ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่1
ตำรวจ สอย หมอ ตอนที่1ตอนที่ 1 เมื่อสองเราได้พบกัน...สบตาปิ๊งๆ
ผมเรียนจบก็ได้บรรจุเข้ารับราชการที่ต่างจังหวัดในภาคใต้(ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจไปนะแต่เพื่อนมันชวนผมเป็นสาขาหนึ่งในด้านสาธารณสุขคับ)วันหนึ่งๆ ผมทำงานด้วยความเหนื่อยหล้าพร้อมเพื่อนอีก 2คนที่ผลัดเวรกัน ตลอด 24 ชม.และแล้ววันนั้นที่หมวดได้ก้าวเข้ามาในชีวิตผม มันมีเหตุให้ผมต้องออกไปชันสูตร กับตำรวจเกือบทั้งโรงพักตอนนั้นตื่นเต้นแทบแย่ เพราะเราเพิ่งจบใหม่ และก็ไม่ได้ถนัดวิชานี้เลย
(จริง ๆ แล้วแพ้เครื่องแบบอ่ะคับพอถึงเวลา รถตำรวจก็ขับมารอผมที่หน้าห้องฉุกเฉิน ผมต้องไปรถของโรงพยาบาลผมเหลือบมองเห็นดาวบนบ่า ของหนุ่มหน้าเข้ม จมูกโด่ง ออกแนวว่าเป็นคนใต้แน่ ๆผมก็ไม่ได้ติดใจอะไร ตอนนั้นตั้งใจรีบทำงานให้เสร็จมากกว่าจนในที่สุดก็ถึงสถานที่ที่เกิดเหตุ ผมกับเจ้าหน้าที่ที่ไปด้วย ก็กุลีกุจอ
รีบทำงานให้เสร็จ(สภาพงานคงไม่ต้องบรรยายคับ) แต่บังเอิญด้วยความรีบทำให้ผมต้องหน้ามืด เพราะก้ม ๆเงย ๆ กลางเเดด เจ้ากรรมจริง ดันเซไปทางหมวด แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรนะ)
“เป็นไงคับหมอ ลองงานใหม่เป็นลมเลยเหรอ หึๆๆๆ” อุ๊ย ! โดนแซวเลย
“คับ หน้ามืดนิดหน่อยแต่งานเสร็จพอดีคับ” ผมพูดพลางเก็บอุปกรณ์ไปด้วย
แต่ตาก็แอบชำเลืองดูใบหน้าใต้หมวกนั้นที่ส่งแววตาอย่างประหลาดมาที่ผมตอนนั้นผมหน้าแดงมาก ๆ (คิดเอง) หมวดเหมือนจะพูดอะไรต่อแต่แล้วตำรวจที่เป็นลูกน้องก็เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อนผมก็เลยไม่ได้สานต่อมิตรภาพที่ตั้งใจไว้เวลาผ่านไปประมาณ 3 วันผมก็ได้รับโทรศัพท์ว่าจะนำเอาเอกสารมาให้เซ็นผมก็ออกมาจากห้องตรวจ เจอหมวดคนเดิม มายืนรอส่งเอกสารให้ผมครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้า ของหมวดชัด ๆ หน้าออกแนวรูปไข่จมูกโด่งผิวเข้มมาก สูงประมาณ 180 เซน. เห็นจะได้และผมก็ตาไวแอบมองเห็นชื่อ " พัด-ทา-วุด"(ขอเขียนเป็นตัวอ่านนะคับเดี๋ยวผมโดนดุ) ผมรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก น่ารักมาก ๆ ผมเป็นคนชอบคนผิวคล้ำอยู่แล้ว
"หวังว่าวันนี้หมอคงไม่เป็นลมนะ”พร้อมกับส่งยิ้มที่มุมปากมาให้
"คับ” ผมตอบได้เพียงแค่นั้นจริงๆเพราะว่าความน่ารักมันมาจุกที่คอ
"ผมว่าไปคุยกันตรงโต๊ะดีกว่านะคับ”หมวดพูดเสร็จก็เดินนำผมไปที่โต๊ะข้างห้องตรวจ(อิอิตรงนั้นลับตาคนซะด้วย มีอะไรหมอไม่รับผิดชอบนะ)และแล้วการสนทนาระหว่างเราก็เกิดขึ้น เกี่ยวกับการทำงานล้วน ๆ ทั้งๆที่ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว และเหมือนหมวดก็จะสังเกตได้ เขาก็ยิ้มๆตรงมุมปากเหมือนเคย(ทำไมตำรวจชอบเก๊กนักนะและส่งสายตาแบบนั้นมาที่ผมอีกแล้ว
"ว่างๆ ผมชวนหมอไปทานข้าวได้ไหมคับ”เฮ้ย! หูฝาดแน่ ๆ
“คับ ถ้าว่างนะคับ” ปากเราเร็วไปไหมเนี่ย สรุปว่ากลายเป็นการจบสนทนาไปเลย
"ขอบคุณคับที่ให้ความร่วมมือ”หมวดพูดจบก็เดินออกไปเลยแต่มีบางช่วงที่ผมสังเกตว่าหมวดก็เหลือบมามองผมเหมือนกัน
เป็นลมต้องอม เอ้ยดมยา
ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ เป็นเรื่องที่น่ารักดีเดียวตามอ่านต่อครับ ขอบคุณครับ{:5_126:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับบบ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ เรื่องน่ารักดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ