ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 6
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่ 6"ดีคับ"หลังจากวางสายจากศักดิ์ผมก็งง ๆ อยู่ ใจผมไปอยู่กับหมวดหมดแล้วตอนนี้ คนแรกของผมนะครับตกเย็นวันนั้นหมวดไม่มาหาผม ไม่มีเสียงกินเหล้าที่ทำให้เราเข้าใจกันผมโทรไปหาเขาแต่เขาปิดเครื่อง ทำไงดี ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ครั้งนี้ผมไม่ส่งสปายไปหรอกครับ ผมทรมานมาหลายเดือนแล้วทนอีกนิดนะหมอ (ทนไม่ไหวหรอก ร้องไห้ทุกคืน) ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ หมวดเงียบไปผมก็ดีขึ้นแล้วล่ะ เริ่มทำใจได้ กับการโดนทิ้งแล้ว กลับมาเป็นคนเดิม พาลูกสาววิ่งเหลือแต่ความทรงจำดี ๆ ที่เก็บไว้ (อย่างน้อยก็เคยเป็นคุณนายล่ะวะ) ผมต้องยอมรับว่าคิดถึงหมวด ร.มาก ผมเอาแหวนที่เขาให้มาห้อยคอตลอดเวลาเหมือนกับว่าเขาอยู่กับผม ระหว่างนั้น ศักดิ์ก็โทรหาผมเป็นประจำ จนกลายเป็นชีวิตประจำวันของผมไปถ้าวันไหนไม่โทรมา ผมจะค่อนข้างอึดอัด แต่เขาก็โทรมาหาทุกที(เหมือนหมวดที่เวลาไปอยู่เวรแล้วจะเข้านอนเขาก็จะโทรมาประจำ) สัปดาห์หนึ่งไม่ช่วยให้ผมเปลี่ยนใจไปรักใครใหม่ ๆ ได้ ความรู้สึกของผมที่มีต่อศักดิ์มันกลายเป็นพี่-น้องกันมากกว่า ผมจะมีเส้นกั้นไม่ให้เขาเข้ามาในหัวใจของผมแล้วทำเหมือนหมวดอีก ผมเล่าเรื่องผมเป็นแฟนหมวดให้เขาฟัง เขาก็ อึ้งๆและก็เสียใจกับความรักในครั้งนี้ของผมเขาพยายามให้ผมเปิดใจรับคนใหม่(ซึ่งอาจจะเป็นเขา หรือ ใครก็ได้) ผมทำไม่ได้ครับอาจแค่มี ผมต้องการรักษาไว้ให้เขาคนเดียว ผมไม่อยากเปื้อนหลายคน(ความคิดส่วน ตัวคับ)พักหลัง ๆ ศักดิ์มาหาผมบ่อยขึ้น มีขนมติดไม้ติดมือมาฝาก ก็น่ารักดี นี่ก็ประมาณ 2สัปดาห์แล้ว ที่หมวดออกไปจากชีวิตผม ไชโย เจ็บนะ แต่จะสู้คับผมคิดอย่างนั้น และในสัปดาห์ต่อมา เจ้าเพื่อนสาวจอมพลังก็มาหาผมที่ทำ งาน (เพื่อนสนิทสมัยมัธยมเป็นชายแบบสาวแตก) เรานักแนะกัน ผมจะพามันเที่ยว โดยมีศักดิ์เป็นไกด์ให้ศักดิ์พาพวกเราไปเที่ยวป่า น้ำตก ทะเล(โดยเฉพาะทะเลในเขตทหารเนี่ยสุดยอด หาดสะอาดเงียบสงบ เหมาะแก่การพลอดรักมากๆ) จนเย็นศักดิ์ก็มาส่งผมที่บ้าน เพื่อนสาวผมชื่ออ.ก็ปากไม่ดี ถามออกมา
"แฟนแกเหรอ" เล่นเอาผมสะดุ้งศักดิ์เองก็เงียบ(เพราะเราคุยกันแล้วว่าเป็นพี่น้องกันก่อน)
"เป็นพี่"ผมพูดจบก็หันสายตาไปดุมัน แต่ไอ้ อ. มันไม่หยุด
"งั้นพี่เป็นแฟนผมไหมผมว่าพี่หล่อนะ" นั่น เข้าสไตล์มันเลยครับ
"เอาไว้ก่อนนะคับ"ศักดิ์พูดจบก็มองมาทางผม ที่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน
หลังจากที่ศักดิ์ส่งผม 2 คนเสร็จ เราก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ลงมานั่งเล่นดูหนังกันตามปกติ = ก๊อกๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูค่อนข้างดัง ผมกำลังให้ข้าวเจ้าแซมอยู่ในใจก็นึกว่าใครเพราะผมไม่ได้อยู่เวรนะ ไม่ทันไรผมก็ได้ยินเสียง
"มึงจะแย่งเมียกูเหรอไง"ผมหันกลับไปเห็นหมวด ร. กำลังผลัก เกย์ควีนที่มีกล้ามเป็นควายกระเด็น เอาสิครับเพื่อนผมพอบทโหดนี่ก็กระจุยเหมือนกัน(สมัยม.ปลายเนี่ยใช้ท่อประปาตีกันจนข้อมือหักไปเลย)
"เป็นเหี้ย.....อะไร ไอ้สาดเมิง......แล้วเมิงเป็นใคร" เพื่อนผมโต้กลับทันที ทำท่าจะเอาเรื่องผมวิ่งกรูเข้ามาดันไอ้ อ. ไว้ก่อน ขณะนั้นเจ้าแซมก็นึกสนุกเห่าเสียงกังไปด้วย(ร้ายจริงๆ ลูกเรา)
"มึงล่ะเป็นใคร..มาอยู่ในบ้านเมียกูได้ไง"หมวดเริ่มปรี่เข้ามาจะชกกันผมก็ต้องวิ่งไปห้ามหมวด
"หมวดหยุดนะ"ผมดันเขาออกไปจากบ้าน
" ไอ้ อ. ปิดประตูเลย"
"ผมไม่ปิด ผมรักคุณนะเอ.(ชื่อผมเอง)"ไอ้ อ.ตะโกนออกมา น้านนนนเพื่อนกู ไม่รู้จักหมวดเสียแล้วคำพูดของมันทำเอาหมวดจะวิ่งไปหามันให้ได้ไม่นานหมวดก็หยิบปืนออกมา
"แน่จริงมึงออกมาเลย มาคุยกับกูนี่เมียกูโว้ย" ฉิบ...หายแล้ว หมวดดันตะโกนอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้านเลยคนไข้เริ่มออกมาดูแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น(แต่เขามองไม่เห็นเพราะมีตัวบ้านบังอยู่)ผมกลัวจะแย่แล้ว ปืนจริงๆ ผมรีบตะโกนให้ไอ้ อ.มันปิดประตู คราวนี้มันเห็นปืนมันก็รับปิดประตูแถมล๊อกอีกต่างหาก (ไม่ช่วยตูเลย นังเวรนี่) ผมยังยืนกอดหมวดอยู่แต่ผมสู้แรงเขาไม่ได้จริง ๆ
"หมวด หมวด ฟังก่อน”
"ไม่คุณยังไม่ฟังผมเลย"เขาหันมาดุผม "ทำไมคุณทำกับผมแบบนี้"
แบบไหนอ่ะ งงเขาพูดจบก็เดินถือปืนออกไป เตะถังขยะระเนระนาดเหตุการณ์ระทึกขวัญครั้งนี้เป็นที่สงสัยของผมและเพื่อสวัสดิ์ภาพของเพื่อนต้องรีบย้ายสถานที่นอนด่วน ผมจะพึ่งใครล่ะครับศักดิ์นะแหละ เขาพาไอ้อ.ไปพักที่บ้านพักรับรอง(มันบ่นเสียดายที่ไม่ได้นอนบ้านศักดิ์ ไม่งั้นมีได้เสีย)พอผมกลับมาผมก็ยังไม่หายงงและเหมือนข่าวนี้จะดังเร็วเหมือนพลุแตกในหมู่พยาบาลอยู่เวร ซึ่งในนั้นมีนังก.เพื่อนรักผมอยู่ด้วย
"เอ..." นังก. เรียก"เกิดอะไรขึ้น หมวดมาอีกเหรอ"
"เปล่า เขามาครั้งเดียวพร้อมปืน" ผมหน้าซีดใส่
"เหรอ ขนาดนั้นเลยเหรอไง"
"ฮืม น่ากลัวจะตายแต่อย่าบอกใครนะ" ผมพูดจบ นังก.ก็ทำท่าจะบอกอะไรสักอย่าง
"เอ่อ...คือว่า" มันอ้ำๆอึ้งๆ เพราะเป็นเพื่อนกันมา นังก.รู้ว่าถ้าพูดไม่เข้าหูละก็ โดนหม่ำหัวแน่ ๆ
"หมวดมาเฝ้าหมอทุกคืนเลยนะถึงตีสองตีสามแน่ะ ค่อยกลับ"
"...." อ้าว.....ผมพูดอะไรไม่ออก
"ฉันว่านะอีตาหมวด ร. มันรักแกนะเนี่ยมาทุกวันเลย บางทีตอนอยู่เวรก็มาตอนที่หมอหลับ หมวดมาเฝ้าของหมวดประจำ"
"เหรอ ...." ผมตอบน้อยมากหัวเริ่มหมุนอีกครั้ง ผมกลับมานั่งคิดเรื่องหมวดทั้งคืนอยากไปหาเขาแต่คนอย่างหมวดถ้าโกรธล่ะก้อต้องรอให้สงบก่อนถึงจะคุยได้(บางครั้งผมเห็นเขาลงโทษลูกน้อง ผมกลัวแทนเลยคับ)ผมไม่เข้าใจว่าเขาจะหวงผมไปเพื่ออะไร บางอย่างไม่มีคำตอบแต่เราก็รู้ด้วยการกระทำผมรู้ว่าผมเจ็บ จนเรียกว่าเข็ดเลย ไม่อยากมีแฟนเลยคับครั้งนี้เป็นอีกครั้งที่ผมต้องอดทน ทั้ง ๆ ที่ใจผมอยู่ที่หมวดตลอดเวลา
ตอนเช้า ผมมาทำงานของผมตามปกติ นังก.ก็เข้ามาคุยเรื่องเดิม ผมว่ามันไปรับสินบนจากหมวดมาแน่ ๆ
"เลิกพูดได้ป่ะ จะทำงาน"ผมอารมณ์เสียใส่ เอาเหอะรีบทำงาน ไม่รู้ว่าไอ้อ.มันยังมีอารมณ์เที่ยวไหม(วันนี้ผมนัดกันไปเที่ยวที่จังหวัดใกล้ๆ จะไปไหว้พระกัน) ตอนบ่าย ๆ เราจะออกเดินทางกันถ้ามันยังไม่ขวัญหนีดีฟ่อนะตอนกลางวันผมจะเดินมาทานข้าวหน้าโรงพยาบาลเหมือนเคยแต่เหมือนกับว่ามีคนอยู่เยอะจนผิดหูผิดตา แต่ผมกับเพื่อนพยาบาลหิว ยังไงก็ไม่ถอยเพราะบ่ายผมไม่ว่าง ขวัญและกำลังใจเพื่อนผมยังมี(ยังไงมันลางานมาแล้วก็อย่าเสียเที่ยว เลย) ผมเดินเข้าไปในร้านผมก็ผงะหมวดนั่งอยู่กับลูกน้อง 4-5คน พร้อมบรรดาเพื่อน ๆคุณอร แน่นอนมีคุณอร อยู่ด้วย นั่งใกล้ ๆ เลย แหม๋ ผมว่าผมก็ไม่อ้วนมากนะไม่ต้องรีบมาทำให้ผมอิ่มก็ได้ ตอนแรกผมจะเดินออกมาคิด ๆดูผมว่าอย่าออกเลยเดี๋ยวเขาจะหาว่าขี้แพ้ (ทีหมวด หมอไม่ว่า แต่ทีหมอบ้างอย่าโวยแล้วกัน ผมคิดในใจ) สรุปว่าอาหารที่สั่งมาไม่อร่อยไปโดยปริยาย นัง ก. นังป.แล้วก็หมอฟันกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ผมได้แต่นั่งดูเขาคลอเคลียกัน หมวดไม่หันมาทางผมแม้แต่น้อยเขามีตักข้าวป้อนให้กันด้วย(ผมแอบเหลือบตามองอ่ะ เศร้าเลย) ภาพที่เห็น ผมยิ่งโมโหอยากลุกไปด่าหมวดกับนังนั่นมากที่สุด เอ๊ะโทรศัพท์ผมเข้า ไอ้ อ.นี่เอง เอาวะได้โอกาสแล้วมึงทำกู เมื่อวานวันนี้กูยืมมึงหน่อยแล้วกันว่ะ
"คับ ว่าไง"
"มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึง"ไอ้ อ. งงคับที่หวานใส่
"ทานข้าวอยู่คับ"
"กูไม่อยากรู้"
"ทำงานไม่เหนื่อยคับ สบายดีคุณทานข้าวหรือยัง"ผมสอยต่อ ได้ผลแหะ หมวดเริ่มหยุดการเคลื่อนไหวหน้าแดงมากขึ้น
"อะไรของมึงกูจะบอกว่าศักดิ์จะมารับประมาณ บ่ายสอง เท่านั้น"
"ได้คับ อาหารอร่อยไหม"
"ไอ้ เอ..กูว่ามึงไม่รู้เรื่องแล้ว โดนผัวทิ้งไง" มันด่าผมมากมายตามสไตล์เพื่อนสนิทแล้วมันก็วางสายไป สักพักศักดิ์ก็โทรเข้ามาที่เครื่องผม แหม๋ประจวบเหมาะจะยั่วให้ตายเลย ผมสังเกตว่าหมวดเริ่มกระแทกแก้วบนโต๊ะหลายครั้ง
"ดีคับ"
"เดี๋ยวผมไปรับประมาณบ่ายสองนะผมลานายได้แล้ว"
"คับ" ผมยิ้มผ่านทางโทรศัพท์ที่โต๊ะหมวดเริ่มเงียบคับ ลูกน้องเริ่มเห็นว่าหมวดอารมณ์ไม่ดีแล้วผมเองก็ไม่กล้าหวานแล้ว
"ทานข้าวยังคับ" ศักดิ์ถามมา
"เรียบร้อยคับ"
"มีอะไรหรือเปล่า ผมไปหาไหม"อุ๊ย ไม่เอาคับ
"ไม่เป็นไรนะแค่นี้ก่อนนะคับ"ผมรีบตัดบท เพราะผมเองก็เหวงๆ พอดีเพื่อน ๆ ทานข้าวเสร็จพอดีจ่ายตังค์เสร็จ ผมก็รีบปลิวดิคับเดี๋ยวโดนอีก ก่อนออกจากร้านผมเดินผ่านโต๊ะหมวดผมสังเกตเห็นว่าเขาผอมไปมากทีเดียว หวังว่าคงไม่ใช่เพราะผมนะที่รัก สรุปว่าตอนบ่ายผมก็ไปเที่ยวร่าเริงตามปกติ แต่เหมือนมันมีอะไรที่ค้างคา กว่าเราจะกลับมาก็เกือบๆ สี่ทุ่มเหนื่อยมากๆ นี่ไม่ได้ขับรถเองนะ ศักดิ์ปล่อยทิ้งผมไว้ที่หน้าโรงพยาบาลผมเดิมเรื่อยๆ มาถึงบ้านพักแสนสุข อาบน้ำนอนเท่านั้น ผมคิดถึงเตียงนุ่ม ๆ ของผมขณะผมไขกุญแจบ้าน
"ไปเที่ยวมาสนุกไหม"ผมขนลุกซู่เลยคับ หันกลับไปตามเสียงเห็นหมวดยืนพิงต้นไม้อยู่
"หมวด....."
"ผมถามว่าสนุกไหม"
"คับ"ผมเริ่มมองไปที่หมวดชัดขึ้นเพราะผมเปิดไฟที่โรงรถ
"ผมขอเข้าไปในบ้านได้ไหม"
"ได้คับ"ผมรีบเปิดประตูเดินนำเข้าไปก่อน เขามาในชุดตำรวจครึ่งท่อนเหมือนตอนกลางวันเขาเดินตามผมเข้ามาในบ้าน ตอนเขาเดินผ่านผมผมได้กลิ่นเหล้าค่อนข้างแรงจากตัวเขา(ทำไมพวกตำรวจชอบแก้ปัญหาด้วยการกินเหล้าแสดงความยินดีด้วยการกินเหล้าอกหักกินเหล้าได้เมียกินเหล้า ฯลฯก็เหล้า)หมวดเดินไปที่โซฟาตัวเดิมที่เขานอนตอนดูบอล เขานั่งเหมือนคนเมา
"สนุกไหมคับหมอ"หมวดถามผมอีกครั้ง"หมอไม่คิดถึงผมเลยใช่ไหม หมอใจร้าย ใจร้าย" หมวดยังคงพึมพำต่อแต่ตายังมองมาที่ผม
"ผมว่าหมวดเมาแล้วนะ"ผมเดินเข้าไปในครัว เอาน้ำเย็นๆมาให้ ตอนนี้เขานอนแผ่ไปที่โซฟาแล้ว
"หมอใจร้าย งัมมมม"ดูท่าทางจะเมานะ ผมจัดการเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ (เสื้อผ้าของหมวด 80% ยังอยู่ที่บ้านผม)
"ผมไม่ได้รักเขานะมีเมียเมียก็ทิ้ง" หมวดละเมอออกมา เขานะใครอ่ะ หรือว่าโดนคุณอรหักอกผมไม่มีแรงพาหมวดขึ้นไปนอนที่ห้องได้ ให้นอนที่นี่แหละผมขึ้นไปเอาหมอนกับผ้าห่มมาห่มให้หมวด อย่างน้อยผมก็ได้ทำให้เขาแล้วนะ ผมเอาเสื่อผ้าเขาไปซักแล้วเอาชุดใหม่มาวางไว้ข้างล่างให้แล้วผมก็เข้านอนตามปกติพรุ่งนี้ผมต้องตื่นเช้าไปส่งไอ้อ.มันที่สนามบินเที่ยวแรกเลย ผมก็ต้องตื่นตีห้าคับเสียงมือถือปลุกผมตอนตีห้า ผมยังเหนื่อยๆ อยู่เลยกว่าจะเปลี่ยนชุดให้หมวดเสร็จก็จะเที่ยงคืนแล้วผมงัวเงียตื่นเปิดประตูจะไปล้างหน้าแปรงฟัน แต่น้ำค่อยมาอาบที่หลังนะทันทีที่ผมเปิดประตู หมวดก็ทิ้งตัวที่พิงประตูผมอยู่มา ที่พื้นดังตึงผมร้องเสียงหลงเลยคับ ตกใจนึกว่าผี(ผมกลัวผีมาก ๆ คับ) พอผมตั้งสติได้เปิดไฟเห็นหมวดหลับเหมือนเดิม อุตส่าห์เดินขึ้นมานะ(ผมนอนล๊อคห้องประจำคับ)นี่มาทำให้ผมเดือดร้อนไหมเนี่ย ฮ่วย ผมก็ต้องลากหมวดมานอนที่เตียงอีกแล้วผมก็รีบจัดการธุระ แล้วรีบขับรถไปรับมันที่ค่ายทหารผมไปถึงก็เห็นศักดิ์ช่วยขนของมาตั้ง ไว้หน้าบ้านเรียบร้อย ผมไปส่งไอ้อ.ที่สนามบินผมกอดมันแรง ๆ ด้วยความรัก 15 ปี ที่มันกับผมเป็นเพื่อนกันมาผมส่งมันขึ้นเครื่องเรียบร้อย ผมก็รีบกลับมาสิคับเดี๋ยวออกตรวจไม่ทันมาถึงบ้านชุดตำรวจของหมวดยังวางไว้ที่เดิม เอ...หมวดไปหรือยังน้าผมขึ้นไปดูที่ห้องเห็นหมวดนอนกอดหมอนของผมอยู่ แถมกรนอีก น่ารักดีนะผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบไปทำงาน หน้าที่ใครหน้าที่มันนะหมวด รับผิดชอบตัวเองนะถ้าไม่ไปทำงาน ผมไม่อยากสนใจแล้ว
วันนี้คนไข้มาเรื่อย ๆ สบาย ๆผมเลยอารมณ์ค่อนข้างดีเพราะงานไม่ยุ่งนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วหมวดจะไปทำงานหรือยังน้า(คิดถึงเขาอีกแล้ว ไหนว่าจะตัดใจไง)
"หมอค่ะ มีคนไข้อีก 3 คนค่ะ" พยาบาลหน้าห้องตรวจบอก
"เดี๋ยวหมอไป"พูดจบผมก็ออกจากห้องพัก ไปที่ห้องตรวจ คนที่1-2 ผมตรวจตามปกติประมาณปวดท้อง เป็นหวัด ตรวจร่างกายแล้วไม่พบว่าอันตรายก็ให้กลับบ้านได้คนไข้คนที่สามเนี่ย พยาบาลไม่ได้ซักประวัติไว้ให้ผม เขาเข้ามานั่งข้าง ๆ ตามปกติ
"เป็นอะไรมาคับ"ผมถามก่อนแล้วเงยมองหน้า ไอ้หมวด ร. นี่จะมาไม้ไหนเนี่ย อย่ามารังควาญอีกเลย
"มาทำไมเนี่ย"ผมตกใจถามไป
"ผมไม่สบายมาหาเมียไม่ได้หรือไงครับ"หมวดส่งสายตามาหาผมอีก
"งั้นหมวดเป็นอะไรมา"ผมถามตามหน้าที่ ตอนนี้ใจเต้นเลย เหมือนวันที่เราเจอกันใหม่ ๆเลย
"เจ็บตรงนี้ครับ"หมวดชี้ไปตรงตำแหน่งกระดูกซี่โครง ตรงหัวใจ เล่นเอาผมหน้าแดงเลย
"เดี๋ยวผมจ่ายยาให้"ไม่ตงไม่ตรวจแล้ว เขินอ่ะ เอายาไปกินแล้วกัน
"ทำไมหมอไม่ตรวจผมล่ะคับ"
"ตรวจแล้ว" ผมเริ่มหลบตาหมวด
"ผมบอกว่ายัง"หมวดเอามือเขามาจับมือผมไปวางตรงหัวใจ
"ผมเจ็บจริง ๆ นะหมอ"เขินเลย แหม มาแกล้งเรา ผมเลยสั่งยาที่แพง ๆ ไป เรียกว่าประมาณ พันกว่าบาทเรียกว่าเอายาทุกชนิดเลย เอาให้อานเลย(ผมลืมไปว่าหมวดเบิกได้เขาไม่ต้องเสียสักบาท)
"นี่ เอายาไป"ผมยื่นใบสั่งยาให้
"เมื่อไรหมอจะหายโกรธครับผมมาง้อแล้วนะ" หมวดบีบมือผมแน่นขึ้น อย่างนี้ผมไม่หายก็บ้าแล้วนะ
"ผมไม่โกรธแล้ว"ผมดึงมือกลับ ตอนกลางวันผมมาทานข้าวกับหมวดอีก มีความสุขที่สุดแต่ในใจผมยังคงมีคุณอรตลอดเวลาที่มองเขา
"แล้วผู้หญิงไปไหนแล้ว"
"เขามีแฟนไปแล้ว"
"อ้าว ...ยังไงคับแฟนเขาคือหมวดหรือป่ะ" ผมกวนกลับ
"ผมบอกเขาไปแล้วว่าผมมีเมียอยู่ที่บ้านแล้วเขาเลยไปจีบคนอื่นเข้าใจไหม"
"แล้วทำไมโทรศัพท์โทรไม่ติด"
"ผมทิ้งไปแล้วมีบางคนไม่ชอบให้มีโทรศัพท์" หมวดเงยหน้ามองผม สรุปว่าเราผิดอีกแล้วดิ เฮ้อเย็นวันนั้นหมวดอยู่เวร หมวดบอกให้ผมไปนอนที่ฝั่งโรงพัก คราวนี้กลายเป็นว่าผมโดนประกบแน่นเลยแต่ผมว่าก็ดีนะ หัดหึงคนอื่นบ้าง
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต่อเรยคับ ติดตามๆๆ สนุกมากคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ น่ารักกกก คืนดีกันแว้ว ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ จะยิงกันไหมนี่ ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ