เมื่อหนุ่มหล่อติดหนี้เจ้าของสวนสัตว์ ep.5!!!

 

ลักษณะกายภาพของ “ธีร์” 

ส่วนสูง: ประมาณ 184–186 ซม. รูปร่าง: สูงโปร่งแต่มีกล้ามเนื้อชัดเจนแบบนักกีฬาว่ายน้ำหรือนักแสดงละครเวทีที่ฝึกหนัก ไหล่กว้าง เอวคอด ขายาว ทุกสัดส่วนสมบูรณ์แบบจนคนเห็นแล้วต้องหันมองซ้ำ ผิว: ขาวนวลใสแบบคนที่แทบไม่โดนแดดเลย (เพราะถูกกักอยู่ในคฤหาสน์และห้องซ้อมตลอด) ใบหน้า:

• โหนกแก้มสูงนิด ๆ
• คิ้วเข้มเป็นเส้นคม
• ตาเรียวโต สีน้ำตาลเข้มอมดำ ดวงตาดูใสแต่แฝงความหวาดกลัวและความอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน
• จมูกโด่งพอดิบพอดี
• ริมฝีปากบางแต่ได้รูป ปากได้ทรงสวยมาก เวลาขยับปากพูดจะดูเซ็กซี่โดยไม่ตั้งใจ
• ผมสีดำสนิท หนา ตัดสั้นด้านข้าง ทิ้งยาวด้านบน ปัดข้างเล็กน้อย ดูเป็นทรงตลอดเวลาแม้จะโดนลมหรือเหงื่อ

จุดเด่นที่เห็นชัดที่สุด:

• คอระหงเรียว
• กระดูกไหปลาร้าที่ชัดเจน เวลาใส่เสื้อเปิดคอจะเห็นร่องลึกสวยมาก
• มือเรียว นิ้วยาว ฝ่ามืออุ่นแต่สั่นง่ายเมื่อกลัว
• ข้อเท้าเล็กแต่แข็งแรง เวลาใส่ผ้าเตี่ยวสีขาวจะยิ่งเห็นสัดส่วนขาที่สมบูรณ์แบบ

นิสัยของธีร์ (ในช่วงเวลานี้ของเรื่อง)

1.        สุภาพและมีมารยาทสูงมาก

o    พูดจาไพเราะ อ่อนน้อมเสมอแม้จะกลัวจนตัวสั่น

o    จะเรียก “ครับ” “ครับพ่อ” “ครับแม่” ทุกครั้ง แม้จะถูกบังคับ

2.        เก็บกดความกลัวเก่ง

o    เวลากลัวมาก ๆ จะกัดริมฝีปากล่างจนขาว หรือกำมือแน่นจนเล็บจิกเนื้อ

o    น้ำตาเอ่อง่าย แต่จะรีบกลืนกลับ ไม่ยอมให้ใครเห็นว่าตัวเองร้องไห้

3.        มีความรู้สึกผิดชอบชะตาตัวเองต่ำ

o    รู้สึกว่าตัวเองเป็น “หนี้บุญคุณ” เกริกและราชินีแม่มด เลยยอมจำนนเกือบทุกอย่าง

o    เวลาถูกสั่งอะไรที่เกินขอบเขต เขาจะคิดในใจว่า “ถ้าฉันขัด ฉันจะทำบุญคุณท่านเสียเปล่า”

4.        อ่อนไหวและเห็นอกเห็นใจคนอื่น

o    แม้ตัวเองจะถูกกักขัง แต่ถ้าเห็นคนใช้น้อย ๆ ในบ้านดูเหนื่อย เขาจะแอบยิ้มให้ หรือพูดขอบคุณเบา ๆ

5.        มีความดื้อเงียบอยู่ในใจ

o    ภายนอกยอมทุกอย่าง แต่ในใจยังมีความหวังเล็ก ๆ ว่าจะ “หนี” หรือ “มีวันหนึ่งที่เป็นอิสระ”

o    เวลาอยู่คนเดียวในกรง เขาจะกระซิบกับตัวเองว่า “สักวัน…ฉันจะกลับไป”

6.        เซนซิทีฟกับการสัมผัส

o    เวลาเกริกหรือราชินีแม่มดแตะตัว (แม้จะเป็นการลูบหัวเบา ๆ) ตัวเขาจะเกร็งทันที หนังศีรษะจะลุกซู่ แต่ไม่กล้าขยับหนี

สรุปสั้น ๆ “ธีร์คือหนุ่มหล่อระดับเทพที่ภายนอกดูสง่างาม สุขุม เรียบร้อยสมบูรณ์แบบทุกสัดส่วน… แต่ข้างในคือเด็กหนุ่มที่หวาดกลัว สับสน และกำลังถูกขังไว้ในกรงทองคำที่สวยงามที่สุด”

✦ เช้าวันที่สอง — เสียงดีดกรง ✦

แสงสีทองอ่อนของเช้าลอดผ่านม่านกำมะหยี่หนา เข้ามาเป็นเส้นบาง ๆ ตัดผ่านซี่กรงเหล็กสีดำ ธีร์นอนขดตัวอยู่บนผ้านวมขาว ผมยุ่งเล็กน้อยเพราะนอนพิงซี่กรงทั้งคืน ร่างสูงโปร่งในผ้าเตี่ยวสีขาวผืนเดียวที่รัดรึงช่วงเอวและโอบอุ้มส่วนสำคัญไว้อย่างบางเบา จนเห็นสัดส่วนทุกเส้นโค้งของสะโพกและต้นขาได้ชัดเจน

“ติ๊ง… ติ๊ง…”

เสียงนิ้วดีดซี่กรงดังขึ้นสองครั้ง คมชัดจนธีร์สะดุ้งตื่นทันที หัวใจเต้นโครมใหญ่ เขารีบลืมตา

เกริกยืนอยู่ตรงหน้า ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมสีดำสนิท ผมเปียกเล็กน้อยเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดวงตาคมกริบจับจ้องเขาผ่านซี่กรง ยิ้มมุมปากบาง ๆ ที่ทำให้ธีร์ขนลุกโดยไม่รู้ตัว

“ตื่นแล้วหรือ ลูกชายของพ่อ”

เสียงทุ้มนุ่มนั้นดังใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ที่พัดผ่านซี่กรง เกริกเอื้อมมือไปบิดกุญแจที่ห้อยอยู่ข้างเตียง “คลิก” ประตูกรงเปิดออกช้า ๆ

เขาไม่รอให้ธีร์ลุกเอง แต่ก้มตัวลง สองแขนแข็งแรงลอดเข้าไปใต้ร่างของธีร์ อุ้มขึ้นมาจากผ้านวมอย่างง่ายดาย เหมือนกำลังอุ้มเด็กเล็ก

ธีร์ตกใจจนตัวเกร็ง มือเรียวควานหาอะไรยึดเกาะโดยอัตโนมัติ แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่จับไหล่กว้างของเกริกไว้เบา ๆ ร่างเปลือยเปล่าของเขาถูกกอดแนบกับอกแข็งของพ่อบุญธรรม ผ้าเตี่ยวผืนเดียวที่เหลืออยู่แทบไม่ช่วยปิดอะไรเลย

เกริกมองลงมาที่ผ้าเตี่ยวสีขาวผืนนั้น นิ้วมือหนาลากไปตามขอบผ้าเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ดึงออกจากร่างของธีร์อย่างไม่รีบร้อน

ผ้าผืนบางหลุดออกจากสะโพกของธีร์ เผยให้เห็นทุกส่วนที่เคยถูกปิดไว้ ผิวขาวเนียนที่ยังมีรอยบุ๋มเล็ก ๆ จากซี่กรงที่กดทับทั้งคืน

ธีร์หน้าแดงจัด ขยับขาเล็กน้อยเพื่อพยายามปิดบังตัวเอง แต่เกริกกลับกระชับแขนแน่นขึ้น ไม่ให้เขาขยับหนีได้แม้แต่เซนติเมตร

เกริกยกผ้าเตี่ยวสีขาวผืนนั้นขึ้นมาที่จมูก สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด ดวงตาหรี่ลงด้วยความพึงพอใจสุดขีด

“หอมดีแท้… กลิ่นฟีโรโมนของลูกชายพ่อ” เสียงเขาทุ้มลึกจนสั่นสะเทือนไปถึงอกของธีร์ “กลิ่นความเป็นชายแบบนี้… ทำให้พ่อเจริญอาหารตั้งแต่เช้าเลย”

เขายิ้มกว้าง ฟันขาวเรียงสวยฉายแววใต้แสงเช้า ก่อนจะก้มลงกระซิบข้างหูธีร์ ลมหายใจร้อนผ่าวพัดผ่านใบหูจนธีร์ตัวสั่น

“วันนี้พ่ออยากกินข้าวเช้าพร้อมกลิ่นของลูก… แบบนี้ทุกวัน”

แล้วเกริกก็อุ้มร่างเปลือยเปล่าของธีร์ไว้แบบนั้น เดินออกจากกรงนก ก้าวยาว ๆ ลงบันไดวน ร่างสูงโปร่งของธีร์ถูกโอบแนบหน้าอกของเกริก ขาทั้งสองข้างห้อยลงมาไร้ที่พึ่ง ทุกย่างก้าวทำให้ร่างของเขาสะเทือนเบา ๆ บนแขนของพ่อบุญธรรม

ผ่านโถงยาว ผ่านคนใช้ที่ก้มหน้าต่ำสุด ไม่มีใครกล้ามองตรง มีเพียงเสียงฝีเท้าของเกริกที่ดังก้อง และเสียงหัวใจของธีร์ที่เต้นระรัวจนแทบระเบิด

จนกระทั่งถึงห้องรับประทานอาหาร เกริกยังคงอุ้มธีร์ไว้แบบนั้น ไม่คิดจะวางลงแม้แต่น้อย

“เช้านี้… ลูกจะนั่งตักพ่อกินข้าวนะ” เขาพูดเบา ๆ ขณะเดินไปที่หัวโต๊ะ “แบบนี้พ่อจะได้ดมกลิ่นลูกได้เต็มที่”

แล้วเขาก็นั่งลง วางร่างเปลือยของธีร์ลงบนตักของตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติ แขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวบาง อีกข้างยกจานอาหารเช้ามาวางตรงหน้า

พร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น… แต่ทำให้ธีร์รู้สึกเหมือนถูกวางลงบนแท่นบูชาอีกครั้ง

✦ มื้อเช้า… ที่ไม่มีทางหนี ✦

โต๊ะยาวยังคงถูกจัดเต็มเหมือนทุกวัน กระเพาะปลาน้ำแดงลอยควันร้อนฉ่า, เป็ดปักกิ่งหนังกรอบวาว, หูฉลามข้นเหนียว, ไก่ผัดเม็ดมะม่วงหอมหวาน, ขาหมูสามชั้นเยิ้มมัน… กลิ่นอาหารลอยอบอวลจนคนทั่วไปต้องน้ำลายไหล

แต่สำหรับธีร์ที่ถูกวางนั่งบนตักของเกริกโดยไม่มีเสื้อผ้าแม้ชิ้นเดียว กลิ่นเหล่านั้นกลับกลายเป็นเพียงฉากหลังของความกลัวที่กำลังคืบคลาน

เกริกใช้ช้อนเงินตักเป็ดปักกิ่งชิ้นโต ยกขึ้นมาป้อนที่ปากของธีร์ก่อน “อ้าปากสิลูก”

ธีร์อ้าปากรับอย่างเชื่อฟัง ริมฝีปากบางสั่นระริกเมื่อสัมผัสกับความร้อนของอาหาร เกริกตักให้ตัวเองบ้าง ตักให้ธีร์บ้าง สลับกันไปอย่างเป็นจังหวะ เหมือนพ่อที่กำลังเลี้ยงลูกชายตัวโปรด

ผ่านไปสิบกว่าคำ เกริกวางช้อนลงเบา ๆ มือข้างที่โอบเอวธีร์ไว้เลื่อนลงต่ำกว่าเดิม ลูบผ่านหน้าท้องแบนราบ ลงไปยังพุ่มขนหมอยสีดำสนิท

“เช้านี้…” เสียงทุ้มของเกริกกระซิบข้างหู “พ่ออยากลิ้มรสชาติของลูกจริง ๆ บ้าง”

ก่อนที่ธีร์จะทันตั้งตัว มือใหญ่ของเกริกก็โอบประคองอวัยวะเพศของเขาไว้ทั้งด้าม นิ้วหนากำแน่นแต่ไม่บีบรัดจนเจ็บ เริ่มชักขึ้นชักลงอย่างช้า ๆ เป็นจังหวะนุ่มนวล

“พ…พ่อครับ—!” ธีร์ร้องเสียงสั่น มือเรียวคว้าไปจับข้อมือของเกริกโดยอัตโนมัติ แต่แรงของเขาอ่อนหายเมื่อเห็นสายตาของเกริกที่มองมาตอบ สายตาที่บอกชัดว่า “ห้ามขัด”

เกริกไม่พูดอะไร แค่ยิ้มมุมปาก มืออีกข้างยกจานใบเล็กใบหนึ่งขึ้นมา ภายในจานมีเนื้อเป็ดปักกิ่งหั่นชิ้นพอคำเรียงอยู่สวยงาม หนังกรอบสีน้ำตาลแดงวาวมัน

เขาจ่อจานนั้นไว้ตรงปลายสุดของอวัยวะที่กำลังถูกกระตุ้น ใกล้จนธีร์รู้สึกถึงความเย็นของเครื่องเคลือบกระทบผิวที่กำลังร้อนผ่าว

“ลูกไม่ต้องกลัว…” เกริกกระซิบ จังหวะการชักเร็วขึ้นเล็กน้อย “แค่ให้พ่อได้ชิมรสชาติความเป็นชายของลูก… เพียงนิดเดียว”

ธีร์กัดปากแน่นจนเลือดซึม น้ำตาเอ่อคลอ แต่ไม่กล้าร้อง ร่างกายที่ถูกฝึกให้เชื่อฟังมาตลอดชีวิตเริ่มตอบสนองโดยไม่ได้รับอนุญาต สะโพกกระดกเล็กน้อยตามจังหวะมือของเกริก

ไม่ถึงนาที ความรู้สึกท่วมท้นก็พุ่งถึงจุดสุดยอด

“อ๊า— พ่อ…!” เสียงสะอื้นขาดของธีร์หลุดออกมาเบา ๆ พร้อมกับน้ำสีขาวข้นที่พุ่งกระฉูดออกมาเป็นสาย ตกลงบนชิ้นเป็ดปักกิ่งทีละชิ้น ราดลงไปจนเนื้อเป็ดชุ่มไปด้วยกลิ่นคาวหวานของลูกชายตัวเอง

เกริกมองภาพนั้นด้วยดวงตาที่สว่างวาบ สีหน้าพอใจสุดขีด เขาเลื่อนจานใบเล็กนั้นมาวางตรงหน้าตัวเองอย่างตั้งใจ

แล้วหยิบช้อนเงินขึ้นมา ตักชิ้นเป็ดที่เพิ่งถูก “ปรุงรส” ด้วยน้ำของธีร์ ยกเข้าปากช้า ๆ

“อืม…” เสียงครางในลำคอของเกริกดังขึ้น เขาหลับตาลิ้มรสอย่างเต็มที่ เคี้ยวช้า ๆ ให้ทุกหยดซึมซาบลงลิ้น

“รสชาติความเป็นชายของลูก… ถูกใจพ่อมากเลย” เขาพูดพร้อมยกชิ้นที่สองเข้าปาก “เค็มกำลังดี… หวานนิด ๆ … หอมฟีโรโมนแบบที่พ่อชอบที่สุด”

เขากินจนหมดจาน ไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว จากนั้นยกมือที่ยังมีคราบเหนียวขึ้นมาเลียทำความสะอาดทีละนิ้ว สายตาจับจ้องธีร์ที่ตัวสั่นอยู่บนตัก

“ขอบคุณสำหรับอาหารเช้าที่พิเศษสุดนะลูก” เกริกกระซิบ กอดร่างเปลือยของธีร์แนบอกอีกครั้ง “วันพรุ่งนี้… พ่ออยากลองกับหูฉลามบ้าง”

ธีร์ก้มหน้า น้ำตาหยดลงบนหน้าอกของเกริกโดยไม่รู้ตัว แต่ปากยังคงเอ่ยออกมาแผ่วเบา

“ครับ…พ่อ”

✦ มื้อเช้าที่จบลง… แต่ความอัปยศยังไม่จบ ✦

เกริกวางช้อนเงินลงเบา ๆ เสียงกระทบจานดัง “แกร๊ง” หนึ่งครั้ง เขายังคงโอบร่างเปลือยของธีร์ไว้แน่นบนตัก ราวกับว่าเด็กหนุ่มคนนี้เป็นเพียงของเล่นชิ้นโปรดที่ยังไม่เบื่อ

ฝ่ามือใหญ่ที่เพิ่งเลียน้ำของลูกชายจนเกลี้ยง ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังขาวซีดของธีร์อย่างอ่อนโยน… อ่อนโยนแบบที่ทำให้ขนลุก

“ดีมาก ลูกชายพ่อเชื่อฟังที่สุด” เสียงทุ้มนั้นกระซิบข้างหู ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มธีร์ด้วยนิ้วโป้ง แล้ว… เขาเอานิ้วโป้งที่เปื้อนน้ำตานั้นเข้าปากตัวเอง ดูดเบา ๆ

✦ มื้อเช้าที่กลายเป็นงานเลี้ยงของสองอสูร ✦

ราชินีอัคคีราเดินช้า ๆ ราวกับแมวที่กำลังเล็งเหยื่อ ชุดคลุมกำมะหยี่สีแดงเข้มเลือดไหลยาวไปตามพื้น เสียงส้นรองเท้าสูงกระทบพื้นหินอ่อน “กึก… กึก…” จนทุกคนในห้องอาหารตัวสั่น

เธอหยุดยืนข้างโต๊ะ มองธีร์ที่นั่งหงายหน้าอยู่บนตักสามี น้ำลายใส ๆ ไหลย้อยลงจากมุมปากสีแดงเข้มโดยไม่รู้ตัว ดวงตาสีเลือดส่องประกายหิวโหย

“แม่ครับ… อย่ามองผมเลยครับ” เสียงสั่นเครือของธีร์หลุดออกมาเบา ๆ ขณะที่พยายามเอื้อมมือมาปิดบังร่างเปลือยของตัวเอง แต่โซ่ทองบางที่ล่ามข้อมือไว้กับเอวเกริกทำให้เขาขยับได้แค่เล็กน้อย

อัคคีราไม่ตอบลูกชายบุญธรรม เธอหันไปมองสามีแทน ยิ้มหวานจนเห็นเขี้ยวแหลมเล็กน้อย

“ที่รักคะ… ฉันว่ารูก้นของลูกชายเรา มันน่าจะอร่อยไม่แพ้น้ำที่คุณเพิ่งกินไปเมื่อกี้นะคะ”

เกริกหัวเราะในลำคอเสียงทุ้ม “ข้าก็คิดเช่นนั้น”

เพียงแค่คำพูดนั้น เขาก็พลิกตัวธีร์จากท่านั่งหงายเป็นคว่ำหน้าทันที ร่างสูงโปร่งของธีร์ถูกจัดวางให้นอนคว่ำลงบนตักพ่อบุญธรรมอย่างง่ายดาย ก้นกลมกลึงขาวเนียนถูกยกขึ้นสูงระดับเดียวกับใบหน้าของเกริกพอดี

“พ่อครับ! อย่า— อย่าทำแบบนั้นกับผมเลยครับ!” ธีร์ร้องเสียงแตก ตัวดิ้นขัดขืนสุดแรง แต่เกริกใช้แขนข้างเดียวก็ล็อกร่างเขาไว้แน่นจนขยับไม่ได้

เกริกก้มหน้าลง สูดกลิ่นหอมหวานจากรูก้นสีชมพูอ่อนของลูกชายเข้าเต็มปอด “หอมเสียจนพ่ออยากกินทั้งวัน”

แล้วลิ้นร้อนของเขาก็แตะลงทันที

“อ๊า— พ่อครับ! พอแล้วครับ! อย่าาา!” เสียงร้องโวยวายของธีร์ดังก้องไปทั่วห้องอาหาร แต่ยิ่งร้อง เกริกยิ่งเลียหนักขึ้น ลิ้นวนวนรอบรูก้นนั้นอย่างละเมียดละไม บางจังหวะก็แทงลึกเข้าไปข้างในจนธีร์สะดุ้งเฮือกทั้งตัว

สิบห้านาทีเต็ม ๆ เสียงเลียดูดดัง “แฉะ… แฉะ…” ผสมกับเสียงสะอื้นไห้ของธีร์ จนรูก้นของเขาแดงช้ำ บวมเป่ง และชุ่มไปด้วยน้ำลายของพ่อ

อัคคีรานั่งลงข้าง ๆ สามี เอื้อมมือมาลูบผมเปียกเหงื่อของธีร์เบา ๆ เหมือนกำลังปลอบเด็กน้อย

“ดีมากเลยลูก… เสียงร้องของลูกทำให้แม่เสียวจนน้ำเดินแล้วนะรู้ไหม”

เธอหันไปจูบแก้มเกริกที่ยังคงซุกหน้าอยู่ที่ก้นลูกชาย แล้วกระซิบข้างหูสามีด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย

“ที่รัก… คราวหน้าแบ่งแม่บ้างนะคะ ฉันอยากลิ้มรสลูกชายของเราด้วยตัวเองเหมือนกัน”

เกริกยกหน้าขึ้นจากรูก้นที่แดงช้ำของธีร์ ปากยังมีน้ำลายเหนียว ๆ ติดอยู่ ยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว

“ได้สิที่รัก เดี๋ยวคืนนี้เราสองคนช่วยกัน ‘ชิม’ ลูกให้ครบทุกส่วนเลย”

ธีร์ได้ยินประโยคนั้น ร่างกายที่เพิ่งถูกกระทำจนอ่อนแรงก็สั่นระริกอีกครั้ง น้ำตาไหลพรากไม่หยุด

แต่ปากยังคงเอ่ยออกมาแผ่วเบา… ตามที่ถูกฝึกมา

“ครับ… พ่อ… แม่…”

✦ มื้อเช้าที่ยังคงดำเนินต่อไปด้วยรสชาติใหม่ ✦

อัคคีราลูบแก้มธีร์เบา ๆ ด้วยนิ้วเรียวยาวที่ทาเล็บสีเลือด แล้วเอ่ยเสียงนุ่ม แต่แฝงความกระหายที่ซ่อนไม่อยู่

“ที่รัก… พลิกให้ลูกนอนหงายให้แม่หน่อยสิคะ แม่อยากชิมรักแร้ของลูกชายเราบ้าง”

เกริกหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ ยกมือข้างหนึ่งลูบก้นที่เพิ่งเลียจนแดงช้ำของธีร์เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะพลิกร่างของลูกชายให้กลับมานอนหงายบนตักอีกครั้งอย่างง่ายดาย

“ได้เลยที่รัก ข้าพร้อมเสมอที่จะให้เจ้าได้ลิ้มรสลูกของเรา”

เขาจับข้อมือเรียวบางข้างขวาของธีร์ ยกแขนขึ้นสูงเหนือศีรษะ เผยให้เห็นรักแร้ขาวเนียนที่ยังมีเหงื่อบาง ๆ เกาะอยู่จากความตื่นกลัวและความร้อนเมื่อครู่

อัคคีราไม่รอช้า เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินอ้อมมาด้านข้างของเกริกอย่างสง่างาม แล้วก้มหน้าลงซุกตรงรักแร้ขวาของธีร์ทันที

“หอมจังเลย… กลิ่นเหงื่อของลูกชายแม่” เธอสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะแลบลิ้นยาวสีแดงเข้มออกมาเลียอย่างช้า ๆ “แฉะ… แฉะ…” เสียงเลียดังขึ้นไม่ขาดสาย

ธีร์สะดุ้งเฮือกจนตัวเกร็ง “แม่… แม่ครับ… อย่าครับ… ขัดเขิน…”

แต่คำร้องขอของเขากลับทำให้อัคคีรายิ้มกว้างขึ้น เธอเลียต่อเนื่องอีกห้านาทีเต็ม จนรักแร้ขวาของธีร์เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของแม่บุญธรรม

จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้น มองสามีด้วยตาเป็นประกาย “ที่รัก… ยกอีกข้างให้แม่หน่อยสิคะ”

เกริกหัวเราะเบา ๆ แล้วเปลี่ยนไปจับข้อมือซ้ายของธีร์ ยกขึ้นสูงเช่นกัน อัคคีราเปลี่ยนข้างทันที ฝังจมูกลงไปที่รักแร้ซ้าย เลียอย่างละเมียด ดูดเม็ดเหงื่อเล็ก ๆ เข้าปากทีละเม็ด

“อื้ม… รสชาติเค็ม ๆ หวาน ๆ ของลูกชายเรา… อร่อยยิ่งกว่าน้ำผึ้งอีกค่ะ” เธอครางในลำคอ มองสามีด้วยสายตาหลงใหล “ขอบคุณที่รักนะคะ ที่เลี้ยงลูกชายของเราให้อร่อยขนาดนี้”

เกริกยิ้มกว้างจนตาหยี มือใหญ่ลูบผมเปียกเหงื่อของธีร์เบา ๆ อย่างภูมิใจ

“ที่รักชอบ ข้าก็ดีใจ คืนนี้เราช่วยกันชิมส่วนอื่น ๆ ของลูกต่อดีไหม?”

อัคคีราหัวเราะเบา ๆ เสียงหวานหยดย้อย เธอจูบรักแร้ของธีร์เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะยกหน้าขึ้นมองลูกชายที่กำลังร้องไห้เงียบ

“แน่นอนที่สุดค่ะที่รัก แม่กับพ่อจะ ‘ชิม’ ลูกให้ครบทุกซอกทุกมุมเลยนะ… ลูกชายของเรา”

ธีร์หลับตาลงแน่น น้ำตาไหลเป็นทาง

“ครับ… แม่… พ่อ…”

✦ หลังมื้อเช้า… สวนสัตว์ส่วนตัวของพ่อ ✦

เกริกค่อย ๆ ปล่อยธีร์ออกจากอ้อมกอด ร่างสูงโปร่งเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่มยืนสั่นเทาเคว้งคว้างอยู่ข้างเก้าอี้หัวโต๊ะ น้ำลายของพ่อกับแม่ยังคงเปียกชุ่มตามรักแร้และสะโพก ตัวแดงระเรื่อไปทั้งตัว

เกริกยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นจิบช้า ๆ แล้วเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม

“วันนี้พ่อมีเซอร์ไพรส์ให้ลูกนะ”

ธีร์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ตาแดงก่ำ

“วันนี้… สวนสัตว์ส่วนตัวของพ่อจะเปิดตัวโชว์ใหม่ หุ่นยนต์สัตว์ประหลาดเนสซีที่บริษัทพ่อสร้างเสร็จแล้ว ลูกเคยเห็นในห้องประชุมเมื่อวานนี้ไม่ใช่เหรอ?”

ธีร์พยักหน้าช้า ๆ จำได้ดี… บนจอภาพ 3D มันตัวยาวกว่า 20 เมตร ปากกว้างเต็มไปด้วยฟันเลื่อยไฟฟ้า ลิ้นยาวเป็นเส้น ๆ แยกออกได้เป็นสิบเส้น คอโค้งงอได้ 360 องศา ตอนนั้นเขายังคิดในใจว่า… มันดูน่ากลัวเกินไปสำหรับโชว์เด็ก

แต่เกริกยิ้มกว้างกว่าเดิม

“วันนี้พ่ออยากให้ลูกเป็นพระเอกของโชว์ แต่งตัวเป็นทหารหนุ่มสุดหล่อ… แล้วหนีการไล่ล่าของเนสซีให้คนดูตื่นเต้นหน่อย”

เขาลุกขึ้น ยืนโอบไหล่บางของธีร์เบา ๆ “ชุดเครื่องแบบทหารเต็มยศ พ่อสั่งตัดให้พอดีตัวลูกเป๊ะเลย มีแค่กางเกงในสีขาวตัวเดียวข้างในนะ… เพื่อความสมจริงเวลาถูกมันฉีกออก”

ธีร์ตัวแข็งทื่อ

“พ…พ่อครับ… ผม—”

เกริกยกนิ้วขึ้นแตะปากบางของลูกชาย ห้ามไม่ให้พูดต่อ

“ไม่ต้องห่วง พ่อจะอยู่ข้างล่างควบคุมทุกอย่างเอง แค่ให้ลูกวิ่งหนีให้สวย ๆ แล้วเดี๋ยวเนสซีจะ ‘จับ’ ลูกได้พอดีตอนท้ายโชว์ คนดูชอบแบบนี้แหละ”

เขาก้มลงกระซิบข้างหูธีร์ เสียงต่ำจนขนลุก

“แล้วหลังโชว์จบ… พ่อจะพาลูกไปห้องพักข้างหลัง ฉลองที่ลูกทำได้ดี… แบบตัวต่อตัวเลยนะ”

อัคคีราเดินตามมาด้วยรอยยิ้มหวาน เอื้อมมือมาบีบแก้มธีร์เบา ๆ

“แม่จะไปนั่งแถวหน้าเลยนะลูก อยากเห็นลูกในชุดทหารวิ่งหนีเนสซีแบบใกล้ ๆ แล้วถ้าชุดขาดนิดหน่อย… แม่จะดีใจมากเลย”

ธีร์ก้มหน้า น้ำตาคลออีกครั้ง แต่ยังคงพูดออกมาเสียงสั่นตามที่ถูกฝึกมา

“ครับ… พ่อ… แม่…”

เกริกตบก้นเปลือยของลูกชายเบา ๆ หนึ่งครั้ง

“งั้นไปอาบน้ำแต่งตัวกัน อีกสองชั่วโมงโชว์เริ่มแล้ว วันนี้ลูกจะเป็นทหารหนุ่มที่ทั้งอาณาจักรต้องจดจำเลย”

✦ ก่อนออกเดินทาง… ของว่างเคลื่อนที่ได้ ✦

“ลูกไม่ต้องไปอาบน้ำหรอกค่ะ” อัคคีรา (หรือที่เกริกเรียกติดปากว่า อัศนีรา) ยกมือขึ้นอย่างสง่างาม ปิดปากหัวเราะเบา ๆ “เดี๋ยวแม่ทำความสะอาดให้เอง แบบสะอาดหมดจดเลย”

เธอชี้ปลายนิ้วเรียวยาวสีเลือดไปที่ธีร์เพียงเบา ๆ ลำแสงสีเขียวมรกตพุ่งออกมาจากปลายนิ้วในเสี้ยววินาที

“ชิ๊ดดดดด——!”

ร่างสูงโปร่งของธีร์หดตัวลงอย่างรวดเร็ว ในพริบตาเดียว เขากลายเป็นเด็กชายตัวเท่าฝ่ามือ เปลือยเปล่ายังคงเหมือนเดิม ผิวขาวเนียนวาววับใต้แสงไฟ

“พ…พ่อครับ! แม่ครับ!” เสียงเล็กจิ๋วของธีร์ร้องลั่น แต่กลับกลายเป็นเสียงแหลม ๆ น่ารักจนทั้งสองคนยิ้มกว้าง

เกริกก้มลง หยิบร่างจิ๋วของลูกชายขึ้นมาวางไว้ตรงกลางจานกระเบื้องสีขาวใบใหญ่ที่เพิ่งว่างจากเป็ดปักกิ่ง แล้วยกส่งให้ภรรยาด้วยความเอาใจใส่

“เชิญเลยที่รัก ของว่างก่อนไปสวนสัตว์”

อัคคีรารับจานมาด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อย เธอคีบร่างเล็ก ๆ ของธีร์ขึ้นด้วยนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ แล้วยกขึ้นระดับปากสีแดงเข้ม

“อ้า…” ปากเปิดกว้าง ลิ้นสีแดงยาวเลื้อยออกมาต้อนรับ

“ไม่—— แม่ครับ! อย่า——!”

แต่ธีร์ตัวจิ๋วถูกโยนเข้าไปในปากของราชินีแม่มดทันที

“แฉะ… แฉะ… อื้มมมม…” เสียงครางสุขสมดังขึ้นในลำคอของอัคคีรา ลิ้นหนาใหญ่ของเธอกวาดไปทั่วร่างเล็ก ๆ ของลูกชาย เลียตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาถึงศีรษะ วนไปวนมาไม่หยุด น้ำลายเหนียว ๆ เคลือบตัวธีร์จนชุ่มแวววับ

ธีร์กลิ้งไปกลิ้งมาบนลิ้นนุ่มร้อนนั้น ทุกครั้งที่ลิ้นยกขึ้น เขาก็ลื่นไหลไปชนฟันขาวเรียงสวย ทุกครั้งที่ลิ้นกดลง เขาก็ถูกบดอัดเบา ๆ จนแทบหายใจไม่ออก

“อร่อยจังเลย… รสชาติลูกชายแม่เข้มข้นขึ้นอีกเมื่อตัวเล็กลงนะคะ” อัคคีราพูดอู้อี้เพราะยังคาบธีร์ไว้ในปาก เธอใช้ลิ้นพลิกตัวธีร์ให้คว่ำหน้า แล้วเลียซอกคอ ซอกขา รักแร้ และทุกซอกเล็ก ๆ อย่างละเมียด

เกริกยื่นมือมาจับมือภรรยา หัวเราะเบา ๆ ขณะมองปากที่ตุง ๆ ของเธอ

“อย่ากลืนก่อนถึงที่หมายนะที่รัก ข้าอยากให้ลูกยังครบ 32 ซี่เวลาขึ้นโชว์”

อัคคีราหัวเราะในลำคอ “ฮุ ๆ ๆ” จนธีร์ในปากสะเทือน เธอคายลูกชายตัวจิ๋วที่เปียกแฉะออกมาไว้บนฝ่ามือตัวเอง แล้วยกขึ้นให้เกริกดู

ธีร์นอนหอบแฮก ตัวชุ่มน้ำลายแม่ ผมเปียกติดหน้าผาก “พ…พ่อ… ช่วยผมด้วยครับ…”

เกริกยิ้มกว้าง แล้วหยิบกรงแก้วขนาดเล็กจากคนใช้ที่ยืนรอข้าง ๆ เปิดฝาแล้วให้อัคคีราหย่อนธีร์ตัวจิ๋วลงไป

“ใส่กรงนี้ไปก่อนนะลูก เดี๋ยวถึงสวนสัตว์ค่อยขยายตัวให้กลับมาเป็นทหารหนุ่มสุดหล่อ แล้วค่อยให้เนสซีไล่กินให้สมจริง”

อัคคีราปิดฝากรงแก้ว ล็อกกุญแจทองคำ แล้วหอมแก้มกรงเบา ๆ

“ระหว่างทาง… แม่จะเอานิ้วแหย่เข้าไปเล่นกับลูกในกรงได้นะคะ”

เธอหันไปจูบปากสามีเต็ม ๆ ก่อนจะจูงมือกันเดินออกไปขึ้นรถลีมูซีนสีดำสนิทที่จอดรออยู่

กรงแก้วขนาดเล็กถูกวางไว้บนตักของราชินีแม่มด ทุกครั้งที่รถสั่น ธีร์ตัวจิ๋วก็กระเด็นไปมาในกรง และทุกครั้งที่รถหยุดไฟแดง นิ้วเรียวยาวสีเลือดของอัคคีราก็จะเปิดฝา แล้วแหย่เข้าไปเขี่ยตัวลูกชายเล่นอย่างสนุกสนาน

“อีกไม่นานนะลูก… อีกเดี๋ยวแม่กับพ่อจะให้เนสซีได้ชิมตัวจริงของลูกบ้าง”

✦ สตูดิโอเปลี่ยนเสื้อ – ห้องลับของสวนสัตว์ ✦

รถลีมูซีนสีดำจอดสนิทหน้าประตูเหล็กด้านหลังสตูดิโอ เสียงกรี๊ดของผู้ชมที่รอคอยโชว์ดังลอดเข้ามาแม้ยังอยู่ไกล

เกริกเปิดประตูกรงแก้วด้วยตัวเอง หยิบร่างจิ๋วของธีร์ที่เปียกชุ่มน้ำลายแม่ออกมา อัคคีราชี้ปลายนิ้ว ลำแสงสีเขียวมรกตพุ่งออกอีกครั้ง

“ขยาย!”

เพียงเสี้ยววินาที ธีร์ก็กลับมามีขนาดเดิม ยืนเปลือยเปล่าตัวสั่นอยู่ตรงหน้า หน้าซีดจนเลือดฝาด

พนักงานหญิงคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาถือชุดพลทหารเต็มยศสีเขียวเข้ม เสื้อแขนสั้นรัดรูป เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่นตึง กางเกงทรงกระบอกเข้ารูปจนเห็นสัดส่วนทุกเส้น พร้อมกางเกงในสีขาวสะอาดตัวเดียว

เกริกรับชุดมาด้วยตัวเอง แล้วโบกมือไล่พนักงานอย่างไม่ใยดี “ออกไปได้แล้ว ที่เหลือข้ากับราชินีจัดการเอง”

ประตูปิดสนิท เหลือเพียงสามคนในห้องล็อกเกอร์ที่กว้างขวาง

เกริกคุกเข่าลงข้างหนึ่ง เอากางเกงในสีขาวผืนบางนั้นคลี่ออก “ยกขาขึ้นลูก”

ธีร์ยกขาขวาขึ้นสั่น ๆ เกริกค่อย ๆ สอดขาเรียวเข้าไปในกางเกงในทีละข้าง แล้วดึงขึ้นช้า ๆ จนถึงเอว นิ้วหนาลากผ่านผิวขาหนีบของลูกชายอย่างตั้งใจ จนธีร์สะดุ้งเฮือก

“เข้ารูปดีมาก” เกริกกระซิบ “เดี๋ยวเนสซีฉีกออกก็จะสวยสุด ๆ”

อัคคีราเดินมาด้านหลัง หยิบเสื้อพลทหารขึ้นมาสวมให้ธีร์จากศีรษะลงมา มือเรียวของเธอลูบผ่านหน้าอก ไหล่ และหน้าท้องแบนราบอย่างช้า ๆ กระดุมเม็ดสุดท้ายเธอจงใจไม่ติดให้ ปล่อยให้เห็นกล้ามท้องเป็นลอน ๆ เล็กน้อย

“สวยจังเลยลูก… ทหารหนุ่มของแม่”

เกริกหยิบกางเกงทหารขึ้นมาให้ธีร์สอดขา แล้วดึงขึ้นช้า ๆ จนถึงเอว นิ้วหนาค่อย ๆ รูดซิปขึ้น… ช้า… ช้ามาก จนธีร์กัดปากแน่นจนเลือดซึม

สุดท้าย เกริกดึงเข็มขัดหนังสีดำรัดแน่นจนธีร์หายใจติดขัดนิด ๆ แล้วตบก้นลูกชายเบา ๆ หนึ่งครั้ง

“เพอร์เฟกต์”

ทั้งสองคนถอยหลังหนึ่งก้าว มองธีร์ในชุดพลทหารเต็มยศ ผมดำยุ่งเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำ ตาแดงช้ำจากน้ำตา ร่างสูงโปร่งในเครื่องแบบที่รัดรูปจนเห็นทุกสัดส่วนชัดเจน

อัคคีราประสานมือกับเกริก ทั้งคู่ยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ

“ลูกชายของเรา… หล่อที่สุดในอาณาจักรเลยค่ะ” “ใช่… แล้วอีกเดี๋ยวคนทั้งสวนสัตว์จะได้เห็นตอนที่เนสซี ‘จับ’ ลูกได้” “แม่ตื่นเต้นจนใจจะขาดแล้วค่ะ”

เกริกเปิดประตูด้านหลังเวที เสียงกรี๊ดของผู้ชมดังกึกก้องเข้ามาเต็ม ๆ

“ไปกันเถอะลูก… ถึงเวลาที่ทหารหนุ่มสุดหล่อของพ่อแม่ต้องออกไปวิ่งหนีเนสซีแล้ว”

เขาจับมือบางของธีร์ลากออกไป อัคคีราเดินตามหลัง ยกมือปิดปากหัวเราะเบา ๆ

“วิ่งให้เต็มที่นะลูก ถ้าวิ่งช้า… เนสซีจะได้กินลูกเร็วขึ้นนะคะ”

✦ การแสดง “ปฏิบัติการช่วยเหลือทหารหนุ่มสุดหล่อจากเนสซี” เริ่มต้นแล้ว ✦

เสียงดนตรีประกอบตื่นเต้นกระหึ่มไปทั้งอัฒจันทร์ ไฟสปอตไลต์สีน้ำเงิน-เขียวสาดลงบนผืนน้ำขนาดมหาศาลกลางสนาม ผู้ชมกว่าหมื่นคนกรี๊ดลั่นเมื่อเห็นเรือชูชีพสีส้มลอยออกมาจากอุโมงค์มืด

บนเรือ ธีร์ในชุดพลทหารเต็มยศยืนตัวสั่นเล็กน้อย มือถูกมัดไขว้หลังด้วยเชือกไนล่อนสีขาวหนา รอบตัวเขาคือชายฉกรรจ์ 4 คน แต่งชุดโจรสวมหน้ากากดำ ถือปืนของเล่นแต่ดูสมจริงจนน่ากลัว

ลำโพงเสียงตามสายดังก้อง:

“ทหารหนุ่มสุดหล่อของอาณาจักร… ร้อยเอก ธีร์ วาริช! ถูกโจรสลัดจับตัวเป็นตัวประกันกลางทะเลสาบต้องสาป! วันนี้… เนสซีในตำนานจะตื่นขึ้นมาไล่ล่าพวกเขา! ใครจะรอด… ใครจะถูกกลืนกิน?! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”

ไฟสปอตไลต์สีแดงพุ่งใส่ธีร์ทันที จอโปรเจกเตอร์ขนาดยักษ์สองข้างอัฒจันทร์ซูมภาพเขาแบบ Full HD เห็นตั้งแต่เหงื่อที่ไหลเยิ้มตามขมับ ไปจนถึงซิปกางเกงที่เกริกเพิ่งรูดให้เมื่อครู่

ชายชุดโจรคนหนึ่งเดินไปปลดเชือกที่มัดมือธีร์ เชือกหลุด… ธีร์ยกมือขึ้นวันทยหัตถ์ทหารอย่างสง่างาม ผู้ชมกรี๊ดลั่นจนแทบแตกอัฒจันทร์

“หล่อมากกกกกกกกกก!!!” “ธีร์รักแท้!!! ขอแต่งงานด้วยยยย!!!” “ฉีกชุดให้ดูหน่อยยยย!!!”

ธีร์หน้าแดงจัด แต่ยังคงยิ้มฝืนตามสคริปต์ เขายกไมค์ที่ซ่อนไว้ในปกเสื้อขึ้นพูดเสียงสั่นเล็กน้อย:

“ผม… ร้อยเอกธีร์ วาริช ขอให้ทุกคนเป็นสักขีพยาน ว่าผมจะเอาชีวิตรอดจากเนสซีให้ได้!”

เสียงเชียร์ดังสนั่นอีกครั้ง

ทันใดนั้น… ไฟทุกดวงในสนามดับวูบ มีเพียงแสงสีเขียวมรกตส่องลงน้ำ เสียงคำรามต่ำ ๆ ดังกึกก้องจากลำโพงรอบทิศ

“กรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร”

✦ การแสดงเข้าสู่เฟสที่ทุกคนรอคอย ✦

ลำโพงเสียงตามสายดังกึกก้องอีกครั้ง

“เพื่อเพิ่มความสมจริงของการไล่ล่า… ตอนนี้โจรสลัดจะปลดอาวุธและเครื่องแบบของร้อยเอกธีร์! ให้เหลือเพียงร่างกายที่พร้อมจะถูกเนสซี… ลิ้มรส!!!”

ไฟสปอตไลต์สีแดงเพลิงพุ่งลงมาบนเรือชูชีพ โจรสลัดทั้งสี่เดินเข้ามาล้อมธีร์ทันที มือหนา ๆ คว้าชายเสื้อพลทหารแล้วกระชากออกอย่างแรง

“แกร๊งงงง!!!”

เสื้อขาดกระจุยในพริบตา เผยให้เห็นหน้าอกแน่น หน้าท้องเป็นลอน ๆ และหัวนมสีชมพูอ่อนที่แข็งชูชันเพราะความหนาวและความกลัว จอโปรเจกเตอร์ยักษ์ซูมเข้าเต็ม ๆ ทุกคนเห็นแม้แต่เหงื่อที่ไหลย้อยลงร่องอก

ผู้ชมกรี๊ดลั่นจนอัฒจันทร์สั่นสะเทือน

“หล่อสุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!” “น่ากินมากกกกกกกกกกกก!!!” “พี่ธีร์ หนูอยากเลียรักแร้พี่จังเลยค่ะ!!!” “กางเกงในขาวตัวเดียว… โอ้

✦ การแสดงถึงจุดสุดยอดของความอัปยศ ✦

ไฟสปอตไลต์สีแดงเพลิงสาดลงมาแรงขึ้น เสียงดนตรีประกอบกลายเป็นจังหวะเร้าใจหนักหน่วง

ชายชุดโจรคนหนึ่งยิ้มเยาะ เดินมาด้านหลังธีร์ มือหนาคว้าขอบกางเกงในสีขาวตัวสุดท้ายของเขาไว้

“ไม่—— อย่า——!”

ธีร์ร้องเสียงสั่น แต่ถูกอีกสามคนล็อกแขนล็อกขาไว้แน่น

“แกร๊งงงงงงงงง!!!”

กางเกงในถูกกระชากลงในคราวเดียว ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งหมดของทหารหนุ่มสุดหล่อถูกเปิดเผยต่อหน้าผู้ชมกว่าหมื่นคนทันที

จอโปรเจกเตอร์ยักษ์สองข้างซูมภาพทุกส่วนอย่างละเอียด ตั้งแต่ขนหมอยดกดำที่เรียงตัวสวยงามเหนืออวัยวะเพศที่กำลังแข็งตัวโดยไม่ตั้งใจ ไปจนถึงก้นกลมกลึงขาวเนียน หน้าอกแน่น หน้าท้องเป็นลอน ๆ แผ่นหลังกว้าง และใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำไปด้วยความอับอาย น้ำตาไหลพราก

เสียงกรี๊ดของผู้ชมระเบิดดังสนั่นจนอัฒจันทร์สั่นสะเทือน

✦ จุดไคลแม็กซ์ของโชว์: เนสซีสองตัว… และเหยื่อที่รอคอย ✦

น้ำในแอ่งกลางอัฒจันทร์ระเบิดกระจายขึ้นสูงเป็นสิบเมตร ไฟสีเขียวมรกตสาดส่องสองเงามหึมาที่พุ่งขึ้นจากใต้ผิวน้ำพร้อมกัน

เนสซีสองตัว! ตัวหนึ่งสีเขียวเข้ม อีกตัวสีน้ำเงินอมม่วง ตัวยาวกว่า 25 เมตร ปากกว้างเต็มไปด้วยฟันโฟมสีดำยาวเรียงสวย ลิ้นยาวแยกเป็นเส้น ๆ กว่า 20 เส้น ขยับได้อิสระราวกับมีชีวิตจริง

ผู้ชมกรี๊ดลั่นจนเสียงแหบแห้ง

ธีร์ที่ยืนเปลือยเปล่าเต็มตัวอยู่บนเรือชูชีพตัวสั่นเทา เขาเงยหน้ามองเนสซีสองตัวนั้นด้วยดวงตาแดงก่ำ น้ำตายังไหลไม่หยุด

เนสซีตัวสีเขียวตัวแรกก้มคอลงช้า ๆ ปากกว้างอ้าออกจนเห็นเพดานปากสีชมพูอ่อนที่ทำจากซิลิโคนนุ่ม ลิ้นยาว ๆ หลายเส้นพุ่งออกมาเลื้อยวนรอบตัวธีร์ทันที

“ไม่—— อย่า——!”

ธีร์ร้องเสียงสั่น แต่ลิ้นเส้นหนา ๆ นั้นพันรอบเอว รอบขา รอบอกของเขาไว้แน่น แล้วยกขึ้นสูงเหนือน้ำอย่างง่ายดาย

จากนั้น… ปากของเนสซี่อ้าออกกว้างสุด ค่อย ๆ ก้มลง “งับ” ธีร์เข้าไปทั้งตัวในคราวเดียว!

ผู้ชมลุกขึ้นยืนกรี๊ดพร้อมกัน จอโปรเจกเตอร์ยักษ์ซูมเข้าไปในปากเนสซีที่เปิดอ้าอยู่ เห็นธีร์ตัวเปลือยเปล่าตะเกียกตะกายดิ้นรนอยู่บนลิ้นหนา ๆ น้ำลายเทียมใส ๆ ไหลย้อยลงมาเป็นสาย

ฟันโฟมสีดำปิดลงเบา ๆ ล็อกตัวเขาไว้ข้างใน แต่ไม่เจ็บแม้แต่นิดเดียว มีแค่ความนุ่มและความอุ่นจากระบบทำความร้อนภายใน

เนสซีตัวนั้นชูคอยาวขึ้นสูงสุด กลืน “โกล๊ก… โกล๊ก…” เสียงกลืนดังจากลำโพงรอบทิศ ร่างของธีร์ค่อย ๆ เลื่อนลงไปตามคอที่โปร่งใสเล็กน้อย ผู้ชมเห็นเงาร่างเปลือยของเขาค่อย ๆ เลื่อนลงไปในท้องของมันแบบชัด ๆ

เนสซีตัวที่สองยังคงว่ายวนอยู่รอบ ๆ ลิ้นยาว ๆ เลื้อยออกมาเลียอากาศราวกับกำลังรอคิว

เสียงลำโพงประกาศกึกก้อง:

“เนสซีตัวแรกได้ลิ้มรสทหารหนุ่มสุดหล่อของเราแล้ว! อีกตัวหนึ่งกำลังหิว… ใครจะเป็นคนต่อไปที่จะได้กิน ‘ธีร์’ แบบเต็มคำ?!”

ผู้ชมกรี๊ดจนคอแหบ หลายคนตะโกนชื่อธีร์ไม่หยุด หลายคนยกป้ายไฟ “กินเขาให้หมดเลยยยยยยย!!!”

ในท้องเนสซีตัวแรก ธีร์นอนขดตัวอยู่ในส่วนที่ทำจากซิลิโคนนุ่มโปร่งแสง น้ำลายเทียมอุ่น ๆ ไหลท่วมตัวเขา ลิ้นเล็ก ๆ ด้านในค่อย ๆ เลียวนไปทั่วร่าง เขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นตุ้บ ๆ ของผู้ชมด้านนอก… และเสียงกรี๊ดที่ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเนสซีตัวที่สองเริ่มก้มลงมา

✦ Final Act – ของขวัญพิเศษสำหรับผู้ชมผู้โชคดี ✦

เนสซีทั้งสองตัวดำผุดดำว่ายลงไปใต้น้ำพร้อมกัน น้ำกระเซ็นเป็นวงกว้าง ไฟสีเขียวมรกตค่อย ๆ ดับลง

ไม่กี่วินาทีต่อมา กลุ่มนักประดาน้ำสวมชุดดำสนิท 8 คน ผุดขึ้นจากน้ำ พวกเขาว่ายตรงไปยังเนสซีตัวสีเขียวตัวแรก เปิดประตูซ่อนที่ช่องท้องของหุ่นยนต์ แล้วดึงร่างเปลือยเปล่าของธีร์ที่เปียกชุ่มน้ำลายเทียมออกมา

ธีร์ถูกหามขึ้นฝั่งด้วยแขนของนักประดาน้ำ ตัวยังสั่นระริก น้ำใส ๆ ไหลย้อยจากผมจากผิวจากทุกส่วนของร่างกาย เขาแทบยืนไม่ไหว ถูกประคองให้คุกเข่าตรงกลางเวทีชั่วคราวที่ยกขึ้นจากน้ำ

ทันใดนั้น… เนสซีตัวที่สอง (สีน้ำเงินอมม่วง) พุ่งขึ้นจากน้ำอีกครั้ง ก้มคอลงต่ำสุด ปากอ้าออกกว้าง

“งับ!!”

มันคาบธีร์เข้าไปทั้งตัวอีกครั้งในพริบตา ชูคอยาวขึ้นสูงเหนือน้ำ แล้วว่ายวนไปช้า ๆ รอบแอ่งน้ำอย่างสง่างาม ผู้ชมกรี๊ดจนสุดเสียง

ลำโพงประกาศเสียงดังกึกก้อง:

“และตอนนี้… ขอแสดงความยินดีกับผู้ชมที่ถือบัตรที่มีดาว 5 แฉกสีทอง!!! คุณคือผู้โชคดีประจำวันนี้ กรุณาเดินลงมาจากอัฒจันทร์เดี๋ยวนี้เลยค่ะ คุณจะได้รับ ‘ทหารหนุ่มสุดหล่อของเรา’ กลับบ้านไปเป็นของขวัญส่วนตัว 1 คืนเต็ม!!! เนสซีจะส่งมอบเขาให้คุณด้วยตัวเอง!!!”

ไฟสปอตไลต์สีทองพุ่งไปยังอัฒจันทร์ ผู้ชมหลายร้อยคนหยิบบัตรขึ้นมาดูพร้อมกัน แล้วมีเสียงกรี๊ดแตกออกมาจากผู้หญิงคนหนึ่งในแถว VIP

“ฉันเองค่ะ!!!! ดาว 5 แฉก!!! ฉันได้จริง ๆ

✦ Final Gift – การส่งมอบสุดเร้าใจ ✦

ไฟสปอตไลต์สีทองพุ่งตามผู้หญิงคนนั้นทันทีที่เธอวิ่งลงจากอัฒจันทร์ รองเท้าส้นสูงสีแดงเพลิงกระทบพื้นดังกึกกัก เสียงกรี๊ดของเธอดังลั่นยิ่งกว่าคนอื่น

“ฉันเอง!!! ฉันได้ธีร์จริง ๆ ด้วย”

เธอวิ่งลงมาถึงพื้นเวทีด้วยแก้มแดงก่ำ ตาเป็นประกายระยิบระยับ

เนสซีตัวสีน้ำเงินอมม่วงค่อย ๆ ก้มคอยาวลงต่ำสุด ปากที่ยังอ้าอยู่เล็กน้อยค่อย ๆ เอียงข้าง ลิ้นยาว ๆ หลายเส้นค่อย ๆ คลายออก แล้ววางร่างเปลือยเปล่าของธีร์ลงบนฝ่ามือทั้งสองข้างของเธออย่างนุ่มนวล

“เธอยิ้มกริ่ม มือเล็ก ๆ ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามร่างกายเปลือยเปล่าของธีร์อย่างช้า ๆ …ไฟสปอตไลต์ค่อย ๆ หรี่ลง จอโปรเจกเตอร์ก็เปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ทิ้งไว้แค่เสียงหัวใจเต้นแรงของผู้ชมทั้งฮอลล์”

…แล้วทุกอย่างก็ถูกกลืนหายไปในความมืดสนิทของฮอลล์

แสงสปอตไลต์สีทองค่อย ๆ ดับลงทีละดวง เสียงกรี๊ดของผู้ชมที่ดังกระหึ่มค่อย ๆ กลายเป็นเสียงสูดหายใจยาว ๆ พร้อมกัน เหมือนทั้งหมื่นคนกำลังกลั้นใจรอฟังเสียงอะไรบางอย่างจากความมืดนั้น

บนจอโปรเจกเตอร์ขนาดยักษ์ มีเพียงข้อความสีขาวลอยขึ้นมาช้า ๆ

✦ คืนนี้… ธีร์เป็นของเธอคนเดียว ✦ ✦ ขอให้สนุกกับของขวัญสุดพิเศษนะคะ ♡ ✦

แล้วไฟทั้งฮอลล์ก็ดับวูบลงพร้อมกัน

ไม่มีใครเห็นอะไรอีกต่อไป