บันทึกของนนท์14
บันทึกของนนท์14ตอนที่คุยกันบนรถ นิคบอกกับนนท์ว่าเขายังไม่เคยมีอะไรกับใคร ...ที่ผ่านมาก็แค่เคยผลัดกันชักว่าวกับเพื่อน...ยิ่งที่มหาลัยยิ่งแสดงออกไม่ได้เลย...เพราะที่นี่นักศึกษาผู้ชายเยอะและเรียนวิดวะกันเยอะ....ถ้ามีก็แสดงออกไปเลย...
นนท์ฟังคำพูดของนิคแล้วรู้สึกหวั่นไหว...ตายละกรู...เพิ่งเจอกันครั้งแรก เกิดมารักมาชอบกรูซะแล้ว...กรูจะทำยังไงดีหว่า...ถ้าเด็กมันผิดหวังไป...มันจะเป็นยังไงละทีนี้....มือของนนท์ก็จับกำท่อนลำนั้นไว้นิ่ง ไม่กล้าจับชัก....จนนิคคงทนไม่ได้...เอามือมาจับมือนนท์ซ้อนอีกทีแล้วจับมือนนท์ให้ขยับชักขึ้นลง...นิคคงมีอารมณ์...แต่นนท์ก็ไม่ได้อยากได้อารมณ์แบบนี้...ถ้าเด็กหนุ่มคนนี้จะรักนนท์จริงๆ ...นนท์ไม่อยากทำอะไรแบบนี้กับการเจอกันครั้งแรกเลย...มันเหมือนการเจอกันเพื่อ sex มากกว่า...ไหนละบอกว่ารักเรา...นนท์รู้ทั้งรู้ว่า...ความรักกันแบบคู่ที่จะเป็นผัวเมียกันก็ต้องมีsex เป็นสิ่งประกอบ...และนนท์ก็เชื่อว่า ความรักไม่ว่าคู่ชายจริงหญิงแท้ เกย์กะเทย ทอมดี้ท้งหลายจะอยู่กันได้ยืดยาวก็มีปัจจัยเรื่อง sex เป็นสำคัญ...เพราะถ้าฝ่ายหนึ่งมีความต้องการแต่อีกฝ่ายไม่สามารถตอบสนองได้...ความรักของทั้งคู่นั้นก็อาจจะมีปัญหาที่ไม่เข้าใจกันได้ แต่ถ้าเป็นคู่ผัวตัวเมียกันจริง ๆ ก็ต้องพูดจาบอกความต้องการของตนให้อีกฝ่ายหนึ่งได้...
นนท์เริ่มดูหนังไม่รู้เรื่อง...สมาธิและความสนใจแตกซ่าน มันหันเหไปที่ท่อนลำของนิคที่มือกำไว้ ....นนท์จับมันชักจนมันมือ...นิคก็เอามือมาบี้หัวนมตัวเอง....ทั้ง ๆ ที่ใจของนนท์อยากจะหันไปดูดเลียนมให้นิค แต่ก็ทำไม่ได้...นี่ถ้าไม่ใช่ในโรงหนัง...แต่เป็นโรงอย่างอื่นละก้อ...คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว....นิคเอี้ยวตัวมาหานนท์เอาปากมาประกบจูบนนท์...นนท์ก็ได้แต่โต้ตอบ...โดยที่ไม่ได้เต็มใจจูบตอบเท่าใดนัก เพียงเพราะอารมณ์มันพาไป...นิดเลื่อนมากระซิบที่หูของนนท์
“พี่...ลงไปนั่งคุกเข่าที่พื้นแล้วช่วยโม้คให้ผมได้มั้ยคับ..ที่รัก”
ตายละหว่า...มาเรียกกรูที่รักอีกแล้ว...แล้วจะให้กรูลงไปนั่งคุกเข่าใช้ปากให้ด้วยคงไม่ไหวมั้งนี่...นนท์เลยปฏิเสธไป
“มันไม่สะดวกหรอก...แค่นี้ก็แย่แล้วนะ ถ้าพนักงานเดินมาเห็นเข้า จับได้ละอายเขาตายเลย....ถ้านิคอยากให้เสร็จนิคก็ต้องเร่งให้เสร็จแล้วละ พี่กลัวถูกจับได้เอาเราไปประจาน หรือไม่ขึ้นโรงพักละซวยเลย”
นิคต้องจำยอมกับเหตุผลของนนท์...เพราะถ้าเขาโดนจับได้ โดนข้อหาอนาจารในที่สาธารณะแน่ ๆ เขายังเรียนอยู่ด้วย...เลยต้องรีบทำเวลาให้เสร็จ...เขาเอามือมาจับมือนนท์ให้เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น...เขานั่งพิงหลังกับพนักเก้าอี้ แอ่นเอวขึ้น...คงใกล้จะแตกแล้วแน่ ๆ เขารีบดึงผ้าเช็ดหน้าของเขาออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้านหลัง...เพื่อเอามากันน้ำไม่ให้พุ่งไปไกล...นนท์เร่งให้เร็วขึ้น...ท่อนลำของนิคเริ่มเกร็งมากขึ้น...นนท์รู้สึกถึงอาการกระตุก น้ำก็พุ่งปรี้ดไปที่ผ้าเช็ดหน้านั้น...มันกระตุกนาน...และหลายครั้ง...นนท์ได้กลิ่นคาวน้ำกามของนัทคละคลุ้ง...มันหอมเสียเหลือเกิน...สร้างอารมณ์ปั่นป่วนให้กับนนท์...น้ำที่พุ่งออกมามันมากมายจริง ๆ เพราะมันไหลย้อยลงมาที่หน้าท้องของนิค...นนท์เอื้อมมือไปสัมผัสน้ำนั้นและละเลงไปทั่วหน้าท้องที่มีแต่กล้ามเนื้อ แค่ลูบก็สัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อหน้าท้องที่อัดแน่นเป็นลอน ๆ นนท์ละเลงน้ำบนหน้าท้องอยู่จนแห้ง....แต่ความแข็งชันของนิคก็ยังไม่ได้ลดลงเลย...นนท์จึงต้องกระซิบเบาๆ
“เก็บเถอะ...เดี๋ยวคนเดินไปเข้าห้องน้ำผ่านมาจะเห็นเข้า..อีกอย่างกลิ่นคาวน้ำของนิคมันคละคลุ้งไปหมดแล้ว...เดี๋ยวคนอื่นก็ได้กลิ่นหรอก”
นิคถึงพยายามเก็บท่อนลำที่ยังคงแข็งค้างอยู่ให้กลับเข้าไปอยู่ในกางเกง แล้วรูดซิปติดกระดุมอย่างเดิม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่มือนิคก็ยังกุมมือนนท์อยู่ตลอดจนกระทั่งหนังจบ...นิคเดินเข้าห้องน้ำคงต้องไปล้างคราบที่ย้งติดแห้งกรังอยู่ทั้งที่หน้าท้องและที่ท่อนลำ...ถ้าคนในห้องน้ำไม่เยอะ...คงได้เข้าไปทำอะไรกันในห้องน้ำต่อแน่ ๆ ออกจากโรงหนังมาก็ทุ่มกว่า ๆ แล้ว นนท์เริ่มชักกังวลว่า ป่านนี้นัทกลับมาหรือยัง...เพราะเขาไม่เคยไปไหนมืดค่ำ...เพราะกลัวว่ากลับมาจะไม่เจอนัท...กลัวว่านัทจะเก็บข้าวของแล้วย้ายไปอยู่ที่อื่น...นนท์คิดแล้วก็รีบเอ่ยปากถามนิค
“นิค..จะไปขึ้นรถกลับบ้านเลยหรือป่าว...ถ้ายังไงพี่ขอตัวก่อนนะ คงไม่ว่ากันนะ พี่อยากจะไปส่งนิคที่สายใต้เหมือนกันนะ...แต่ถ้าไปก็ต้องวิ่งไปกลับรถอีกแล้วพี่ก็ต้องวนกลับมาทางนี้อีก….จะเป็นไรมั้ยถ้าเราแยกกันตรงนี้”
นิคมองหน้านนท์อย่างอาลัยอาวรณ์...แล้วเอ่ยกับนิค
“แล้วผมจะได้เจอกับพี่อีกหรือป่าวคับ”
“เจอซิ...ได้เจอแน่คับ”
“ผมโทรไปหาพี่ทุกวันได้ใช่ป่าวคับ”
“ได้ซิ ...นิคโทรมาหาพี่ได้ทุกวัน”
“คับ...งั้นผมแยกกับพี่ตรงนี้ละกัน..ผมเดินข้ามสะพานลอยไปรอรถหน้าห้างฝั่งตรงข้ามไปสายใต้อีกนิดเดียวคับ...พี่คับขอบคุณนะคับ สำหรับทุกอย่างที่พี่ให้ผมในวันนี้”
“พี่ยังไม่ได้ทำอะไรให้เลยนะ...อย่าคิดมาก...นิคต้องเป็นคนเข้มแข็งคับ..พี่ชอบคนเข้มแข็ง...”
นิคยกมือไหว้ลานนท์ นน์ก็รีบเดินจ้ำไปยังที่จอดรถเพื่อขับรถกลับบ้าน...มืดวันนั้น นัทกลับมาแล้ว ปกติเขาจะกลับมา 3 ทุ่มแต่ทำไมวันนี้กลับมาเร็วกว่าทุกวัน...นนท์ได้แต่อยากรู้แต่ไม่อยากถาม...
คืนนั้นนนท์เข้านอนด้วยความรู้สึกสับสนในใจว่า นี่เราจะเอายังไงดี...คนนี้เราก็รักและรักมากด้วย...อีกคนเขามารักเรา ดูทีท่าว่าจะรักเรามากเสียด้วย...เอายังไงดีล่ะ ...คำที่บอกว่าให้รักคนที่เขารักเราดีกว่านี่มันจะจริงหรือป่าว...แต่นัทก็เคยทั้งบอกรักและทำสิ่งต่าง ๆ ที่แสดงว่ารักเราให้เราเห็นนะ...ส่วนนิคเพิ่งเจอกันวันแรก...หรือว่าจะเป็นรักหวือหวา...แบบวัยรุ่นที่รัก ๆ กันแค่แป๊บเดียว...ก็ไปเปลี่ยนหาคนอื่นเป็นคู่นอนไปเรื่อย ๆ นนท์สับสนในความคิดมากจนนอนไม่หลับ...ต้องลุกขึ้นมาหยิบยาแก้ปวดทานเข้าไป 2 เม็ด เพื่อจะให้หลับ นัทเห็นนนท์ลุกมาหยิบยาทาน..จึงถาม
“พี่นนท์ไม่สบายหรือป่าว...เป็นอะไรมากมั้ย...ไปหาหมอมั้ย..ผมขับรถไปให้”
“ไม่มีอะไรมาก แค่เหนื่อยและปวดหัว นอนหลับก็คงจะหาย”
นนท์ตอบนัทแบบไม่ใยดี ไม่มองหน้าเสียด้วยซ้ำ ทานยาเสร็จนนท์ก็ลงนอน..ปล่อยให้นัทมองตามอย่างเป็นห่วง...นัทลงมานอนข้าง ๆ แล้วกอดนนท์ไว้...ในใจนนท์ตอนนั้น รู้สึกขยะแขยงนัทเหลือเกิน...จะมาห่วงไรกรูตอนนี้..ทีตั้งนานทำไมไม่ห่วง...ไปกกไปกอดผู้หญิงแทนที่จะกอดกรู...นนท์พยายามขยับตัวให้หลุดออกจากอ้อมกอดของนัทเขยิบตัวไปข้างขอบเตียงให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้...เพื่อไม่ให้นัทตามมากอด...นัทก็คงรู้ตัวว่า...นนท์ยังคงโกรธและไม่ให้อภัยกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่..จึงไม่ตามมากอด...นนท์มารู้สึกตัวตื่นอีกทีในคืนนั้น...เพราะนนท์จับไข้จนหนาวสั่น...ร้องครางเสียงดังและตัวสั่นเทาเพราะพิษไข้...จนนนท์รู้สึกว่า ควรจะลุกไปหยิบผ้านวมจากตู้ที่เก็บไว้มาห่มอีกชั้นอาจจะช่วยได้...เมื่อลืมตาขึ้นมาก็เห็นนัทนั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับเอามือมาแตะที่หน้าผาก
“พี่นนท์ตัวร้อนมากเลย...ไปหาหมอเถอะ”
“ไม่...เดี๋ยวกินยาอีกก็หาย”
นนท์ตอบไป แล้วก็พยายามลุกจากเตียงเองเพื่อไปหยิบยามาทานและหยิบผ้านมในตู้...แต่นัทก็รู้รีบชิงไปหยิบยามาให้นนท์เสียก่อน...เขาเอาน้ำใส่แก้วพร้อมยามาให้นนท์...ทานเสร็จนนท์ก็ล้มตัวลงนอน...นัทเดินไปเปิดตู้เพื่อหยิบผ้าขนหนูเอาไปชุบน้ำมาเช็ดตัวให้นนท์...นนท์นอนน้ำตาไหลพรากขณะที่นัทเช็ดตัวให้...แต่มือก็พยายามปัดผ้าที่นัทเช็ดตัวให้ออก
“พี่...อย่าทำแบบนี้ซิ...พี่ไม่สบาย...ผมเป็นห่วงพี่นะ...เช็ดตัวหน่อยเพื่อให้ไข้มันลดนะคับ...ตอนนั้นผมไม่สบายตัวร้อน...พี่ยังทำให้ผมเลย”
นัทพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่น เขาคงนึกถึงตอนนั้นที่เขาไปทำรถมอไซค์ล้มกลับมา เพราะมีแผลด้วย นนท์ทำแผลให้ คืนนั้นเขาก็นอนจับไข้คงเพราะการล้มที่กระแทกแล้วก็เลยทำให้เกิดการอักเสบเลยจับไข้ นัทเห็นน้ำตาของนนท์ จึงเอาผ้าไปเช็ดน้ำตาออก แล้วก้มลงมาจูบเบา ๆ ที่เปลือกตาของนนท์
“พี่อย่าร้องนะ...ถึงยังไงผมจะอยู่ดูแลพี่...ผมรู้ว่าพี่รู้ว่าผมไปทำอะไร...ผมขอเวลานะคับ..พี่เป็นคนที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตผม”
“แล้วนัททำอย่างนั้นกับพี่ได้ยังไง...นัททำร้ายจิตใจพี่ขนาดไหน...พี่ไม่พูดแล้วพี่รู้สึกหนาว พี่อยากนอน” นนท์ร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างคนที่เจ็บช้ำ สุดแสนจะเจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน บางครั้งที่เมื่อใดคิดขึ้นมา นนท์แทบอยากจะตายเสียให้ได้...หลายครั้งที่เขาคิดจะทำร้ายตัวเองให้หายไปจากโลกนี้...แต่เขาก็รู้ว่านั่นมันเป็นความคิดที่ไม่ดี...นนท์เคยบวชเรียนมาแล้ว...รู้ว่ามันเป็นบาป แต่ความทุกข์ของเขาที่มันยากเกินกว่าที่เขาจะแก้ได้...มันไม่มีอะไรที่แย่ไปอีกแล้ว...นนท์รู้แล้วว่าคนที่ทุกข์เพราะรักเป็นอย่างไร...ไม่มีสักวันเดียวที่เขาจะไม่ร้องไห้ขณะที่ขับรถไปทำงาน...แทบทุกวันที่นนท์โทรไปหาเพื่อน..แล้วร้องไห้กับเพื่อนขณะที่ขับรถไปทำงานในทุกเช้า...เพื่อนก็ได้แต่ปลอบใจ..เพราะมันก็ทุกข์เรื่องความรักเหมือนกันเพียงแต่ทุกข์กันคนละแบบ
ฉันรู้แล้วว่ารักคือทุกข์
แม้ฉันสิ้นสุข ถึงทุกข์ก็รัก
เธอทำเฉยเมยเหมือนไม่ประจักษ์
ว่าฉันสุดรัก...เธอยิ่งชีวิต....
นัทเดินไปหยิบผ้านวมอีกผืนที่นนท์เก็บไว้ในตู้ เพื่อเอามาห่มให้นนท์อีกชั้น นนท์รู้สึกว่านัทมากอดเขาไว้ทั้งคืน แต่นนท์ก็ยังไม่เชื่อใจนัทอยู่ดี...ทำไมละ บอกรักเราอยู่ดี ๆ แต่กลับแบ่งความรัก หรือไม่ก็ความใคร่ไปให้คนอื่น...คงมีความสุขกับการไปเอากันบ่อย ๆ...
จบตอนที่ 14
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับ {:5_120:}
ขอบคุณครับ...{:5_120:} ติดตามความดราม่า กำลังพุ่งเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เริดมากคร้า
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ{:5_118:}{:5_118:} ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ{:5_118:} ขอบคุณคับ ขอบคุณนะครับ ชอบ
หน้า:
[1]
2