10 ปีแต่หนหลัง
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที10 ปีผ่านไป
ตอนนี้ผมมีคนรักแล้วครับ คบกันมาระยะเวลาพอสมควร ความหึงหวงของเรา 2คนลดลงไป แต่ความเข้าใจ ความห่วงใยกลับเพิ่มขึ้น
ถามว่า ตอนนี้ผมอยากทำอะไร
ผมอยากบวชให้แม่
ผมอยากมีกิจการให้น้องๆผมทุกคน(สมาชิกเท่ากับวงดนตรีที่โด่งดังของไต้หวันวงหนึ่ง)
ผมอยากเคลียร์หนี้ เคลียร์สินให้แม่ (เยอะอยู่)
ผมจะไปอยู่เมืองนอกกับคนรักของผม
เมื่อโจทย์ของผมเป็นแบบนี้ ปัจจุบันผมเลย
เป็นพนักงานบริษัทตำแหน่งรองผู้จัดการฝ่ายการตลาด (ซึ่งตอนนี้จะลาออกแล้ว)
เป็นครูพิเศษ สอนวิชาอะไร คงเดากันได้นะครับ
ผมเล่นหุ้นครับ
ผมเป็นพนักงานขายตรงด้วย
ผมเปิดบริษัทเอง(อาจจะได้ติดต่อกับหลายๆคนในบอร์ดนี้นะ และนี้ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมจะลาออกครับจะเอาเวลาที่มันไม่ค่อยมีอยู่แล้วเนี่ย มาดูแลกิจการของผม)
ทำไมผมถึงมีพลังขนาดนั้นนะเหรอ
ไม่รู้ซิครับ
คงเป็นเพราะคนรักของผมรวมถึงครอบครัวของผมไงครับอนาคตเรา 2 คนเป็นไงไม่รู้แต่ผมสัญญากับดวงวิญญาณของแม่แฟนผมว่าผมจะดูแลลูกแม่คนนี้ให้ดีที่สุดตราบเท่าที่ผู้ชายคนนี้ทำได้
ถ้าหากเปรียบแฟนผมเป็นดาวที่อยู่บนฟ้าผมเนี่ยละจะใช้ 2 มือ แล้วก็สมองของผมที่มีอยู่นี้สร้างจรวดเพื่อที่ไปหาดาวดวงนั้นให้ได้
เป็นกำลังใจให้เรา 2 คนด้วยละกันพิมพ์ถึงตอนนี้อยู่ๆก็มีเพลงนี้ดังขึ้นในใจของผม
เมื่อใดหัวใจ
กระวนกระวายสับสน
หวั่นไหวเพราะใครบางคน
โดยไม่มีสาเหตุ
ปล่อยมันเป็นไป
และเพียงเราลองเปิดใจ
จะพบว่ามีบางคนพิเศษ
เกิดขึ้นในใจเปลี่ยนโลกทันใด
มหัศจรรย์แห่งรัก
สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่
ต่างคนอยู่ไกลแสนไกล
กลับมาอยู่เคียงชิดใกล้
ก่อฝันในใจด้วยรัก
และความผูกพัน
เมื่อเธอสบตากับฉัน
ต่างพบว่าใจเราไหวหวั่น
เป็นนาทีที่สำคัญ
จดจำต่อไปแสนนาน
ตราบวันผ่านผันภาพยังไม่จาง
ไม่เลือนลางจากหัวใจ
ดั่งเหมือนถูกแรงดึงดูด
ใจเธอกับฉันไว้เคียงคู่กัน
หากเมื่อใดที่กายต้องห่าง
จะอ้างว้างเพียงใด
เงียบเหงาในใจเท่าไร
มหัศจรรย์แห่งรัก
สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่
ต่างคนอยู่ไกลแสนไกล
กลับมาอยู่เคียงชิดใกล้
ก่อฝันในใจด้วยรัก
และความผูกพัน
อบอุ่นดั่งดวงตะวัน
อ่อนหวานละมุนดังแสงจันทร์
เมื่อเราเอื้อมมือถึงกัน
โลกคล้ายหยุดหมุนชั่วกาล
จะมีเพียงฉันและเธอข้ามผ่าน
เขตคืนวันอันสวยงาม
จะมีเพียงฉันและเธอข้ามผ่าน
เขตคืนวันอันสวยงาม...
จริงๆแล้ว ผมไม่อยากเขียนประวัติหน้านี้ของผมเลย มานั่งนึกๆแล้วมันยังมีเหตุผลที่ควรเขียนอยู่เพราะ
1. เพื่อนๆในบอร์ดขอให้ลองเขียนทั้งที่มันเจ็บทุกครั้งที่ได้เล่าออก
2. อยากจะดูว่าการเขียนของผมว่าเป็นอย่างไร 555 ห่วยมาก
3. และเหตุผล ข้อนี้ผมว่าสำคัญที่สุดที่ผมตัดสินใจ เขียนเลยนะ ก็คือ อยากให้คนที่ผิดหวังกับเรื่องอะไรก็แล้วแต่มองผมเป็นตัวอย่าง ทุกคนย่อมมีวันอ่อนแอย่อมมีวันผิดพลาดหรือแม้กระทั่งโง่โดยไม่น่าที่จะให้อภัยจงพยายามแก้ปัญหาด้วยเหตุผล ค่อยๆคิด ค่อยๆทำ เมื่อเรามานั่งย้อนนึกดูมันอาจจะกลายเป็นว่า เออเนอะ ตอนนั้น เราทำไมถึงได้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ทำไมถึงไม่ทำอย่างนั้น อย่างนี้
สิ่งที่มีค่าที่สุดของชีวิตคนเรา ก็คือ การมีชีวิตอยู่เพราะการมีชีวิตอยู่นั้นเราสามารถทำตัวเองให้มีคุณค่าได้มากมายเมื่อเรามีคุณค่าแล้วคนรอบค่าก็จะเห็นคุณค่าของเราและสิ่งที่ดีๆมันก็จะเข้ามาในชีวิตของเราเอง
เหล็กแกร่งที่ผ่านการหลอมด้วยไฟที่ร้อนแรงเพียงไรคนเราก็แกร่งหลังจากที่ผ่านอุปสรรคนั้นๆมาได้ เพียงนั้น
ขอบคุณครับ ขอบคุนมากคับ ขอบคุนมากคับ ขอบคุนม่กคับ สุดยอดครับผม ขอบคุณมากมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณ
หน้า:
[1]