พระอภัยมณี ตอน ถูกเนรเทศ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ollo เมื่อ 2018-2-24 13:54หลังจากที่พระอภัยมณีกับศรีสุวรรณได้ไปร่ำเรียนวิชาจนสำเร็จก็กลับมายังกรุงรัตนาบ้านเกิด
"เราจากไปสามปี ถนนหนทางดีขึ้นมากเลยนะพี่"
"พี่ว่าบ้านเมืองเราคงจะเปลี่ยนไปมากเป็นเเน่"
ครั้นมาถึงประตูเมืองเป็นช่วงที่ทหารยามกำลังผลัดเวรกันพอดี ทหารที่เข้าเวรใหม่สองนายยืนประจำที่อย่างขึงขัง
หนุ่มหล่อแปลกหน้าสองนายหน้าตาคุ้นๆ..สองทหารพยายามนึก..มันเป็นใครหว่า...
"ถวายบังโคม พะย่ะค่ะ"สองทหารหนุ่มตาดีจำแหวนที่เจ้าชายใส่ได้ในที่สุด
"เจ้าจำเราได้ด้วยรึ"
"แหม..หล่อๆหยั่งงี้ เป็นใครไม่ได้หรอกพะย่ะค่ะ นอกจากเจ้าชายเเห่งกรุงรัตนา"
""ไม่ใช่หล่ออย่างเดียวนะพะย่ะค่ะ..ชายพกโจงกระเบนยังใหญ่เบ้อเร่อ"ทหารยามอีกคนเสริมขึ้น
"เฮ้ยย..เจ้าดูละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอ.."
"ก้อเป็นถึงองค์ชายนี่พะย่ะค่ะ มันก็ต้องดูให้ละเอียดหน่อย"
"ไม่แน่นะ..ที่เจ้าเห็นมันอาจหลอกตาก็ได้"
"แล้วทำยังไงล่ะพะย่ะค่ะ มันถึงจะเเน่ใจ"
"มันก็ต้องเอามือคลำ 555"
"อ้อ..สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่าเอามือคลำ"สองทหารยามไม่พูดเปล่า ยื่นมือเข้าคลำเป้าสองเจ้าชาย
"สิบมือคลำไม่เท่ากับชักว่าวเอาน้ำออก"พระอภัยต่อกลอนให้เสร็จ
"ถือว่าเป็นการต้อนรับกลับบ้านใช่ป่ะพะย่ะค่ะ.."
"ก็อะไรประมาณนั้น.."
ไม่ถึงสองนาที พระอภัยกับศรีส่วรรณก็แตกไปเบาะๆกันคนละน้ำ
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านพะย่ะค่ะ.."
หลังจาก"ถึง"บ้านกันคนละน้ำแล้ว สองเจ้าชายก็เดินตัวเบาชมตลาดเมืองรัตนาอย่างอารมณ์ดี
ว่าพลางทางเดินชมตลาดเช้า นั่นน้ำเต้าหัวปลีผักชีลาว
มะเขือยาวพันธุ์ดีมีให้เลือก ทั้งหัวเผือกหัวมันมะดันเปรี้ยว
นั่นเม็ดละมุดเม็ดพุทราดูน่ามอง พระอภัยนั่งยองๆแล้วลองจับ
เจ้าเม็ดสัปดนพองก๋าน่าอัศจรรย์ ศรีสุวรรณงุนงงแสนสงสัย
เม็ดอะไรหรือพี่สีแดงคล้ำ ประหลาดล้ำเม็ดใหญ่แต่ปลายแหลม
ชมตลาดผักผลไม้กันพอหอมปากหอมคอ สองหน่อก็เดินมาถึงร้านขายหม้อ
"หม้อสวยๆทั้งนั้นเลยนะพี่"
" ...อื่ม เข้าท่า.."
"ใบนั้นปากยื่นเป็นปากแตรเลยพี่"
"หม้อแบบนี้เค้าว่าทำกับข้าวอร่อย"
"พี่พูดถึงกับข้าวข้าน้ำลายไหลแล้วนะเนีย"
"แต่พี่น้ำเงี่ยนไหลว่ะ"
"อะไรกันพี่ แค่เห็นปากหม้อก็น้ำเงี่ยนไหลแล้วเหรอ..ถ้าพี่เห็นหีจะขนาดไหนเนี่ย"
"ถ้าพี่เห็นหีน่ะเหรอ...ไม่อยากพูด.."
"แล้วถ้าเห็นควยล่ะพี่"
"อันนี้ตอบได้เลย..โดดเข้าใส่ว่ะ"
ครั้นสองเจ้าชายเดินมาถึงประตูวังทหารยามจำทั้งสองพระองค์ไม่ได้ด้วยหนวดเคราที่ขึ้นครึ้ม
"เขตพระราชวัง..เข้าไม่ได้"
พระอภัยเลยต้องเอาแหวนประจำตัวให้ดู
"....ข้าอัยมณี และนี่ศรีสุวรรณ เจ้าจำไม่ได้หรือไง"
ทหารยามมองดูแหวนทีมองหน้าพระอภัยทีกลับไปกลับมาสี่ห้ารอบ
"...โอ้ เจ้าชาย เขิญเสด็จ พะยะค่ะ..."
แต่เหมือนกามเทพแกล้ง ทหารยามที่ประจำประตูวังแต่ละจุดล้วนเป็นทหารใหม่เเต่ละนายล้วนแต่หล่อล่ำ
" ...พี่เงี่ยนอีกแล้วว่ะศรีสุวรรณ..."
" ...อะไรกันเสด็จพี่ น้ำพึ่งแตกเมื่อกี้ ควยยังไม่เเห้ง"
"...ทำไงได้ ทหารมันหล่อๆทั้งนั้นนี่หว่า"
พอมาถึงประตูชั้นที่ห้าซึ่งเป็นทางเลี้ยวและลับตาคน พระอภัยก็สุดทน
"...พี่ไม่ไหวเเล้ว ขอเเตกกับทหารประตูนี้ก็เเล้วกัน นายจะเอาด้วยรึเปล่า...."
"เอาซ๊ะหน่อยก็ดีพี่..เเหะๆ.."
" ...งั้นรอแป้บ.....นายดูต้นทางให้พี่..ให้พี่เสร็จก่อน"
"ได้เลยพี่..."
พรออภัยเดินอาดๆมาถึงทางเข้า ทหารยามเอาหอกไขว้ขวางทางเดินเอาไว้
"...ชะ ชะ ชะ เจ้าบังอาจมาขวางทางข้ารึ เจ้ารู้ไม๊ข้าเป็นใคร อยากหัวขาดหรือไง..."
ทหารสองนายยืนขาสั่นหอกกระทบกันกึกๆๆๆ พระอภัยได้ทีเลยเเสดงเเหวนให้ดู
"...ข้า อภัยมณี และนี่ศรีสุวรรณน้องข้า....."
พอรู้ว่าเป็นใครทหารยามสองนายถึงกับเยี่ยวเเตก ปล่อยหอกหลุดมือ ยกมือไหว้ตัวสั่นงันงก
"...อภัยให้ข้าด้วย ข้าจำเจ้าชายไม่ได้จริงๆ..."
"...อื้อ หือ "พระอภัยเจ้าเล่ห์แกล้งทำจมูกย่นที่แท้กลิ่นเยี่ยวของสองทหารหนุ่มทำเอาควยลุงตุงโจงกระเบน
".....เจ้าเยี่ยวเเตกหยั่งงี้ทำเอาข้าเงี่ยน..เอ๊ย..เหม็นเเย่เลย ถอดผ้าออกเดี๋ยวนี้.."
สองทหารกลัวหัวหลุดจากบ่ารีบถอดผ้าออกอย่างลุกลี้ลุกลนจนเยี่ยวกระเด็นไปรอบๆ
เจ้าชายต้องกลืนน้ำลายเอี้อกเมื่อสองทหารหนุ่มยืนเเก้ผ้าควยยาวห้อยลงมาเกือบครึ่งขา
"...อึ๋ยยยย เยี่ยวนายกระเด็นใส่ข้าเลอะหมดเลย นายโดนรึเปล่าว๊ะศรีสุวรรณ.."
"...โดนนิดหน่อยพี่ พี่เช็ดก่อนละ"
" ...เจ้าทั้งสองมาเช็ดเยี่ยวให้ข้ากับน้องข้าเดี๋ยวนี้...."
"...พะยะค่ะ เจ้าชาย..."
สองทหารหนุ่มผู้น่าสงสาร กุลีกุจอเช็ดเยี่ยวที่โจงกระเบนของเจ้าชายตัวสั่นงันงก
"เช็ดให้หมดล่ะ..กลิ่นเยี่ยวของนายนี่มันโคตรเเรงเลยว่ะ.."
เมื่อพระอภัยมีท่าทีอ่อนลงเลยทำให้สองทหารสบายใจขึ้น
"เรียบร้อยพะย่ะค่ะ"
พระอภัยจัดโจงกระเบนให้เข้าที่..ควยเจ้ากรรมที่ตุงโด่ทำให้แอบยิ้มอยู่ในใจ
"เรียบร้อยที่ไหนกันว๊ะ"
"ก้อ..ก้อ..เรียบร้อยดีนี่พะย่ะค่ะ"
"นายดูให้ดีสิว๊ะ"
สองทหารเอามือตบๆที่ชายพกด้านหน้าก็เจอเข้ากับท่อนควยตุงอยู่ข้างใน
"อ่อออ...ควยลุกนี่เอง..ไม่มีปัญหาพะย่ะค่ะ.."
"ควยลุกเนี่ยนะ..ไม่มีปัญหา"
"เดี๋ยวมันก็อ่อนเองพะย่ะค่ะ"
พระอภัยถือไพ่เหนือกว่า..ท่อนควยของสองทหารกล้าที่ห้อยหัวลงมาครึ่งขาทำเอาควยเเข็งอย่างต่อเนื่อง
เวลาดีผ่านไปหลายอึดใจ ควยพระอภัยยิ่งแข็งแทงผ้านุ่ง
น้ำเงี่ยนพุ่งเป็นสายคล้ายน้ำข้าว พระร้อง"อ้าว..น้ำว่าวกูจะออก"
มึงบอกมันอ่อนได้ไงไอ้หน้าหล่อ มา..ให้กูล่อตูดมึงซักหนึ่งที
ฝ่ายทหารยามได้ยินดังนั้นก็เสียวตูดวาบ
"ไม่นะพะย่ะค่ะ..เดี๋ยวขี้ไม่ออก..."
"ไม่อยากเสียวตูดก็รีบทำให้ควยข้าอ่อนไวๆ..เสด็จพ่อรออยู่.."
"งั้นข้าชักว่าวให้พะย่ะค่ะ"
"เอา..รีบหน่อย.."
ทหารยามเลยบรรเลงเพลงว่าวแบบชักด่วน ไม่ถึง2อึดใจพระอภัยน้ำแตกปริ๊ดๆๆ
ฝ่ายศรีสุวรรณกระสันต์หนัก เหลือบเห็นบักเงี่ยงพี่ยาคราน้ำออก
ยืนควยถอกในร่มผ้าน่าเห็นใจ จะมีใครมาช่วยได้ให้หายเงี่ยน
พระบอกทหารกล้าว่ามึงทั้งสอง มาประลองเพลงว่าวเอาให้เสียว
อึดใจเดียวทหารหนุ่มกุมควยถอก ศรีสุวรรณเด้าเข้าออกจนหนอกติด
แทงจนมิดเเล้วชักกลับขยับพวง ล่วงเพียงนาทีเเรกน้ำแตกปริ๊ด
เอ็งชักต่ออีกนิดข้าติดใจ จะมีใครชักมันส์เท่านี้ไม่มีเเล้ว
สองทหารแกล้วเสร็จสมอารมณ์หมาย ชักเจ้าชายจนน้ำแตกแปลกพิลึก
แต่ตัวกูเสือกคึกควยโด่โธ่เวรกรรม ต้องจำใจชวนเกลอชักว่าวเอาน้ำออก
พระอภัยควยถอกยืนตัวเบาพลางเกาไข่ ต้องรีบไปเข้าเฝ้าบิดาณบัดนี้
ว่าพลางชวนศรีสุวรรณน้องซี้ จรลีเข้าท้องพระโรงพลัน
ฝ่ายท้าวสุทัศน์เเละมเหสี ต่างดีใจที่เจ้าชายทั้งสองกลับมา
สั่งให้เสนาอำมาตย์และบรรดาเครือญาติโกโหติกามาประชุมกันพร้อมหน้า
เสียงกล่าวต้อนรับดังก้องท้องพระโรง เมื่อเจ้าชายเดินควยกระเพื่อมเข้ามาหยุดอยู่หน้าบัลลังก์
" ....ยินดีต้อนรับกลับบ้าน..เวลคัมโฮล์มลูกพ่อ.."
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ"
พระอภัยกับศรีสุวรรณกราบพร้อมกัน
"เออ..เออ..เจ้าจากไปสามปี..หล่อขึ้นเป็นกองเลยทั้งสองคน.."
"อยู่บ้านอกอากาศดีพะย่ะค่ะ..ก็เลยฟิตหน่อย..แหะๆ.."
"ว่าแต่เจ้าไปเรียนวิชาอะไรมาล่ะ อภัยมณี.."
".ลูกเรียนวิชาเป่าปี่ พะยะค่ะ...."
...เป่าปีเนี่ยะนะ"ท้าวสุัศน์เริ่มของขึ้น" เเล้วเจ้าล่ะศรีสุวรรณ...."
" ...ข้าเรียนวิชากระบี่กระบอง พะยะค่ะ.."
ท้าวสุทัศน์ได้ฟังดังนั้นก็หมดความอดทน
"....อู้ยยยยย กูจะบ้าตาย กูให้มึงไปเรียนวิชามาปกครองบ้านเมือง คนหนึ่งเรียนเป่าปี อีกคนเสือกเรียนกระบี่กระบอง
มึงจะบ้าเหรอไอ้ลูกหัวควย.."
"ใจเย็นๆสิเพคะเสด็จพี่"พระมเหษีเตือนกลัวว่าท้าวสุทัศน์จะหัวใจวายซ๊ะก่อน
"ไม่ยงไม่เย็นมันเเล้ว..ข้าขอสั่งเนรเทศพระอภัยมณีกับศรีสุวรรณออกจากดรุงรัตนาเดี๋ยวนี้
ประกาศเสร็จท้าวสุทัศน์ก็เดินสะบัดตูดออกจากท้องพระโรงไป
พระอภัยกับศรีสุวรรณตกใจจนเยี่ยวเเตก ไม่นึกว่าบิดาจะโกรธมากถึงขนาดนี้
พอตั้งสติได้ก็รำพึงกับน้องรัก
อันตัวเราก็เท่านี้ จะอยู่ไปใยเล่าให้เขาหยัน
สู้บากบั่นสู่โลกกว้างเผื่อดวงดี จะได้มีชีวีที่สมบูรณ์
และแล้วสองพี่น้องใจเด็ดก็ถอดชุดเจ้าชายเเช่เยี่ยวไว้ตรงนั้น
พากันเดินเเก้ผ้าควยเเกว่งออกจากวังโดยไม่หันหลังกลับ
ชอบมากคับ แปลกใหม่ดี มาต่อตอนต่อไปนะคับ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ หล่อสุวรรณหล่อมาก ขอบคุณครับผม{:5_130:} ขอบคุณครับผม ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
ขอบคุนครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณมากๆครับ
สนุกมากๆเลย
สนุกดีครับชอบ ขอบคุณครับ ขอบคุณคร้าบ ขอบคุณครับ เยี่ยมมมจ้่ คันจ...ไม่รู้เป็นอะไร