พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 13.
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“เฮ้อ...อิ่มจังเลยพี่ปันแหละคะยั้นคะยอให้ไปป์กินอยู่นานแหละ อิ่มจะตาย”ผมแหวใส่พี่ปันขณะอยู่ในรถ
“ก็ต้องบำรุงหน่อยซิ...เดี๋ยวพ่อแม่พี่จะว่าได้ว่าไม่ดูแลเราให้ดี”พี่ปันพูด แต่ก็ขับรถอยู่
“อ่า...พี่ดูแลไปป์ดีจะตาย...”ผมก็พูดแล้วหันไปมองข้างนอกรถ
สักพักรถก็เลี้ยวเข้าสู่คอนโดของพี่ปัน ผมกับพี่ปันก็ขึ้นไปบนห้องทันทีที่ถึงห้องผมก็ล้มตัวนอนบนที่นอนทันทีทำไมวันนี้รู้สึกเหนื่อยอ่อนเพลียแบบนี้นะ
“ไปป์ไปอาบน้ำได้แล้ว ไหนบอกอยากอาบน้ำ...”พี่ปันที่เพิ่งเอาของไปวางบนโต๊ะ เดินมาเข้ามาในห้องแล้วยื่นผ้าขนหนูให้ผม
“อ่า...พี่อาบก่อนก็ได้ ไปป์ขอนั่งพักก่อนแปปนึง...”ผมก็พูด โดยที่ตายังหลับอยู่ สักพักก็ได้ยินเสียงน้ำไหลพี่ปันคงอาบน้ำอยู่
“ไปป์...ไปป์ครับ...”ผมสะดุ้งตื่นเพราะได้ยินเสียงพี่ปันเรียกสะกิดผม
“อืม...มีอะไรเหรอพี่ปัน ไปป์ง่วงจัง...”ผมก็ยังงัวเงียอยู่
“ไปอาบน้ำก่อนนะ...ไปป์ แล้วค่อยมานอนต่อนะครับ...”พี่ปันยังคงฉุดผมให้ลุกขึ้น ตาผมก็ค่อยๆลืมอย่างมัวๆก็เห็นพี่ปันนุ่งผ้าเช็ดตัวนั่งอยู่ข้างหน้าผมอยู่
“ขี้เกียจจัง...พี่ปันช่วยไปป์อาบน้ำหน่อยซิ...”ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงได้พูดไปแบบนั้นเหมือนเราอ่อยพี่เค้าเลย
“อ่าไปป์...ทำไมพูดแบบนั้นหละ...เอาจริงๆเหรอ...”พี่ปันถามดูเหมือนจะแปลกใจเหมือนกัน ที่ผมพูดไปแบบนั้น
“อืม...”ผมตอบได้แค่นั้นแล้วก็ฟุบลงไปที่อกแกร่งพี่ปัน
“ไปป์มายั่วพี่ก่อนนะ มาว่าพี่ไม่ได้นะครับ...”พี่ปันพูดจบก็ดันผมให้นอนลงบนเตียงดังเดิม แล้งก็ขึ้นมานอนทับตัวผมทันทีปากก็ประกบปิดปากผมทันที พี่ปันสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผม กวาดไปทั่วจนผมรู้สึกเคลิ้มไปกับสัมผัสแบบนี้ มือผมก็ลูบไล้ที่แผ่นหลังพี่ปันอย่างเล้าโลม
ผมเริ่มรู้สึกมันขาดอากาศหายใจ ผมจึงดันอกพี่ปันออกพี่ปันเองก็ค่อยถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แต่ก็ยังไล้วนอยู่ที่ริมฝีปากผมพี่ปันก็ไล้จูบตั้งแต่ขมับ ลงมาที่หน้าผาก เปลือกตา จมูกและมาจบที่ริมฝีปากเช่นเดิม พี่ปันก็ค่อยถอดเสื้อผ้าผมออก จนตอนนี้ผมเปลือยเปล่าพี่ปันเองก็ดึงผ้าขนหนูออกเช่นกัน ทั้งให้เราทั้งคู่เปลือยกันหมด
“พี่ปัน...อ๊ะ...ไปป์อยากไปอาบน้ำ”ผมที่เริ่มรู้สึกตัวก็ค่อยๆจะหาทางออก
“ไม่ทันแล้วครับที่รัก...มายั่วพี่แล้วจะหนีไปไหนหืม...”พี่ปันล็อคตัวผมไม่ให้หนีไปไหนได้ก่อนจะเริ่มมาไซร้คอผม จนผมรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัวพี่ปันก็ค่อยๆเลื่อนลงมาที่ยอดอกผม แล้วขบเม้มจนผมแอ่นตัวเพื่อรับความเสียวซ่านนั้นผมครางออกมาดังลั่นห้อง มือพี่ปันอีกข้างก็นวดคลึงยอดอกอีกข้างนึง จนผมบิดตัวเร้า
“อ๊ะ...พี่ปัน...อ่า....อา”ผมครางออกมาไม่เป็นภาษาเลย
“วันนี้ไปป์เซ็กซี่ร้อนแรงดีจังเลยนะ...”พี่ปันเอ่ยชม จนผมหน้าแดงเลยทีเดียว
ร่างกายของผมกับพี่ปันถูกเบียดเสียดจนจะกลายเป็นร่างเดียวกันแล้ว ผมรู้สึกถึงของแข็งที่บิดกับน้องชายของผมอยู่พี่ปันเองก็ค่อยเลื่อนริมฝีปากลงมาที่หน้าท้องของผม ไล้วนอยู่ที่หน้าท้องผมเกร็งจนปวดตึบๆไปทั้งหน้าท้องเลย พี่ปันก็ค่อยไล้ลงมาจนมาถึงเคของผมซึ่งมันก็ตื่นตัวอยู่แล้ว พี่ปันไม่รอช้าครอบปากลงไปจนสุดผมนี่ร้องครางร้องออกมาไม่อายใครเลย
“พี่ปัน พอก่อน...ไปป์จะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ...”ผมร้องห้ามเพราะรู้สึกจะใกล้ฝั่งแล้ว แต่พี่ปันก็ไม่ยอมหยุดเร่งจังหวะดูดเคผมเร็วขึ้น ส่วนมือก็เอื้อมมาบีบคลึงที่ยอดอกผมจนผมกระตุกปล่อยน้ำรักออกมาเข้าปากพี่ปันหมด พี่ปันก็จัดการดุด เลียเช็ดกลืนลงไปจนหมด ผมเองก็ได้แต่นอนหอบอยู่ที่เตียงนั้น
“ไปป์...พี่ขอนะ...”พี่ปันเขยิบขึ้นมากระซิบที่ข้างหูผมพร้อมกับขบเม้มไปที่ใบหู
“อ่า...จะมาขอทำไม จะทำก็ทำไปซิ...”ผมร้องออกไป ยังมีน่าจะมาขออีก มาถึงขนาดนี้แล้วนะ
“พี่จะทำให้เบาที่สุดเลย โอเคมั้ย...”พี่ปันบอกก่อนจะก้มมาจูบที่ขมับผม แล้วลุกขึ้นไปหยิบเควายมาจับผมยกขาพาดกับไหล่พี่เค้า ผมสะดุ้งเล็กน้อย เพราะรู้สึกถึงเย็นๆที่รูก้นผม
พี่ปันก็ค่อยสอดนิ้วไปเข้าทีละนิ้วจาก 1 นิ้วก็ค่อยเพิ่มที่ละนิ้ว จนผมรู้สึกอึดอัดมากๆ พี่ปันแช่เอาไว้สักพักก่อนจะดึงออกมาแล้วเอาเคที่ตื่นตัวอย่างเต็มที่ ค่อยๆดันเข้าไปแทน ผมก็รู้สึกหวิวๆเล็กน้อยที่หน้าท้อง พี่ปันดันเข้าไปจนสุด ผมถึงกับโผล่กอดพี่ปันแน่นๆพี่ปันแช่เอาไว้สักพัก
“โอเคยังคับ...”พี่ปันหันมาถามผมผมก็ได้แต่พยักหน้าเบาๆ พี่ปันจึงค่อยๆขยับสะโพกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะช้าๆและค่อยเร่งจังหวะเร็วขึ้นๆ พี่ปันคางออกมาเสียงทุ้มๆ ดูเซ็กซี่มากๆ
“อ่า...ไปป์ พี่รักไปป์นะครับ...”พี่ปันก้มมาพูดกับผม แล้วจุ๊บปากไปทีก่อนจะเร่งจังหวะเร็วและหนักหน่วงขึ้น พี่ปันกระแทกไป 3 - 4 ครั้งก็กระตุกเกร็งฉีดน้ำรักเข้ามาในตัวผมผมเองก็รู้สึกมีอะไรอุ่นอยู่ในตัว พี่ปันค่อยๆถอนเคออกมาแล้วอุ้มผมไปอาบน้ำในห้องน้ำ สติผมก็ยังคงพร่ามัวอยู่มารู้ตัวอีกทีก็ถูกแต่งชุดนอนมานอนที่เตียงแล้ว
“หนาวจัง...”ผมเขยิบตัวเองให้ไปซุกที่อกอุ่นของพี่ปันพี่ปันเองก็โอบแขนมากอดผมทับไว้อีกชั้นนึง
“อุ่นขึ้นรึยัง...”พี่ปันถามผมผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบเบา
“ฝันดีนะพี่ปัน...”ผมบอกพี่ปัน
“ฝันดีครับ คนดีของพี่...”และนั้นคือประโยคสุดท้ายของค่ำคืนนั้นแล้วผมก็เข้าสู่ห้วงนิทราไป
ผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันต่อมา ผมหันไปดูนาฬิกาก็บอกว่า 9 โมงแล้ว พลางหันไปดูคนที่กอดรัดผมอยู่ยังนอนหลับตาพริ้มเป็นเด็กทารกอยู่เห็นแล้วก็อดจะหอมแก้มไม่ได้จริง ผมแกะมือพี่ปันออกแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว จนอาบน้ำเสร็จออกมาพี่ปันก็ยังคงหลับอยู่
“หลับสบายจริงๆเลยนะ...”ผมบ่นพึมพำอยู่คนเดียวแล้วก็ไปแต่งตัว ออกมานอกห้องอย่างเบาที่สุดเพื่อไม่ให้คนที่นอนตื่นขึ้น
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่รู้จะทำอะไรดีได้แต่นั่งๆนอนๆ ผมเดินไปหามื้อเช้ากิน ก่อนจะมานั่งอ่านหนังสือที่โซฟาเวลาผ่านไปเรื่อย ผมเองก็มองนาฬิกา ปาไป 10.30 น แล้วทำไมพี่ปันไม่ตื่นสักที จึงจะเดินไปเข้าไปปลุกแต่พอเปิดเข้าไปก็ไม่เห็นพี่ปันอยู่บนเตียงแล้วแต่ได้ยินเสียงน้ำเปิดอยู่ในห้องน้ำคงกำลังจะอาบน้ำอยู่ผมจึงเดินออกมานั่งอ่านหนังสือตามเดิม
“ไปป์...ตื่นนานยังเนี่ย...”พี่ปันเดินเข้ามาหาผมจากด้านหลังก่อนจะหอมแก้มผม แล้วเดินมานั่งข้างๆ
“ก็ตั้งแต่ 9 โมงแล้ว...เห็นพี่ปันหลับอยู่ไม่อยากปลุกนี่นา...”ผมตอบกลับ
“พี่ตื่นมาก็ตกใจ นึกว่าไปป์หายไปไหน...”พี่ปันพูดแบบติดตลก
“แล้วนี่จะกินอะไรดี...เดี๋ยวไปป์ทำให้”ผมหันไปถามพี่ปันที่นั่งอ่านหนังสือ ที่แย่งจากมือผมไปอ่าน
“อะไรก็ได้ครับ...”พี่ปันเงยหน้ามาตอบผม
“ไม่มีอ่า...อะไรก็ได้ ทำไม่เป็น...”ผมตอบกลับบ้าง เบื่อกับคำตอบนี่แล้ว
“โห...ไปป์อ่า ก็พี่ไม่รู้จะกินอะไรดีนี่...”พี่ปันหันมาพูดแบบอ้อนๆ
“ไปป์ก็ไม่รู้จะทำอะไรให้พี่กินนี่นา...”ก็ผมไม่รู้จริงๆนิ
“อะไรที่ไปป์ทำ พี่จะกินให้หมดแหละครับ...”พี่พูดแบบเอาใจๆ จนผมได้แต่นั่งถอนหายใจก่อนจะลุกไป ชงกาแฟกับทำอาหารเช้าให้ทาน ซึ่งจริงๆมันก็ไม่เช้าแล้ว จนผมทำเสร็จก็เรียกพี่ปันมากิน
“พี่ปันเสร็จแล้ว...มากินเร็วๆ”ผมพุดแค่นั้นพี่ปันก็รีบวิ่งมาหาผมทันที
“ครับผม...น่ากินจัง...”พี่ปันพูดก่อนจะหอมแก้มผมเป็นการขอบคุณ
“แล้วของไปป์หละ...”พี่หันมามองหน้าถามผมอย่างสงสัย
“เรียบร้อยแล้วครับ...”ผมตอบพี่ปันพยักหน้าก่อนจะจัดการอาหารตรงจนหมดจาน
หลังจากที่พี่ปันทานอาหารเสร็จผมกับพี่ปันก็มานั่งกันที่โซฟาอย่างเบื่อหน่าย จะออกไปข้างนอกก็ไม่รู้จะไปไหนดีเสียเงินอีกต่างหาก อยู่ในห้องก็ไม่รู้จะทำอะไรดี
“วันนี้เราจะทำอะไรกันดี...ไปป์”พี่ปันหลังจากที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ตั้งนานก็หันมาถามผม
“ไม่รู้ซิ...ออกไปข้างนอกก็ร้อน”ผมบ่นออกไปอย่างเบื่อๆ
“นั้นซิ...จะทำอะไรดีเอ่ย...อืม”พี่ปันทำท่าครุ่นคิดแต่มือไม้นี่ลูบไล้ตัวผมจนผิดปกติ
“พี่ปัน...อย่าคิดทะลึ่งซิ...”ผมที่รู้ทันแหวใส่ทันที พี่ปันก็ได้แต่นั่งยิ้มแฮะๆ
ผมก็มองไปรอบๆห้องว่ามีอะไรให้ทำบ้าง แต่พอดูๆรอบๆห้องแล้วมันดูไม่เข้าที่เข้าทางเท่าไหร่ ของกินในตู้เย็นก็จะหมดแล้ว ของใช้บางอย่างก็ด้วย
“เอางี้มั้ย...วันนี้เรามาจัดห้องกันดีมั้ยครับ...”ผมเสนอไอเดียกับพี่ปัน
“จัดห้องเหรอ...อืม...ก็ดีนะ...แต่ว่าจะเหนื่อยไปป์รึเปล่า...”พี่ปันคิดอย่างลังเล
“ไม่เหนื่อยหรอก ช่วยๆกันไงครับ”ผมตอบออกไป
“งั้นก็ได้...แต่ถ้าทำอะไรไม่ไหว ก็บอกพี่นะ...โอเคเปล่า”พี่ปันหันมาบอกผม
“โอเคคับ...”ผมตอบออกไปพี่ปันก้มมาขโมยจุ๊บผมก่อนแล้ววิ่งเข้าห้องนอนไป
ผมยืนอึ้งอยู่สักแปป ก่อนสติจะกลับมาผมเดินไปจัดการข้าวของตั้งแต่ห้องครัวก่อน ใส่ถุงมือล้างจาน - ชามให้เรียบร้อยก่อนจะเช็ดแล้วเก็บข้าวตู้ให้เข้าที่เข้าทางจนเสร็จ ต่อมาที่ต้องทำคือแยกประเภทของเก็บตามตู้ ซึ่งผมก็ได้จดด้วยว่าอะไรที่ใกล้หมดแล้ว
“จ๊ะเอ๋...”พี่ปันไม่รู้มาจากไหนมากระโจนใส่ผมจากด้านหลัง ผมที่ถือของอยู่ เกือบหกหมด
"พี่ปัน...เล่นอะไรเนี่ย...”ผมแหวใส่ทันที เล่นอะไรก็ไม่รู้หัวใจจะวาย
“ก็แหม...พี่ไม่รู้นิว่าจะให้ทำไรบ้าง”พี่ปันพูดพลางเอาคางมาเกยที่ไหล่ผมอย่างอ้อนๆ
“งั้นไปล้างห้องน้ำเลย...”ผมพูดขึ้นเพราะหมั่นไส้
"โห...ไปป์ไม่เอาหรอกทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอ...”พี่ปันร้องเสียงหลงเลย
“งั้นก็มาทำในครัวเดี๋ยวไปป์ไปล้างเอง...”ผมก็พูดทีเล่นทีจริง
“ไม่เอาๆ...ไปป์ทำที่นี่แหละเดี๋ยวพี่ไปล้างให้เอง...”พี่ปันพูดก่อนจะเดินคอตกเข้าไปในห้องน้ำผมแทบจะกลั่นเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่ผมจัดการทำความสะอาดในครัวและจัดข้าวของจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงแอบย่องเดินไปดูพี่ปันก็เห็นพี่ปันกำลังจะล้างห้องน้ำอย่างจริงจังพี่ปันได้เปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามแทน ดูน่ารักไปอีกแบบแต่ก็อดขำไม่ได้ เพราะสีหน้านี่แบบว่าแก้มพองลมเอาไว้ สงสัยจะงอนเราซะแล้ว
“พี่ปัน...ให้ไปป์ช่วยมั้ย...”ผมชะเง้อหน้าไปถาม
“ไม่เป็นไรหรอกไปป์...ไปทำในครัวเถอะ”พี่ปันเงยหน้ามาพูด แบบยิ้มๆ
“ไปป์ทำเสร็จแล้ว...มาๆไปป์ช่วยดีกว่า...”ผมพูดก่อนจะเดินเข้ามาในห้องน้ำ ไปจัดข้าวของเครื่องใช้ตรงหน้ากระจกแล้วเช็ดกระจกทำความสะอาดบริเวณนั้นจนเสร็จเรียบร้อย พี่ปันเองก็จัดการเอาน้ำล้างทำความสะอาดจนเสร็จเรียบร้อย
“เฮ้อ...เหนื่อยจังเลย”พี่ปันพูดบ่นออกมา พร้อมทิ้งตัวลงบนที่นอน
“งั้นเดี๋ยวไปป์ไปเอาน้ำมาให้แล้วกันนะ”ผมหันไปบอกพี่ปันก่อนจะเดินไปชงน้ำหวานเย็นๆ มาให้พี่ปัน
“ขอบคุณครับ...สดชื่นดีจังเลย”พี่ปันกล่าวขอบคุณพลางดื่มน้ำเข้าไปจนหมดแก้ว ผมก็ยิ้มออกมาเบาๆก่อนจะเดินไปออกมาที่ห้องนั่งเล่นซึ่งผมก็ได้ปัดกวาดไปบ้างแล้วจึง ไม่ต้องจัดอะไรเยอะแยะ จัดการเพียงเล็กๆน้อยๆก็ดูสะอาดเอี่ยมแล้ว ตอนนี้บริเวณตั้งแต่ทางเดินจนถึงทั้งห้องข้างนอก ก็ดูมีระเบียบขึ้นเยอะเลยจะเหลือก็ห้องนอนนี่แหละ เป็นห้องสุดท้าย ผมจึงเดินเข้าไปในห้องนอนอีกรอบก็เห็นพี่ปันกำลังจัดข้าวของในโต๊ะเครื่องแป้งอยู่
“อ้าวไปป์ก็นึกว่าพี่หลับไปแล้ว...”ผมร้องออกมาอย่างงงๆ
“จะหลับได้ไง...ก็วันนี้พี่จะช่วยไปป์จัดห้องนี่นา...”พี่ปันหันมาพูดแบบยิ้มๆ ผมก็เดินไปจัดข้าวในห้องต่อแต่โดนพี่ปันดักเอาไว้ก่อน
“ไปป์นั่งพักบ้างเถอะ...ทำตั้งเยอะแล้วให้พี่ทำเองดีกว่านะ...”พี่ปันปรามผม พลางดันให้ผมนั่งลงที่เตียงนอน ผมก็นั่งดูพี่ปันเดินไปเดินมาจัดนู้นจัดนี่ เป็นภาพที่ไม่เคยเห็นเลย ดูน่ารักไปอีกแบบเพราะปกติผมจะเป็นคนทำงานบ้านซะเป็นส่วนใหญ่
“เสร็จแล้ว...”พี่ตะโกนร้องออกมา ก่อนจะทิ้งตัวลงมานอนข้างๆผม พลางดึงผมนอนลงไปด้วย
“เหนื่อยมากมั้ย...”ผมตะแคงตัวไปถามพี่ปัน
“นิดหน่อย...ไปป์ละเหนื่อยมั้ย”พี่ปันถามผมกลับ แต่ผมก็ส่ายหน้าไปเป็นคำตอบพลางหันไปดูนาฬิกานี่ก็เกือบจะบ่ายสามโมงแล้ว ท้องก็ร้องหิวทันที
ขอบคุณครับ น่ารักอะ เขินนนน
หน้า:
[1]