บันทึกของนนท์12
บันทึกของนนท์12ตอนกลับมาในช่วง 6 เดือนที่นัทห่างเหินนนท์ไป...ช่วงนั้น Internet กำลังระบาดอย่างหนัก นนท์เป็นคนหนึ่งที่ต้องก้าวให้ทันเทคโนโลยี ...นนท์ควักเงินซื้อ notebook เครื่องหนึ่ง ซึ่ง ณ ปีนั้น ยังราคาแพงมากเครื่องละเฉียด ๆ แสน...นนท์ศึกษาข้อมูล สเปคของเครื่อง ยี่ห้อของเครื่องก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ...คนอย่างนนท์ไม่ยอมล้าหลังอยู่แล้ว...เครื่องยุคแรก ๆ ยังไม่มีโมเด็มในเครื่อง นนท์จึงต้องซื้อโมเด็มแยกต่างหาก...แม้ว่าที่โต๊ะในห้องทำงานของนนท์ก็มีเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่สามารถต่อ Internet ได้อยู่แล้วก็ตาม...
นนท์ทนกล้ำกลืนและขมขื่นอยู่กับความเงียบ และการอยู่ด้วยกันระหว่างเขากับนัทแบบไม่พูดไม่จากัน อยู่กันเหมือนคนแปลกหน้ากัน...เพราะต่างคนต่างอยู่กันคนละส่วนของบ้าน...ถ้านนท์นั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น...นัทก็จะไปนอนที่เตียง...หรือบางครั้งเขาก็จะคว้าวิทยุเครื่องเล็กไปนั่งตรงลานซักล้างของบ้าน....เมื่อนนท์ดูทีวีเสร็จเตรียมจะนอน...นัทก็จะย้ายไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นเพื่อดูทีวี...และแทบทุกคืนที่นัทหลับไปบนโซฟาตัวยาว...นนท์ต้องเอาผ้าไปห่มให้ตอนกลางดึกทุกคืน...
หลายครั้งที่นนท์ คิดว่า จะให้เขาไปจากชีวิตซะ...จะได้มีความสุขกับชีวิตที่อยู่คนเดียว ....บางวูบที่เขาเกิดการเรียนรู้แล้วว่า การมีคู่ไม่ได้มีความสุขอย่างที่เคยคิดและคาดหวังไว้ จะทำอะไรที่อยากทำ หรืออย่างที่เคยทำ ก็กลับทำไม่ได้...แต่เขาก็อยากลองอยากรู้ว่าจะประคับประคองชีวิตคู่ไปได้นานแค่ไหน
นนท์กำลังศึกษาว่าจะท่องโลก internet อย่างไร ก้อได้รู้ว่ามีโปรแกรมสำหรับพูดคุยหรือแชทกัน Pirch ไง....แถมยังมีห้องหลายห้องที่เกี่ยวกับเกย์...นนท์ไม่รอช้า รีบโหลดโปรแกรมนั้นลงเครื่องทันที ทั้งเครื่องที่ทำงานและ Laptop ของตัวเอง....นนท์..เข้าไปคุยเล่นแทบทุกวัน...เพื่อไม่ให้ตัวเองเหงา...
วันหนึ่ง...นนท์เข้าไปเล่นและโพสข้อความว่า “วัยทำงาน...อยากรู้จักน้อง ๆ เข้มๆ” สักพักก็มีคนซิปเข้ามา
“ดีคับ...ชื่อไรคับ”
“นนท์คับ...คุณละชื่ออะไร”
“นิคคับ...โทษนะคับ อย นน สส”
“33 /170/61คับ”
“ผม 21/172/59 คับ....แบบไหนคับ”
“โบทรับคับ..”
นนท์ตอบไปอย่างนั้นเพราะก่อนหน้าที่จะเจอนัท...ส่วนใหญ่เขาจะรุกคนอื่นมากกว่า
“ผมรุกคับ...ขอเรียกพี่นะคับ”
“ได้คับ...นิคเรียนอยู่หรือทำงานแล้วคับ”
“เรียนคับ” นิคบอกมหาวิทยาลัยที่นิคเรียนมา โหไกลมากเลย เป็นมหา’ลัยที่มีชื่อแถวชานกรุง...
“นิคเรียนปีไรแล้วคับ..”
“ผมเรียนปี 3 คับ คณะวิดวะ”
“ใกล้จะจบแล้วนี่ อีกแค่ปีเดียวเอง”
“คับ..ตอนนี้ที่ยากก็คือต้องทำโปรเจคส่งอะคับ…พี่แสดงออกหรือป่าวคับ..หน้าตาไงคับ”
“พี่ไม่ออกคับ..พี่ไทยขาวคับ”
“เหรอคับ...แต่ผมผิวคล้ำนะคับ...เด็กบ้านนอกคับ”
“พี่ว่า...ไม่เกี่ยวกันนี่คับว่าจะบ้านนอกหรือคนกรุง…ตอนนี้พี่รู้สึกเหงาเลยเข้ามาหาคนคุย”
“ผมหาแฟนคับพี่...ผมอยากมีคนที่คอยเข้าใจผม...ถ้าไม่เจอคนที่เป็นแฟนกันได้จริงๆ แค่มีคนที่เข้าใจผม ๆ ก็พอใจล่ะ”
“อืมมม..คับ...ปกตินิคไปเที่ยวไหน”
“ผมไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกคับ...ปกติก็เรียน ๆ เสร็จก็กลับหอ...เตะบอลกับเพื่อน ๆ ....หรือไม่ก็ไปเดินห้างแถวบางปิ”
“แถวนั้นพี่ไม่เคยไปเลย...พี่ถามไรหน่อยได้ป่าว...”
“คับถามมาได้คับ”
“ทำไม นิคถึงเป็นเกย์ละ...”
“ไม่รู้ซิคับ...แต่ผมชอบคนที่อายุมากกว่านะคับ...พี่อยากเห็นรูปผมมั้ยคับ...ผมเอาลงไว้ในเว็ป”
“นิคอยากให้พี่ดูหรือป่าวละคับ...”
“คับ” นิคก็พิมพ์ URl ของเว็ปนั้นมาเพื่อให้นนท์เปิดดู พอนนท์เห็นรูปนิค..โอ้วว..ทำไมดูเข้ม เซอร์ ๆ ขนาดนี้...รูปนิคเป็นรูปที่ถอดเสื้อผ้าท่อนบนให้เห็นพร้อมกับใบหน้า...เป็นเด็กหนุ่มวัย 21 ไว้ผมยาวปะบ่า เซอร์ ๆ หน้าตาบ้าน ๆ หน้าท้องขึ้นเป็นลอนให้เห็นชัด...มีขนดกพรึ๊บเรื่อยลงไปจากสะดือหายเข้าไปในขอบกางเกงยืนส์...แขนข้างหนึ่งที่นิคยกขึ้น เผยให้เห็นขนรักแร้ที่ดกดำ พร้อมทั้งกล้ามแขน...นนท์ชักจะหวั่นไหวกับภาพที่เห็นตรงหน้า...
“เป็นไงคับรูปผม...พี่มีรูปมั้ยคับ”
“พี่ไม่เคยถ่ายรูปเอามาลงเลย....พี่ทำไม่เป็นด้วยว่าจะเอาลงยังไง...แต่บอกได้เลยว่ารูปร่างนิคสวยงามมาก...เซอร์ได้ใจจริง ๆ” นนท์หยอดคำหวานลงไป
“ไหนพี่ลองอธิบายลักษณะของพี่ให้ฟังหน่อยซิคับ”
“พี่หน้าไทย ๆ สวมแว่นตา แต่อาจจะออกตี๋ ๆ หน่อย ผิวขาว สูง 170หนัก 61 ตอนนี้รู้สึกแย่เพราะมีพุง...”
“ไม่นี่คับ...อ่า...ผมชอบคนมีพุงคับ...ยิ่งพี่บอกว่าพี่ผิวขาวด้วย..สเปคผมเลยคับ”
“อ่านะ...แต่พี่มีแฟนแล้วอะซิ...”
“เหรอคับ...ผมไม่แย่งพี่จากแฟนพี่หรอกคับ...ผมแค่อยากคุยกับใครคนนึงที่จะให้ความรักความเข้าใจกับผมได้บ้าง”
“พี่ก็ไม่รู้ซินะคับ...ว่าจะทำได้เท่าที่นิคต้องการหรือป่าว”
“พี่คับ...ถ้าผมอยากเจอพี่...พี่จะให้ผมเจอได้ไหมคับ...ออกมาเจอผมได้ไหมคับ...ผมเข้าเมืองไปหาพี่เอง เพราะผมอยู่ไกลลำบากพี่ต้องมาแถวมหา’ลัยผม”
“เอางั้นเลยเหรอ....”
“คับ...ผมขอแค่คุยกัน...ทานข้าวกัน หรือพี่อยากไปไหนก็ไปคับ...ช่วงนี้ผมเรียนแล้วเครียดอยากออกไปไหนบ้าง...แต่ไม่รู้จะไปกับใคร...”
“ถ้านิคอยากเจอ..พี่ก็ออกไปเจอได้คับ...นิคจะนัดพี่เจอที่ไหน...วันไหนละคับ”
“ผมไปเจอพี่ที่เขาดินได้หรือป่าวคับ...ผมไม่ชอบไปตามห้าง..ทำตัวไม่ถูก...อีกอย่างผมยังไม่เคยไปเขาดินด้วย...วันศุกร์นี้พี่ว่างมั้ยคับ...ผมจะไปรอพี่ตอน 10 โมงนะคับ”
“วันศุกร์เหรอคับ...พี่ว่าอย่างนี้มั้ย ...นี่เพิ่งวันจันทร์เอง...ปกตินิค..เข้ามาเล่นทุกวันหรือป่าว...พี่เข้ามาทุกวันอะคับ...ใช้nickname ชื่อนี้...พี่จะเข้ามาที่ห้องนี้ละกัน...เราคุย ๆ กันทางนี้ก่อนดีกว่ามั้ย เผื่อนิคจะเปลี่ยนใจไม่อยากเจอพี่”
“ได้คับ...ผมจะเข้ามาเล่นเวลานี้นะคับ...ผมจะได้คุยกับพี่ทุกวัน”
“คับ” นนท์เริ่มรู้สึกตัวเองว่า...ถ้าเขาพบกับ นิคเด็กหนุ่มเซอร์ๆ คนนั้น แล้วเขาจะรู้สึกยังไง...เขาจะเป็นยังไง...ความคิดอีกด้านหนึ่งแวปเข้ามาในหัว...นนท์กำลังคิดเปรียบเทียบเด็กหนุ่มนิค กับ นัท แตกต่างกันเลย คนนึงมานะเรียนจนมาถึงจนใกล้จะจบปริญญาตรี...แต่นัทละ..คนที่เขากำลังสร้างอนาคตให้..ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะไปได้ถึงไหน...ยิ่งตอนนี้ทำตัวแบบนี้...ความรักระหว่างเรามันกำลังอยู่บนเส้นด้าย ต้องพบกับความบอบช้ำ...ทุกข์ก็แสนทุกข์...อยากจะเลิกกับนัทซะให้รู้แล้วรู้รอดไป...
แต่นนท์ก็อดคิดไม่ได้ว่า...แล้วนัทจะไปอยู่ที่ไหน...จะอยู่ยังไง...ต้องกลับไปเป็นเด็กขายบริการเหมือนเดิมแน่ ๆ ...แล้วถ้านิค เกิดทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมาละ...แล้วถ้าเราหวั่นไหวกับสิ่งดีดีที่นิคอาจจะหยิบยื่นให้เรามาละ...เราจะเลิกกับนัทได้หรือป่าว...แต่เราก็รักเขานะ...ใจที่เริ่มรวนเรของนนท์กำลังสับสนวุ่นวายไปหมด...
“ผมไปทำรายงานต่อก่อนนะคับ...เอ่อพี่คับ..ผมโทรหาพี่ได้หรือป่าวคับ ผมขอเบอร์ได้มั้ยคับ..”
“ถ้าโทร ๆ เข้ามือถือพี่ดีกว่ามั้ยคับ สะดวกกว่า แต่พี่กลัวว่านิคจะเปลืองเงินอะซิ”
“ไม่เป็นไรคับ ...ผมแค่โทรคุยไม่นานหรอกคับ..”
“งั้นก็เบอร์ 01.......นะคับ”
“คับ พรุ่งนี้ผมจะโทรเข้าไปหานะคับ...บาย ๆ หลับฝันดีนะคับ”
“เช่นกันคับ...บาย”
รุ่งขึ้น ขณะที่นนท์กำลังขับรถไปทำงาน ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือของนนท์ดังขึ้น..
“ฮัลโหล...ขอสายพี่นนท์คับ”
“คับ กำลังพูดอยู่คับ”
“ผมนิคคับพี่...ที่เราคุยกันทางเพริชเมื่อคืนนี้...พี่กำลังทำไรอยู่คับ”
“พี่อยู่บนถนนอะคับ...กำลังขับรถไปทำงานคับ…เอ่อ..นิคตื่นเช้าเหมือนกันนะ”
“ไม่ใช่ตื่นเช้าคับ...แต่ผมยังไม่ได้นอนเลย...นั่งทำรายงานอยู่จนเช้า...ก็เลยรอเวลาออกมาโทรหาพี่...ผมมาโทรตู้สาธารณะในมหาลัยคับ”
“ยังไม่นอนเลยเหรอ..เหนื่อยแย่เลยซิ..อย่าเครียดมาก พี่ว่ารักษาสุขภาพด้วยนะ”
“คับ..ผมก็เลยมาโทรหาพี่ก่อน...เดี๋ยวผมก็จะไปนอนแล้วคับ วันนี้มีเรียนตอน 4 โมงเย็น เข้าแลปคับ ก่อนเข้าเรียนผมขอโทรหาพี่อีกทีได้ป่าวคับ”
“ได้ซิคับ..นิคอยากโทรมาเมื่อไหร่ก็ได้คับ...ถ้านิคคิดว่าคุยกับพี่แล้วนิคสบายใจ...อบอุ่นใจ”
“คับงั้นก่อนเข้าเรียนผมจะโทรหาพี่นะคับ...ผมไปนอนก่อนนะคับ”
“คับแล้วอย่าลืมทานอะไรอุ่น ๆ ก่อนละคับ...นอนจะได้หลับสบาย”
“แค่นี้นะคับ...เสียงเตือนเหรียญจะหมดแล้ว...คิดถึงพี่นะคับ”
แล้วนิคก็วางสายไป ปล่อยให้นนท์อึ้งกับคำพูดของนิคที่พูดออกมาว่า “คิดถึง..”ยังไม่เคยเจอตัวกันเลย...แค่คุยสนทนากันทางเพริช...และแค่การโทรมาคุยครั้งแรก...แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว..นนท์รู้สึกว่าได้เลย ถึงน้ำเสียงของนิคที่มีความจริงใจมาก ๆ มีความกระตือรือร้นที่อยากจะเจอนนท์เอาเสียให้ได้...การพูดการจาก็สุภาพเรียบร้อย...นัทเองกลับพูดห้วน ๆ ตามแบบฉบับของเขาที่ไม่เคยเปลี่ยนเลย แม้ว่านนท์จะสอนและเตือนการใช้คำพูดกับคนอื่น นัทก็จะบอกกลับมาทุกทีว่า “ผมก็เป็นของผมแบบนี้” บางทีนนท์ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดกับความเป็นตัวเองของนัท บางทีก็ชอบที่เขาเป็นตัวของเขาเองแบบนั้น แบบที่ดูเป็นผู้ชายในแบบที่เขาเป็น
นิคโทรเข้ามาหานนท์ตามที่บอกไว้ ...แล้วทั้งนนท์กับนิคก็ได้คุยกันในห้องแชทกันมาครั้งละนานทีเดียว...ถึงสายหลุด เน๊ทหลุด ต่างฝ่ายก็จะพยายามต่อกลับมาใหม่และเข้ามาคุยกัน...นิคเล่าถึงชีวิตครอบครัวของเขาให้นนท์ฟัง...ทีแรกนิคไม่กล้าบอกเบอร์โทรที่หอพักให้กับนนท์เพราะไม่ใช่โทรศัพท์ที่แยกไปตามห้อง แต่เป็นโทรศัพท์รวม...ถ้าโทรเข้าไปหา ... เจ้าของหอก็จะตะโกนเรียกหรือไม่ก็เดินไปตามมาให้รับโทรศัพท์..และจะคุยกันนาน ๆ ก็ไม่ได้ เพราะคนอื่นก็จะมายืนรอสายของตัวเองที่จะมีคนโทรเข้ามาเหมือนกัน...จนทุกคนรู้กันโดยปริยายว่า...เวลานี้เป็นสายของใคร เจ้าตัวก็จะมายืนรอสายเข้า...หอนี้จึงโทรติดยากมาก...นิคให้เหตุผลมา...ซึ่งนนท์ก็ลองโทรเข้าไปตลอดก็เป็นจริงอย่างที่นิคบอกมา...สายไม่ว่างเลย...หรือบางทีโทรเข้าไปจังหวะที่สายว่างมีคนรับ...แต่พอนนท์บอกขอสายนิค...สักพักสายก็หลุดไป...คงเป็นเพราะคนที่รับสายคนนั้นวางสายของนนท์ไป...เพื่อที่จะรอสายของตัวเองเข้ามา....
จบตอนที่ 12
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม{:5_130:} {:5_120:}
ขอบคุณครับผม...ยาวๆเลย{:5_120:} ขอบคุณครับ ตอนนี้มีดราม่านะคับบ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ชอบมากอะต่อๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ{:5_123:}{:5_123:} ขอบคุณมากครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุนครับ
หน้า:
[1]
2