ต้องใช้ความรู้สึก
ช่วงที่ผมเรียนอยู่มหาฯลัยปีสอง ผมเริ่มหางานทำเพื่อช่วยพ่อแม่ประหยัดค่าใช้จ่าย ซึ่งที่ที่ผมทำก็ให้รายได้สูงพอควร ผมเลยชวนเพื่อนสมัยมัธยมที่ยังติดต่อกันอยู่มาทำด้วยกัน อันที่จริงคือถ้ามันไม่มีปัญหาทางการเงินผมคงไม่ชวนมันมาหรอก เพราะเราไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไร มันชื่อแบ็งค์ที่ว่าไม่กินเส้นกัน เพราะมันเป็นเกย์ที่ไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นหน่ะสิ ทั้งๆที่ปากยังพร่ำบ่นว่าคนโน้นหล่อ ผู้ชายคนนี้น่ารัก ผมหล่ะหมั่นไส้มันมากๆ ไอแบ็งค์มันยังชอบเข้าหาคนหล่อๆแบบไม่เกรงใจ ยิ่งออกแนวเด็กเรียนท่าทางเนิดๆไม่กล้าปฏิเสธมันตรงๆมันยิ่งชอบ เช่นตอนไปเรียนร.ด. แค่เห็นเด็กต่างสถาบันหล่อๆก็รีบทักทันทีว่าชื่อไรเรียนอยู่ไหน ทำเป็นเข้าไปคุยไปเล่นไปตีซี้ แถมมีการถ่ายรูปคนหล่อๆพวกนั้นเก็บไว้ เวลาผมถามทีไรก็ตอบแค่ว่า "คนนี้กูคิดแค่เป็นเพื่อน" เพื่อนบ้านบิดามันสิวันๆส่งข้อความไปหาไปบอกฝันดีไปถามสุขทุกข์ ยิ่งนานวันเข้ามันจะมากขึ้นเรื่อยๆจนคนอื่นรับไม่ไหว และหายไปจากชีวิตมันเองโดยปริยาย อ้อ เพราะที่สำคัญ ผุ้ชายทุกคนที่มันเข้าไปคบหามักจะแมนแท้เสมอ
"นายรู้ได้ไงว่าคนนั้นแมน" ผมเอ่ยถาม
"ก็เราถามเค้าแล้ว เค้าบอกว่าตัวเองแมน" แบ็งค์ตอบ นับเป็นคำตอบที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดมากแต่ไม่เคยคัดค้านอะไรมันเลย จนกระทั่ง....
เมื่อผมกับแบ็งค์มาทำงานที่เดียวกัน ผมทำมาก่อนมัน 2 เดือน ส่วนแบ็งค์พึ่งมาทำครึ่งเดือนแต่ก็เป็นงานมากแล้วเพราะงานก็ไม่มีไรมาก ช่วงนั้นเข้าปิดเทอมใหญ่พอดี มีเด็กพึ่งจบม.6มาหางานทำช่วงปิดเทอมหลายคน แต่ที่มาอยู่แผนกเดียวกับผมมี 3 คน ชื่อ ต้อม เคน และ เดียร์ ขอข้ามเดียร์ไปมันไม่เกี่ยวไรกับเรื่องนี้ ที่เกี่ยวคือมีต้อมกับเคน สองคนนี้มันเป็นเพื่อนกันอยู่แล้วครับ ชวนกันมาทำงานที่เดียวกัน
ต้อม เป็นเด็กชายหุ่นล้ำกำยำ หน้าตาธรรมดาแต่หุ่นและบุคลิกทำให้ดูดีมากจนน่ารักไปเลย เวลายิ้มทีก็ทำเอาใจละลายได้เหมือนกัน นิสัยขี้เล่น กวนๆ มาดออกแนวหล่อเข้มเพราะผิวสีเนื้อธรรมดา ส่วนเคนเห็นเด็กชายหล่อน่ารัก ผิวขาว เตี้ยกว่าต้อม สุภาพเรียบร้อย ทั้งคู่หล่อโดนใจพนักงานสาวแท้สาวเทียมรุ่นพี่มากๆ พนักงานรุ่นพี่นั้นรวมทั้งผมและแบ็งค์ด้วย
เพียงครั้งแรกที่เห็นทั้งคู่ผมก็แอบนึกเล่นๆในใจแล้วว่าทั้งสองเหมาะเป็นคู่เกย์กันมากเพราะลักษณะมันให้ ทั้งท่าทางที่มันทำต่อกัน ทั้งความสัมพันธ์ การพูดคุยกัน แม้ว่าทั้งคู่จะดูแมนมากๆ แต่ผมก็ยังรู้สึก รู้สึก .. อยู่ดี
ด้วยความที่ผมทำงานมานาน หัวหน้าเลยให้ผมสอนงานน้องทั้งสาม แต่ไอแบ็งค์มันสนใจน้องมากจนทิ้งงานมาเสนอหน้าช่วยผมสอนงาน สุดท้ายเลยโดนว่ากันยกทีม แต่แค่นั้นยังหยุดไอแบ็งค์ไม่ได้
ต่อมา แบ็งค์มันไปเปลี่ยนตารางงานตัวเองให้เลิกพร้อมน้องต้อม และตามไปส่งต้อมที่ป้ายรถเมล์ทุกวัน มันเข้าหา และตีสนิทกับต้อม มาและเลิกงานพร้อมต้อม การเข้าและออกงานพร้อมกันเสมอทำให้ได้แบ็งค์ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าร่วมกับต้อม และ ต้อมมันหุ่นดีมาก ผมเคยแอบตั้งใจผ่านไปดูรอบนึง ยังจำได้ติดตาถึงทุกวันนี้ ผมเห็นแค่ครั้งแรกก็เสียวสะท้านไปนานหลายวันแล้ว ผมหน่ะออกตัวอยู่แล้วว่าเป็นเกย์ ผมเลยกล้าเข้าไปเล่นลวนลามต้อมตรงๆ เช่นเวลาต้อมเข้างาน ผมจะตามไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรอจนต้อมถอดเสื้อออก ผมจะเข้าไปลูบไล้ตามตัวเนินอกหรือแผ่นท้อง หรือไม่ก็จับก้นน้องต้อมเล่น ต้อมก็จะปัดป้องและยิ้มอายบ้างยิ้มเล่นบ้างตามภาษาคนหล่อที่โดนแกล้งเป็นประจำ แต่ไอแบ็งค์หน่ะสิ มันไม่ยอมรับตัวเอง ทั้งๆที่เข้าไปตีซี้ชวนคุยขนาดนั้นแต่มันกลับเสแสร้งทำเป็นว่าตัวเองแมนแท้ ยิ่งมันได้เห็นต้อมเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือโดนผมแกล้งลวนลามเล่นทุกวันๆ แบบนั้น นั่นแหละ ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเอาแต่ทนดูได้ไง
"เราว่า นายอย่าไปเล่นลวนลามแบบนั้นกับต้อมมันเลยหว่ะ มันแมนแท้นะเว้ย" อยู่ๆวันหนึ่งไอแบ็งค์ก็มาบอกผม
"อ้าว รู้ได้ไงว่าต้อมมันแมนแท้" ผมถามทั้งๆที่รุ้คำตอบ
"ก็เมื่อวานเราถามน้องต้อมมาหน่ะสิ" ใช่ แบ็งค์มันชอบถามคนอื่นแบบนี้ประจำและแน่นอนว่ามันได้คำตอบแบบนี้ตลอด อ้อ มันยังเที่ยวเอาเรื่องนี้ไปบอกพนักงานรุ่นพี่ทั้งหมด ทำเอาสาวเทียมหมดหวังกันเป็นแถวแต่สาวแท้กลับยิ้มอย่างมีชัย
"นั่นแน่ เสียใจด้วยนะ วันนี้ไม่ทันได้เห็นผมโป้หรอก" ต้อมยิ้มบอกอย่างกวนๆตอนออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเจอผม ผมก็ยิ้มรับไป
"ไม่เห็นแล้วไง" ผมบอกแล้วเข้าไปลูบท้องของต้อม มันยิ้มๆแล้วปล่อยให้ผมลูบเล่นสักครู่จนมือซุกซนของผมเลื่อนขึ้นไปถึงหน้าอกน้องต้อมจึงปัดมือผมออก
"พอๆๆ" ต้อมยิ้มบอกด้วยอาการอาย แล้วมันก็กำลังจะเดินผ่านผมไป ตอนนั้นผมเองก็อดใจไม่ไหว
"ใช่ซี้ พี่ไม่ใช่เคนหนิ" ผมพูดน้อยใจ เท่านั้นแหละต้อมมันหยุดอย่างกระทันหัน หันมามองผมด้วยท่าทางตกใจสุดขีด แต่ผมกลับยิ้มอย่างดีใจเพราะสิ่งที่ผมได้แต่เดามาตลอดกลับถูกต้อมเฉลยในวินาทีที่ผ่านมา "พี่ไม่น่ารักเท่าเคนรึไง" ผมเอ่ยถามอีก
"ป่าวนะแต่.. แค่.. " ต้อมพยายามอธิบายแต่ก็พูดไม่ถูก แต่มันก็หลุดปากบอกมาแล้วว่า 'เปล่านะ' แค่นั้นผมก็ดีใจมากมายแล้ว นี่แสดงว่ากูก็น่ารักพอๆกับเคนแฟนมึงอ่าดิ 555+
"เออๆ ช่างมันเหอะ ไปทำงานได้แล้ว" ผมบอกปัดๆและทำท่าจะจากมา
"พี่.. รู้ได้ไงอ่ะ" ต้อมกลับเป็นฝ่ายรั้งผมไว้
"ก็ท่าทางแกสองคนมันฟ้องอยู่แล้ว" ผมอ้าง
"โห้ ชัดขนาดนั้นเลยหรอครับ" ต้อมแสดงสีหน้าเป็นกังวลชัดเจน
"แต่ไม่ต้องห่วงหรอ ตอนนี้ใครๆก็มั่นใจว่าต้อมแมนแท้ เพราะวันก่อนต้อมตอบพี่แบ็งค์ว่าตัวเองแมนหนิ" ผมบอกและเล่าให้ฟัง ต้อมเลยพอมีสีหน้าดีขึ้นมาหน่อย
"งั้นพี่อย่าบอกใครนะ" ต้อมพูดด้วยท่าทางขอร้อง
"อื่ม ได้นะ แต่.. ขอค่าปิดปากหน่อยสิ" ผมบอกแล้วทำท่าทางขอจูบน้องต้อม ต้อมยิ้มถอนหายใจแล้วจุ๊บปากผมหนึ่งที
"นั่นสำหรับแค่วันนี้นะ" ผมยิ้มบอกแล้วพามันเดินกลับออกมาทำงานกัน
จากนั้นผมก็ขอค่าปิดปากจากต้อมทุกวันตลอดหนึ่งเดือนต่อมาที่ต้อมยังทำงานอยู่ แต่ล่ะวันก็เปลี่ยนค่าปิดปากไปเรื่อย ซึ่งไม่ว่าผมจะขอเปลี่ยนไปเป็นอะไรต้อมก็ยินดีจ่ายอยู่เสมอ ผมเลยได้เล่นสวาทสุดสยิวกับต้อมแทบทุกวัน ซึ่งในเวลางานเราไม่อาจทำไรกันได้มาก เราจึงมักจะอารมณ์ค้าง ทำให้ต้องนัดกันหลังเลิกงานแล้วไปทำกิจปลดปล่อยให้หายอารมณ์ค้างด้วยกัน
อ้อ สุดท้ายใครๆก็ได้รู้ว่าน้องต้อมมันเป็นเกย์ แต่นั่นก็หลังจากที่ต้อมเลิกทำงานที่นี้ไปแล้วนะ
"กูไม่เชื่อหรอก ไหนต้อมเคยบอกไงว่าไม่ได้เป็นเกย์" แบ็งค์เถียงทั้งๆที่ต้อมยังคงแวะมาหาผมบ่อยๆ
"โห่แบ็งค์ เรื่องแบบนี้ใครจะไปยอมรับกันตรงๆกันหล่ะว่ะ มันต้องใช้ .... ความรู้สึกเว้ย"
ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันดีๆครับ ขอบคุณครับ แบ็งอดแดกไป 555 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ แต่ผมรู้สึกกับคนหล่อทุกคนครับ ขอบคุณครับ ขอบใจจ้า ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2