"แนวสะกดจิตเรื่องใหม่:แค้นวิปริต จิตสั่งกาม"
, M/ Z, C2 J ]' e6 C/ q! ]
# Y( l3 y; X9 T* }4 Q) F% a/ }4 tโดย โทรจิตคุง Palm-Plaza.com Forum
4 a j! `/ \% sตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า9 [& T: ?8 l0 Y7 ~4 c& I" Y+ @- p: x, _
! C& m3 E) i" d
“อยากได้ไหมครับน้องเก่ง” ผมถามน้องเก่งที่กำลังมองกล่องตัวต่อปราสาทของเล่นอย่างใจจดใจจ่อ1 m; F8 J. r2 v! U8 n
“ไม่เอาคับ” น้องเก่งตอบ 4 N2 y3 f" Z/ q0 ?# a
“เดี๋ยว อาซื้อให้” ใจผมอยากซื้อของเล่นให้น้องเก่งเป็นของฝากซักชุด อีกด้านหนึ่งก็คงเป็นการชดเชยสิ่งที่ตนขาดหายในวัยเด็กทดแทนให้ลูกชายเพื่อน ของเล่นเสริมสร้างจินตนาการสมัยนี้ดูล่อตาล่อใจน่าสะสมเหลือเกิน น่าเสียดายที่ผมเพิ่งพ้นวัยเรียน ๆ เล่น ๆ ไปเมื่อไม่นานนี้เอง
2 N/ y. v% _3 U W“อา ภูมิสอนว่า ถ้ามีคนให้ของ ต้องหาอย่างอื่นมาแลกเปลี่ยนคับ” น้องเก่งพูดคล่องและใช้คำศัพท์สื่อความคิดได้ลึกซึ้งกว่าเด็กทั่วไปโดย เฉลี่ย ไม่แปลกเลย ก็ภูมิเป็นคนเลี้ยงนี่นา
, Z% t* [0 W, b# A- d' `
“กล่องใหญ่แบบนี้ เก่งจะหาอะไรมาแลกล่ะคับอาเต๋อ”
+ o2 R. K) A3 {5 p“เอาแบบนี้ไหมครับ วาดรูปให้อาสักรูปก็พอ เก่งชอบวาดรูปอยู่แล้วนิ ถือว่าทำงานแลกตัวต่อไงครับ” ผมยื่นข้อเสนอ
+ U1 S* W. O( a( z( z" [
“รูปอะไรดีคับ” เด็กน้อยเริ่มสนใจเจรจาต่อรอง มันต้องให้ได้อย่างนี้สิถึงสมเป็นลูกเจ้าภูมิ หัวไวจริง ๆ
1 I0 M( K" M5 b" n; a( W“รูป อะไรก็ได้ที่น้องเก่งอยากวาดให้อา แต่ตอนนี้เราซื้อของก่อนดีกว่านะ จะได้ไปหาอย่างอื่นทำกัน” ผมมัดมือชก จัดการหอบตัวต่อปราสาทกล่องใหญ่ที่สุดส่งให้แคชเชียร์คิดเงิน มั่นใจว่าเด็กฉลาดอย่างน้องเก่งคงประกอบปราสาทอัศวินมังกรสำเร็จตามภาพ ตัวอย่างหน้ากล่องได้ไม่ยากเย็นนัก ดีไม่ดีมีเจ้าภูมิอยู่ด้วยคงจะสอนให้คิดนอกกรอบ ออกแบบนอกเหนือไปจากของเดิมด้วยซ้ำ
9 I+ h& P6 O; q1 \) C6 l
ผม ขออนุญาตภูมิพาน้องเก่งมาเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้าหลังโรงเรียนเลิก โดยส่วนตัวอาจจะไม่ชอบเด็กดื้อหรือที่เรียกภาษาปากว่า “เด็กเปรต” ซักเท่าไหร่ แต่สำหรับน้องเก่งผมเต็มร้อย เนื่องด้วยวุฒิภาวะและจรรยามารยาทที่สูงเกินเด็กวัยไล่เลี่ยกัน ดังนั้น ความรู้สึกเอ็นดูจึงเกิดขึ้นอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ต้องให้พ่อแม่สาธยาย สรรพคุณ ปราสาทอัศวินมังกรหลังนี้จึงถือเป็นรางวัลสำหรับเด็กดีอยู่ในโอวาท
& l/ b7 h/ U6 h* Y/ F3 jหลัง จากซื้อของเล่นชุดใหญ่แล้ว เราพากันไปทานแฮมเบอร์เกอร์และไก่ทอดที่ร้านฟาสต์ฟู้ด ผมเลือกร้านนี้เพราะมีบรรยากาศเป็นมิตรกับเด็ก ทั้งมุมสนามเด็กเล่นแบบมินิ ชุดอาหารเด็ก และการตกแต่งร้านที่ดูสดใสสบายตา ทว่าร้านนี้ก็ยังคงมีกลุ่มลูกค้าทั่วไปเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน บางครั้งเราจึงอาจพบเห็นปัญหาความไม่ลงรอยกันระหว่างลูกค้าทั่วไปและบุตร หลานลูกค้าคนอื่น6 L7 s" U$ d% Z- K
.7 T/ l6 K8 X: y$ a5 ~+ Y
.
6 R" Q0 g7 T0 _4 a4 s+ B0 O.8 B9 p4 ]1 x5 L$ u: l) [ H1 m
เช่นเหตุที่เกิดขึ้นต่อไปนี้' y- _$ ~* r# r, W5 A
.& D1 ?, q) f) L. n8 L8 S! Z
.3 [- N7 y( g9 r4 Z% _7 A
สาว ออฟฟิศผมซอยสั้นแต่งตัวนำสมัยกำลังใช้ความพยายามอย่างสูงในการแยกประสาท สัมผัสเพื่อสั่งอาหารและแชทโต้ตอบผ่านมือถือในคราเดียวกัน รอยยิ้มฉีกกว้างบ่งบอกว่าสิ่งแวดล้อมรอบตัวไม่มีผลกับต่อมรับรู้ของเธอ ณ เวลานี้
3 V# U# a2 t3 F+ K# O“กาแฟร้อนได้แล้วค่ะ” พนักงานส่งถ้วยกาแฟหอมกรุ่นให้ สาวนักแชทคว้าหมับเดินกลับไปโดยไม่เอ่ยแม้เพียงคำขอบคุณ
" z7 V. O6 U8 ^& O- r% E; j! h" o“คิก ๆ ๆ” ใบหน้าเธอยังคงเปื้อนยิ้มจากข้อความที่โต้ตอบอย่างเพลินมือ มือข้างหนึ่งถือถ้วยกาแฟไว้หลวม ๆ
* h* ?. {/ s: A' w1 l/ L“ว๊าย! ระวัง!” พนักงานร้องลั่น สาวออฟฟิศเดินชนน้องเก่งซึ่งกำลังจะเดินไปมุมสนามเด็กเล่น กาแฟร้อนหกไหลกระจายเต็มพื้น
8 S- t. O! z/ F7 f6 c
“น้อง เก่ง!!?” ผมตกใจร้อง ตายละวา ถ้าลูกเขาบาดเจ็บจะมีหน้าไปคุยกับพ่อแม่เขาไหมเนี่ย ทั้งผมและพนักงานลุกขึ้นไปดูเนื้อตัวน้องเก่งพร้อมกัน โชคดีที่ไม่โดนกาแฟลวก + c9 X/ Z2 X/ E' h+ s
“นี่! ดูแต่เด็กกันอยู่ได้ ไม่มีใครสนใจฉันบ้างรึไง!” เธอโพล่งขึ้นขัดจังหวะอย่างไม่สบอารมณ์ ' m- L/ f4 }6 `( o9 {" ]
“คุณ ครับ เดินไปแชทไปไม่ดูทางแบบนี้อันตรายทั้งกับตัวเองและคนอื่นนะครับ” ผมขมวดคิ้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามควบคุมให้สุภาพที่สุด : j0 {$ t2 E7 {; Z3 A. z
“ก็เด็กมันเดินมาชนเอง! กาแฟพี่หกเรี่ยราดเลยน้องเห็นไหม ลูกใครเนี่ย!?”
1 z1 R: j6 z2 J4 m# h“หลาน ผมเองครับ” ผมพูดพลางใช้มือลูบหัวน้องเก่งซึ่งเข้าใจว่าคงขวัญเสีย แต่ดูเหมือนเจ้าหนูจะงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมากกว่าว่าทำไมต้องเสียงดัง ใส่กัน
1 x1 K7 i" F, x& o
“หลานน้องเหรอ เลี้ยงดูยังไงปล่อยให้มาเดินซนไปทั่ว แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน” เธอรัวพ่นความหงุดหงิดออกมาเป็นชุด % g E; D- E& t/ ~5 ~! z% Q. |& U
“แต่หนูเห็นนะคะว่าน้องเขาเดินหลบพี่แล้ว แต่พี่มองไม่เห็นเลยเข้าไปชน” พนักงานสาวออกตัวเป็นพยานให้
6 T* c. |2 {" J# e“เธอ น่ะเป็นแค่พนักงาน หุบปากไปเลย! ไม่งั้นฉันจะร้องเรียนว่าสาขานี้บริการห่วยแตก แถมสอดรู้สอดเห็นเรื่องส่วนตัวลูกค้า” สาวผมสั้นเอ็ดดังขึ้น จนกลายเป็นจุดรวมสายตาของคนในร้าน พนักงานสาวได้ยินดังนั้นก็อ้ำอึ้งทำอะไรไม่ถูก
5 W+ w$ W2 y. E' O# K1 \
“ให้ หลานน้องขอโทษพี่ซะ จะได้ไม่เคยตัว” เธอชี้กร้าวไปยังน้องเก่ง นี่ถ้าปลายนิ้วชี้แตะถึงหน้าผากน้องล่ะก็สาบานได้ว่าผมเอาเธอตายแน่ ได้แต่กัดฟันกรอดและกำลังคิดว่าจะเอายังไงกับแม่คนนี้ดี {! g. l" N. U" s3 n5 l! k
“หลานผมไม่ผิดนะ!” ผมขึ้นเสียงเถียงคืนบ้าง 3 o1 z1 e5 b1 v6 b; `: S5 _
“นี่ ตกลงกันดีๆ ไม่ชอบใช่ไหม! หรือจะให้ฉันด่าเสียหมาทั้งเธอทั้งหลาน!” ความเกรี้ยวกราดพุ่งถึงจุดเดือด เธอเท้าสะเอวชี้หน้าจิกทั้งผมและน้องเก่ง ไม่เหลือคราบความเป็นสาวออฟฟิศ แบบนี้ไม่ต่างจากวิญญาณแม่ค้าปากตลาดเข้าสิงร่าง
2 n- V2 a- s# W: x6 Fสิ้นสุดกันแค่นี้ ผมจะไม่ยอมอดทนอีกต่อไป แม่นี่ต้องอับอายจนแทรกแผ่นดินหนี!6 ?# f) q% W: k7 `1 G: D' C) y" q& J: F
.
, V9 ]: W, s# X( v) j% z! n.5 K5 @+ a% H5 _4 r8 G
.( _ ?: ?3 u2 _1 U
.# @6 i" f9 _$ |4 Z. \$ Q4 ~
.
! n: e4 E, N7 |( U/ \- e" N"ผมขอโทษคับ"
, c* Z8 m( E9 D5 C/ j/ T3 c
น้องเก่งยกมือโค้งตัวไหว้
5 K+ i) {; G9 E- H V# Tกระแสจิตของผมระงับลงทันควัน ทำไมน้องเก่งต้องทำแบบนี้ ก็ผมกำลังจะจัดการปัญหาให้แล้วไง?
7 v, i4 S& _& z2 x5 \1 U. s) p8 a“ฮึ เห็นมะ! แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง!” เธอคว้ากระเป๋าถือหันขวับสะบัดเอวออกไปจากร้านเมื่อได้เห็นสิ่งที่พอใจ
4 o) ~0 Z3 [0 E9 |/ U; D# I w“เดี๋ยว! มันยังไม่จบ!” ผมตั้งท่าจะเดินตามออกไป แต่น้องเก่งกอดขารั้งผมไว้
0 R3 {/ \' k0 a
“พอเถอะคับอาเต๋อ เก่งอยากกลับบ้านแล้ว”
9 q/ G# R& @% ^4 P4 y8 D2 O3 V“น่า. . . น้องเก่ง ขอเวลาอานิดเดียว” ผมพยายามแกะมือน้องเก่งออก จะปล่อยไปง่าย ๆ ได้ไง คนทุเรศอย่างนั้นสมควรได้รับบทเรียนซะบ้าง6 z7 [- T. P8 S) U1 Y
.
0 [" f% ?3 k6 e.7 O- Y0 p% t4 [( m d
.. w/ k/ k, m e7 \7 a1 [4 M
ขณะ ผมกำลังหาทางปลีกตัวออกจากน้องเก่ง จู่ ๆ ก็มีถ้วยไอศกรีมซันเดสีสดสวยยื่นผ่านหน้าจนผมต้องระงับกิริยาว้าวุ่นเพื่อ รักษาบุคลิกต่อหน้าผู้อื่น
. L, L$ i8 W5 M3 C“เอ้าหนู ลุงให้” ชายวัยกลางคนไว้หนวดยื่นถ้วยไอศกรีมส่งถึงมือน้องเก่ง เด็กน้อยรับไว้อย่างฉงน
* |) y3 `. i4 ~, i9 O
“เมื่อกี้ ลุงก็เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายผิด แต่หนูมีความเป็นลูกผู้ชายมากรู้ไหม บางครั้งเราก็ควรลดการยึดมั่นถือมั่นลงบ้าง ปัญหาจะได้ไม่บานปลายกว่ากว่าเดิม เขาเรียก แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร” 1 J2 I; j- M0 w6 x
“คุณ สอนหลานได้ถูกต้องแล้วนะ อายุยังน้อยแท้ ๆ หายากนะคนที่เลี้ยงเด็กเป็นในสมัยนี้น่ะ” ผมได้แต่ยิ้มรับ แต่ในใจซ่อนด้วยความคุ่นเขือง แน่ละ ก็มันขัดกับปรัชญาสสารนิยม Action = Reaction ของผมนี่นา
, r2 Q8 a, X9 B: S+ ]# }“อีก อย่างนะ คนแบบนั้นสักวันก็เจอดีกับตัวเข้าเองแหละ เวรกรรมมีจริง เราปล่อยให้กรรมจัดสรรเองดีกว่า อย่าเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของบ่วงกรรมเลย” ลุงแปลกหน้าเริ่มจ้อยาวเกินงาม ผมจึงรีบแทรกตัดบทก่อนที่ตาลุงนี่จะยกพระไตรปิฎกทั้งตู้มาให้อ่าน
5 A$ X( u$ Q7 z% }0 @$ t“น้องเก่ง ลุงเขาให้ไอศกรีมนะ ต้องทำยังไงครับ”
. I% A$ R7 T/ M2 S0 U6 c
“ขอบคุณคับคุณลุง” น้องเก่งโค้งไหว้อีกครั้ง.. O$ u* \2 B8 s m" b
.
5 k5 t" {" p6 q7 m: g+ n3 p) ]7 O.
3 c6 r9 X8 c6 w1 W( p- e.
' x& ]( j7 B1 P B" {+ l$ _ก่อน ออกจากร้านผมเห็นพนักงานสาวชูนิ้วโป้งส่งให้เรา ทำให้ผมแอบฉุกคิดขึ้นมาเล็ก ๆ ว่า บางทีผู้ชนะที่แท้จริงอาจเป็นน้องเก่งอย่างที่ลุงแปลกหน้าพูดไว้ก็ได้ 9 l# q. e! D0 K/ Q3 d5 B
ณ ลานจอดรถข้างห้างสรรพสินค้า สาวออฟฟิศผมสั้นเจ้าอารมณ์กำลังมองหารถตัวเอง ปากคุยโทรศัพท์เพลินลิ้น
! g* \% n! X& G2 f+ k' y“นี่แก ๆ ไม่อยากจะคุย เมื่อกี้น้องใหม่ที่ทำงานโทรชวนฉันไปกินข้าวเที่ยงพรุ่งนี้ด้วยล่ะ หล่อเริ่ดไฮโซมากเลยแก”
) t8 k- t1 _/ \: d2 G* F! }
“โถ นึกว่าเรื่องอะไร อีเฟิร์นเอ้ย แรดคงเส้นคงวานะหล่อน” ปลายสายตอบรับ
4 M$ t' X m5 f: A4 S“เอ๊า ก็คนมันสวยช่วยไม่ได้ เรตติ้งยังดีแบบนี้ค่อยชื่นใจหน่อย หายหงุดหงิดเลย”
( x. [5 {9 Z5 t& ?* x7 y4 d; }
“หงุดหงิดจากไหนอีกล่ะ เรื่องเยอะนะหล่อนน่ะ” ดูเหมือนปลายสายจะคุ้นชินกับเพื่อนจอมเหวี่ยงคนนี้เป็นอย่างดี
2 G0 F* o) B& n* z/ b* B“แหม จะหงุดหงิดอะไรซะอีกล่ะ ก็เรื่องเหวี่ยงใส่อีเด็กบ้าที่ทำกาแฟหกไง จะให้รีเพลย์อีกรอบก็ได้นะ สะใจสุด ๆ แกต้องมาเห็นหน้าอีอามันตอนรู้ตัวว่าเอาเรื่องฉันไม่ได้ ฉันเชิ่ดสะบัดก้นใส่หน้ามันไปเลย คิก ๆ ๆ”
4 O3 }! D" E: G2 S, i“ฉันถามแกหน่อยเถอะเฟิร์น แกเหวี่ยงใส่คนนู้นคนนี้ไปทั่ว ไม่กลัวสักวันจะเจอคนจริงเข้าเหรอ”
& t# V3 w. o3 F h! K
“วุ้ย! ใครจะกล้า เกิดเป็นผู้หญิงได้เปรียบจะตาย ใครหือด่ากลับไอ้หน้าตัวเมียมันก็หายซ่าแล้ว” 9 f& @9 [9 |- W4 r$ u1 S& E% c
“เออ ๆ ระวังตัวหน่อยล่ะ ฉันเป็นห่วงแกนะเว้ย”
+ X. x7 K9 r; |, X+ u! L% L1 A9 R; N“อุ๊ย! แก! เจอผู้ชายหล่อมาก ขาวตี๋เกาหลีใส่แว่น ขอส่องก่อน กรี๊ด ๆ” หญิงสาวตัดบทเปลี่ยนเรื่องอย่างเร็วไว
2 i$ {7 l; ` _# r
ถัด จากจุดที่สาวจอมเหวี่ยงยืนอยู่ราวสิบเมตร มีชายคนหนึ่งนั่งบริเวณที่พักสำหรับสูบบุหรี่ แต่เขาไม่สูบบุหรี่ ท่าทางเหมือนกำลังรอใครสักคน หญิงสาวมองจากระยะห่างด้วยความเขินอาย |. s" x! f/ l; A
“อยากให้แกมาเห็นกับตา หล่อมาก ๆ เหมาะเป็นพ่อของลู...โอ๊ย!!” 4 S0 s; c: w9 S
“เป็นอะไรอีเฟิร์น!” ปลายสายร้องถามด้วยความตกใจ * A. }! y7 w$ u9 m4 ^
เธอต้องเบิกตาค้างเมื่อพบว่าเลือดไหลออกจากปากไม่หยุด เมื่อก้มมองลงเสื้อผ้าก็มีแต่ร่องรอยเปรอะเปื้อนเลือด
" P1 I( D, k/ G+ I8 b2 n' Q# @+ d; Aขา กรรไกรของเธอถูกง้างด้วยพลังงานบางอย่าง ซึ่งเธอก็มองไม่เห็นว่ามันคืออะไรกันแน่ สัญชาตญาณบอกกับตัวเธอว่านี่ต้องไม่ใช่อุบัติเหตุ มีใครบางคนจัดการเธออย่างไม่ปรานี แต่ก็ป่วยการที่ผู้หญิงตัวคนเดียวจะฝืนแรงต้าน ฟันทุกซี่ถูกถอนออกมาพร้อมกัน กระเด็นร่วงกราวเต็มพื้นโดยมีเลือดแดงฉานเป็นฉากหลัง
2 b7 v3 R( w! ?; R
“งั่ก ก ก ๆ ๆ” หญิงสาวล้มลงดีดดิ้น เธอไม่สามารถสื่อสารด้วยคำพูดใด ๆ ได้ในเวลานี้ สิ่งเดียวที่รับรู้ได้คือความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส ; b0 O& d9 ~/ }6 J, u
“เฟิร์น! เฟิร์น! แกเป็นอะไร!” ปลายสายยังคงตื่นกลัวที่ไม่สามารถล่วงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อน
; a# m6 @, ?( x5 ]% c# F“ถ้า เธอรู้ว่าบนโลกนี้มีผู้มีพลังพิเศษเช่นพวกเราอยู่ เธอคงระวังคำพูดมากขึ้น ” ชายบนม้านั่งรำพึงกับตัวเอง ไม่ใยดีต่อเพื่อนร่วมโลกที่นอนโอดครวญ
% k% W0 h n7 I0 f1 J( c2 T4 A
“ลบหลู่พวกเราคนหนึ่งก็เหมือนทำกับคนทั้งตระกูล โชคร้ายที่เธอรอดมาจากเจ้านั่น ถึงต้องเจอฉันซึ่งร้ายกว่า” 0 Y/ g" j7 k/ N) |
“เพราะ ยังไงซะ ยอมแก้ผ้าอนาจารคงยังดีกว่าถูกถอนฟันหมดปากละนะ หึ หึ หึ” เขาลุกขึ้นจากม้านั่ง หันหลังให้หญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย ทิ้งให้นอนทุรนทุรายอยู่กับบทลงโทษน่าขนลุก 9 v" M' A; N+ g7 c; e
“อ้อ. . .เกือบลืม” จู่ ๆ เขาหยุดกึกเหมือนนึกบางอย่างได้ ยื่นมือไปทางโทรศัพท์ที่หล่นกับพื้น- z) T3 p7 m: R N. b
.0 K5 r! Z0 _3 P
.: C, n4 B- p. C, |" m8 Q6 i8 n Y
.8 e3 x" R0 s+ C# }9 K0 h$ g8 ^6 B
“เฟิร์น แกอำฉันรึเปล่า!? นี่มันไม่ตลกนะเว้ย!? พูดอะไรบ้างสิ!. . . . .ตูม!!!” โทรศัพท์แชทเจ้าปัญหาถูกบดขยี้แตกกระจายราวกับมีก้อนหินขนาดยักษ์หล่นทับ1 x+ c* d8 h: z2 P7 n/ p
.) U3 V& m# m5 c
.% i% |5 G* b/ n+ i) R! P
.
1 v& O6 f/ V! X: L( u“นิสัย ไม่น่ารักก็อย่าใช้โทรศัพท์แบบนี้เลยนะ” ชายลึกลับขยับกรอบแว่นเข้าที่แล้วจึงจากไป. . . . บทเพลงคลาสสิคบรรเลงกล่อมเกลาจิตใจเล็ดลอดจากห้างถึงลานจอดรถ ช่างตัดกับเหตุการณ์สยองขวัญที่ทิ้งไว้เบื้องหลัง รสอันขัดแย้งกลับผสมกลมกลืนลงตัวเหมือนผลไม้เปรี้ยวฝาดชุบด้วยช็อกโกแลตหอม หวาน
: D) q' Z5 i4 S5 E1 ~) u0 A1 H, G; B* A9 ?/ u6 R% ?
ผมกลับมาส่งน้องเก่ง ถึงห้องเช่าเวลาสองทุ่มเศษ น้องเก่งรีบวาดรูปให้ผมตามคำสัญญาก่อนต้องจากกันไปในรถ ผมจึงใช้โอกาสนี้ขอดูผลลัพธ์แผนที่วางไว้ ใช้ตาทิพย์และโทรจิตเข้าไปดูภายในห้องของภูมิ
# B9 ]9 l; Z+ c/ ].7 ], _# o; T9 G+ [
.
7 e; Y4 f& z7 f.& [1 m3 o# ]9 y
ทั้งสองกำลังนั่งุคยกัน ภูมิลูบผมพลอยเหมือนปลอบเด็กตัวเล็ก ๆ: I0 `8 {# E3 ?; ^4 o
“พลอยขอโทษนะภูมิ พลอยผิดไปแล้ว” เธอสะอึกสะอื้นร่ำไห้ตาแดง ; v7 g& p! w" X# E
“ภูมิไม่เคยโกรธพลอยเลยนะ” เขายังคงส่งยิ้มเดิมให้พลอยอย่างเสมอต้นเสมอปลาย : B8 ] A4 x" w# s* N% x/ S
“พลอยจะหางานทำแล้วละ ต่อไปนี้พลอยจะมีภูมิคนเดียวนะ” ทั้งสองมอบโอบกอดแก่กันและกันแนบแน่น
5 P! L$ v/ m8 ^; _4 p.
3 I, X+ l- K3 Y* v. J8 }9 ~." n% ?3 p+ s" B, G& \9 `; p' q3 o
., I5 s) K7 ^% R
ผม ลองอ่านใจพลอยคร่าว ๆ ก็พอจะทราบว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตลอดวัน ดูเหมือนแผนที่วางไว้ลุล่วงด้วยดี ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ทีนี้ก็เหลือเพียงอย่างเดียว & K( Z2 a8 C- x+ a( O7 I. L) |
“อาเต๋อคับ เก่งวาดรูปเสร็จแล้ว” น้องเก่งส่งแผ่นกระดาษให้ผม
$ a6 H, H( I' j" l/ t“รูปใครน่ะครับ?” ผมมองภาพอย่างเพ่งพินิจ เหมือนหนุ่มออฟฟิศใส่แว่น สวมเชิ้ตกางเกงขาวยาวเนี๊ยบเข้ารูป ท่าทางเต๊ะจุ๊ยไม่เบา
( m3 b0 \5 }' W& {! g+ @6 ^“คนที่ช่วยน้องเก่งไม่ให้เลอะกาแฟคับ” น้องเก่งตอบอย่างมั่นใจ
0 W% w a9 L$ N“ช่วยยังไงครับ?” ผมยิ่งฉงน ตอนกาแฟหกเห็นรอบ ๆ มีแต่ผู้หญิง แต่คนในรูปเป็นผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้
+ T$ H g8 y1 ^; B$ v$ k
“น้อง เก่งรู้ ถึงเค้าอยู่นอกร้าน แต่เค้าก็ช่วยน้องเก่ง เค้าปัดกาแฟออกให้แบบนี้ ๆ ” น้องเก่งโบกมือประกอบ ท่าเหมือนตัวอะไรบางอย่างขว้างลูกพลัง ผมคิดว่าเราควรจะจบการสนทนาเพียงแค่นี้ก่อนจะเลยเถิดไปกันใหญ่
, y1 }4 K* Z% Z2 V7 z“เอาเถอะครับน้องเก่ง ขอบคุณมากที่วาดรูปให้อาครับ”
& ]: {3 S/ `" V“แต่ว่านะ. . .อามีเรื่องจะขออีกอย่าง” ผมจ้องดวงตาเด็กน้อย และส่งกระแสจิตเข้าภายใน" ^+ L( r" Y5 e! ]
.6 ~1 \8 w: i: G" Z3 b) g
.
" B9 A* t2 I7 D: K0 a.
+ b4 h! ^! f. o* l6 h; s“พาหลานมาส่งแล้วคร้าบบ” ผมเคาะประตูเบา ๆ หวังว่าสองคนนั้นคงไม่ได้จู๋จี๋กันอยู่นะ1 @6 H0 r6 F9 h
ประตูเปิดออก ภูมิออกมาต้อนรับผมด้วยใบหน้าสดชื่น
5 e7 g J/ U/ c, p- d4 F6 O6 F, _“เหนื่อยไหมเต๋อดูแลเด็กน่ะ น้องเก่งไปซนอะไรให้อาเต๋อโกรธรึเปล่าครับ” ภูมิทักทายอย่างอารมณ์ดี ส่วนพลอยก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน
* W3 p' G. H* L+ A3 v ^
“พ่อภูมิ ๆ อาเต๋อซื้อตัวต่อให้ด้วย” 8 q. ?( i: j1 o. k+ X N/ K$ D# P. s
“ว่าไงนะ. . .” ภูมิทวนขึ้น 9 @9 L y0 w' T: {0 q
“โอ๊ย ของเล่นน่ะเหรอ เรื่องเล็กน้อย อย่าใส่ใจเลย” ผมตบไหล่เขาแสดงถึงความกันเอง # g2 m- |3 L, r9 Y. {$ s6 r# V4 E
“ไม่ ๆ เมื่อกี้น้องเก่งเรียกพ่อภูมิรึเปล่า?” ภูมิเขย่าตัวน้องเก่งอย่างตื่นเต้น # v M) R C' e9 X U/ X3 a
“คับ? พ่อภูมิ? น้องเก่งพูดผิดเหรอคับ ” น้องเก่งหันซ้ายขวาอย่างไม่แน่ใจ
+ s" [' R, F0 L( z! y( ?“เต๋อสอนน้องเหรอ?” ภูมิถามผม หน้าเจ้าตัวอมยิ้มแทบจะระเบิดออกมา ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ส่งยิ้มคืน
+ O9 k( T2 j* ~* N8 N
“ดีแล้วละ เรียกพ่อภูมิน่ะดีแล้วลูก” พลอยเข้ามากอดน้องเก่ง % x( n3 _9 }) X5 Q# B& ]0 n
“ต่อไปนี้จะมีเราสามคนพ่อแม่ลูกนะ” เธอสรุปความคิดรวบยอดได้ง่ายแต่กินใจ หน้าที่ของผมจบลงแล้ว
$ a* F* m; m; ]2 M5 O& C' ^ D Vเอา ล่ะ ผมไม่ควรจะอยู่ขัดขวางความสุขของครอบครัวนี้ อีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีประชุมแอนนาเบลล์แต่เช้า ผมตกลงว่าจะหางานใหม่ที่รายได้สูงกว่านี้ให้ภูมิ แต่ต้องขอเวลาให้ผมกลับไปเตรียมตัวก่อน คู่รักทั้งสองตอบรับ ในใจผมไม่คิดอะไรนอกจากสองคนนี้เป็นเพื่อนเก่าที่ดีที่สุดเท่าที่ผมมีอยู่
/ z7 @6 Y4 z9 ?ฝน ตกได้จังหวะพอดี มันเป็นฝนหลงฤดู หรือไม่ก็คงน้ำตาเทวดาที่ซาบซึ้งกับสามพ่อแม่ลูกกระมัง ภูมิหยิบร่มให้ผมเอาติดตัวไป แม้ผมจะยืนกรานว่าฝ่าฝนไปได้ก็ตาม เถียงไปเถียงมาผมก็แพ้ให้กับความตื้อของหมอนี่จนได้
$ V, b/ n g9 b" Z: ^.+ [3 ^1 t! y/ g* t! R% w( T' s
.
8 u, ]2 g, w3 [& E7 H9 D3 |.
. x( Y) B* s' _; Q/ A7 `5 K“เต๋อ ภูมิมีอะไรอยากพูด ” ไม่บอกก็รู้ว่าเขาเตรียมวาทะก่อนลา เพียงแต่ผมไม่ทราบว่าเรื่องใด
, E- m, V$ L" D7 E W9 `! U) Y
“ขอบคุณมากนะ พบกับเต๋อครั้งนี้เหมือนภูมิเจอเทวดาเลย” ภูมิยิ้ม
; v/ z2 X& P4 e. n: g“เหอะ ผมชอบเป็นฝ่ายมารมากกว่า ฤทธิ์เยอะดี” ต้องตอบสำบัดสำนวนซะหน่อย
8 S C# c& Z/ ~) D“แล้วก็เรื่องคืนนั้น. . .ภูมิไม่ได้ทำเพราะเมานะ” ภูมิก้มหน้าเหมือนกำลังถูกไต่สวนคดีความ
7 j1 v( O% B# X% h, l) z/ D V" \1 C3 D
“ภูมิอยากบอกเต๋อว่า. . . ว่า . . . เอ่อ . . .ว่า” เขายังคงอ้ำอึ้ง ใบหน้าแดงฉ่ำเหมือนแตงโม
3 ?5 y, v6 j; Q“โอเค!. . . ไม่ต้องพูดแล้ว รู้หรอกน่า!” ผมตบหลังภูมิทำเป็นเฮฮา ได้ยินหมดแล้วละ เสียงในใจเจ้านี่ดังออกซะขนาดนั้น
4 C! s% H- v+ b( Y; c“ผมก็รู้สึกแบบเดียวกับนายนะภูมิ แต่. . .เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้วละ” เราสวมกอดกัน ไร้คำพูดใด ๆ นอกจากความรู้สึก
/ [) L/ D! F' O c! O2 C5 J
ขอบ คุณมากนะภูมิที่ทำให้ผมยังรู้สึกว่าตัวเองมีค่า แต่การเดินทางของผมยังไม่จบสิ้น ผมไม่ต้องการให้ใครต้องพัวพันกับเรื่องสกปรกหยาบช้าของผม ทางเดินที่เขาเลือกไว้ผมก็จัดการให้อยู่กับร่องกับรอยเรียบร้อยแล้ว หวังว่าสามคนนี้คงมีความสุขและดูแลกันได้โดยไม่ต้องมีผม พวกเขาเข้มแข็งมากพอที่จะใช้ชีวิตเหมือนครอบครัวอื่น ๆ และนั่นเป็นสิ่งที่ผมอยากเห็นมากที่สุด0 u9 S' a9 Z% c7 s6 B+ X
.
! _0 g5 |- \& o! \- K.! C, n" @) n+ q( o- G
.
+ E3 U( Q( T6 r) u1 _.5 L3 ~$ `$ i2 B/ n+ T! J7 j
ส่วนคำที่นายเปล่งออกมาในใจ ผมจะขอเก็บเป็นความลับให้อยู่กับตัวเองตลอดไป9 y: u% e6 Y6 ]% q3 _, E% {
.
7 l* V1 n6 N2 }) P.8 Q+ |+ O, q+ G2 J1 }9 {
.
# F' K/ K+ y: `' B+ X; {ผมกางร่มเดินไปลานจอดรถด้วยหัวใจชุ่มฉ่ำ ไม่ต่างจากสายฝนที่โปรยปรายลงมา นานมาแล้วนับตั้งแต่ที่ผมเลือกทางนี้และไม่เคยได้สัมผัสแง่งามภายในจิตใจมนุษย์ สักวันเมื่อภารกิจสิ้นสุดลงแล้ว ผมวาดฝันว่าจะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป หวังว่าคงจะมีใครสักคนยินดีอยู่เคียงข้างผมเหมือนคู่ของภูมิและพลอย
0 k( F! f2 f/ K: l9 u5 f( x.5 ~0 X% U* h7 l, `+ |
.
0 H" o1 g4 h! B# g0 o, o.
% R8 p& I `0 E" i- E& m# S$ k“อารมณ์ดีจังนะครับหนุ่มน้อย”
) S; C: i! M- L! j$ t) ]! b) |.
& i6 ]6 ]2 c$ H( u3 h) D3 N0 ].
" d! ], i" d. ~9 t+ n.% ?, V) t) _: x! R* u7 T( ~, e
เจ้าของเสียงทักทำให้ผมต้องหันกลับมอง เขาหมายถึงผมแน่ ๆ
6 B1 Z* E! a- G! `$ w0 `.) A. m# ?8 q) v/ C4 C
.
6 t1 l& x3 C# u- O.
" }8 v5 \+ S$ ~2 k8 Gชาย ที่อยู่ตรงหน้าผมท่าทางอายุมากกว่าผมไม่กี่ปี เขาสวมเชิ้ตสีน้ำเงินกางเกงสแล็คสีครีมสะอาด เนคไทค์จัดอย่างพิถีพิถัน รูปร่างสูงใหญ่ ผมสั้นเรียบร้อย สวมแว่นกรอบดำหนา พลางนึกไปถึงนายธนาคารที่ไหนสักแห่ง
3 i* Y) v, \$ g i.8 q9 t( I; a+ h" k0 S
ไม่ใช่สิ* v8 Y2 V4 L3 _' f) E4 O
.$ v" }! ?9 h, \& \
.
( `8 _: M/ }) v6 K3 K& P+ Eผมควรจะนึกถึงรูปที่น้องเก่งวาดให้ผมมากกว่า; A2 |: M' p$ n' z$ h/ H5 N
.+ [. g8 `9 j4 Z, Y( y) k9 w1 C! ]
.$ }# G0 a; a% F* H7 {
ชาย ผู้ปัดกาแฟไม่ให้ลวกเนื้อตัวเด็กน้อยจากนอกร้าน ก่อนหน้านี้ผมอาจคิดว่าเป็นจินตนาการเพ้อฝันของเด็กไม่รู้ประสีประสาคนหนึ่ง แต่นาทีนี้ผมคงต้องกลับมาทบทวนเสียใหม่ ผมอาจถูกสะกดรอยตาม
6 h0 Q7 B2 E+ u* z2 {- E& h. M. _2 {: B- K- p3 U- ~. }
.
6 ?- I8 X! o7 B. t9 H. เจ้านี่ไม่มีร่ม ยืนอยู่กลางแจ้ง แต่ร่างกายกลับไม่เปียก. . .ไม่เปียกแม้แต่น้อย
# g* p5 Q: Q6 b3 h# b$ S6 V; _2 Q.& G; I" d+ M; ? X' j5 [5 [, n3 R
.
/ {8 Q2 m5 K; ^7 N& a, D, R.1 w3 a* I4 W( e3 ]- j* X% I, y
เมื่อ จับตามองอย่างตั้งใจก็เห็นเม็ดฝนคณานับถูกดีดออกรอบกาย เฉพาะบริเวณที่เขายืนอยู่เท่านั้นที่ไม่มีร่องรอยของความเปียกชื้นใด ๆ ราวกับมีครอบแก้วกั้นตัวไว้จากโลกภายนอก
' A" q. w/ T; d.4 |% X# }, r4 d( l
.$ `( w4 [! l; V& b, J4 z
.
2 V- n2 e$ R0 d" v0 U+ Sไม่ว่านี่คือปาหี่ข้างถนนหรือมายากลชั้นสูงก็ตาม ก็ยังหาใช่สิ่งที่ผมกริ่งเกรงได้มากไปกว่า. . .3 Q4 w% t/ q' Q! f' a) Q
.
?5 O+ E7 W; G8 q.
) p5 S+ F/ T8 P.
+ n5 f4 h; r2 T.
* R3 u5 _/ |8 tนี่เป็นครั้งแรกที่ผมใช้โทรจิตอ่านใจคนไม่ได้ P5 Q0 j* ]! |' R, o
.$ N% R } T3 \4 d. V
.6 U. | P" c. O1 }! Q0 m7 {
.
( K; L% z0 w1 G# z3 rจบตอนที่ 10 เหี้ยมยิ่งกว่า เรื่องอื่นๆ http://www.g4guys.com/home.php?mod=space&uid=108138&do=thread&view=me&from=space, t; U' U( @. {
/ s/ R& o9 F8 r | 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2015-12-26 17:15:55
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2015-12-26 21:30:23
โพสต์ 2015-12-27 01:05:21
โพสต์ 2016-1-5 19:21:11
