เพลิงกันต์ บทที่สาม

normalcy · โพสต์ 2022-10-8 00:20:49

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย normalcy เมื่อ 2022-10-8 00:20

บทที่สาม -- ก่อนที่อดีตจะเปิดเผย
--เนื่องด้วยเหตุการณ์ความรุนแรงในปัจจุบัน ผมจึงขอประกาศไว้ว่าบทนี้มีคำบรรยายความรุนแรงด้วยอาวุธปืน ผู้อ่านที่ไม่ต้องการอ่านส่วนนั้นสามารถข้ามไปได้เมื่อเจอประกาศสีแดงเช่นนี้ครับ--

กรมองภาพตรงหน้าของตนเองด้วยความรู้สึกดำมืดและหื่นกระหาย
ชล หนึ่งในกลุ่มรอตไวเลอร์ พวกไม่มีที่ไปที่กรให้คอยดูแลซ่องและเป็นขุมกำลังของกร ในตอนนี้กำลังยืนเปลือยร่างกายของมันให้ตนพิจารณาทุกสัดส่วน
ร่างกำยำสมชายชาติทหารและควยลำเขื่องที่หลั่งน้ำไหลลงพื้น ทำให้กรจินตนาการภาพเจ้าหมาถูกนายของมันเล่นละเลง และน้ำกามจากควยมันที่กระจัดกระจายไปทั่วด้วยแรงกระแทกของกิจกามระหว่างมันและตน มันจะน่าดูขนาดไหน กรเลียปากที่แห้งผากของตนเองด้วยความตื่นเต้น

ส่วนเจ้าหมาร่างแกร่งมีเหงื่อผุดท่วมตัว มันตื่นพร้อมที่จะบริการเจ้านายของมันอย่างสุดความสามารถ ควยของมันที่ไม่อาจสำเร็จความใคร่ได้เนื่องด้วยพันธนาการจาก "อำนาจ" ของนายยิ่งทำให้มันรู้สึกรุ่มร้อนแทบทนไม่ไหว แต่ละครั้งที่ควยของมันกระดก น้ำกามสีใสก็ผุดออกมา คราบน้ำลายที่พาดยาวบนหน้าของมันจากเกมกามการดูดควยเมื่อครู่ไหลลงอกแกร่ง มันรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้มาเป็นหมาของเสี่ยในวันนี้

"รออะไรล่ะ มาสิ" กรเรียกให้เจ้าหมาเข้ามาปลดเสื้อผ้าของตน เจ้าหมาไม่รอช้าเดินเข้ามาทันที แต่มันยังอยากจะอ่อยเจ้านายของมันต่อ อยากให้เจ้านายของตนทนกามอารมณ์ไม่ไหวและสู่สมกับมันให้สะใจถึงที่สุด

มันเอื้อมมือไปปลดกระดุมชุดสูทสีม่วงของเจ้านาย เหลือเสื้อเชิ้ตสีขาว มือหยาบกร้านค่อยๆลูบไล้อกของนายตนเอง เขี่ยเล่นหัวนมของนายผ่านผ้า สัมผัสเลื่อนลงจนถึงหน้าท้องนิ่มๆที่มีรอยกล้ามเล็กน้อยของเจ้านาย นายของมันก็ยอมให้เจ้าหมาเดินเรื่องตามที่สบายใจ เพราะอีกเดี๋ยวคนกุมพังงาคลื่นเพลงกามก็คือตน

เจ้าหมาปลดกระดุมอย่างช้าๆ แต่ละเม็ดยิ่งทำให้หัวใจของทั้งสองคนตื่นโครม เสื้อเชิ้ตที่เลิกออกมาเผยให้เห็นผิวขาวซีดแต่เรียบเนียน แม้เสี่ยของตนจะผอมบาง แต่ก็มิได้ผอมแห้ง หุ่นลีนของหนุ่มแวมไพร์เจ้าสำอางซ่อนมัดกล้ามไว้ใต้ชุดนักธุรกิจ
เจ้าหมาเข้าประชิดตัวและช่วยเสี่ยถอดเสื้อสูทและเสื้อเชิ้ตทิ้งไป ในขณะนั้นก็พยายามเอาควยของมันถูกับควยของเจ้านายด้วยความครั่นเนื้อ ควยของมันที่หลั่งหยดน้ำเหนียวใสเยอะอยู่แล้วก็ยิ่งไหลเหนอะเปื้อนควยและกางกางของเสี่ย เหมือนเจ้าหมามันจะย้อมกลิ่นของนายตนให้จงได้

"มึงทำกางเกงกูเปื้อนนะ" กรพูดขึ้น มองเข้าไปในดวงตาสีเทาสวยของเจ้าหมาพลางยิ้มมุมปาก หน้าหยิ่งเรียบผสมกับสายตาที่มองมาทำให้เจ้าหมาแทบอ่อนระทวย ปกติมันเห็นแต่เจ้านายมีหน้านิ่งหยิ่งตลอดเวลาแบบไม่จงใจ มาวันนี้ได้เห็นนายมองมันด้วยสายตาหยิ่งเย้ยจริงๆก็ได้ปลุกสัญชาตญาณทาสของมันออกมา

คอมันแห้งผาก กลืนน้ำลายพลางตอบกลับนายของตน
"ผมขอโทษครับนายท่าน" พอมันพูดเสร็จ เหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าตนพูดอะไรออกไป หนุ่มเข้มก็แก้มแดงปานผลตำลึง มันเบือนหน้าหลบสายตานายของมันด้วยความอับอาย แต่สิ่งที่น่าอายยิ่งกว่าคือลำควยของมันที่กระตุกเกร็งแทบควบคุมไม่ได้ ปล่อยหยดน้ำเม็ดใสออกมาอีกระลอกหนึ่ง แต่การหลบหน้าก็ทำให้มันพลาดปฏิกิริยาควยของนายมันที่ตอบสนองต่อตัญหาของหมาตนเช่นกัน

กรได้เห็นอีกมุมหนึ่งของลูกจ้างที่เกินกว่าคำว่าลูกจ้าง ยิ่งทำให้ตนเองรุ่มร้อนสั่นสะท้าน เสียงดำมืดข้นคลั่กในจิตใจกระซิบบอกตน

หมาตรงหน้าเป็นของตนหมดทั้งตัวและหัวใจแล้ว เล่นระบายอารมณ์กับร่างแกร่งของมันสิ
บิด ขยี้ ขย้ำ กระหน่ำ กระแทก
ทำให้มันครางเสียงใสและทรมาน ผูกให้ชีวิตของมันไม่สามารถขาดจากควยของนายมันได้ ไม่มีวันทิ้งให้แกอยู่คนเดียวอีกต่อไป

ไม่...
ยังดีที่กรคงสติของตนไว้ได้ ไม่อย่างนั้นอาจจะทำสิ่งที่เกินเลยเพราะบาดแผลในอดีต
ชลไม่สมควรที่จะต้องเจ็บปวดเพื่อรักษาความเจ็บปวดของตนเอง ภาพยิ้มร่าของชายผิวดำแดงและดวงตาสีเทาสดใสปานเด็กน้อยปรากฏขึ้นในหัว กรจะไม่ทำลายภาพนั้นเด็ดขาด

แต่เพลิงมืดโหมกระหน่ำนี้มีแค่ชลคนเดียวที่ช่วยดับมันได้
กรมองเจ้าหมาของตนเอง เปิดบทใหม่ในความสัมพันธ์ของทั้งสองคน

กรปลดเข็มขัดและกางเกงของตนออก ในตอนนี้ร่างของทั้งสองได้เปลือยเปล่าต่อหน้าซึ่งกันและกัน ไม่นับเด็กคนนั้นที่นอนหลับบนเตียง
ทันใดนั้นกรก็ได้ความคิดบางอย่าง มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยอยากกลั่นแกล้งชายฉกรรจ์ที่ชอบทำตัวเป็นเด็กสดใสน่ารัก
"ช่วยเตรียมให้กูทีสิ" กรว่าก่อนจะทาบมือขยี้ผมของเจ้าหมาอย่างอ่อนโยนและดันมันลงไปคุกเข่าอีกรอบ
เจ้าหมาแปลกใจในบรรยากาศที่เปลี่ยนไปของเจ้านาย สายตาของเจ้านายที่มองมันยังคงเหมือนเดิม ย้ำเตือนว่ามันเป็นหมาของนาย แต่มีบางอย่างเพิ่มเข้ามา มันไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร

แต่หัวใจของมันรู้สึกอบอุ่นเสียเหลือเกิน

"ครับ... น.. นายท่าน" มันถือวิสาสะเปลี่ยนคำเรียกของนายตนเอง เจ้านายมันยิ้มบางกลับ เป็นการยืนยันคำตอบให้เจ้าหมา
"อย่าชักช้าไม่อย่างนั้นมึงจะถูก.. ลงโทษนะ" เจ้านายมันเอ่ยออกมา เสียงนุ่มเน้นคำว่าลงโทษเป็นพิเศษ ใจมันล่ะอยากรู้ถึงบทลงโทษของนายมันจริงๆ แต่อย่างไรมันก็เป็นหมาที่ดี
คำว่าเตรียม... ในที่นี้คงมีให้เดาไม่มากนัก แม้มันจะตื่นเต้นตอนใช้ปากปรนเปรอเจ้านายตนเองเมื่อสักครู่ แต่รอบนี้มันกลับกลัว มองขนาดที่น่าเกรงขามขัดกับรูปร่างของเจ้านายหนุ่ม มันทำได้แต่ย้อมควยของนายให้ดีที่สุด คิดดังนั้นก็เอาปากครอบให้ลึกถึงในคอ ไร้ซึ่งการขย้อนตอบสนองใดๆทั้งสิ้นเหมือนหนุ่มบำเรอชั้นดี มือข้างนึงค้ำกับพื้นส่วนอีกข้างเอื้อมไปใน "ทางเข้า" ของตน
นิ้วชี้วนเขี่ยและพยายามสอดเข้าไป แต่มันเป็นหนุ่มที่ปกปิดตัวตนของมันตั้งแต่วัยแรกรุ่น ประสบการณ์ก็มีแค่จากหนังโป้ ไม่แม้แต่จะหาแท่งหรรษามาเปิดความบริสุทธิ์ของตนเอง มีหรือจะเข้าไปได้ง่ายๆ ไม่นับว่าเมื่อมันกลายเป็นผู้ติดเชื้อแล้ว มันยิ่งไม่อยากมีคู่นอน ร่างกายของมันก็สร้างผลึกมาเป็นปกติ แปลกตรงที่มันเกิดไม่ใช่แถวหัวใจ...
มันคายควยของนายมันก่อนมองเจ้านายด้วยความรู้สึกผิด
"นายท่านช่วย... ช่วยด้านหลังให้ได้มั้ยครับ" กรได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ
"อ่อยเป็นเด็กซิงเชียวนะ" กรพูดแต่พอมองเห็นความจริงใจของเจ้าหมา กรก็มองมันด้วยความทึ่ง
"ไม่เคยเลยหรือ" เจ้าหมาหลบตา หน้าแดงร่าด้วยความกระเสี้ยนและความอับอาย แต่อย่างไรก็คงต้องบอกนายของมันแล้ว

"ค.. คือว่า นายท่านครับ.. ผลึกของผม..." เจ้าหมามองนายของมัน
"มันเกิดข้างในครับ... ตรง.. ตรงแถวต่อมลูกหมาก.." นายของมันมองด้วยความทึ่ง
"ต.. แต่นายไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เมื่อก่อนผมให้หมอมาดูแล้ว ผม.." เจ้าหมายิ่งพูดยิ่งเสียงค่อย คนอื่นผลึกเกิดใกล้หัวใจ แต่ทำไมของมันช่างลามกอนาจารเสียเหลือเกิน นายเห็นดังนั้นก็อยากกลั่นแกล้งมันอีก เอามือจับหันหน้าของมันมาจูบด้วยความอ่อนโยน ดูดปากละเลงลิ้นแล้วผละออกมา ปากกรยิ้มแสยะ
"ไม่ต้องกลัว" ว่าแล้วก็ส่งสัญญาณมือให้เจ้าหมาหันรูของมันมา โชว์แผ่นหลังกว้าง สะโพกบาง เป็นทรงสามเหลี่ยมคว่ำของร่างผู้ที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ นายมันลูบแก้มก้นเนื้อแน่นสู้มือก่อนจะตีเสียงดังเพี๊ยะ
"เดี๋ยวกูจะลองของมึงเอง" เจ้าหมาไม่อยากมองหน้าใครทั้งสิ้น ความลับที่กักเก็บมานานถูกล่วงรู้โดยคนที่มันชอบที่สุด

นายของมันดูดนิ้วกลางก่อนจะเล่นวนรอบรูของมัน เจ้าหมาเสียวจนรูมันเผยอ นายมันค่อยๆเคลื่อนนิ้วเข้าไป เนื้ออุ่นข้างในฝืนสู้ตั้งแต่ปลายนิ้ว นายของมันพยายามดันเข้าไปอีกแต่เจ้าหมาก็ร้องเล็กน้อยเพราะความเจ็บปวด นายมันรีบสั่งทันที
"คลายซะ" สิ้นเสียงของนายที่สั่งด้วยพลัง "อำนาจ" ทำให้รูของมันผ่อนตัว แต่ยังคงแน่นอยู่มากนัก กรสามารถสั่งให้รูมันเปิดเลยก็ได้แต่กรไม่อยากทำลายประสบการณ์ครั้งแรกของชล
"หายใจค่อยๆ อย่าฝืนตัว" นายมันพูด พลางยัดนิ้วเข้าไปช้าๆจนสุด ถูเข้าออกให้เจ้าหมาคุ้นเคยเสร็จแล้วก็หมุนนิ้ววนข้างใน เจ้าหมาได้รับรู้ถึงการเคลื่อนที่ภายในตัวของตนเองก็เอาปากคาบมือพยายามไม่ส่งเสียง นายมันวนไปสักเล็กน้อยก่อนจะเจอจุดนูนข้างในตัวของเจ้าหมา นิ้วบางลองกดดู ทันใดนั้น
"อือ อ้า--" เจ้าหมาร้องเสียงใสในหัวขาวโพลนไปชั่วขณะ ควยมันยิ่งน้ำทะลักลงทั่วพื้นเต็มไปหมด เหมือนการเกิดผลึกใกล้ควยจะทำให้มันผลิตน้ำมามากกว่าคนปกติ นายมันล่ะชอบจริงๆที่ควยมันหลั่งไหลออกมาเยอะขนาดนี้ นายของมันเพิ่มนิ้วไปเป็นสองนิ้ว ทำเหมือนเดิมและไม่ลืมเล่นจุดหรรษา ทำให้เจ้าหมาบิดครางน้ำลายไหลพรากและในที่สุดเจ้านายก็ใส่สามนิ้วได้ ร่างกายของเจ้าหมาปรับตัวเร็วเสียจนเจ้านายมันอดพูดไม่ได้
"เหมือนว่ามึงจะมีพรสวรรค์นะ นิ้วเล่นไม่กี่ทีก็มึงดูดนิ้วกูสู้ซะแล้ว" นายมันยิ้มมุมปาก

ชลอยากจะมุดหัวลงดินซะเดี๋ยวนั้น แต่นายมันยังกลั่นแกล้งไม่สะใจ
"ไปตรงนั้นสิ" นายมันเอ่ยขึ้น
"ครับ?" ชลหันหลังกลับมามอง เสี่ยมันพยักหน้าไปทางเตียงที่ไอ้เด็กจรจัดนอนอยู่
"มาสิ รออะไรล่ะ" นายมันพูดพลางไปเลิกผ้าห่มที่เปื้อนเลือดออก เตียงข้างใต้ผ้าห่มยังคงสะอาดสดใหม่พร้อมต่อการใช้งาน
แต่เจ้าหมาหน้าซีด
"ต.. แต่นายท่านครับ ถ้าไอ้เด็กนั่นมันตื่น.."
"ถ้าอย่างนั้นมันก็จะได้เห็นภาพดีๆสิ" นายมันไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนใจเลยแม้แต่น้อย
"ตอนมึงดูดควยกูก็ไม่ได้จะอายอะไรนักนี่" เจ้าหมาอยากจะเถียงแต่หาคำพูดไม่ได้เพราะตอนนั้นอารมณ์มันพาไป
ตอนนี้ก็ทำได้แค่รับผลกรรมที่ตามมา

เจ้าหมาขึ้นไปบนเตียง มันคลานให้เตียงนิ่งที่สุด แต่ละครั้งที่มันทำเตียงยุบก็แทบใจจะวาย เสียงของที่นอนสปริงส่งออกมาเกรงว่าจะทำให้ไอ้เด็กนี่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นมันโชว์ควยที่แข็งขัน

การคลานขึ้นเตียงของมันเป็นการหันตูดให้นายมันพิจารณาแบบไม่ได้ตั้งใจ เจ้านายก็ยืนประจำที่ตรงปลายเตียง เมื่อเห็นเจ้าหมาจะคลานไปไกลก็ใช้มือนุ่มจับเอวของเจ้าหมาดึงมา เสียงเอี้ยดอ้าดของเตียงทำให้เจ้าหมาสะดุ้งสุดตัว มองไปเช็คว่าไอ้เด็กนั่นตื่นหรือยัง ระหว่างนั้นแท่งเอ็นไซส์เก่งกล้าของนายตนก็ทาบร่องก้นเนียนสวยของรอตไวเลอร์หนุ่ม ถูไถเสียดสีเรียกอารมณ์ให้นายมันมาก กรสอดนิ้วเข้าไปอีกทีเพื่อเช็คสภาพเครื่อง นิ้วชี้และนิ้วกลางก็โดนดูดเข้าไปไร้การต่อต้าน เจ้าหมาเริ่มรู้สึกชื่นชอบในสิ่งแปลกปลอมที่สอดเข้ามา ควยมันปล่อยน้ำหล่อลื่นไหลอีกระลอก นายมันดึงนิ้วออก เจ้านายถุยน้ำลายใส่มือก่อนจะลูบควยตน ใจจริงอยากจะหาเควายมาใช้แต่มันเลิกผลิตไปตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว

"ไม่ต้องกลัว หายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออกช้าๆ" นายมันพูดก่อนจะสอดลำเอ็นเข้าไปในรูเย็ดของเจ้าหมา เจ้าหมาจุกจากขนาดของท่อนแกร่งที่บุกเข้ามา การหายใจของมันพอลดทอนความทรมานได้บ้าง ส่วนเนื้อข้างในก็ตอบรับรัดดูดควยของนายแน่น เจ้านายมันครางสุขสม
"ซี้ด อ่า.. มึงนี่สู้ควยกูเก่งชิบหาย" เสียงของนายมันทำใจเจ้าหมาเต้นระริก มันหันมาเสียงโอดโอย
"นายท่านอย่าส่งเสียงดังสิครับ" จุกก็จุก นายมันยังเล่นส่งเสียงไม่กลัวเด็กนั่นตื่นอีก ไม่ใช่คนถูกเติมเต็มจึงไม่กลัวล่ะสิ สายตาของชายล่ำสันค้อนเจ้านายตนเอง แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ
"ถ้ากูชอบในตัวมึง กูก็ต้องชมมึงสิ" นายมันยิ้มเยาะให้เจ้าหมาผู้ที่อยู่ในสภาพไร้ทางสู้ รอยยิ้มเจ้านายหนุ่มทรชนทำเจ้าหมาใจละลาย คนหล่อมันไม่ยุติธรรมจริงๆ เจ้าหมาคิดประชดความร่านของตัวเอง

"แล้วมึงอย่าลืมสิ" นายมันก้มตัวลงมาจูบหลังแกร่ง สองมือกอดหนุ่มผิวดำแดงก่อนจะกระซิบข้างหูเสียงทุ้มทำเจ้าหมาขนลุกทั่วตัว
"มึงเป็นทาสของกู" ก่อนนายมันจะกระแทกเย็ดเจ้าหมาอย่างบันเทิงอารมณ์
"อื้อ-- อึ อ้า อ้า อ่ะ.. อ้า" รอบนี้เจ้าหมาที่โดนบรรเลงกามครั้งแรกเป็นฝ่ายส่งเสียงแทน ความเจ็บและความแน่นเต่งในกายทำให้มันเสียวสุดหัวใจมาโซ*
*Masochist หรือผู้ชื่นชอบความเจ็บปวดและความละอาย
ด้วยความที่ควยของมันแทบจะหลั่งอยู่แล้วถ้าไม่โดนคำสั่งของเจ้านายมันห้ามไว้ ทำให้มันรู้สึกเหมือนจะแตกทุกครั้งที่มันโดนยัดเข้ามา แรงอัดแน่นถูผลึกตรงจุดกระสันทำให้มันมองทุกอย่างพร่าลายไปหมด ทั้งเจ็บสะใจและเสียวสุดขั้ว แต่นายมันยังไม่หมดลูกเล่น
สองมือที่กอดร่างองอาจเคลื่อนไปบดเล่นหัวนมของเจ้าหมา บางทีก็ลูบบางทีก็ดีด ทำให้หัวนมมันบวมแดงลุกชัน เสียงเนื้อกระทบเป็นจังหวะกับเสียงเตียงกระจายไปทั่วทั้งห้อง
ตับ เอี้ยด ตับ ตับ เอี้ยด ตับ ตับ เอี้ยด
"อึก อ้า อะ อะ ซึด ฮ่า--" เจ้าหมาที่โดนเย็ดกระหน่ำหายใจออกทางปากพลางส่งเสียงตอบรับแรงกระแทก ในตอนนี้ถึงมันจะกลัวว่าเสียงทุกอย่างจะทำให้ไอ้เด็กนั่นตื่น แต่ลึกๆในใจแล้ว มันก็อยากจะโชว์ไอ้เด็กก้างนั่นจริงๆ ให้มันตื่นมาเห็นร่างชายบึกบึนอย่างมันเป็นไปได้แค่ทาสกามให้เจ้านายมันเย็ดตัวโก่ง ให้เห็นนายมันใช้มือเล่นกับร่างของมันเหมือนตุ๊กตายาง ให้เห็นว่าทั้งตัวและหัวใจของมันเป็นของนายท่านโดยสมบูรณ์ นายมันที่กำลังเลียและหายใจรดต้นคอก็ทำให้มันรู้สึกจักจี้และเสียวกระสันยิ่ง แต่ละทีที่มันโดนกระแทก น้ำสีใสก็กระฉอกออกมาเลอะเตียง สีหน้าของเจ้าหมายิ้มเผยอตาลอยน้ำลายไหล เพราะความสุขที่เกินขนาด ความคิดในหัวเละเทะไปเสียหมด
"มึง.. ฟู่.. รับควยกูอย่างนี้.. มึงเป็นอะไร" นายถามเจ้าหมาในขณะที่ตนก็กระหน่ำมันไม่ขาดจังหวะ
"ผม.. อึก-- ป.. เป็นทา- อ่ะ อ่ะ ทาสหมาครับ" ทาสและนายของมันต่างอยู่ในห้วงอารมณ์กามและการครอบครอง คำพูดเติมเต็มด้วยเสียงหายใจและเสียงครางประสานของแต่ละคน เสียงเริ่มของนายตามด้วยเสียงขานรับของทาสเหมือนพิธีกรรมสานใจและสื่อกามของทั้งสอง
"ใช่แล้ว ซี้ด ของ.. ใครล่ะ.."
"ผม อ้า-- ป.. เป็นทาสของ อ่ะ น.. นายครับ!"
"มึงเป็น.. ทาสของกู แค่ของกูคนเดียว.. มึงเข้าใจใช่มั้ย"
"ค.. อ่ะ อ่ะ ครับนายท่าน" นายของมันได้ยินดังนั้นก็เปลี่ยนจังหวะรัก จากการพลอดรักถี่ยิบ เป็นการค่อยเคลื่อนไหวแต่ลึกและแรงเหมือนจะเข้าไปให้ลึกที่สุดในกายของชายผิวดำแดง
"มึงจะซื่อสัตย์ต่อกูคนเดียวใช่มั้ย" กรเอามือหยิกผมชายแกร่งพลางเลียคอ
"อื้อ ค.. ครับ"
"ทั้ง... ยามสุขยามทุกข์.." กรถามพลางกอดร่างแกร่ง สูดดมกลิ่นกายของชล เหงื่อและกลิ่นอายสบู่ที่ชลใช้เผยออกมา กรรับรู้ถึงความรู้สึกของทาสตนนานแล้วแต่ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ แต่สุดท้ายหัวใจอ้างว้างก็แพ้หัวใจอบอุ่นเสียจนได้ ชลได้ยินคำถามของกรก็รู้สึกหัวใจพองโต มันมีความสุขเสียเหลือเกิน
"ครับ.. ทั้งในยามมี.. ในยามจน.." ชลยิ้ม มือหนุ่มแกร่งไปจับมือขาวบางที่ลูบไล้หน้าอกตน
"ทั้งยามเจ็บไข้และยามสบาย"
"ตลอดไปครับ"
"มึงรัก.. กูใช่มั้ย.." กรถามคำถามที่ตนรู้คำตอบอยู่แล้ว
"รักที่สุดครับ" เสียงทุ้มของหนุ่มแกร่งให้คำตอบระรื่นหัวใจ
"กูก็ อึก.. รักมึงนะ ชล" สิ้นคำสารภาพ กรก็เร่งเครื่องกระแทกระรัว ชลเม้มปากแน่น แอบหวังให้เกมรักของทั้งสองคนดำเนินตลอดไป แต่ในไม่ช้าน้ำแห่งความรักก็พลั่งพรูในร่างของชล มึงห้ามแตกจนกว่ากูจะแตก คำสั่งจาก "อำนาจ" ของนายส่งทอดให้หนุ่มตาเทาร้องแทบสิ้นสติ
"น.. นาย อ้าอ้า อ้าาา" น้ำกามสีขาวขุ่นทะลักออกมาเหมือนเขื่อนแตก ควยมันโยกกระตุกปล่อยน้ำเป็นเส้นขาวกระฉูดโดนท้องและหน้าของไอ้เด็กที่นอนหลับอยู่ ทั้งสองร่างเกร็งระริก นายของมันกระแทกอีกหลายรอบ คั้นน้ำขาวขุ่นเติมเต็มข้างในตัวของคู่รัก ทาสของนายกระตุกน้ำอีกหลายรอบ หลังจากที่นายมันดึงแท่งกามออกมา คราบเหนียวขาวก็ไหลออกมาทุกครั้งที่ทาสอ้ารู
"อึก" ชายหนุ่มผู้เพิ่งเสียความบริสุทธิ์ร่วงตัวไปนอนบนเตียงที่มีคราบน้ำกามของมันอยู่ ร่างแกร่งมีเหงื่อสะท้อนยิบยับจากการแสดงกายกามเมื่อครู่ นายมันแทบไม่ต่าง นอนข้างๆทาสระวังไม่ให้ตัวไปโดนไอ้เด็กนั่นที่นอนหลับไหลไม่รับรู้ถึงเกมของผู้ใหญ่ ทั้งสองคนหายใจเหนื่อยล้าแต่ก็พึงใจ
เจ้านายมองทาสของตน ส่วนทาสก็มองกลับ ดวงตาสีดำสบกับดวงตาสีเทา ทั้งสองเต็มไปด้วยความล้า ความหลงใหล และความรัก
"สรุป... ตอนนี้เราเป็น.." กรถามหนุ่มรอตไวเลอร์
"ครับนาย... ท่าน" ชลยิ้มตอบ ก่อนที่ทั้งสองจะผลอยหลับกุมมือซึ่งกันและกันไว้

แต่เรื่องของเด็กหนุ่มวัยใสอย่างธีร์ที่ตื่นขึ้นมาร้องเพราะหน้าและตัวที่แปดเปื้อนน้ำขาวขุ่น ปลุกให้ชลกับกรขึ้นมาเช็ดหน้าธีร์ลกๆนั้นจะเป็นสิ่งที่ทั้งสามคนเก็บไว้เป็นความลับ

"โอ้ โฮะๆ สวัสดีครับคุณกร" ชายตาตี๋ร่างท้วมหัวเราะอารมณ์ดีในห้องแอร์เย็นเฉียบ ส่วนของคลับบาร์ที่ไร้ซึ่งลูกค้าเพราะยังคงเช้าตรู่ กรพยักหน้าตอบคู่ธุรกิจ สีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ทักชายร่างท้วมเหมือนประติมากรรมรูปงาม เห็นสภาพหน้าตายของเสี่ยกรจนชิน คู่ธุรกิจร่างท้วมยิ้ม
"ตั้งแต่ที่คุณกรคอยดูแลแถวนี้ ก็ไม่มีพวกอันธพาลมากร่างอีก เด็กๆของผมฝากของมาให้ด้วยครับ" ชายร่างท้วมส่งสัญญาน เลขาสาวสุดสวยข้างกายมอบไวน์หรูราคาแพงเหยียดฟ้าให้กับรอตไวเลอร์ผิวดำแดงผู้อารักขา ทาสของกรพิจารณาวัตถุในมือก่อนจะหันไปพยักหน้าให้นายของมัน ชายร่างท้วมได้แต่ยิ้มแห้ง
"ยังคงมีความประณีตเหมือนเดิมเลยนะครับคุณกร ผมก็เป็นคู่ค้าคุณมานานแล้วแท้ๆ เสียใจแย่เลย" หนุ่มผิวซีดมองไวน์องุ่นแดงที่ถูกเทลงแก้วด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ไม่มีปฎิกริยาใดๆ.ต่อคำเล่นของชายร่างท้วมก่อนพูด
"สมัยนี้คนไว้ใจไม่ได้มากเท่าอำนาจหรอกครับคุณชิว" เสี่ยหนุ่มมองสายตาเย็นชา ที่ความจริงแล้วคือการมองหน้าพูดคุยเป็นปกติแต่ก็ยังทำให้ชายร่างท้วมเหงื่อหยดได้

"ทางสหพันธ์ยังดูแลภูมิภาคทางฝั่งตะวันตกไม่ได้ พวกกลุ่มต่อต้านอำนาจหัวรุนแรงยังคงส่งสายลับมาทางกรุงเทพกับปทุมธานี สร้างศพผู้ติดเชื้อกับคนปกติเป็นผลงานมีไม่เว้นแต่ละวัน" เสี่ยกรพูดเหมือนการอ่านหนังสือพิมพ์ ไร้อารมณ์แม้คำพูดของตนจะเอ่ยถึงความโกลาหลและความตายของมนุษย์ มือนุ่มหยิบแก้วไวน์มาดม แกว่งแก้วให้กลิ่นฟุ้ง น้ำเมาสีแดงวนไหลเหมือนเลือดสด ปล่อยความหอมกลิ่นอโรม่าของผลไม้ติดจมูก กรรู้ถึงอายุและระดับแอลกอฮอล์ของไวน์หรูทันที

"ไม่นับว่าแม้แต่ในสหพันธ์ ก็ยังมีการแย่งหาผู้มีอำนาจมาเลี้ยง ความสงบสุขในตอนนี้มีได้แค่เพราะอำนาจเกี่ยวกับการเงินคอยพยุงเท่านั้น" ชายหนุ่มผิวขาวซีดเอ่ย พลางยกไวน์มาดื่ม อมสุราสีเลือดในปาก รับรสของไวน์จากต่อมรับรสและกลิ่นทางจมูก พิจารณาคุณภาพและรสชาติก่อนจะกลืนลงคอ กลิ่นผลไม้ลอยติดจมูก

"ถึงตอนนี้อาจจะมีม่านที่เรียกว่าเหรียญทองให้ใช้ แต่ค่าของมันขึ้นอยู่กับการเฉลี่ยอำนาจสายเงินตราเพียงสามคนบนโลก" ชายหนุ่มสบตาชายร่างท้วมเหมือนมองเข้าไปในวิญญาณ
"โลกที่มีคนสร้างทองจากดินหรือฆ่าคนเพียงแค่สบตาอยู่เกลื่อนไปทั่ว.. การจะอยู่รอดได้ก็ต้องมีอำนาจคอยพยุง แต่คนพยุงค่าเงินทั้งโลก... มีแค่สามคน..." หนุ่มรูปงามเอ่ย
"หากเป็นในอดีต มนุษย์คงจะหาอย่างอื่นมาใช้แทนเงินที่ล่มได้ภายในไม่กี่อาทิตย์ แต่โลกเปลี่ยนไปแล้ว"
"มีอำนาจมากมายที่สามารถทำลายระบบค่าเงินได้ ตั้งแต่การผลิตเงินจำลอง เปลี่ยนความคิดของคนหมู่มาก ไปจนถึงอำนาจที่ทรงพลังพอที่จะขโมยทุกอย่างมาเอง และคนพวกนี้มีอยู่ทุกที่... ยิ่งการล่มของอินเตอร์เน็ต ทำให้ช่วงเวลาไม่แน่นอนของค่าเงินยาวขึ้นเรื่อยๆ" เสี่ยกรถามชายร่างท้วมเสียงต่ำ
"สงครามกำลังจะก่อตัวระหว่างพวกต่อต้านอำนาจ กลุ่มสหพันธ์ กับประเทศต่างๆ แล้วคุณคิดว่าอะไรคือทั้งปัญหาที่หนักที่สุดและสิ่งที่สำคัญที่สุดล่ะ" ชายผิวซีดเลียมุมปาก ไวน์สีแดงย้อมผิวปากหนุ่มงามเหมือนเลือดย้อมปากให้แวมไพร์ เจ้าตัวตอบคำถามของตนไม่รอความ

"อำนาจ คือทุกอย่างครับคุณชิว ทุกอย่าง" สายตาเย็นยะเยือกเหมือนจะฆ่าใครสักคนได้

ชายร่างท้วมรู้สึกเหมือนโรคหัวใจถามหา รีบเปลี่ยนบรรยากาศเข้าเรื่อง
"ฮ่าๆๆ ถ้าผมต้องห่วงเรื่องแบบนี้ทุกวัน ผมคงหัวใจวายพอดี พอดีผมแวะมาเพื่อบอกเรื่องดีกับคุณกรน่ะครับ เรื่องของที่คุณกรต้องการ" กรมองด้วยความคาดหวัง แต่หน้าเย็นเยียบเหมือนจะคาดคั้นเสียมากกว่า
"หาคนเปิดโรงงานทำถุงยางได้แล้วรึครับ" ในสมัยนี้ที่สินค้ายามปกติหายากยิ่งกว่าอาวุธคร่าชีวิต สินค้ากึ่งไร้ความจำเป็นเช่นถุงยางก็ไม่มีคนผลิตแล้ว โรงงานส่วนใหญ่ถูกทิ้งร้าง บริษัทต่างๆก็ล้มหายไปหมด ไม่เพราะอินเตอร์เน็ตล่ม ก็เพราะ "อำนาจ" และถึงแม้ตอนนี้จะยังมีชลคอยกันพวกมีโรคติดต่อทางเพศหรืออื่นๆ แต่ถ้ามีถุงยางด้วยก็ดี
หากแต่กรก็ต้องผิดหวัง
"ไม่ใช่ครับ ผมหมายถึงสวนว่านหางจรเข้" ชายร่างท้วมตอบหน้าแห้ง กรพยักหน้า สินค้าศิวิไลในยุคนี้อาจยังไวเกินไป
"เด็กของผมได้ข่าวมาว่ามีผู้ติดเชื้อเปลี่ยนห้างใหญ่แถวรังสิตมาเป็น เอ่อ.. สวนของตัวเอง" ชายร่างท้วมอารมณ์ดีเปรย
"ห้างใหญ่... ไม่ใช่ว่ามีเจ้าถิ่นอยู่แล้วรึ" กรถาม หนุ่มงามขมวดคิ้ว
"เหมือนว่าเขาชนะแล้วดึงทุกคนมาเป็นพวกน่ะครับ เขาขายผักผลไม้ให้คนแถวนั้นราคาแค่ไม่กี่เหรียญ" เมื่อชายร่างท้วมพูดเสร็จ กรก็ทำสีหน้าเขม่นใส่
"คนที่อยู่ๆก็โผล่มา ทรงพลังพอจะเป็นเจ้าถิ่น และยังใช้คนได้ดีแบบนี้.. คุณเอาคนที่ดูอันตรายแบบนี้มาเป็นคู่ค้าคุณรึ" หนุ่มผิวซีดถามเสียงเย็นเยียบ ชิวอยากจะเถียงเหลือเกินว่าเขามีคนที่ดูอันตรายเป็นคู่ค้าอยู่แล้วคนนึงแต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวตาย ชายร่างท้วมรีบพูดขึ้น
"ผมมีวิธีตรวจสอบของผมครับคุณกร เขาเชื่อใจได้แน่นอน ผมขอเอาชื่อเสียงผมเป็นประกันเลย" กรได้ฟังก็ครุ่นคิด ชิวแอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดต่อ
"เขาบอกว่าสามารถส่งเป็นต้นว่านมาได้เลย หรือถ้าจะให้ส่งเป็นเจลกระปุกดินเผาประมาณห้าร้อยมิลลิลิตรมาเขาก็จะขอค่าเพิ่มไปอีกยี่สิบครับ" กรพยักหน้า ในปัจจุบันซ่องของกรทำธุรกิจกับกลุ่มการค้าของชิว คอยดูแลความสงบสุขให้กลุ่มของชิวและได้รับสินค้าต่างๆเป็นการตอบแทน แต่สิ่งที่ซ่องอยากได้มากที่สุดคือถุงยางและสารหล่อลื่น กรบอกชายร่างท้วม
"ผมขอเป็นเจลใส่ถ้วยเก็บมาเลยร้อยอัน และขอล็อตต่อไปเป็นต้นว่านมาห้าสิบต้น ผมพร้อมจะจ่ายค่าน้ำมันไปกลับสองเที่ยว เรื่องสัญญาผมจะให้คุณดูให้ด้วย" เสี่ยกรบอก เสียดายในรายจ่ายหลายพันเหรียญ แต่อย่างไรการลงทุนก็คือการลงทุน กรเชื่อว่าคนตรงหน้ามองการไกลพอจะไม่โกงตน ชายร่างท้วมยิ้มรับประกันว่าตนจะดูแลอย่างดีก่อนจะละขอตัวกลับ

"เฮ้อ" เสี่ยกรถอนหายใจก่อนจะเอนตัวทาบโซฟาหรู ชายรูปงามหลับตาขมวดคิ้วดูแล้วเหมือนภาพจิตรกรรม เจ้าหมาทาสของตนเดินเข้ามานวดไหล่
"ทำไมถึงต้องเครียดขนาดนั้นด้วยล่ะครับ นายท่าน" ทาสมาโซคิสที่เรียกนายของตนเมื่ออยู่ด้วยกันเพียงสองต่อสองถาม แอบเปลี่ยนคำเรียกนายของตนเพราะความสัมพันธ์ที่พัฒนามากขึ้น ในหัวของมันนึกถึงช่วงที่คู่รักของตนเกิดอาการตื่นตระหนกเมื่อคืนวาน ชลเม้มปากแน่น มันไม่ใช่เพียงแค่ครั้งสองครั้งที่นายมันตกอยู่ในห้วงแห่งอดีตที่เจ็บปวด นายมันมีอาการอย่างนี้ทุกครั้งที่ต้องเสียเงินเป็นจำนวนมาก

กรลืมตามองชายแกร่งดวงตาสีเทาสวยที่มองตนอย่างเป็นห่วง... หัวใจที่อ่อนล้าเหมือนได้ถูกเติมเต็ม มันคงถึงเวลาแล้ว กรคิดได้ดังนั้นจึงเล่าให้ชลได้ฟัง
ถึงช่วงเวลาที่กรสูญเสียทุกอย่าง

--ประกาศ ในส่วนนี้มีบทการบรรยายความรุนแรงด้วยอาวุธปืน การสังหารคนหมู่มาก และมีเนื้อเรื่องของผู้ไม่บรรลุนิติภาวะถูกสังหาร ถ้าหากไม่ต้องการอ่าน สามารถข้ามไปได้เลยครับ--

ในตอนนั้น กรยังเพิ่งกลายเป็นผู้ติดเชื้อ ผลึกในร่างของตนยังไม่ใหญ่พอจะทำได้มากเท่าตอนนี้
รัฐบาลพยายามรวบรวมผู้ติดเชื้อมาทำการทดลองแบบเงียบๆเพราะต้องการ "อำนาจ" เอามาเป็นอาวุธ แต่เพราะตนเป็นลูกของผู้มีอิทธิพลจึงทำให้ตนไม่ถูกพาตัวไปชำแหละเหมือนเหล่าผู้ติดเชื้อที่โชคร้าย หากแต่ในตอนนั้นตนก็ไม่ได้รู้ถึงความน่ารังเกียจของรัฐบาล

แต่ต่อมา หลังจากที่พ่อเผลอรู้ว่ากรไม่ได้รักผู้หญิงโดยบังเอิญ...
พ่อของกรเซ็นสัญญาให้หาทางพัฒนา "อำนาจ" ของตน
ผลึกของบางคนสามารถโตขึ้นได้เรื่อยๆ ซึ่งในที่สุดจะไปเบียดอวัยวะส่วนอื่นๆของผู้ติดเชื้อจนในที่สุดร่างก็จะบิดเบี้ยวหรือการทำงานในร่างกายบกพร่อง แต่สำหรับบางคนที่ไม่ได้มี "สิทธิ" ที่สูงนัก ผลึกก็จะไม่ใหญ่มาก เช่น "อำนาจ" ในการรวมหยาดน้ำฝน หรือสร้างความเงียบในบริเวณหนึ่ง กรก็เป็นหนึ่งในนั้น

กรสามารถสั่งสัตว์ต่างๆได้ในตอนแรก แต่พ่อของกรต้องการมากกว่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าตน... อาจจะไม่มีลูกส่งสายเลือดสืบทอดตระกูล

การทำให้ "อำนาจ" ทรงพลังขึ้น มีแค่ทางเดียวคือการทำให้ผลึกใหญ่ขึ้น

มีการทดลองอยู่หลายเดือนในช่วงที่รัฐบาลไทยปิดประเทศ จนในที่สุดก็ผลิตยาขึ้นมาได้ กรที่ได้รับยานี้ก็เริ่มมีผลการทดลองพลัง "อำนาจ" ที่แข็งแกร่งมากขึ้นในแต่ละครั้งจากการสั่งสัตว์เล็กหรือสัตว์ที่มีสติปัญญาต่ำ กลายเป็นสั่งหมาแมว พัฒนาเป็นการสั่งสัตว์ใหญ่อย่างเสือกับช้าง และในที่สุดก็สั่งมนุษย์ได้ กรแอบคิดหวังจะทำให้พ่อตนภูมิใจ ผลึกของตนอยู่ใกล้หัวใจแต่ยังขนาดเท่าลูกแก้ว มีที่ให้ผลึกโตได้เยอะนัก หวังอยากได้ยาวิเศษนั่นอีกบ่อยๆ
แต่กรหารู้ไม่... ถึงค่าของยาเม็ดเหล่านั้น..
วันที่กรรู้ความจริง คือวันที่ชายผู้ติดเชื้อคนหนึ่งใช้ "อำนาจ" ที่มากเกินกว่ากลุ่มรักษาความปลอดภัยจะต้านได้ ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในศูนย์ทดลอง มันใช้ "อำนาจ" ของมันซื้ออาวุธ จ้างคนให้ทรยศกลายมาเป็นพวก และฆ่าพวกผู้ติดเชื้อชนชั้นสูงที่หวังใน "อำนาจ"
โชคร้ายเหลือเกินที่แม่กับน้องของกรมาเยื่ยมกรในวันนั้น

ห้องขาวเหมือนห้องในโรงพยาบาลแปดเปื้อนไปด้วยสีแดงเลือด เสียงแอร์และโทรทัศย์ถูกกลบด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงปลอกกระสุนตกพื้น แม่ของกรยืนบังทหารที่ถูก "จ้าง" ให้ฆ่าทุกคนในห้อง กรสั่งให้มันหยุดยิง แต่ก็ไม่ทันแล้ว
ร่างของแม่กรร่วงลงพื้นเหมือนตุ๊กตาสายขาด เสียงค่อยของแม่ฝากฝังให้กรพาตนกับน้องหนีไปก่อนสิ้นใจ
กรได้แต่น้ำตาไหล แต่ก็พาน้องของตนหนีออกมา พลางสั่งศัตรูที่เจอให้หยุดค้างกับที่ แต่อนิจจา
ปัง ปัง ปัง
"โอ้ย" "พี่กร!" ตนกับน้องของตนถูกยิงที่ขา กรกัดฟันด้วยความเจ็บปวด เสียงสะอื้นของน้องทำให้กรใด้แต่เจ็บใจ หันไปมองคนที่ยืนควงปืนอย่างสบายอารมณ์
"ฮ่าฮ่า ดีจริงๆที่ซื้อคอสยิงแม่นปืนมา ไม่อยากเชื่อว่ามันจะคุ้มราคาขนาดนี้" ชายหนุ่มตาคมสวย ไว้เคราและโครงหน้าเหมือนดาราพระเอกหนุ่มอินเดียเอ่ยขึ้น กรมองเข้าไปในตาของชายคนนี้แล้วกลัวจับใจ
นัยน์ตาของชายคนนี้มีแต่ความรุนแรงบ้าคลั่งและสิ้นหวัง แต่เขากลับกำลังยิ้มบานเหมือนเดินเล่นในสวนดอกไม้
"อย่าหนีไปไกลสิครับ มันเสียเงินเสียเวลานะ คนอย่างพวกคุณน่าจะรู้" ชายคนนั้นพูดพลางหัวเราะ ปืนในมือทำท่าจะเล็งมาหาตน กรรีบสั่ง
"หยุดนะ!" ชายคนนั้นชะงัก รอยยิ้มที่ประดับหน้าหายไปเหมือนภาพลวงตา สีหน้าของเขาในตอนนี้ดูว่างเปล่า ยกเว้นแต่ความมืดมิดในดวงตาที่สะท้อนลางสังหารออกมา
"นึกว่าฆ่าหมดแล้วซะอีก" ชายคนนั้นพูดเสียงเบา กรกำลังจะสั่งต่อแต่ก็หยุดชะงัก กรรู้สึกได้เป็นสัญชาตญาณ ราคาแปดล้านหกหมื่นสามพันสี่ร้อยบาทโผล่ขึ้นมาในจิตใจ กรใช้ "อำนาจ" ไม่ได้!
"ผมว่าผมก็จ้างให้พวกคุณทหารไปแอบฆ่าทีเผลอให้หมดแล้วแท้ๆ ไม่คุ้มราคาเลย ต้องจ่ายค่าทดแทนอำนาจจนได้" การเอ่ยเรียบๆทำให้กรกลัวยิ่งกว่าปืนในมือของชายคนนั้นเสียอีก การที่กรใช้ "อำนาจ" ไม่ได้และตัวเลขที่ปรากฏในหัวต้องเป็นเพราะคนตรงหน้าแน่ สิ้นทางหนี กรได้แต่ร้องออกมา
"ทำไมล่ะ! พวกเราทำอะไรให้แก ทำไมต้องฆ่ากันด้วย!" กรหลั่งน้ำตา แม่ของกรต้องตายต่อหน้าตนเองเป็นเพราะคนตรงหน้า!
หนุ่มหน้าคมได้ยินดังนั้นก็หัวเราะร่า แต่ดวงตากลับว่างเปล่าไร้ซึ่งความขบขันใดๆ
"อยู่ในนี้ยังกล้าพูดเหมือนตัวเองเป็นคนบริสุทธิ์ได้อีกหรือครับ พวกคุณช่างน่าสมเพชเหลือเกิน" สีหน้าแสนสุขขัดกับคำพูดที่ออกมาจากปากของชายทรราช กรสวนกลับ
"แกนั่นแหล่ะที่เข้ามาฆ่าทุกคน! ไอ้ชั่ว!" เหมือนสวิทช์ถูกกด บรรยากาศของหนุ่มหน้าคมเปลี่ยนไป
"ชั่ว.. ชั่วอย่างนั้นรึครับ ชั่วเพราะฆ่าคนที่นี่ทั้งหมดน่ะ มันยังไม่เท่าความชั่วของคนแค่คนเดียวในนี้เลยนะครับ" ชายตรงหน้าเอ่ยเสียงต่ำ เอียงคอพูดสีหน้าไร้อารมณ์ แม้แต่ความบ้าคลั่งในดวงตาก็เลือนหาย เหลือเพียงความว่างเปล่า
"แก.. แกหมายความว่าอะไร" กรไม่แน่ใจว่าสิ่งที่คนตรงหน้าพูดมันคือเรื่องอะไร ดวงตาสีดำเผยถึงความสับสนและไม่มั่นใจ ชายพิกลตรงหน้ามองกรอย่างเงียบงันก่อนจะพูดขึ้น
"...ไม่รู้จิงง่ะ" สีหน้ายังคงว่างเปล่า ขัดเสียงที่แสดงถึงความล้อเล่นขบขัน
"ไม่รู้จิงอ๋อ" ชายคนตรงหน้า หากดูผ่านๆแล้วคงเป็นคนขี้เล่นน่าดูเมื่อเอ่ยเสียงออกมา แต่สีหน้าท่าทางเหมือนหุ่นไร้ชีวิตที่ส่งเสียงขบขันขัดกับสีหน้าทำให้กรรู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง
"ไม่รู้จิงดิ" ชายตรงหน้าเอาปืนเกาหัว
"ไม่รู้หยอ" แกรก แกรก
"ไม่รู้ได้ไง" แกรก แกรก แกรก แกรก
"รู้ป่ะ" แกรก แกรก แกรก
"ทำไมไม่รู้ง่ะ" แกรก แกรก
"ไม่รู้?" แกรก แกรก แกรก แกรก
"ไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้ไม่รู้" แกรก แกรก แกรก แกรก แกรก
ชายตรงหน้าใช้ปืนเกาหัวแรงขึ้นเรื่อยๆจนถลอก เหมือนกรจะเห็นเลือดไหลเล็กน้อยด้วย เสียงเล่นสนุกของชายคนนั้นประกอบกับการกระทำของเขาเหมือนฆาตกรโรคจิตยิ่งนัก น้องของกรร้องไห้กลัว พยายามคลานหนีกลั้นเสียงสะอึกอื้น
"นึกออกแล้ว!" ชายคนนั้นยิ้มร่าก่อนจะเล็งปืนไปหากร
ปัง
"พี่กร!" ปืนยิงดังลั่นตามด้วยเสียงน้องของกรที่ร้องออกมา แต่โชคดีที่เป็นเพียงพื้นข้างๆกรที่ถูกยิง น้องของกรร้องโฮ
"ฮือฮือ พี่ ปล่อยพวกผมไปเถอะ ผมกลัวแล้ว" เสียงของน้องแหบจากการร้องไห้มาตลอดทางในศูนย์ทดลองทำให้หัวใจของกรเจ็บปวด
"ม่ายยยห้ายยย ตะกี้แค่รู้สึกอยากยิงเฉยๆ แต่ถ้าให้ไอ้พวกขี้แพ้มาเก็บพวกนาย ตอนนี้ก็ทำได้ เอาป่าว" ชายอาการวิกลจริตถามด้วยเสียงสดใสเหมือนเป็นเพื่อนพวกตน กรร้องขึ้นมา
"มึงต้องการอะไรจากพวกกูกันแน่วะ!" กร หนุ่มไฮโซโลกผู้ดีในที่สุดก็ใช้คำมึงกูเป็นครั้งแรกในชีวิตเพราะความกลัวจนอัดอั้นและความโกรธเคืองแค้น
"ผมจะช่วยให้พวกคุณรู้อย่างไรล่ะครับ โปรดตามผมมาด้วย" กริยาบทของชายตรงหน้าเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน รอยยิ้มอบอุ่นประดับหน้าแต่ยิ้มไม่ถึงดวงตาเป็นบุคลิกแรกที่พวกกรเจอ ไม่ทันไรก็มีพวกทหารที่คอยรักษาความปลอดภัยมาคอยพยุกกึ่งลากบังคับให้ตามชายพิกลคนนั้น กรร้องให้ระวังเพราะพวกตนโดนยิงเข้าที่ขาแต่ก็หามีปฏิกริยาตอบสนอง กรมองเหล่าทหารหนุ่มที่ยกตัวพวกตน สายตาต่างก็ว่างเปล่าไร้แววเหมือนไม่ใช่มนุษย์ กรหวังว่าถ้าเล่นตามชายที่จิตใจไม่ปกติคนนี้แล้วพวกตนจะรอดและไม่กลายเป็นแบบพวกนี้
กรได้แต่สวดภาวนา

normalcy · โพสต์ 2022-10-8 00:24:34

ตอนแรกร่างไว้เสร็จสรรพแล้วครับ แต่พอมีเหตการณ์ที่เกิดขึ้นก็เลยปรับการบรรยายไม่ให้เลือดสาด ผมขอให้ทุกคนดูแลสุขภาพจิตกันด้วยนะครับ สำหรับบทที่สี่ อาจจะยื้อต่อไปนานเพราะมันจะมีฉากตายแน่นอน หรือไม่ก็อาจจะทำประกาศแบบนี้ อย่างไรก็แสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ

audiwoods · โพสต์ 2022-10-8 01:22:33

น่าสงสารจัง เห็นแม่ตายต่อหน้าต่อตา

4554 · โพสต์ 2022-10-8 02:39:42

12pao · โพสต์ 2022-10-8 02:46:14

ขอบคุณครับ

Starstory · โพสต์ 2022-10-8 04:54:33

จะรอติดตามครับผม

nuangnut1996 · โพสต์ 2022-10-8 20:24:08

สนุกมากครับ

เบญจมาศ · โพสต์ 2022-10-8 20:39:22

ขอบคุณครับ

guyinbkk2510 · โพสต์ 2022-10-9 18:48:18

สนุกตื่นเต้นดีครับขอบคุณ

Linkren · โพสต์ 2022-10-9 20:15:15

ยากรู้ที่มาของชลเลย ทำไมยอมได้ขนาดนั้น แต่ผลึกชลนี้อยู่ถูกจุดจริง ชอบที่ว่าตำแหน่งผลึกชลช่วยให้ผลิตน้ำได้เยอะ น้ำเยอะขนาดนี้ไม่ต้องมีแล้วเจล ลื่นแล้ว แมนๆตัวใหญ่หล่ำโดนเสียบแล้วแตกเองนี้สุดจริงๆ อย่างฟิน อยากรู้เลยครับ น้องชายกรที่ว่าใหญ่กี่นิ้ว แล้วของชลกี่นิ้ว

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน