วละ" "จ๊ะย่า" " ?7 b8 J2 C& k: o8 k \
- y. n2 {* R7 v& f+ Gหลานชายกระตือรือร้นทำตามคำสั่งย่าอย่างเต็มอกเต็มใจที่สุดเพราะระหว่างขี่มอเตอร์ไซค์กินลมชมวิวไปเรื่อยตอนขากลับความเรื่อยเปื่อยในห้วงความคิดกลับยังสลัดภาพของขลังใต้ร่มผ้าพี่ชายเสี้ยวเขมรไม่หยุดพอๆ กับทุกความคิดเรื่องเดิมระหว่างปั่นจักรยานไปตามถนนคอนกรีตเลนเดียวที่ลาดผ่านหน้าบ้านมุ่งตรงเข้าอาณาเขตสวนผลไม้ในส่วนที่ครอบครัวเรารับผิดชอบ
7 l7 \( P6 p& i: A+ q) i& y; K* T- N9 O1 A: k& Q
..."แปลกจัง...ทำไมช่วงนี้ถึงเพ้อกับพี่พันธุ์ศรหนักขนาดนี้ไอ้เจ้าไพน์"... ..."...ก็ตั้งจะเกือบสองปีแล้ว อยู่ดีๆทำไมเป็นหนักขึ้นขนาดนี้"... ..."หรือพอพี่หมอกเริ่มหายหน้าหายตาไปก็เลย...ใช่เหรอ??? ถ้าพี่หมอกไม่ขอ...ก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นนะ"...
) \& T |# R3 B6 n* M1 v
6 D/ V+ T/ }# E1 ^) B: L( w# L8 ~+ { S' j
8 ~" z9 H9 Y. Fโรงปุ๋ย...
' q+ i1 S) Z; B- cชื่อเรียกบ้านชั้นเดียวริมสระน้ำที่พี่พันธุ์ศรตั้งใจเตรียมไว้เป็นเรือนหอกับพี่ซายน์ตั้งแต่เริ่มรู้ตัวว่าต้องกลับมาดูแลพ่อแม่ที่เริ่มสลับกันป่วยหนักขึ้นทุกวันจนต่อมาหลังเหตุไม่คาดฝันกับคนตายคาบ้านคนที่ 3... ว่าที่รังรักได้ถูกปรับเปลี่ยนพื้นที่แทบทั้งหมดโดยเฉพาะเฉลียงโดยรอบให้เป็นที่เก็บปุ๋ยใช้เฉพาะต้นทุเรียนแปลงใหม่แถบนั้น ทั้งที่ตลอดทางร้อนอบอ้าวเพราะแทบไม่มีลมพัดจู่ๆขณะกำลังลงจากอานรถหยุดยืนมองโรงปุ๋ยเพื่อหาที่จอดจักรยานกลับมีสายลมสาดเข้ามาจังๆจนพันธุ์อภัยรีบยกมือปิดหน้าปิดตากันฝุ่นผงกับพวกเศษใบไม้ปลิวว่อนไปทั่วเข้าหูเข้าตาตามสัญชาติญาณการป้องกันตัว
j% ]/ I2 ]8 @# S! b; c( V3 z1 O0 w) @
"เอ๊ะ!!!...นี่มอไซเจ๊ซอล ร้านทำผม...มาทำไม???"
, V$ `: G, @7 {
: ?% @& {6 G& @5 N
+ v, Y6 |7 Q+ Y* [9 N( o, t
# z1 A" f3 U$ y- S y! w. r- g) F: J! c: j
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-21 06:27:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2023-2-21 09:56:06