keroro355 โพสต์ 2015-5-14 22:07:51

เรื่องสั้น พ่อบ้านของผม

ขอคุณภาพจาก Googleแนะนำตัวละครนาย:หนุ่มน้อยอายุ 25 ปี (เอ๊ะ!ไม่น้อยแล้วมั้ง)เนื่องจากสูญเสียครอบครัวไปตั้งแต่อายุ20 ปีจึงมีปัญหาขาดแคลนและขัดสนด้านการเงินทำให้ต้องย้ายมาอยู่คอนโดของเพื่อนสนิทที่มีเพื่อนบ้านอย่างอาทิตย์และซ้ำร้ายต้องมาทำงานเป็นพ่อบ้านของเขาอีกต่างหาก อาทิตย์: อาทิตย์ หรือทิตย์ อายุ 27 ปีหนุ่มแว่นหนังเขียนไฟแรงมีอนาคตก้าวไกล แต่ขาดแคลนคนที่เข้าใจในตัวของเขา เพราะด้วยเป็นคนปิดกั้นจากคนอื่นจึงไม่มีเพื่อนฝูงเลย(น่าสงสารแท้555) แต่แคร์ที่ไหนเพราะตอนนี้เขามีพ่อบ้านที่น่ารักทั้งคน เรื่องพ่อบ้านของผม “นี่คุณทิตย์อย่าทิ้งเศษกระดาษเกลื่อนสิครับ” ผมบ่นให้เจ้านายที่ตอนนี้กำลังวุ่นกับการเขียนนิยายแต่สงสัยจะคิดไม่ออกเลยมีแต่กระดาษที่โดนขยำจนเรียกได้ว่าเจ็มห้องขนาดนี้“ก็มันเขียนนิยายไม่ออกหนิ”เขาบ่นขึ้นมาทันที“ก็เขียนให้ออกสิครับ”ผมบอกด้วยความเหนื่อยใจ“ถ้ามันง่ายแบบนั้นก็ดีสิโอ้ย!!! อันนี้ก็ไม่ได้”ตามคาดกระดาษปลิวมาอีกอันแล้วครับT^Tผมคนเก็บนะครับสงสารกันหน่อย อ่อ ลืมแนะนำตัวไปผมชื่อ นาย ครับมาทำงานเป็นพ่อบ้านให้คุณอาทิตย์หรือคุณทิตย์ เพราะคนเก่าลาออกไปด้วยนิสัยที่ยากจะเข้าใจของเจ้านายซึ่งผมกำลังประสบอยู่ในขณะนี้แต่ผมจะลาออกก็ไม่ได้เพราะออกไปจะเอาอะไรกินหละครับบ้านที่อยู่ตอนนี้เพื่อนก็ให้ยืมอยู่ เพราะเพื่อนไปอยู่ต่างประเทศและผมกำลังลำบากเลยได้มาอยู่และเป็นพ่อบ้านของคุณทิตย์นั่นเอง “เสร็จแล้ว”เสียงคุณทิตย์เจ้านายผมเองครับ ส่งสัยเพราะปั่นต้นฉบับเสร็จแล้ว“ขอแสดงความยินดีด้วยครับ”ยินดีกับตัวเองที่ไม่ต้องมาเก็บขยะ T^T“นี่หิวแล้วอ่า ทำอะไรให้กินหน่อย” เอาแล้วครับหางานมาให้ผมอีกแล้ว“ในตู้เย็นมีอาหารแช่แข็งอยู่ครับอุ่นกินได้เลย” ด้วยสมองอันชาญฉลาดของผม555 หาทางออกได้ดี“เห้ย!”เสียงผมเองครับเพราะอยู่ดีๆคุณทิตย์ก็อุ้มผมขึ้นแล้วเอาหน้ายื่นมาใกล้ๆ“นายครับจะไปทำอาหารหรือจะเป็นอาหารครับ^^” “ปล่อยผมลงก่อนคุณทิตย์”“ก็ได้ครับ^^”หลังจากทำงานเสร็จก็หื่นทันทีเลยเจ้านายผม“แต่ปล่อยที่เตียงนะ”“ไม่อ้าววววอย่ามาโรคจิตนะคุณทิตย์”และด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องทำอาหารให้เจ้านายของผมกินเห้อ เหนื่อใจแท้ “ผมกลับห้องก่อนนะครับ”หมดเวลางานของผมคือ 20.00น. “อืมอาหารอร่อยมาก”“ครับผม”ไม่อร่อยได้ไงหละผงชูรสครึ่งห่อ555“แต่ถ้าครั้งหลังใส่ผงชูรสเยอะอีกได้เป็นอาหารทนนะครับ^^”“… ครับ”รู้ได้ไงเนี่ยขณะนี้เวลา 22.00น. คนทั่วไปควรจะนอนแล้วแต่ข้างห้องของผมกลับมีเสียงเหมือนอะไรแตก“คุณทิตย์ครับคุณทิตย์ครับ” ผมเรียกพร้อมกับเคาะประตูไปด้วย“…” ถ้าไม่เปิดจะเปิดเข้าไปแล้วนะครับ“ขออนุญาตครับ”สิ่งที่เห็นคือคุณทิตย์นอนแผ่อยู่ที่พื้นส่วนข้างๆมีเศษแก้วน้ำอยู่“คุณทิตย์”ผมตกใจมากจึงวิ่งเข้าไปดู“ตัวร้อนมากเลยสงสัยเป็นไข้” ด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องพยุงคุณทิตย์ที่หลับไม่ได้สติไปที่เตียง“คนอะไรตัวหนังชะมัด= =” ขอบ่นนิดนึงและด้วยเหตุนี้ผมจึงต้องคอยดูแลเจ้านายของผมตลอดทั้งคืนจนเรียกว่าแทบไม่ได้หลับได้นอน อาทิตย์TALK“อ้าวมานอนอะไรตรงนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก” ผมบอกพ่อบ้านของผมแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมเลยตัดสินใจอุ้มขึ้นมานอนบนเตียง แต่สังเกตว่าตัวของผมยังชุ่มๆอยู่เลยสงสัยพ่อบ้านที่น่ารักของผมคงจะดูแลจนเช้า“นี่นาย”เงียบอีกตามเคย“จุ๊บ”อิอิ ขอหน่อยนะถ้านายตื่นอยู่ผมคงไม่ได้ทำอะไรแบบนี้แน่ๆ “ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอกอดหน่อยนะนาย”เงียบแปลว่าอนุญาตด้วยเหตุนี้ผมจึงกอดนายจนประมาณ 12.00น. ก็ต้องตื่น“เห้ยคุณทำอะไรผมเนี่ย แล้วผมมานอนที่นี้ได้ยังไง แล้วบาลๆๆ”“หยุดก่อนที่ละคำถาม”ผมบอกนาย“อ่อเดียวนะผมเริ่มจำได้แล้ว” นายทำหน้านึกอยู่ครู่หนึ่ง“เห้ยตอนนี้กี่โมงแล้ว” ดูท่านายร้อนรน“เที่ยงพอดีไม่ขาดไม่เกิน”ผมตอบ“ผมขอตัวครับตายๆ ตายแน่นายเอ้ย” นายขอตัวลาพร้อมบ่นไปตามทาง นายTALKตายแน่ครับงานนี้ ทำไมนะหรอวันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนของผมนะสิ เขามาทำธุระเลยนัดเจอที่สนามบินด้วยเหตุนี้ผมเลยไป สายกว่าเวลานัด 1 ชั่วโมง“นายทำไมไม่มาพรุ่งเลยหละ”“น่าๆมาช้าดีกว่าไม่มานะนิว” นิวคือเพื่อนของผมเองครับเป็นผู้ชายหน้าตาดีทีเดียวฐานะก็ดีด้วย“เห้อมาๆนั่งก่อนสั่งอาหารรอจนเย็นหมดแล้ว” นิวบ่นให้ผมอีกชุดใหญ่พร้อมกับคุยเรื่องต่างๆไปเรื่อยๆ“จะมาอยู่นี่นานไหม”ผมถาม“ประมาณ 2ทุ่มก็กลับแล้ว”“อ้าวกลัวเร็วจังนึกว่าจะมาค้างอุส่าเตรียมที่นอนไว้”“ปล่าวหรอกงานทางนู้นยุ่งมาได้แค่นี้แหละ รีบไปเถอะ เหนื่อย”“อือ ไปเถอะ”ด้วยเหตุนี้ผมจึงมาอยู่ที่คอนโดตามเดิมแต่มีนิวมาอยู่ด้วยเท่านั้นเอง“นิวฝากเฝ้าห้องด้วยนะเดะนายไปซื้อของก่อนแปปนึง”“โอเค”นิวรับปาก อาทิตย์TALKผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมอยู่ในห้องนายและทำไมนายต้องไปรับถึงสนามบิน(ทำไมถึงรู้หรอก็แอบตามเขาไปไง) ต้องถามให้รู้เรื่องป๊อกๆผมจึงตัดสินใจไปเคาะประตูห้องของนาย“สวัสดีครับ”แต่คนที่ออกมามันเป็นใครกันแน่“ครับผมมาหานาย”“คุณเป็นอะไรกับนายครับ?”“เรื่องของผมครับ^^ตอนนี้ผมต้องการคุยกับนาย”“เสียใจด้วยนะครับตอนนี้นายไม่สะดวกคุย มีอะไรฝากบอกได้นะครับเดี่ยวบอกให้เพราะยังไง“เรา” ก็อยู่ห้องด้วยกัน” เน้นคำว่าเรา จังนะ ==กลัวไม่รู้รึไงว่าเป็นอะไรกันวันนี้ผมหัวเสียทั้งวัน จน 21.00น. ผมตัดสินใจไปหานายอีกครั้ง“อ้าวคุณทิตย์มีธุระอะไรหรอครับ”นายตอบ แต่ที่ผมสนใจไม่ใช่คำตอบแต่เป็นรอยแดงๆที่คอของนาย ต่างหาก“เห้ยคุณทิตย์จะทำอะไรหนะ” ผมอุ้มนายไปที่เตียงและโยนนายพร้อมกับถอดเสื้อนายอย่างโมโห“คุณทิตย์หยุดเดี่ยวนี้นะ”“ที่กับไอ้หน้าจืดนั่นไม่เห็นจะห้ามเลย ที่กับฉันทำไมหวงจังเลยหละตัวหนะ” ตอนนี้ผมฟิลส์ขาดไปแล้ว“คุณพูดอะไรผมไม่เข้าใจ”“ไม่เข้าใจหรอเดี๋ยวก็เข้าใจ ฉันจะทำให้นายลืมมันไปเลย” 10.00 ผมตื่นมาด้วยสภาพที่ไม่มีอะไรเลยเช่นเดียวกันกับหนุ่มน้อยที่อยู่ข้างๆผมเพราะเรื่องเมื่อคืนทำให้ผมรู้ว่านายยังไม่เคยผ่านมือใคร“นายครับผมขอโทษ” ไม่มีเสียงตอบกลับมามีแต่เสียงสะอื้นของคนตัวเล็กๆที่อยู่ข้างๆผม“คุณทำอย่างนี้ได้ยังไงคุณทิตย์คุณไม่ได้ชอบผม หรือคุณได้กับทุกคน”“ไม่ใช่กับทุกคนนะกับนายคนเดียว”ผมรอบตอบ แล้วเอามืดเช็ดน้ำตาของนายออก“อย่าร้องนะคนดีของผม”ผมพยายามทำให้นายหยุดร้อง ต่ไม่เป็นผลร้องหนักกว่าเดิมอีก“ถ้าไม่ร้องอีกรอบนะครับ”ผมขู่ไป พระเจ้า ได้ผมครับนายเงียบกริบเลย“คุณทำอย่างงี้ทำไม”นายถามพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลอยู่“ก็…ก็… ผมนึกว่านายกับเอิ่ม”“คุณคิดได้ยังไงนิวเขาเป็นเพื่อนผมนะ” “แล้วรอยที่คอคุณหละ”“รอยที่คอ”นายทำหน้างงแล้วมองกระจก“อ๋อรอยนี่ผมได้มาตอนที่กำลังทำกับข้าวสงสัยซอสจะเลอะ มั้ง”… ซอส“นาย คือ ผม…ผม…”ผมรักนายไงเล่า ได้แต่พูดในใจ“ผมอะไร”นายพูดพร้อมกับเสียงหงุดหงิด“ผมรักคุณพอใจรึยัง”“…” เงียบหรือว่านายกับไอ้หน้าจืดนั่น…“ผมรักคุณนะนายนายไม่รักผมหรอ”“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิ”“แปลว่านายก็รักทิตย์ใช่ไหม” ผมแทนตัวเองว่าทิตย์ครั้งแรก“อืม”นายตอบ“อะไรนะไม่ได้ยินเลย”“อื้ม”นายตอบเสียงดังขึ้นนิดนึง“อะไรนะ”“รักพอใจรึยังเล่า”“ครับพอใจมากเลย^^งั้นขอผมอีกนะ” อิอิต้องรีบกอบโกย“ไม่ว้อยยยย” ผ่านไปหนึ่งเดือนตอนนี้นายย้ายมาอยู่ห้องผมและพ่วงอีกตำแหน่งคือตำแหน่งหวานใจของผมเองครับ อิอิ -The End-By Littleปล.ช่วยติชมมาด้วยนะครับเพื่อจะได้เอาไปปรับปรุงในอนาคตปล2. ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ^^

diamond2 โพสต์ 2015-5-14 22:33:37

ขอบคุณครับ

man__Poon โพสต์ 2015-5-14 22:44:43

ขอบคุณมากๆๆ

minone โพสต์ 2015-5-14 22:50:20

ขอบคุนนะคับ{:5_130:}

mmo2523 โพสต์ 2015-5-15 04:24:02

ขอบคุณ ครับ

verasith โพสต์ 2015-5-15 04:50:44

ขอบคุณครับ

Taxi69 โพสต์ 2015-5-15 05:49:11

ชอบคุณมากครับ

tomyum โพสต์ 2015-5-15 07:07:36

ขอบคุณครับ

liketoshowagain โพสต์ 2015-5-15 07:45:01


ขอบคุณครับ

plugza โพสต์ 2015-5-15 08:29:18

ขอบคุณครับ

peckza_ha โพสต์ 2015-5-15 10:52:12

ขอบคุงคร้าบ:loveliness:

lovehunter โพสต์ 2015-5-15 16:41:08

ขอบคุณจร้า

taira โพสต์ 2015-5-15 19:44:57

ขิบคุนครับ

minixx โพสต์ 2015-5-15 19:49:09

ขอบคุณมากๆครับ

hellsboy โพสต์ 2015-5-15 20:45:43

กระชับ ได้ใจความ..น่ารักดีครับ

keroro355 โพสต์ 2015-5-15 22:23:07

gutoon ตอบกลับเมื่อ 2015-5-14 23:17
ขอบคุณมากๆๆ

ขอบคุณเช่นกันครับ^^

keroro355 โพสต์ 2015-5-15 22:23:26

diamond2 ตอบกลับเมื่อ 2015-5-14 23:33
ขอบคุณครับ

ขอบคุณเช่นกันครับ^^

nun221033 โพสต์ 2015-5-15 22:50:37

ขอบคุณมากๆครับ

zaoana โพสต์ 2015-5-15 22:58:44

ขอบคุณครับบบบบบ

mm2013 โพสต์ 2015-5-15 23:20:25

ขอบคุณครับ
หน้า: [1] 2 3
ดูในรูปแบบกติ: เรื่องสั้น พ่อบ้านของผม