นาฬิกา บอกเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้วผมยังนั่งอยู่ตรงมุมห้อง มองดูเงาร่างของชายร่างใหญ่ นอนกรนเสียงดังอย่างสบายอารมณ์นายคนนี้คือเพื่อนข้างห้องผมเอง แต่ทำไมเค้ามานอนอยู่ตรงนี้หรือครับผมจะเล่าให้ฟัง...
ในสายวันที่แสงแดงร้อนแรงของบ้านเรา ทำให้ผมไม่อยากจะออกไปไหนเลยโชคดีที่งานของผมสามารถนั่งทำงานที่ไหนก็ได้ที่ มีคอม ผมจึงเลือกที่จะเปิดแอร์เย็นๆทำงานในห้องพักของผม ถึงมันจะเป็นห้องเช่าราคาไม่แพงแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ผมนั่งลงทำงานที่ โต๊ะทำงานของผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้เปิดคอม
“ก๊อกๆ ....สวัสดีครับ”....เสียงใหญ่ห้าว ดังมาจากด้านนอก ผมต้องลุกออกจากโต๊ะทำงานด้วยอารมณ์หัวเสียเล็กน้อย ในใจคิดว่าเป็นพวกมาขายของนะจะต่อว่าให้ ด้วยความรีบและหัวเสีย ผมรีบเปิดประตูออกไป